نېمىشقىدۇر پازىل نۇربىيە بىلەن تونۇشقاندىن كېيىن ئۇزۇن يىل پۈتتۈرۈپ قويغان نەرسىسىنى تېپىۋالغاندەك، ئەمدى ئۇنى قايتا يۈتتۈرۈپ قويسا بولمايدىغاندەك بىر خىل روھىي ئىسكەنجىدە قىينالدى. نۇربىيەنى ئوچۇق ـ يورۇقلىقى، مۇلايىملىقى، يېنىغا كەلسە گۈپپىدە دىماققا ئۇرۇلىدىغان يېزا قىزلىرىغا خاس ھىدى، بولۇپمۇ، نۇربىيەنىڭ سول مەڭزىدىكى نۇقۇتچىلىك خال پازىلنى ساراسىمىگە سېلىپ قويدى. نۇربىيەنىڭ سىماسى گويا پازىلنىڭ ۋۇجۇدىدا بىللە ياشاپ، خىلۋەتتە مۇڭدىشىدىغان، چۈشىدە بولسا پازىلغا «سىز كەتمەڭ، مەن قورقىۋاتىمەن» دەپ تەلمۈرىدىغان، يورۇق دۇنيا بىلەن ئاللىبۇرۇن خوشلاشقان ئامىنەنى ئەسلىتىپ قوياتتى. ئەمما، ئىلاجى قانچە؟ چىغىر يوللار ئۇنى بالدۇرلا ئېلىپ كەتتى. پازىل ئامىنەنىڭ ئاغزىدىن ئاڭلىغان ئاشۇ سۆز ئامىنەنى ئېلىپ كەتتى. نېمە دېگەن ئازابلىق، ھە؟ ئۆز سۆيگۈنىنىڭ ئەجەل بىلەن تىركىشىۋاتقانلىقىنى بىلىپ تۇرۇپ، ئۇنى قۇتقۇزالمىسا، قاراپ تۇرۇپ ئۆز بەختىنىڭ ۋەيران بولۇشىنى كۈتۈپ تۇرسا، بۇنىڭدىنمۇ ئارتۇق ئازاب بولماس! پازىل ھەممىنى ئۆزى بىلدى، خۇشاللىق ئۇنىڭغا خوش دېدى. دەرت ـ ئەلەم، تېگى يوق خىياللار ئۇنى خۇمارى كۈچلۈك، ئىشقىۋاز مەخلۇقتەك ئورىۋالدى.

بىكارچىلىقتىن نېمىلەر كېلىپ چىقمايدۇ دەيسىز، گەرچە ئاغزىمىزدا ئومۇملاشقان، قائىدىلىك، ئەدەبلىك سۆزلەرنى قىلساقمۇ، ئەمما كۈنسېرى «زامانىۋىلىشىش»نىڭ ئەبجەش نەغمىسىگە بەل تولغاپ زامانىۋى تۈس ئېلىۋاتقان مەنىۋىيىتىمىز كۆڭۈل تەختىدە غالىبلارچە كېرىلىپ، كۈنسېرى ئۆز ئىتىدارىدىن قېلىپ، ئەلەسلىككە قاراپ جىلمىيىۋاتقان ئېتىقادسىز نېرۋىلاردا ماگمىدەك ئوتلۇق نەپەستە، نادانلارچە تەپەككۇردا بوينىمىزغا مىنىدۇ. ھەر دائىم ئۆزىمىزدىكى بەندىگە تىنغىلى بولمايدىغان، لېكىن ئۆز ھەرىكىتىمىزدە ئىشقا ئاشۇرمىساق تۇرالمايدىغان جەلپكار خىياللار بەدىنىمىزنى ئورىغاندا، شەيتان تەرىپىدىن ئازدۇرۇلۇپ، بىزنى ھالاكەت پاتقىقىغا سۆرەيدۇ. لېكىن، تولا ھاللاردا ئۆزىمىزنىڭ مەنىۋى ئېھتىياجىنى ئۈستۈن ئورۇنغا قويۇۋالغاچ ئەتراپىمىزدىكى ئەۋزەل شارائىتلاردىن ئەپچىللىك بىلەن پايدىلىنىپ، يوشۇرۇن ئېڭىمىزدا گەندىگە چۈشكەن قۇرۇتتەك، ماغدۇرىمىزنى چەيلەۋاتقان ئەسەبىي ھېسسىياتنى ھۇزۇر – ھالاۋەت مەۋقەسىدە رېتىمسىز ئايلاندۇرماقچى بولىمىز، ئاقىۋەتتە يوشۇرۇپ يېگەن ئالما تاتلىق بولغاندەك، تەپەككۇر گەۋدسىنى قىسقا مۇددەتلىك قىمىرلاشنىڭ لەززىتى شېرىن دېگەن ئاسايىش ئېتىغا مىندۈرىمىز. جاھاندا كىشىلەر ئويلاشقا تېگىشلىك ئىشلار كۆپ بولغىنىدەك زېھنىي قۇۋۋەتنى سەرپ قىلىش بىھۇدە بولغان ئىشلارمۇ بىزگە ھەر ۋاقىت قاش ئاتىدۇ.