ﺗﯚﻣﯜر ﻳﻮﻟﻨﯩﯔ ﺋﯘ ﺗﻪرﯨﭙﻰ

 [ﺋﺎﻣﯧﺮﯨﻜﺎ]ﺑﻮب ﭘﻮﻛﺲ

       ﺋﯘ ﻳﻪرﮔﻪ ﺑﺎرﻣﯩﻐﯩﻨﯩﻤﻐﺎ ﺋﯘزۇن ﻳﯩﻞ ﺑﻮﭘﺘﯘ.ﺷﯘﻧﺪاق، ﺋﯩﻠﮕﯩﺮى ﻣﻪن ﺑﯘ ﻳﻪردﯨﻦ ﺋﯚﺗﻜﻪﻧﯩﺪﯨﻢ، ﺋﻪﻣﻤﺎ ﺗﻮﺧﺘﯩﻤﯩﻐﺎﻧﺘﯩﻢ. ﺑﯜﮔﯜن ﺗﻮﺧﺘﯩﺪﯨﻢ. ﻣﻪن ﭼﻮڭ ﺑﻮﻟﻐﯩﭽﻪ دادام ﻣﺎﯕﺎ ﻣﻪﻳﻠﻰ ۋﯦﻠﯩﺴﯩﭙﯩﺖ ﺑﯩﻠﻪن ﺑﯩﺮ ﻳﻪرﻟﻪرﮔﻪ ﺑﺎر، ۋە ﻳﺎﻛﻰ ﻗﺎﻧﭽﻪ ﻳﯩﺮاﻗﻼرﻏﺎ ﻛﻪﺗﺴﻪﯕﻤﯘ ﭼﻮﻗﯘم ﺋﯚﻳﮕﻪ ﻗﺎﻳﺘﯩﭗ ﻛﻪل، ۋاﮬﺎﻛﺎزا ... دﯦﮕﻪﻧﺪەك ﻗﺎﺗﺘﯩﻖ ﺗﻪﻟﻪﭘﻠﻪرﻧﻰ ﻗﻮﻳﺎﺗﺘﻰ. ﻣﻪن داداﻣﻨﯩﯔ ﮔﯧﭙﯩﻨﻰ ﺋﺎﯕﻼﻳﺘﺘﯩﻢ، ﺑﯘ ﺋﯘﻧﯩﯖﺪﯨﻦ ﻗﻮرﻗﻘﯩﻨﯩﻢ ﺋﻪﻣﻪس، ﺑﻪﻟﻜﻰ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻧﻮﭘﯘزﯨﻐﺎ ﻗﺎﺗﺘﯩﻖ ﮬﯚرﻣﻪت ﻗﯩﻠﯩﺸﻤﺪﯨﻦ ﺋﯩﺪى. ﺋﻪﻣﻪﻟﯩﻴﻪﺗﺘﯩﻤﯘ ﻛﯚپ ﮬﺎﻟﻼردا ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻧﻮﭘﯘزﯨﻐﺎ ﻗﺎﺗﺘﯩﻖ ﮬﯚرﻣﻪت ﻗﯩﻠﯩﻤﻪن. _ ﺗﯚﻣﯜر ﻳﻮﻟﻨﯩﯔ ﺋﯘ ﺗﻪرﯨﭙﯩﮕﻪ ﮬﻪرﮔﯩﺰ ﺋﯚﺗﻤﻪ، _ دەﻳﺘﯩﻰ، ﺋﯘ. ﻣﻪن ﺋﯘﻧﯩﯔ ﮔﯧﭙﯩﻨﻰ ﺋﺎﯕﻼﻳﺘﺘﯩﻢ. ﺷﯘﻧﺪاق، ﭘﻪﻗﻪت ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺷﯘﻧﺪاق دﯦﮕﯩﻨﯩﻨﻰ ﺋﺎﯕﻼﻳﺘﺘﯩﻢ ﺧﺎﻻس. ﻣﻪن ﺑﯘرۇن داداﻣﻨﯩﯔ دﯦﮕﯩﻨﻰ ﺑﻮﻳﯩﭽﻪ ﺋﯩﺶ ﻗﯩﻠﯩﺸﻘﺎ ﺗﯩﺮﯨﺸﯩﭙﻤﯘ ﺑﺎﻗﺘﯩﻢ. ﺋﻪﻣﻤﺎ ﺑﺎﺷﻘﯩﻼر ﺳﯩﺰﮔﻪ ﻣﻪﻟﯘم ﺑﯩﺮ ﺋﯩﺸﻨﻰ ﻗﯩﻠﻤﺎ، دﯦﮕﻪﻧﺪە ﻗﺎﻧﺪاق ﮬﯧﺴﺴﯩﻴﺎﺗﺘﺎ ﺑﻮﻟﯩﺪﯨﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﺰ ﺋﯚزﯨﯖﯩﺰﮔﻪ ﺋﺎﻳﺎن، ﺳﯩﺰ ﭼﻮﻗﯘم ﻗﯩﻠﻤﺎ دﯦﮕﻪﻧﻨﻰ ﻗﯩﻠﯩﺴﯩﺰ ﺋﻪﻟﯟەﺗﺘﻪ. ﻣﻪﻧﻤﯘ ﺷﯘﻧﺪاق ﻗﯩﻠﺪﯨﻢ. دەﺷﻠﻪﭘﺘﻪ ﭘﻪﻗﻪت ﺳﯩﻨﺎپ ﺑﺎﻗﻤﺎﻳﻤﻪﻧﻤﯘدﯦﮕﻪن ﭘﻮزﯨﺘﺴﯩﻴﯩﺪە ﺑﻮﻟﻐﺎﻧﯩﺪﯨﻢ. ﻣﻪن ۋﯦﻠﯩﺴﭙﯩﺘﻨﻰ ﺋﯘدۇﻟﻼ ﻣﯩﻨﯩﭗ ﻛﯧﻠﯩﭗ رﯦﻠﯩﺴﻘﺎ ﺳﻮﻗﺘﯘم. ﻣﻪن ﺧﯧﻠﻰ ﻗﻮرﻗﻤﺎس ﺑﺎﻻ ﺑﻮﻟﻐﺎﭼﻘﺎ ۋﯦﻠﯩﺴﯩﭙﯩﺘﻨﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪى ﭼﺎﻗﯩﻨﻰ رﯦﻠﯩﺲ ﺋﯜﺳﺘﯩﮕﯩﻼ ﭼﯩﻘﺎردﯨﻢ. ﺑﯩﺮ ﻛﯜﻧﻰ ﮬﻪﺗﺘﺎ رﯦﻠﯩﺴﺘﯩﻦ ﺋﯚﺗﯜپ ﺋﺎزراق ﻳﻮل ﻣﺎﯕﺪﯨﻢ. ﺷﯘ ﭼﺎﻏﺪﯨﻜﻰ ﮬﯧﺴﺴﯩﻴﺎﺗﯩﻢ ﮬﯧﻠﯩﻤﯘ ﺋﯧﺴﯩﻤﺪە. ﻳﯜرﯨﻜﯩﻢ دۈﭘﯜﻟﺪەپ ﺳﻮﻗﯘپ ﻛﻪﺗﻜﻪن، ﺋﯩﻜﻜﻰ ﭘﯘﺗﯘم ﺑﯩﻠﻪن ﭘﯩﺪاﻟﻨﻰ ﻛﯜﭼﻪپ ﺗﯧﭙﯩﭗ ﺟﯩﺪدى ﮬﺎﻟﺪا ﺋﯘ ﺗﻪرەﭘﻜﻪ ﺋﯚﺗﯜپ ﻳﻪﻧﻪ ﺗﯧﺰﻻ ﻗﺎﻳﺘﯩﭗ ﻛﻪﻟﮕﻪن ﺋﯩﺪﯨﻢ. ﺑﯩﺮ ﻣﻪزﮔﯩﻠﻠﻪردﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﻣﻪن ﺗﯧﺨﯩﻤﯘ ﻳﯩﺮاﻗﻼرﻏﺎ ﺑﺎردﯨﻢ، ﻗﺎﺋﯩﺪﯨﻨﻰ ﺑﯘزۇۋاﺗﺎﺗﺘﯩﻢ، ﮬﻪﻣﺪە ﺑﺎرﻏﺎﻧﺴﯧﺮى ﺗﯧﺨﯩﻤﯘ ﭼﻪﺗﻨﻪپ ﻛﯧﺘﯩﯟاﺗﺎﺗﺘﯩﻢ، دەﺳﻠﯩﭙﯩﺪە ﺑﯘ ﻗﯩﻠﻤﯩﺸﯩﻤﺪﯨﻦ ﻧﺎﮬﺎﻳﯩﺘﻰ زور ﺋﯩﺸﻪﻧﭻ ۋە ﺋﯩﭙﺘﯩﺨﺎرﻟﯩﻖ ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﻐﺎن ﺋﯩﺪﯨﻢ. ”ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ داۋاﻣﻠﯩﻖ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﻐﺎ ﻣﯧﯖﯩﯟەرﻣﻪﻳﻤﻪن“ دەپ ﺋﻮﻳﻼپ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ ﺑﯩﺮ ﻛﯜﻧﻰ. ﻣﻪن ﮬﻪﻗﯩﻘﻪﺗﻪن ﺋﻮﻳﻠﯩﻐﯩﻨﯩﻤﺪەك ﻗﯩﻠﺪﯨﻢ. دوﺳﺘﻠﯩﺮﯨﻢ ﺑﯩﻠﻪن ﻧﻪﭼﭽﻪ رەت رﯦﻠﯩﺴﺘﯩﻦ ﺋﯚﺗﯜپ ﻳﯩﺮاﻗﺘﯩﻜﻰ ﻳﻮﻟﻐﯩﭽﻪ ﺑﺎردۇق. ﺷﯘ ﻳﻮﻟﻨﻰ ﺑﻮﻳﻼپ ﻣﯧﯖﯩﭗ ﺗﺎغ ﺋﯜﺳﺘﯩﮕﻪ ﻳﺎﻣﯩﺸﯩﭗ ﭼﯩﻘﺘﯘق، ﺋﯚزﯨﻤﯩﺰﻧﻰ ﺋﯘﻟﯘغ ﺗﺎﻏﻘﺎ ﻳﺎﻣﺎﺷﻘﯘﭼﻰ ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﯩﺸﺘﯘق. _ ﭘﺎھ، ﺑﯘ ﻳﻪردﯨﻦ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺋﯚﻳﯜم ﻛﯚرﯨﻨﯩﺪﯨﻜﻪن، _ دﯦﺪﯨﻢ ﻣﻪن _ ﺑﻪﺋﻪﻳﻨﻰ ﺋﺎﻟﭙﺲ ﺗﯧﻐﯩﻐﺎ ﭼﯩﻘﻘﺎﻧﺪەﻛﻼ ﺑﻮﻟﯩﺪۇم! ﺋﻪﻛﺲ ﺳﺎداﻏﺎ ﻗﯘﻻ ﺳﯧﻠﯩﯖﻪ، ﮬﻪﻳﻴﻴﻲ...... _ ﺑﻮب، ﺑﻮب! ﺑﯘ ﺋﻪﻛﺲ ﺳﺎدا ﺋﻪﻣﻪس ﺋﯩﺪى. ﺑﯘ دەل داداﻣﻨﯩﯔ ﺋﺎۋازى ﺋﯩﺪى. دادام ﺗﺎغ ﭼﻮﻗﻘﯩﺴﯩﺪﯨﻜﻰ ﻳﻮﻟﺪا ﻣﺎﯕﺎ ﻗﺎراپ ﺗﯘراﺗﺘﻰ. ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺑﻮم ﺋﺎۋازى ﻣﺎﯕﺎ ﺟﻪﻧﻨﻪﺗﺘﯩﻦ ﻛﻪﻟﮕﻪن ﺳﺎدادەك ﺗﯘﻳﯘﻻﺗﺘﻰ. ﺑﯘ ﺟﻪﻧﻨﻪﺗﺘﯩﻦ ﻛﻪﻟﮕﻪن ﺳﺎداﻧﻰ ﺋﺎﯕﻼپ ﺑﺎﻗﻘﺎن، دﯦﮕﯩﻨﯩﻢ ﺋﻪﻣﻪس، ﺑﻪﻟﻜﻰ داداﻣﻨﯩﯔ ﺋﺎۋازى ﺑﻪك ﮬﻪﻳﯟەﺗﻠﯩﻚ ﺋﺎﯕﻠﯩﻨﺎﺗﺘﻰ. _ ﻣﻪن ﺳﺎﯕﺎ ﺗﯚﻣﯜر ﻳﻮﻟﺪﯨﻦ ﺋﯚﺗﻤﻪ ، دﯦﻤﯩﮕﻪﻧﻤﯩﺪﯨﻢ، _ دەپ ﺗﻮۋﻟﯩﺪى دادام.

       ﺋﯘ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺟﺎۋاب ﺑﯧﺮﯨﺸﯩﻤﻨﻰ ﻛﯜﺗﻤﯩﮕﻪﻧﺪەك ﻗﯩﻼﺗﺘﻰ. ﺋﯚزۈﻣﻤﯘ ﻧﯧﻤﻪ دﯦﻴﯩﺸﯩﻤﻨﻰ ﺑﯩﻠﻤﻪﻳﺘﺘﯩﻢ. _ ﺋﯚﻳﮕﻪ ﻗﺎﻳﺖ....ﮬﺎزﯨﺮﻻ! ﺋﯘ ﻛﯜﻧﯩﺪﯨﻜﻰ ﺋﯩﺶ ﺧﯘددى ﺗﯜﻧﯜﮔﯜﻧﻜﯩﺪەﻛﻼ ﺋﯧﺴﯩﻤﺪە ﺗﯘرۇﭘﺘﯘ. دەﺳﻠﻪﭘﺘﻪ ﺋﯚﻟﮕﯜدەك ﺗﯧﺰ ﭼﯧﭙﯩﭗ ﺋﯚي ﺗﻪرەﭘﻜﻪ ﻣﺎﯕﺪﯨﻢ. ﺗﻮﺳﺎﺗﺘﯩﻦ ﺑﯩﺮﺳﯩﻨﯩﯔ: _ ﺋﯘ ﺳﯧﻨﻰ ﺋﯚﻟﺘﯜرۈۋﯦﺘﯩﺪۇ، ﺋﯚﻳﮕﻪ ﻗﺎﻳﺘﯩﺸﻘﺎ ﻧﯧﻤﻪ ﺋﯘﻧﭽﻪ ﺋﺎﻟﺪﯨﺮاﻳﺴﻪن، _ دﯦﮕﯩﻨﯩﻨﻰ ﺋﺎﯕﻠﯩﺪﯨﻢ. ﺷﯘﻧﯩﯔ ﺑﯩﻠﻪن ﺳﯜرﺋﯩﺘﯩﻤﻨﻰ ﺋﺎﺳﺘﯩﻠﯩﺘﯩﺸﻘﺎ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﺳﯩﻢ. ۋﯦﻠﯩﺴﯩﭙﯩﺖ ﭘﯩﺪاﻟﯩﻨﻰ ﮬﻪر ﺑﯩﺮ ﺗﻪﭘﻜﯩﻨﯩﻤﺪە ﺑﯩﺮ ﺋﯘھ دﯦﯟﯨﻠﯩﭗ ﺋﻮﻳﻠﯩﻨﯩﺸﻘﺎ ﻳﯧﺘﻪرﻟﯩﻚ ۋاﻗﯩﺖ ﭼﯩﻘﯩﺮﯨﯟاﻻﺗﺘﯩﻢ. ﺋﻪﻣﻪﻟﯩﻴﻪﺗﺘﻪ ﺑﯩﺮەر ﺧﺎﺗﺎ ﺋﯩﺸﻨﻰ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻗﻮﻳﯘپ ﺗﯘﺗﯘﻟﯘپ ﻗﺎﻟﻐﯩﻨﯩﯖﯩﺰدا، ﺋﻪڭ ﭼﺎﺗﺎق ۋاﻗﯩﺖ ﺟﺎزاﻟﯩﻨﯩﺶ ﺋﺎﻟﺪﯨﺪﯨﻜﻰ ﺗﻪﭘﻪﻛﻜﯜر ﺟﻪرﻳﺎﻧﯩﯖﯩﺰ ﺑﻮﻟﯩﺪﯨﻜﻪن. ﻛﺎﻟﻼﻣﺪا ﺋﻮﻳﻠﯩﻐﺎن ﺟﺎزا ﮬﺎﻣﺎن ﺋﻪﻣﻪﻟﯩﻲ ﺑﯧﺮﯨﻠﯩﺪﯨﻐﺎن ﺟﺎزادﯨﻦ ﺋﯧﻐﯩﺮ ﺑﻮﻻﺗﺘﻰ، ﺑﯘ دەل ﺋﺎﻧﺎﻣﻨﯩﯔ: _ داداڭ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﺪە ﺟﺎﺟﺎﯕﻨﻰ ﻳﻪﻳﺴﻪن،_ دﯦﮕﻪن ﭼﯧﻐﯩﺪا ﺑﻮﻻﺗﺘﻰ. ﻛﯜﺗﯜﺷﻨﯩﯔ ﺋﯚزى ﮬﻪﻗﯩﻘﻰ ﺟﺎزا ﺋﯩﺪى. ﺋﯘ ﻛﯜﻧﻰ ﻣﻪن ﺑﺎﻟﺪۇرﻻ ﻳﯧﺘﯩﯟﯦﻠﯩﺸﻘﺎ ﻣﻪﺟﺒﯘر ﺑﻮﻟﺪۇم، ﻳﯧﺘﯩﺸﺘﯩﻦ ﺑﯘرۇن دادام، ﺋﺎﻧﺎﻣﻐﺎ ﺧﻪﻳﺮ، دەﭘﻤﯘ ﻗﻮﻳﻤﯩﺪﯨﻢ. ﺋﻪﻟﯟەﺗﺘﻪ، ﻣﻪن ﭘﯘت ﻗﻮﻟﯘﻣﻨﯩﯔ ﺑﺎﻏﻠﯩﻨﯩﭗ، ﺗﺎﻣﻐﺎ ﺋﯧﺴﯩﻠﻐﺎن ﮬﺎﻟﯩﺘﯩﻤﻨﻰ ﻛﯚز ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﻐﺎ ﻛﻪﻟﺘﯜرﮔﻪن ﺋﯩﺪﯨﻢ. ﮬﻪي، ﺋﯘ ﭼﺎﻏﻼردا ﻛﯩﭽﯩﻚ ﺑﻮﻟﻐﺎﭼﻘﺎ ﺋﺎدەم ﺗﻪﺳﻪۋۋۇرﻏﺎ ﻧﯧﻤﻪ دﯦﮕﻪن ﺑﺎي ﮬﻪ. ﻣﯘﺷﯘ ﺗﺎﭘﻨﯩﯔ ﺋﯚزﯨﺪە ﻣﻪن ﭼﻮپ_ﭼﻮﯕﻼ ﺋﺎدەم ﺑﻮﻟﯘش ﺳﯜﭘﯩﺘﯩﻢ ﺑﯩﻠﻪن ﺷﯘ ﭼﺎﻏﻼرﻧﻰ ﺋﻮﻳﻼپ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ، ﺷﯘ ﭼﺎﻏﺪا ﺑﺎﺷﻘﺎ ﺋﯩﺸﻼرﻧﯩﻤﯘ ﻗﯩﻼﻟﯩﻐﺎن ﻗﯩﻼﻟﻤﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻤﻨﻰ ﺑﯩﻠﯩﭗ ﺑﺎﻗﻤﺎﻗﭽﻰ ﺑﻮﻟﺪۇم. ﻗﯩﻠﻤﺎﭘﺘﯩﻤﻪن. ﮔﻪرﭼﻪ داداﻣﻨﯩﯔ ﮔﯧﭙﯩﻨﻰ ﺋﺎﯕﻠﯩﻤﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻤﻨﯩﯔ ﺧﺎﺗﺎ ﺋﯩﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺑﯩﻠﯩﭗ ﻳﻪﺗﻜﻪن ﺑﻮﻟﺴﺎﻣﻤﯘ ﻳﻪﻧﯩﻼ زور ﺗﻪﺟﯩﺮﯨﺒﻪ ﺳﺎۋاﻗﻘﺎ ﺋﯧﺮﯨﺸﯩﭙﺘﯩﻤﻪن. ﻗﺎراڭ، ﻣﯧﻨﯩﯔ ﮬﻪﻣﻤﯩﻤﯩﺰ ﺑﯩﺮ ﻗﯘﺗﺎ ﺋﯩﭽﯩﺪە ﻳﺎﺷﺎﻳﻤﯩﺰ، دەﻳﺪﯨﻐﺎن ﺑﯩﺮ ﻗﺎرﯨﺸﯩﻢ ﺑﺎر. ﻳﻪﻧﻰ ﺑﻪك ﺋﯧﮕﯩﺰﻛﻪﻧﻤﻪن، ﺑﻪك ﭘﺎﻛﺎرﻛﻪﻧﻤﻪن، ﺑﻪك ﺳﯧﻤﯩﺰﻛﻪﻧﻤﻪن، ﺑﻪك ﺋﻮرۇﻗﻜﻪﻧﻤﻪن، ﺑﻪك ﻳﺎﺷﻜﻪﻧﻤﻪن، ﺑﻪك ﻗﯧﺮﯨﻜﻪﻧﻤﻪن، ۋاﮬﺎﻛﺎزا ...دﯦﮕﻪﻧﺪەك. ﺑﯩﺰ ﻣﺎﻧﺎ ﻣﯘﺷﯘﻧﺪاق ﻗﯘﺗﯩﻼرﻧﻰ ﺑﺎرﻟﯩﻘﻘﺎ ﻛﻠﻪﺗﯜرﯨﺪﯨﻜﻪﻧﻤﯩﺰ، ﮬﻪﻣﺪە ﻣﯘﺷﯘ ﻗﯘﺗﯩﻼرﻧﯩﯔ ﺋﯩﭽﯩﺪە ﺗﯘرۇﺷﻨﻰ ﺗﺎﻟﻠﯩﯟاﻟﯩﺪﯨﻜﻪﻧﻤﯩﺰ. ﻏﻪﻟﯩﺘﻪ ﻳﯧﺮى، ﻣﯘﺷﯘﻧﺪاق ﺋﻮﺧﺸﺎش ﻗﯘﺗﯩﺪﯨﻦ ﺑﯚﺳﯜپ ﭼﯩﻘﯩﭗ ﻛﻪﺗﻜﻪﻧﻠﻪرﮔﻪ ﺋﺎﻻﮬﯩﺪە ﮬﻪۋەس ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻜﻪﻧﻤﯩﺰ، ﺋﯘﻻرﻧﻰ ﺋﯩﻘﺘﯩﺪارى ﻛﯜﭼﻠﯜك ﺑﻮﻟﻐﺎن ﺗﻪۋەﻛﻜﯜﻟﭽﻰ، ﺗﻪﯕﺪﯨﺸﻰ ﻳﻮق، رەﮬﺒﻪر ﺑﻮﻟﯘﺷﻘﺎ ﻳﺎراﻟﻐﺎﻧﻼر دەاپ ﺑﯩﻠﯩﺪﯨﻜﻪﻧﻤﯩﺰ. ﺋﻪﻣﻪﻟﯩﻴﻪﺗﺘﻪ ﮬﻪر ﻗﺎﻧﺪﯨﻘﯩﻤﯩﺰ ﺋﯘﻧﻰ ﻗﯩﻼﻻﻳﻤﯩﺰ، ﮬﻪﺗﺘﺎ ﺗﯧﺨﯩﻤﯘ ﺋﺎﺷﯘرۇپ ﻗﯩﻼﻻﻳﻤﯩﺰ. ﺋﯘﻧﺪاﻗﺘﺎ، ﺳﯩﺰﻧﯩﯔ ﺋﺎﺷﯘ ﻗﯘﺗﯩﺪﯨﻦ ﻗﯘﺗﯘﻟﯘﺷﯩﯖﯩﺰﻏﺎ ﺗﻮﺳﻘﯘﻧﻠﯘق ﻗﯩﻠﻐﯩﻨﻰ زادى ﻧﯧﻤﻪ؟ ﺋﯘ دەل ﺋﯚزﯨﯖﯩﺰ! ﻳﯧﻘﯩﻨﺪﯨﻦ ﺑﯧﺮى ﺋﻪﻣﺪى ﻗﯘﺗﯩﻨﯩﯔ ﭼﯧﻜﯩﻨﻰ ﺑﯘزﯨﺪﯨﻐﺎن ﭘﻪﻳﺖ ﻳﻪﺗﺘﻰ، دەپ ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ. ﺳﯩﺰﻣﯘ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺳﯧﭙﯩﻤﮕﻪ ﻗﻮﺷﯘﻟﯘﺷﻨﻰ ﺧﺎﻻﻣﺴﯩﺰ، ﺋﻮﻳﻼﭘﻤﯘ ﺑﺎﻗﻤﯩﻐﺎن، ﺋﻪﻣﻤﺎ ﻗﯩﻼﻻﻳﺪﯨﻐﺎن ﺋﯩﺸﻨﻰ ﻗﯩﻠﯩﺸﻨﻰ ﺧﺎﻻﻣﺴﯩﺰ؟ ﺋﻪﮔﻪر ﺧﺎﻟﯩﺴﯩﯖﯩﺰ ﻣﻪن ﺳﯩﺰﻧﻰ ﺗﯚﻣﯜر ﻳﻮﻟﻨﯩﯔ ﺋﯘ ﺗﻪرﭘﯩﺪە ﺳﯩﺰﻧﻰ ﻛﯜﺗﯩﻤﻨﻪن. ”ﺗﻪرﺟﯩﻤﯩﻠﻪر . ﺗﻪرﻣﯩﻠﯩﺮى“ ژۇرﻧﯩﻠﯩﻨﯩﯔ 2007_ﻳﯩﻠﻠﯩﻖ 4_ﺳﺎﻧﯩﺪﯨﻦ ﺋﺎﺑﺪۇﺷﯜﻛﯜر ﺋﺎﺑﺪۇﻛﯧﺮﯨﻢ ﺋﺎرﻏﯘ ﺗﻪرﺟﯩﻤﯩﺴﻰ