ﺋﺎﺑﺪۇﺑﻪﺳﯩﺮ　ﺷﯜﻛﯜرى

 

 ﺷﺎﺋﯩﺮ　ﻣﯘﮬﻪﻣﻤﻪﺗﺠﺎن　راﺷﯩﺪﯨﻨﻨﯩﯔ　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪت　ﺋﯩﺠﺎدﯨﻴﯩﺘﻰ　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ　ﺧﺎﺳﻠﯩﻖ　ۋە　ﺗﯧﻤﺎﺗﯩﻜﺎ　ﺟﻪﮬﻪﺗﺘﻪ　ﺋﯚزﯨﮕﻪ　ﺧﺎس　ﺋﺎلاﮬﯩﺪﯨﻠﯩﻜﻠﻪرﮔﻪ　ﺋﯩﮕﻪ.　ﺷﺎﺋﯩﺮ　ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮﯨﺪا　ﻳﻮرۇﺗﯘﻟﻐﺎن　ﺗﯧﻤﺎ　داﺋﯩﺮﯨﺴﻰ　ﻧﺎﮬﺎﻳﯩﺘﻰ　ﻛﻪڭ.　ﺋﺎدەﺗﺘﯩﻜﻰ　ﺋﯩﺠﺘﯩﻤﺎﺋﯩﻲ　ﻣﻪﺳﯩﻠﯩﻠﻪردﯨﻦ　ﭼﻮڭ　ﮬﺎﻳﺎت　ﮬﻪﻗﯩﻘﻪﺗﻠﯩﺮﯨﮕﯩﭽﻪ　ﺑﻮﻟﻐﺎن　ﺗﯧﻤﺎ　داﺋﯩﺮﯨﺴﻰ　ﺋﯘﻧﯩﯔ　ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮﯨﺪا　ﺋﯚز　ﺋﯩﭙﺎدﯨﺴﯩﻨﻰ　ﺗﺎﭘﯩﺪۇ.　ﺷﺎﺋﯩﺮ　ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮﯨﻨﯩﯔ　ﺗﯧﻤﺎﺗﯩﻜﺎ　ﺟﻪﮬﻪﺗﺘﯩﻜﻰ　ﺋﺎلاﮬﯩﺪﯨﻠﯩﻜﻠﯩﺮﯨﻨﻰ　ﺑﺎﺷﻘﺎ　ﻳﻮﻟﺪاﺷلارﻧﯩﯔ　ﻣﯘلاﮬﯩﺰﯨﺴﯩﮕﻪ　ﻗﺎﻟﺪۇرۇپ،　ﭘﻪﻗﻪت　ﺋﯘﻧﯩﯔ　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ　ﺧﺎﺳﻠﯩﻘﯩﻐﺎ　ﺗﻪۋە　ﺑﻮﻟﻐﺎن　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪت　ﺗﯩﻠﻰ　ﮬﻪﻗﻘﯩﺪە　ﺑﻪزى　ﻗﺎراﺷﻠﯩﺮﯨﻤﻨﻰ　دەپ　ﺋﯚﺗﻤﻪﻛﭽﻰ.

 ﺋﻪدەﺑﯩﻴﺎت　-　ﺗﯩﻞ　ﺳﻪﻧﺌﯩﺘﻰ.　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪت　ﺗﯩﻠﻰ　ﺋﻪدەﺑﯩﻲ　ﺗﯩﻠﻨﯩﯔ　ﺋﻪڭ　ﺳﻪﻧﺌﻪﺗﻠﻪﺷﻜﻪن،　ﺋﻪڭ　ﺗﺎۋلاﻧﻐﺎن　ﺟﻪۋﮬﯩﺮى.　ﺑﯘ　ﺳﯚز　ﻧﻪزەرﯨﻴﯩﯟى　ﻛﯩﺘﺎﺑلاردا ﻛﯚپ ﺗﻪﻛﯩﺘﻠﯩﻨﯩﺪۇ.　ﺋﻪﻣﻤﺎ،　ﺑﯘ ﻛﯩﺘﺎﺑلارﻧﯩﯔ　ﻛﯚﭘﯩﻨﭽﯩﺴﯩﺪە　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪت　ﺗﯩﻠﯩﺪﯨﻜﻰ　ﺋﺎﺷﯘ　ﻣﺎﮬﯩﻴﻪﺗﻠﯩﻚ　ﻣﻪﺳﯩﻠﯩﻠﻪر　ﺋﯩﻨﭽﯩﻜﻪ　ﺗﻪﮬﻠﯩﻞ　ﻗﯩﻠﯩﻨﯩﭗ،　ﻛﻮﻧﻜﺮﯦﺖ　ﻛﯚرﺳﯩﺘﯩﭗ　ﺑﯧﺮﯨﻠﮕﻪن ﺋﻪﻣﻪس.　دﯦﻤﯩﺴﯩﻤﯘ　ﻟﯘﻏﻪت　ﺳﻮﺳﺘﺎۋﯨﺪﯨﻜﻰ　ﺳﯚزﻟﻪرﻧﻰ　ﺳﯚز　ﺗﯜرﻛﯜﻣﻠﯩﺮﯨﮕﻪ　ﺋﺎﻳﺮﯨﻐﺎﻧﺪەك،　«ﺋﻪدەﺑﯩﻲ　ﺋﻪﺳﻪرﻧﯩﯔ　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪت　ﺗﯩﻠﻰ»　دەپ　ﺑﯩﺮ　ﺗﯜر　ﻗﯩﻠﯩﭗ　ﻛﯚرﺳﯩﺘﯩﭗ　ﺑﯧﺮﯨﺶ　ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ　ﺋﻪﻣﻪس.　ﺳﻪۋەب　ﺷﯘﻛﻰ،　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪت　ﺗﯩﻠﻰ　ﺷﺎﺋﯩﺮﻧﯩﯔ　ﺋﯩﻠﮭﺎم　ۋە　ﮬﯧﺴﺴﯩﻴﺎﺗﯩﻨﯩﯔ　ﻛﯜﭼﻠﯜك　ﮬﯩﺪﯨﻨﻰ،　ﺋﯘﻧﯩﯔ　ﮬﺎﻳﺎﺗﺘﯩﻦ　ﺋﺎﻟﻐﺎن　ﮬﺎﻳﺎﺟﺎﻧﻠﯩﻖ　ﺗﯘﻳﻐﯘﺳﯩﻨﻰ،　ﭘﯩﻨﮭﺎن　ۋە　ﮔﯜزەل　ﺳﯧﺰﯨﻤﻠﯩﺮﯨﻨﻰ　ﺋﯩﭙﺎدﯨﻠﯩﮕﻪن　ﺑﻮﻟﯩﺪۇ.　ﺑﯘ　ﻧﯘﻗﺘﯩﺪﯨﻦ　ﺋﯘ　ﺋﺎدەﺗﺘﯩﻜﻰ　ﺋﻪدەﺑﯩﻲ　ﺗﯩﻠلارﻏﺎ　ﻗﺎرﯨﻐﺎﻧﺪﯨﻤﯘ　رەﯕﺪار،　ﺋﻮﻳﻨﺎق،　ﺟﯘﺷﻘﯘن　ۋە　ﺗﻪﺳﯩﺮﻟﯩﻚ،　ﺷﯘﻧﺪاﻗلا　ﺑﺎﺷﻘﺎ　ﺋﻪدەﺑﯩﻲ　ژاﻧﯧﺮلارﻧﯩﯔ　ﺗﯩﻠﻠﯩﺮﯨﻐﺎ　ﻗﺎرﯨﻐﺎﻧﺪﯨﻤﯘ　ﺋﯩﺨﭽﺎم،　دەل،　ﺋﯩﭽﻜﻰ　ﻣﻪﻧﯩﻠﻪرﮔﻪ　ﺑﺎي　ۋە　ﺟﻪﻟﯩﭙﻜﺎر　ﺑﻮﻟﯩﺪۇ.　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪت　ﺗﯩﻠﯩﻨﯩﯔ　ﺑﯘ　ﺋﺎلاﮬﯩﺪﯨﻠﯩﻜﻰ　ﺋﯘﻧﯩﯔ　دەﺑﺪەﺑﯩﻠﯩﻚ،　ﭘﯜﭼﻪك،　ﻗﯘرﻏﺎق　ۋە　ﭼﯜﺷﯜﻧﯩﻜﺴﯩﺰ　ﺗﯩﻞ　ﻣﯘﮬﯩﺘﯩﺪﯨﻦ　ﻳﯩﺮاق　ﺗﯘرۇش　ﭘﺮﯨﻨﺴﯩﭙﯩﻨﻰ　ﺑﻪﻟﮕﯩﻠﯩﮕﻪن.　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪت　ﺗﯩﻠﯩﻐﺎ　ﻗﻮﻳﯘﻟﯩﺪﯨﻐﺎن　ﺑﯘﻧﺪاق　ﭘﺮﯨﻨﺴﯩﭙﺎﻟﻠﯩﻖ　ﺋﯚﻟﭽﻪﻣﻠﻪر　دۇﻧﻴﺎدا　ﮬﻪرﻗﺎﻧﺪاق　ﻣﯩﻠﻠﻪت　ﺋﻪدەﺑﯩﻴﺎﺗﯩﺪا　ﺋﻮرﺗﺎق　ﺑﻮﻟﯘﺷﻰ　ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ.　ﺷﯘﯕﺎ،　رۇس　ﺷﺎﺋﯩﺮى　ﭘﯘﺷﻜﯩﻦ:　«ﻣﻪن　ﭼﻮﯕلاردﯨﻦ　ﺗﺎرﺗﯩﭗ　ﻛﯩﭽﯩﻚ　ﺑﺎﻟﯩلارﻏﯩﭽﻪ　ﮬﻪرﺑﯩﺮ　ﻛﯩﺸﯩﻨﯩﯔ　ﻣﯧﻨﯩﯔ　ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮﯨﻤﻨﻰ　ﺋﻮﻗﯘپ　ﭼﯜﺷﯩﻨﻪﻟﻪﻳﺪﯨﻐﺎن　ﺑﻮﻟﯘﺷﯩﻨﻰ　ﺋﯩﺴﺘﻪﻳﻤﻪن»　دﯦﮕﻪن.　ﻣﯧﻨﯩﯖﭽﻪ　ﭘﯘﺷﻜﯩﻦ　ﺑﯘ　ﻳﻪردە　ﺧﻪﻟﻘﻘﻪ　ﺋﻪڭ　ﻳﯧﻘﯩﻦ　ﺑﻮﻟﻐﺎن　ﺋﯧﺴﺘﯧﺘﯩﻚ　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ　ﻣﯘﮬﯩﺖ　ﺗﯘﻳﻐﯘﺳﻰ　ۋە　ﺧﻪﻟﻘﻨﯩﯔ　ﺟﺎﻧﻠﯩﻖ　ﺗﯩﻠﻰ　ﺑﯩﻠﻪن　ﻳﯧﺰﯨﺸﻨﯩﯔ　ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ　ﺋﯜﻧﯜﻣﯩﻨﻰ　ﺑﻪك　ﻳﯜﻛﺴﻪك　ﺋﻮرۇﻧﻐﺎ　ﻗﻮﻳﯘۋاﺗﯩﺪۇ.　دەرﮬﻪﻗﯩﻘﻪت،　ﺷﯧﺌﯩﺮ　ﺋﻮﻗﯘرﻣﻪﻧﺪﯨﻦ　زارﯨﻘﯩﭗ　ﺋﻮﻗﯘﺷﻨﻰ　ﺗﻪﻟﻪپ　ﻗﯩﻠﻤﺎﻳﺪﯨﻐﺎن　ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ　ﺷﻪﻛﯩﻞ.　ﺷﯘﻧﯩﯔ　ﺋﯜﭼﯜن　ﺋﯘﻧﯩﯔ　ﺗﯩﻠﻰ　ﺋﻪڭ　ﻳﻪﯕﮕﯩﻞ،　راۋان،　ﺋﺎﻣﻤﯩﺒﺎب　ﺑﻮﻟﯘﺷﻰ　ﻛﯧﺮەك.

 ﺷﺎﺋﯩﺮ　ﻣﯘﮬﻪﻣﻤﻪﺗﺠﺎن　راﺷﯩﺪﯨﻦ　ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮﯨﻨﯩﯔ　ﺗﯩﻠﯩﺪا　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪت　ﺗﯩﻠﯩﻨﯩﯔ　ﺑﯘ　ﺧﯩﻞ　ﺋﺎلاﮬﯩﺪﯨﻠﯩﻜﻰ　ﺗﻮﻟﯘﻗﻰ　ﺑﯩﻠﻪن　ﻧﺎﻣﺎﻳﻪن　ﺑﻮﻟﯩﺪۇ.　ﺋﯘﻧﯩﯔ　ﻣﯩﺴﺮالارﻏﺎ　ﺗﯩﺰﻏﯩﻨﻰ　ﺋﺎۋاﻣﻨﯩﯔ　ﺋﺎدەﺗﺘﯩﻜﻰ　ﺟﺎﻧﻠﯩﻖ　ﺗﯩﻠﯩﻐﺎ　ﺋﻮﺧﺸﺎش　ﭼﯜﺷﯩﻨﯩﺸﻠﯩﻚ،　راۋان　ﮬﻪم　ﺟﻪﻟﯩﭙﻜﺎر　ﺗﯩﻠﺪۇر.　ﺑﯩﺰدە　ﺑﯩﺮ　ﻗﯩﺴﯩﻢ　ﺷﺎﺋﯩﺮلار　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪﺗﻨﯩﯔ　ﻏﻪزەل　ﺗﯜرﯨﺪە　ﺋﯩﺠﺎت　ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﺪا،　ﻏﻪزەﻟﻨﯩﯔ　ﺋﯚزﯨﮕﻪ　ﺧﺎس　ﺷﻪﻛﯩﻞ　ﺋﯧﮭﺘﯩﻴﺎﺟﻰ　ۋە　ﺋﯘﻧﯩﯔ　ﺋﻪﻧﺌﻪﻧﯩﯟى　ﺟﯘلاﺳﯩﻨﻰ　ﻧﻪزەرﮔﻪ　ﺋﯧﻠﯩﭗ،　ﺋﯘﻧﻰ　ﺋﺎﺟﺎﻳﯩﭗ　-　ﻏﺎراﻳﯩﭗ　ﺳﯚزﻟﻪر،　ﺑﯩﺮﻣﯘﻧﭽﻪ　ﺋﯩﻤﻠﯩﻘلار　ﺑﯩﻠﻪن،　ﺑﯩﺮ　ﻗﺎﺗﺎر　ﺋﻪرەﺑﯩﻲ　ۋە　ﻓﺎرﯨﺴﯩﻲ　ﺋﯩﺰاﻓﻪﺗﻠﯩﻚ　ﺑﯩﺮﯨﻜﻤﯩﻠﻪر　ﺑﯩﻠﻪن،　ﭼﺎﻏﺎﺗﺎي　ﺋﯘﻳﻐﯘر　ﺗﯩﻠﻰ　دەۋرى　(ﻛﯚﭘﻠﯩﮕﻪن　ﺗﯩﻠﺸﯘﻧﺎﺳلار　ﭼﺎﻏﺎﺗﺎي　ﺋﯘﻳﻐﯘر　ﺗﯩﻠﻰ　ﺋﻪﻳﻨﻰ　ﭼﺎﻏلاردا　ﺋﯘﻳﻐﯘرلارﻧﯩﯔ　ﺟﺎﻧﻠﯩﻖ　ﺗﯩﻠﯩﺪﯨﻦ　ﺑﻪش　ﺋﻪﺳﯩﺮدﯨﻦ　ﺋﺎرﺗﯘق　ﺋﺎﻳﺮﯨﻠﯩﭗ　ﻗﺎﻟﻐﺎن،　دەپ　ﻗﺎراﻳﺪۇ)دﯨﻜﻰ　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪت　ﺗﯩﻠﯩﻨﯩﯔ　ﺋﺎلاﮬﯩﺪﯨﻠﯩﻜﻠﯩﺮى　ﺑﯩﻠﻪن　ﻳﯧﺰﯨﺸﻘﺎﻛﯜﭼﻪﻳﺪۇ.　ﺑﯘﻧﺪاق　ﺷﯧﺌﯩﺮلاردﯨﻦ　ﺋﺎدەﺗﺘﯩﻜﻰ　ﺋﻮﻗﯘرﻣﻪﻧﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰ　ﻣﻪﻧﭙﻪﺋﻪت　ﺋﺎلاﻟﻤﺎﻳﺪۇ.　ﺷﺎﺋﯩﺮ　ﻣﯘﮬﻪﻣﻤﻪﺗﺠﺎن　راﺷﯩﺪﯨﻦ　ﺋﯩﺰﭼﯩﻞ　ﮬﺎﻟﺪا　ﺧﻪﻟﻖ　ﺗﯩﻠﯩﻐﺎ　ﺋﻪڭ　ﻳﯧﻘﯩﻦ　ﺋﻪدەﺑﯩﻲ　ﺗﯩﻞ　ﺑﯩﻠﻪن　ﺷﯧﺌﯩﺮ　ﻳﯧﺰﯨﭗ　ﻛﻪﻟﺪى.　ﺋﯘ　ﮬﻪﺗﺘﺎ　ﻏﻪزەل　ﺷﻪﻛﻠﯩﺪە　ﻳﺎزﻏﺎن　ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮﯨﺪﯨﻤﯘ　ﺋﺎﻣﻤﯩﺒﺎب،　ﺟﺎﻧﻠﯩﻖ　ﺧﻪﻟﻖ　ﺗﯩﻠﯩﻨﻰ　ﺋﯩﺸﻠﻪﺗﺘﻰ.　ﺑﯩﺮ　ﻗﯩﺴﯩﻢ　ﺷﺎﺋﯩﺮلاردەك　ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ　ﮬﻪرﺧﯩﻞ　«رەڭ»ﻟﻪرﻧﻰ　ﻗﻮﺷﯘش　ﮬﻪﻟﻪﻛﭽﯩﻠﯩﻜﯩﺪە　ﺑﻮﻟﻤﯩﺪى.　ﺳﯚزﯨﻤﯩﺰﻧﯩﯔ　دەﻟﯩﻠﻰ　ﺋﯜﭼﯜن　ﺷﺎﺋﯩﺮﻧﯩﯔﻣﻮﻧﯘ ﻏﻪزﯨﻠﯩﻨﻰ ﻛﯚرۈپ ﺋﯚﺗﻪﻳﻠﻰ:

ﺋﯚز　ﻧﻪﭘﺴﯩﻨﯩﯔ　ﻗﯘﻟﻠﯩﺮى　ﺋﻪﺧﻠﯩﺘﯩﺪۇر　دۇﻧﻴﺎﻧﯩﯔ،

رەزﯨﻠﻠﯩﻜﻜﻪ　ﻛﯜﻧﺪە　ﻣﯩﯔ　ﺋﻮق　ﺋﺎﺗﻘﺎﻧلار　ﺋﯚﻟﻤﻪﯕلار.

ﺳﯧﺨﯩﻴﻠﯩﻜﺘﯩﻦ　ﺋﺎﻟﻪﻣﮕﻪ　ﺋﺎﻟﺘﯘن　ﭼﺎﭼﻘﺎن　ﮬﺎﺗﻪﻣﺪەك،

ﻳﺎﻧﺪﯨﻘﻰ　ﻳﻮق　ﻳﺎﻟﻐﯘزﻧﻰ　ﻳﺎر　ﺗﯘﺗﻘﺎﻧلار　ﺋﯚﻟﻤﻪﯕلار.

ﺗﯜﮔﻤﯩﻨﯩﮕﻪ　ﻗﺎﻳﻐﯘﻧﯩﯔ　ﻛﯩﺮﯨﭗ　-　ﭼﯩﻘﯩﭗ　ﻛﯜﻧﺪە　ﻣﯩﯔ،

ﻏﯧﻤﻰ　ﺋﯜﭼﯜن　ﺋﺎﭼلارﻧﯩﯔ　ﺋﯘن　ﺗﺎرﺗﻘﺎﻧلار　ﺋﯚﻟﻤﻪﯕلار.

ﻣﯘﺳﺎﭘﯩﺮلار　ﻛﯚﻣﯜﻟﮕﻪن　ﻗﻪﺑﺮﯨﻠﻪرﻧﻰ　ﻛﯚرﮔﻪﻧﺪە،

ﻛﯚﻣﯜﻟﮕﻪﻧﺪەك　ﻗﺎﻳﺎﺷﻰ　«ﺋﯘھ»　ﺗﺎرﺗﻘﺎﻧلار　ﺋﯚﻟﻤﻪﯕلار.

دوﺳﺘﻰ　دەردﺗﻪ　«ﺋﺎھ»　ﺋﯘرﺳﺎ　ﺋﯘ　ﭼﯧﺘﯩﺪﯨﻦ　ﺋﺎﻟﻪﻣﻨﯩﯔ،

ﺋﺎﻳﻠﯩﻖ　ﻳﻮﻟﻐﺎ　ﺋﺎﺷﯩﻘﺘﻪك　ﺋﺎت　ﭼﺎﭘﻘﺎﻧلار　ﺋﯚﻟﻤﻪﯕلار.

                                                                        «ﺋﯚﻟﻤﻪﯕلار»دﯨن

 ﻛﯚرۈﻧﯜپ　ﺗﯘرۇﭘﺘﯩﻜﻰ،　ﺷﺎﺋﯩﺮ　ﺋﻪڭ　ﺋﺎددﯨﻲ　ﺗﯩﻠﻨﻰ　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ　ﻣﯩﺴﺮاﻟﯩﺮﯨﺪا　ﺳﻪﻧﺌﻪﺗﻠﯩﻚ　ﮬﺎﻳﺎﺗﯩﻲ　ﻛﯜﭼﻜﻪ　ﺋﯩﮕﻪ　ﻗﯩﻠﯩﺪۇ.　ﻳﻪﻧﻪ　ﻛﯧﻠﯩﭗ　ﺷﺎﺋﯩﺮ　ﺋﯚز　ﺧﻪﻟﻘﯩﮕﻪ　ﺋﻪڭ　ﺗﻮﻧﯘش　ﺑﻮﻟﻐﺎن،　ﺋﯘﻳﻐﯘر　ﻣﯩﻠﻠﯩﻲ　ﺋﻪل　ﺋﻪدەﺑﯩﻴﺎﺗﯩﻨﯩﯔ　ﺧﺎس　ﺋﻪﻧﺌﻪﻧﯩﯟى　ﮬﺎﻟﻘﯩﻠﯩﺮﯨﺪا　ﺋﻪڭ　ﻛﻪڭ　ﺧﻪﻟﻘﻘﻪ　ﺷﯘ　ﻗﻪدەر　ﺗﻮﻧﯘﺷﻠﯘق　ﺑﻮﻟﻐﺎن　ﻣﻮﺗﯩﻔﺴﯩﻤﺎن　ﻛﺎرﺗﯧﻨﯩلاردﯨﻦ　ﺋﯘﺳﺘﯩﻠﯩﻖ　ﺑﯩﻠﻪن　ﭘﺎﻳﺪﯨﻠﯩﻨﯩﭗ،　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ　ﻣﯘﮬﯩﺘﻨﻰ　ﺋﻮﻗﯘرﻣﻪن　ﻗﻪﻟﺒﯩﮕﻪ　ﺗﻮﻟﯩﻤﯘ　ﺗﻪﺑﯩﺌﯩﻲ　رەۋﯨﺸﺘﻪ　ﺑﺎﺷلاپ　ﻛﯩﺮﯨﺪۇ.　ﻳﯘﻗﯩﺮﯨﻘﻰ　ﻣﯩﺴﺮالاردﯨﻜﻰ　«ﺳﯧﺨﻴﻠﯩﻜﺘﯩﻦ　ﺋﺎﻟﻪﻣﮕﻪ　ﺋﺎﻟﺘﯘن　ﭼﺎﭼﻘﺎن　ﮬﺎﺗﻪم»،　«ﻗﺎﻳﻐﯘﻧﯩﯔ　ﺗﯜﮔﻤﻪﻧﻠﯩﺮﯨﺪە　ﺋﺎﭼلارﻧﯩﯔ　ﺋﯘﻧﯩﻨﻰ　ﺗﺎرﺗﻘﺎﻧلار»،　«ﺋﺎﻳﻠﯩﻖ　ﻳﻮﻟﻐﺎ　ﺋﺎﺷﯩﻘﺘﻪك　ﺋﺎت　ﭼﺎﭘﻘﺎﻧلار»　ﻗﺎﺗﺎرﻟﯩﻖ　ﻛﯚرۈﻧﯜﺷﻠﻪر　ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ　ﺋﻮﻗﯘرﻣﻪﻧﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰﮔﻪ　ﺋﯘلارﻧﯩﯔ　ﺑﻮۋﯨﻠﯩﺮى　ﺋﯧﻴﺘﯩﭗ　ﺑﻪرﮔﻪن　ﺋﺎﺟﺎﻳﯩﭗ　ﺳﺎﻣﺎۋى　ﻗﯩﺴﺴﯩﻠﻪردﯨﻦ،　ﺋﻪﺟﺪاﺗﻠﯩﺮى　ﻗﺎﻟﺪۇرۇپ　ﻛﻪﺗﻜﻪن　ﺑﯩﺒﺎﮬﺎ　ﻣﻪﻧﯩﯟى　ﻣﯩﺴﺮالاردﯨﻦ　ﺷﯘﻗﻪدەر　ﺗﻮﻧﯘﺷﻠﯘﻗﻜﻰ،　ﺑﯘ　ﻛﺎرﺗﯧﻨﯩلار　ﺋﺎﻟﻠﯩﺒﯘرۇن　ﺋﻮﻗﯘرﻣﻪﻧﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰﻧﯩﯔ　ﻣﯩﻠﻠﯩﻲ　ﺗﯩﻠﯩﻐﺎ　ۋە　ﻣﯩﻠﻠﯩﻲ　ﮬﯧﺲ　-　ﺗﯘﻳﻐﯘﺳﯩﻐﺎ　ﺋﺎﻳﻠﯩﻨﯩﭗ　ﻛﻪﺗﻜﻪن　ﺑﯩﻐﯘﺑﺎر　ۋە　ﭘﺎك　ﺋﯧﻠﯧﻤﯧﻨﺘلاردۇر.　ﻣﻪﺷﮭﯘر　ﺗﯩﻠﺸﯘﻧﺎس،　ﺗﯜرﻛﯩﻠﻮگ　ﺋﺎﻟﯩﻢ　ﺋﺎﺧﻤﻪت　ﺟﺎﻓﺎز　ﺋﻮﻏﻠﻰ　ﻣﯘﻧﺪاق　دەﻳﺪۇ:　«ﻣﯩﻠﻠﯩﻲ　ﮬﯧﺲ　ﺑﯩﻠﻪن　ﺗﯩﻞ　ﺋﺎرﯨﺴﯩﺪﯨﻜﻰ　ﺑﺎﻏﻠﯩﻨﯩﺶ　ﻧﺎﮬﺎﻳﯩﺘﻰ　ﭼﯩﯖﺪۇر.　ﺗﯩﻠﻨﯩﯔ　ﻣﯩﻠﻠﯩﻲ　ۋە　ﺳﺎپ　ﺑﻮﻟﯘﺷﻰ　ﻣﯩﻠﻠﯩﻲ　ﮬﯧﺲ　‐　ﺗﯘﻳﻐﯘﻧﯩﯔ　ﺳﺎپ　ﺑﻮﻟﯘﺷﯩﺪۇر.»　دﯦﻤﻪك　ﺷﺎﺋﯩﺮ　ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮﯨﻨﯩﯔ　ﺗﯩﻠﯩﺪﯨﻜﻰ　ﺑﯘ　ﺋﺎلاﮬﯩﺪﯨﻠﯩﻜﻠﻪر　ﺋﯘﻧﯩﯔ　ﮬﯧﺲ　-　ﺗﯘﻳﻐﯘﻟﯩﺮى　ﺑﯩﻠﻪن　ﭼﻪﻣﺒﻪرﭼﻪس　ﺑﺎﻏلاﻧﻐﺎن　ﺑﻮﻟﯩﺪۇ.　ﺑﯘﻧﺪاق　ﺋﺎلاﮬﯩﺪﯨﻠﯩﻜﻠﻪرﻧﻰ　ﺷﺎﺋﯩﺮ　ﻣﯘﮬﻪﻣﻤﻪﺗﺠﺎن　راﺷﯩﺪﯨﻦ　ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮﯨﺪﯨﻦ　ﻧﺎﮬﺎﻳﯩﺘﻰ　ﻛﯚپ　ﺋﯘﭼﺮﯨﺘﯩﺶ　ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ.

  ﻣﻪﻟﯘﻣﻜﻰ،　ﺋﻪڭ　ﻳﯩﻐﯩﻨﭽﺎق　ﻳﺎزﻣﺎ　ﺋﺎرﻗﯩﻠﯩﻖ　ﺑﯩﺮەر　ﻛﻮﻧﻜﺮﯦﺖ　ﺷﻪﻳﺌﻰ　ﻳﺎﻛﻰ　ﮬﺎدﯨﺴﯩﻨﻰ　ﺳﻪﻧﺌﻪﺗﻠﯩﻚ　ﻳﻮل　ﺑﯩﻠﻪن　ﺗﻪﺳﯟﯨﺮﻟﻪپ　ﻣﻮل　ﮬﯧﺲ　‐　ﺗﯘﻳﻐﯘﻧﻰ　ۋە　ﺋﯩﺪﯨﻴﯩﻨﻰ　ﻗﻮزﻏﯩﺘﺎلاﻳﺪﯨﻐﺎن　ﺋﺎددﯨﻲ　ﺗﯩﻞ　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ　ﺗﯩﻠﺪۇر.　ﺷﺎﺋﯩﺮ　ﻣﯘﮬﻪﻣﻤﻪﺗﺠﺎن　راﺷﯩﺪﯨﻦ　ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮﯨﺪا　ﺋﻪﻧﻪ　ﺷﯘﻧﺪاق　ﻣﻮل　ﮬﯧﺲ　‐　ﺗﯘﻳﻐﯘﻧﻰ　ۋە　ﺋﯩﺪﯨﻴﯩﻨﻰ　ﻗﻮزﻏﯩﺘﺎلاﻳﺪﯨﻐﺎن　ﺋﺎددﯨﻲ　ﺗﯩﻞ　ﺑﺎر.

 ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ　ﺗﯩﻞ　ﻣﺎﮬﯩﻴﻪﺗﺘﻪ　ﻣﺎﮬﺎرەﺗﻠﯩﻚ　ﺗﯩﻠﺪۇر.　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪت　ﺗﯩﻠﻰ　ﺑﻮﻟﺴﺎ　ﺑﺎرﻟﯩﻖ　ﺋﻪدەﺑﯩﻲ　ژاﻧﯧﺮلار　ﺋﯩﭽﯩﺪە　ﺗﯧﺨﯩﻤﯘ　ﭘﻪۋﻗﯘﻟﺌﺎددە　ﻣﺎﮬﺎرەت　ﺗﻪﻟﻪپ　ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎن　ﺗﯩﻠﺪۇر.　ﺋﻪﻣﻤﺎ،　ﺷﯘﻧﻰ　ﺋﯧﺘﯩﺮاپ　ﻗﯩﻠﯩﺶ　ﻛﯧﺮەﻛﻜﻰ،　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪﺗﺘﯩﻜﻰ　ﺗﯩﻞ　ﻣﺎﮬﺎرﯨﺘﻰ　ﺷﺎﺋﯩﺮدﯨﻦ　ﺋﺎددﯨﻲ　ۋە　ﺟﯩﻠﯟﯨﺪار،　ﺗﻪﺑﯩﺌﯩﻲ　ۋە　ﻳﻪﯕﮕﯩﻞ،　ﻣﻪﻧﯩﺴﻰ　ﭼﻮﯕﻘﯘر　ۋە　دەل　ﺳﯚزﻟﻪرﻧﻰ　ﺋﯩﺸﻠﯩﺘﯩﺸﻜﻪ　ﻣﺎﮬﯩﺮ　ﺑﻮﻟﯘﺷﻨﻰ　ﺗﻪﻟﻪپ　ﻗﯩﻠﯩﺪۇ.　ﺷﺎﺋﯩﺮ　ﺋﻪي　ﭼﯩﯔ　ﺑﯘ　ﮬﻪﻗﺘﻪ　ﺗﻮﺧﺘﯩﻠﯩﭗ:　«ﮬﻪﻣﻤﯩﺪﯨﻦ　ﺗﻪﺑﺌﯩﻴﻠﯩﻜﻜﻪ　ﺋﯩﮕﻪ　ﺗﯩﻞ　ﺋﯧﻐﯩﺰ　ﺗﯩﻠﯩﺪۇر.　ﺷﯧﺌﯩﺮﻧﻰ　ﻣﯘﻣﻜﯩﻨﻘﻪدەر　ﺋﯧﻐﯩﺰ　ﺗﯩﻠﻰ　ﺑﯩﻠﻪن　ﻳﯧﺰﯨﺶ　ﻛﯧﺮەك،　ﺷﯧﺌﯩﺮﻧﯩﯔ　ﻣﯘﻣﻜﯩﻨﻘﻪدەر　ﺳﯚزى　ﺋﺎددﯨﻲ،　ﻣﻪﻧﯩﺴﻰ　ﭼﻮﯕﻘﯘر　ﺑﻮﻟﺴﯘن»　دەﻳﺪۇ.　ﺑﯘلار　ﺷﺎﺋﯩﺮلارﻧﯩﯔ　ﺋﯘزاق　ﻳﯩﻠﻠﯩﻖ　ﺋﯩﺠﺎدﯨﻴﻪت　ﺋﻪﻣﻪﻟﯩﻴﯩﺘﯩﺪﯨﻦ　ﻛﯧﻠﯩﭗ　ﭼﯩﻘﻘﺎن　ﺧﯘلاﺳﯩﺪۇر.　ﺷﺎﺋﯩﺮ　ﻣﯘﮬﻪﻣﻤﻪﺗﺠﺎن　راﺷﯩﺪﯨﻦ　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﯩﺘﻰ　ﺋﯘﻳﻐﯘر　ﺗﯩﻠﯩﻨﯩﯔ　ﻣﺎﻧﺎ　ﺷﯘﻧﺪاق　ﺟﺎﻧﻠﯩﻖ　ﺗﯩﻞ　ﺋﺎلاﮬﯩﺪﯨﻠﯩﻜﯩﺪﯨﻦ　ﺋﯜﻧﯜﻣﻠﯜك　ﭘﺎﻳﺪﯨلاﻧﻐﺎن　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪﺗﺘﯘر.　ﺑﯘﻧﻰ　ﺷﺎﺋﯩﺮ　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ　ﺗﯩﻠﯩﻨﯩﯔ　ﻳﻪﻧﻪ　ﺑﯩﺮ　ﺋﯚزﮔﯩﭽﻪ　ﺧﺎﺳﻠﯩﻘﻰ　دﯦﻴﯩﺶ　ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ.　ﻣﻪزﻛﯘر　ﺗﯩﻞ　ﺧﺎﺳﻠﯩﻘﻰ　ﻣﯘﮬﻪﻣﻤﻪﺗﺠﺎن　راﺷﯩﺪﯨﻦ　ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮﯨﺪا　ﺋﻮﻣﯘﻣﻪن　دﯦﮕﯜدەك　ﺋﻪﻛﺲ　ﺋﯧﺘﯩﭗ　ﺗﯘرﯨﺪﯨﻐﺎن　ﺑﯩﺮ　ﺗﻪرەﭘﺘﯘر.　ﻣﯩﺴﺎل　ﺋﯜﭼﯜن　ﺑﯩﺰ　ﺷﺎﺋﯩﺮﻧﯩﯔ　«ﺑﯘ　دۇﻧﻴﺎ»　ﻧﺎﻣﻠﯩﻖ　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﺪﯨﻦ　ﺗﯚۋەﻧﺪﯨﻜﻰ　ﺑﯩﺮﻗﺎﻧﭽﻪ　ﻣﯩﺴﺮاﻧﻰ　ﻛﯚرۈپ　ﺋﯚﺗﻪﻳﻠﻰ:

ﺗﺎلاﺷﻤﺎﯕلار　ﺗﺎلاﻳﺪﯨﻦ　ﻗﺎلار　ﺋﯩﻜﻪن　ﺑﯘ　دۇﻧﻴﺎ،

ﺑﯩﻠﯩﭗ　ﺑﻮﻟﻤﺎس　ﻧﻪﮔﯩﺪۇر　ﺑﺎرار　ﺋﯩﻜﻪن　ﺑﯘ　دۇﻧﻴﺎ.

.......

ﭼﯧﭽﻪك　ﺗﯚﻛﺴﻪ　ﺋﯚرۈﻛﻠﻪر،　ﻣﯧﯟە　ﻗﯧﻠﯩﭗ　ﺋﻮرﻧﯩﺪا،

ﺋﻪﺟﺪاﺗلارﻏﺎ　ﺋﻪۋلادﻧﻰ　ﺋﯘلار　ﺋﯩﻜﻪن　ﺑﯘ　دۇﻧﻴﺎ.

رﯨﺴﻘﻰ　ﺋﻪﻣﻤﺎ　ﺗﻪڭ　ﺋﻪﻣﻪس،　ﺑﯘ　«ﭘﺎﻧﯩﻲ»ﻏﺎ　ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﻨﯩﯔ،

ﺑﯩﺮدە　ﻳﻮﻗﺴﯘل،　ﺑﯩﺮدە　ﺗﻪل　ﻗﯩلار　ﺋﯩﻜﻪن　ﺑﯘ　دۇﻧﻴﺎ.

   ﺷﺎﺋﯩﺮﻧﯩﯔ ﺋﯧﻘﯩﻨﺴﯘدەك راۋان، ﺋﯧﻐﯩﺰ ﺗﯩﻠﯩﺪەك ﭼﯜﺷﯩﻨﯩﺸﻠﯩﻚ ۋە ﺋﻮﺑﺮازﻟﯩﻖ ﺑﯘ ﻣﯩﺴﺮاﻟﯩﺮى ﻗﻪﻟﺒﯩﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﭼﻮﯕﻘﯘر ﻗﺎﺗلاﻣﻠﯩﺮﯨﻐﺎ ﺗﯩﻨﯩﭗ ﻛﻪﺗﻜﻪن ﮬﯧﺲ - ﺗﯘﻳﻐﯘﻣﯩﺰﻧﻰ ﻏﯩﺪﯨﻘلاپ ﺑﯩﺰﮔﻪ ﺋﯚزﮔﯩﭽﻪ ﺑﯩﺮ ﻣﻪﻧﯩﯟى دۇﻧﻴﺎﻧﻰ ﺋﺎﺗﺎ ﻗﯩﻠﯩﺪۇ. ﻣﺎﻧﺎ ﺑﯘ ﺋﻪڭ ﺋﺎددﯨﻲ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ ﺗﯩﻠﻨﯩﯔ ﮬﺎﻳﺎﺗﺒﻪﺧﺶ ﻗﯘدرﯨﺘﯩﺪۇر. ﺋﯧﻨﯩﻘﻜﻰ،　ﺑﯘ　ﻣﯩﺴﺮالارﻧﯩﯔ　ﮬﻪر　ﺑﯩﺮﯨﺪە　ﺧﻪﻟﻖ　ﮬﯧﻜﻤﻪﺗﻠﯩﺮى　ﺧﻪﻟﻘﻨﯩﯔ　ﺟﺎﻧﻠﯩﻖ　ﺗﯩﻠﻰ　ﺑﯩﻠﻪن　ﺟﯘلاﻟﯩﻨﯩﭗ　ﺗﯘرﯨﺪۇ.　

 ﺷﺎﺋﯩﺮﻧﯩﯔ　ﺳﺎﺗﯩﺮاﻟﯩﺮﯨﺪﯨﻤﯘ　ﺧﻪﻟﻘﯩﻤﯩﺰ　ﺗﯩﻠﯩﻨﯩﯔ　ﺟﺎﻧﻠﯩﻖ،　ﺋﺎﻣﻤﯩﺒﺎب　ۋە　ﺋﺎﭼﭽﯩﻖ　ﻛﯩﻨﺎﻳﯩﻠﯩﻚ　ﺧﯘﺳﯘﺳﯩﻴﻪﺗﻠﯩﺮﯨﻨﻰ　روﺷﻪن　ﮬﯧﺲ　ﻗﯩلالاﻳﻤﯩﺰ.　«ﺋﯩﺨﭽﺎم　ﺳﻮرۇن»،　«ﺋﯜﻟﭙﻪﺗﻠﯩﺮﯨﻢ»،　«ﭘﯧﺸﻘﻪدەم　دەﻳﺴﯩﺰ،　ﺧﺎم　دﯦﺴﻪك…»　ﻗﺎﺗﺎرﻟﯩﻖ　ﺑﯩﺮﻣﯘﻧﭽﻪ　ﺳﺎﺗﯩﺮاﻟﯩﺮﯨﺪا　ﺷﺎﺋﯩﺮ　ﻣﻪﺳﺨﯩﺮﯨﻠﯩﻚ　ﺗﯩﻞ　ﻗﺎﻣﭽﯩﺴﯩﻨﻰ　ﺧﯧﻠﻰ　ﺟﺎﻳﯩﺪا　ﺳﻮﻗﻘﺎن.　ﺷﺎﺋﯩﺮﻧﯩﯔ　ﺳﺎﺗﯩﺮاﻟﯩﺮﯨﺪﯨﻜﻰ　ﺗﯜز　ۋە　ﺋﯧﻨﯩﻖ　ﺧﻪﻟﻖ　ﺗﯩﻠﯩﻤﯘ　ﻛﯩﺸﯩﮕﻪ　ﺗﯩﻞ　راۋاﻧﻠﯩﻘﻰ　ﺗﯘﻳﻐﯘﺳﻰ　ﺑﯧﺮﯨﺪۇ.

 ﺷﺎﺋﯩﺮﻧﯩﯔ　ﺑﻪزى　ﻗﯩﺴﻘﺎ　ﺑﻮﻏﯘﻣﻠﯘق　ﻣﯩﺴﺮالاردﯨﻦ　ﺗﯜزۈﻟﮕﻪن　ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮﯨﻨﻰ　ﺑﯩﺰ　ﺧﻪﻟﻖ　ﻗﻮﺷﺎﻗﻠﯩﺮﯨﻨﻰ　ﺋﻮﻗﯘﻏﺎﻧﺪەك　ﻳﻪﯕﮕﯩﻞ　ﺳﯧﺰﯨﻤﺪە　ﺋﻮﻗﯘﻳﻤﯩﺰ.　ﺧﯘددى　ﻳﯘﻗﯩﺮﯨﺪا　دەپ　ﺋﯚﺗﻜﯩﻨﯩﻤﯩﺰدەك،　ﻣﯘﮬﻪﻣﻤﻪﺗﺠﺎن　راﺷﯩﺪﯨﻦ　ﺧﻪﻟﻖ　ﺗﯩﻠﻰ　ﺑﯩﻠﻪن　ﺋﯩﺠﺎدﯨﻴﻪت　ﺋﯧﻠﯩﭗ　ﺑﯧﺮﯨﺪﯨﻐﺎن　ﺷﺎﺋﯩﺮ　ﺑﻮﻟﻐﯩﻨﻰ　ﺋﯜﭼﯜن　ﺋﯘﻧﯩﯔ　ﻗﯩﺴﻘﺎ　ﻣﯩﺴﺮاﻟﯩﻖ　ﺗﯚﺗﻠﯜﻛﻠﯩﺮى　ﺗﻪﺑﯩﺌﯩﻲ　رەۋﯨﺸﺘﻪ　ﺧﻪﻟﻖ　ﻗﻮﺷﺎﻗﻠﯩﺮﯨﺪەك　ﺗﯜس　ﺋﯧﻠﯩﭗ　ﻗﺎﻟﯩﺪۇ.　ﻣﻪﺳﯩﻠﻪن،　ﺷﺎﺋﯩﺮﻧﯩﯔ　«ﺋﺎق　ﭘﻪﺳﯩﻞ　ﺋﯩﻠﮭﺎﻣﻠﯩﺮى»،　«ﺋﺎرﻏﺎﻣﭽﯩﺴﻰ　ﺋﯘزۇن　ﺋﺎﻟﻪم　ﺑﯘ»،　«ﺗﺎغ　ﻟﯧﺮﯨﻜﯩﻠﯩﺮى»،　«ﺳﻪن　ﺗﺎﻏلارﻧﻰ　ﻛﯚرﮔﻪﻧﻤﯘ؟»　ﻗﺎﺗﺎرﻟﯩﻖ　ﺑﯩﺮ　ﻳﯜرۈش　ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮى　دەل　ﺋﻪﻧﻪ　ﺷﯘﻧﺪاق　ﺋﺎلاﮬﯩﺪﯨﻠﯩﻜﻜﻪ　ﺋﯩﮕﻪ.　ﮔﯧﭙﯩﻤﯩﺰﮔﻪ　ﭘﺎﻛﯩﺖ　ﺗﻪرﯨﻘﯩﺴﯩﺪە　ﺑﯩﺰ　ﺷﺎﺋﯩﺮﻧﯩﯔ　«ﺳﻪن　ﺗﺎﻏلارﻧﻰ　ﻛﯚرﮔﻪﻧﻤﯘ؟»　ﻧﺎﻣﻠﯩﻖ　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻨﯩلا　ﻛﯚرۈپ　ﺋﯚﺗﺴﻪك　ﻳﯧﺘﻪر،　دەپ　ﺋﻮﻳلاﻳﻤﻪن:

ﺳﻪن　ﺗﺎﻏلارﻧﻰ　ﻛﯚرﮔﻪﻧﻤﯘ؟

ﻗﺎرﻏﺎﻳﻠﯩﻘﺘﺎ　ﻳﯜرﮔﻪﻧﻤﯘ؟

ﻣﻪن　ﺗﺎﻏلاردەك　ﺑﻮﻟﺴﺎم　دەپ،

ﺳﻪﻧﻤﯘ　ﺧﯩﻴﺎل　ﺳﯜرﮔﻪﻧﻤﯘ؟

 

ﺳﻪن　ﺗﺎﻏلاردا　ﻳﯜرﮔﻪﻧﻤﯘ؟

ﺗﺎﻏﺪا　ﻣﯧﯖﯩﭗ　ﻛﯚﻧﮕﻪﻧﻤﯘ؟

ﺳﻪﻧﻤﯘ　ﻣﻪﻧﺪەك　ﺗﺎﻏلارﻧﻰ،

ﻳﯜرﯨﻜﯩﯖﺪﯨﻦ　ﺳﯚﻳﮕﻪﻧﻤﯘ؟

 

ﺳﻪن　ﺗﺎﻏلارﻧﻰ　ﻛﯚرﮔﻪﻧﻤﯘ؟

ﺋﺎﺳﺎۋ　ﺗﯘﺗﯘپ　ﻣﯩﻨﮕﻪﻧﻤﯘ؟

ﺗﺎغ　دﯦﮕﻪﻧﻨﯩﯔ　ﺟﻪﻧﻨﻪﺗﺘﻪك،

ﺑﯘلارﯨﻨﻰ　ﺑﯩﻠﮕﻪﻧﻤﯘ؟

 

ﺳﻪن　ﺗﺎﻏلارﻧﻰ　ﻛﯚرﮔﻪﻧﻤﯘ؟

ﻣﻪﻧﺪەك　ﺋﻮﻳﻨﺎپ　-　ﻛﯜﻟﮕﻪﻧﻤﯘ؟

ﻳﯜر،　دﯦﺴﻪﻣﻤﯘ　ﻛﻪﺗﻜﯜڭ　ﻳﻮق،

ﺗﺎﻏﻘﺎ　ﺋﺎﻟﺘﯘن　ﻛﯚﻣﮕﻪﻧﻤﯘ؟

 

 ﺑﻪزى　ﺗﻪﺗﻘﯩﻘﺎﺗﭽﯩﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰ　ﺷﺎﺋﯩﺮ　ﻣﯘﮬﻪﻣﻤﻪﺗﺠﺎن　راﺷﯩﺪﯨﻨﻨﯩﯔ　ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮﯨﺪﯨﻜﻰ　ﺧﻪﻟﻖ　ﺗﯩﻠﯩﻐﺎ　ﻳﯧﻘﯩﻨﻠﯩﻖ　ۋە　ﺋﺎﻣﻤﯩﺒﺎﺑﻠﯩﻘﻨﻰ　«ﺋﯘﻧﯩﯔ　ﺋﯩﺠﺎدﯨﻴﯩﺘﯩﻨﯩﯔ　ﺋﺎﺳﺎﺳﻠﯩﻖ　ﺧﯘﺳﯘﺳﯩﻴﻪﺗﻠﯩﺮﯨﺪﯨﻦ　ﺑﯩﺮى،　ﺑﯘﻧﻰ　ﮬﻪﺗﺘﺎ　ﺷﺎﺋﯩﺮﻧﯩﯔ　ﺋﯘﺳﻠﯘﺑﻰ　دﯦﺴﻪﻛﻤﯘ　ﺑﻮﻟﯩﺪۇ»　(ﺋﺎزات　ﺳﯘﻟﺘﺎن،　ﻛﯧﺮﯨﻤﺠﺎن　ﺋﺎﺑﺪۇرﯦﮭﯩﻢ:　«ﺋﯘﻳﻐﯘر　ﺑﯜﮔﯜﻧﻜﻰ　دەۋر　ﺋﻪدەﺑﯩﻴﺎت　ﺗﺎرﯨﺨﻰ»،　ﺷﯩﻨﺠﺎڭ　ﺋﯘﻧﯩﯟﯦﺮﺳﯩﺘﯧﺘﻰ　ﻧﻪﺷﺮﯨﻴﺎﺗﻰ،　2002　-　ﻳﯩﻞ　ﺋﯘﻳﻐﯘرﭼﻪ　ﻧﻪﺷﺮى،　171　-　ﺑﻪت)　دﯦﮕﻪن　ﺧﯘلاﺳﯩﻨﻰ　ﻗﯩﻠﯩﺪۇ.　دﯦﻤﯩﺴﯩﻤﯘ　ﺷﺎﺋﯩﺮ　ﻗﯩﺴﻘﺎ　ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮﯨﺪﯨﻦ　ﺗﺎﻛﻰ　داﺳﺘﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ　ﺗﯩﻠﯩﻐﯩﭽﻪ　ﻣﺎﻧﺎ　ﺷﯘﻧﺪاق　ﺋﺎلاﮬﯩﺪﯨﻠﯩﻚ　ﻣﻪۋﺟﯘت.　ﺑﯜﮔﯜﻧﻜﻰ　دەۋر　ﺋﯘﻳﻐﯘر　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪت　ﺋﯩﺠﺎدﯨﻴﯩﺘﯩﺪە　ﺧﻪﻟﻘﻨﯩﯔ　ﺟﺎﻧﻠﯩﻖ　ﺗﯩﻠﯩﺪﯨﻦ　ﺋﻪڭ　ﺋﯜﻧﯜﻣﻠﯜك　ﭘﺎﻳﺪﯨﻠﯩﻨﯩﭗ　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ　ﺗﯩﻠﻨﻰ　ﭘﺎﺳﺎﮬﻪﺗﻜﻪ　ﺋﯩﮕﻪ　ﻗﯩﻠﻐﺎن　ﺷﺎﺋﯩﺮلارﻧﯩﯔ　ﺑﯩﺮى　ﻣﻪرﮬﯘم　ﺷﺎﺋﯩﺮ　ﺗﯧﻴﯩﭙﺠﺎن　ﺋﯧﻠﯩﻴﯧﯟ　ﺋﯩﺪى.　ﺑﯩﺮاق،　ﻣﯘﮬﻪﻣﻤﻪﺗﺠﺎن　راﺷﯩﺪﯨﻦ　ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮﯨﺪﯨﻜﻰ　ﺧﻪﻟﻖ　ﺗﯩﻠﯩﻐﺎ　ﻳﯧﻘﯩﻨﻠﯩﻖ　ﺑﯩﻠﻪن　ﺗﯧﻴﯩﭙﺠﺎن　ﺋﯧﻠﯩﻴﯧﯟ　ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮﯨﺪﯨﻜﻰ　ﺧﻪﻟﻖ　ﺗﯩﻠﯩﻐﺎ　ﻳﯧﻘﯩﻨﻠﯩﻖ　ﺋﻮﺗﺘﯘرﯨﺴﯩﺪا　ﻳﻪﻧﻪ　روﺷﻪن　ﭘﻪرق　ﺑﺎر.　ﺋﻪﻟﯟەﺗﺘﻪ،　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﯩﺘﯩﻤﯩﺰدﯨﻜﻰ　ﺟﺎﻧﻠﯩﻖ　ﺧﻪﻟﻖ　ﺗﯩﻠﯩﺪﯨﻦ　ﭘﺎﻳﺪﯨﻠﯩﻨﯩﺶ　ﻣﻪﺳﯩﻠﯩﺴﻰ　ﺋﺎﻳﺮﯨﻢ،　ﺧﺎس　ﺑﯩﺮ　ﺗﻪﺗﻘﯩﻘﺎت　ﺗﯧﻤﯩﺴﻰ　ﺑﻮﻟﯘﺷﻰ　لازﯨﻢ.

 ﺋﻮﻣﯘﻣﻪن　ﻗﯩﻠﯩﭗ　ﺋﯧﻴﺘﻘﺎﻧﺪا،　ﺑﯜﮔﯜﻧﻜﻰ　دەۋر　ﺋﻪدەﺑﯩﻴﺎﺗﯩﻤﯩﺰﻧﯩﯔ　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪت　ﺋﯩﺠﺎدﯨﻴﯩﺘﯩﺪە　ﻣﻮل　ﻣﻪزﻣﯘﻧﻠﯘق　ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮى　ﺑﯩﻠﻪن　ﭘﻪﺧﯩﺮﻟﯩﻚ　ﺋﻮرۇﻧﻐﺎ　ﺳﺎزاۋەر　ﺑﻮﻟﻐﺎن　ﺷﺎﺋﯩﺮﯨﻤﯩﺰ　ﻣﯘﮬﻪﻣﻤﻪﺗﺠﺎن　راﺷﯩﺪﯨﻨﻨﯩﯔ　ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪت　ﺗﯩﻠﯩﺪﯨﻜﻰ　ﻳﯘﻗﯩﺮﯨﻘﻰ　ﺋﺎلاﮬﯩﺪﯨﻠﯩﻜﻠﻪرﻣﯘ،　ﺋﯘﻧﯩﯔ　1992　-　ﻳﯩﻠﻰ　«ﺗﻪﯕﺮﯨﺘﺎغ»ژۇرﻧﯩﻠﻰ　ﺋﯘﻳﯘﺷﺘﯘرﻏﺎن　ﺋﻮﻗﯘرﻣﻪﻧﻠﻪرﻧﯩﯔ　راﻳﯩﻨﻰ　ﺳﯩﻨﺎﺷﺘﺎ　ﺧﻪﻟﻖ　ﺋﻪڭ ﻳﺎﻗﺘﯘرﯨﺪﯨﻐﺎن　ﺷﺎﺋﯩﺮلاردﯨﻦ　ﺑﯩﺮى　ﺑﻮﻟﯘپ　ﺑﺎﮬﺎﻟﯩﻨﺎﻟﯩﺸﯩﻨﯩﯔ　ﻣﯘﮬﯩﻢ　ﺳﻪۋەﺑﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ　ﺑﯩﺮﯨﺪۇر.

 

ــ «ئادەتتىكى تولۇق ئوتتۇرا مەكتەپ دەرىس ئۆلچىمى تەجىربە دەرىسلىكى» ناملىق كىتاپتىن ئېلىندى

مەنبە: شىنجاڭ يازغۇچىلار تورى