دېرىزەمدىن چۈشتى يول-يول نۇر
غېرىپ خانەم چېھرىگە سىڭىپ،
كۆكۈچ ئسلار قاپلاپ خانەمنى
قانداقلارچە بوپقالدى غېرىپ .

بىر چاغلاردا شوخ-كۈلكە ياڭراپ
تۇرغان خانەم ئەمەسمۇ مۇشۇ ،
مىسكىنلىكنى تۇتمىغان پەرھىز
خۇشال قەلىب ئللىق چىرايچۇ.

 ياق،ھەمسسى يوق ھازىر بۇندا
 پەقەت ھەمراھ غېرىپ خانەملا ،
تۈن قۇينىدا تۇلۇن ئايمۇ يوق
بۇ ئالەمدە تەنھا ئۆزۈملا .

خانەم سوغاق، ياق قەلبىم سوغاق
ھەتتا ماڭا يىتىشمەس ھاۋا ،
ئشىك رۇجەك مەھكەم تاقالغان
ئەمدى ئۇندىن ئاڭلانماس ناۋا.

 نەزەر سالسام خانەمگە بىر رەت
ھەممە ۋەيران قىلچە مېھىر يوق ،
پۇچۇق رومكا، دەز كەتكەن
ئەينەك توپا بېسىپ تۇرار ئۇرۇندۇق .

جىن -چىراغنىڭ غۇۋا نۇرىدەك
يۇرۇتالماس كىچىك ھۇجىرىنى،
شۇنچە سېخى قۇياشمۇ ھەتتا
شۇ خانەمدىن ئايار نۇرىنى .

ئەمدى بىلسەم قەلبىممۇ مىسكىن
شۇ خانەمگە بولۇپتۇ ھەمراھ ،
رەنجىمەيمەن خانەمدىن ئەمدى
ئەسلى شۇنداق ئىكەنغۇ دۇنيا .

 ( جەۋلان )