سۈكۈنات ئارىلىنىڭ تەئەججۈپلۈك كىچىسى كۆكتىكى ئەسرارلىق يۇلتۇزلارغا ئاشىق بولۇپ ،كۆزلىرىمدىن ئاشىقلىقنىڭ بەخىت ياشلىرى تۆكۈلگەندە، ئەتراپىمغا ئىتتىك قارىدىم،زىمىننىڭ مىسكىنلىك شايىسىغا ئورالغانلىقىنى كۆرۈپ مەست بولدۇم، كەيىپلىكىمنىڭ لەيلەتمىسى بىرلە كۆڭۈلنى غەش قىلغۇچ ئەسلىمىلەر قوينىدىن شاشلىققا قاراپ ئۇچتۇم، سانسىز يۇلتۇزلارنىڭ جىلمىيىشى خۇددى مىنى ۋىسال تەسەۋۋۇرىغا ئۇلاشتۇرغاندەك بولدى. ئۇچقانسىرى ئەتراپىمدىكى دۇنيا نىقاب ئىچىدە كۆرۈنىشكە باشلىدى. بوپتىلا ،روشەنلىكتىن تەئەججۇپقا مىنگىشىپ سۈزۈكلۈكنى نىشانلاپ ئۇچقاندىن كىيىن ئۇچىۋىرەي ،بۇ مىنىڭ ئارزۇيۇمغۇ ئاخىر، قېنى كەيپ ۋەسلىنى ئاتا قىلغۇچ تەپەككۇر شارابى؟، قېنى تەئەججۈپلىكتىن ياسىلىپ ئازاپتىن نەقىش ئويۇلغان سۈكۈنات رومكىسى؟؟، ….بولدى قىلاي، تۇيغۇم قانداقتۇر بىر بولغۇسى ۋىسالنى سەزمەكتە، ئەنە قولىدا تەپەككۇر شارابىنى سۈكۈنات رومكىسىغا لىپمۇ-لىپ قۇيۇپ «يىتىم»لىك ناخشىسىنى توۋلاپ سايەم كىلىۋاتىدۇ، تەنلىرىم يايراپ، كۆزلىرىم نۇرلىنىشقا باشلىدى ، مەنمۇ سايەمنى ئۈمىتسىز قويماسلىق ئۈچۈن كەيىپچى خانەمنى ئەشئارلاي… ئەنە سايەم مېنى چاقىرىۋاتىدۇ… … …