گۈزەل دۇنيا قەلبىڭىزدە

بىر ياش ئۆزى تۇرىۋاتقان جايدىن باشقا جايغا كۆچۈپ بېرىپتۇ. ئۇ شۇ جايدىكى بىرىدىن:

-بۇ شەھەر قانداقراق؟ كىشىلەر ئۆز ئارا دوستانە مۇئامىلە قىلىشامدۇ؟-دەپ سوراپتۇ. بۇ ياشنىڭ سوئالىغا جاۋاب

بېرىشتىن ئاۋۋال، ئۇ كىشى ئۇنىڭدىن قايتىلاپ سوئال سوراپتۇ.

-قېنى دەپ بېقىڭە؟ سىز بۇرۇن تۇرغان جاي قانداقراق ئىدى؟ كىشىلەر كىشىلەر ئۆز ئارا دوستانە مۇئامىلە قىلىشامتى؟

-بولدى دېمەيلا قويۇڭ، ئۇ جاي خۇددى دوزاخنىڭ ئۆزى ئىدى. كوچىلىرى مەينەت، قالايمىقان، ئادەملىرى خۇددى دۈشمەندەك مۇئامىلە قىلىشاتتى. بۇ ئۆمرۈمدە ئەمدى ئۇ يەرگە ئىككىنچى ئاياغ دەسسىگۈم يوق،-دەپتۇ ئۇ ياش. بۇ گەپنى ئاڭلىغان ئادەم ئۇ ياشقا:

-ئەپسۇسلىنارلىق بىلەن سىزگە شۇنى ئېيتىمەنكى، بۇ جايمۇ ئوخشاش. بۇ جاي ھەرگىزمۇ جەننەتتەك گۈزەل ئەمەس،-دەپتۇ.

شۇ شەھەرگە يېڭىدىن كۆچۈپ كەلگەن يەنە بىر ياشمۇ ئۇ كىشىدىن ئوخشاش سوئالنى سورىغانىكەن، ئۇ كىشى يەنىلا ئوخشاش سوئالنى قايتۇرۇپ سوراپتۇ.

-مەن تۇرغان جاينىڭ مۇھىتى گۈزەل، ئادەملىرى مېھماندوست ئىدى. ئوقۇشۇمنى دېمىگەن بولسام، يۇرتۇمدىن زادى ئايرىلمايتتىم،-دەپ جاۋاب بېرىپتۇ ئۇ ياش. بۇگەپنى ئاڭلىغان ئۇ ئادەم كۈلۈمسىرىگىنىچە:

-يىگىت سىز بۇجايغا كۆچۈپ كېلىپ توغرا قىپسىز. بۇ جايمۇ ئۆز يۇرتىڭىزغا ئوخشاش سىزگە مۇھەببەت بېرەلەيدۇ. ئۇزۇن ئۆتمەيلا بۇنى ھېس قىلىپ قالىسىز،-دەپتۇ.

ئوخشاش سوئالغا ئىككى جاۋاب قايتۇرغانلىقىغا ھەيران قالغان كىشىلەر ئۇ كىشىدىن سوراپتۇ:

-بىر ئادەم كۆرگەن دۇنيا ئۇ ئادەمنىڭ قەلب دۇنياسىنى ئەكس ئەتتۈرۈپ بېرىدۇ. قەلبى قاراڭغۇ ئادەم مەيلى قەيەردە بولمىسۇن مەڭگۈ يورۇقلۇقنى كۆرەلمەيدۇ،-دەپتۇ ئۇ كىشى مەنىلىك قىلىپ. پەقەت قەلبىڭىزگە گۈزەللىك ئۇرۇقىنى تېرىغان ۋاقتىڭىزدىلا پۈتۈن دۇنيا سىزگە قۇچاق ئاچىدۇ.