ئۈرۈمچىدىن بىر يۇلتۇز كۆچتى

{ئىلاۋە} :- 2012-يىلى 1-ئاينىڭ 6-كۈنى ئۈچ يىرىم يىلدىن بېرى ياشاپ تۇرغان ئۈرۈمچىنى ئۆيدىكىلەرنىڭ تەلىپى بىلەن تاشلاپ يۇرتۇم قەشقەرگە قايىتتىم. بۇ قېتىمقى قايتىشىم ئىلگىرىكى ھەر قانداق قايتىشىمغا ئوخشىمايتى. چۈنكى بۇ قېتىم قايتىشىم مېنىڭ كېيىنكى ھاياتىمنىڭ، خىزمەت تاللىشىمنىڭ قەشقەردە بولىدىغانلىقىدىن دېرەك بىرەتتى. ئۈرۈمچىدە مېنى خىزمەتكە تەكلىپ قىلىۋاتقان ئورۇنلارنى قالدۇرۇپ يۇرتۇمغا قايتتىم. ئۈرۈمچىدىن قايىتماق بولغىنىمدا، بۇ يەردىكى پىكىرداش دوستلىرىمغا، ئىلمىي ھاياتقا، كەسپ جەھەتتىكى پۇرسەتلەرگە تازا قىيالمىدىم. ئەلۋەتتە، بۇ ئايرىلىش قەدىردان دوستلىرىمنىڭ كۆڭلىنىمۇ يېرىم قىلدى. تۆۋەندىكىسى ئەزىز دوستۇم، پىكىردىشىم ئابدۇمىجىت مۇھەممەتنىڭ مەن ئۈرۈمچىدىن قايتىپ ئىككى كۈندىن كېيىن «يازغۇچىلار مۇنبىرى»گە يوللىغان شېئىرى ئىكەن. شېئىردا دوستۇم بىلەن بولغان پاكىز دوستلۇقىمىز ۋە ئىزگۈ ئۈمىدلىرىمىز ئىپادە قىلىنغان ئىكەن. مۇنبەردە كۆرۈپ ئىنتايىن تەسىرلەندىم. ئاللاھ ئىگەمگە مۇشۇنداق ئەزىز دوستلارنى ھەمدەم قىلغىنىغا كۆڭلۈمدە تەشەككۈر ئېيىتتىم. پات – پات ئوقۇپ تۇرۇپ، دوستلىرىمنىڭ ماڭا بولغان مېھىر – مۇھەببىتىنى ۋە ئۈمىدىنى ئەسلەپ تۇرۇشنى نىيەت قىلىپ ئۇ شېئىرنى بىلوگىمغا يۆتكەپ كەلدىم.