سۆيۈپ قالدىم مۇشۇ دۇنيانى
                تاھىر تالىپ

 بەردى بىزگە تۈنۈگۈننى ، بۈگۈننى ، راسا توللاپ شاپائەتلىك بۇ دۇنيا .
بەردى شىرىن ئۈمىد تولغان تۈگۈننى ، ئىككى قولللاپ ساخاۋەتلىك بۇ دۇنيا .

 دۇنيا بىزگە يورۇق بەردى- نۇر بەردى ، ئاش-نان بەردى ، ئالتۇن بەردى ، دۇر بەردى .
لېكىن ، ئۇنىڭ تەقىسىماتى تۈلكىچە ، ئاز -كۆپ بەردى تاپاۋەتلىك بۇ دۇنيا .

 بىر ئېرىق يا بىرلا يېرىق چېگىرىمىز ، ئوخشىمايدۇ كېسىلگەن چوپ – ئۈگىرىمىز ،
ئۈزۈلگەنمىش زۇۋۇلىمىز چوڭ – كىچىك ، قازى ئىكەن « لاياقەتلىك » بۇ دۇنيا .

 بەزىلەرگە قاش _ كۆزىنى ئويناتتى ، ئۆز قوينىدا قوزىسىدەك ئويناتتى . 
      بەزىلەرنى قىلىپ قويۇپ مەھلىيا ، كۆلدۇرلاتتى لاتاپەتلىك بۇ دۇنيا .

 بەزىلەرنى قارام قىلىپ ياراتتى ، بەزىلەرنى قايرىپ يۈرۈپ قاراتتى ؛
بىر دەمدىلا مۈنار قىلدى قۇدۇقنى ، شەيتان كەبى ماھارەتلىك بۇ دۇنيا .

 بەزىلەرگە قانات بەردى ئۈچۈشقا ، بەزىلەرنى قونداق قىلدى ھوقۇشقا ؛
تەڭ بەندىنى قىلىپ قويدى ئېگىز _ پەس ، ھاڭۋاقتىغا تالاپەتلىك بۇ دۇنيا .

 بەزىمىزدىن تەر ئۈستىگە ياش ئالدى ، ياش ئۈستىگە ھەتتا يەنە باش ئالدى؛
تولمايدىكەن تەگسىز بەدەل ئامبىرى تويمايدىكەن قاباھەتلىك بۇ دۇنيا .

 مۇشتى زورلار قورققاق ئىكەن ئەسلىدە ، «قوش كۆرۈنۈش» ئۇدۇم ئىكەن ئەسلىدە؛
ئۇلار دائىم ئېتىپ ، تىز ياتتى ؛ تەڭشەيدىكەن كارامەتلىك بۇ دۇنيا .

      ئەسىر قىلدى چۈمۈلىگە يولۋاسنى ، ئىگىۋەتتى مەن _ مەن دىگەن «سۇنماس»نى
ئەل رايىنى «ھام ئاغزى» غا موم قىلىپ ؛ قاپلىۋەتتى جاسارەتلىك بۇ دۇنيا .

 تۈرتىۋەتتى گاھى ئۇخلاپ ياتقاننى ، تارتىپ قويدى پاتقاققا چىڭ پاتقاننى ؛
مەھكۇملارغا زەنجىرلەرنى كەسكىن دەپ ؛ ئىكەك بەردى دالالەتلىك بۇ دۇنيا .

 يۇمۇلاتتى زۇۋۇلانى بەزىدە ، قار پومزەكنى يوغانلاتقان پەدىدە ؛
شۇ يول بىلەن ئىتەكلەرنى يالىغا ، ئايلاندۇردى شاراپەتلىك بۇ دۇنيا .

      بەخىت دىگەن ئۇۋىسى يوق قۇش ئىكەن ، ئارزۇ دىگەن سوغۇق سۇلۇق دۇش ئىكەن .
مەن سەن ئىدىم ، سەن مەن بولدۇڭ ، يانا ھەم، ئالماشتۇرار پاراسەتلىك بۇ دۇنيا .

 سۆيۈپ قالدىم بۇ ئاجايىپ دۇنيانى ، چىن سۆيگەندەك كۆڭلۈمدىكى گۈل يارنى ،
يىغلاتسىمۇ ، كۈلدۈرسىمۇ ، بەرىبىر ، ھاكىملاردىن دىيانەتلىك بۇ دۇنيا .

 كۆز يۇمسام دەيمەن دائىم ئەبەتكە ، قاراپ ياتسام ھەممە ئوقەت ، تەلەتكە .
كۆرۈپ بولۇپ ئاخىرىنى« ئويۇن»نىڭ ، دەيتتىم يەنە ئادالەتلىك بۇ دۇنيا .
1994 _ 2006 _ يىل ، قەشقەر

 شۇ ئەسىرىڭ بىر قامۇس _
بىر تارىخشۇناسقا ئوچۇق خەت

«چۈشنىنىكسىز ئادەم ئىكەن» دەۋەردىڭ ،
مېنىڭ گىپىم بولغانلىكى سورۇندا .
  دىل ئەلچىسى  تىلىڭ كۆيۈپ كەتمەمدۇ ،
مېنى يازغان قەلەم تۇرسا قولۇڭدا .

 تەرجىمھال _ تارىخىمنى ، خۇيۇمنى ،
ئۆزۈڭ يازدىڭ تۈجۈپىلەپ دۈمبەمگە .
ھەتتا يازدىڭ خىيالىمنى ، چۈشۈمنى
بىرەر قىتىم كىرىپ باقماي كۈلبەمگە .

دۈمبەمدىكى شۇ ئەسىرىڭ _ بىر« قامۇس»
ئۆزۈڭ بولساڭ بىر «تالانتلىق ئىجاتچى» .
ھەي ، سەن ئۆزۈڭ _ مەندە يوقنى بار قىلغان ،
تارىخىمغا يار قىلغان بىر «نىجاتچى» .

 نىمە قالدى «چۈشۈنىكسىز» مېنىڭدە ،
قېنىمنىڭمۇ تىپى ساڭا ئېنىققۇ ؟
ئوقۇيالماي قالدىڭمۇ ئۆز خېتىڭنى ،
بەس ، تۇمارىم ، رېڭى شۇنداق قېنىققۇ ؟

يېرىپ بىرەي دىسەم يۈرەك _ كاللامنى ،
جان ئۈزۈمەن ، سەن قالىسەن ساياقلا .
ياشاپ تۇراي ، ئۈزۈلۈپمۇ قالمىسۇن ،
ۋۇجۇدۇمدىن «سىر» تاپقۇچى سىناقلار .

 دۈمبەمدىكى «ئۇلۇغ» ئەسەر- بىر قامۇس ،
كۈندىن - كۈنگە يېڭى مەزمۇن قوشۇلار .
ئەپسۇس ، ئۆزۈم ئوقۇيالماي يۈرسەممۇ ،
ھەممە يەردە ، ھەر مىنۇتتا ئوقۇلار .
2006 _ يىلى قەشقەر (تاھىر تالىپ بەكتۇر)

----------------------------------------------------

ئەبرىشىمبەگ ھەققىدە قوشاق

 پايانى يوق بىر ئورمانزار بار ئىدى ،
دەرەخلەرنىڭ ئارىلىقى تار ئىدى .
ھەتتا شامال كىرەلمەيتتى ئارىغا ،
سۇۋادانلار بىر _ بىرىگە يار ئىدى .
قوغدار ئىدى ئورمان يۇرتنى بوراندىن ،
چاڭ _ تۇزاڭدىن ، ھەتتا قارا بوراندىن .

 سانسىز دەرەخ بىر تۈپتەكلا ياشايتتى ،
خالى بولغاچ جىدەل ، ماجرا ، گۇماندىن .
باش _ ئۇچلىرى كۆك ئاسماننى قۇچاتتى ،
خۇش پۇرىغى يىراقلارغا ئۇچاتتى .
مەمنۇن بولۇپ پاسىبانى ئىنسانغا ،
ساپ ھاۋا...نى سوۋغا قىلىپ تۇتاتتى .

ئۆتتى يىللار ، ئۆتتى ئەسىر _ ئىرالار ،
يىشىللاشتى ئەتراپتىكى جىرالار .
ئىناقلىقنىڭ بەرىكىتىدىن سۆيۈنۈپ ،
تازىم قىلدى تىك چوققىلار ، قىيالار ...

ئۆتتى كۈنلەر ، ئۆتتى ئايلار ئىز بېسىپ ،
خۇي چىقىرىپ _ قەدىمىنى تىز بېسىپ .
شۇ چاغ كەلدى بىر ياغاچچى بېلىگە ،
سىپى يوق بىر ئايپالتىنى تىك ئېسىپ .

      ساپ ئىزدىدى ئورمانزاردىن ئۇ ھامان ،
كۆزلىرىنى قايرىپ تىلىپ ھەر تامان .
تېپىۋالدى ئىزدەپ - ئىزدەپ سايىدىن ،
ئەبرىشىمرەك بىر ساپلىقنى بىر زامان .

قاتلىسىمۇ سۇنمايدىكەن بۇنداق ساپ ،
تىچ ئۆتتى شۇنچە كەسكىن «كەس» « چاپ _ چاپ» .
«ئەبرىشىمبەك» ئۆسكەن ئاشۇ سايىنى ،
ئىگىلىدى ھەمساتتىلا «نۇر _ ئاپتاپ» .

تاقىر سايدا سانسىز كۆتەك يىغلايدۇ ،
بۇ يىغىلار يۈرەكلەرنى تىلغايدۇ .
ئامال قانچە ، ياغاچچىلار ئەزەلدىن،
دەرەخلەردىن شۇنداق ساپنى ئىلغايدۇ .

2001 _ 2006 _ يىل قەشقەر (تاھىر تالىپ بەكتۇر)