ئەزىزتۈرك: ئەدەبىيات مەن ئۈچۈن ئاددى بىر ھەۋەس ئەمەس بەلكى شېرىن مەسئۇلىيەت.(بىلوگدىكى تېمىلار UKIJ Tuz Tom خەت نۇسخىسىدا تەييارلانغان. نورمال كۆرۈنمىسە، خەت نۇسخىسىنى بۇ يەرنى چېكىپ چۈشۈرۈپ، font ئىچىگە قاچىلاڭ!)

  • 2011-04-05

    پېشقەدەم شائىر مۇھەممەتجان سادىق بىلەن سۆھبەت-1 - [سۆھبەت - ئەنجۇمەنلەر]

    پېشقەدەم شائىر مۇھەممەتجان سادىق بىلەن سۆھبەت

    سۆھبەت ئۇيۇشتۇرغۇچى غىلاجىدىن ئوسمان (ئىدىل)

    شائىرلىق ھەۋەس

    پېشقەدەم پروفېسسور ، مۇنەۋۋەر مۇتەخەسسىس ، تالانىتلىق شائىر ھەم ئىستىداتلىق يازغۇچى مۇھەممەتجان  سادىق  ئەپەندى  قىرىق يىل ئۇستازلىق قىلغان ـ ياش بوغۇنلار قەلبىگە مەرىپەت نۇرىنى ياققان ، قىرىق يىل نەزمە تۈزگەن ـ شېئىرىيەتتە قەلىمى ئۆتكۈر  ھەم  چاققان  ، ئارامغا چىقىپ نەسرگە ئېغىپ ، ئەسەرلىرىدە ئۆز  دىيارىنىڭ  تارىخىغا  باققان ، ئۇستازلىق ۋە ئىجادىيەتتە ئۆرنەك بولۇپ ، كۆپ قېتىم مەيدىسىگە مېداللار تاققان ئادەم !

    مەن مۇھەممەتجان ئەپەندى بىلەن تېلېفوندا كۆپ قېتىم سۆھبەتلىشىش ۋە خەت–ئالاقە قىلىشىش ئارقىلىق تولۇق چۈشەنچىگە ئېرىشىپ، مانا بۈگۈن قولۇمغا قەلەم ئالدىم .

    ـ پروفېسسور ئەپەندى،–بىرىنچى سوئالىمنى تاشلىدىم، ـ ئائىلە جەمەتلىرىڭىز ھەققىدە قىسقىچە توختىلىپ باقامسىز ؟

    ـ مېنىڭ دادام  تېرە ، يۇڭ  ئېلىپ ـ سېتىپ تۇرمۇش كەچۈرگەن .  ئانام ئاقكۆڭۈل ، سەمىمى، ياۋاش  ۋە ئىشچان  ئۆي ئايالى  ئىدى . مەن يالغۇز ئوغۇل ئىدىم ، مېنىڭدىن بۇرۇن بىر قانچە  بالا  توغۇلسىمۇ تۇرماي ئۆلۈپ  كېتىپتىكەن  .  مەن « ئانا مۇھەببىتى» دېگەن شېئىرىمدا؛

    بىر تال ئىدىم ...

                   كەنجە ئىدىم ...

                                مەندىن باشقا

    بالاڭ يوق ئىدى ،

    ھەممىسى ئۆلۈپ بوپتىكەن .

    ئۇ زاماننىڭ تۈنەك قارا جاھالىتى

    مەن توغۇلسام

                  قارا يەرگە

                  ئاللىقاچان كۆمۈپ بوپتىكەن .

    دەپ يازغانىدىم .

    ـ خوش ، سىزگە تۇنجى قېتىم شائىرلىق ئىشقىنى سالغان كىشى كىم ؟

    ـ كىچىكىمدە ئانام خېلىچەم چۆچەكلەرنى ئەجايىپ تەسىرلىك ئېيتاتتى، مەن ئاڭلاشقا  تولىمۇ خۇشتار  ئىدىم . ماڭا شائىرلىق  ئىشقىنى ئاشۇ چۆچەكچى ئانام  سالغان  دېسەم بولىدۇ . ئانام  چۆچەك  ئېيىتقان كۆرىنىشلەر ھېلىمۇ  كۆز ئالدىمدا تۇرۇپتۇ ؛

    تالادا ئوينايىتتى قارلىق شىۋىرغان ،

     گاھى ئۇ ئۇشقىتىپ ، گاھى ئۇ  ھۇۋلاپ .

    كەچ قالغان يولۇچى چەككەندەك گۇيا ،

     چېكەتتى كۆزنەكنى بەزىدە توۋلاپ ...

     

    شىرەدە پىلدىرلاپ ياناتتى چىراق ،

     ئۇخلايىتتى چارچىغان ئاتام بىر چەتتە ،

    ئېيتاتتى ھېكايە ئاق چاچلىق ئانام ،

     گاھىدا شادلىنىپ ، گاھىدا دەرتتە ...

     

    ياتاتتىم باش قويۇپ ئىسسىق قۇچاققا ،

     جىسمىمنى ئانامنىڭ مېھرىگە چىلاپ ،

    سۆزلەيىتتى چىرايى نۇرانە ئانام ،

     توختىماي بىر خىلدا بېشىمنى سىلاپ .   

    ئۆتكەن  ئەسىرنىڭ 40 ـ يىللىرىنى.relpost{clear:both}

    分享到:

    收藏到:Del.icio.us