ئاخىر يېتىپ كەلدى...
ي. كانۋسكى (سوۋت ئىتتىپاقى)
ئابلەت بەكرى تەرجىمىسى

 ـ بۇنداق قىلشىنى خالىمايمەن!... بۇنداق قىلمايمەن!... بۇنداق قىلىش ھوقۇقۇممۇ يوق!... ـ زاۋۇت باشلىقى كەينى ـ كەينىدىن قوپاللىق بىلەن ۋاقىرىۋىدى، ئۈچ خىزمەتچى ئىشخانىدىن غىڭ قىلماي چىقىپ كەتتى.
   ئايال كاتىپ كىرىپ ئېغىزى پېچەتلەنگەن بىر كونۋىرتنى زاۋۇت باشلىقىغا بەردى.زاۋۇت باشلىقى كونۋېرتقا قارىدى-دە، خۇشال بولۇپ سۆزلەپ كەتتى!
   ـ ئاھ، ئاخىرى يېتىپ كەلدى!... ئاندىن ئۇ توساتتىنلا بىر ئىشنى يادىغا ئالغاندەك ئىشىككە قاراپ بېشىنى لىڭشىتىپ قويدى.
   ـ ئۇلارنى چاقىرىپ كىرىڭ! ـ دېدى ئۇكاتىپقا. كاتىپ ئەرزگە كەلگەنلەر بىلەن لىق تولغان كۈتۈش زالىغا يۈگۈرۈپ چىقىپ، ھېلىقى ئۈچ خىزمەتچىنى ناھايىتى تەسلىكتە تېپىپ كىردى.
    ـ سىز بايام بىزگە ئۆي كېرەك، دېۋىدىڭىزغۇ دەيمەن، ـ دەپ سورىدى زاۋۇت باشلىقى بىرىنچى كىشىدىن.
   ـ ھەئە، ئىگور پېتروۋىچ. ھېچبولمىغاندا بىر يۈرۈش بولسىمۇ مەيلى! مەن ئۇلارنى شۇ ئۆيگە كۆچۈرەي.
   ـ نېمىشقا ئارانلا بىر يۇرۇش دەيسىز؟ سىلەرگە تۆت يۈرۈش بېرەي. ياش مۇتەخەسسىسىلەرنى ئاسراش كېرەك ـ تە، ھەربىرىڭلەرگە بىر يۈرۈشتىن بولسۇن.
    ـ مەن لايىھىلىگەن چېرتيوژنى تەجرىبىخانىدا تەكشۈرۈپ بېقىشنى بولسىمۇ تەستىقلىغان بولسىڭىز، ـ دەپ ئۆتۈندى ئىككىنچى كىشى.
    ـ بۇنداق قىلساق ئىشلەپچىقىرىشقا تەسىر يېتىدۇ. بىز دەرھال بۇ لايىھىنى ھەممە سېختا ئىشلىشىمىز كېرەك. ھە راسىت! ئازراق قاراملىق قىلمىسىمۇ ئىش ئاقمايدۇ ـ دە. خوش، سىزنىڭ تەلىپىڭىز؟ ـ دەپ سورىدى زاۋۇت باشلىقى ئۈچىنچى كىشىدىن.
   ـ ئىش باشقۇرغۇچىغا ئېيتىپ قويۇڭە، كىشىلەرنىڭ ئاكتىپچانلىقىغا سوغۇق سۇ سەپمىسە، ـ دېدى ئۈچىنچى كىشى.
   ـ ئېتىپ قويۇش بىلەن مەسىلە ھەل بولمايدۇ، مەن ئۇنى ۋەزىپىسىدىن قالدۇرۇپ، ئورنىغا سىزنى قويىمەن، بىز ئىشلەپچىقىرىش ئۈچۈن غەم يەيدىغان كىشىلەرگە مۇھتاج، ـ دېدى زاۋۇت باشلىقى.
    ئەرزئېيتىپ كەلگەن كىشىلەر ئىشخانىدىن خۇشال چىقىپ كەتتى.
   ـ ئىگورپېتروۋىچ بۈگۈن كۈن قاياقتىن چىقتى، باشقىچىلا بولۇپ قاپسىزغۇ؟ ـ دەپ سورىدى كاتىپ.
    زاۋۇت باشلىقى ئۈستەلنىڭ يېنىدا خۇددى مۇنبەردە تۇرغاندەك تۇرۇپ سۆزلەپ كەتتى:
    ـ مەن بۇ ئورۇندا يىگىرمە يىل ئولتۇرغان بولساممۇ، مەسئۇلىيەتتىن قورقۇپ، ئۆز ئالدىمغا بىرەر ئىشنىمۇ قارار قىلالمىدىم. مەن ئۇزۇندىن بېرى پېنسىيىگە چىقىشنى كۈتۈۋاتاتتىم. بۈگۈن ئاخىرى مەقستىمگە يەتتىم: ئەتىدىن باشلاپ مەن پېنسىيىدىكى ئادەممەن. دېمەك، بۈگۈن قىلغان ھەممە قارارلىرىمغا ئەتە باشقا ئادەم كېلىپ مەسئۇل بولىدۇ. سىز دەرھال بېرىپ زاۋۇتتىكى ھەر بىر ئادەمنىڭ مېنىڭ يېنىمغا بىر ـ بىرلەپ كېلىپ كېتىشىنى ئېيتىپ قويسىڭىز، مەن ئۇلارنىڭ تەلەپلىرىنىڭ ھەممىسىنى تەستىقلايمەن، ھەممىسىنى ھەل قىلىمەن... يېرىم ئۆمرۈم پۇت ـ قولۇمنى باغلاپ قويغاندەك ئۆتتى، ئاخىرى يېرىم كۈن بولسىمۇ راۋۇرۇس خىزمەت قىلىۋالاي. ئاھ، مەن كۈتكەن بۇ كۈن ئاخىرى يېتىپ كەلدى!
    («روسىيە - سوۋېت ئەدەبىياتى» ژۇرنىلىنىڭ 1985 - يىل 4 - سانىدىن)