بىزنىڭ دەۋرىمىز

    ﺗﻪﯕﺘﯜﺵ، ﻣﻪﺳﻠﻪﻛﺪﺍﺵ ﺩﻭﺳﺘﻼﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻣﯘﯕﺪﯨﺸﯩﺶ ﺳﻮﻏﯘﻗﻘﺎﻧﻠﯩﻖ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﻮﻳﻼﻧﺴﺎﻕ، ﺋﯘﺯﯗﻧﺪﯨﻦ ﺑﯧﺮﻯ ﺑﺎﺵ ﭘﯧﺮﺳﻮﻧﺎﮊ ﺑﻮﻟﯘﺷﺘﻪﻙ ﺗﻪﻟﻪﻳﻨﯩﯔ ﺗﻮﭼﻜﯩﻠﯩﻖ ﺟﺎﻳﻼﺭﺩﺍ ﻧﯧﺴﯩﭗ ﺑﻮﻟﻤﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻘﻰ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺩﻩﯞﺭﯨﻤﯩﺰﺩﯨﻜﯩﺪﻩﻙ ﺭﻭﺷﻪﻥ ﺋﯩﭙﺎﺩﯨﻠﻪﻧﻤﯩﮕﻪﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻛﯧﺮﻩﻙ. ﭼﯜﻧﻜﻰ ﺑﯩﺰ ﺑﯜﮔﯜﻥ ﻫﺎﻳﺎﺗﻨﯩﯔ ﻫﻪﻣﻤﻪ ﻗﺎﺗﻼﻣﻠﯩﺮﯨﺪﺍ، ﺗﯘﺭﻣﯘﺷﻨﯩﯔ ﺋﻪﯓ ﻛﯩﭽﯩﻚ ﻫﺎﻟﻘﯩﻠﯩﺮﯨﺪﯨﻤﯘ ﺗﯜﺭﻟﯜﻙ ﻣﯩﻠﻠﻪﺕ، ﺩﯨﻦ، ﺳﯩﻴﺎﺳﯩﻲ ﻗﺎﺭﺍﺵ، ﺋﯩﻘﺘﯩﺴﺎﺩﯨﻲ ﻓﻮﺭﻣﺎ... ﻗﺎﺗﺎﺭﻟﯩﻘﻼﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﯘﭼﺮﯨﺸﯩﭗ ﺗﯘﺭﯨﻤﯩﺰ. ﺑﯘ ﺧﯩﻞ ﻗﺎﻳﻨﺎﻡ-ﺗﺎﺷﻘﯩﻨﻠﯩﻖ ﯞﻩ ﻛﺮﯨﺰﯨﺲ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺋﯚﺗﻤﯜﺷﯩﻤﯩﺰﺩﻩ ﺯﺍﺩﯨﻼ ﻛﯚﺭﯛﻟﯜﭖ ﺑﺎﻗﻤﯩﻐﺎﻥ.

ﮔﻪﺭﭼﻪ ﺑﯩﺰ ﻛﯧﻠﻪﭼﯩﻜﯩﻤﯩﺰﮔﻪ ﺋﯘﻧﭽﻪ ﺋﯜﻣﯩﺪﺳﯩﺰ ﻗﺎﺭﯨﻤﯩﺴﺎﻗﻤﯘ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺧﯩﻴﺎﻟﯩﻤﯩﺰﺩﯨﻜﻰ ﺋﯜﻣﯩﺪﻟﻪﺭﻧﯩﯔ ﻣﯘﺗﻠﻪﻕ ﻛﯚﭖ ﻗﯩﺴﻤﯩﻤﯘ ﺑﯩﺮﺧﯩﻞ ﺋﻪﭘﺴﺎﻧﯩﯟﻯ، ﺭﯨﯟﺍﻳﻪﺕ ﺗﯜﺳﯩﻨﻰ ﺋﺎﻟﻐﺎﻥ ﺗﻪﻗﺪﯨﺮ ﯞﻩ ﻛﻪﻟﮕﯜﺳﯩﺪﯨﻦ ﺋﯩﺒﺎﺭﻩﺕ. ﺑﯘ ﺋﻪﭘﺴﺎﻧﻪ-ﺭﯨﯟﺍﻳﻪﺗﻠﯩﻚ ﻛﻪﻟﮕﯜﺳﯩﻤﯩﺰﻧﻰ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﺗﺎﺷﻘﻰ ﺩﯗﻧﻴﺎ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﺎﻏﻼﭖ ﺗﻪﺳﻪﯞﯞﯗﺭ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻛﻪﻟﺪﯗﻕ. ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺩﻩﯞﺭﯨﻤﯩﺰﮔﻪ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﺪﻩ، ﺗﺎﺷﻘﻰ ﺩﯗﻧﻴﺎﻣﯘ ﺑﯩﺰ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺋﯘﻧﭽﻪ ﺋﯩﺪﯨﺌﺎﻝ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﯟﺍﺗﻘﺎﻧﻠﯩﻘﻰ ﺑﺎﺭﻏﺎﻧﺴﯧﺮﻯ ﺭﻭﺷﻪﻧﻠﻪﺷﺘﻰ. ﺑﯩﺮ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﻫﻪﻗﯩﻘﻪﺗﻪﻥ ﻳﯩﮕﺎﻧﻪ ﺋﯩﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﻫﯧﺲ ﻗﯩﻠﯩﺸﻨﯩﯔ ﺋﯚﺯﻯ ﺗﻮﻟﯩﻤﯘ ﺋﺎﺯﺍﺑﻠﯩﻖ، ﮔﻪﺭﭼﻪ ﺋﯘ ﺋﻪﺯﻩﻟﯩﻲ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺑﻮﻟﺴﯩﻤﯘ. ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺑﻮﻟﻐﺎﻧﺪﺍ، ﺑﯩﺰ ﺗﯩﻜﻠﯩﮕﻪﻥ ﻧﯘﺭﻏﯘﻥ ﻗﯩﻤﻤﻪﺕ ﻗﺎﺭﺍﺵ، ﺋﺎﺭﺯﯗ-ﺋﺎﺭﻣﺎﻧﻼﺭ ﻛﯚﭘﯜﻛﻜﻪ ﺋﺎﻳﻠﯩﻨﯩﭗ، ﺋﯚﺯﯨﻤﯩﺰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻣﯘﺯﺩﻩﻙ ﺭﯦﺌﺎﻟﻠﯩﻘﻼ ﻗﺎﻟﻐﺎﻥ ﭘﻪﻳﺘﺘﻪ، ﺑﯩﺰ ﺧﯘﺩﺩﻯ ﺩﯨﻨﺴﯩﺰ ﻛﯩﺸﯩﺪﻩﻙ ﺑﺎﺭﭼﻪ ﻗﯩﻤﻤﻪﺗﻠﻪﺭﻧﻰ، ﺑﺎﺭﭼﻪ ﺭﻭﻫﯩﻲ ﺋﯧﻠﯧﻤﯧﻨﯩﺘﻼﺭﻧﻰ ﺑﯩﺮ-ﺑﯩﺮﻟﻪﭖ ﺗﯘﺭﻏﯘﺯﯗﺷﻘﺎ ﻣﻪﺟﺒﯘﺭ ﺑﻮﻟﯩﺪﯨﻜﻪﻧﻤﯩﺰ. "ﻧﯧﻤﻪ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﻛﯧﺮﻩﻙ؟" ﺩﯦﮕﻪﻥ ﺳﯘﺋﺎﻝ ﻫﻪﺭ ﯞﺍﻗﯩﺖ ﺟﺎﺭﺍﯕﻼﭖ ﺗﯘﺭﯨﺪﯗ. ﻧﯧﻤﻪ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﻛﯧﺮﻩﻛﻠﯩﻜﻰ ﻫﻪﻗﻘﯩﺪﻩ ﺋﯧﻨﯩﻖ ﺑﯩﺮ ﺳﺎﻥ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﺗﻪﻗﺪﯨﺮﺩﯨﻤﯘ، ﺋﺎﺭﻣﺎﻧﻐﺎ ﺗﯘﺷﻠﯘﻕ ﺩﻩﺭﻣﺎﻥ ﺑﻮﻟﻤﯩﻐﺎﭼﻘﺎ، ﻳﻪﻧﯩﻼ ﺭﻭﻫﯩﻤﯩﺰ ﭼﯜﺷﯜﭖ ﻛﯧﺘﯩﺪﯗ. ﻣﻪﻥ ﺋﻪﺳﻠﻰ ﺋﻪﺩﺑﯩﻴﺎﺕ ﻫﻪﻗﻘﯩﺪﻩ ﮔﻪﭖ ﺑﺎﺷﻠﯩﻤﺎﻗﭽﻰ ﺋﯩﺪﯨﻢ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺑﺎﺷﻘﺎ ﺳﺎﻫﻪﻟﻪﺭﮔﻪ ﻛﯚﭼﯜﭖ ﻛﻪﺗﺘﯩﻢ. ﺋﯜﺯﻟﯜﻛﺴﯩﺰ ﺗﯧﻤﯩﺪﯨﻦ ﻗﯧﻴﯩﺶ ﻣﯧﻨﯩﯖﻼ ﻳﯧﺰﯨﻘﭽﯩﻠﯩﻖ ﺋﯘﺳﻠﯘﺑﯘﻡ ﺋﻪﻣﻪﺱ. ﻗﻪﻟﻪﻣﻜﻪﺷﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰ ﻣﻪﺗﺒﯘﺋﺎﺕ ﻓﻮﺭﻣﯩﺴﻰ ﺑﻮﻳﯩﭽﻪ ﺋﯚﺯ ﻣﺎﻗﺎﻟﯩﻠﯩﺮﯨﺪﺍ ﺑﯩﺮ"ﺑﺎﺵ ﺗﯧﻤﺎ"ﻧﻰ ﭼﯚﺭﯨﺪﻩﭖ، ﺳﻪﯞﻩﺏ-ﻧﻪﺗﯩﺠﻪ ﻗﯧﻠﯩﭙﻠﯩﺮﻯ ﺑﻮﻳﯩﭽﻪ ﻳﺎﺯﻣﯩﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺭﻩﺗﻠﯩﻚ ﺋﺎﺧﯩﺮﻻﺷﺘﯘﺭﻏﺎﻥ ﺑﯩﻠﻪﻥ، ﺋﻪﻣﻪﻟﯩﻴﻪﺗﺘﻪ ﺩﻩﯞﺭﯨﻤﯩﺰ ﺯﯨﻴﺎﻟﯩﻴﻠﯩﺮﻯ، ﺑﻮﻟﯘﭘﻤﯘ ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻴﺎﺕ-ﺳﻪﻧﺌﻪﺕ ﺳﺎﻫﻪﺳﯩﺪﯨﻜﯩﻠﻪﺭ ﺳﻮﻗﺎ-ﺳﯚﻫﺒﻪﺕ، ﭘﯩﻜﯩﺮﻟﯩﺮﯨﺪﻩ ﻫﻪﺭﻗﺎﭼﺎﻥ ﺗﯧﻤﯩﺪﯨﻦ ﻗﯧﻴﯩﭗ ﺗﯘﺭﯨﺪﯗ. ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻴﺎﺕ ﻫﻪﻗﻘﯩﺪﻩ ﺳﯚﺯﻟﻪﯞﯦﺘﯩﭗ، ﺗﺎﺭﯨﺨﻘﺎ، ﺳﯩﻴﺎﺳﯩﻴﻐﺎ، ﺋﯩﻘﺘﯩﺴﺎﺩﻗﺎ، ﺧﻪﻟﻘﺌﺎﺭﺍ، ﺩﯙﻟﻪﺕ ﺋﯩﭽﻰ، ﺭﺍﻳﻮﻥ ﺋﯩﭽﻰ... ﻣﻪﺳﯩﻠﯩﻠﯩﺮﯨﮕﻪ ﻛﯚﭼﯜﭖ ﻛﯧﺘﯩﺪﯗ.

     ﺳﯚﺯ ﺋﺎﺭﯨﻠﯩﻘﻠﯩﺮﯨﺪﺍ ﭼﻮﻗﯘﻡ ﺑﯩﺮﺍﯞﻻﺭﻧﯩﯔ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﮔﯧﭙﻰ، ﻛﯩﺸﯩﮕﻪ ﻣﻪﻟﯘﻡ ﺑﻮﻟﻤﯩﻐﺎﻥ ﺳﻪﺗﭽﯩﻠﯩﻚ، ﺳﯩﺮﻟﯩﺮﻯ ﺋﺎﺷﻜﺎﺭﯨﻠﯩﻨﯩﺪﯗ. ﺑﯘ ﺑﯩﺮ ﺗﻪﺭﻩﭘﺘﯩﻦ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﭘﯩﺸﻤﯩﻐﺎﻥ ﺗﻪﭘﻪﻛﻜﯘﺭ ﺋﯘﺳﯘﻟﯩﻤﯩﺰﺩﯨﻦ ﺑﻮﻟﺴﺎ، ﻳﻪﻧﻪ ﺑﯩﺮ ﺗﻪﺭﻩﭘﺘﯩﻦ ﺑﯩﺰ ﻣﻪﺳﯩﻠﯩﻨﻰ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﺑﯩﺮ ﺗﻪﺭﻩﭖ ﻗﯩﻠﯩﺶ، ﻣﻪﯞﺟﯘﺕ ﺭﯦﺌﺎﻟﻠﯩﻘﻘﺎ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﻳﯜﺯﻟﯩﻨﯩﺸﯩﻤﯩﺰﻧﻰ ﺑﯩﻠﻪﻟﻤﯩﮕﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻤﯩﺰﺩﯨﻦ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻛﯧﺮﻩﻙ. ﻗﻮﺭﺳﺎﻕ ﻛﯚﭘﯩﻜﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺳﯚﺯ ﺑﺎﺷﻼﭖ، ﺯﻩﺭﺩﻩ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﺎﺧﯩﺮﻻﺷﺘﯘﺭﯗﺵ ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻴﺎﺕ-ﺳﻪﻧﺌﻪﺕ ﺳﺎﻫﯩﭙﻠﯩﺮﯨﻐﺎ ﺩﺍﺋﯩﻤﻠﯩﻖ ﺑﯩﺮ ﺋﺎﺩﻩﺕ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻗﺎﻟﺪﻯ. ﻣﺎﻧﺎ ﻣﻮﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﻧﯧﻤﯩﺪﯨﻨﺪﯗﺭ ﻧﺎﺭﺍﺯﻯ ﺑﻮﻟﯘﺵ، ﻧﯧﻤﯩﻨﯩﺪﯗﺭ ﺳﯧﻐﯩﻨﯩﺶ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﺧﯘﺭﺳﯩﻨﯩﺸﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﺋﺎﺭﯨﺴﯩﺪﺍ ﺑﻪﻟﻜﯩﻢ، 80- ﻳﯩﻠﻼﺭﺩﯨﻜﻰ "ﺳﺎﭖ ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻴﺎﺕ ﻣﯘﻫﯩﺘﻰ"ﻧﻰ ﺳﯧﻐﯩﻨﯩﺸﻤﯘ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻛﯧﺮﻩﻙ. ﺋﯘ ﺩﻩﯞﯨﺮﻟﻪﺭﺩﻩ ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻴﺎﺗﯩﻤﯩﺰ ﻣﻪﻳﻠﻰ ﺳﻪﯞﯨﻴﻪ، ﻛﯚﻟﻪﻡ ﺟﻪﻫﻪﺗﺘﯩﻦ ﻗﺎﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﯘﻥ، ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻴﺎﺕ-ﺳﻪﻧﺌﻪﺕ ﺳﺎﻫﻪﺳﻰ ﺧﯘﺩﺩﻯ ﻳﯩﮕﺎﻧﻪ ﺑﯩﺮ ﺋﺎﺭﺍﻟﺪﯨﻜﻰ ﻣﻪﯞﺟﯘﺗﻠﯘﻗﺘﻪﻙ، ﺋﯚﺯ-ﺋﯚﺯﯨﺪﯨﻦ ﻣﻪﻣﻨﯘﻥ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﺋﯚﺗﻜﻪﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻛﯧﺮﻩﻙ. ﺑﻪﻟﻜﯩﻢ ﺋﯘ ﺩﻩﯞﯨﺮﻟﻪﺭﺩﻩ ﺑﯩﺰ ﺑﯜﮔﯜﻧﻜﯩﺪﻩﻙ ﺳﯩﻴﺎﺳﯩﻲ، ﺋﯩﻘﺘﯩﺴﺎﺩﯨﻲ ﻛﯩﺮﺯﯨﺴﻼﺭﻏﺎ ﺩﯛﭺ ﻛﻪﻟﻤﯩﮕﻪﻥ، ﺯﺍﻣﺎﻧﯩﯟﯨﻴﻠﯩﺸﯩﺶ ﯞﻩ ﻧﻮﭘﯘﺳﻨﯩﯔ ﻛﯚﭘﯩﻴﯩﺸﻰ ﺋﺎﺭﻗﯩﺴﯩﺪﯨﻜﻰ ﺑﯧﺴﯩﻤﻼﺭﻧﻰ ﺑﻪﻙ ﺭﻭﺷﻪﻥ ﻫﯧﺲ ﻗﯩﻠﻤﯩﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎﻕ ﻛﯧﺮﻩﻙ.

    ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺋﯧﻨﯩﻖ ﺋﯧﺴﯩﻤﺪﻩ ﺗﯘﺭﯗﭘﺘﯘ، ﺭﻩﻫﻤﻪﺗﻠﯩﻚ ﺯﻭﺭﺩﯗﻥ ﺳﺎﺑﯩﺮ "ﺩﯦﯖﯩﺰﻏﺎ ﭼﯜﺷﯜﺵ" ﻫﻪﺭﯨﻜﯩﺘﯩﻨﻰ ﻳﺎﺯﻏﯘﭼﯩﻼﺭ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﻗﻮﺑﯘﻝ ﻗﯩﻠﻐﯩﻠﻰ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﭼﺎﻛﯩﻨﯩﻠﯩﻖ ﯞﻩ ﺯﯨﻴﺎﻧﻠﯩﻖ ﺑﯩﺮ ﻗﯩﻠﻤﯩﺶ ﺳﯜﭘﯩﺘﯩﺪﻩ ﺗﻪﻧﻘﯩﺘﻠﯩﮕﻪﻥ ﯞﻩ ﻳﺎﺯﻏﯘﭼﯩﻼﺭ ﺟﻪﻣﺌﯩﻴﯩﺘﯩﻨﯩﯖﻤﯘ ﺋﻪﻳﺘﺎﯞﯗﺭ ﺑﯩﺮ ﻛﯧﯖﻪﺷﺘﻪ "ﻣﻪﻥ ﻫﻪﺭﮔﯩﺰ ﺩﯦﯖﯩﺰﻏﺎ ﭼﯜﺷﻤﻪﻳﻤﻪﻥ، ﻳﻪﻧﻪ ﻛﯩﻢ ﺑﺎﺭ؟" ﺩﯦﮕﻪﻥ، ﺑﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﻣﯘﻫﻪﻣﻤﻪﺕ ﺑﺎﻏﺮﺍﺵ ﺩﻩﺭﻫﺎﻝ ﺋﺎﯞﺍﺯ ﻗﻮﺷﻘﺎﻥ. ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺑﺎﻟﯩﻠﯩﻘﯩﻢ "ﺗﺎﺭﯨﻢ" ﯞﻩ "ﺗﺎﺭﯨﻢ ﻏﯘﻧﭽﯩﻠﯩﺮﻯ" ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﯚﺗﻜﻪﻥ. ﺋﯧﺴﯩﻤﺪﻩ ﻗﯧﻠﯩﺸﯩﭽﻪ، ﺋﯘ ﺩﻩﯞﯨﺮﻟﻪﺭﺩﯨﻜﻰ ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻲ ﺋﻪﺳﻪﺭﻟﻪﺭ ﺗﻮﻟﯩﻤﯘ "ﺳﯜﺯﯛﻙ" ﺑﻮﻟﯩﺪﯨﻐﺎﻥ. ﻣﯧﻨﯔ ﺳﯜﺯﯛﻙ ﺩﯦﮕﯩﻨﯩﻢ، ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻲ ﺋﻪﺳﻪﺭﻟﻪﺭﺩﻩ ﺳﺎﭘﻼ ﺋﯘﻳﻐﯘﺭ ﺗﻪﺳﯟﯨﺮﻟﯩﻨﻪﺗﺘﻰ، ﺧﯘﺩﺩﻯ ﺋﯘﻳﻐﯘﺭ ﺋﯩﺴﯩﻤﻠﯩﻚ ﺑﯩﺮ ﻣﯩﻠﻠﻪﺕ ﺋﺎﻳﺮﯨﻢ ﺑﯩﺮ ﭘﻼﻧﺘﺘﺎ ﻳﺎﺷﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻧﺪﻩﻙ؛ ﺋﯘﻧﯩﯖﺪﺍ ﺋﺎﻗﻜﯚﯕﯜﻝ ﺩﯦﻬﻘﺎﻥ، ﭼﯧﻜﻪﺗﯩﻠﻪﺭ ﺳﺎﻳﺮﺍﭖ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ ﺋﯧﯖﯩﺰﻻﺭ، ﭘﺎﻗﯩﻼﺭ ﻛﯘﺭﻛﯩﺮﺍﭖ، ﻧﻪﻣﺨﯘﺵ ﻗﻮﻧﺎﻗﻠﯩﻖ، ﺷﯩﻠﺪﯨﺮﻻﭖ ﺋﯧﻘﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﺳﯘﻻﺭ، ﻳﯘﺷﯘﺭﯗﻥ ﻣﯘﻫﻪﺑﺒﻪﺕ.... ﻣﺎﻧﺎ ﻣﻮﺷﯘﻧﺪﺍﻕ "ﺳﺎﭖ" ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻴﺎﺕ ﻣﯘﻫﯩﺘﻰ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﻛﺎﻟﻼﻣﺪﺍ "ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻴﺎﺕ ﺩﯦﮕﻪﻥ ﻣﻮﺷﯘ" ﺩﯦﮕﻪﻥ ﭼﯜﺷﻪﻧﭽﯩﻨﻰ ﭘﻪﻳﺪﺍ ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ. ﻣﻪﻥ ﺗﺎﻛﻰ ﺋﺎﻟﯩﻲ ﻣﻪﻛﺘﻪﭘﻜﻪ ﻛﻪﻟﮕﯜﭼﻪ، ﮔﻪﺭﭼﻪ ﺑﺎﺷﻘﺎ ﻣﯩﻠﻠﻪﺗﻠﻪﺭﻧﻰ ﻛﯚﺭﯛﭖ ﺗﯘﺭﺳﺎﻣﻤﯘ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺧﯩﻴﺎﻟﯩﻤﺪﺍ ﺟﺎﻫﺎﻧﺪﺍ، ﺑﻮﻟﯘﭘﻤﯘ ﺷﯩﻨﺠﺎﯕﺪﺍ ﺋﯘﻳﻐﯘﺭﻻﺭﻻ ﻳﺎﺷﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻧﺪﻩﻙ، ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻴﺎﺕ ﯞﻩ ﺑﺎﺷﻘﺎ ﺋﯩﺸﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﻮﯕﯩﭽﻪ ﺳﻮﺭﺍﻳﺪﯨﻐﺎﻧﺪﻩﻙ، ﺋﺎﺑﺪﯗﺭﯦﻬﯩﻢ ﺋﯚﺗﻜﯜﺭ، ﺯﻭﺭﺩﯗﻥ ﺳﺎﺑﯩﺮ، ﺋﻪﺧﺘﻪﻡ ﺋﯚﻣﻪﺭ ﻗﺎﺗﺎﺭﻟﯩﻖ ﻣﻪﺷﻬﯘﺭ ﻳﺎﺯﻏﯘﭼﯩﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰﻧﻰ ﺭﺍﻳﻮﻥ ﺋﯩﭽﯩﺪﯨﻼ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﻣﻪﻣﻠﯩﻜﻪﺗﺘﻪ، ﻫﻪﺗﺘﺎ ﺩﯗﻧﻴﺎﺩﯨﻤﯘ ﻫﻪﻣﻤﻪ ﻣﯩﻠﻠﻪﺗﻠﻪﺭ ﺗﻮﻧﯘﻳﺪﯨﻐﺎﻧﺪﻩﻙ ﺑﯩﺮ ﺗﯘﻳﻐﯘ ﺑﺎﺭ ﺋﯩﺪﻯ. ﺷﯘ ﭼﺎﻏﻼﺭﺩﺍ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺭﻩﻫﺒﻪﺭﻟﯩﺮﯨﻤﯩﺰﻣﯘ ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻴﺎﺕ-ﺳﻪﻧﺌﻪﺗﻜﻪ ﻛﯚﯕﯜﻝ ﺑﯚﻟﯜﺵ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻣﻪﺷﻬﯘﺭﻻﻧﺴﺎ ﻛﯧﺮﻩﻙ. ﺑﯩﺰ ﻣﻪﺩﻩﻧﯩﻴﻪﺕ ﺋﯩﻨﻘﯩﻼﺑﯩﻨﻰ ﻛﯚﺭﻣﯩﮕﻪﻥ. ﺋﯘ ﺩﻩﯞﯨﺮﻟﻪﺭﺩﻩ ﮔﻪﺭﭼﻪ "ﻟﻪﻧﻪﺗﮕﻪﺭﺩﻩ، ﺋﺎﭘﻪﺗﻠﯩﻚ ﻣﻪﺩﻩﻧﯩﻴﻪﺕ ﺯﻭﺭ ﺋﯩﻨﻘﯩﻼﺑﻰ" ﺩﻩﭖ ﺋﺎﯕﻠﯩﻐﺎﻥ، ﻫﻪﺗﺘﺎ ﺋﯚﺯﯨﻤﯩﺰ ﭘﺎﺕ-ﭘﺎﺕ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺩﻩﭖ ﻗﻮﻳﺴﺎﻗﻤﯘ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺯﺍﺩﻯ ﻗﺎﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﻟﻪﻧﻪﺗﮕﻪﺭﺩﯨﻠﯩﻜﯩﻨﻰ، ﻗﺎﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﺋﺎﭘﻪﺗﻠﯩﻚ ﺋﯩﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺗﻮﻟﯘﻕ ﻫﯧﺲ ﻗﯩﻠﻤﯩﻐﺎﻧﺘﯘﻕ.

    80-ﻳﯩﻠﻼﺭﺩﯨﻜﻰ ﻳﺎﺯﻏﯘﭼﯩﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﻪﻝ ﺋﺎﺭﯨﺴﯩﺪﺍ ﺋﯩﻨﺎﯞﯨﺘﻰ ﭼﻮﯓ ﺋﯩﺪﻯ. ﺑﯩﺮﻩﺭ ﻳﯘﺭﺗﻘﺎ ﺑﺎﺭﺳﺎ ﺗﻪﺷﻜﯩﻞ ﻳﯧﺘﻪﻛﭽﯩﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﺪﺍ ﺭﯗﺧﺴﻪﺕ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺑﻮﻳﯘﻥ ﻗﯩﺴﯩﺪﯗ، ﺩﯦﮕﻪﻧﻨﻰ ﺧﯩﻴﺎﻟﯩﻤﯩﺰﻏﯩﻤﯘ ﻛﻪﻟﺘﯜﺭﻣﻪﻳﺘﺘﯘﻕ. ﺋﺎﺑﺪﯗﺭﯦﻬﯩﻢ ﺋﯚﺗﻜﯜﺭ ﻗﺎﺗﺎﺭﻟﯩﻘﻼﺭﻧﻰ ﺩﺍﻫﯩﻴﺪﻩﻙ ﺑﯩﻠﻪﺗﺘﻰ. ﺋﯘ ﺩﻩﯞﯨﺮﻟﻪﺭﺩﻩ ﻳﺎﺯﻏﯘﭼﯩﻼﺭﻧﯩﯔ ﺑﯩﺮ-ﺑﯩﺮﻯ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﻣﯘﻧﺎﺳﯩﯟﯨﺘﯩﻨﯩﯔ ﺯﺍﺩﻯ ﻗﺎﻧﭽﯩﻠﯩﻜﻠﯩﻜﯩﻨﯩﻤﯘ ﺑﯩﻠﻤﻪﻳﻤﻪﻥ. ﺑﯩﺰ ﺋﯘ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭﻧﻰ ﺋﻪﯓ ﻳﺎﺧﺸﻰ، ﻫﻪﻣﻤﯩﻼ ﺗﻪﺭﻩﭘﺘﯩﻦ ﻣﯘﻛﻪﻣﻤﻪﻝ ﺩﻩﭖ ﺋﻮﻳﻼﻳﺘﺘﯘﻕ. ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺋﯘﻻﺭ ﻫﻪﻗﻘﯩﺪﻩ ﺗﯜﺭﻟﯜﻙ ﭘﯩﺘﻨﻪ-ﭘﺎﺳﺎﺗﻼﺭﻧﯩﻤﯘ ﺋﺎﯕﻠﯩﺪﯗﻕ. "ﺋﺎﺑﺪﯗﺭﯦﻬﯩﻢ ﺋﯚﺗﻜﯜﺭﻧﯩﯔ ﻣﯩﻠﻠﯩﺘﻰ ﺑﺎﺷﻘﯩﻜﻪﻥ"، "ﺋﺎﺑﺪﯗﺷﯜﻛﯜﺭ ﻣﯘﻫﻪﻣﻤﻪﺗﺌﯩﻤﯩﻦ 12 ﻣﯘﻗﺎﻣﻐﺎ ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﺳﻮﺗﺴﻴﺎﻟﺰﻣﻨﻰ ﻛﯜﻳﻠﻪﭖ ﻳﺎﺯﻏﺎﻥ ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮﯨﻨﻰ ﻗﻮﺷﯘﺷﻨﻰ ﺗﻪﻟﻪﭖ ﻗﯩﭙﺘﯘ"، "ﺯﻭﺭﺩﯗﻥ ﺳﺎﺑﯩﺮ ﭘﺎﻻﻧﻪ ﻳﯘﺭﺗﺘﺎ ﭘﺎﻫﯩﺸﯩﯟﺍﺯﻟﯩﻖ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺑﯩﺮ ﺑﺎﻻ ﺗﺎﭘﻘﺎﻧﯩﻜﻪﻥ".... ﮔﻪﭘﻨﯩﯔ ﺋﻮﭼﯘﻗﯩﻨﻰ ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﺪﺍ، ﺑﯩﺰ ﺑﯘ ﭘﯩﺘﻪ-ﭘﺎﺳﺎﺗﻼﺭﻧﻰ ﺗﻮﻟﯩﻤﯘ ﻗﯩﺰﯨﻘﺎﺭﻟﯩﻖ ﺑﯩﺮ ﺋﯩﺶ ﺳﯜﭘﯩﺘﯩﺪﻩ ﺋﺎﯕﻼﻳﺘﺘﯘﻕ، ﭼﯜﻧﻜﻰ ﺑﯘ ﺑﻪﻛﻼ ﻳﯧﯖﻰ ﮔﻪﭘﻠﻪﺭ ﺋﯩﺪﻯ، ﺑﯘ ﮔﻪﭘﻠﻪﺭﻧﻰ ﻳﻪﻧﻪ ﺑﯩﺮ ﺳﻮﺭﯗﻧﺪﺍ ﺗﺎﺯﺍ ﻣﯘﻫﯩﻢ ﺋﯩﺶ ﺳﯜﭘﯩﺘﯩﺪﻩ ﺩﻩﯞﺍﻟﺴﺎﻕ، ﺳﻮﺭﯗﻥ ﺋﻪﻫﻠﻰ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺋﯧﻐﯩﺰﯨﻤﯩﻐﺎ ﻗﺎﺭﺍﭘﻼ ﻗﺎﻻﺗﺘﻰ. ﺑﯩﺰ ﻧﺎﻫﺎﻳﯩﺘﻰ ﻣﯘﻫﯩﻢ ﻣﻪﺧﭙﯩﻴﻪﺗﻠﯩﻜﻠﻪﺭﻧﻰ ﺑﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻧﺪﻩﻙ.... ﻣﻪﻥ ﺑﯘﻧﺪﺍﻕ ﭘﯩﺘﻨﻪ-ﭘﺎﺳﺎﺗﻼﺭﻧﻰ ﭘﯘﺭﺳﻪﺕ ﺗﺎﭘﺴﯩﻼ ﺋﯩﺘﺘﯩﭙﺎﻕ ﺗﯩﻴﺎﺗﯧﺮﯨﻨﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﺪﺍ ﺋﯩﻜﻜﻰ ﺳﻪﺭ ﻗﯧﻘﯩﯟﺍﻟﯩﺪﯨﻐﺎﻥ، ﻫﻪﻣﻤﯩﺪﯨﻦ ﺧﻪﯞﻩﺭﺩﺍﺭ ﺑﯩﺮ ﻧﻪﭼﭽﻪ ﻳﺎﺷﺘﯩﻦ ﺋﺎﯕﻼﻳﺘﺘﯩﻢ.

      ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺋﻮﻳﻠﯩﺴﺎﻡ ﺋﯘﻧﻰ ﻣﻪﺧﺴﯘﺱ ﺑﯩﺮﻩﺭ ﻧﺎﻥ، ﺑﯩﺮﻩﺭ ﭼﯩﻨﻪ ﻟﻪﻏﻤﻪﻥ، ﺑﯩﺮﻩﺭ ﺷﯧﺸﻪ ﻫﺎﺭﺍﻕ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﯧﻘﯩﭗ، ﻣﻮﺷﯘ ﮔﻪﭘﻠﻪﺭﻧﻰ ﺩﻩﭖ ﺑﯧﺮﯨﺪﯨﻐﺎﻥ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭ ﺑﺎﺭ ﺋﯩﻜﻪﻥ. ﺑﯘ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭ ﺑﯩﺮ ﻧﻪﭼﭽﻪ ﺑﯩﻠﻪﻧﻼ ﭼﻪﻛﻠﻪﻧﻤﻪﻳﺪﯨﻜﻪﻥ. ﺑﯩﺮ ﭼﺎﻏﻼﺭﺩﺍ ﺑﯩﺮﻩﻳﻠﻪﻥ ﻣﺎﯕﺎ "ﺳﯩﺰ ﭘﺎﻻﻧﭽﯩﻨﻰ ﻧﯧﻤﻪ ﺋﯩﺸﻘﺎ ﺳﺎﻟﺴﺎ ﺑﻮﻟﯩﺪﯨﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺑﯩﻠﻪﻣﺴﯩﺰ؟" ﺩﻩﭖ ﺳﻮﺭﺍﭖ ﻗﺎﻟﺪﻯ. ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺋﯚﺯﻯ ﭼﯜﺷﻪﻧﺪﯛﺭﯛﭖ "ﻗﺎﺭﺍﯓ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻗﻮﺭﺳﯩﻘﯩﻨﻰ ﺗﻮﻳﻐﯘﺯﯗﭖ، ﻫﺎﺭﺍﻗﺘﯩﻦ ﺑﯩﺮﻧﻰ ﻗﯘﻳﯘﭖ ﺑﻪﺭﺳﻪﻡ ﺯﯨﻴﺎﻟﯩﻴﻼﺭ ﺋﺎﺭﯨﺴﯩﺪﺍ، ﺟﻪﻣﺌﯩﻴﻪﺗﺘﻪ ﺑﻮﻟﯘﯞﺍﺗﻘﺎﻥ ﮔﻪﭖ-ﺳﯚﺯﻟﻪﺭﻧﻰ ﻳﯩﻐﯩﭗ ﻛﯧﻠﯩﺪﯗ، ﺋﺎﻧﺪﯨﻦ ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﺑﻪﺯﻯ ﮔﻪﭘﻠﻪﺭﻧﻰ ﺩﻩﭖ ﻗﻮﻳﺴﺎﻡ ﻳﻪﻧﻪ ﺑﯩﺮ ﺳﻮﺭﯗﻧﺪﺍ ﺗﺎﺭﻗﯩﺘﯩﺪﯗ، ﺷﯘﻧﯩﯔ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﭘﯜﺗﻜﯜﻝ ﺯﯨﻴﺎﻟﯩﻴﻼﺭﻏﺎ ﺗﺎﺭﻗﯩﻠﯩﺪﯗ...." ﺩﯦﮕﻪﻧﯩﺪﻯ. ﺑﯘ ﮔﻪﭘﻨﻰ ﺩﯦﮕﻪﻥ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﺑﯩﺮ ﻣﻪﺯﮔﯩﻞ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﺪﻯ، ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺋﯘ ﺳﻮﺩﺍ ﺋﯩﺸﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﯘﻧﺪﺍﻕ ﺋﯩﺸﻼﺭﻏﺎ ﻗﯩﺰﯨﻘﻤﺎﺱ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻛﻪﺗﺘﻰ. ﭼﯜﻧﻜﻰ ﺋﯘ ﺯﯨﻴﺎﻟﯩﻴﻼﺭ ﺋﺎﺭﯨﺴﯩﺪﺍ ﻗﻪﻟﻪﻡ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﺑﻪﻟﻜﻰ ﭘﯘﻝ ﺋﺎﺭﻗﯩﻠﯩﻖ ﻛﯚﺯﮔﻪ ﻛﯚﺭﯛﻧﯜﺵ ﻧﯩﻴﯩﺘﯩﮕﻪ ﻛﯧﻠﯩﭗ، ﺳﻮﺩﺍ ﺋﯩﺸﻠﯩﺮﻯ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻛﻪﺗﻜﻪﻧﯩﺪﻯ. ﻛﯧﻴﯩﻨﭽﻪ ﻣﻪﻥ ﺋﯘ ﺑﯩﺮ ﻧﻪﭼﭽﻪﻳﻠﻪﻧﻨﻰ ﺩﻩﻝ ﺑﺎﺷﻘﯩﻼﺭﻧﯩﯔ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻳﯜﺭﮔﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﻛﯚﺭﺩﯛﻡ. ﻫﻪﺭ ﻗﯧﺘﯩﻢ ﻣﻮﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﻏﻪﻳﯟﻩﺕ-ﺷﯩﻜﺎﻳﻪﺗﻠﻪﺭﻧﻰ ﺋﺎﯕﻼﭖ ﺑﻮﻟﻐﺎﻧﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﻛﯚﯕﻠﯜﻡ ﺑﻪﻛﻼ ﻏﻪﺵ ﺑﻮﻻﺗﺘﻰ.

  ﺋﺎﺑﺪﯗﻗﺎﺩﯨﺮ ﺟﺎﻻﻟﯩﺪﯨﻨﻤﯘ ﺑﻪﻟﻜﯩﻢ ﻣﻮﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺑﯩﺮ ﻛﻪﻳﭙﯩﻴﺎﺗﺘﺎ "ﻣﻪﻫﻪﻟﻠﯩﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﺋﯩﺘﻠﯩﺮﻯ"ﻧﻰ ﻳﺎﺯﻏﺎﻥ ﺑﻮﻟﯘﺷﻰ ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ. ﻣﻪﻥ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺩﻩﯞﺭﯨﻤﯩﺰﺩﻩ، ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﯩﺰﺩﺍ ﻣﺎﯕﻐﺎﻥ ﺯﯨﻴﺎﻟﯩﻴﻼﺭ ﭼﻮﻗﯘﻡ ﺋﺎﻟﺪﯨﻨﻘﯩﻼﺭﻧﯩﯔ ﺧﺎﺗﺎﻟﯩﻘﯩﻨﻰ ﺗﻪﻛﺮﺍﺭﻟﯩﻤﺎﺳﻠﯩﻘﻰ ﻛﯧﺮﻩﻙ، ﺑﯘﻻﺭ ﻳﺎﺵ ﯞﻩ ﺗﻪﺟﺮﯨﺒﯩﻠﯩﻚ ﺑﻮﻟﯘﺵ ﺳﯜﭘﯩﺘﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﯩﺰﮔﻪ ﺋﯚﺯﮔﯩﭽﻪ ﺋﯜﻟﮕﻪ ﺗﯩﻜﻠﻪﭖ ﺑﯧﺮﯨﺪﯗ، ﺩﯦﮕﻪﻥ ﺋﯜﻣﯩﺪﺗﻪ ﺋﯩﺪﯨﻢ. ﻳﯧﯖﯩﭽﻪ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪﺕ، ﮔﯘﯕﯩﮕﺎ ﺷﯧﺌﯩﺮﻻﺭ.... ﺩﯦﮕﻪﻧﺪﻩﻙ ﺋﺎﺗﺎﻟﻐﯘﻻﺭ، ﺗﺎﻻﺵ-ﺗﺎﺭﺗﯩﺸﻼﺭ ﻣﻪﻳﺪﺍﻧﻐﺎ ﻛﻪﻟﮕﻪﻥ 80- ﻳﯩﻠﻼﺭﺩﺍ ﺑﯩﺰ ﺗﯧﺨﻰ ﺋﻪﻣﺪﯨﻼ ﺋﯧﻐﻰ ﻳﻮﻕ ﺋﯩﺸﺘﺎﻧﺪﯨﻦ ﺋﺎﻳﺮﯨﻠﻐﺎﻥ ﺋﯩﺪﯗﻕ. ﺷﯘﯕﺎ ﺑﯘ ﺋﯩﺸﻼﺭﻧﯩﯔ ﺑﺎﺵ-ﺋﺎﺧﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﯚﺯ ﺑﯧﺸﯩﻤﯩﺰﺩﯨﻦ ﻛﻪﭼﯜﺭﻣﯩﮕﻪﻥ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﯞﺍﺳﯩﺘﯩﻠﯩﻖ ﺧﻪﯞﻩﺭ ﺗﺎﭘﻘﺎﻧﯩﺪﯗﻕ. ﺑﯩﺰ ﺋﻪﻗﻠﯩﻤﯩﺰﻧﻰ ﺗﺎﭘﺴﺎﻕ، ﺗﺎﺭﯨﺨﻰ ﺭﻭﻣﺎﻥ ﺋﺎﺭﻗﯩﻠﯩﻖ ﻣﯩﻠﻠﻪﺗﻨﯩﯔ ﺋﯚﺗﻤﯜﺷﯩﻨﻰ ﺋﻪﻛﯩﺲ ﺋﻪﺗﺘﯜﺭﯛﺵ ﺩﻭﻟﻘﯘﻧﯩﻐﺎ ﺗﻮﻏﺮﺍ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﻜﻪﻧﻤﯩﺰ.

    90-ﻳﯩﻠﻼﺭﻧﯩﯔ ﺑﺎﺷﻠﯩﺮﯨﺪﺍ ﺋﯩﻠﻠﻪﺕ ﺳﯚﻛﯜﺵ ﺋﻪﯞﯨﺞ ﺋﺎﻟﺪﻯ. ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺋﻪﯓ ﺋﯧﻨﯩﻖ ﺋﯧﺴﯩﻤﯩﺰﺩﻩ ﻗﺎﻟﻐﯩﻨﻰ ﻣﺎﻧﺎ ﻣﻮﺷﯘ ﺗﺎﺭﯨﺦ ﯞﻩ ﺋﯩﻠﻠﻪﺕ ﺳﯚﻛﯜﺵ ﺑﻮﻟﺪﻯ. ﻧﯧﻤﯩﻼ ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﯘﻥ، ﺋﺎﺑﺪﯗﺭﯦﻬﯩﻢ ﺋﯚﺗﻜﯜﺭ، ﺯﻭﺭﺩﯗﻥ ﺳﺎﺑﯩﺮ، ﻧﯩﺰﺍﻣﯩﺪﯨﻦ ﻫﯚﺳﻪﻳﯩﻦ ... ﻗﺎﺗﺎﺭﻟﯩﻖ ﭘﯧﺸﻘﻪﺩﻩﻣﻠﻪﺭ ﻣﻪﺩﻩﻧﯩﻴﻪﺕ ﺋﯩﻨﻘﯩﻼﺑﯩﻨﯩﯔ ﺯﯗﻟﯘﻣﯩﺪﯨﻦ ﻗﯘﺗﯘﻟﯘﭘﻼ ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﺋﯚﺗﻜﻪﻥ ﺋﯚﻣﺮﯨﺪﯨﻜﻰ ﺑﯩﻬﯘﺩﻩ ﻧﺎﺑﯘﺕ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﻳﺎﺷﻠﯩﻖ ﺟﺎﺳﺎﺭﯨﺘﯩﻨﯩﯔ ﺋﻮﺭﻧﯩﻨﻰ ﺗﻮﻟﺪﯗﺭﺩﻯ. ﺭﻭﺯﻯ ﺳﺎﻳﯩﺖ ﺑﯩﺮ ﺋﯚﻣﯜﺭ ﻗﻪﺳﯩﺪﯨﭽﯩﻠﯩﻚ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻧﯘﺭﺳﯩﺰ ﺋﯚﺗﻜﻪﻥ ﻫﺎﻳﺎﺗﯩﻨﻰ 10 ﻧﻪﭼﭽﻪ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺧﻪﻟﻘﭽﯩﻞ ﺷﯧﺌﺮﻯ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻧﯘﺭﻻﻧﺪﯗﺭﺩﻯ. ﺗﯩﻴﯩﭙﺠﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻴﻮﭖ ﺋﯚﺗﻜﻪﻥ 10 ﻧﻪﭼﭽﻪ ﻳﯩﻠﻠﯩﻖ "ﺋﯩﺠﺎﺩﯨﻲ ﻫﺎﻳﺎﺗﻰ"ﺩﯨﻦ "ﺩﻩﯞﯨﺮ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺋﯩﺪﻯ، ﺋﻪﻳﻨﻰ ﭼﺎﻏﺪﺍ ﺑﯩﺰ ﺧﻪﻟﻘﻨﯩﯔ ﻣﻪﻧﯩﯟﯨﻴﯩﺘﯩﮕﻪ ﺯﯨﻴﺎﻧﻜﻪﺷﻠﯩﻚ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﯩﺮ ﺩﻭﻟﻘﯘﻧﻐﺎ ﻗﻮﺷﯘﻟﯘﺷﻘﺎ ﻣﻪﺟﺒﯘﺭ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﺋﯩﺪﯗﻕ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺑﯩﺰ ﯞﯨﺠﺪﺍﻧﯩﻤﯩﺰﻧﻰ ﻳﻮﻗﺎﺗﻤﯩﺪﯗﻕ، ﯞﯨﺠﺪﺍﻥ ﺩﯦﮕﻪﻥ ﺑﻪﺯﯨﺪﻩ ﺋﺎﺩﻩﻣﻨﯩﯔ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﻗﺎﻟﺴﯩﻤﯘ ﺑﻮﻟﯩﯟﯦﺮﯨﺪﯗ" ﺩﯦﮕﻪﻥ "ﻫﻪﻗﯩﻘﻪﺕ"ﻧﻰ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﻐﺎ ﭼﯩﻘﺎﺭﺩﻯ، ﺷﯘﻧﯩﯔ ﺑﯩﻠﻪﻥ 60-، 70- ﻳﯩﻠﻼﺭﺩﺍ ﺋﯩﺠﺎﺕ ﺋﻪﺗﻜﻪﻥ ﺯﯨﻴﺎﻟﯩﻴﻼﺭ ﺑﯩﺮﺩﯨﻨﻼ ﺋﯚﺯ ﻗﯩﻠﻤﯩﺶ-ﺋﻪﺗﻤﯩﺸﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﻫﯧﭻ ﭼﯜﺷﻪﻧﭽﯩﺴﯩﺰﻻ ﺋﺎﺳﺎﺳﻘﺎ ﺋﯩﮕﻪ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﯩﺮ ﺧﯘﻻﺳﺴﯩﺴﯩﻨﻰ - "ﺗﯧﯟﯨﻠﻐﺎ ﻫﻪﻗﯩﻘﯩﺘﻰ" ﻧﻰ ﺗﯧﭙﯩﯟﺍﻟﺪﻯ. ﺋﯩﺶ ﻣﻮﺷﯘﻧﺪﺍﻗﻼ ﻳﯧﭙﯩﻠﺪﻯ، ﭘﯧﺸﻘﻪﺩﻩﻣﻠﻪﺭ ﺋﯚﺯﻟﯩﺮﯨﭽﻪ ﯞﯨﺠﺪﺍﻥ ﺋﺎﺯﺍﺑﯩﺪﯨﻦ ﻗﯘﺗﯘﻟﺪﻯ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺑﯘﻧﯩﯖﻠﯩﻖ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﯚﺯﯨﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻨﻜﻰ ﻳﺎﺷﻼﺭﻏﺎ ﺋﯩﻨﺘﺎﻳﯩﻦ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯜﻟﮕﻪ ﺗﯩﻜﻠﻪﭖ ﺑﻪﺭﺩﻯ. ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺩﻩﯞﺭﯨﻤﯩﺰﮔﻪ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﺪﻩ، ﻗﻪﻟﻪﻣﻜﻪﺷﻠﻪﺭ ﺋﻪﻗﯩﻠﮕﻪ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﺑﻪﻟﻜﻰ ﺋﯧﻘﯩﻤﻐﺎ ﺋﻪﮔﯩﺸﯩﺪﯨﻐﺎﻥ، "ﻣﻪﺩﻩﻧﯩﻴﻪﺕ ﺯﻭﺭ ﺋﯩﻨﻘﯩﻼﺑﻰ"ﻧﯩﯔ ﭘﺎﺟﯩﺌﻪﻟﯩﺮﯨﻨﻰ ﻗﺎﻳﺘﺎ ﺗﻪﻛﺮﺍﺭﻻﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺧﺎﺋﯩﺸﻨﻰ ﺋﯚﺯﯨﮕﻪ ﻳﯘﻗﺘﯘﺭﯗﯞﺍﻟﺪﻯ. ﻣﻪﻥ ﺑﯘﻧﻰ ﺋﺎﻟﺪﯨﻨﻘﻰ ﺑﯩﺮ ﺋﻪﯞﻻﺩﻧﯩﯔ ﺋﯚﺯ ﻛﻪﭼﻤﯩﺸﻠﯩﺮﻯ ﺑﻪﺩﯨﻠﯩﮕﻪ ﻛﯧﻴﯩﻨﻜﯩﻠﻪﺭﻧﻰ ﺋﺎﮔﺎﻫﻼﻧﺪﯗﺭﻣﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻘﻰ، ﺋﯚﺯﯨﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﻳﺎﺭﻗﯩﻦ ﻳﺎﻛﻰ ﺧﯘﻧﯘﻙ ﺋﯚﺗﻤﯜﺷﻰ ﺋﺎﺭﻗﯩﻠﯩﻖ ﺑﯘﻧﺪﺍﻕ ﺧﺎﺗﺎﻟﯩﻘﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﻨﻰ ﺋﺎﻟﻤﯩﻐﺎﻧﻠﻘﯩﺪﯨﻨﻼ ﺑﻮﻟﯘﯞﺍﺗﻘﺎﻥ ﺋﯩﺶ ﺩﻩﭖ ﻗﺎﺭﯨﻤﺎﻳﻤﻪﻥ.

    ﻫﻪﺭﻛﯩﻤﺪﯨﻦ ﺋﯚﺯﯨﮕﻪ ﻻﻳﯩﻖ ﻧﻪﺭﺳﻪ ﺗﻪﻟﻪﭖ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﭘﺮﯨﻨﺴﯩﭙﯩﺪﺍ ﺋﻮﻳﻠﯩﻐﯩﻨﯩﻤﯩﺰﺩﺍ، ﺋﯘﻳﻐﯘﺭﻧﯩﯔ ﺯﯨﻴﺎﻟﯩﻴﺴﻰ، ﺟﯜﻣﻠﯩﺪﯨﻦ ﻗﻪﻟﻪﻣﻜﻪﺷﻠﯩﺮﯨﻤﯘ ﺋﯘﻳﻐﯘﺭﻏﺎ ﺗﯘﺷﻠﯘﻕ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ. ﻣﻮﺷﯘ ﭼﻪﻛﻠﯩﻤﻪ ﺗﯜﭘﻪﻳﻠﻰ، ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﻗﻪﻟﻪﻣﻜﻪﺷﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰ ﺑﯩﺮﺩﯨﻨﻼ ﺋﯧﺴﻪﺩﻩﭖ ﻗﻮﭘﯘﭖ، ﻣﯩﻠﻠﻪﺗﻨﯩﯔ ﻧﻪﭼﭽﻪ ﻣﯩﯔ ﻳﯩﻠﻠﯩﻖ ﻣﻪﺩﻩﻧﯩﻴﯩﺘﻰ ﯞﻩ ﺩﺍﺷﻘﺎﻟﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﺎﺩﺩﯨﻴﻼ ﭘﻮﺑﻠﯩﺴﺘﯩﻚ ﻣﺎﻗﺎﻟﯩﻼﺭ ﺋﺎﺭﻗﯩﻠﯩﻖ ﺑﯩﺮ ﻳﺎﻗﻠﯩﻖ ﻗﯩﻠﯩﺸﻘﺎ ﺋﯘﺭﯗﻧﯩﺪﯨﻐﺎﻥ، ﺧﻪﻟﻘﻘﻪ ﻛﯚﻳﯜﻧﯩﻤﻪﻥ ﺩﻩﭖ ﻫﺎﻳﺎﺟﺎﻧﻠﯩﻨﯩﭗ، ﻫﻪﺩﺩﯨﺪﯨﻦ ﺋﺎﺷﯘﺭﯗﯞﯦﺘﯩﺪﯨﻐﺎﻥ، ﺩﯗﻧﻴﺎﻧﯩﯔ ﺋﯧﻘﯩﻢ ﻣﻪﺳﯩﻠﯩﻠﯩﺮﯨﮕﻪ ﺋﻪﮔﯩﺸﯩﭗ، ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﺋﯩﺪﯨﻴﯩﯟﯨﻲ ﺧﺎﺋﯩﺸﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﯚﺯﮔﻪﺭﺗﯩﭗ ﺗﯘﺭﯨﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﯘﯞﺍﻟﺪﻯ. ﺑﯘﻧﯩﯔ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺳﯚﯞﯨﺖ ﭘﺎﺭﭼﯩﻼﻧﺴﺎ ﻣﯩﻠﻠﯩﻲ ﻛﯩﻤﻠﯩﻚ ﻫﻪﻗﻘﯩﺪﻩ ﻣﺎﻗﺎﻟﻪ ﺗﯚﻛﯜﯞﯦﺘﯩﺪﯨﻐﺎﻥ، ﺧﻪﻟﻘﺌﺎﺭﺍ ﺋﯩﺴﻼﻡ ﻫﻪﺭﯨﻜﯩﺘﻰ ﺟﺎﻧﻼﻧﺴﺎ ﻏﻪﺭﺑﻨﻰ ﺗﯩﻠﻼﻳﺪﯨﻐﺎﻥ، ﻣﺎﺧﺘﯩﻐﺎﻥ ﺳﺎﺩﺍﻡ ﺭﻩﺳﯟﺍ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﺋﯩﺘﻨﯩﯔ ﺋﯚﻟﯜﻣﯩﺪﻩ ﺋﯚﻟﺴﻪ، ﺗﻮﻝ ﺧﻮﺗﯘﻧﺪﻩﻙ ﻛﻮﺗﯘﻟﺪﺍﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﻣﯘﺳﺘﻪﺑﯩﺖ ﻧﯩﺠﺎﺗﻨﻰ ﻣﺎﺧﺘﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻥ.... ﻫﯧﻠﻰ ﺋﯘﻳﺎﻥ، ﻫﯧﻠﻰ ﺑﯘﻳﺎﻥ ﻏﯩﻠﺪﯨﺮﻻﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﻣﻪﯞﻗﻪﺳﯩﺰﻟﯩﻚ ﻛﯧﻠﯩﭗ ﭼﯩﻘﺘﻰ. ﺑﯘﻧﻰ ﻣﻪﯞﻗﻪﺳﯩﺰﻟﯩﻚ ﺩﯦﻴﯩﺸﯩﻤﯩﺰﺩﯨﻦ ﺳﻪﯞﻩﺏ ﺷﯘﻛﻰ، ﻗﻪﻟﻪﻣﻜﻪﺷﻠﻪﺭ، ﺑﻮﻟﯘﭘﻤﯘ ﺋﻪﺩﯨﺒﻠﻪﺭ ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﺳﯩﻴﺎﺳﯩﻲ ﺳﺎﻫﻪﮔﻪ ﺋﺎﺭﻻﺷﻤﯩﺴﺎ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﻫﯧﺲ ﻗﯩﻠﯩﺸﯩﯟﯦﻠﯩﺸﺘﻰ. (ﺋﻪﻟﯟﻩﺗﺘﻪ، ﺑﯘ ﺋﺎﺭﯨﻠﯩﺸﯩﺶ ﭘﻪﻗﻪﺕ ﺳﻮﻗﺎ-ﺳﯚﻫﺒﻪﺕ، ﻣﻪﺑﯘﺋﺎﺕ ﺋﺎﺭﻗﯩﻠﯩﻖ ﺋﺎﯞﺍﻣﻐﺎ ﺋﺎﺯ-ﺗﻮﻻ ﺗﻪﺳﯩﺮ ﻛﯚﺭﺳﯩﺘﯩﺶ ﺑﯩﻠﻪﻧﻼ ﭼﻪﻛﻠﯩﻨﯩﺪﯗ، ﺧﺎﻻﺱ) ﺑﯘﻧﻰ ﺧﺎﺗﺎ ﺩﻩﭖ ﻛﻪﺗﻜﯩﻠﻰ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯗ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺑﯘ ﻳﻪﺭﺩﯨﻜﻰ ﺧﺎﺗﺎﻟﯩﻖ ﺷﯘﻛﻰ، ﻗﻪﻟﻪﻣﻜﻪﺷﻠﻪﺭ ﺗﻮﻏﺮﯨﻠﯩﻘﻨﻰ، ﺋﻮﻣﯘﻣﯩﻲ ﻣﻪﻧﭙﻪﺋﻪﺗﻨﻰ ﭼﯩﻘﯩﺶ ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ ﺑﯩﺮ ﻣﻪﯞﻗﻪﺩﯨﻦ ﻗﺎﭼﺘﻰ. ﺋﯘﻻﺭ ﻧﯧﻤﯩﻨﯩﯔ ﺳﯩﻴﺎﺳﯩﻲ ﺋﯩﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ، ﻳﻪﻧﻰ ﻧﯧﻤﯩﻨﯩﯔ ﻣﻪﻧﭙﻪﺋﻪﺕ ﺑﻮﻟﯩﺪﯨﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﻣﯚﻟﭽﻪﺭﻟﯩﻴﻪﻟﻤﯩﺪﻯ ﻳﺎﻛﻰ ﺧﺎﺗﺎ ﻣﯚﻟﭽﻪﺭﻟﯩﺪﻯ. ﻣﯚﻟﭽﻪﺭﻟﯩﻴﻪﻟﯩﮕﻪﻧﻠﯩﺮﻯ ﺋﺎﯞﺍﻣﻨﯩﯔ ﻗﺎﻏﯩﺸﻠﯩﺮﯨﺪﯨﻦ ﻗﻮﺭﻗﺘﻰ.

     ﺋﺎﯞﺍﻡ ﻫﯧﺴﯩﻴﺎﺗﭽﺎﻥ ﺑﯩﺮ ﺗﻮﭖ ﺋﯩﺪﻯ. ﻗﻪﻟﻪﻣﻜﻪﺷﻠﻪﺭ ﺑﯘ ﺗﻮﭘﻨﻰ ﺋﻪﻗﯩﻞ ﺗﻪﺭﻩﭘﻜﻪ ﻳﯧﺘﻪﻛﻠﻪﺷﺘﯩﻦ ﯞﺍﺯ ﻛﯧﭽﯩﭗ، ﺗﯜﻛﻨﻰ ﻳﯧﺘﯩﺸﯩﻐﺎ ﺳﯩﻼﭖ، ﻧﺎﺩﺍﻧﻠﯩﻖ ﯞﻩ ﺟﺎﻫﺎﻟﻪﺕ ﺋﻮﭼﯩﻘﯩﺪﯨﻜﻰ ﺋﻮﺗﻼﺭﻧﻰ ﺗﯧﺨﯩﻤﯘ ﺋﯘﻟﻐﺎﻳﺘﯩﭗ، ﻧﻪﭼﭽﻪ ﻳﯜﺯ ﺗﺎﺭﯨﺨﻰ ﺭﯦﺌﺎﻟﻠﯩﻖ ﺟﻪﺭﻳﺎﻧﯩﺪﺍ ﺗﯩﺘﻤﺎ-ﺗﺎﻻﯓ ﺑﻮﭖ ﻛﻪﺗﻜﻪﻥ ﻛﻮﻧﺎ ﺟﻪﻧﺪﯨﻨﻰ ﺳﯧﻐﯩﻨﯩﭗ، ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﯩﻴﻪﺕ ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﻧﻪﭼﭽﻪ ﻣﯩﯔ ﻳﯩﻠﻠﯩﻖ ﺗﺎﺭﯨﺨﻰ ﺗﻪﺭﻩﻗﻘﯩﻴﺎﺗﻰ ﺟﻪﺭﻳﺎﻧﯩﺪﺍ ﺗﺎﻟﻠﯩﯟﺍﻟﻐﺎﻥ ﺗﯘﺭﻣﯘﺵ ﺋﯘﺳﯘﻟﯩﻨﻰ ﺋﯩﻨﻜﺎﺭ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﻳﺎﺯﻣﯩﻼﺭﻧﻰ ﺋﯧﻼﻥ ﻗﯩﻠﯩﺸﻘﺎ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﻯ. ﭼﯜﺷﯩﻨﯩﺸﻜﻪ ﺋﻪﻗﯩﻞ ﻫﺎﺟﻪﺗﺴﯩﺰ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﺑﯘ ﺋﺎﺩﺩﯨﻲ ﻳﺎﺯﻣﯩﻼﺭ ﺗﯧﮕﻰ-ﺗﻪﻛﺘﯩﺪﯨﻦ CCTV ﺧﻪﯞﻩﺭﻟﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﺋﻪﻧﺪﯨﺰﯨﺴﻰ ﺑﻮﻳﯩﭽﻪ ﺗﻪﻫﻠﯩﻞ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﯞﻩ ﺋﻪﯓ ﺋﺎﺧﯩﺮﯨﺪﺍ "ﺟﺎﻫﺎﻧﮕﯩﺮﻻﺭﻧﯩﯔ ﻫﻪﻣﻤﯩﺴﻰ ﻗﻪﻏﻪﺯ ﻳﻮﻟﯟﺍﺱ" ﺩﯦﮕﻪﻥ ﺧﯘﻻﺳﺴﯩﻨﻰ ﭼﯩﻘﯩﺮﯨﺸﺘﯩﻦ ﻧﯧﺮﯨﻐﺎ ﺋﯚﺗﻪﻟﻤﯩﺪﻯ. ﺋﯩﻤﻜﺎﻥ ﻗﺎﻟﻐﯘﺭﯗﻟﻤﯩﻐﺎﻥ ﻫﯚﻛﯜﻣﻠﻪﺭ ﻳﻪﻧﻰ، ﻫﻪﻣﻤﻪ ﺑﺎﻻﻳﻰ-ﺋﺎﭘﻪﺕ ﻏﻪﺭﺑﺘﯩﻦ ﻛﯧﻠﯩﺪﯗ، ﺋﻪﺧﻼﻕ ﺑﯘﺯﯗﻟﺴﺎ ﻣﯩﻠﻠﻪﺕ ﺑﯘﺯﯗﻟﯩﺪﯗ، ﺋﯩﻠﻠﻪﺕ ﺗﯜﺯﻩﻟﻤﯩﮕﯩﭽﻪ ﻣﯩﻠﻠﻪﺕ ﺗﯜﺯﻩﻟﻤﻪﺱ.... ﺩﯦﮕﻪﻧﺪﻩﻙ ﻣﺎﻗﺎﻝ-ﺗﻪﻣﺴﯩﻞ ﺧﺎﺭﺍﻛﺘﯧﺮﯨﻨﻰ ﺋﺎﻟﻐﺎﻥ ﻛﻪﺳﻤﯩﻠﻪﺭ ﻛﯩﺸﯩﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﻳﺎﻗﺘﯘﺭﯗﺷﯩﻐﺎ ﺋﯧﺮﯨﺸﺘﻰ، ﻟﯧﻜﯩﻦ 2000- ﻳﯩﻠﯩﻨﯩﯔ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﻠﯩﻐﺎ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﺪﻩ، ﻛﯩﺸﯩﻠﻪﺭ ﺑﺎﺭﺍ-ﺑﺎﺭﺍ ﻧﯘﺭﻏﯘﻥ ﻧﻪﺭﺳﯩﻠﻪﺭﻧﻰ ﻫﯧﺲ ﻗﯩﻠﺪﻯ، ﭘﺎﻛﯩﺰ ﻛﺎﺳﺘﻴﯘﻡ ﺑﯩﻠﻪﻧﻤﯘ، ﻏﻪﺭﺑﻨﻰ ﺗﯩﻠﻼﺵ ﺑﯩﻠﻪﻧﻤﯘ، ﺋﻪﺧﻼﻕ(ﺩﯦﻴﯩﻠﯩﯟﺍﺗﻘﯩﻨﻰ ﻛﺎﻟﺘﻪ ﻳﻮﭘﻘﺎ، ﻗﯩﺴﻘﺎ ﭼﺎﭺ ...ﻻﺭﻧﻰ ﺳﯚﻛﯜﺵ)ﻧﻰ ﺗﻪﻛﯩﺘﻠﻪﺵ ﺑﯩﻠﻪﻧﻤﯘ، ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﭼﯚﻛﯜﺭﯛﺵ، ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﻣﺎﺧﺘﺎﺵ ﺑﯩﻠﻪﻧﻤﯘ... ﺋﯩﺸﻼﺭﺩﺍ ﻣﺎﻫﯩﻴﻪﺗﻠﯩﻚ ﻳﯜﻛﺴﯩﻠﯩﺶ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﯟﺍﺗﻘﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﻫﯧﺲ ﻗﯩﻠﯩﺸﺘﻰ. ﮔﯜﺭﺭﯨﺪﻩ ﺧﺎﻣﺎﻥ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﺋﯩﻠﻠﻪﺗﭽﯩﻠﯩﻚ، ﯞﺍﺵ-ﯞﯗﺷﻼ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺗﺎﭘﻘﺎﻥ ﺋﻪﺳﻠﯩﻴﻪﺗﭽﯩﻠﯩﻚ، ﺑﯩﺮ ﻛﯧﭽﯩﺪﯨﻼ ﭘﻪﻳﺪﺍ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ "ﺭﯨﻜﻮﺭﺕ"ﭼﯩﻼﺭ ﯞﻩ ﺋﻪﯞﻟﯩﻴﺎﻻﺭ ﺋﺎﺧﺒﺎﺭﺍﺗﭽﯩﻠﯩﻘﻰ، ﺷﺎﯞﻗﯘﻥ-ﺳﯚﺭﻩﻧﻠﯩﻚ ﻧﺎﻱ-ﻧﺎﻧﺎﻱ ﻗﯩﺰﻏﯩﻨﻠﯩﻘﻰ، ﺗﻮﻗﺎﻡ-ﺗﻮﻗﺎﻡ ﺳﺎﻗﻠﯩﻘﻨﻰ ﺳﺎﻗﻼﺵ ﺩﻩﺳﺘﯘﺭﻟﯩﺮﻯ، ﭘﻪﺭﺯﻩﻧﺖ ﺗﻪﺭﺑﯩﻴﯩﻠﻪﺵ ﻗﻮﻟﻼﻧﻤﻠﯩﺮﻯ.... ﻛﯩﺘﺎﺏ ﺑﺎﺯﺍﺭﻟﯩﺮﯨﻤﯩﺰﺩﺍ ﺗﯚﻛﻤﻪ ﺑﻮﻟﺪﻯ، ﻛﯩﺸﯩﻠﻪﺭ ﻫﯧﺮﯨﭗ ﻗﺎﻟﺪﻯ.

      ﺋﻪﺩﯨﺒﻠﻪﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭﺩﺍ ﻧﯧﻤﻪ ﺋﺎﻗﺴﺎ ﺷﯘﻧﻰ ﻳﯧﺰﯨﭙﻤﯘ ﻫﯧﺮﯨﭗ ﻗﺎﻟﺪﻯ. ﺋﯚﺯﯨﻤﯘ ﺳﻪﻝ ﺧﯩﺠﯩﻞ ﺑﻮﻟﯘﺷﺘﻰ. ﺑﯩﺮ ﻛﻪﻣﮕﻪ ﻛﯧﻠﯩﭗ، "ﺑﯩﺰﮔﻪ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ XX ﻟﻪﺭ ﻛﯧﺮﻩﻙ؟"، "ﺑﯩﺰ ﻧﯧﻤﻪ ﺋﯩﺶ ﻗﯩﻠﯩﻤﯩﺰ؟" ... ﺩﯦﮕﻪﻧﺪﻩﻙ ﺗﻮﻣﺘﺎﻕ ﯞﻩ ﯞﻩﺯﻧﻰ ﻛﯩﺸﯩﻨﻰ ﭼﯜﭼﯜﺗﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺳﻮﺋﺎﻟﻼﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﺎﺷﻼﻧﻐﺎﻥ ﻳﺎﺯﻣﯩﻼﺭ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﻐﺎ ﭼﯩﻘﺘﻰ. ﺋﻪﺩﯨﺒﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰ ﮔﻪﺭﭼﻪ ﺑﯘﻧﺪﺍﻕ ﻳﻮﻝ ﻛﯚﺭﺳﻪﺗﻜﯜﭺ ﺧﺎﺭﺍﻛﺘﯧﺮﻟﯩﻚ ﻳﺎﺯﻣﯩﻠﯩﺮﻯ ﺋﺎﺭﻗﯩﻠﯩﻖ ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﻛﺎﻣﺎﻟﯩﺘﯩﻨﻰ ﯞﻩ ﺋﺎﻕ ﻧﯩﻴﯩﺘﯩﻨﻰ ﺋﯩﭙﺎﺩﯨﻠﯩﻤﻪﻛﭽﻰ ﺑﻮﻟﺴﯩﻤﯘ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﻣﻪﺯﻣﯘﻧﯩﺪﯨﻦ ﺗﻪﻧﺘﻪﻛﻠﯩﻚ ﭼﯩﻘﯩﭗ ﺗﯘﺭﯨﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﯘ ﻳﺎﺯﻣﯩﻼﺭ ﻛﯩﺸﯩﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺭﯦﺌﺎﻝ ﺗﯘﺭﻣﯘﺷﯩﻐﺎ ﻫﯧﭽﻘﺎﻧﭽﻪ ﺗﻪﺳﯩﺮ ﻛﯚﺭﺳﯩﺘﻪﻟﻤﯩﺪﻯ. ﺩﺍﯞﯗﺕ ﺋﻮﺑﯘﻟﻘﺎﺳﯩﻢ ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ "ﻧﯧﻤﻪ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﻛﯧﺮﻩﻙ؟" ﻧﺎﻣﻠﯩﻖ ﻳﺎﺯﻣﯩﺴﻰ ﺋﺎﺭﻗﯩﻠﯩﻖ ﭘﻪﻗﻪﺗﻼ ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﻫﺎﺭﻏﯩﻨﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺋﯩﭙﺎﺩﯨﻠﯩﺪﻯ ﺩﻩﭖ ﻗﺎﺭﺍﻳﻤﻪﻥ. ﺗﻮﻏﺮﺍ، ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﻫﺎﺭﻏﯩﻨﻠﯩﻖ ﻳﻪﺗﻜﻪﻧﯩﺪﻯ، ﭼﯜﻧﻜﻰ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺑﯩﺮ ﺗﺎﻻﻱ ﺋﻪﻣﮕﻪﻛﻠﯩﺮﻯ ﺋﯘﻧﻰ ﻫﯧﭽﻘﺎﻧﭽﻪ ﺟﺎﯞﺍﺏ ﯞﻩ ﻧﯧﺴﯩﯟﯨﮕﻪ ﺋﯩﮕﻪ ﻗﯩﻼﻟﻤﯩﺪﻯ. ﻣﺎﻧﺎ ﺑﯘﻻﺭ- ﺩﺍﯞﯗﺕ ﺋﻮﺑﯘﻟﻘﺎﺳﯩﻢ، ﺗﺎﻫﯩﺮ ﻫﺎﻣﯘﺕ... ﻗﺎﺗﺎﺭﻟﯩﻘﻼﺭ ﺩﻩﯞﯨﺮ ﻫﺎﺭﺩﯗﺭﯗﯞﻩﺗﻜﻪﻥ، ﺋﺎﯞﺍﻡ ﺳﺎﺩﺍﺳﯩﺰ ﻗﺎﻟﺪﯗﺭﻏﺎﻥ ﺑﯩﺰﺩﯨﻦ ﺑﯘﺭﯗﻧﻘﻰ ﺑﯩﺮ ﺩﻩﯞﺭ ﺯﯨﻴﺎﻟﯩﻴﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﺑﯩﺮ ﻛﺎﺭﺗﯩﻨﯩﺴﻰ ﺋﯩﺪﻯ. ﺧﯘﺩﺩﻯ ﺑﯩﺰ ﺑﺎﻳﺎ ﺩﯦﮕﯩﻨﯩﻤﯩﺰﺩﻩﻙ، ﻣﻪﯞﻗﻪﺳﯩﺰﻟﯩﻚ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﯩﺮﮔﻪ ﻳﻪﻧﻪ "ﻣﻪﺩﻩﻧﯩﻴﻪﺕ ﺋﯩﻨﻘﯩﻼﺑﻰ"ﻧﯩﯔ ﭘﺎﺟﯩﺌﻪﻟﯩﺮﯨﻨﻰ ﺗﻪﻛﺮﺍﺭﻻﺵ ﻫﺎﺩﯨﺴﯩﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﻛﯚﺭﺩﯗﻕ.

    ﺑﯩﺰ "ﻣﻪﺩﻩﻧﯩﻴﻪﺕ ﺋﯩﻨﻘﯩﻼﺑﻰ"ﻧﯩﯔ ﺗﻪﻣﯩﻨﻰ ﺗﯧﺘﯩﻤﯩﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎﻗﻤﯘ، ﻟﯧﻜﯩﻦ "ﻣﻪﺩﻩﻧﯩﻴﻪﺕ ﺋﯩﻨﻘﯩﻼﺑﻰ" ﺋﯘﺳﻠﯘﺑﯩﺪﯨﻜﻰ ﺯﻩﻫﻪﺭﺧﻪﻧﺪﯨﻠﯩﻚ ﯞﻩ ﻛﺎﻟﺘﻪﻛﻠﻪﺷﻠﻪﺭﮔﻪ ﮔﯘﯞﺍﻫ ﺑﻮﻟﺪﯗﻕ. ﺑﯩﺮﺍﯞﻧﯩﯔ ﺋﯚﻣﯜﺭﻟﯜﻙ ﺋﯩﺰﺩﯨﻨﯩﺶ، ﺋﯩﺠﺎﺩﻟﯩﺮﯨﻨﻰ ﺑﯩﺮﺍﻗﻼ ﻳﻮﻗﻘﺎ ﭼﯩﻘﯩﺮﯨﺶ، ﺑﯩﺮﺍﯞﻧﻰ ﺩﯨﻨﺴﯩﺰﻏﺎ ﭼﯩﻘﯩﺮﯨﺶ، ﭘﺎﻻﻧﭽﯩﻨﯩﯔ ﭘﻮﻛﯘﻧﭽﯩﻨﻰ ﺩﯨﻦ ﺩﯛﺷﻤﯩﻨﻰ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻛﯚﺭﺳﯩﺘﯩﺸﻰ، ﺋﺎﺭﻗﯩﺪﯨﻦ ﻳﯘﻗﯩﺮﯨﻘﯩﺪﻩﻙ ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻨﯩﯔ ﺋﻪﯓ ﻧﺎﺯﯗﻙ ﺗﯘﻳﻐﯘﻟﯩﺮﯨﻐﺎ ﭼﯧﻘﯩﻠﯩﭙﻤﯘ ﭘﯘﺧﺎﺩﯨﻦ ﭼﯩﻘﻤﺎﻱ، ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻨﯩﯔ ﻏﻮﺭﯗﺭﯨﻨﻰ ﺩﻩﭘﺴﻪﻧﺪﻩ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ، ﻛﯩﺸﯩﻠﯩﻚ ﺋﯩﺰﺯﻩﺗﻨﻰ ﻳﻪﺭﮔﻪ ﺋﯘﺭﯨﺪﯨﻐﺎﻥ ﻫﺎﻗﺎﺭﻩﺗﻠﻪﺭ، ﻗﺎﺭﺷﻰ ﺗﻪﺭﻩﭘﻨﯩﯔ ﻫﺎﺭﺍﻣﺪﯨﻦ ﺑﻮﻟﻐﺎﻧﻠﯩﻘﻰ، ﻫﯧﺠﯩﻘﯩﺰﻟﯩﻘﻰ، ﺋﺎﻧﯩﺴﯩﻨﯩﯔ ﺟﺎﻻﭘﻠﯩﻘﻰ... ﻗﺎﺗﺎﺭﻟﯩﻘﻼﺭﻧﻰ ﻣﻪﺑﯘﺋﺎﺕ ﻳﯜﺯﯨﺪﻩ ﺋﻮﭼﯘﻕ-ﺋﺎﺷﻜﺎﺭﻩ "ﺋﯩﺴﭙﺎﺗﻼﭖ"، ﺋﺎﻣﻤﯩﻨﻰ ﺋﯘﻧﻰ ﻳﻮﻗﯘﺗﯘﺷﻘﺎ، ﺯﯨﻴﺎﻟﯩﻴﻼﺭﻧﻰ ﺋﯘﻧﻰ ﻳﯧﺘﯩﻢ ﻗﺎﻟﺪﯗﺭﯗﺷﻘﺎ ﻛﯜﺷﻜﯜﺭﺗﯜﺷﻠﻪﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﺎﺧﯩﺮﻻﺷﺘﻰ. ﺑﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﻫﻪﻣﻤﯩﺴﻰ ﺗﯧﮕﻰ-ﺗﻪﻛﺘﯩﺪﯨﻦ ﺋﺎﻟﻐﺎﻧﺪﺍ، ﺋﯘﭼﯩﻐﺎ ﭼﯩﻘﻘﺎﻥ ﺷﯚﻫﺮﻩﺗﭙﻪﺭﻩﺳﻠﯩﻚ ﺋﻮﺕ ﻳﺎﻗﻘﺎﻥ ﺑﯩﺮ ﻛﯧﭽﯩﺪﯨﻼ ﻧﺎﻡ ﭼﯩﻘﯩﺮﯨﺶ ﺋﯩﺴﺘﯩﻜﯩﻨﯩﯔ ﺗﯜﺭﺗﻜﯩﺴﯩﺪﻩ ﺑﻮﻟﯘﯞﺍﺗﻘﺎﻥ ﺋﯩﺸﻼﺭ ﺋﯩﺪﻯ. ﻳﻪﻧﻰ، ﺑﯘ ﻳﻪﺭﺩﻩ ﺑﺎﺷﻘﯩﻼﺭﻧﻰ ﻳﯩﻘﯩﺘﯩﺶ ﺋﺎﺭﻗﯩﻠﯩﻖ ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﮔﻪﯞﺩﯨﻠﻪﻧﺪﯛﺭﯛﺵ، ﺋﻪﯓ ﻣﯘﻫﯩﻤﻰ ﺑﯘ ﺋﺎﺭﻗﯩﻠﯩﻖ ﺗﻮﺧﺘﺎﻡ ﺳﯘﻧﻰ ﭼﺎﻟﻐﯩﺘﯩﭗ ﺩﯨﻘﻘﻪﺗﻨﻰ ﻗﻮﺯﻏﺎﺵ، ﻛﯩﺸﯩﻠﻪﺭﻧﻰ ﻗﻮﺭﻗﯘﺗﯘﭖ، ﺋﯚﺯﻯ ﺑﺎﺵ ﺑﻮﻟﯘﺷﺘﯩﻦ ﺑﺎﺷﻘﺎ ﻧﯧﻤﻪ ﺋﻪﻣﻪﺱ! ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺑﯘ ﺟﻪﺭﻳﺎﻧﺪﺍ ﺋﻪﯓ ﺋﻪﭘﺴﯘﺳﻼﻧﻐﯩﻨﯩﻢ: ﭘﯧﺸﻘﻪﺩﻩﻣﻠﻪﺭ، ﻫﻪﺭ ﺩﯦﺴﻪ ﺗﺎﻟﻘﺎﻥ ﺯﺍﯞﯗﺗﯩﻨﯩﯔ ﺋﯧﻼﻧﯩﺪﯨﻦ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪﺕ ﻣﯘﻫﺎﻛﯩﻤﯩﺴﯩﮕﯩﭽﻪ، ﻣﯘﻫﻪﺑﺒﻪﺕ ﻧﺎﺧﺸﯩﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﻛﯚﺭﯛﻧﯜﺷﻠﯩﺮﯨﺪﯨﻦ ﭘﺎﺭﺗﯩﻴﻪ-ﻫﯚﻛﯜﻣﻪﺗﻨﯩﯔ ﺷﻪﺭﻩﭖ ﺳﻪﻫﻨﯩﺴﯩﮕﯩﭽﻪ ﻫﯧﭽﻘﺎﭼﺎﻥ ﺗﯚﺭﻧﻰ، ﻧﯘﺗﯘﻕ ﭘﯘﺭﺳﯩﺘﯩﻨﻰ ﻗﻮﻟﺪﯨﻦ ﺑﻪﺭﻣﻪﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﺋﺎﺷﯘ ﭘﯧﺸﻘﻪﺩﻩﻣﻠﻪﺭ ﺑﯘ ﺳﻪﺗﭽﯩﻠﯩﻜﻠﻪﺭﮔﻪ ﺳﯜﻛﯜﺕ ﻗﯩﻠﯩﺸﺘﻰ. ﻳﺎﺷﻼﺭ ﺗﻪﺭﻩﭘﻜﻪ ﺑﯚﻟﯜﻧﯜﭖ ﻳﺎﻛﻰ ﺧﯘﻣﺴﯩﻼﺭﭼﻪ ﻫﻪﺭ ﺋﯩﻜﻜﻰ ﺗﻪﺭﻩﭘﻜﻪﺭ ﻳﻪﻝ ﺑﯧﺮﯨﭗ، ﺋﻮﺗﻨﻰ ﺋﯘﻟﻐﺎﻳﺘﯩﭗ، "ﻫﯘﻳﺖ-ﻫﯘﻳﺖ" ﺗﻮﯞﻟﯩﺸﯩﭗ، ﻗﯩﺰﺯﯨﻘﭽﯩﻠﯩﻖ ﭼﯩﻘﯩﺮﯨﺸﺘﻰ.

     ﺋﻪﺟﺎﺑﺎ ﭘﯧﺸﻘﻪﺩﻩﻣﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺑﯘ ﺋﯩﺸﻼﺭﺩﯨﻦ ﺧﻪﯞﯨﺮﻯ ﻳﻮﻗﻤﯘ؟ ﺧﻪﯞﯨﺮﻯ ﺑﺎﺭ. ﺋﻪﯓ ﻣﯘﻫﯩﻤﻰ ﺋﯘﻻﺭ "ﺋﯘﻻﺭ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﮔﯧﭙﯩﻤﯩﺰﻧﻰ ﺋﺎﯕﻠﯩﻤﯩﺪﻯ، ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﺑﯩﻠﮕﯩﻨﯩﻨﻰ ﻗﯩﻠﺴﯘﻥ" ﺩﯦﮕﻪﻥ ﻳﻪﺭﮔﻪ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﯩﺪﻯ، ﻳﺎﻕ، ﺋﯘﻻﺭ "ﭼﯩﻦ ﺩﯨﻠﯩﺪﯨﻦ ﻳﺎﺷﻼﺭﻏﺎ ﻛﯚﯕﯜﻝ ﺑﯚﻟﯜﺵ"ﻧﻰ ﭘﻪﻗﻪﺕ ﺳﻮﺭﯗﻧﻼﺭﻧﯩﯔ ﺗﯚﺭﻟﯩﺮﯨﺪﺍ ﭼﯩﺮﺍﻳﻠﯩﻖ ﻧﯘﺗﯘﻗﻼﺭﻧﻰ ﺳﯚﺯﻟﻪﺵ ﺑﯩﻠﻪﻧﻼ "ﺋﺎﺩﺍ ﻗﯩﻠﯩﺶ" ﻗﺎ ﻛﯚﻧﯜﻛﻜﻪﻧﯩﺪﻯ. ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺩﻩﯞﺭﯨﻤﯩﺰﺩﻩ ﭘﯧﺸﻘﻪﺩﻩﻣﻠﻪﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻳﺎﺷﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﺴﯩﺪﺍ ﺯﺍﺩﻯ ﻗﺎﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﺩﯨﺌﺎﻟﻮﮔﻼﺭ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﺋﯚﺗﺘﻰ؟ ﻳﺎﺷﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺯﯨﻴﺎﻧﻜﻪﺷﻠﯩﻚ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﻳﺎﻛﻰ ﺯﯨﻴﺎﻧﻜﻪﺷﻠﯩﻜﻜﻪ ﺋﯘﭼﺮﺍﺵ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﯚﺗﻜﯜﺯﮔﻪﻥ ﺑﯘ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭ ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﺋﺎﺧﯩﺮﯨﺪﺍ ﻳﺎﺷﻼﺭ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺯﺍﺩﻯ ﻗﺎﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﺋﻪﻣﻪﻟﯩﻲ ﺋﯩﺶ ﻗﯩﻠﺪﻯ؟ ﻛﯩﻤﻠﻪﺭ ﺑﯩﺮﻩﺭ ﻳﺎﺵ ﺋﻪﺩﯨﺒﻨﯩﯔ ﺋﻪﺳﯩﺮﯨﻨﻰ ﭼﯩﻘﯩﺮﯨﺶ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺋﺎﻳﻼﭖ ﭘﺎﻻﻗﺸﯩﺪﻯ؟ ﻛﯩﻤﻠﻪﺭ ﺑﯩﺮﻩﺭ ﻳﺎﺷﻨﯩﯔ ﺋﯩﺰﺩﯨﻨﯩﺸﻠﯩﺮﻯ ﻫﻪﻗﻘﯩﺪﻩ ﻣﻪﺧﺴﯘﺱ ﺗﻮﺧﺘﯩﻠﯩﭗ ﻳﯩﺮﯨﻚ ﺋﻪﺳﻪﺭﻟﻪﺭﻧﻰ ﻳﺎﺯﺩﻯ؟ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﻗﺎﻳﺴﺴﻰ ﺑﯩﺮ ﭘﯧﺸﻘﻪﺩﻩﻣﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰ ﻳﯘﺭﺗﯟﺍﺯﻟﯩﻘﺘﯩﻦ ﺋﯩﺒﺎﺭﻩﺕ ﺑﯘ ﻧﺎﻣﻪﺭﺗﻠﯩﻜﻨﻰ ﺑﯩﺮ ﻳﺎﻗﻘﺎ ﻗﺎﻳﺮﯨﭗ ﻗﻮﻳﯘﭖ ﺗﯘﺭﯗﭖ، ﺗﯧﻨﻪﭖ ﻳﯜﺭﮔﻪﻥ ﺑﯩﺮ ﺋﯩﺰﺩﯨﺸﭽﺎﻥ ﻳﺎﺷﻨﯩﯔ ﺗﯘﺭﻣﯘﺵ ﻳﻮﻟﻰ ﺗﯧﭙﯩﺸﻰ، ﺧﺎﺗﯩﺮﺟﻪﻡ ﺋﯩﺠﺎﺩﯨﻴﻪﺕ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺷﯘﻏﯘﻟﻠﯩﻨﯩﺸﻰ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﻳﻮﻝ ﺋﯧﭽﯩﭗ ﺑﻪﺭﺩﻯ؟ ﻛﯩﻤﻠﻪﺭ ﺋﯚﺯﻧﻰ، ﺷﯘﻧﺪﺍﻗﻼ ﺋﯚﺯ ﻗﯘﺭﺩﺍﺷﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﯩﻨﻜﺎﺭ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﺑﻪﺩﯨﻠﯩﮕﻪ ﺋﯩﺴﻴﺎﻧﻜﺎﺭ ﺑﯩﺮ ﺋﻪﯞﻻﺩ ﻳﺎﺷﻼﺭﻧﯩﯔ ﻏﻪﻳﺮﯨﺘﯩﮕﻪ ﺋﺎﭘﯩﺮﯨﻦ ﺋﻮﻗﯘﺩﻯ؟!.... ﻣﺎﻧﺎ ﺑﯜﮔﯜﻧﻜﻰ ﻛﯜﻧﮕﻪ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﺪﻩ، ﺑﯩﺰ ﺑﯘ ﻳﻪﺭﺩﻩ ﺩﻩﯞﺍﺗﻘﺎﻥ ﭘﯧﺸﻘﻪﺩﻩﻣﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﻯ ﺋﯘ ﺋﺎﻟﻪﻣﮕﻪ ﺳﻪﭘﻪﺭ ﻗﯩﻠﯩﭗ، ﻛﻪﻳﻨﻰ ﻛﯧﺴﻪﻝ ﭼﯩﺮﻣﯩﻐﺎﻥ ﺗﻪﻧﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﺎﺭﺍﻥ ﺳﯚﺭﻩﭖ ﻳﺎﺷﯩﻤﺎﻗﺘﺎ.

      ﺋﯘﻻﺭ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺋﯚﺗﻤﯜﺷﯩﻤﯩﺰ ﺳﯜﭘﯩﺘﯩﺪﻩ ﺑﺎﺭﺍ-ﺑﺎﺭﺍ ﺭﯦﺌﺎﻝ ﺗﯘﺭﻣﯘﺷﻘﺎ، ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻴﺎﺕ-ﺳﻪﻧﺌﻪﺕ ﺳﺎﻫﻪﺳﯩﮕﻪ ﺗﻪﺳﯩﺮ ﻛﯚﺭﺳﯩﺘﯩﺶ ﻣﺎﺟﺎﻟﯩﺪﯨﻦ ﻗﯧﻠﯩﺸﻘﺎ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﻯ. ﺑﯩﺰ ﺑﯘﻻﺭﻧﻰ ﺋﻮﻳﻠﯩﻐﯩﻨﯩﻤﯩﺰﺩﺍ، ﻧﯧﻤﯩﻼ ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﯘﻥ، ﺑﯩﺮ ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻨﯩﯔ ﺗﻪﻗﺪﯨﺮﻯ ﻧﯘﻗﺘﯩﺴﯩﺪﯨﻦ ﻛﯚﯕﻠﯩﻤﯩﺰ ﻏﻪﺵ ﺑﻮﻟﯘﭖ، ﻛﯚﺯﯨﻤﯩﺰﮔﻪ ﻳﺎﺵ ﻛﯧﻠﯩﺪﯗ. ﭼﯜﻧﻜﻰ ﺑﻪﻧﺪﯨﭽﯩﻠﯩﻚ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺑﯧﺸﯩﻤﯩﺰﺩﯨﻤﯘ ﻫﻪﺭ ﯞﺍﻗﯩﺖ ﭼﯚﺭﮔﯩﻠﻪﻳﺪﯗ. ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺑﯩﺰ - 30 ﻳﺎﺷﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﻯ-ﻛﻪﻳﻨﯩﺪﯨﻜﻰ ﻳﺎﺷﻼﺭ 40 ﻳﺎﺷﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﻯ-ﻛﻪﻳﻨﯩﺪﯨﻜﻰ ﺋﺎﻛﯩﻼﺭﻧﻰ ﻛﯚﺯﺩﻩ ﺗﯘﺗﯘﭖ ﺳﯚﺯﻟﻪﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﺩﻩﯞﯨﺮﮔﻪ ﻛﻪﻟﺪﯗﻕ. ﺧﯘﺩﺍ ﺋﯚﻣﯜﺭ ﺑﻪﺭﺳﻪ ﺑﯘ ﺧﯧﻠﻰ ﺋﯘﺯﯗﻥ ﺩﺍﯞﺍﻣﻠﯩﺸﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺩﯨﺌﺎﻟﻮﮒ ﺑﻮﻟﯘﺷﻰ ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ. ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺑﯘ ﺩﯨﺌﺎﻟﻮﮔﻼﺭ ﺯﺍﺩﻯ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﺷﻪﻛﯩﻠﺪﻩ ﯞﻩ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﻣﻪﺯﻣﯘﻧﺪﺍ ﺑﻮﻟﯘﺷﻰ ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ؟ ﺗﻪﺟﺮﯨﺒﯩﮕﻪ ﺗﺎﻳﯩﻨﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﯞﻩ ﺗﻪﺟﺮﯨﺒﯩﻠﯩﻜﻠﻪﺭ ﻧﻮﭘﯘﺯﻟﯘﻕ ﺳﺎﻧﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﯩﺮ ﻣﯩﻠﻠﻪﺗﺘﻪ، ﭼﻮﯕﻼﺭ ﭼﻮﯕﻼﺭ ﭘﯧﺘﻰ، ﻛﯩﭽﯩﻜﻠﻪﺭ ﻛﯩﭽﯩﻜﻠﻪﺭ ﭘﯧﺘﻰ ﻗﯧﻠﯩﯟﯦﺮﯨﭗ، ﺩﯨﺌﺎﻟﻮﮒ ﻳﻪﻧﯩﻼ ﺑﺎﺭﺍﯞﻩﺭﺳﯩﺰﻟﯩﻚ ﻫﺎﻟﯩﺘﯩﺪﻩ ﺩﺍﯞﺍﻣﻠﯩﺸﺎﺭﻣﯘ؟ ﺋﯩﺴﻴﺎﻧﻜﺎﺭ ﻳﺎﺷﻼﺭ ﺋﻪﺗﯩﻼ ﻫﺎﺯﯨﺮﻗﻰ ﭼﻮﯕﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﻮﺭﻧﯩﻐﺎ ﺋﯚﺗﯜﭖ، ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺑﺎﺭﻟﯩﻖ ﭘﺎﺳﺴﯩﭗ ﺗﻪﺭﻩﭘﻠﯩﺮﯨﮕﻪ ﯞﺍﺭﯨﺴﻠﯩﻖ ﻗﯩﻠﯩﭗ، ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯖﻜﯩﻨﯩﻼ ﺭﺍﺳﺖ ﻗﯩﻠﯩﭗ، ﺋﯚﺯﯨﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻨﻜﻰ ﻳﺎﺷﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﻪﺩﯨﭙﯩﻨﻰ ﺑﯧﺮﻩﺭﻣﯘ؟ ﺑﯩﺰ ﺯﺍﺩﻯ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺋﻪﻗﯩﻞ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﯩﺶ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﻳﻮﻟﯩﻨﻰ ﺗﺎﭘﺎﻻﻳﻤﯩﺰ ﯞﻩ ﺋﯚﺯ ﻣﯩﻠﻠﯩﺘﯩﻤﯩﺰﮔﻪ ﻫﻪﻗﯩﻘﯩﻲ ﻣﯘﻫﻪﺑﺒﻪﺕ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻛﯚﻳﯜﻧﯜﺷﻨﻰ ﺋﯚﮔﯩﻨﻪﻟﻪﻳﻤﯩﺰ؟!....

    (ﻫﺎﺯﯨﺮﭼﻪ ﺗﺎﻣﺎﻡ، ﺩﺍﯞﺍﻣﯩﻨﻰ ﺑﯩﺮﺍﯞﻻﺭ ﻳﯧﺰﯨﺸﻰ ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ)

[admin تەستىقلىدى . 2010-2-13 23:59:28]