پىراق


ئاي كېچىدە دېرىزەمنى تىرىقلاتقاندا
سەن كېلىسەن يادىمغا
دۇتارىمنى يىغلىتىپ زار - زار
ناخشا ئېيتىمەن رامنىڭ ئالدىدا.

تاغدىكى ئاھۇ سەن،
دەريادىكى سۈزۈك تاش.
چۆلدىكى ياھۇ سەن،
مەڭزىمدىكى تامچە ياش!...
مۇھەببەت  تەڭرىنىڭ خەۋىرى،
سېغىنىش  ئىبادەت،
ئۇلۇغ ھايۋان
تەندىكى كامالەت.

سەن نەدە؟
تەلمۈرىمەن سۆيۈپ تۇرۇپ ئاھ،
سېغىنىمەن باغرىمغا بېسىپ.
ۋارقىرايمەن سەن قەيەردە دەپ
تۇتۇپ تۇرۇپ قولۇڭنى...

سەن نەدە؟
قەلبىمدىكى ۋەتەندىمۇ سەن،
شېئىردىكى ئۆي - ماكانىمدا؟!