ئۆي ئىچىدە چوڭ بىر كاڭ كۆزگە تاشلىنىپ تۇراتتى. كاڭنىڭ بەزى يەرلىرىدىكى ياغاچ يوق بولۇپ، ئىچىدىكى توپىلار كۆرۈنۈپ قالغان ئىدى. كاڭنىڭ ئۈستىدىكى تېرە يېپىنچا، ئۆچكە تېرىسى، مۇڭغۇلچە يەكتەك ۋە خەنزۇچە پاختىلىق چاپان ئارىسىدا تاتلىق ئۇخلاۋاتقان ئۈچ بالىنى ئىلغا قىلدىم. ئۇلار ئۆزلىرى خالىغانچە ياتقان بولۇپ، مەينەت پۇتلىرى كىيىملەر ئارىسىدىن كۆرۈنۈپ تۇراتتى، چوڭلار يوقتەك قىلاتتى. غەرب تەرەپتىكى تامدا يەنە كىچىك بىر ئىشىك بار ئىدى. ئىشىكنى ئىتتىرىپ ئاچقاندىن كېيىن، تور بېكىتىلگەن مۇڭغۇلچە ئۇسلۇبتىكى ياغاچ تۈڭلۈك تۇرغانلىقىنى كۆردۈم. يېنىدا يەنە قىزغۇچ بىر ياغاچ ئىشىك قانىتى دېگەندەك نەرسىلەر تۇراتتى. كۆزلىرىم نەملەشتى: مانا بۇ بىزنىڭ ئۆيىمىز، ئۈچ ئەۋلاد بىرگە ياشىغان، ياق گانگا قارىمۇ ياشىغان ئۆي.

بىز ئۆزىمىزمۇ تۇيمايلا ئورنىمىزدىن تۇرۇپ كېتىپتۇق، يىراقتىن شىددەت ھەم ھەيۋەت بىلەن يۇپۇرۇلۇپ كېلىۋاتقان شەپەق جۇلاسىدا شەرققە قاراپ تۇراتتۇق. سۇمىيە ھەيرانلىقتىن كۆزلىرىنى يوغان ئېچىپ، تىكىلىپ تۇراتتى. يۈزلىرىدە ھاياجانلىق تۇيغۇسى جۇلالاپ تۇراتتى. ئالتۇنرەڭ شەپەق ئۇنىڭ قاراقلىرىدا جۇلالايتتى، خۇشاللىق ئۇچقۇنلىرىغا ئايلىناتتى. مەن ھاياجاندىن ئۆزۈمنى ئاران تۇتىۋالغان ھالدا، ئۇنىڭ قولىنى چىڭ تۇتىۋالغان ئىدىم. تىنىمسىز تەۋرىنىۋاتقان، سەكرەۋاتقان قۇياش ئاخىرى يەر يۈزىدە تولۇق ھۆسن ئاچتى، ھاياتلىققا شۇڭغۇپ كىردى. سۇمىيە توساتتىن مېنى مەھكەم قۇچاقلىۋالدى، مەنمۇ ئۇنى باغرىمغا كۈچەپ باستىم. بىز كۆزلىرىمىزنى مىت قىلمىغان ھالدا بۇ تېپىلغۇسىز گۈزەللىككە مەستانە ھالدا تىكىلگەن ئىدۇق، ئىچ-ئىچىمىزدىن قۇياش ۋە زېمىنغا تەشەككۈر ئېيتاتتۇق، يايلاق ئانىمىزغا تەشەككۈر ئېيتاتتۇق، ئۇلارنىڭ بىزگە بەرگەن بەختىگە تەشەككۈر ئېيتاتتۇق.

قەدىمىي ناخشا «گانگا قارا» ــ «قارا تۇلپار» ئەنە شۇ سانسىز ناخشىلارنىڭ بىرسى. مەن بالىلىق چاغلىرىمدىلا بۇ مىلودىيەنى تۇنجى قېتىم ئاڭلىغان ئىدىم. ھېلىمۇ ئېسىمدە، شۇ چاغدا مەيداندا ئىككى قولۇمنى ساڭگىلىتىپ، ناخشا ساداسى شامال بىلەن غايىپ بولغىچە تۇرۇپلا قالغان ئىدىم. قەلبىم ئىللىقلىق تۇيغۇسىغا تولغان ئىدى. ناخشىنى تولۇق چۈشۈنۈپ يەتمىگەن بولساممۇ، يېشىمنىڭ چوڭىيىشىغا ئەگىشىپ، ئۇنىڭغا قەۋەتلا ئامراق بولۇپ قالغان ئىدىم. ھالا بۈگۈنكى كۈندىمۇ بۇ بىرقانچە مىسرالىق ئاددى تېكىستنى تولۇق چۈشۈنۈپ يەتتىم، دەپ ئېيتىشقا ئاجىزلىق قىلىمەن. بۇ زادى قانداق بىر ناخشىدۇر ــ ھە؟ ئۇ بەلكىم بىر مۇھەببەت ناخشىسى بولسا كېرەك… كېيىنكى چاغلاردا مەن چوڭقۇر پىكىرلىك بىر يازغۇچى بىلەن ئۇچرۇشۇپ قېلىپ، بۇ ناخشا ھەققىدە ئۇنىڭدىن پىكىر ئالدىم. ئۇ چۈشەندۈرۈپ: ــ ناھايىتى ئاددى، ئۇ پەقەت ئېچىلمىغان سەبىي قەلبنىڭ كۈچلۈك ئىنسانى تۇيغۇ تەرىپىدىن بىر قېتىم سوقۇلۇشىدىنلا ئىبارەت. ئەمەلىيەتتە بۇ ناخشا ئاددى، نازاكەتسىز، ئۇنىڭدا كۈچلۈك تەسىرچانلىق يوق» ــ دەپ جاۋاپ بەردى.