ۋاقتى: 2012-يىلى 27-مارت 
ئاپتورى: چۈشتاق 
ۋاقىتنىڭ مۈلكىدۇر كۇللى مەۋجۇدات،مۇئەمما كەچمىشكە شاھىددۇر قۇياش؛ھە ئاندىن بىز ئۇنى قىلغاچقا ئىسپات،سەكرىگەن قوللاردا ئالماستەك تۇتاش؛شۇ سەۋەب گۈل بەرگى تاپمىدى مۇرات،باھارغا خاس خىسلەت زېمىننى ئوراش.كۆز نۇرۇم يول بويى ھارماي سايرىدى،يەلكەمگە قۇم سۆزى قوندى شامالنىڭ؛شاخلاردا ھاياجان يالقۇن ئايرىدى،نە كېرەك سېغىنىش پەيتى ئامالنىڭ؛ھەممىسى ياپراققا قەدەم قايرىدى،پايانى يوقلۇقتا پۈتكۈل يارالنىڭ.بېشىنى چىقاردى باھار بەك سىدام،تۇپراققا تەر سىڭگەن، تاشقا قىزىل قان.گىياھ ھەم سۇدىمۇ بار سۆڭەك، چىدام،ھاياتقا ھەردەقىق ئەلەم يار پىنھان.نېمانچە تەسىرلىك غۇنچە نىداسى،كۆڭۈلگە تاشلىنار باھار شۇ سىياق؛نە قەدەر يىراقتۇر ھايات قىياسى،نە قەدەر يېقىن ھەم ئەسلا يوق پىراق.غۇنچىنىڭ ئۇھسىنغان مەيۈس ئاۋازى ئورايدۇ زېمىننى بوپ ئېغىر تىنىق؛قۇياشقا تىۋىنغان غۇنچە پەرۋازى كۆزۈمدىن قاچماقتا چىقىرىپ قىلىق.
سەھىپە: 
خەتكۈچ: 
