ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﮬﯘﯞﻟﯩﻤﺎﻗﺘﺎ
ﯬﺧﻤﻪﺕ ﺋﯩﻤﯩﻦ
ﯬﺧﻤﻪﺕ ﺋﯩﻤﯩﻦ
ﺋﻮﺭﻣﺎﻥ
ﺋﻮﺭﻣﺎﻥ. ﺋﺎﻳﺪﯨﯔ ﻛﯧﭽﻪ. ﺩﻩﺭﻩﺥ ﻳﻮﭘﯘﺭﻣﺎﻗﻠﯩﺮﻯ ﺋﺎﻧﺪﺍ - ﻣﯘﻧﺪﺍ ﺋﻪﺳﻜﻪﻥ ﺷﺎﻣﺎﻟﺪﯨﻦ ﺷﯩﺮﯨﻘﺸﯩﭗ ﻗﻮﻳﯩﺪﯗ. ﺋﺎﻱ ﻧﯘﺭﻯ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﺪﯨﻜﻰ ﺑﯩﺮ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﭼﯩﻤﻠﯩﻘﻨﻰ ﺳﯘﺱ ﻳﻮﺭﯗﺗﯘﭖ ﺗﯘﺭﯨﺪﯗ. ﺑﯩﺮ ﻳﻪﺭﻟﻪﺭﺩﻩ ﺋﺎﻻ ﺳﺎﻳﻪ، ﻧﯧﺮﯨﺴﻰ ﺳﯘﺱ ﻗﺎﺭﺍﯕﻐﯘﭼﯩﻠﯩﻖ؛ ﺑﯩﺮ ﻳﻪﺭﻟﻪﺭﺩﻩ ﻗﺎﺭﺍ ﺳﺎﻳﻪ، ﻧﯧﺮﯨﺴﻰ ﻗﺎﭘﻘﺎﺭﺍﯕﻐﯘﭼﯩﻠﯩﻖ.
«ﮬﯘﯞ » ﺗﯘﻳﯘﻗﺴﯩﺰ ﺑﯩﺮ ﺋﺎﯞﺍﺯ ﺋﺎﯕﻼﻧﺪﻯ.
ﺑﯘ ﻧﯧﻤﻪ ﺋﺎﯞﺍﺯﺩﯗ؟
ﺑﻮﺭﺍﻧﻨﯩﯔ ﮬﯘﯞﯗﻟﺪﯨﺸﯩﻤﯘ؟ ﻳﺎﻕ، ﺋﻮﺧﺸﯩﻤﺎﻳﺪﯗ! ﭘﯩﻠﻨﯩﯔ ﯞﺍﺭﻗﯩﺮﯨﺸﯩﻤﯩﺪﯗ؟ ﻳﺎﻕ، ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﯩﻤﯘ ﺋﻮﺧﺸﯩﻤﺎﻳﺪﯗ!
«ﮬﯘﯞ »، «ﮬﯘﯞ » ﺋﺎﯞﺍﺯ ﻛﯜﭼﻪﻳﺪﻯ.
ﺗﻮﯞﺍ، ﺧﯘﺩﺩﻯ ﺟﯩﻦ - ﺋﺎﻟﯟﺍﺳﺘﯩﻼﺭ ﺩﻩﻝ - ﺩﻩﺭﻩﺧﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﻛﻪﻳﻨﯩﮕﻪ ﻣﯚﻛﯜﭖ ﺗﯘﺭﻏﺎﻧﺪﻩﻙ، ﮬﯧﻠﯩﻼ ﺋﯘﻳﺎﻗﺘﯩﻦ - ﺑﯘﻳﺎﻗﻘﺎ ﻳﯜﮔﯜﺭﯨﺪﯨﻐﺎﻧﺪﻩﻙ ﻳﺎﻛﻰ ﺋﺎﻗﯘﺵ ﺑﻪﺳﺘﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺳﯜﺭﻟﯜﻙ ﺳﺎﻳﻪ ﺗﺎﺷﻼﭖ ﻳﻮﭘﯘﺭﯗﻟﯘﭖ ﺋﯘﭼﯩﺪﯨﻐﺎﻧﺪﻩﻙ، ﺑﯩﺮ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﺷﺎﻣﺎﻟﺪﺍ ﻗﺎﻟﻐﺎﻥ ﺋﯩﻨﭽﯩﻜﻪ ﺷﺎﺧﻼﺭﺩﻩﻙ ﺋﯩﺮﻏﺎﯕﺸﯩﭗ، ﺑﯩﺮ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻛﺎﺭﯨﻜﺎﺗﻮﺭﯨﻼﺭﺩﯨﻜﻰ ﻣﻪﺳﺖ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﭘﯩﻞ ﺳﯩﻴﺎﻕ ﺗﻮﻟﻐﯩﻨﯩﭗ ﺋﯘﺳﺴﯘﻟﻐﺎ ﭼﯜﺷﯩﺪﯨﻐﺎﻧﺪﻩﻙ ﺑﯩﺮ ﻛﯚﺭﯛﻧﯜﺵ ﻛﯚﺯ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﻐﺎ ﻛﯧﻠﯩﯟﺍﻟﺪﯨﻐﯘ!؟
ﻣﻪﻥ ﺑﯧﺸﯩﻤﻨﻰ ﭼﺎﻳﻘﯩﯟﻩﺗﺘﯩﻢ، ﻛﯜﭼﻪﭖ ﭼﺎﻳﻘﯩﺪﯨﻢ، ﻛﯚﺯ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﺪﯨﻜﻰ ﺧﯩﻴﺎﻟﯩﻲ ﻣﻪﻧﺰﯨﺮﻩ ﻳﻮﻗﺎﻟﺪﻯ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺋﻪﺗﺮﺍﭘﯩﻤﺪﺍ ﺷﯩﭙﯩﺮﻟﯩﻐﺎﻥ ﺑﯩﺮ ﺧﯩﻞ ﺋﺎﯞﺍﺯ ﭘﻪﻳﺪﺍ ﺑﻮﻟﺪﻯ. ﻣﻪﻥ ﺋﻪﺗﺮﺍﭘﯩﻤﻐﺎ ﻗﺎﺭﯨﺪﯨﻢ، ﺩﻩﺭﻩﺧﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﯜﺳﺘﯩﮕﻪ ﻗﺎﺭﯨﺪﯨﻢ، ﮬﯧﭻ ﻧﻪﺭﺳﻪ ﻳﻮﻕ؛ ﻛﻪﻳﻨﯩﻤﮕﻪ ﻗﺎﺭﯨﺪﯨﻢ، ﺋﻮﺧﺸﺎﺵ، ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﻐﺎ ﻗﺎﺭﯨﺪﯨﻢ، ﻳﻪﻧﻪ ﮬﯧﭻ ﻧﻪﺭﺳﻪ ﻳﻮﻕ، ﺳﻮﻝ ﻳﯧﻨﯩﻤﺪﯨﻤﯘ ﺷﯘ. ﺋﻮﯓ ﺗﻪﺭﯨﭙﯩﻤﮕﻪ ﻗﺎﺭﯨﺪﯨﻢ، ﭼﺎﺗﻘﺎﻟﻠﯩﻖ ﺋﯩﭽﯩﺪﯨﻦ ﻛﯚﺯﯛﻣﮕﻪ ﭘﯩﻠﯩﻠﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﯩﺮ ﻧﻪﺭﺳﻪ ﻛﯚﺭﯛﻧﺪﻯ. ﻣﻪﻥ ﺋﯘ ﻧﻪﺭﺳﯩﮕﻪ ﺗﯩﻜﯩﻠﯩﭗ ﻗﺎﺭﯨﺪﯨﻢ. ﺋﯘ ﭼﻮﻏﺪﻩﻙ ﻳﯧﻨﯩﭗ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ ﺑﯩﺮ ﺟﯜﭖ ﻛﯚﺯ ﺋﯩﺪﻯ. ﺋﯘﻧﻰ ﻛﯚﺭﯛﭖ ﺗﯧﻨﯩﻢ ﺟﯘﻏﯘﻟﺪﯨﺪﻯ، ﺗﻪﺭﻟﯩﺪﯨﻢ. ﻣﻪﻧﺪﻩ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻧﯧﻤﯩﻨﯩﯔ ﻛﯚﺯﻯ ﺋﯩﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺑﯩﻠﯩﺸﻜﻪ ﺗﯩﺮﯨﺸﻘﯘﺩﻩﻙ ﺟﯜﺭﺋﻪﺕ ﻗﺎﻟﻤﯩﻐﺎﻧﯩﺪﻯ. ﺩﻩﺭﮬﺎﻝ ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﭼﯧﺪﯨﺮﯨﻤﻐﺎ ﺋﺎﻟﺪﯨﻢ، ﺑﯘﻣﯘ ﻳﻪﺗﻤﯩﮕﻪﻧﺪﻩﻙ ﺋﯩﺸﯩﻜﻨﻰ ﻣﻪﮬﻜﻪﻡ ﺋﯧﺘﯩﭗ ﺋﯩﭽﯩﺪﯨﻦ ﺗﺎﻗﺎﻕ ﺳﯧﻠﯩﭗ ﻗﻮﻳﺪﯗﻡ. ﻧﯧﻤﯩﻼ ﺩﯦﮕﻪﻥ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﮬﻮﺷﻴﺎﺭ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﻳﻪﺭﺩﻩ ﺑﺎﻻ ﻳﻮﻕ - ﺩﻩ!
ﭼﯧﺪﯨﺮ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ
ﭼﯧﺪﯨﺮ ﺋﯩﭽﻰ. ﭼﺎﯕﻐﯩﺮﺍﻗﻘﺎ ﺗﯩﻜﯩﻠﮕﯩﻨﯩﻤﭽﻪ ﻛﯚﻛﻜﻪ ﺗﻪﻟﻤﯜﺭﯛﭖ ﺋﻮﻟﺘﯘﺭﯨﻤﻪﻥ. ﻛﯚﻛﺘﯩﻜﻰ ﺋﺎﻱ ﭘﻪﺭﯨﺸﺎﻥ ﮬﺎﻟﯩﻤﻐﺎ ﺋﯩﭻ ﺋﺎﻏﺮﯨﺘﻘﺎﻧﺪﻩﻙ، ﻣﺎﯕﺎ ﻣﯘﯕﻠﯘﻕ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﺗﯘﺭﯨﺪﯗ. ﻳﯘﯓ - ﻛﺎﺷﺎﻳﯩﭙﻼﺭ ﭼﯧﺪﯨﺮﻧﯩﯔ ﻛﻪﺭﻩﮔﻪ - ﺋﻮﯞﯗﻗﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﻣﻪﮬﻜﻪﻡ ﭼﯩﺮﻣﺎﭖ ﺗﯘﺭﻏﺎﻧﺪﻩﻙ، ﻣﯧﻨﯩﯔ ﻛﺎﻟﻼﻣﻨﯩﻤﯘ ﮬﻪﺭ ﺧﯩﻞ ﺧﯩﻴﺎﻟﻼﺭ ﭼﯩﺮﻣﯩﯟﺍﻟﻐﺎﻥ. ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﺴﺎﻣﻤﯘ ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﺑﯩﺮ ﺟﯜﭖ ﻛﯚﺯ ﻛﯚﺯ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﺪﯨﻦ ﻛﻪﺗﻤﻪﻳﺘﺘﻰ. ﻧﯧﻤﯩﺪﯦﮕﻪﻥ ﺳﯜﺭﻟﯜﻙ ﻛﯚﺯﻟﻪﺭ - ﮬﻪ! ﭼﻮﻏﺪﻩﻙ ﻳﯧﻨﯩﭗ ﺗﯘﺭﯗﺷﻠﯩﺮﯨﭽﯘ!
ﻛﯚﺯﻟﻪﺭ! ﻛﯚﺯﻟﻪﺭ !
ﺗﻪﯕﺮﯨﻢ، ﻣﻪﻥ ﻛﯚﺯﻟﻪﺭﺩﯨﻦ: ﺳﯜﺭ ﻳﯧﻐﯩﭗ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ ﻛﯚﺯﻟﻪﺭﺩﯨﻦ، ﻣﻪﻛﻜﺎﺭﻟﯩﻖ، ﭘﯩﺘﻨﯩﺨﻮﺭﻟﯘﻕ ﭼﺎﻗﻨﺎﭖ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ ﻛﯚﺯﻟﻪﺭﺩﯨﻦ، ﻧﻪﭘﺴﺎﻧﯩﻴﻪﺕ، ﺷﯘﻣﻠﯘﻕ ﺗﯚﻛﯜﻟﯜﭖ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ ﻛﯚﺯﻟﻪﺭﺩﯨﻦ، ﮬﻪﺳﻪﺕ ﯞﻩ ﯞﻩﮬﺸﯩﻴﻪﺕ ﺋﻮﻳﻨﺎﭖ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ ﻛﯚﺯﻟﻪﺭﺩﯨﻦ ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﻗﺎﭼﯘﺭﯗﭖ، ﺑﯘ ﺋﺎﺩﻩﻣﺴﯩﺰ ﺩﺍﻟﯩﺪﯨﻦ ﻣﺎﻛﺎﻥ ﺗﯘﺗﻘﺎﻥ ﺋﻪﻣﻪﺳﻤﯩﺪﯨﻢ؟! ﺭﺍﺳﺖ، ﻣﻪﻥ ﺑﺎﻳﺎﻣﻘﻰ ﻛﯚﺯﺩﯨﻦ ﺳﯜﺭﺩﯨﻦ ﺑﯚﻟﻪﻙ ﻧﻪﺭﺳﻪ ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﻤﯩﺪﯨﻢ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﻛﯚﺯ ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪﺕ ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﺪﯗﺭﺍﻟﻤﯩﻐﺎﻥ ﻛﯚﺯ ﻧﻪﺋﯜﭼﯜﻧﻜﻰ ﺳﺎﯕﺎ ﺑﺎﺷﻘﺎ ﻛﯚﺯﻟﻪﺭﻧﯩﻤﯘ ﺋﻪﺳﻠﯩﺘﯩﭗ ﻗﻮﻳﯩﺪﯨﻜﻪﻥ.
ﻣﻪﻥ ﺟﯩﻖ ﺋﻮﻳﻠﯩﺪﯨﻢ، ﺋﯚﺯﯛﻡ ﻳﺎﺷﯩﻐﺎﻥ، ﻣﻪﻥ ﺑﯩﺰﺍﺭ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﻣﯘﮬﯩﺘﻨﻰ ﺋﻮﻳﻠﯩﺪﯨﻢ، ﺋﻪﻣﺪﻯ ﻣﻪﻥ ﻳﺎﺷﺎﻳﻤﻪﻥ ﺩﻩﭖ ﻛﻪﻟﮕﻪﻥ ﺑﯘ ﻣﯘﮬﯩﺘﻨﻰ ﺋﻮﻳﻠﯩﺪﯨﻢ. ﺧﯩﻴﺎﻟﯩﻢ ﻳﻪﻧﻪ ﺑﺎﻳﺎﻣﻘﻰ ﺑﯩﺮ ﺟﯜﭖ ﻛﯚﺯﮔﻪ ﻣﻪﺭﻛﻪﺯﻟﻪﺷﺘﻰ.
ﺋﯘ ﺋﻪﺗﺮﺍﭘﯩﻤﺪﺍ ﻧﯧﻤﻪ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻜﯩﻨﻪ؟
ﺑﯘ ﺳﻮﺋﺎﻟﯩﻤﻐﺎ ﺟﺎﯞﺍﺏ ﺋﯩﺰﺩﻩﭖ ﭼﯧﺪﯨﺮ ﺋﯩﭽﯩﮕﻪ ﺋﻪﻟﻪﯕﻠﻪﭖ ﻗﺎﺭﯨﺪﯨﻢ، ﺗﯜﯕﻠﯜﻛﻜﻪ ﻗﺎﺭﯨﺪﯨﻢ. ﺋﺎﻱ ﻣﺎﯕﺎ ﻳﻪﻧﻪ ﻣﯘﯕﻠﯘﻕ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﺗﯘﺭﯨﺪﯗ. ﻛﯩﭽﯩﻚ ﻳﯘﻟﺘﯘﺯﻻﺭ ﻛﯚﺯﯨﻨﻰ ﭼﯩﻤﭽﯩﻘﻠﯩﺘﯩﭗ ﮬﻪﻳﺮﺍﻥ، ﭼﻮﯓ ﻳﯘﻟﺘﯘﺯﻻﺭ ﻳﻪﻧﻪ ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﻛﯚﺯﻟﻪﺭﻧﻰ ﺋﻪﺳﻠﻪﺗﻜﻪﻧﺪﻩﻙ ﻳﯧﻨﯩﭗ ﺗﯘﺭﯨﺪﯗ ﺧﯩﻴﺎﻝ ﺩﻭﻟﻘﯘﻧﻠﯩﺮﯨﺪﺍ ﺗﻮﻻ ﺗﺎﺳﻘﯩﻠﯩﭗ ﮬﺎﺭﻏﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎﻡ ﻛﯧﺮﻩﻙ، ﺋﺎﺧﯩﺮ ﻛﯚﺯﯛﻡ ﺋﯘﻳﻘﯘﻏﺎ ﺋﯩﻠﯩﻨﺪﻯ.
ﺗﺎﯓ
ﺋﺎﺭﯨﺪﯨﻦ ﻗﺎﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﯞﺍﻗﯩﺖ ﺋﯚﺗﺘﻰ ﺑﯩﻠﻤﻪﻳﻤﻪﻥ، ﺑﯩﺮ ﭼﺎﻏﺪﺍ ﺋﻮﻳﻐﺎﻧﺪﯨﻢ، ﺗﯜﯕﻠﯜﻛﻜﻪ ﻗﺎﺭﯨﺴﺎﻡ، ﺗﺎﯓ ﮔﯩﺮﯨﻤﺴﻪﻥ ﺳﯜﺯﯛﻟﯜﭘﺘﯘ. ﺳﯜﺑﮭﻰ ﭼﯧﻐﻰ ﺩﻩﭖ ﺋﻮﻳﻼﭖ ﺗﯘﺭﯗﯞﯦﺪﯨﻢ، ﭼﺎﯕﻐﯩﺮﺍﻕ ﭼﯧﺘﯩﺪﯨﻦ ﻛﯜﭼﻠﯜﻙ ﺑﯩﺮ ﻧﯘﺭ ﯞﺍﻟﻠﯩﺪﻩ ﭼﺎﻗﻨﯩﺪﻯ، ﮬﻪﺵ - ﭘﻪﺵ ﺩﯦﮕﯜﭼﻪ ﺋﯚﻳﻨﻰ ﻛﯜﻧﺪﯛﺯﺩﻩﻙ ﻳﻮﺭﯗﺗﯘﯞﻩﺗﻜﻪﻥ ﻛﯜﭼﻠﯜﻙ ﻧﯘﺭﺩﯨﻦ ﻗﺎﻣﺎﺷﻘﺎﻥ ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻢ ﺋﯩﺨﺘﯩﻴﺎﺭﺳﯩﺰ ﻳﯘﻣﯘﻟﺪﻯ، ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻤﻨﻰ ﭼﯩﻤﭽﯩﻘﻠﯩﺘﯩﭗ ﺯﻭﺭﯨﻐﺎ ﺋﺎﭼﺘﯩﻢ. ﮬﻮﻱ ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻤﻨﻰ ﺟﺎﻣﺪﻩﻙ ﺋﯧﭽﯩﭗ ﺋﻮﺭﻧﯘﻣﺪﯨﻦ ﭼﺎﭼﺮﺍﭖ ﺗﯘﺭﺩﯗﻡ. ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﺪﺍ ﻧﯘﺭ ﻗﻮﺗﯩﻨﯩﻨﯩﯔ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﻛﯚﻙ ﻳﺎﻟﻠﯩﻖ ﺑﯩﺮ ﺑﯚﺭﻩ ﺗﯘﺭﺍﺗﺘﻰ. ﻗﯧﺘﯩﭙﻼ ﻗﺎﭘﺘﯩﻤﻪﻥ، ﻗﺎﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﯞﺍﻗﯩﺖ ﻗﯧﺘﯩﭗ ﻗﺎﻟﻐﯩﻨﯩﻤﻨﻰ ﺑﯩﻠﻤﻪﻳﻤﻪﻥ، ﺑﯩﺮ ﺋﺎﯞﺍﺯﺩﯨﻦ ﺋﯧﺴﯩﻤﮕﻪ ﻛﻪﻟﺪﯨﻢ، ﺑﯘ ﺋﺎﯞﺍﺯ ﺩﻩﻝ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﺪﯨﻜﻰ ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯔ ﺋﺎﯞﺍﺯﻯ ﺋﯩﺪﻯ. ﺋﯘ ﮬﯘﯞﻟﯩﻐﺎﻧﯩﺪﻯ. ﺑﯘ ﮬﯘﯞﻻﺵ ﺋﺎﺧﺸﺎﻡ ﻳﯩﺮﺍﻗﺘﯩﻦ ﺋﺎﯕﻼﻧﻐﺎﻥ ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﮬﯘﯞﻻﺵ ﺋﺎﯞﺍﺯﯨﻨﯩﯔ ﺋﯚﺯﻯ ﺋﯩﺪﻯ. ﻣﻪﻥ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻛﯚﺯﯨﮕﻪ ﻗﺎﺭﯨﺪﯨﻢ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻛﯚﺯﻯ ﻳﯧﻨﯩﭗ ﺗﯘﺭﺍﺗﺘﻰ. ﺑﯘ ﺋﺎﺧﺸﺎﻡ ﭼﺎﺗﻘﺎﻟﻠﯩﻘﺘﺎ ﻛﯚﺭﯛﻧﮕﻪﻥ ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﻛﯚﺯﻧﯩﯔ ﺋﯚﺯﻯ ﺋﯩﺪﻯ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺳﯜﺭﻟﯜﻙ ﺋﻪﻣﻪﺱ ﺋﯩﺪﻯ. ﺗﻮﯞﺍ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﺪﯨﻦ ﯞﻩﮬﺸﯩﻴﻠﯩﻚ ﭼﯩﻘﻤﺎﻳﺪﯨﻐﯘ؟ ﻣﯚﻟﯩﻠﺪﻩﭖ ﺗﯘﺭﻏﯩﻨﻰ ﺋﯘﻧﯩﯖﺪﯨﻜﻰ ﺳﻪﻣﯩﻤﯩﻴﻠﯩﻜﻤﯩﺪﯗ؟ ﻛﯚﺯﻟﻪﺭﻧﯩﯔ ﺩﻩﻗﯩﻘﯩﻠﯩﻚ ﺋﯘﭼﺮﯨﺸﯩﺸﯩﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ، ﺋﯘ ﻛﯚﺯﯨﻨﻰ ﻣﻪﻧﺪﯨﻦ ﺋﻪﭘﻘﺎﭼﺘﻰ، ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﯩﺪﯗﺭ، ﺑﯩﻠﻤﯩﺪﯨﻢ، ﺷﯘﻧﯩﯖﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺋﯘ ﻛﯚﺯﯛﻣﮕﻪ ﺋﯩﺴﺴﯩﻘﻘﯩﻨﺎ ﻛﯚﺭﯛﻧﺪﻯ. ﺗﻮﯞﺍ، ﺑﯘ «ﻗﯘﻳﺎﺵ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻛﯩﺮﮔﻪﻥ، ﻛﯚﻙ ﺑﯚﺭﻩ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﭼﯩﻘﻘﺎﻥ ﺋﯩﺸﻖ»ﻧﯩﯔ ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪﺗﻨﯩﯔ ﻛﺎﺭﺍﻣﯩﺘﯩﻤﯩﺪﯗ؟ ﻣﻪﻥ ﻳﻪﻧﻪ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﮕﻪ ﺗﯩﻜﯩﻠﺪﯨﻢ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺋﯘ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﻛﯚﺯﯛﻣﮕﻪ ﻗﺎﺭﯨﻤﯩﺪﻯ. ﺑﯘ ﺋﯘﻧﯩﯔ «ﺳﻪﻣﯩﻤﯩﻴﻠﯩﻜﻨﻰ ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻤﺪﯨﻦ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﮬﻪﺭﯨﻜﯩﺘﯩﻤﺪﯨﻦ ﻛﯚﺭ» ﺩﯦﮕﯩﻨﯩﻤﯩﺪﯗ ﻳﺎﻛﻰ ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻨﯩﯔ ﺳﯩﻨﭽﻰ ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻨﻰ ﻧﻪﺯﯨﺮﯨﮕﻪ ﺋﯩﻠﻤﯩﻐﯩﻨﯩﻤﯩﺪﯗ؟!
ﺋﯘ ﻣﯧﻨﻰ ﻛﻪﻳﻨﯩﺪﯨﻦ ﻣﯧﯖﯩﺸﻘﺎ ﺋﯩﺸﺎﺭﻩ ﻗﯩﻠﺪﻯ. ﺗﯜﯕﻠﯜﻛﺘﯩﻦ ﭼﯜﺷﻜﻪﻥ ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﻧﯘﺭﻧﯩﯔ ﺧﺎﺳﯩﻴﯩﺘﯩﺪﯨﻦ ﺑﻮﻟﯘﯞﺍﺗﺎﻣﺪﯗ ﻳﺎﻛﻰ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻛﯚﺯﯨﺪﯨﻜﻰ ﻧﯘﺭ ﻣﯧﻨﻰ ﺳﯧﮭﯩﺮﻟﻪﭖ ﻗﻮﻳﺪﯨﻤﯘ، ﺑﯩﻠﻤﯩﺪﯨﻢ، ﺋﯩﺸﻘﯩﻠﯩﭗ، ﺋﯩﺨﺘﯩﻴﺎﺭﻟﯩﻖ ﭼﯘﻟﯟﯗﺭﯗﻣﻨﻰ ﺋﯘ ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯔ ﻗﻮﻟﯩﻐﺎ ﺗﯘﺗﻘﯘﺯﺩﯗﻡ.
ﺑﯚﺭﻩ ﻛﻪﻳﻨﯩﺪﯨﻦ
ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻛﻪﻳﻨﯩﺪﯨﻦ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﯩﺰﯨﻨﻰ ﺑﯧﺴﯩﭗ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ. ﺋﻮﺭﻣﺎﻧﻠﯩﻘﺘﯩﻦ ﭼﯩﻘﻘﺎﻧﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ، ﺋﯘ ﻗﯩﺮﻏﺎ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﻣﺎﯕﺪﻯ. ﻣﻪﻥ ﺋﯚﺯﯛﻣﭽﻪ ﺗﻮﺧﺘﺎﭖ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ، ﻛﻪﯓ ﻛﻪﺗﻜﻪﻥ ﺗﯜﺯﻟﻪﯕﻠﯩﻚ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﭘﯩﻜﯩﺮ ﺩﺍﺋﯩﺮﻩﻣﻨﻰ ﺋﯧﭽﯩﯟﻩﺗﻜﻪﻧﺪﻩﻙ ﻗﯩﻼﺗﺘﻰ. ﻣﻪﻥ ﻧﻪﮔﻪ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ؟ ﻧﯧﻤﯩﻨﯩﯔ ﻛﻪﻳﻨﯩﺪﯨﻦ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ؟
ﻣﻪﻥ ﺋﯘ ﺑﯚﺭﯨﮕﻪ ﻛﻪﻳﻨﯩﺪﯨﻦ ﻗﺎﺭﯨﺪﯨﻢ. ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻛﯚﻙ ﺭﻩﯕﮕﻰ ﺋﺎﺳﻤﺎﻥ ﺋﯧﺘﯩﻜﯩﺪﻩ ﺧﯘﺩﺩﻯ ﻛﯚﻙ ﺑﺎﻳﺮﺍﻗﺘﻪﻙ ﻛﯚﺯﯛﻣﮕﻪ ﺗﺎﺷﻼﻧﺪﻯ. ﻧﯧﻤﯩﻠﻪﺭﻧﻰ ﺋﻮﻳﻠﯩﻐﯩﻨﯩﻤﻨﻰ ﺑﯩﻠﻤﻪﻳﻤﻪﻥ، ﺗﻪﺳﻪﯞﯞﯗﺭ ﺋﯧﻜﺮﺍﻧﯩﻤﺪﺍ ﮬﻪﺭ ﺧﯩﻞ ﻛﯚﺭﯛﻧﯜﺷﻠﻪﺭ ﺗﯧﺰ - ﺗﯧﺰ ﺋﺎﻟﻤﯩﺸﺎﺗﺘﻰ. ﻳﯜﺯﻯ ﻛﯚﭘﻜﯚﻙ ﺗﯘﻏﯘﻟﻐﺎﻥ ﺑﻮﯞﺍﻕ ﺋﻮﺭﻣﺎﻧﻐﺎ ﭼﯜﺷﻜﻪﻥ ﻛﯚﻙ ﻧﯘﺭ ﺩﻩﺭﻩﺥ ﻛﺎﯞﯨﻜﯩﺪﺍ ﭘﻪﻳﺪﺍ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﭘﻪﺭﯨﺰﺍﺕ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻛﯚﻙ ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﻯ ﻛﻪﯕﺮﻯ ﻛﻪﺗﻜﻪﻥ ﻛﯚﻛﻠﯩﻤﻪﻳﺪﺍﻥ ﻛﯚﻙ ﺋﺎﺳﻤﺎﻥ ﻛﯚﻙ ﺗﻪﯕﺮﻯ ﻣﻪﻥ ﺧﯩﻴﺎﻝ ﻗﯘﭼﯩﻘﯩﺪﯨﻦ ﻳﯘﻟﻘﯩﻨﯩﭗ ﭼﯩﻘﯩﭗ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﻐﺎ ﻗﺎﺭﯨﻐﯩﻨﯩﻤﺪﺍ، ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ «ﺑﺎﻳﺮﺍﻕ»ﻧﯩﯔ ﺧﯧﻠﯩﻼ ﻳﯩﺮﺍﻗﻼﭖ ﻛﻪﺗﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﻛﯚﺭﺩﯛﻡ. ﻛﯚﻙ ﺗﻪﯕﺮﯨﻨﯩﯔ ﻗﯘﺩﺭﯨﺘﯩﺪﯨﻨﻤﯘ، ﺑﯩﻠﻤﯩﺪﯨﻢ، ﺩﻩﺭﮬﺎﻝ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻛﻪﻳﻨﯩﺪﯨﻦ ﻳﯜﮔﯜﺭﺩﯛﻡ. ﻣﻪﻥ ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﻳﯧﺘﯩﺸﯩﯟﺍﻟﻐﯩﻨﯩﻤﺪﺍ، ﺋﯘ ﺑﯩﺮ ﺑﯚﺭﻩ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﺑﻪﻟﻜﻰ ﺑﯩﺮ ﺗﻮﭖ ﺑﯚﺭﻩ ﺳﯜﭘﯩﺘﯩﺪﻩ ﻛﯚﺯﯛﻣﮕﻪ ﺗﺎﺷﻼﻧﺪﻯ. ﭼﯚﭼﯜﭖ ﻛﻪﺗﺘﯩﻢ، ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻤﻨﻰ ﭼﯩﯔ ﻳﯘﻣﯘﭖ، ﺋﺎﺳﺘﺎ ﺋﯧﭽﯩﭗ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﺑﺎﻗﺘﯩﻢ، ﺋﯘﯞﯨﻠﯩﯟﯦﺘﯩﭙﻤﯘ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﺑﺎﻗﺘﯩﻢ، ﮬﻪﺗﺘﺎ ﺑﯧﺸﯩﻤﻨﻰ ﺳﯩﻠﻜﯩﯟﯦﺘﯩﭙﻤﯘ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﺑﺎﻗﺘﯩﻢ. ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﺪﺍ ﮬﻪﻗﯩﻘﻪﺗﻪﻥ ﺑﯩﺮ ﺗﻮﭖ ﺑﯚﺭﻩ ﺗﯘﺭﺍﺗﺘﻰ. ﺗﻮﯞﺍ، ﺑﯘ ﻧﯧﻤﻪ ﺋﯩﺶ؟ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭ ﺗﻮﭘﯩﺪﯨﻦ ﻗﯧﭽﯩﭗ ﭼﯩﻘﻘﺎﻧﯩﺪﯨﻢ، ﺋﻪﻣﺪﻯ ﻛﯧﻠﯩﭗ ﺑﯚﺭﻩ ﺗﻮﭘﯩﻐﺎ ﻛﯩﺮﯨﭗ ﻗﺎﻟﻐﯩﻨﯩﻢ ﻧﯧﻤﯩﺴﻰ؟
ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﻮﻳﻨﺎﺵ
ﺑﯩﺮ ﭼﺎﻏﺪﺍ ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﺑﯩﺮ ﺗﻮﭖ ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯔ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﺴﯩﺪﺍ ﻛﯚﺭﺩﯛﻡ، ﺋﯘﻻﺭ ﻣﯧﻨﻰ ﺋﯚﺯﻩﻙ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﭼﯚﺭﮔﯩﻠﻪﻳﺘﺘﻰ، ﺗﺎﻗﻼﻳﺘﺘﻰ، ﺑﻪﺯﯨﺪﻩ ﺗﯧﺨﻰ ﻳﯘﻣﯘﻻﭘﻤﯘ ﻗﻮﻳﺎﺗﺘﻰ. ﻣﻪﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎﻡ، ﭼﻪﻣﺒﻪﺭﻧﯩﯔ ﻣﻪﺭﻛﯩﺰﯨﻲ ﻧﯘﻗﺘﯩﺴﯩﺪﻩﻙ ﻗﯧﺘﯩﭙﻼ ﺗﯘﺭﺍﺗﺘﯩﻢ.
ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﺑﯚﺭﻩ ﻣﺎﯕﺎ ﺋﯩﺸﺎﺭﻩ ﻗﯩﻠﺪﻯ. ﻣﻪﻥ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻗﯘﺩﺭﻩﺗﻠﯩﻚ ﺳﯧﮭﺮﻯ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﻮﻳﯘﻧﻐﺎ ﭼﯜﺷﺘﯜﻡ: ﻗﺎﺗﺎﺭﻏﺎ ﻛﯩﺮﯨﭗ ﭼﯚﺭﮔﯩﻠﯩﺪﯨﻢ، ﺳﻪﻛﺮﯨﺪﯨﻢ، ﻣﻮﻟﻼﻕ ﺋﯧﺘﯩﭙﻤﯘ ﻗﻮﻳﺪﯗﻡ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺋﯘﻻﺭ ﻣﯧﻨﻰ ﭘﺎﺕ - ﭘﺎﺕ ﻣﻪﺭﻛﯩﺰﯨﻲ ﻧﯘﻗﺘﯩﻐﺎ ﭼﯩﻘﯩﺮﯨﭗ ﻗﻮﻳﺎﺗﺘﻰ. ﻣﻪﻥ ﺟﺎﻳﯩﻤﺪﺍ ﭘﯩﺮﻗﯩﺮﯨﻐﯩﻨﯩﻤﭽﻪ، ﺑﯩﻠﻪﻛﻠﯩﺮﯨﻤﻨﻰ ﺋﻮﻳﻨﯩﺘﯩﭗ ﺋﯘﺳﺴﯘﻟﻐﺎ ﭼﯜﺷﺘﯜﻡ، ﺗﯘﺭﯗﭖ - ﺗﯘﺭﯗﭖ ﺑﺎﺭﻣﺎﻗﻠﯩﺮﯨﻤﺪﯨﻦ ﻗﺎﺱ ﭼﯩﻘﯩﺮﯨﭙﻤﯘ ﻗﻮﻳﯩﻤﻪﻥ ﺋﻮﻳﯘﻧﻨﯩﯔ ﻗﯩﺰﯨﻘﻰ ﺋﺎﺟﺎﻳﯩﭗ ﺑﻮﻟﯩﺪﯨﻜﻪﻥ، ﺑﯩﺮﺋﺎﺯﺩﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﻣﻪﻧﺪﯨﻜﻰ ﻗﻮﺭﻗﯘﻧﭽﻤﯘ، ﺋﻪﻧﺪﯨﺸﯩﻤﯘ، ﺋﯩﻜﻜﯩﻠﯩﻨﯩﺸﻤﯘ، ﻳﺎﺗﺴﯩﺮﺍﺷﻤﯘ ﻳﻮﻗﯩﻠﯩﭗ، ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﺧﯘﺩﺩﻯ ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﺋﯩﻠﯩﺴﯩﺪﯨﻜﻰ ﺑﯩﺮ ﺋﻪﺯﺍﺩﻩﻛﻼ ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ.
ﺑﯩﺮﺋﺎﺯﺩﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﻣﯧﻨﻰ ﺑﺎﺷﻼﭖ ﻛﻪﻟﮕﻪﻥ ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﺑﯚﺭﻩ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﻐﺎ ﭼﯩﻘﺘﻰ. ﺑﺎﺷﻘﺎ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﺑﯩﺮ ﺳﯘﺭ ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯔ ﻛﻪﻳﻨﯩﮕﻪ ﺗﯩﺰﯨﻠﺪﻯ. ﺋﯩﻜﻜﻰ ﺑﯚﺭﻩ ﺋﺎﻟﻠﯩﻘﺎﻧﺪﺍﻕ ﺑﯩﺮ ﺋﺎﯞﺍﺯﻻﺭﻧﻰ ﭼﯩﻘﯩﺮﯨﭗ، ﺋﯩﻜﻜﯩﺴﻰ ﺑﯩﺮ - ﺑﯩﺮﯨﮕﻪ ﺋﯘﺩﯗﻝ ﮬﺎﻟﺪﺍ ﺑﯩﺮﺩﻩﻡ ﺋﻮﯕﻐﺎ، ﺑﯩﺮﺩﻩﻡ ﺳﻮﻟﻐﺎ ﺗﺎﺷﻠﯩﻨﯩﺸﺘﻰ؛ ﺳﯘﺭ ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯔ ﻛﻪﻳﻨﯩﺪﯨﻜﻰ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻣﯘ ﺋﺎﻟﺪﯨﺪﯨﻜﻰ ﺑﯚﺭﻩ ﻗﺎﻳﺎﻗﻘﺎ ﺗﺎﺷﻼﻧﺴﺎ، ﺷﯘ ﻳﺎﻗﻘﺎ ﺗﺎﺷﻠﯩﻨﺎﺗﺘﻰ. ﺑﯘ ﻣﺎﯕﺎ «ﻗﺎﺭﺍ - ﻗﺎﺭﺍ ﻗﯘﺷﻼﺭﯨﻢ» ﺋﻮﻳﯘﻧﯩﻨﻰ ﺋﻪﺳﻠﻪﺗﺘﻰ. ﻣﻪﻧﻤﯘ ﺩﻩﺭﮬﺎﻝ ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﻛﻪﻳﻨﯩﮕﻪ ﻗﻮﺷﯘﻟﯘﯞﺍﻟﺪﯨﻢ، ﻣﻪﻥ ﺋﯘﻳﺎﻗﻘﺎ - ﺑﯘﻳﺎﻗﻘﺎ ﺳﻪﻛﺮﻩﭖ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﺋﯩﭽﯩﻤﺪﻩ ﺋﻮﻗﯘﻳﺘﺘﯩﻢ:
ﺋﺎﻟﻼ - ﺋﺎﻟﻼ، ﻗﯘﺷﻨﺎﭼﯩﻢ
ﺋﺎﺭﻗﯩﯖﺪﯨﻜﻰ ﻧﯧﻤﯩﻠﻪﺭﯨﯔ؟
ﻗﺎﺭﺍ - ﻗﺎﺭﺍ ﻗﯘﺷﻼﺭﯨﻢ.
ﻣﺎﯕﺎ ﺑﯩﺮﻧﻰ ﺑﻪﺭﺳﻪﯕﭽﯘ،
ﻛﯜﭼﯜﯓ ﻳﻪﺗﺴﻪ ﺋﺎﻟﺴﺎﯕﭽﯘ.
ﻗﻮﺷﺎﻕ ﺋﻮﻗﯘﺵ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻛﯧﺘﯩﭗ، ﺳﻪﭘﻨﯩﯔ ﺳﯩﻠﺠﯩﺶ ﺩﺍﺋﯩﺮﯨﺴﯩﺪﯨﻦ ﭼﻪﺗﺘﻪ ﻗﺎﻟﻐﯩﻨﯩﻤﻨﻰ ﺳﻪﺯﻣﻪﻱ ﻗﺎﭘﺘﯩﻤﻪﻥ. ﻣﯧﻨﻰ ﺋﻪﻛﻪﻟﮕﻪﻥ ﺑﯚﺭﻩ ﺋﯘﺩﯗﻝ ﻣﺎﯕﺎ ﺗﺎﺷﻼﻧﺪﻯ. «ﺑﯚﻟﯜﻧﮕﻪﻧﻨﻰ ﺑﯚﺭﻩ ﻳﻪﺭ» ﺩﯦﮕﻪﻥ ﻣﺎﻗﺎﻝ ﮔﯜﭘﭙﯩﺪﻩ ﺋﯧﺴﯩﻤﮕﻪ ﻛﻪﻟﺪﻯ. ﺋﻪﮔﻪﺭ ﺑﯘ ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯔ ﻣﺎﯕﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﯩﻠﯩﻘﻰ ﺑﻮﻟﻤﯩﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎ، ﺑﯘ ﻣﺎﻗﺎﻝ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺷﯘﻡ ﻗﯩﺴﻤﯩﺘﯩﻤﺪﻩ ﺋﯚﺯ ﺋﯩﺴﭙﺎﺗﯩﻨﻰ ﺗﺎﭘﻘﺎﻥ ﺑﻮﻟﻤﺎﺳﻤﯩﺪﻯ!؟ ﺧﻪﻳﺮﯨﻴﻪﺕ، ﺋﯘ ﺑﯚﺭﻩ ﻣﯧﻨﻰ ﻳﻪﯞﻩﺗﻤﯩﺪﻯ، ﺑﻪﻟﻜﻰ ﻛﻪﻳﻨﯩﮕﻪ ﻗﻮﺷﯘﯞﺍﻟﺪﻯ.
ﺋﻮﻳﯘﻥ ﺧﯧﻠﻰ ﺩﺍﯞﺍﻣﻼﺷﺘﻰ، ﺳﯘﺭ ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯔ ﻛﻪﻳﻨﯩﺪﯨﻜﻰ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺑﯩﺮﺳﯩﻤﯘ ﺳﻪﭘﺘﯩﻦ ﺑﯚﻟﯜﻧﯜﭖ ﻛﻪﺗﻤﯩﺪﻯ، ﻣﯧﻨﯩﯔ ﻛﻪﻳﻨﯩﻤﮕﯩﻤﯘ ﻳﯧﯖﻰ ﺋﻪﺳﯩﺮ ﻗﻮﺷﯘﻟﻤﯩﺪﻯ. ﺋﻮﻳﻼﭖ ﺑﺎﻗﺴﺎﻡ، ﺑﯘ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﮬﻪﺭﯨﻜﻪﺗﺘﻪ ﺑﯩﺮﺩﻩﻙ ﺑﻮﻟﯘﺵ، ﺑﯚﻟﯜﻧﯜﭖ ﻛﻪﺗﻤﻪﺳﻠﯩﻚ، ﮬﻪﺭﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﭼﺎﻏﺪﺍ ﻛﻮﻟﻠﯧﻜﺘﯩﭙﻨﯩﯔ ﺑﯩﺮ ﮔﻪﯞﺩﻩ ﺑﻮﻟﯘﺷﯩﻨﻰ ﺋﯩﺸﻘﺎ ﺋﺎﺷﯘﺭﯗﺵ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﻗﯩﻠﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﻣﻪﺷﯩﻘﻰ ﺋﯩﻜﻪﻥ. ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﺑﯘ ﺋﻮﻳﯘﻧﺪﺍ ﮬﻪﺭﯨﻜﻪﺕ ﺑﯩﺮﺩﻩﻛﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﻧﺎﻣﺎﻳﺎﻥ ﻗﯩﻠﺪﻯ، ﻣﻪﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎﻡ ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻤﻨﻰ ﻗﯩﻠﺪﯨﻢ.
ﮬﯘﺟﯘﻡ
ﻣﻪﻥ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﮔﻪ ﺋﻪﮔﯩﺸﯩﭗ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ، ﮬﻪﻣﻤﯩﮕﻪ، ﮬﻪﻣﻤﯩﮕﻪ ﺯﻩﻥ ﺳﯧﻠﯩﭗ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ. ﺑﯩﺮﺋﺎﺯﺩﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺋﯘﻻﺭ ﺑﯩﺮ ﺗﻮﭖ ﻛﺎﻟﯩﻐﺎ ﺋﯘﭼﺮﺍﺷﺘﻰ. ﻣﻪﻥ ﺋﯘﻻﺭﻧﻰ «ﻛﺎﻟﯩﻼﺭﻏﺎ ﮬﺎﺯﯨﺮﻻ ﮬﯘﺟﯘﻡ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﺪﻯ» ﺩﻩﭖ ﺋﻮﻳﻠﯩﻐﺎﻧﯩﺪﯨﻢ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺋﯘﻧﺪﺍﻕ ﺑﻮﻟﻤﯩﺪﻯ. ﺋﯘﻻﺭ ﭘﺎﻳﻼﭖ ﻳﯧﺘﯩﺸﺘﻰ. ﻣﻪﻥ ﺑﯩﺮ ﺩﻩﺭﻩﺧﻨﯩﯔ ﺩﺍﻟﺪﯨﺴﯩﺪﺍ ﺗﺎﻣﺎﺷﺎ ﻛﯚﺭﯛﭖ ﺋﻮﻟﺘﯘﺭﺩﯗﻡ. ﻛﺎﻟﯩﻼﺭ ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯔ ﮬﯩﺪﯨﻨﻰ ﭘﯘﺭﺍﭖ ﻗﺎﻟﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻛﯧﺮﻩﻙ، ﺩﻩﺭﮬﺎﻝ ﺑﯩﺮ ﻳﻪﺭﮔﻪ ﻏﯘﮊﻣﻪﻛﻠﻪﺷﺘﻰ. ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﺋﯘﻻﺭﻧﻰ ﻗﻮﺭﺷﺎﭖ ﻛﻪﻟﺪﻯ، ﻛﺎﻟﯩﻼﺭ ﻗﯧﭽﯩﭗ ﻛﯧﺘﯩﺸﻜﻪ ﻛﯚﺯﻯ ﻳﻪﺗﻤﯩﮕﻪﻧﻤﯘ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ، ﺩﻩﺭﮬﺎﻝ ﺑﯘ ﺭﻩﮬﯩﻤﺴﯩﺰ ﺭﯦﺌﺎﻟﻠﯩﻘﻘﺎ ﺋﯘﺩﯗﻝ ﻳﯜﺯﻟﻪﻧﺪﻯ: ﮬﻪﻣﻤﯩﺴﯩﻨﯩﯔ ﻗﯘﻳﺮﯗﻕ ﺗﻪﺭﯨﭙﻰ ﺑﯩﺮ ﻳﻪﺭﺩﻩ، ﻣﯜﯕﮕﯜﺯﻟﯩﺮﻯ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﺗﻪﺭﻩﭘﻜﻪ ﻧﻪﻳﺰﯨﺪﻩﻙ ﭼﯩﻘﯩﭗ ﺗﯘﺭﺍﺗﺘﻰ. ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺋﻪﺗﺮﺍﭘﯩﻨﻰ ﺋﺎﻳﻠﯩﻨﯩﺸﻘﺎ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﻯ، ﺑﯩﺮﻩﺭﺳﯩﻤﯘ ﮬﯘﺟﯘﻣﻐﺎ ﺋﯚﺗﻤﯩﺪﻯ، ﺋﺎﻳﻠﯩﻨﯩﯟﻩﺭﺩﻯ. ﻣﻪﻥ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﺩﯨﻜﻰ ﺳﻪﯞﺭﭼﺎﻧﻠﯩﻘﻘﺎ ﮬﻪﻳﺮﺍﻥ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ. ﻛﺎﻟﯩﻼﺭ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﺗﯘﻳﺎﻗﻠﯩﺮﻯ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻳﻪﺭﻧﻰ ﭼﺎﭘﭽﯩﭗ، ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﮔﻪ ﮬﻮﺷﻴﺎﺭﻟﯩﻖ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺗﯩﻜﯩﻠﻪﺗﺘﻰ. ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻣﯘ ﺋﯘﻻﺭﺩﯨﻦ ﻛﯚﺯ ﺋﯜﺯﻣﻪﻳﺘﺘﻰ. ﺋﺎﺧﯩﺮ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﻛﺎﻟﯩﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﻐﺎ ﺑﯩﺮ ﻗﯧﺘﯩﻢ ﺋﯧﺘﯩﻠﯩﭗ ﺑﺎﺭﺩﻯ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﻛﺎﻟﯩﻼﺭ ﺳﯧﭙﯩﻨﻰ ﺑﯘﺯﻣﯩﺪﻯ، ﺋﯩﻜﻜﯩﻨﭽﻰ ﻗﯧﺘﯩﻢ ﻳﻪﻧﻪ ﺋﯧﺘﯩﻠﯩﭗ ﺑﺎﺭﺩﻯ، ﻛﺎﻟﯩﻼﺭ ﻳﻪﻧﯩﻼ ﻏﯘﮊﻣﻪﻙ ﮬﺎﻟﯩﺘﯩﻨﻰ ﺳﺎﻗﻠﯩﺪﻯ ﺑﯘ ﺧﯩﻞ ﺋﻪﮬﯟﺍﻝ ﻳﻪﺗﺘﻪ - ﺳﻪﻛﻜﯩﺰ ﻗﯧﺘﯩﻢ ﺩﺍﯞﺍﻣﻼﺷﺘﻰ. ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﻳﻪﻧﯩﻼ ﻧﻪﺗﯩﺠﯩﮕﻪ ﺋﯧﺮﯨﺸﻪﻟﻤﯩﺪﻯ، ﺷﯘﻧﯩﯔ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﻛﻪﻳﻨﯩﮕﻪ ﭼﯧﻜﯩﻨﯩﭗ ﺋﻮﺭﻣﺎﻧﻨﯩﯔ ﺋﯩﭽﯩﮕﻪ ﻛﯩﺮﯨﭗ ﻛﻪﺗﺘﻰ. ﻣﻪﻥ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﻰ «ﻣﻪﻏﻠﯘﺑﯩﻴﯩﺘﯩﮕﻪ ﺗﻪﻥ ﺑﻪﺭﺩﻯ» ﺩﻩﭖ ﺋﻮﻳﻠﯩﺪﯨﻢ. ﻛﺎﻟﯩﻼﺭﻣﯘ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺋﻮﻳﻠﯩﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻛﯧﺮﻩﻙ، ﺋﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﮬﺎﻟﻘﯩﺴﯩﻤﺎﻥ ﻣﯘﺩﺍﭘﯩﺌﻪ ﮬﺎﻟﯩﺘﯩﻨﻰ ﺑﯘﺯﯗﭖ ﺑﻪﮬﯘﺯﯗﺭ ﻳﺎﻳﻼﺷﻘﺎ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﻯ. ﺩﻩﻝ ﺷﯘ ﭼﺎﻏﺪﺍ ﺋﯩﻜﻜﻰ ﺑﯚﺭﻩ ﭼﯧﭽﯩﻠﯩﭗ ﻳﯜﺭﮔﻪﻥ ﻛﺎﻟﯩﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﺭﯨﺴﯩﻐﺎ ﺋﻮﻗﺘﻪﻙ ﺋﯧﺘﯩﻠﯩﭗ ﻛﻪﻟﺪﻯ. ﺑﯘ ﺗﯘﻳﯘﻗﺴﯩﺰ ﮬﯘﺟﯘﻣﺪﯨﻦ ﻛﺎﻟﯩﻼﺭ ﭼﯚﭼﯜﭖ ﻛﻪﺗﺘﻰ. ﻣﻪﻧﻤﯘ ﭼﯚﭼﯜﭖ ﻛﻪﺗﺘﯩﻢ. ﺋﯘﻻﺭ ﺋﯚﺯ ﺋﺎﻟﺪﯨﻐﺎ ﻗﯧﭽﯩﺸﻘﺎ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﻯ، ﺑﺎﺷﻘﺎ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻣﯘ ﺗﻪﺭﻩﭖ - ﺗﻪﺭﻩﭘﺘﯩﻦ ﺋﯘﻻﺭﻏﺎ ﻳﻮﭘﯘﺭﯗﻟﺪﻯ. ﺷﯘ ﻗﺎﭺ - ﻗﺎﭼﺘﺎ ﻣﻪﻥ ﻛﺎﻟﯩﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﺭﯨﺴﯩﺪﯨﻜﻰ ﺑﯩﺮﺳﯩﻨﯩﯔ ﭘﯘﺗﻰ ﺋﺎﻗﺴﺎﻕ ﺋﯩﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺑﺎﻳﻘﺎﭖ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ. ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﻗﯧﭽﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﺑﺎﺷﻘﺎ ﻛﺎﻟﯩﻼﺭﻏﺎ ﻳﻮﻝ ﺑﯧﺮﯨﭗ، ﮬﯘﺟﯘﻡ ﻧﯩﺸﺎﻧﯩﻨﻰ ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﺋﺎﻗﺴﺎﻕ ﻛﺎﻟﯩﻐﺎ ﻣﻪﺭﻛﻪﺯﻟﻪﺷﺘﯜﺭﺩﻯ. ﺑﯩﺮ ﺑﯚﺭﻩ ﺋﯘ ﻛﺎﻟﯩﻨﻰ ﻛﻪﻳﻨﯩﺪﯨﻦ ﭼﯩﺸﻠﯩﺪﻯ، ﻛﺎﻻ ﺋﯧﭽﯩﻨﯩﺸﻠﯩﻖ ﻣﯚﺭﯨﮕﯩﻨﯩﭽﻪ ﻛﻪﻳﻨﯩﮕﻪ ﺑﯘﺭﯗﻟﯘﯞﯨﺪﻯ، ﻳﻪﻧﻪ ﺑﯩﺮ ﺑﯚﺭﻩ ﻛﯧﻠﯩﭗ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺑﻮﻳﻨﯩﻨﻰ ﻗﺎﺳﯩﯟﻩﺗﺘﻰ، ﻛﺎﻻ ﺑﻮﻳﻨﯩﻨﻰ ﺋﻮﯕﺸﺎﭖ ﺑﻮﻟﻐﯘﭼﻪ، ﺋﯜﭼﯩﻨﭽﻰ ﺑﯚﺭﻩ ﻛﯧﻠﯩﭗ ﺋﯘﻧﻰ ﻛﻪﻳﻨﻰ ﭘﯘﺗﯩﺪﯨﻦ ﭼﯩﺸﻠﻪﭖ ﻳﯩﻘﯩﺘﺘﻰ، ﺷﯘﻧﯩﯔ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﺎﺷﻘﺎ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻣﯘ ﺑﯩﺮﺍﻗﻼ ﻳﻮﭘﯘﺭﯗﻟﯘﭖ ﻛﯧﻠﯩﭗ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺟﯧﻨﯩﻨﻰ ﺋﺎﻟﺪﻯ.
ﻣﻪﻥ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﻰ ﻗﻪﻳﺴﻪﺭ ﺋﯩﻜﻪﻥ، ﺩﻩﭖ ﻗﺎﺭﯨﺪﯨﻢ. ﻳﻪﺗﺘﻪ - ﺳﻪﻛﻜﯩﺰ ﻗﯧﺘﯩﻤﻠﯩﻖ ﺋﯘﺭﯗﻧﯘﺷﺘﯩﻤﯘ ﺋﯘﺗﯘﻗﻠﯘﻕ ﻧﻪﺗﯩﺠﯩﮕﻪ ﺋﯧﺮﯨﺸﻪﻟﻤﯩﮕﻪﻧﺪﻩ، ﻣﻪﻥ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻼﺭ ﺋﯩﺪﯨﻢ؟ ﺟﻪﺯﻣﻪﻥ ﻧﯩﻴﯩﺘﯩﻤﺪﯨﻦ ﻳﺎﻧﻐﺎﻥ ﺑﻮﻻﺗﺘﯩﻢ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﺋﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﻤﯩﺪﻯ، ﻣﯘﯞﻩﭘﭙﻪﻗﯩﻴﻪﺗﻜﻪ ﺋﯧﺮﯨﺸﻤﯩﮕﯜﭼﻪ ﺯﺍﺩﻯ ﺑﻮﻟﺪﻯ ﻗﯩﻠﻤﯩﺪﻯ، ﺋﯘﺳﯘﻟﯩﻨﻰ ﺋﯚﺯﮔﻪﺭﺗﺘﯩﻜﻰ، ﻧﯩﻴﯩﺘﯩﻨﻰ ﺋﯚﺯﮔﻪﺭﺗﻤﯩﺪﻯ. ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺑﯩﺮ - ﺑﯩﺮﯨﮕﻪ ﻣﺎﺳﻠﯩﺸﯩﺸﯩﭽﯘ ﺗﯧﺨﻰ، ﺋﯜﻧﺴﯩﺰ - ﺩﺍﯞﺭﺍﯕﺴﯩﺰ، ﮬﻪﺭﺑﯩﺮﻯ ﺑﯘ ﮬﯘﺟﯘﻣﺪﺍ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﺭﻭﻝ ﺋﻮﻳﻨﺎﺷﻨﻰ، ﻗﺎﻳﺴﻰ ﻧﯘﻗﺘﯩﺪﯨﻦ ﺋﯚﺯ ﻛﯜﭼﯩﻨﻰ ﺟﺎﺭﻯ ﻗﯩﻠﺪﯗﺭﯗﺷﻨﻰ ﺑﯩﻠﺪﻯ.
ﺋﯘﻳﯘﺷﻘﺎﻥ ﻛﯜﭺ ﭼﯧﭽﯩﻼﯕﻐﯘ ﻛﯜﭼﻨﻰ ﻳﻪﯕﺪﻯ. ﮬﯘﺟﯘﻣﺪﺍ ﺑﯩﺮﻩﺭ ﺑﯚﺭﯨﻤﯘ ﺋﯚﺯﯛﻣﭽﯩﻠﯩﻚ ﻗﯩﻠﻤﯩﺪﻯ، ﻏﻪﻟﯩﺒﯩﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺑﯩﺮﻩﺭﺳﯩﻤﯘ ﺷﯚﮬﺮﻩﺕ ﺩﻩﯞﺍﺳﻰ ﻗﯩﻠﻤﯩﺪﻯ، ﺋﯚﺯﯨﮕﻪ ﺗﻪﻣﻪﻧﻨﺎ ﻗﻮﻳﻤﯩﺪﻯ، ﮬﻪﺭﺑﯩﺮﻯ «ﻣﯘﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﺸﯩﻢ ﻛﯧﺮﻩﻙ» ﺩﻩﭖ ﻗﺎﺭﯨﺪﻯ. ﻣﻪﻥ ﺋﻮﻳﻠﯩﻨﯩﭗ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ: ﺋﻪﮔﻪﺭ ﻣﻪﻧﻤﯘ ﺋﯚﺯ ﺟﺎﻣﺎﺋﯩﺘﯩﻢ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﺋﺎﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺋﯜﻧﺴﯩﺰ ﻣﺎﺳﻠﯩﺸﯩﺸﻨﻰ ﺑﯩﻠﮕﻪﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎﻡ، ﺑﺎﺷﻘﯩﻼﺭﻣﯘ ﺷﯘﻧﻰ ﺑﯩﻠﮕﻪﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎ، ﺋﯘ ﭼﺎﻏﺪﺍ ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻨﯩﯔ ﺋﻪﻣﻪﻟﮕﻪ ﺋﺎﺷﯘﺭﺍﻟﻤﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﻣﻪﻗﺴﯩﺘﻰ ﺑﻮﻟﻤﺎﺱ ﺋﯩﺪﻯ ﭼﻮﻗﯘﻡ!
ﭘﺎﺗﻘﺎﻗﻠﯩﻘﺘﺎ
ﻣﻪﻥ ﻳﻪﻧﻪ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﺗﻮﭘﯩﻨﯩﯔ ﻛﻪﻳﻨﯩﺪﯨﻦ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ، ﮬﻪﻣﻤﯩﮕﻪ ﺯﻩﻥ ﺳﯧﻠﯩﭗ، ﺯﻩﻥ ﺳﯧﻠﯩﭗ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ.
ﺑﯩﺮ ﭼﺎﻏﺪﺍ ﺑﯩﺮ ﭘﺎﺗﻘﺎﻗﻠﯩﻘﻘﺎ ﻛﯩﺮﯨﭗ ﻗﺎﻟﺪﯗﻕ. ﭘﺎﺗﻘﺎﻕ ﻳﻮﻟﺪﺍ ﻣﯧﯖﯩﺶ ﮬﻪﻗﯩﻘﻪﺗﻪﻥ ﻗﯩﻴﯩﻦ، ﺑﻮﻟﯘﭘﻤﯘ ﺋﺎﻟﺪﯨﺪﺍ ﻣﺎﯕﻐﯘﭼﻰ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﻧﻪﻗﻪﺩﻩﺭ ﺗﻪﺳﻠﯩﻜﻰ ﻛﯚﺯﮔﻪ ﻛﯚﺭﯛﻧﯜﭖ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ ﺋﯩﺶ. ﺋﻪﯓ ﺋﺎﻟﺪﯨﺪﺍ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺳﻪﺭﺩﺍﺭﻯ ﻳﻮﻝ ﺋﯧﭽﯩﭗ ﻣﺎﯕﺪﻯ، ﺧﯧﻠﻰ ﺑﯩﺮ ﮬﺎﺯﺍﺩﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺋﯘ ﮬﺎﺭﻏﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻛﯧﺮﻩﻙ، ﺳﻪﭘﺘﯩﻦ ﭼﻪﺗﻜﻪ ﭼﯩﻘﯩﭗ ﺗﯘﺭﺩﻯ. ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻛﻪﻳﻨﯩﺪﯨﻜﻰ ﺑﯚﺭﻩ ﺗﻮﭘﯩﻨﻰ ﺑﺎﺷﻼﭖ ﻛﯧﺘﯩﯟﻩﺭﺩﻯ. ﺳﻪﺭﺩﺍﺭ ﺑﯚﺭﻩ ﻣﻪﻥ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﻐﺎ ﻳﯧﻘﯩﻨﻼﺷﻘﺎﻧﺪﺍ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﻛﻪﻳﻨﯩﻤﺪﯨﻦ ﻣﺎﯕﺪﻯ. ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺋﯘ ﺑﯩﺮ ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯖﻤﯘ ﺳﻪﭘﺘﯩﻦ ﭼﯜﺷﯜﭖ ﻗﺎﻟﻤﺎﺳﻠﯩﻘﯩﻐﺎ ﻛﺎﭘﺎﻟﻪﺗﻠﯩﻚ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﯞﻩﺯﯨﭙﯩﺴﯩﻨﻰ ﺯﯨﻤﻤﯩﺴﯩﮕﻪ ﺋﺎﻟﻐﺎﻧﯩﺪﻯ. ﺑﯧﺸﯩﺪﺍ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﺑﯚﺭﻩ ﺑﯩﺮ ﮬﺎﺯﺍﺩﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺳﻪﭘﺘﯩﻦ ﻳﺎﻧﻐﺎ ﭼﯩﻘﯩﭗ، ﺑﺎﻻ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﻳﯧﻘﯩﻨﻼﺷﻘﺎﻧﺪﺍ ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﻐﺎ ﻛﯩﺮﯨﭗ ﻣﺎﯕﺪﻯ. ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺑﯧﺸﯩﺪﺍ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﺑﯚﺭﻩ ﺑﯩﺮ ﮬﺎﺯﺍﺩﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻛﻪﻳﻨﯩﮕﻪ ﻗﻮﺷﯘﻟﺪﻯ. ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﮬﻪﻣﻤﯩﺴﻰ ﻧﯚﯞﻩﺕ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻳﻮﻝ ﺋﯧﭽﯩﭗ ﻣﺎﯕﺪﻯ، ﻛﯜﭺ ﻛﯜﭼﻜﻪ ﺋﯘﻟﯩﻨﯩﭗ ﺗﯘﺭﺩﻯ، ﻳﻮﻟﻤﯘ ﻧﺎﮬﺎﻳﯩﺘﻰ ﺋﺎﯞﯗﺷﻠﯘﻕ ﺑﻮﻟﺪﻯ. ﺩﯦﻤﻪﻙ، ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﺗﻮﭘﯩﺪﺍ ﺟﺎﭘﺎﻧﻰ ﺑﯩﺮﯨﮕﯩﻼ ﺋﯩﺘﺘﯩﺮﯨﭗ ﻗﻮﻳﯩﺪﯨﻐﺎﻥ، ﮬﻪﻣﻤﯩﺪﻩ ﺑﯩﺮﯨﮕﯩﻼ ﺋﺎﺭﺗﯩﻠﯩﯟﺍﻟﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺋﯩﺶ ﻳﻮﻕ ﺋﯩﻜﻪﻥ. ﺋﯘﻻﺭ ﺑﯩﺮ - ﺑﯩﺮﯨﮕﻪ ﺗﺎﻳﯩﻨﯩﺪﯨﻜﻪﻥ، ﻣﺎﺳﻠﯩﺸﯩﺪﯨﻜﻪﻥ، ﮬﻪﻣﻜﺎﺭﻟﯩﺸﯩﺪﯨﻜﻪﻥ. ﻣﺎﻧﺎ ﺳﺎﺩﯨﻘﻠﯩﻖ ﺩﯦﮕﻪﻥ! ﺑﯚﺭﻩ ﺑﯩﺰﭼﻪ ﺋﺎﯕﺴﯩﺰ ﮬﺎﻳﯟﺍﻥ ﺋﯩﺪﻯ، ﺧﻮﺵ، ﺋﯘﻧﺪﺍﻗﺘﺎ، ﺋﯘﻻﺭﺩﯨﻜﻰ ﺑﯘ ﺋﺎﯓ ﻧﻪﺩﯨﻦ ﻛﻪﻟﺪﻯ؟ ﺋﯩﻨﺴﺎﻥ ﺋﺎﯕﻠﯩﻖ ﮬﺎﻳﯟﺍﻥ ﺋﯩﺪﻯ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺋﯩﻨﺴﺎﻥ ﻛﻮﻟﻠﯧﻜﺘﯩﭙﯩﻨﯩﯔ ﮬﻪﻣﻤﻪ ﺋﻪﺯﺍﺳﯩﺪﯨﻼ ﺋﺎﺷﯘ ﺋﺎﯓ ﺑﺎﺭﻣﯘ؟
ﻣﻪﻥ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﯩﺰﯨﻨﻰ ﺑﯧﺴﯩﭗ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ، ﺳﻪﺭﺩﺍﺭ ﺑﯚﺭﻩ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺋﯩﺰﯨﻤﻨﻰ ﺑﯧﺴﯩﭗ ﻛﯧﻠﯩﯟﺍﺗﯩﺪﯗ. ﻣﻪﻥ ﺧﯘﺩﺩﻯ ﺑﯚﺭﯨﺪﻩﻙ، ﻳﺎﻛﻰ ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﺎ، ﺋﯘﻻﺭ ﺧﯘﺩﺩﻯ ﺋﺎﺩﻩﻣﺪﻩﻙ، ﺗﻮﻟﯩﻤﯘ ﺋﯩﻨﺎﻕ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﯩﺰ. ﻣﻪﻥ ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﺑﯚﺭﯨﮕﻪ ﺋﻮﺧﺸﺎﺗﻘﯩﻨﯩﻤﺪﺍ، ﺑﯘ ﺋﯩﻨﺎﻗﻠﯩﻘﻨﯩﯔ ﺋﯩﺴﭙﺎﺗﯩﻨﻰ ﻣﯘﺷﯘ ﺳﻪﭘﻪﺭﺩﯨﻦ ﺗﺎﭘﻘﯩﻠﻰ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺋﯘﻻﺭﻧﻰ ﺋﺎﺩﻩﻣﮕﻪ ﺋﻮﺧﺸﺎﺗﻘﯩﻨﯩﻤﺪﺍ ﺋﯩﻨﺎﻗﻠﯩﻘﻨﯩﯔ ﺋﯩﺴﭙﺎﺗﯩﻨﻰ ﺗﻮﻟﯘﻕ ﺩﯦﮕﯩﻠﻰ ﺑﻮﻻﺭﻣﯘ؟ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺑﯘ ﺗﻮﭘﯩﺪﺍ ﺳﯘﺭ ﺭﻩﯕﻠﯩﻜﻠﯩﺮﯨﻤﯘ، ﻗﻮﯕﯘﺭ ﺭﻩﯕﻠﯩﻜﻠﯩﺮﯨﻤﯘ، ﻛﯜﻣﯜﺵ ﺭﻩﯕﻠﯩﻜﻠﯩﺮﯨﻤﯘ، ﺋﻮﭼﯘﻕ ﺳﯧﺮﯨﻖ، ﮬﻪﺗﺘﺎ ﻗﯩﺰﯨﻞ ﺭﻩﯕﻠﯩﻜﻠﯩﺮﯨﻤﯘ ﺑﺎﺭ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺭﻩﯕﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﮬﻪﺭ ﺧﯩﻞ ﺑﻮﻟﯘﺷﻰ ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺋﯩﻨﺎﻗﻠﯩﻘﯩﻐﺎ ﺗﻪﺳﯩﺮ ﻳﻪﺗﻜﯜﺯﻩﻟﻤﯩﮕﻪﻥ، ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻼﺭﺩﯨﭽﯘ؟ ﺋﯚﯕﯩﻨﯩﯔ ﺋﺎﻕ، ﻗﺎﺭﺍ، ﺳﯧﺮﯨﻖ ﺩﯦﮕﻪﻧﺪﻩﻙ ﺑﯩﺮﻧﻪﭼﭽﻪ ﺧﯩﻠﻐﺎ ﺑﯚﻟﯜﻧﮕﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻤﯘ ﺧﯧﻠﻰ ﺑﯩﺮ ﻳﯩﻠﻼﺭﻏﯩﭽﻪ ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺋﯩﻨﺎﻗﺴﯩﺰﻟﯩﻘﯩﻨﯩﯔ ﺳﻪﯞﻩﺑﭽﯩﺴﻰ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﯩﺪﯨﻐﯘ!؟
ﯞﺍﻱ، ﺑﯘ ﻧﯧﻤﻪ ﺋﯩﺶ؟
ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﺑﯩﺮ ﺑﯚﺭﻩ ﺧﯧﻠﯩﺪﯨﻦ ﺑﯘﻳﺎﻥ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺩﯨﻘﻘﯩﺘﯩﻤﻨﻰ ﺗﺎﺭﺗﯩﭗ ﺗﯘﺭﺍﺗﺘﻰ. ﺋﯘ ﺗﯘﺭﯗﭖ - ﺗﯘﺭﯗﭖ ﺗﻮﭘﺘﯩﻦ ﻗﯧﭙﻘﺎﻻﺗﺘﻰ. ﺑﺎﺷﺘﺎ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﺋﯘﻧﻰ ﺳﺎﻗﻼﭖ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﻳﺎﻛﻰ ﻳﯧﻨﯩﻐﺎ ﺑﯧﺮﯨﭗ، ﺋﯘﻧﻰ ﺗﯘﻣﺸﯘﻗﻠﯩﺮﻯ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﭘﯘﺭﺍﻳﺘﺘﻰ، ﻳﺎﻻﻳﺘﺘﻰ، ﭘﻪﻧﺠﯩﻠﯩﺮﻯ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻳﺎﻟﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺳﯩﻼﭖ ﻗﻮﻳﺎﺗﺘﻰ، ﺋﺎﺧﯩﺮ ﺋﯘﻧﻰ ﻗﺎﺗﺎﺭﻏﺎ ﺋﯧﻠﯩﭗ ﻣﺎﯕﺎﺗﺘﻰ.
ﭘﺎﺗﻘﺎﻗﻠﯩﻘﺘﯩﻦ ﺋﯚﺗﯜﭖ ﺧﯧﻠﻰ ﺑﯩﺮ ﻣﯘﺳﺎﭘﯩﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺑﯩﺮ ﭼﺎﺗﻘﺎﻟﻠﯩﻘﺘﺎ ﺗﻮﺧﺘﯩﺪﯗﻕ. ﺩﻩﻝ ﻣﯘﺷﯘ ﭼﺎﻏﺪﺍ ﻣﻪﻥ ﺋﯘ ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯔ ﻣﺎﯕﺎ ﺗﯩﻜﯩﻠﯩﭗ ﻗﺎﻟﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺳﻪﺯﺩﯨﻢ. ﻣﻪﻥ ﺑﺎﺷﻘﺎ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﮬﻪﺗﺘﺎ ﻣﯧﻨﻰ ﺗﯘﻧﺠﻰ ﻛﯚﺭﮔﻪﻧﺪﯨﻤﯘ ﻣﺎﯕﺎ ﺑﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﺗﯩﻜﯩﻠﯩﭗ ﻗﺎﺭﯨﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺑﺎﻳﻘﯩﻤﯩﻐﺎﻧﯩﺪﯨﻢ. ﺗﯘﻳﯘﻗﺴﯩﺰ، ﺋﯘ ﺑﯚﺭﻩ ﻣﺎﯕﺎ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﺧﯩﺮﻗﯩﺮﯨﺪﻯ، ﻳﯜﺭﯨﻜﯩﻢ ﻗﺎﺭﺗﺘﯩﺪﻩ ﻗﯩﻠﺪﻯ. ﺋﯘ ﻣﺎﯕﺎ ﺋﯘﺷﺘﯘﻣﺘﯘﺕ ﺗﺎﺷﻼﻧﺪﻯ، ﻗﺎﻧﺪﺍﻗﻼﺭﭼﻪ ﺋﻮﯕﺪﺍﻣﻐﺎ ﺋﯘﭼﯘﭖ ﻛﻪﺗﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻤﻨﻰ ﺳﻪﺯﻣﻪﻱ ﻗﺎﭘﺘﯩﻤﻪﻥ. ﻛﯚﺯ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﺪﺍ ﺋﯘ ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯔ ﮬﯩﯖﮕﯩﻴﯩﭗ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ ﭼﯩﺸﻠﯩﺮﻯ، ﺳﺎﯕﮕﯩﻠﯩﻐﺎﻥ ﺗﯩﻠﻰ، ﻗﺎﻥ ﺗﻮﻟﻐﺎﻥ ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﺪﯨﻦ ﺑﯚﻟﻪﻙ ﮬﯧﭽﻨﯧﻤﻪ ﻳﻮﻕ ﺋﯩﺪﻯ. ﺷﯘ ﺋﺎﺭﯨﺪﺍ ﻳﯜﺯ - ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻤﮕﻪ، ﺑﺎﺵ - ﺑﻮﻳﯘﻧﻠﯩﺮﯨﻤﻐﺎ ﻗﯘﻳﺮﯗﻕ، ﻳﯘﯓ - ﻣﻮﻳﻼﺭﻧﯩﯔ ﻗﺎﻻﻳﻤﯩﻘﺎﻥ ﺗﯧﮕﯩﯟﺍﺗﻘﯩﻨﯩﺪﻩﻙ ﺑﯩﺮ ﺋﻪﮬﯟﺍﻟﻨﻰ ﺳﻪﺯﺩﯨﻢ ﺑﯩﺮ ﭼﺎﻏﺪﺍ ﻛﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﺋﺎﭼﺴﺎﻡ، ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﺑﯩﺮ ﭼﻪﺗﺘﻪ ﺋﻮﭘﯘﺭ - ﺗﻮﭘﯘﺭ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻛﯧﺘﯩﭙﺘﯘ. ﺯﻩﻥ ﺳﯧﻠﯩﭗ ﻗﺎﺭﯨﺴﺎﻡ، ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﺑﯚﺭﯨﮕﻪ ﮬﻪﻣﻤﻪ ﺑﯚﺭﻩ ﺗﻪﯕﻼ ﻳﻮﭘﯘﺭﯗﻟﻐﺎﻧﯩﻜﻪﻥ. ﺑﯩﺮ ﭼﺎﻏﺪﺍ ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﺑﯚﺭﻩ ﻳﺎﺭﯨﻼﻧﻐﺎﻥ ﮬﺎﻟﺪﺍ ﺩﺍﻟﯩﻐﺎ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﻗﺎﭼﺘﻰ. ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻳﯜﮔﯜﺭﮔﻪﻥ ﭼﺎﻏﺪﯨﻜﻰ ﻗﯩﺴﯩﻠﻐﺎﻥ ﻗﯘﻳﺮﯗﻗﯩﻼ ﻛﯚﺯ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﺪﺍ ﻗﺎﭘﺘﯘ. ﻣﻪﻥ ﺋﻮﺭﻧﯘﻣﺪﯨﻦ ﺗﯘﺭﺩﯗﻡ. ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﺑﯚﺭﻩ ﻣﯧﻨﻰ ﻗﺎﺳﺎﺷﻘﺎ ﺋﯜﻟﮕﯜﺭﻩﻟﻤﯩﮕﻪﻧﯩﺪﻯ. ﻣﻪﻥ ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺑﺎﺷﻘﺎ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﺩﯨﻨﻤﯘ ﺧﻪﯞﭘﺴﯩﺮﻩﭖ ﺗﯘﺭﯗﯞﯦﺪﯨﻢ، ﺋﯘﻻﺭ ﻗﯘﻳﺮﯗﻗﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺷﯩﭙﺎﯕﺸﯩﺘﯩﭗ ﺋﻪﺗﺮﺍﭘﯩﻤﺪﺍ ﺋﺎﻳﻼﻧﻐﯩﻠﻰ ﺗﯘﺭﺩﻯ. ﺋﯘﻻﺭ ﻣﺎﯕﺎ ﻗﺎﺭﯨﻤﺎﻳﺘﺘﻰ، ﺑﺎﺷﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﻳﻪﺭﮔﻪ ﻗﺎﺭﺍﺗﻘﺎﻥ ﮬﺎﻟﺪﺍ ﻣﯧﻨﻰ ﺋﯚﺯﻩﻙ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﭼﯚﺭﮔﯩﻠﻪﻳﺘﺘﻰ، ﭼﯚﺭﮔﯩﻠﻪﻳﺘﺘﻰ. ﻣﻪﻥ ﺑﯘﻧﻰ «ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺧﯩﺠﺎﻟﻪﺕ ﺑﻮﻟﯘﯞﺍﺗﻘﯩﻨﻰ» ﺩﻩﭖ ﮬﯧﺴﺎﺑﻼﺷﻘﺎ ﻣﻪﺟﺒﯘﺭ ﺑﻮﻟﺪﯗﻡ. ﺋﻮﻳﻼﭖ ﺑﺎﻗﺴﺎﻡ، ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﺑﯚﺭﻩ ﺋﻪﺳﻠﯩﻲ ﻛﯧﺴﻪﻝ ﺋﯩﻜﻪﻥ. ﻛﯧﺴﻪﻝ ﻗﺎﺗﺘﯩﻖ ﺗﯘﺗﻘﺎﻧﺪﺍ، ﺋﯘ ﺗﻪﺑﯩﺌﯩﺘﯩﺪﯨﻦ ﺋﺎﻳﻨﯩﭗ ﻣﺎﯕﺎ ﮬﯘﺟﯘﻡ ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ. ﺩﯦﻤﻪﻙ، ﺑﯚﺭﻩ ﺗﻪﺑﯩﺌﯩﺘﻰ ﺑﻮﻳﯩﭽﻪ ﺋﺎﺩﻩﻣﮕﻪ ﭼﯧﻘﯩﻠﻤﺎﻳﺪﯨﻜﻪﻥ، ﭼﯧﻘﯩﻠﻤﯩﻐﺎﻥ ﺋﺎﺩﻩﻣﮕﻪ ﮬﻪﺭﮔﯩﺰ ﭼﯧﻘﯩﻠﻤﺎﻳﺪﯨﻜﻪﻥ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺑﯩﺰﭼﯘ؟
ﮔﯜﻟﺨﺎﻥ ﺋﻪﺗﺮﺍﭘﯩﺪﺍ ﺯﯗﻟﻤﻪﺕ
ﻳﯩﺮﺍﻗﺘﯩﻦ ﮔﯜﻟﺨﺎﻥ ﻳﻮﺭﯗﻗﻰ ﻛﯚﺭﯛﻧﺪﻯ. ﻗﺎﺭﺍﯕﻐﯘﻟﯘﻗﺘﯩﻜﻰ ﺑﯘ ﻧﯘﺭﻟﯘﻕ ﺷﻮﻻ ﻣﻪﻧﺪﯨﻦ ﺷﯘﻧﭽﻪ ﻳﯩﺮﺍﻕ ﺑﻮﻟﺴﯩﻤﯘ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﯞﯗﺟﯘﺩﯗﻣﻨﻰ ﺋﯩﻠﻠﯩﻖ ﺑﯩﺮ ﺗﯘﻳﻐﯘﻏﺎ ﭼﯚﻣﺪﯛﺭﺩﻯ. ﻣﻪﻥ ﮔﯜﻟﺨﺎﻧﻐﺎ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﻗﻪﺩﯨﻤﯩﻤﻨﻰ ﺗﯧﺰﻟﻪﺗﺘﯩﻢ. ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻣﯘ ﻣﯧﯖﯩﺸﯩﻨﻰ ﺋﯩﺘﺘﯩﻜﻠﯩﺘﯩﭗ ﻳﻪﯕﮕﯩﻞ ﻳﻮﺭﻏﯩﻐﺎ ﭼﯜﺷﺘﻰ. ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺋﯘﻻﺭﻏﺎ ﻳﯧﺘﯩﺸﯩﭗ ﻣﯧﯖﯩﺶ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﻳﯜﮔﯜﺭﯛﺷﯜﻣﮕﻪ ﺗﻮﻏﺮﺍ ﻛﻪﻟﺪﻯ. ﮔﯜﻟﺨﺎﻧﻐﺎ ﻳﯧﻘﯩﻨﻼﺷﻘﺎﻧﺪﺍ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﻳﻮﺭﻏﯩﺴﯩﻨﻰ ﺷﺎﭘﭙﯩﺪﻩ ﺗﻮﺧﺘﺎﺗﺘﻰ. ﻣﻪﻧﻤﯘ ﻳﯜﮔﯜﺭﯛﺷﺘﯩﻦ ﺗﻮﺧﺘﯩﺪﯨﻢ. ﺋﯘﻻﺭ ﮔﯜﻟﺨﺎﻧﻐﺎ ﺑﯩﺮ ﻗﯩﺴﻤﯩﻼ ﻗﺎﺭﺍﻳﺘﺘﻰ، ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﻯ ﺋﻮﺕ ﻳﻮﺭﯗﻗﯩﺪﺍ ﺧﯘﺩﺩﻯ ﻳﯧﻨﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ ﻛﯚﺭﯛﻧﻪﺗﺘﻰ. ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﮔﯜﻟﺨﺎﻧﺪﯨﻦ ﻳﯩﮕﯩﺮﻣﻪ - ﺋﻮﺗﺘﯘﺯ ﻗﻪﺩﻩﻣﭽﻪ ﻧﯧﺮﯨﺪﺍ ﻳﯧﺮﯨﻢ ﮬﺎﻟﻘﯩﺴﯩﻤﺎﻥ ﭘﯩﺮﻗﯩﺮﺍﺷﻘﺎ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﻯ. ﺷﯘ ﺋﻪﺳﻨﺎﺩﺍ ﺋﺎﺳﻤﺎﻧﺪﺍ ﮬﯩﻼﻝ ﺋﺎﻱ ﭘﻪﻳﺪﺍ ﺑﻮﻟﺪﻯ. ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﻛﻪﻳﻨﯩﮕﻪ ﺩﺍﺟﯩﻐﺎﻥ ﮬﺎﻟﺪﺍ ﺋﺎﻳﻐﺎ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﺗﻪﻟﻤﯜﺭﺩﻯ. ﺋﯘﻻﺭ ﺩﻩﻡ ﺋﻮﺗﻘﺎ، ﺩﻩﻡ ﺋﺎﻳﻐﺎ ﻗﺎﺭﺍﻳﺘﺘﻰ. ﺑﯩﺮ ﺑﯚﺭﻩ ﮬﯘﯞﻟﯩﺪﻯ، ﻛﻪﻳﻨﯩﺪﯨﻨﻼ ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﻳﻪﻧﻪ ﺑﯩﺮﻯ، ﺋﯘﻟﯩﺸﯩﭙﻼ ﻳﻪﻧﻪ ﺑﯩﺮﻯ، ﺋﺎﺭﻗﯩﺪﯨﻦ ﮬﻪﻣﻤﯩﺴﻰ ﻗﻮﺷﯘﻟﯘﭖ ﮬﯘﯞﻻﺷﻘﺎ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﻯ. ﮬﻪﺭﺑﯩﺮﯨﺪﻩ ﺋﯚﺯﯨﮕﻪ ﺧﺎﺱ ﺋﺎﯞﺍﺯ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﮬﻪﻣﻤﯩﺴﯩﻼ ﺑﯩﺮ ﺋﺎﮬﺎﯕﺪﺍ ﮬﯘﯞﻻﻳﺘﺘﻰ. ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﮬﺎﯕﻰ ﻣﺎﯕﺎ ﺗﻮﻟﯩﻤﯘ ﻣﯘﯕﻠﯘﻕ ﺑﯩﻠﯩﻨﺪﻯ. ﺋﯘﻻﺭ ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ ﻣﯘﯕﻠﯩﻨﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻧﺪﯗ؟ ﺋﺎﻳﻨﯩﯔ ﻣﯘﯕﻠﯘﻕ ﮬﺎﻟﯩﺘﯩﮕﻪ ﻗﺎﺭﺍﭘﻤﯘ؟
ﺑﯩﺮﺋﺎﺯﺩﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﮬﯘﯞﻟﯩﺸﻰ ﻣﺎﯕﺎ ﺋﻪﻧﺴﯩﺰ ﺑﯩﻠﯩﻨﺪﻯ. ﺋﯘﻻﺭﻏﺎ ﻧﯧﻤﻪ ﺋﻪﻧﺴﯩﺰ ﺗﯘﻳﯘﻟﯘﯞﺍﺗﻘﺎﻧﺪﯗ؟ ﺋﻮﺗﻤﯘ؟ ﻛﯚﻛﺘﯩﻦ ﭼﯜﺷﻜﻪﻥ ﭼﯧﻘﯩﻦ، ﻛﯚﻳﮕﻪﻥ ﺋﻮﺭﻣﺎﻥ، ﻛﯜﻝ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﺋﯩﻦ - ﺋﯘﯞﺍ، ﺑﯩﺨﺴﯩﭗ ﻛﯚﻳﮕﻪﻥ ﺗﺎﭖ ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﻛﯚﺯ ﺋﺎﻟﺪﯨﻐﺎ ﻛﯧﻠﯩﯟﺍﻟﻐﺎﻧﻤﯩﺪﯗ؟ ﻳﺎﻛﻰ
«ﭘﺎﯓ - ﭘﯘﯓ » ﺗﯘﻳﯘﻗﺴﯩﺰ ﺋﯧﺘﯩﻠﻐﺎﻥ ﺋﻮﻕ ﺋﺎﯞﺍﺯﻟﯩﺮﻯ ﺧﯩﻴﺎﻟﯩﻤﻨﻰ ﭼﻮﺭﺗﺘﯩﺪﻩ ﺑﻪﻟﺪﯨﻦ ﺋﯜﺯﯛﯞﻩﺗﺘﻰ. ﺋﯧﺴﯩﻤﻨﻰ ﻳﯩﻐﯩﭗ ﺑﻮﻟﻐﯘﭼﻪ، ﻳﯧﻨﯩﻤﺪﯨﻜﻰ ﺑﯩﺮ ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯔ ﮔﯜﭘﭙﯩﺪﻩ ﻳﻪﺭﮔﻪ ﻳﯩﻘﯩﻠﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﻛﯚﺭﯛﭖ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ. ﺋﯩﺨﺘﯩﻴﺎﺭﺳﯩﺰ ﻛﻪﻳﻨﯩﻤﮕﻪ ﺩﺍﺟﯩﺪﯨﻢ. ﺩﺍﺟﯩﻐﺎﻧﺪﯨﻤﯘ ﺧﯧﻠﻰ ﺩﺍﺟﯩﺪﯨﻢ. ﻛﻪﻳﻨﯩﻤﮕﻪ ﺑﯘﺭﯗﻟﻤﯩﻐﯩﻨﯩﻤﻨﻰ ﮬﯧﺴﺎﺑﻘﺎ ﺋﺎﻟﻤﯩﻐﯩﻨﯩﻤﺪﺍ، «ﺩﺍﺟﯩﺪﯨﻢ» ﺩﯦﮕﻪﻧﺪﯨﻦ ﻛﯚﺭﻩ «ﻗﺎﭼﺘﯩﻢ» ﺩﯦﮕﯩﻨﯩﻢ ﺗﯜﺯﯛﻙ ﺋﯩﺪﻯ. ﻟﯧﻜﯩﻦ، ﺑﯩﺮ ﺑﯚﺭﻩ ﺋﻮﻗﺘﻪﻙ ﺋﯧﺘﯩﻠﯩﭗ ﻛﯧﻠﯩﭗ ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﻳﯩﻘﯩﻠﻐﺎﻥ ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯔ ﺋﯜﺳﺘﯩﮕﻪ ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﺋﺎﺗﺘﻰ. «ﭘﺎﯓ - ﭘﯘﯓ» ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ ﺋﻮﻕ ﺋﺎﯞﺍﺯﻯ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﯘ ﺑﯚﺭﯨﻤﯘ ﻗﻪﺩﺩﯨﻨﻰ ﺭﯗﺳﻠﯩﻴﺎﻟﻤﺎﻱ ﻳﯧﺘﯩﭗ ﻗﺎﻟﺪﻯ. ﻛﻪﻳﻨﯩﺪﯨﻦ ﻳﻪﻧﻪ ﺑﯩﺮ ﺑﯚﺭﻩ ﻳﯩﻘﯩﻠﻐﺎﻥ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﻐﺎ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﻳﯜﮔﯜﺭﺩﻯ. ﻣﻪﻥ ﺷﯘ ﭼﺎﻏﺪﯨﻼ ﭼﯜﺷﻪﻧﺪﯨﻢ: ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﺋﻮﻕ ﺗﻪﮔﻜﻪﻥ ﻗﯧﺮﯨﻨﺪﺍﺷﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﻗﯘﺗﯘﻟﺪﯗﺭﯗﺵ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﺋﯚﻟﯜﻡ ﺧﻪﯞﭘﯩﮕﻪ ﺋﯘﺭﯗﯞﺍﺗﺎﺗﺘﻰ. ﻣﻪﻥ ﻛﻪﻳﻨﯩﻤﮕﻪ ﺩﺍﺟﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻢ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﻧﻮﻣﯘﺱ ﻗﯩﻠﺪﯨﻢ - ﺩﻩ، ﮬﯧﭽﻨﯧﻤﯩﮕﻪ ﻗﺎﺭﯨﻤﺎﻱ ﻳﯜﮔﯜﺭﺩﯛﻡ، ﺋﻪﭘﺴﯘﺱ، ﻣﻪﻥ ﺑﯧﺮﯨﭗ ﺑﻮﻟﻐﯘﭼﻪ ﺋﯜﭼﯩﻨﭽﻰ ﺑﯚﺭﯨﻤﯘ ﺋﻮﻕ ﻳﻪﭖ ﻳﯩﻘﯩﻠﺪﻯ. ﻣﻪﻥ ﻳﯩﻘﯩﻠﻐﺎﻥ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻳﯜﮔﯜﺭﯛﭖ ﻛﻪﻟﻤﻪﻛﭽﻰ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﺭﯨﻠﯩﻘﯩﻐﺎ ﻛﯩﺮﯨﭗ ﺗﯘﺭﯗﯞﺍﻟﺪﯨﻢ. ﻣﻪﻥ ﺷﯘ ﺗﯘﺭﯗﺷﯘﻣﺪﺍ ﺗﯩﺮﯨﻚ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﮔﻪ ﮔﻮﻳﺎ: «ﺳﯩﻠﻪﺭ ﺋﯚﻟﯜﻡ ﺋﺎﺭﻗﯩﻠﯩﻖ ﺋﺎﺭ - ﻧﻮﻣﯘﺳﺴﯩﺰ ﻣﻪﻟﺌﯘﻧﻼﺭﻧﻰ ﻧﯩﻴﯩﺘﯩﺪﯨﻦ ﻳﺎﻧﺪﯗﺭﺍﻟﻤﺎﻳﺴﯩﻠﻪﺭ. ﻗﯘﺭﺑﺎﻥ ﺑﯧﺮﯨﺶ ﭘﻪﻗﻪﺕ ﯞﺍﭘﺎ - ﺳﺎﺩﺍﻗﻪﺕ ﺋﻪﻗﯩﺪﯨﺴﻰ ﺋﺎﻟﺪﯨﺪﺍ ﺗﻪﺳﯩﺮﻟﯩﻨﯩﺸﻨﻰ ﺑﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻧﻼﺭﻏﯩﻼ ﺋﯚﺯ ﻗﯘﺩﺭﯨﺘﯩﻨﻰ ﻛﯚﺭﺳﯩﺘﻪﻟﻪﻳﺪﯗ» ﺩﻩﯞﺍﺗﺎﺗﺘﯩﻢ. ﻣﻪﻥ ﺷﯘ ﺗﯘﺭﯗﺷﯘﻣﺪﺍ ﻗﻮﺭﺍﻟﻠﯩﻘﻼﺭﻏﺎ: «ﺋﺎﺗﺴﺎﯕﻼﺭ ﻣﺎﻧﺎ ﻣﯧﻨﻰ ﺋﯧﺘﯩﯖﻼﺭ. ﻧﻪﺯﯨﺮﯨﯖﻼﺭﺩﺍ ﻣﻪﻥ ﺑﯩﺮ ﺋﻪﺭﺯﯨﻤﻪﺱ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﻗﺎﺗﺎﺭﯨﺪﺍ ﺋﯚﻟﺴﻪﻣﻤﯘ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﻣﻪﻥ ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﺋﻪﺳﻠﯩﻲ ﺑﯚﺭﻩ ﻗﺎﺗﺎﺭﯨﺪﺍ ﺋﯚﻟﺪﯛﻡ، ﺩﻩﭖ ﮬﯧﺴﺎﺑﻼﻳﻤﻪﻥ» ﺩﻩﯞﺍﺗﺎﺗﺘﯩﻢ. ﻗﻮﺭﺍﻟﻠﯩﻘﻼﺭ ﻣﺎﯕﺎ ﭘﻮﭘﻮﺯﺍ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺋﺎﺳﻤﺎﻧﻐﺎ ﻗﺎﺭﯨﺘﯩﭗ ﺑﯩﺮﻧﻪﭼﭽﻪ ﭘﺎﻱ ﺋﻮﻕ ﺋﺎﺗﺘﻰ. ﻣﻪﻥ ﺟﺎﻳﯩﻤﺪﯨﻦ ﻣﯩﺪﯨﺮﻟﯩﻤﯩﺪﯨﻢ. ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﻣﻪﻗﺴﯩﺘﯩﻤﻨﻰ ﭼﯜﺷﻪﻧﮕﻪﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻛﯧﺮﻩﻙ، ﻛﻪﻳﻨﯩﮕﻪ ﺩﺍﺟﯩﭗ - ﺩﺍﺟﯩﭗ ﺗﯜﻥ ﻗﺎﺭﺍﯕﻐﯘﻟﯘﻗﯩﺪﺍ ﻏﺎﻳﯩﺐ ﺑﻮﻟﺪﻯ. ﻣﻪﻥ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﻰ ﻗﺎﭼﯘﺭﯗﯞﻩﺗﻜﻪﻧﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﮬﺎﻳﺎﺟﺎﻧﺪﺍ ﻗﯩﺰﯨﻐﺎﻥ ﻗﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻢ ﺋﺎﺳﺘﺎ - ﺋﺎﺳﺘﺎ ﺳﻮﯞﯗﺩﻯ. ﻗﺎﻧﺪﺍﻗﺘﯘﺭ ﺑﯩﺮ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﭼﯘﻗﺎﻧﻠﯩﺮﻯ، ﺩﻩﺭﻩﺧﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﻗﺎﻳﺮﯨﻠﯩﭗ ﺳﻮﻗﯘﻟﯘﺷﻠﯩﺮﯨﺪﯨﻦ ﭼﯩﻘﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﭘﺎﺭﺍﺱ - ﭘﯘﺭﯗﺳﻼﺭ، ﻳﺎﺭﯨﻼﻧﻐﺎﻥ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﯧﭽﯩﻨﯩﺸﻠﯩﻖ ﺋﯩﯖﺮﺍﺷﻠﯩﺮﻯ، ﮔﯜﻟﺨﺎﻥ ﺋﻮﺗﯩﻨﯩﯔ ﭼﺎﺭﺍﺳﻼﺷﻠﯩﺮﻯ ﻛﺎﻟﻼﻣﺪﺍ ﺋﻪﻛﺲ ﺋﻪﺗﺘﻰ. ﻣﻪﻥ ﺋﻪﺳﻠﯩﻤﮕﻪ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﺪﻩ، ﺑﯩﺮﻧﻪﭼﭽﻪ ﻗﻮﺭﺍﻟﻠﯩﻖ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﻳﯩﻘﯩﻠﻐﺎﻥ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺗﯧﺮﯨﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺗﯧﻨﯩﺪﯨﻦ ﺋﺎﻳﺮﯨﯟﺍﺗﺎﺗﺘﻰ. ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﭼﯩﺮﺍﻳﯩﻐﺎ ﻗﺎﺭﯨﻐﯘﻣﻤﯘ ﻛﻪﻟﻤﯩﺪﻯ. ﻛﯚﺯﯛﻡ ﭘﻪﻗﻪﺕ ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺋﯜﻧﻰ ﺋﯚﭼﻜﻪﻥ ﻣﯩﻠﺘﯩﻘﯩﺪﺍ، ﮔﯘﻧﺎﮬﺴﯩﺰ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﻗﯧﻨﯩﻐﺎ ﺑﻮﻳﺎﻟﻐﺎﻥ ﭘﯩﭽﯩﻘﯩﺪﯨﻼ ﺋﯩﺪﻯ. ﻣﯩﻠﺘﯩﻘﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﻳﯘﻟﯘﯞﯦﻠﯩﭗ، ﺋﯘﻻﺭﻧﻰ ﺋﯧﺘﯩﯟﻩﺗﻜﯜﻡ ﻛﻪﻟﺪﻯ، ﭘﯩﭽﺎﻗﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺗﺎﺭﺗﯩﯟﯦﻠﯩﭗ ﻗﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺑﯚﺭﻩ ﻗﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻐﺎ ﻗﻮﺷﯘﯞﻩﺗﻜﯜﻡ ﻛﻪﻟﺪﻯ. ﻟﯧﻜﯩﻦ ﻣﻪﻥ ﺋﺎﺟﯩﺰ ﺋﯩﺪﯨﻢ. ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﻣﺎﯕﺎ ﻧﯧﻤﯩﻠﻪﺭﻧﻰ ﺩﯦﮕﯩﻨﯩﻨﯩﻤﯘ ﺑﯩﻠﻤﻪﻳﻤﻪﻥ، ﺑﯩﻠﮕﯜﻣﻤﯘ ﻛﻪﻟﻤﯩﺪﻯ. ﻗﺎﭼﺎﻥ ﻛﻪﺗﺘﻰ، ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﻛﻪﺗﺘﻰ، ﻗﺎﺭﯨﻐﯘﻣﻤﯘ ﻛﻪﻟﻤﯩﺪﻯ. ﺑﯩﺮ ﭼﺎﻏﺪﺍ ﻗﺎﺭﯨﺴﺎﻡ، ﮔﯜﻟﺨﺎﻥ ﺋﺎﻟﺪﯨﺪﺍ ﺋﻮﻟﺘﯘﺭﯗﭘﺘﯩﻤﻪﻥ. ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﺴﺎﻣﻤﯘ ﺋﯩﻠﻠﯩﻴﺎﻟﻤﯩﺪﯨﻢ، ﻣﯘﺯﻟﯩﻐﺎﻥ ﻗﻪﻟﺒﻨﻰ ﮬﻪﺭﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﺋﻮﺗﻤﯘ ﺋﯩﻠﻠﯩﺘﺎﻟﻤﺎﻳﺪﯨﻜﻪﻥ. ﻳﯧﻨﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﺋﻮﺗﻘﺎ ﺗﯩﻜﯩﻠﮕﯩﻨﯩﻤﭽﻪ ﺋﻮﻟﺘﯘﺭﯗﭘﺘﯩﻤﻪﻥ، ﺋﻮﻟﺘﯘﺭﯗﭘﺘﯩﻤﻪﻥ، ﺋﺎﺧﯩﺮ ﻻﯞﯗﻟﺪﯨﻐﺎﻥ ﺋﻮﺗﻼﺭﻣﯘ ﺋﯚﭼﯜﭘﺘﯘ، ﻛﯜﻝ ﺋﺎﺳﺘﯩﺪﺍ ﭘﯩﻠﯩﻠﺪﺍﯞﺍﺗﻘﺎﻥ ﭼﻮﻏﺪﯨﻦ ﻛﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﻳﯚﺗﻜﻪﭖ ﻗﺎﺭﯨﺴﺎﻡ، ﺷﻪﺭﻕ ﺗﻪﺭﻩﭖ ﭼﻮﻍ ﻗﯩﺰﯨﻠﻠﯩﻘﯩﻐﺎ ﭼﯚﻣﻜﻪﻟﮕﻪﻧﯩﻜﻪﻥ.
ﻣﯘﻗﻪﺩﺩﻩﺱ ﺋﻪﺳﺘﯩﻠﯩﻚ
ﺋﻮﺭﻧﯘﻣﺪﯨﻦ ﺗﯘﺭﺩﯗﻡ، ﺗﯧﺮﯨﺴﻰ ﺳﻮﻳﯘﭖ ﺗﺎﺷﻠﯩﯟﯦﺘﯩﻠﮕﻪﻥ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﻗﯩﭙﻘﯩﺰﯨﻞ ﺗﯧﻨﯩﮕﻪ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﺧﯘﺩﺩﻯ ﻗﺎﻥ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﺗﯘﺭﻏﺎﻧﺪﻩﻙ ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﺪﯨﻢ. ﮔﻮﻳﺎ ﭘﯜﺗﯜﻥ ﺋﻪﺗﺮﺍﭖ ﻗﯩﺰﯨﻠﻠﯩﻖ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ، ﮬﺎﯞﺍﺩﯨﻨﻤﯘ ﭘﻪﻗﻪﺕ ﻗﺎﻥ ﮬﯩﺪﻯ ﻛﯧﻠﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ. ﻣﻪﻥ ﺷﯘ ﺗﺎﭘﺘﺎ ﺋﺎﻟﻠﯩﻘﺎﻧﺪﺍﻕ ﺑﯩﺮﺳﯩﻨﻰ ﺋﯚﻟﯜﻣﺪﯨﻦ ﻗﯘﺗﯘﻟﺪﯗﺭﯗﺵ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﮬﻪﭘﯩﻠﻪﺷﻤﻪﻛﭽﻰ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﺟﻪﺭﺭﺍﮬﻤﯘ ﻳﺎﻛﻰ ﮔﯚﺷﻨﻰ ﺋﯧﭙﻰ - ﺟﯧﭙﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﭘﺎﺭﭼﯩﻠﯩﻤﺎﻗﭽﻰ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﻗﺎﺳﺴﺎﭘﻤﯘ ﯞﻩ ﻳﺎﻛﻰ ﺋﻪﺳﻪﺑﯩﻴﻠﯩﺸﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﺟﺎﻟﻼﺗﻤﯘ، ﺑﯩﻠﻤﯩﺪﯨﻢ، ﻳﺎﻧﭽﯘﻗﯩﻤﺪﯨﻦ ﻛﯩﭽﯩﻜﻜﯩﻨﻪ ﺑﻪﻛﻪﻣﻨﻰ ﭼﯩﻘﺎﺭﺩﯨﻢ. ﺑﯧﺮﯨﭗ ﺑﯩﺮ ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯔ ﭘﯧﻴﯩﺪﯨﻦ ﺋﺎﺯﺭﺍﻕ ﻛﯧﺴﯩﯟﺍﻟﺪﯨﻢ، ﺋﻮﺷﯘﻗﯩﻨﯩﻤﯘ ﺋﻪﭘﭽﯩﻠﻠﯩﻚ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﭼﯩﻘﯩﺮﯨﭗ، ﺷﻮﻳﻨﯩﻐﺎ ﭼﯩﮕﯩﭗ ﺑﻮﻳﻨﯘﻣﻐﺎ ﺋﺎﺳﺘﯩﻢ، ﺋﺎﻧﺪﯨﻦ ﻧﻪﻣﺨﯘﺵ ﻳﻪﺭﻧﻰ ﻗﻮﻟﻠﯩﺮﯨﻢ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻛﻮﻻﭖ ﺋﺎﺯﮔﺎﻝ ﺋﯧﭽﯩﭗ، ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺟﻪﺳﯩﺘﯩﻨﻰ ﻛﯚﻣﺪﯛﻡ. ﺑﯚﺭﯨﺪﯨﻦ ﺋﺎﻟﻐﺎﻥ ﻣﯘﻗﻪﺩﺩﻩﺱ ﺋﻪﺳﺘﯩﻠﯩﻜﻨﯩﯔ ﺋﻮﺭﻧﯩﻐﺎ ﺑﻪﻛﻪﻣﻨﻰ ﺩﯙﯞﯨﻠﻪﻧﮕﻪﻥ ﺗﯘﭘﺮﺍﻗﻨﯩﯔ ﺋﯜﺳﺘﯩﮕﻪ ﺳﺎﻧﭽﯩﭗ ﻗﻮﻳﺪﯗﻡ. ﻣﻪﻥ ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺭﻭﮬﯩﻐﺎ ﺋﺎﺗﺎﭖ ﻛﯚﻛﻜﻪ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﺩﯗﺋﺎ ﻗﯩﻠﺪﯨﻢ، ﻛﯚﺯﯛﻣﺪﯨﻦ ﻳﺎﺵ ﺋﺎﻗﺘﻰ، ﺑﯘ ﻳﺎﺵ ﺗﯩﺮﻧﺎﻗﻠﯩﺮﯨﻤﺪﯨﻜﻰ ﻗﺎﻧﻨﻰ ﻳﯘﻳﯘﭖ ﺋﺎﻗﺘﻰ. ﻗﺎﻥ - ﻳﺎﺷﻠﯩﺮﯨﻢ ﺗﯘﭘﺮﺍﻗﻘﺎ ﭼﯜﺷﺘﻰ. ﻣﻪﻥ ﻛﯚﻙ ﺗﻪﯕﺮﯨﺪﯨﻦ ﺗﯩﻠﯩﺪﯨﻢ: ﺋﻪﻱ ﻗﯘﺩﺭﻩﺕ ﺋﯩﮕﯩﺴﻰ، ﻣﯧﻨﯩﯔ ﻣﯘﺷﯘ ﻗﺎﻥ - ﻳﺎﺷﻠﯩﺮﯨﻤﺪﯨﻦ ﮔﯜﻝ - ﭼﯧﭽﻪﻛﻠﻪﺭ ﺋﯜﻧﮕﻪﻱ، ﻣﯘﺷﯘ ﻧﺎﺗﯩﯟﺍﻥ، ﮔﯘﻧﺎﮬﺴﯩﺰ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﻗﻪﺑﺮﯨﺴﯩﻨﻰ ﻣﻪﯕﮕﯜ - ﻣﻪﯕﮕﯜ ﮔﯜﻟﮕﻪ ﭘﯜﺭﻛﯩﮕﻪﻱ!
ﻗﺎﻧﻐﺎ ﭘﺎﺗﻘﺎﻥ ﻗﯩﺸﻼﻕ
ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ، ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ، ﺋﻮﯓ - ﺗﻪﺗﯜﺭ ﺩﻩﺳﺴﻪﭖ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ. ﻧﯧﻤﻪ ﺋﻮﻳﻼﯞﺍﺗﯩﻤﻪﻥ، ﻗﻪﻳﻪﺭﻧﻰ ﻧﯩﺸﺎﻥ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ، ﺑﯩﻠﻤﻪﻳﻤﻪﻥ. ﻛﻪﻳﻨﯩﻤﺪﻩ ﻳﯧﺸﯩﻠﭽﯩﻠﯩﻘﻼﺭ ﻗﺎﻟﺪﻯ، ﭼﯚﻝ - ﺟﻪﺯﯨﺮﯨﻠﻪﺭﻣﯘ ﻗﺎﻟﺪﻯ، ﻳﻪﻧﻪ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﺪﺍ ﻳﯧﺸﯩﻠﭽﯩﻠﯩﻖ ﺑﯩﺮ ﭼﺎﻏﺪﺍ «ﻛﯚﺯﯛﯕﻨﻰ ﺋﺎﭺ» ﺩﯦﮕﻪﻧﺪﻩﻙ ﺑﯩﺮ ﺳﺎﺩﺍ ﺯﺍﮬﯩﺮ ﺑﻮﻟﺪﻯ، ﺋﻮﭼﯘﻕ ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻤﻨﻰ ﮬﻪﻗﯩﻘﯩﻲ ﺗﯜﺭﺩﻩ ﺋﺎﭼﺘﯩﻢ. ﻗﺎﺭﯨﺴﺎﻡ، ﻛﯚﺯ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﺪﺍ ﺑﯩﺮ ﺩﻩﮬﺸﻪﺗﻠﯩﻚ ﻣﻪﻧﺰﯨﺮﻩ: ﻛﻪﭘﯩﻠﻪﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﭼﺎﺗﻘﺎﻝ ﺩﻩﺭﻩﺧﻠﻪﺭ ﻛﯚﻳﯜﯞﺍﺗﻘﺎﻥ، ﻛﺎﻟﯩﻼﺭ ﺋﯧﭽﯩﻨﯩﺸﻠﯩﻖ ﻣﯚﺭﻩﯞﺍﺗﻘﺎﻥ، ﻗﻮﻳﻼﺭ ﻣﻪﺭﯨﺸﯩﭗ ﺋﯘﻳﺎﻕ - ﺑﯘﻳﺎﻗﻘﺎ ﻗﯧﭽﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ، ﺋﯘ - ﺑﯘ ﺋﯚﻳﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﺪﺍ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﺟﻪﺳﻪﺗﻠﯩﺮﻯ ﺳﯘﻧﺎﻳﻠﯩﻨﯩﭗ ﻳﺎﺗﻘﺎﻥ ﺑﯘ ﭘﺎﺟﯩﺌﻪﮔﻪ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﺗﯘﺭﯗﭘﻼ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ. ﺋﯩﺲ - ﺗﯜﺗﻪﻛﻠﻪﺭ ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻤﻨﻰ، ﻗﺎﻥ - ﮬﯩﺪﻟﯩﺮﻯ ﺑﯘﺭﻧﯘﻣﻨﻰ ﺋﯧﭽﯩﺸﺘﯘﺭﺩﻯ. ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻤﻨﻰ ﺋﯘﯞﯗﻟﯘﯞﯦﺘﯩﭗ ﺟﻪﺳﻪﺗﻠﻪﺭﮔﻪ ﻳﯧﻘﯩﻨﻼﺷﺘﯩﻢ. ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺟﯧﻨﯩﻐﺎ ﺯﺍﻣﯩﻦ ﺑﻮﻟﻐﯩﻨﻰ ﻳﯩﺮﺗﻘﯘﭺ ﮬﺎﻳﯟﺍﻧﻼﺭ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﺑﻪﻟﻜﻰ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﺋﯩﻜﻪﻥ. ﮬﻪﻣﻤﯩﺴﯩﻨﯩﯖﻼ ﺑﻪﺩﯨﻨﯩﺪﻩ ﺋﻮﻕ ﺋﯩﺰﻟﯩﺮﻯ ﺗﯘﺭﺍﺗﺘﻰ. ﻣﻪﻥ ﺟﻪﺳﻪﺗﻠﻪﺭﮔﻪ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﭘﯧﺸﺎﻧﻪﻣﻨﻰ ﺗﯘﺗﯘﭖ ﺋﻮﻟﺘﯘﺭﯗﭖ ﻛﻪﺗﺘﯩﻢ. ﯞﻩﮬﺸﯩﻴﻠﯩﻚ، ﺋﺎﮪ ﯞﻩﮬﺸﯩﻴﻠﯩﻚ! ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﺋﯩﭽﯩﺪﯨﻤﯘ ﻣﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﯞﻩﮬﺸﯩﻴﻠﯩﻚ ﻳﻮﻕ ﺋﯩﺪﯨﻐﯘ. ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭﮔﻪ ﻧﯧﻤﻪ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ؟ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭ، ﺋﻪﻱ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭ! ﺳﯩﻠﻪﺭ ﺋﻪﺳﻠﯩﻨﻰ ﺳﯜﺭﯛﺷﺘﯜﺭﮔﻪﻧﺪﻩ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﺋﺎﺗﺎ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﮬﻪﯞﯞﺍ ﺋﺎﻧﯩﻨﯩﯔ ﺋﻪﯞﻻﺩﻟﯩﺮﻯ ﺋﯩﺪﯨﯖﻼﺭ. ﻗﺎﺑﯩﻞ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﮬﺎﺑﯩﻠﺪﯨﻦ ﻗﺎﻟﻐﺎﻥ ﺋﯚﭼﻤﻪﻧﻠﯩﻚ ﺋﯘﺩﯗﻣﻰ ﭘﺎﺕ - ﭘﺎﺕ ﺳﯩﻠﻪﺭﻧﻰ ﻗﯩﺮ - ﭼﺎﭘﻘﺎ ﻗﯘﺗﺮﯨﺘﯩﭗ ﺗﯘﺭﺩﻯ. ﺳﯩﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﯚﺯﯛﯕﻼﺭﻧﻰ ﺋﺎﻗﻼﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﺎﮬﺎﻧﻪ - ﺳﻪﯞﻩﺑﯩﯖﻼﺭ ﻧﺎﮬﺎﻳﯩﺘﻰ ﻛﯚﭖ. ﺯﯦﻤﯩﻦ ﺋﻪﺳﻠﯩﻲ ﺳﯩﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﮬﻪﻣﻤﯩﯖﻼﺭﻧﯩﯔ ﮬﻪﻣﻤﯩﻤﯩﺰﻧﯩﯔ، ﺷﯘﻧﺪﺍﻗﻼ ﺑﺎﺭﻟﯩﻖ ﺟﺎﻧﻠﯩﻘﻼﺭﻧﯩﯔ ﻣﺎﻛﺎﻧﻰ ﺋﯩﺪﻯ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺳﯩﻠﻪﺭ «ﻣﻪﻥ»ﻧﯩﻼ ﺋﻮﻳﻠﯩﺪﯨﯖﻼﺭ، «ﻣﻪﻥ»ﻧﻰ ﻗﯘﺩﺭﻩﺗﻜﻪ ﺋﯩﮕﻪ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺑﯩﺮﻗﺎﻧﭽﻪ «ﻣﻪﻥ»ﻧﻰ «ﺑﯩﺰ» ﺩﻩﯞﺍﻟﺪﯨﯖﻼﺭ. ﺑﯘ «ﺑﯩﺰ» ﻗﺎﻧﺪﺍﻗﺘﯘﺭ ﺑﯩﺮﻗﺎﻧﭽﻪ ﻳﯜﺯ، ﻣﯩﯔ، ﻳﯜﺯ ﻣﯩﯔ، ﮬﻪﺗﺘﺎ ﻣﯩﻠﻴﻮﻧﻼﺭﻏﺎ ﯞﻩﻛﯩﻞ ﺑﻮﻟﯘﯞﺍﻟﺪﻯ. ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﻗﺎﺭﯨﻤﯘﻗﺎﺭﺷﻰ ﻳﺎﻛﻰ ﺗﻪﯓ ﺗﯘﺭﯨﺪﯨﻐﺎﻥ ﺋﺎﺷﯘﻧﺪﺍﻕ «ﺑﯩﺰ»ﻟﻪﺭ ﺑﯘ ﺯﯦﻤﯩﻨﻨﯩﯔ ﮬﻪﻣﻤﻪ ﻳﯧﺮﯨﺪﻩ ﺧﯘﺩﺩﻯ ﻳﺎﯞﺍ ﺋﻮﺗﻘﺎ، ﺋﺎﺯﻏﺎﻧﻐﺎ ﺋﻮﺧﺸﺎﺵ ﭘﻪﻳﺪﺍ ﺑﻮﻟﯘﺷﻘﺎ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﻯ. ﺑﯘ «ﺑﯩﺰ» ﯞﺍﻗﺘﻰ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻘﺎ «ﺑﯩﺰ»ﻟﻪﺭﻧﻰ، ﺑﺎﺭﻟﯩﻖ ﺟﺎﻧﻠﯩﻘﻼﺭﻧﻰ ﺋﻪﺭﺯﯨﻤﻪﺱ ﻧﻪﺭﺳﻪ ﻗﺎﺗﺎﺭﯨﺪﺍ ﻛﯚﺭﺩﻯ، ﺑﻪﺯﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﮬﻪﺗﺘﺎ ﻧﻪﺳﻠﯩﻨﻰ ﻗﯘﺭﯗﺗﯘﯞﻩﺗﺘﻰ
ﻛﯧﭽﻪ ﺋﯚﻟﺘﯜﺭﯛﻟﮕﻪﻥ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﺪﺍ ﺳﯘﻧﺎﻳﻠﯩﻨﯩﭗ ﻳﺎﺗﻘﺎﻥ ﺟﻪﺳﻪﺗﻠﻪﺭ ﻗﺎﻥ - ﻳﺎﺵ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﻗﺎﻟﻐﺎﻥ ﻗﯩﺸﻼﻕ ﻛﯚﺯ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﺪﺍ ﺗﯧﺰ - ﺗﯧﺰ ﺋﺎﻟﻤﯩﺸﺎﺗﺘﻰ. ﺑﯘ ﻛﯚﺭﯛﻧﯜﺷﻠﻪﺭﻧﻰ ﻛﯚﻳﯜﯞﺍﺗﻘﺎﻥ ﺩﻩﻝ - ﺩﻩﺭﻩﺧﻠﻪﺭﺩﯨﻦ ﺑﯘﻗﺴﯘﭖ ﭼﯩﻘﻘﺎﻥ ﺋﯩﺲ - ﺗﯜﺗﻪﻛﻠﻪﺭ ﭘﺎﺕ - ﭘﺎﺕ ﺳﯜﺭﻩﺗﺴﯩﺰ ﻗﺎﺭﺍ ﻛﺎﺭﺗﯩﻨﺎ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻳﯧﭙﯩﭗ ﺗﯘﺭﺍﺗﺘﻰ.
ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻤﺪﯨﻜﻰ ﺋﺎﭼﭽﯩﻖ، ﺑﻮﻏﯘﺯﯗﻣﺪﯨﻜﻰ ﺋﺎﭼﭽﯩﻖ، ﻳﯜﺭﯨﻜﯩﻤﺪﯨﻜﻰ ﺋﺎﭼﭽﯩﻖ ﮬﻪﻣﻤﯩﺴﻰ ﺑﯩﺮﻟﯩﺸﯩﭗ ﺋﯚﺯ ﻛﺎﺭﺍﻣﯩﺘﯩﻨﻰ ﻛﯚﺭﺳﻪﺗﺘﻰ. ﻣﻪﻥ ﺋﯚﭺ ﺋﺎﻟﻤﺎﻗﭽﻰ ﺑﻮﻟﺪﯗﻡ، ﺋﯚﺯ ﺋﻪﺳﻠﯩﺪﯨﻦ ﺋﺎﻳﻨﯩﻐﺎﻥ، ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﯩﻚ ﺗﻪﺑﯩﺌﯩﺘﯩﻨﻰ ﻳﻮﻗﺎﺗﻘﺎﻥ ﺋﺎﭺ ﻣﻪﻟﺌﯘﻧﻼﺭﺩﯨﻦ ﺋﯚﭺ ﺋﺎﻟﻤﺎﻗﭽﻰ ﺑﻮﻟﺪﯗﻡ. ﻳﺎﻧﭽﯘﻗﯘﻣﺪﯨﻦ ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯔ ﺳﯩﯖﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﺎﻟﺪﯨﻢ - ﺩﻩ، ﭼﻮﻏﻨﯩﯔ ﺋﯜﺳﺘﯩﮕﻪ ﻗﻮﻳﺪﯗﻡ. ﺳﯩﯖﯩﺮ ﭘﯩﮋﯨﻠﺪﺍﭖ ﺳﯜﻳﻰ ﻗﯧﭽﯩﭗ، ﺋﺎﻧﺪﯨﻦ ﺗﺎﺭﺗﯩﻠﯩﭗ ﻗﻮﺭﯗﻟﯘﺷﻘﺎ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﻯ. «ﻣﻪﻥ ﺋﯘﺩﯗﻡ ﻗﯩﻠﺪﯨﻢ، ﺩﯦﺪﯨﻢ ﺋﯩﭽﯩﻤﺪﻩ، ﺑﯘ ﺷﯘﻣﻠﯘﻗﻨﻰ ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ ﻗﻮﻟﯘﯕﻼﺭ ﭼﻮﻗﯘﻡ ﻣﯘﺷﯘ ﺳﯩﯖﯩﺮﺩﻩﻙ ﻛﯩﺮﯨﺸﯩﭗ - ﺗﺎﺭﺗﯩﺸﯩﭗ ﻗﺎﻟﯩﺪﯗ، ﻣﯧﯖﻪﯕﻼﺭ ﻣﯘﺷﯘ ﺳﯜﻳﻰ ﻗﺎﭼﻘﺎﻥ ﺳﯩﯖﯩﺮ ﻛﻪﺑﻰ ﻗﯘﺭﯗﻳﺪﯗ، ﭘﯜﺗﯜﻥ ﺋﯜﮔﻪﯕﻼﺭﺩﯨﻜﻰ ﭘﻪﻱ - ﻣﯘﺳﻜﯘﻟﻼﺭ ﺋﯚﺯ ﺋﯩﻘﺘﯩﺪﺍﺭﯨﻨﻰ ﻳﻮﻗﯩﺘﯩﺪﯗ». ﻣﻪﻥ ﺑﯚﺭﯨﮕﻪ ﺗﯧﯟﯨﻨﯩﯟﺍﺗﺎﺗﺘﯩﻢ، ﻛﯚﻙ ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯔ ﻗﯘﺩﺭﯨﺘﯩﮕﻪ ﺗﯧﯟﯨﻨﯩﯟﺍﺗﺎﺗﺘﯩﻢ.
ﺟﺎﮬﺎﻥ ﻣﻪﻧﺰﯨﻠﯩﺪﻩ
ﻣﻪﻥ ﺋﺎﺟﺎﻳﯩﭗ ﺑﯩﺮ ﺭﻭﮬﯩﻲ ﻳﯚﻟﻪﻛﻨﯩﯔ ﻣﻪﺩﯨﺘﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﻮﺭﻧﯘﻣﺪﯨﻦ ﺗﯘﺭﺩﯗﻡ. ﻗﺎﻥ - ﻳﺎﺵ، ﺋﯩﺲ - ﺗﯜﺗﻪﻙ ﻗﺎﭘﻠﯩﻐﺎﻥ ﻗﯩﺸﻼﻗﻨﻰ ﻛﻪﻳﻨﯩﻤﺪﻩ ﻗﺎﻟﺪﯗﺭﯗﭖ، ﺳﻪﭘﯩﺮﯨﻤﻨﻰ ﺩﺍﯞﺍﻣﻼﺷﺘﯘﺭﺩﯗﻡ. ﻣﻪﻥ ﻗﺎﭼﯘﺭﯗﯞﻩﺗﻜﻪﻥ ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﻰ ﺋﯩﺰﺩﻩﭖ ﺗﯧﭙﯩﺶ ﻧﯩﻴﯩﺘﯩﮕﻪ ﻛﻪﻟﺪﯨﻢ. ﻣﻪﻥ ﻛﻮﻧﺎ - ﻳﯧﯖﻰ ﻗﯘﺭﯗﻗﻠﯘﻗﻨﯩﯔ ﺧﯧﻠﻰ ﺟﺎﻳﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﺎﺭﯨﻠﯩﺪﯨﻢ، ﻗﻪﺩﯨﻤﻜﻰ ﺋﯚﯕﻜﯜﺭﻟﻪﺭﮔﻪ ﻛﯩﺮﺩﯨﻢ، ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺗﺎﺷﻘﺎ ﺋﻮﻳﯘﻟﻐﺎﻥ ﻣﯘﺑﺎﺭﻩﻙ ﺳﯜﺭﻩﺗﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﻛﯚﺭﺩﯛﻡ ، ﻛﯚﺯﯛﻣﮕﻪ ﺳﯜﺭﺗﺘﯜﻡ. ﺗﻮﻗﯩﺴﯩﻐﺎ ﺋﯩﻨﺴﺎﻥ ﺑﺎﻟﯩﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﺑﯚﺭﯨﻨﻰ ﺋﯧﻤﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﻛﯚﺭﯛﻧﯜﺷﻠﯩﺮﻯ ﭼﯜﺷﯜﺭﯛﻟﮕﻪﻥ ﻛﻪﻣﻪﺭﻧﻰ ﺑﯧﻠﯩﻤﮕﻪ ﺑﺎﻏﻠﯩﺪﯨﻢ. ﺑﯘ ﺋﯩﺮﺍﺩﻩ ﻛﻪﻣﯩﺮﻯ ﺋﯩﺪﻯ. ﺩﻩﺳﺘﯩﺴﯩﮕﻪ ﺑﯚﺭﻩ ﺳﯜﺭﯨﺘﻰ ﭼﯜﺷﯜﺭﯛﻟﮕﻪﻥ ﻗﺎﻣﭽﯩﻨﻰ ﻗﻮﻟﯘﻣﻐﺎ ﺋﺎﻟﺪﯨﻢ. ﺑﯘ ﻣﯧﻨﻰ ﮬﻪﺭﮔﯩﺰ ﺑﻮﺷﺎﺷﺘﯘﺭﻣﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﮬﻪﻳﺪﻩﻛﭽﻰ ﺋﯩﺪﻯ. ﺋﯩﮕﯩﺮﯨﮕﻪ ﺑﯚﺭﻩ ﺳﯩﻤﺎﺳﻰ ﭼﯜﺷﯜﺭﯛﻟﮕﻪﻥ ﻛﯚﻙ ﺗﯘﻟﭙﺎﺭﻧﻰ ﻣﯩﻨﺪﯨﻢ. ﺑﯘ ﺋﻪﺭﻛﻪﻛﻨﯩﯔ ﻗﺎﻧﯩﺘﻰ ﺋﯩﺪﻯ. ﺗﯧﺒﯩﺮ ﺩﻩﺭﻳﺎﺳﯩﻨﯩﯔ ﺗﯩﺮﺭﯨﻦ ﺩﯦﯖﯩﺰﯨﻐﺎ ﻗﯘﻳﯘﻟﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺟﺎﻳﯩﺪﺍ ﺋﯩﻨﺴﺎﻥ ﺑﺎﻟﯩﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﯧﻤﯩﺘﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﺋﺎﻧﺎ ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯔ ﮬﻪﻳﯟﻩﺗﻠﯩﻚ ﮬﻪﻳﻜﯩﻠﯩﻨﻰ ﻛﯚﺭﺩﯛﻡ. ﺑﯘ ﻛﻪﻣﯩﺮﯨﻤﺪﯨﻜﻰ ﺋﻮﻳﻤﯩﻨﯩﯔ ﭼﻮﯕﺎﻳﺘﯩﻠﻐﺎﻥ ﮬﻪﻡ ﻣﯘﻛﻪﻣﻤﻪﻝ ﺷﻪﻛﻠﻰ ﺋﯩﺪﻯ. ﻣﻪﻥ ﺑﯘ ﮬﻪﻳﻜﻪﻝ ﮬﻪﻗﻘﯩﺪﯨﻜﻰ ﮬﯧﻜﺎﻳﯩﻨﻰ ﺋﺎﯕﻠﯩﺪﯨﻢ: ﻗﻪﺩﯨﻢ - ﻗﻪﺩﯨﻢ ﺯﺍﻣﺎﻧﻼﺭﺩﺍ ﺩﻩﻝ ﻣﯘﺷﯘ ﺩﻩﺭﻳﺎ ﺳﺎﮬﯩﻠﯩﺪﺍ ﺑﯩﺮ ﺩﯙﻟﻪﺕ ﺑﺎﺭ ﺋﯩﻜﻪﻥ. ﺋﯘﻛﯩﺴﻰ ﭘﺎﺩﯨﺸﺎﮪ ﺋﺎﻛﯩﺴﯩﻨﻰ ﺋﯚﻟﺘﯜﺭﯛﭖ ﺗﺎﺟﯘ - ﺗﻪﺧﺘﯩﻨﻰ ﺗﺎﺭﺗﯩﯟﺍﭘﺘﯘ، ﺋﺎﻧﺪﯨﻦ ﺋﺎﻛﯩﺴﯩﻨﯩﯔ ﺋﯘﺭﯗﻕ - ﺟﻪﻣﻪﺗﯩﻨﻰ ﻗﯩﺮﯨﭙﺘﯘ. ﭘﻪﻗﻪﺕ ﺑﯩﺮ ﺟﻴﻪﻥ ﻗﯩﺰﻻ ﺋﺎﻣﺎﻥ ﻗﺎﭘﺘﯘ. ﺟﻴﻪﻥ ﻗﯩﺰ ﺋﯚﻣﯜﺭ ﺑﻮﻳﻰ ﺗﻮﻱ ﻗﯩﻠﻤﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﻣﻮﻧﺎﺥ ﺑﻮﻟﯘﺷﻘﺎ ﻣﻪﺟﺒﯘﺭ ﻗﯩﻠﯩﻨﯩﭙﺘﯘ. ﻟﯧﻜﯩﻦ، ﺋﻮﻳﻠﯩﻤﯩﻐﺎﻥ ﻳﻪﺭﺩﻩ ﺑﯘ ﻣﻮﻧﺎﺥ ﻗﯩﺰ ﻗﻮﺷﻜﯧﺰﻩﻙ ﭘﻪﺭﺯﻩﻧﺖ ﺗﯘﻏﯘﭘﺘﯘ. ﻏﻪﺯﻩﭘﻠﻪﻧﮕﻪﻥ ﭘﺎﺩﯨﺸﺎﮪ ﻣﻮﻧﺎﺥ ﻗﯩﺰﻧﻰ ﺋﯚﻟﺘﯜﺭﯛﭖ، ﺋﯩﻜﻜﻰ ﺑﺎﻟﯩﻨﻰ ﺩﻩﺭﻳﺎﻏﺎ ﺗﺎﺷﻠﯩﯟﯦﺘﯩﭙﺘﯘ. ﺑﯘ ﺑﺎﻟﯩﻼﺭﻧﻰ ﺑﯩﺮ ﭼﯩﺸﻰ ﺑﯚﺭﻩ ﻗﯘﺗﯘﻟﺪﯗﺭﯗﯞﯦﻠﯩﭗ، ﺋﯚﺯ ﺳﯜﺗﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﯧﻘﯩﭗ ﭼﻮﯓ ﻗﯩﭙﺘﯘ ﺑﺎﻟﯩﻼﺭ ﭼﻮﯓ ﺑﻮﻟﻐﺎﻧﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﭘﺎﺩﯨﺸﺎﮬﻨﻰ ﺋﯚﻟﺘﯜﺭﯛﭘﺘﯘ ﯞﻩ ﺑﯚﺭﻩ ﺋﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻨﻰ ﻗﯘﺗﯘﻟﺪﯗﺭﯗﯞﺍﻟﻐﺎﻥ ﺟﺎﻳﺪﺍ ﺑﯩﺮ ﺷﻪﮬﻪﺭ ﺑﯩﻨﺎ ﻗﯩﭙﺘﯘ. ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺋﺎﻛﺎ - ﺋﯘﻛﺎ ﺋﯩﻜﻜﯩﺴﻰ ﺑﯘ ﺷﻪﮬﻪﺭﻧﻰ ﻗﺎﻳﺴﯩﺴﯩﻨﯩﯔ ﻧﺎﻣﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﺎﺗﺎﺵ ﻣﻪﺳﯩﻠﯩﺴﯩﺪﻩ ﺋﺎﺭﺍﺯﻟﯩﺸﯩﭗ ﻗﯧﻠﯩﭗ ﺋﺎﻛﯩﺴﻰ ﺋﯘﻛﯩﺴﯩﻨﻰ ﺋﯚﻟﺘﯜﺭﯛﭘﺘﯘ ﯞﻩ ﺑﯘ ﺷﻪﮬﻪﺭﻧﻰ ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﻧﺎﻣﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ «ﺭﯗﻡ» ﺩﻩﭖ ﺋﺎﺗﺎﭘﺘﯘ. ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺋﯘ، ﺧﻮﺗﯘﻥ - ﻗﯩﺰﻻﺭﻧﻰ ﻗﻮﻟﻐﺎ ﻛﻪﻟﺘﯜﺭﯛﺵ ﻣﻪﻗﺴﯩﺘﯩﺪﻩ ﻗﻮﺷﻨﺎ ﻗﻪﺑﯩﻠﻪ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﯘﺭﯗﺷﯘﭖ ﻣﻪﻏﻠﯘﭖ ﺑﻮﻟﯘﺵ ﮔﯩﺮﺩﺍﺑﯩﻐﺎ ﻛﯧﻠﯩﭗ ﻗﺎﻟﻐﺎﻧﺪﺍ، ﺋﺎﺭﯨﻐﺎ ﺑﯩﺮﻧﻪﭼﭽﻪ ﺋﺎﻧﺎ ﺑﯚﺭﻩ ﻛﯩﺮﯨﭗ ﺋﯘﻻﺭﻧﻰ ﻳﺎﺭﺍﺷﺘﯘﺭﯗﭘﺘﯘ. ﺷﯘﻧﯩﯔ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺷﻪﮬﻪﺭﺩﻩ ﺗﯩﻨﭽﻠﯩﻖ ﺋﻮﺭﻧﯩﺘﯩﻠﯩﭗ، ﺑﯘ ﺷﻪﮬﻪﺭ ﺑﯚﺭﻩ ﺷﻪﮬﯩﺮﻯ ﺩﻩﭖ ﺋﺎﺗﯩﻠﯩﭙﺘﯘ .
ﺑﯘ ﮬﯧﻜﺎﻳﯩﻨﻰ ﺋﺎﯕﻠﯩﻐﺎﻧﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﮬﻪﻳﻜﻪﻟﮕﻪ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﺧﯩﻴﺎﻟﻐﺎ ﭼﯚﻣﺪﯛﻡ. «ﻗﯘﺭﺋﺎﻥ»ﺩﯨﻜﻰ ﮬﺎﺑﯩﻞ - ﻗﺎﺑﯩﻞ ﺋﺎﻛﺎ - ﺋﯘﻛﺎ ﮬﯧﻜﺎﻳﯩﺴﻰ، ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﯩﻴﻪﺗﺘﯩﻜﻰ ﺗﯘﻧﺠﻰ ﻗﺎﺗﯩﻠﻠﯩﻖ ﯞﻩﻗﻪﺳﯩﮕﻪ ﺳﻪﯞﻩﺑﭽﻰ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﮬﻮﻗﯘﻕ ﯞﻩﺳﯟﻩﺳﯩﺴﻰ ﯞﻩ ﻗﯩﺰ ( ﺋﯩﻘﻠﯩﻤﻪ) ﻛﺎﻟﻼﻣﺪﯨﻦ ﻳﺎﻟﺖ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺋﯚﺗﺘﻰ. ﮬﯘﻥ، ﺋﯘﺳﯘﻥ، ﻗﺎﯕﻘﯩﻞ، ﺗﯜﺭﻛﻠﻪﺭ ﺋﯧﻠﯩﺪﯨﻤﯘ، ﺋﻪﺭﮔﯩﻨﻪ ﻗﯘﻧﺪﯨﻤﯘ، ﺋﻮﻏﯘﺯﺧﺎﻥ ﻣﻪﻧﺰﯨﻠﯩﺪﯨﻤﯘ، ﻣﻮﯕﻐﯘﻝ ﺯﯦﻤﯩﻨﯩﺪﯨﻤﯘ، ﻣﯩﺴﯩﺮ ﯞﻩ ﻓﺎﺭﺱ ﺩﯨﻴﺎﺭﺩﯨﻤﯘ، ﻓﯧﻦ، ﮔﯧﺮﻣﺎﻥ ﯞﻩ ﺳﻼﯞﯨﻴﺎﻥ ﺋﻪﻟﻠﯩﺮﯨﺪﯨﻤﯘ، ﮬﻪﺗﺘﺎ ﺋﯩﻨﺪﯨﺌﺎﻧﻼﺭﺩﯨﻤﯘ ﮬﻪﺭ ﻗﯧﺘﯩﻤﻠﯩﻖ ﻗﯧﺮﯨﻨﺪﺍﺷﻼﺭ ﻗﻪﺗﻠﯩﺌﺎﻣﯩﺪﺍ ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯔ ﻳﺎ ﺋﺎﻧﯩﻠﯩﻖ، ﻳﺎ ﺋﺎﺗﯩﻠﯩﻖ ﻳﺎﻛﻰ ﻳﻮﻟﺒﺎﺷﭽﻰ ﺳﯜﭘﯩﺘﯩﺪﻩ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﻐﺎ ﭼﯩﻘﯩﭗ ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻐﺎ ﻧﯩﺠﺎﺗﻠﯩﻖ ﺋﯧﻠﯩﭗ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﻠﯩﻜﻰ ﻣﺎﯕﺎ ﺑﯩﺮ ﺋﯩﻼﮬﯩﻲ ﻗﯘﺩﺭﻩﺗﻨﻰ ﺋﻪﺳﻠﻪﺗﺘﻰ. ﺋﯩﻨﺴﺎﻥ ﺗﻪﺑﯩﺌﯩﺘﯩﻨﯩﯔ ﭼﻮﯕﻘﯘﺭ ﻳﻪﺭﻟﯩﺮﯨﮕﻪ ﻳﻮﺷﯘﺭﯗﻧﻐﺎﻥ ﻳﯩﺮﺗﻘﯘﭺ ﻗﺎﺗﯩﻠﻠﯩﻖ ﺧﯘﺳﯘﺳﯩﻴﻪﺕ ﮬﻪﺭﺑﯩﺮ ﻗﯧﺘﯩﻢ ﭘﺎﺭﺗﻠﯩﻐﺎﻧﺪﺍ، ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﺑﻪﺭﮬﻪﻡ ﺑﻪﺭﮔﯜﭼﻰ، ﺋﯘﻧﻰ ﭼﻪﻛﻠﯩﮕﯜﭼﻰ، ﺋﯘﻧﻰ ﺗﯩﻨﭽﻠﯩﻘﻘﺎ ﻳﯧﺘﻪﻛﻠﯩﮕﯜﭼﻰ ﻧﯧﻤﻪ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﮬﻪﺭ ﻗﯧﺘﯩﻢ ﺑﯚﺭﻩ ﺳﯜﭘﯩﺘﯩﺪﻩ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﻐﺎ ﭼﯩﻘﯩﺪﯗ؟ ﻧﯧﻤﻪ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺋﺎﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﻳﯩﺮﺗﻘﯘﭼﻠﯘﻗﻨﻰ ﭼﻪﻛﻠﯩﮕﯜﭼﻰ، ﺋﯩﻨﺴﺎﻥ ﻧﻪﺯﯨﺮﯨﺪﻩ ﮬﻪﻡ ﻧﯩﺠﺎﺗﻜﺎﺭ، ﮬﻪﻡ ﻳﯩﺮﺗﻘﯘﭺ ﮬﯧﺴﺎﺑﻠﯩﻨﯩﺪﯗ؟
ﺩﻩﺭﮬﻪﻗﯩﻘﻪﺕ، ﻛﯜﭺ - ﻗﯘﺩﺭﻩﺕ، ﻗﯘﺩﺭﻩﺕ ﺋﯩﮕﯩﺴﻰ ﺋﯜﭼﯜﻧﻤﯘ، ﻗﺎﺭﺷﻰ ﺗﻪﺭﻩﭖ ﺋﯜﭼﯜﻧﻤﯘ ﺋﯩﻜﻜﻰ ﺗﻪﺭﻩﭘﻠﯩﻤﯩﻠﯩﻜﻜﻪ ﺋﯩﮕﻪ ﺋﯩﻜﻪﻥ؛ ﺧﯘﺩﺩﻯ ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪﺕ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻧﻪﭘﺮﻩﺕ، ﻳﺎﺧﺸﯩﻠﯩﻖ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻳﺎﻣﺎﻧﻠﯩﻖ، ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﻛﯚﺯﻟﻪﺵ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﯚﺯﮔﯩﮕﻪ ﺑﯧﻐﯩﺸﻼﺵ ﺭﻭﮬﻰ ﮬﻪﺭﺑﯩﺮ ﺋﯩﻨﺴﺎﻥ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﻣﯘﻛﻪﻣﻤﻪﻝ ﮬﻪﻣﺠﻪﮬﻪﺗﻠﯩﻚ ﺑﻮﻟﻐﺎﻧﻐﺎ ﺋﻮﺧﺸﺎﺵ.
ﻣﻪﻥ ﺟﺎﮬﺎﻥ ﻣﻪﻧﺰﯨﻠﯩﺪﻩ ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺋﯩﺰ - ﻧﯩﺸﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺗﺎﭘﺘﯩﻢ. ﺑﯚﺭﻩ ﺑﯧﺸﯩﻨﯩﯔ ﺳﯜﺭﯨﺘﻰ ﭼﯜﺷﯜﺭﯛﻟﮕﻪﻥ ﺗﯘﻍ - ﺋﻪﻟﻪﻣﻠﻪﺭ ، ﻳﺎﻏﺎﭺ ﺋﻮﻳﻤﯩﻼﺭ؛ ﺑﯚﺭﻩ ﺳﯩﻤﺎﺳﻰ ﭼﯜﺷﯜﺭﯛﻟﮕﻪﻥ ﻗﯧﻴﯩﻖ ﯞﻩ ﺗﯜﯞﺭﯛﻛﻠﻪﺭ، ﻛﯚﻛﺘﯩﻜﻰ ﻳﯘﻟﺘﯘﺯﻻﺭ ﺋﺎﺭﯨﺴﯩﺪﺍ ﻳﯜﺭﮔﻪﻥ ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯔ ﺳﯜﺭﯨﺘﻰ ﻛﻪﺷﺘﯩﻠﻪﻧﮕﻪﻥ ﺭﻩﺧﺖ ، ﺋﯩﻨﺪﯨﺌﺎﻧﻼﺭ ﻗﺎﻟﺪﯗﺭﻏﺎﻥ ﺋﯘﭼﺎﺭ ﺑﯚﺭﻩ ﺭﻩﺳﯩﻤﻠﯩﺮﻯ ، ﺑﯚﺭﻩ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﯩﻼﮪ ﻧﺎﻣﻰ ﺗﻪﯓ ﻗﻮﺷﯘﻟﯘﭖ ﺋﺎﺗﺎﻟﻐﺎﻥ ﻣﯘﻗﻪﺩﺩﻩﺱ ﺋﯩﺒﺎﺩﻩﺗﺨﺎﻧﯩﻼﺭ ﯞﻩ ﺑﺎﻳﺮﺍﻣﻼﺭ ﻣﺎﯕﺎ ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺷﺎﻧﻠﯩﻖ ﺋﯚﺗﻤﯜﺷﯩﺪﯨﻦ ﺩﯦﺮﻩﻙ ﺑﻪﺭﺩﻯ. ﻣﻪﻥ ﻳﯩﺮﺍﻕ - ﻳﯩﺮﺍﻕ ﺋﯚﺗﻤﯜﺷﻠﻪﺭﺩﯨﻜﻰ ﺋﺎﻧﯩﻠﯩﻖ - ﺋﺎﺗﯩﻠﯩﻖ ﺋﻪﺟﺪﺍﺩﻟﯩﺮﯨﻤﻨﯩﯔ ﺋﯩﺰﻧﺎﺳﯩﻨﻰ ﺗﺎﭘﻘﺎﻧﺪﻩﻙ ﺑﻮﻟﺪﯗﻡ، ﺋﯩﻨﺴﺎﻥ ﯞﯗﺟﯘﺩﯨﺪﯨﻜﻰ ﺑﺎﺗﯘﺭﻟﯘﻕ، ﻗﻪﻳﺴﻪﺭﻟﯩﻚ، ﻣﯧﮭﺮﯨﺒﺎﻧﻠﯩﻖ، ﮬﻪﻣﺪﻩﻣﻠﯩﻚ، ﻗﺎﻥ - ﻗﯧﺮﯨﻨﺪﺍﺷﻠﯩﻖ ﺗﯘﻳﻐﯘﺳﯩﻨﯩﯔ ﺋﻪﺳﻠﯩﻲ ﻳﯩﻠﺘﯩﺰﯨﻨﻰ، ﺋﯩﻠﮭﺎﻣﭽﯩﺴﯩﻨﻰ ﺗﺎﭘﻘﺎﻧﺪﻩﻙ ﺑﻮﻟﺪﯗﻡ. ﻳﯩﻠﺘﯩﺰﺩﺍﺷﻠﯩﻖ، ﺯﯦﻤﯩﻨﺪﺍﺷﻠﯩﻖ، ﺗﻪﻗﺪﯨﺮﺩﺍﺷﻠﯩﻖ ﺑﯘﺭﭼﻰ ﻗﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻤﻨﻰ ﺋﯘﺭﻏﯘﺗﺘﻰ.
ﻣﻪﻥ ﻗﯘﻳﺎﺷﻘﺎ ﻗﺎﺭﯨﺪﯨﻢ، ﺋﺎﻕ ﺗﻪﻧﻠﯩﻚ ﻗﻮﯞﻣﻼﺭﻧﯩﯔ ﻗﯘﻳﺎﺵ ﺋﯩﻼﮬﯩﻨﻰ ﺑﯚﺭﻩ ﻧﺎﻣﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻗﻮﺷﯘﭖ ﺋﺎﺗﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻘﻰ ﺋﯧﺴﯩﻤﮕﻪ ﭼﯜﺷﺘﻰ، ﻗﯘﻳﺎﺵ ﻣﺎﯕﺎ ﺗﯧﺨﯩﻤﯘ ﮬﺎﺭﺍﺭﻩﺗﻠﯩﻚ ﺑﯩﻠﯩﻨﺪﻯ. ﻣﻪﻥ ﻳﯧﻴﯩﻠﯩﭗ ﻳﺎﺗﻘﺎﻥ ﺋﻮﺗﻼﻕ، ﻳﻪﻟﭙﯜﻧﯜﭖ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ ﺋﻮﺭﻣﺎﻧﻼﺭﻏﺎ ﻗﺎﺭﯨﺪﯨﻢ، ﺑﻪﺯﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﯩﻼﮬﯩﻨﯩﻤﯘ ﺑﯚﺭﻩ ﻧﺎﻣﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﯘﻟﯘﻏﻠﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻘﻰ ﻧﻪﺯﯨﺮﯨﻤﻨﻰ ﺗﯧﺨﯩﻤﯘ ﻛﻪﯕﻠﯩﻜﻜﻪ ﺗﺎﺭﺍﺗﺘﻰ. ﻳﻪﻧﻪ ﺑﻪﺯﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﺳﻤﺎﻥ ﺋﯩﻼﮬﯩﻨﻰ ﺑﯚﺭﻩ ﻧﺎﻣﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﺎﺗﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻘﻰ ﻛﯚﻙ ﺑﯚﺭﻩ ﺗﻪﺳﻪﯞﯞﯗﺭﯗﻣﻨﻰ ﺗﯧﺨﯩﻤﯘ ﺑﯜﻳﯜﻛﻠﯜﻛﻠﻪﺭﺩﻩ ﭘﻪﺭﯞﺍﺯ ﻗﯩﻠﺪﯗﺭﺩﻯ. ﺋﻪﻗﯩﻞ - ﭘﺎﺭﺍﺳﻪﺕ ﺋﯩﻼﮬﻰ ﻣﯩﺮﻛﻮﺭﻯ ﺑﯩﻠﻪﻥ «ﻗﯘﺭﺋﺎﻥ»ﺩﺍ ﺯﯨﻜﯩﺮ ﻗﯩﻠﯩﻨﻐﺎﻥ ﺑﯚﺭﻩ ﻳﯘﻟﺘﯘﺯﻯ ﮬﻪﻗﻘﯩﺪﯨﻜﻰ ﺋﻮﺧﺸﺎﺷﻠﯩﻖ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺗﻪﭘﻪﻛﻜﯘﺭﯗﻣﻨﻰ ﺗﯧﺨﯩﻤﯘ ﻳﯜﻛﺴﻪﻟﺪﯛﺭﺩﻯ. ﺋﺎﺟﺎﻳﯩﭗ ﺑﯩﺮ ﺗﯘﻳﻐﯘ ﻣﯧﻨﻰ ﺋﻪﺳﯩﺮ ﻗﯩﻠﯩﯟﺍﻟﺪﻯ. ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻨﻰ ﻗﺎﺭﺍﯕﻐﯘﻟﯘﻗﺘﯩﻦ ﻳﻮﺭﯗﻗﻠﯘﻗﻘﺎ، ﮬﺎﻻﻛﻪﺗﺘﯩﻦ ﻧﯩﺠﺎﺗﻜﺎﺭﻟﯩﻘﻘﺎ، ﺋﯜﻣﯩﺪﺳﯩﺰﻟﯩﻜﺘﯩﻦ ﺋﯜﻣﯩﺪﯞﺍﺭﻟﯩﻘﻘﺎ، ﭼﯜﺷﻜﯜﻧﻠﯜﻛﺘﯩﻦ ﺟﯘﺷﻘﯘﻧﻠﯘﻗﻘﺎ ﺑﺎﺷﻠﯩﻐﺎﻥ ﺷﯘ ﺋﯘﺯﺍﻕ ﺩﻩﯞﺭﻟﻪﺭﺩﯨﻜﻰ ﻗﯘﺩﺭﻩﺗﻠﯩﻚ ﺭﻭﮪ ﺑﯚﺭﻩ ﺭﻭﮬﻰ ﻣﯧﻨﻰ ﺋﺎﺟﺎﻳﯩﭗ ﮬﺎﻳﺎﺟﺎﻧﻐﺎ ﭼﯚﻣﺪﯛﺭﺩﻯ.
ﺑﻮﻳﻨﯘﻣﻐﺎ ﺋﯧﺴﯩﯟﺍﻟﻐﺎﻥ ﺑﯚﺭﻩ ﺋﻮﺷﯘﻗﯩﻨﻰ ﮬﯚﺭﻣﻪﺕ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺳﯚﻳﺪﯛﻡ، ﻣﺎﯕﺎ ﻛﯜﭺ ﻛﯩﺮﺩﻯ. ﺑﯘ ﻣﺎﯕﺎ ﺑﯚﺭﻩ ﺭﻭﮬﯩﺪﯨﻦ ﻛﯩﺮﮔﻪﻥ ﻛﯜﭺ ﺋﯩﺪﻯ.
ﺋﻮﯞﭼﯩﻨﻰ ﻗﺎﭼﯘﺭﯗﺵ
ﻣﻪﻥ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ، ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﻰ ﺋﯩﺰﺩﻩﭖ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ ﺗﯘﻳﯘﻗﺴﯩﺰ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﻐﺎ ﺑﯩﺮ ﺋﻮﯞﭼﻰ ﺋﯘﭼﺮﺍﺷﺘﻰ. ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺑﯩﺮ ﻗﻮﻟﯩﺪﺍ ﻣﯩﻠﺘﯩﻖ، ﺑﯩﺮ ﻗﻮﻟﯩﺪﺍ ﺑﯚﺭﻩ ﺗﯧﺮﯨﺴﻰ ﺑﺎﺭ ﺋﯩﺪﻯ. ﻧﯧﺮﻯ - ﺑﯧﺮﯨﺴﯩﻨﻰ ﺋﻮﻳﻠﯩﻤﺎﻳﻼ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻗﻮﻟﯩﺪﯨﻜﻰ ﺑﯚﺭﻩ ﺗﯧﺮﯨﺴﯩﻨﻰ ﺗﺎﺭﺗﯩﯟﺍﻟﺪﯨﻢ. ﺋﯘ ﻣﺎﯕﺎ ﻣﯩﻠﺘﯩﻘﯩﻨﻰ ﺗﻪﯕﻠﯩﺪﻯ، ﻣﻪﻥ ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﻗﺎﺭﺍﭘﻤﯘ ﻗﻮﻳﻤﺎﻱ ﺑﯚﺭﻩ ﺗﯧﺮﯨﺴﯩﻨﻰ ﻳﯧﭙﯩﻨﺪﯨﻢ. ﻣﻪﻥ ﺷﯘ ﺗﺎﭘﺘﺎ ﺋﯚﺯﯛﻣﭽﻪ ﺑﯚﺭﻩ ﻗﯩﻴﺎﭘﯩﺘﯩﮕﻪ ﻛﯩﺮﮔﻪﻧﯩﺪﯨﻢ. ﺋﯘ ﻣﺎﯕﺎ ﭘﻮﭘﻮﺯﺍ ﻗﯩﻠﺪﻯ، ﻣﻪﻥ ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﭼﻪ ﺧﯩﺮﯨﺲ ﻗﯩﻠﺪﯨﻢ؛ ﺋﯘ ﻣﯧﻨﻰ ﻣﻪﻧﺴﯩﺘﻤﻪﻱ ﻛﯜﻟﺪﻯ، ﻣﻪﻥ ﻛﯚﯕﻠﯜﻣﺪﻩ ﺋﯘﻧﻰ ﺳﺎﺭﺍﯕﻐﺎ ﭼﯩﻘﺎﺭﺩﯨﻢ. ﻣﻪﻥ ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﮔﻮﻳﺎ ﺳﯩﺮﺗﺎﺭﺩﯗﺷﻼﺭﻧﻰ ﮬﺎﻻﻛﻪﺗﺘﯩﻦ ﺧﻪﯞﻩﺭﻟﻪﻧﺪﯛﺭﯛﺵ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﻛﻪﻟﮕﻪﻥ ﺋﯚﺗﯜﻛﻪﻥ ﺑﯚﺭﯨﺴﻰ ﮬﯧﺴﺎﺑﻼﻳﺘﺘﯩﻢ. ﻣﻪﻥ ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﯞﺍﺭﻗﯩﺮﯨﺪﯨﻢ: «ﺳﻪﻥ ﺳﻪﻧﻠﻪﺭ ﮬﺎﻻﻙ ﺑﻮﻟﯘﺵ ﺧﻪﯞﭘﯩﺪﻩ ﺗﯘﺭﯗﯞﺍﺗﯩﺴﯩﻠﻪﺭ!» ﺋﯘ ﺗﯘﺭﯗﭘﻼ ﻗﺎﻟﺪﻯ. ﺋﯘ ﻣﯧﻨﻰ ﺳﺎﺭﺍﯕﻐﺎ ﭼﯩﻘﺎﺭﺩﯨﻤﯘ ﻳﺎﻛﻰ ﺋﺎﻟﻠﯩﻘﺎﻧﺪﺍﻕ ﯞﻩﮬﯩﻤﯩﮕﻪ ﭼﯚﻣﺪﯨﻤﯘ، ﺑﯩﻠﻤﯩﺪﯨﻢ، ﻣﯩﻠﺘﯩﻘﯩﻨﻰ ﻣﺎﯕﺎ ﺗﻪﯕﻠﯩﮕﯩﻨﯩﭽﻪ، ﻛﻪﻳﻨﯩﮕﻪ ﺩﺍﺟﯩﭗ - ﺩﺍﺟﯩﭗ ﺑﯩﺮﺋﺎﺯ ﻳﯩﺮﺍﻗﻠﯩﺸﯩﯟﺍﻟﻐﺎﻧﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﻗﯧﭽﯩﭗ ﻛﻪﺗﺘﻰ.
ﺋﯧﮕﯩﺰ ﭼﻮﻗﻘﯩﺪﯨﻜﻰ ﺑﯚﺭﻩ
ﻣﻪﻥ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ، ﺑﯚﺭﻩ ﺗﯧﺮﯨﺴﯩﻨﻰ ﻳﯧﭙﯩﻨﯩﭗ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ، ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﺑﯚﺭﻩ ﭼﺎﻏﻼﭖ، ﺑﯚﺭﻩ ﺟﺎﻣﺎﺋﯩﺘﯩﻤﻨﻰ ﺋﯩﺰﺩﻩﭖ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ. ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺋﯩﺰﻟﯩﺮﯨﻨﻰ ﺑﺎﻳﻘﯩﺴﺎﻡ ﭘﯘﺭﯨﺪﯨﻢ، ﺗﯩﻜﻪﻧﻠﻪﺭﮔﻪ ﺋﯩﻠﯩﻨﯩﭗ ﻗﺎﻟﻐﺎﻥ ﻳﯘﯕﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺑﺎﻳﻘﯩﺴﺎﻡ ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻤﮕﻪ ﺳﯜﺭﺗﺘﯜﻡ. ﺋﯘﻻﺭﻧﻰ ﺋﻪﻧﻪ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺳﯧﻐﯩﻨﯩﺶ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ. ﻧﺎﮬﺎﻳﻪﺕ ﺑﯩﺮ ﻛﯜﻧﻰ ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﯞﺍﺯﻯ ﺋﺎﯕﻼﻧﺪﻯ. ﮔﻮﻳﺎ ﺑﯩﺮ ﯞﻩﮬﯩﻲ ﺋﺎﯕﻼﻧﻐﺎﻧﺪﻩﻙ ﯞﯗﺟﯘﺩﯗﻡ ﻟﻪﺭﺯﯨﮕﻪ ﻛﻪﻟﺪﻯ. ﻳﯜﮔﯜﺭﺩﯛﻡ، ﺋﺎﯞﺍﺯ ﭼﯩﻘﻘﺎﻥ ﺗﻪﺭﻩﭘﻜﻪ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﻳﯜﮔﯜﺭﺩﯛﻡ. ﭼﺎﺗﻘﺎﻟﻼﺭ ﭘﻪﺷﻠﯩﺮﯨﻤﮕﻪ ﺋﯧﺴﯩﻠﺪﻯ، ﭘﻪﺭﯞﺍ ﻗﯩﻠﻤﯩﺪﯨﻢ؛ ﺋﯘﭼﻠﯘﻕ ﺗﺎﺷﻼﺭ ﭼﺎﭘﯘﺗﻠﯩﺪﻯ، ﭘﯩﺴﻪﻧﺖ ﻗﯩﻠﻤﯩﺪﯨﻢ، ﻳﯜﮔﯜﺭﺩﯛﻡ، ﻗﯘﻟﯩﻘﯩﻢ ﺗﯜﯞﯨﺪﻩ ﭘﻪﻗﻪﺕ ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯔ ﮬﯘﯞﻟﯩﺸﯩﻼ!
ﺋﺎﺧﯩﺮ ﻣﻪﻥ ﺋﯘﻧﻰ ﻛﯚﺭﺩﯛﻡ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺋﯘ ﻧﺎﮬﺎﻳﯩﺘﻰ ﺗﯩﻚ ﺑﯩﺮ ﭼﻮﻗﻘﯩﻨﯩﯔ ﺋﯜﺳﺘﯩﺪﻩ ﺋﯩﺪﻯ. ﭼﻮﻗﻘﯩﻐﺎ ﻳﺎﻣﺎﺷﺘﯩﻢ، ﺳﯧﺮﯨﻠﺪﯨﻢ، ﻳﻪﻧﻪ ﻳﺎﻣﺎﺷﺘﯩﻢ، ﻳﻪﻧﻪ ﺳﯧﺮﯨﻠﺪﯨﻢ، ﻗﺎﻧﭽﻪ ﻗﯩﻠﺴﺎﻣﻤﯘ ﺑﻮﻟﻤﯩﺪﻯ. ﺋﺎﻳﺎﻏﻠﯩﺮﯨﻢ ﻳﯩﺮﺗﯩﻠﺪﻯ، ﻗﻮﻟﻠﯩﺮﯨﻢ ﻗﺎﻧﯩﺪﻯ، ﻛﯩﻴﯩﻤﻠﯩﺮﯨﻢ ﺟﯘﻟﺠﯘﻝ ﺑﻮﻟﺪﻯ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﻣﻪﻥ ﺋﯘ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ ﻳﯜﻛﺴﻪﻛﻠﯩﻜﻜﻪ ﭼﯩﻘﺎﻟﻤﯩﺪﯨﻢ. ﺋﺎﺧﯩﺮ ﻣﻪﻥ ﺋﯘ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ ﭼﻮﻗﻘﯩﻨﻰ ﻣﻪﺭﻛﻪﺯ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﭘﻪﺳﺘﻪ ﺋﺎﻳﻠﯩﻨﯩﺸﻘﺎ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﯨﻢ، ﺧﯘﺩﺩﻯ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﺑﯩﺮ ﭼﺎﻏﻼﺭﺩﺍ ﻣﯧﻨﻰ ﻣﻪﺭﻛﻪﺯ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺋﺎﻳﻼﻧﻐﺎﻧﺪﻩﻙ ﺋﺎﻳﻼﻧﺪﯨﻢ، ﻛﯚﺯﯛﻡ ﮬﺎﻣﺎﻥ ﺋﯘ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ ﻧﯘﻗﺘﯩﺪﺍ ﺋﯩﺪﻯ. ﻣﻪﻥ ﭼﯚﺭﮔﯩﻠﻪﻳﺘﺘﯩﻢ، ﻛﺎﻟﻼﻣﺪﯨﻤﯘ ﺋﺎﺟﺎﻳﯩﭗ ﺧﯩﻴﺎﻟﻼﺭ ﭼﯚﺭﮔﯩﻠﻪﻳﺘﺘﻰ.
«ﺋﻪﻱ ﺑﯚﺭﻩ، ﺩﻩﻳﺘﺘﯩﻢ ﺋﯩﭽﯩﻤﺪﻩ، ﺳﻪﻥ ﺋﺎﺷﯘ ﻳﯜﻛﺴﻪﻛﻠﯩﻜﻜﻪ، ﺋﯘﻧﯩﯖﺪﯨﻨﻤﯘ ﻳﯘﻗﯩﺮﻯ ﻳﯜﻛﺴﻪﻛﻠﯩﻜﻜﻪ ﻣﻪﻧﺴﯘﭖ. ﺳﯧﻨﯩﯔ ﺭﻭﮬﯩﯔ ﺗﺎﻍ - ﺋﻮﺭﻣﺎﻧﻼﺭﻏﺎ، ﺋﺎﺳﻤﺎﻥ، ﻳﯘﻟﺘﯘﺯﻻﺭﻏﺎ ﺳﯩﯖﮕﻪﻥ. ﻳﯩﺮﺍﻕ ﺋﯚﺗﻤﯜﺷﻠﻪﺭﺩﻩ ﺋﺎﺗﺎ - ﺑﻮﯞﺍﻡ ﺳﺎﯕﺎ ﺳﯧﻐﯩﻨﻐﺎﻥ، ﻣﻪﻥ ﮬﯧﻠﯩﮭﻪﻡ ﺳﺎﯕﺎ ﺳﯧﻐﯩﻨﯩﻤﻪﻥ. ﻣﻪﻥ ﺳﻪﻥ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻣﯘﯕﺪﺍﺷﻘﯩﻠﻰ ﻛﻪﻟﺪﯨﻢ، ﺋﯩﭽﯩﻤﺪﯨﻜﯩﻨﻰ ﺋﯧﻴﺘﻘﯩﻠﻰ ﻛﻪﻟﺪﯨﻢ »
ﮬﯘﯞﻻﺵ
ﺗﯘﻳﯘﻗﺴﯩﺰ، ﺑﯚﺭﻩ ﮬﯘﯞﻟﯩﺪﻯ. ﺋﯘﻧﯩﯔ ﮬﯘﯞﻟﯩﺸﻰ ﺗﻮﻟﯩﻤﯘ ﻣﯘﯕﻠﯘﻕ ﺋﯩﺪﻯ. ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻣﻪﻥ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﮬﺎﻝ - ﻣﯘﯓ ﺑﻮﻟﯘﯞﺍﺗﻘﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﭼﯜﺷﻪﻧﺪﯨﻢ. «ﺳﻪﻥ ﻣﯘﯕﻠﯩﻨﯩﺸﻘﺎ ﮬﻪﻗﻠﯩﻖ، ﺩﯦﺪﯨﻢ ﺋﯩﭽﯩﻤﺪﻩ، ﺩﯗﻧﻴﺎﺩﺍ ﻗﺎﻳﺴﻰ ﺑﯩﺮ ﺟﺎﻥ ﺋﯩﮕﯩﺴﻰ ﺳﺎﯕﺎ ﺋﻮﺧﺸﺎﺵ ﺋﺎﯞﯞﺍﻝ ﺷﯘﻧﭽﻪ ﺯﺍﻣﺎﻥ ﺋﯘﻟﯘﻏﻠﯩﻨﯩﭗ، ﻛﯧﻴﯩﻦ ﻣﯘﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﺎﺭﯨﻼﻧﻐﺎﻥ ﮬﺎﻗﺎﺭﻩﺗﻠﯩﻚ ﺗﺎﺭﯨﺨﻨﻰ ﺑﺎﺷﺘﯩﻦ ﻛﻪﭼﯜﺭﯛﭖ ﺑﺎﻗﻘﺎﻥ؟!»
ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯔ ﮬﯘﯞﻟﯩﺸﻰ ﺗﯘﻳﯘﻗﺴﯩﺰ ﺋﯚﺯﮔﻪﺭﺩﻯ، ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﺑﯩﺮﻧﻪﭼﭽﻪ ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯔ ﮬﯘﯞﻟﯩﺸﻰ ﻗﻮﺷﯘﻟﺪﻯ. ﻣﻪﻥ ﺑﯘ ﺋﺎﯞﺍﺯﻻﺭﺩﯨﻦ ﺩﺍﺩ - ﭘﻪﺭﻳﺎﺩ ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﺪﯨﻢ. ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ، ﺋﯘ ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﯚﺯﻟﯩﺮﯨﮕﻪ ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ ﺋﺎﺩﺍﻟﻪﺗﺴﯩﺰﻟﯩﻜﻠﯩﺮﯨﺪﯨﻦ ﭘﻪﺭﻳﺎﺩ ﺋﯘﺭﯗﯞﺍﺗﺎﺗﺘﻰ. ﻗﻪﺩﯨﻤﺪﻩ ﺋﯩﻨﺴﺎﻥ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﯘ ﺗﻪﺑﯩﺌﻪﺕ ﺩﯗﻧﻴﺎﺳﯩﺪﺍ ﺗﻪﯓ ﻳﺎﺷﺎﭖ، ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻐﺎ ﺭﻭﮬﯩﻲ ﻣﻪﺩﻩﺕ ﯞﻩ ﺋﯘﻟﯘﻏﯟﺍﺭﻟﯩﻖ ﺑﯧﻐﯩﺸﻠﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻘﻰ ﺋﯜﭼﯜﻥ، ﺋﯘ ﺋﻪﻣﺪﯨﻠﯩﻜﺘﻪ ﻗﯩﺮﻏﯩﻦ ﻗﯩﻠﯩﻨﯩﺶ «ﻣﯘﻛﺎﭘﺎﺗﯩﻐﺎ ﺳﺎﺯﺍﯞﻩﺭ»ﻣﯘ؟ ﻣﻪﻥ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺩﺍﺩ - ﭘﻪﺭﻳﺎﺩﯨﻨﯩﯔ ﺗﯧﮕﯩﻨﻰ ﭼﯜﺷﯩﻨﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ: ﺗﻪﺑﯩﺌﻪﺕ ﺩﯗﻧﻴﺎﺳﯩﺪﺍ ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﺪﯨﻦ ﻣﺎﻛﺎﻥ ﺗﺎﻟﯩﺸﯩﺪﯨﻐﺎﻥ، ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻐﺎ ﮬﯘﺟﯘﻡ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﻏﺎﻟﺠﯩﺮ ﺗﻪﺑﯩﺌﻪﺗﻨﻰ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﯞﯗﺟﯘﺩﯨﻐﺎ ﺳﯩﯖﺪﯛﺭﮔﻪﻧﻤﯘ ﺋﻪﺳﻠﯩﻲ ﺋﯩﻨﺴﺎﻥ ﺋﯩﺪﻯ. «ﻧﻪﺳﻠﯩﻨﻰ ﻳﺎﺧﺸﯩﻼﺵ» ﺩﻩﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﻗﺎﻧﺪﺍﻗﺘﯘﺭ ﺑﯩﺮ ﻏﻪﻟﯩﺘﻪ ﺋﯩﺴﺘﻪﻛﻨﯩﯔ ﻗﯘﺗﺮﯨﺘﯩﺸﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﯩﺘﻨﻰ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﭼﯧﺘﯩﺸﺘﯘﺭﻣﯩﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﯞﯗﺟﯘﺩﯨﺪﺍ ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻐﺎ ﺋﯚﭼﻤﻪﻧﻠﯩﻚ ﭘﻪﻳﺪﺍ ﺑﻮﻻﺭﻣﯩﺪﻯ!؟»
ﺗﯘﻳﯘﻗﺴﯩﺰ، ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﮬﯘﯞﻟﯩﺸﯩﺪﺍ ﺑﯩﺮ ﺳﯜﺭ ﺋﻪﻛﺲ ﺋﻪﺗﺘﻰ. ﻣﻪﻥ ﻗﺎﻧﺪﺍﻗﺘﯘﺭ ﺑﯩﺮ ﯞﻩﮬﯩﻤﻪ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ. ﻧﺎﮬﻪﻕ ﻗﺎﺭﯨﻼﻧﻐﺎﻥ، ﻧﺎﮬﻪﻕ ﺟﺎﺯﺍﻻﻧﻐﺎﻥ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺋﯩﺴﻴﺎﻥ ﻛﯚﺗﯜﺭﻣﻪﻛﭽﯩﻤﯩﺪﯗ، ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﺪﯨﻦ ﻗﯩﺴﺎﺱ ﺋﺎﻟﻤﺎﻗﭽﯩﻤﯩﺪﯗ؟ ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﻣﺎﯕﺎ ﻳﻮﭘﯘﺭﯗﻟﯘﭖ ﻛﻪﻟﻤﯩﺪﻯ. ﺩﯦﻤﻪﻙ، ﺑﯘ ﯞﻩﮬﯩﻤﻪ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺳﺎﺩﺍﺳﻰ. ﺋﯘﻻﺭ ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﺪﯨﻦ ﯞﻩﮬﯩﻤﻪ ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﯩﯟﺍﺗﯩﺪﯗ.
ﻣﻪﻥ ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﮬﯘﯞﻻﺷﻠﯩﺮﯨﺪﯨﻦ ﺋﻪﻧﺴﯩﺰﻟﯩﻚ ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﺪﯨﻢ. ﺋﯘﻻﺭ ﺋﯚﺯﯨﺪﯨﻦ ﺋﻪﻧﺴﯩﺮﻩﯞﺍﺗﺎﺗﺘﻰ، ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﺪﯨﻦ ﺋﻪﻧﺴﯩﺮﻩﯞﺍﺗﺎﺗﺘﻰ. ﺭﺍﺳﺖ، ﺑﯚﺭﯨﻨﯩﯔ ﻧﻪﺳﻠﯩﻨﻰ ﺋﯚﺯﮔﻪﺭﺗﯩﯟﻩﺗﻜﻪﻥ ﺋﯩﻨﺴﺎﻥ ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺋﯚﺯ ﻧﻪﺳﻠﯩﻨﻰ ﺋﯚﺯﮔﻪﺭﺗﯩﺸﻜﻪ ﻛﯩﺮﯨﺸﯩﯟﺍﺗﯩﺪﯗ. ﺋﯩﻜﻜﻰ ﺟﯩﻨﺴﺘﯩﻦ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﺑﻪﻟﻜﻰ ﺗﺎﻕ ﺑﯩﺮ ﺟﯩﻨﺴﺘﯩﻦ ﭘﻪﻳﺪﺍ ﺑﻮﻟﯩﺪﯨﻐﺎﻥ (ﻳﺎﻛﻰ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ؟) ﺋﯩﻨﺴﺎﻥ ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻨﻰ ﻧﯧﻤﻪ ﻛﻮﻳﻐﺎ ﺳﺎﻻﺭ؟ ﺗﻪﺑﯩﺌﻪﺗﻨﻰ ﻧﯧﻤﻪ ﻛﻮﻳﻐﺎ ﺳﺎﻻﺭ؟
ﺑﯩﺮ ﭼﺎﻏﺪﺍ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﮬﯘﯞﻻﺷﻠﯩﺮﻯ ﻛﯜﭼﻪﻳﺪﻯ، ﺋﯘﻻﺭﻏﺎ ﻧﯘﺭﻏﯘﻥ - ﻧﯘﺭﻏﯘﻥ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﮬﯘﯞﻻﺷﻠﯩﺮﻯ ﻗﻮﺷﯘﻟﻐﺎﻧﯩﺪﻯ. ﺗﯩﻠﺴﯩﺰ ﺗﺎﻏﯘ - ﺗﺎﺷﻼﺭ ﺧﯘﺩﺩﻯ ﺯﯗﯞﺍﻧﻐﺎ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﺪﻩﻙ ﺋﻪﻛﺲ ﺳﺎﺩﺍ ﭼﯩﻘﺎﺭﺩﻯ، ﺑﻮﺭﺍﻥ ﭘﻪﻳﺪﺍ ﺑﻮﻟﺪﻯ. ﺩﻩﻝ - ﺩﻩﺭﻩﺧﻠﻪﺭ ﺧﯘﺩﺩﻯ ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺋﯩﺴﻴﺎﻧﻜﺎﺭ ﭼﯘﻗﺎﻧﯩﻨﻰ ﭼﺎﯞﺍﻙ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﺎﻟﻘﯩﺸﻼﯞﺍﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ ﺷﺎﻟﺪﯨﺮﻻﺷﻘﺎ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﻯ. ﮔﯜﻝ - ﮔﯩﻴﺎﮬﻼﺭ ﺧﯘﺩﺩﻯ ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺧﯩﺘﺎﺑﯩﻨﻰ ﺗﻪﺳﺘﯩﻘﻼﭖ ﺑﺎﺵ ﻟﯩﯖﺸﯩﺘﯩﭗ ﺋﯜﻟﮕﯜﺭﻩﻟﻤﻪﻳﯟﺍﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ؛ ﺑﯘﻻﻕ ﺳﯘﻟﯩﺮﻯ ﺷﯩﺮﯨﻠﺪﺍﯞﺍﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﺧﯘﺩﺩﻯ ﺗﻮﺧﺘﯩﻤﺎﻱ ﭘﯩﭽﯩﺮﻟﯩﺸﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ. ﻛﯚﻝ ﺳﯘﻟﯩﺮﻯ ﺩﻩﻳﺪﯨﻐﯩﻨﯩﻨﻰ ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﺑﯩﻠﯩﭗ ﻳﺎﺗﻤﺎﻱ، ﺑﯩﺮ ﮬﻪﻕ ﮔﻪﭖ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺋﺎﻏﺰﯨﻨﻰ ﺋﯚﻣﻪﻟﻠﻪﯞﺍﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ، ﺩﻩﺭﻳﺎ - ﺩﯦﯖﯩﺰﻻﺭ ﺗﺎﺷﻘﯩﻨﻼﭖ ﻣﻪﻳﺪﯨﺴﯩﮕﻪ ﻣﯘﺷﺘﻼﭖ ﺳﯚﺯﻟﻪﯞﺍﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ ﺑﯩﺮ ﺋﻪﮬﯟﺍﻝ ﻳﯜﺯ ﺑﻪﺭﺩﻯ. ﻣﯧﻨﯩﯔ ﻗﯧﻨﯩﻤﻤﯘ ﺋﯘﺭﻏﯘﺩﻯ. ﻣﻪﻧﻤﯘ ﺑﯚﺭﻩ ﺑﯩﻠﻪﻥ، ﺑﻮﺭﺍﻥ ﺑﯩﻠﻪﻥ، ﺗﻪﺑﯩﺌﻪﺕ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻗﻮﺷﯘﻟﯘﭖ ﮬﯘﯞﻻﺷﻘﺎ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﯨﻢ. ﻣﯧﻨﯩﯔ ﮬﯘﯞﻻﺷﻠﯩﺮﯨﻤﺪﺍ ﮬﺎﻳﺎﺟﺎﻧﻐﺎ ﻛﻪﻟﮕﻪﻥ ﺗﻪﺑﯩﺌﻪﺕ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﻮﻳﻐﺎﻧﻐﺎﻥ ﺋﯩﻨﺴﺎﻥ ﺗﻪﺑﯩﺌﯩﺘﯩﻨﯩﯔ ﮬﻪﻣﺠﻪﮬﻪﺗﻠﯩﻜﻰ ﺋﻪﻛﺲ ﺋﯧﺘﻪﺗﺘﻰ. ﻣﻪﻥ ﺑﯘ ﮬﯘﯞﻻﺷﻠﯩﺮﯨﻤﺪﺍ ﺩﯗﻧﻴﺎﻏﺎ ﺧﯩﺘﺎﺏ ﻳﺎﯕﺮﯨﺘﯩﯟﺍﺗﺎﺗﺘﯩﻢ: «ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﮬﯘﯞﻻﯞﺍﺗﯩﺪﯗ، ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻼﺭ، ﻗﯘﻻﻕ ﺳﯧﻠﯩﯖﻼﺭ، ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﮬﯘﯞﻻﯞﺍﺗﯩﺪﯗ. ﺋﯘ ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﻪﺳﻠﯩﻲ ﺑﯩﺮ ﻣﻪﻧﺒﻪﺩﯨﻦ ﻛﻪﻟﮕﻪﻥ ﻗﺎﻥ - ﻗﯧﺮﯨﻨﺪﺍﺵ ﺋﯩﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺟﺎﻛﺎﺭﻻﯞﺍﺗﯩﺪﯗ. ﺋﯘ ﺋﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻨﯩﯖﻤﯘ، ﺑﯩﺰﻧﯩﯖﻤﯘ، ﺑﺎﺷﻘﺎ ﺟﺎﻧﻠﯩﻘﻼﺭﻧﯩﯖﻤﯘ ﺑﯩﺮ ﻣﺎﻛﺎﻧﺪﺍﺵ، ﻛﺎﺋﯩﻨﺎﺗﺘﺎ ﺑﯩﺮﻻ ﻣﺎﻛﺎﻧﺪﺍﺵ ﺑﯩﺮﻻ ﻳﻪﺭﺷﺎﺭﯨﻐﺎ ﻣﻪﻧﺴﯘﭖ ﺋﯩﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺟﺎﻛﺎﺭﻻﯞﺍﺗﯩﺪﯗ. ﺋﯘ، ﺋﺎﻟﻪﻣﻠﯩﻚ ﺗﺎﺭﺗﯩﺸﯩﺶ ﻛﯜﭼﻰ ﻗﺎﻧﯘﻧﯩﻴﯩﺘﯩﻨﯩﯔ ﮬﻪﻣﻤﯩﮕﻪ، ﮬﻪﻣﻤﯩﮕﻪ ﺋﻮﺭﺗﺎﻕ ﺋﯩﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺟﺎﻛﺎﺭﻻﯞﺍﺗﯩﺪﯗ. ﺋﯘ ﻗﯩﺮﻏﯩﻦ ﻗﯩﻠﯩﺸﻤﺎﻳﻠﻰ ﺩﻩﯞﺍﺗﯩﺪﯗ، ﻗﯩﺮﻏﯩﻦ ﻗﯩﻠﯩﺸﻤﺎﯕﻼﺭ ﺩﻩﯞﺍﺗﯩﺪﯗ؛ ﺋﯘ ﺑﯘ ﺟﺎﮬﺎﻧﻨﻰ ﺟﻪﻧﻨﻪﺕ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻧﻤﯘ ﺋﯩﻨﺴﺎﻥ، ﺩﻭﺯﺍﺥ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻧﻤﯘ ﺋﯩﻨﺴﺎﻥ، ﺩﻩﯞﺍﺗﯩﺪﯗ؛ ﺋﯘ ﻣﻪﻥ ﺑﯩﺮ ﭼﺎﻏﺪﺍ ﻣﯘﻗﻪﺩﺩﻩﺳﻠﯩﻜﻨﯩﯔ ﺳﺎﮬﯩﺒﻰ ﺋﯩﺪﯨﻢ، ﺋﻪﻣﺪﻯ ﻗﺎﺭﯨﻠﯩﻨﯩﭗ ﯞﻩﮬﺸﯩﻴﻠﯩﻜﻨﯩﯔ ﺳﯩﻤﯟﻭﻟﻰ ﻗﯩﻠﯩﻨﯩﭗ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ. ﺋﯩﻨﺴﺎﻥ ﮬﯧﻠﯩﮭﻪﻡ ﺋﯘﻟﯘﻏﯟﺍﺭﻟﯩﻘﻨﯩﯔ ﺳﺎﮬﯩﺒﻰ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺋﺎﻳﻨﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﺗﻪﺑﯩﺌﯩﺘﻰ ﺗﯜﭘﻪﻳﻠﻰ ﺑﻪﻟﻜﯩﻢ ﺑﯩﺮ ﻛﯜﻧﻰ ﻏﺎﻟﺠﯩﺮﻟﯩﻘﻨﯩﯔ ﺗﯩﻤﺴﺎﻟﻰ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻗﯧﻠﯩﺸﻰ ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ، ﺩﻩﯞﺍﺗﯩﺪﯗ.
ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﮬﯘﯞﻻﯞﺍﺗﯩﺪﯗ، ﺋﻪﻱ ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻼﺭ، ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﮬﯘﯞﻻﯞﺍﺗﯩﺪﯗ، ﮬﻪﺭﺑﯩﺮ ﺑﯚﺭﻩ ﺋﯚﺯﯨﮕﻪ ﺧﺎﺱ ﺋﺎﯞﺍﺯﺩﺍ ﮬﯘﯞﻻﯞﺍﺗﯩﺪﯗ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺑﯩﺮ ﺧﯩﻞ ﺋﺎﮬﺎﯕﺪﺍ ﮬﯘﯞﻻﯞﺍﺗﯩﺪﯗ، ﻣﻪﻧﻤﯘ ﺋﯚﺯﯛﻣﮕﻪ ﺧﺎﺱ ﺋﺎﯞﺍﺯﺩﺍ ﮬﯘﯞﻻﯞﺍﺗﯩﻤﻪﻥ، ﺗﻪﺑﯩﺌﻪﺕ ﻗﯘﻻﻕ ﺳﯧﻠﯩﯟﺍﺗﯩﺪﯗ، ﺳﯩﻠﻪﺭﻣﯘ ﻗﯘﻻﻕ ﺳﯧﻠﯩﯖﻼﺭ، ﺋﻪﻱ ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻼﺭ »
ﺋﻮﻳﻐﯩﻨﯩﺶ
ﺋﻮﻳﻐﺎﻧﺪﯨﻢ، ﻗﺎﺭﯨﺴﺎﻡ ﭼﯧﺪﯨﺮ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﻳﯧﺘﯩﭙﺘﯩﻤﻪﻥ. ﻣﯧﻨﻰ ﺑﯚﺭﯨﻠﻪﺭ ﭼﯧﺪﯨﺮ ﺋﯩﭽﯩﮕﻪ ﺋﻪﻛﯩﻠﯩﭗ ﻗﻮﻳﺪﯨﻤﯘ ﻳﺎﻛﻰ ﺋﻪﺳﻠﯩﺪﯨﻤﯘ ﭼﯧﺪﯨﺮﺩﯨﻦ ﭼﯩﻘﻤﺎﻱ ﭼﯜﺵ ﻛﯚﺭﺩﯛﻣﻤﯘ، ﺑﯩﻠﻪﻟﻤﯩﺪﯨﻢ. ﭼﺎﯕﻐﯩﺮﺍﻗﺘﯩﻦ ﻛﯚﻛﻜﻪ ﻗﺎﺭﯨﻐﯩﻨﯩﻤﺪﺍ ﭼﯧﺪﯨﺮ ﻣﺎﯕﺎ ﻛﻮﻣﺰﻩﻛﺘﻪﻙ، ﺧﯘﺩﺩﻯ ﺟﻪﺳﻪﺕ ﻛﯜﻟﻰ ﻗﺎﭼﯩﻼﻧﻐﺎﻥ ﻛﻮﻣﺰﻩﻛﺘﻪﻙ ﺑﯩﻠﯩﻨﺪﻯ. ﻣﻪﻥ ﺋﯧﯖﻪﻙ، ﺑﻮﻳﻨﯘﻣﺪﯨﻜﻰ ﺗﻪﺭﻟﻪﺭﻧﻰ ﺳﯜﺭﺗﯜﯞﯦﺘﯩﭗ ﺳﯩﺮﺗﻘﺎ ﭼﯩﻘﺘﯩﻢ. ﻛﯚﻛﻜﻪ ﺗﯩﻜﯩﻠﺪﯨﻢ، ﻳﯩﺮﺍﻕ - ﻳﯩﺮﺍﻗﻼﺭﻏﺎ ﻗﺎﺭﯨﺪﯨﻢ. ﺑﯘ ﭼﺎﻏﺪﺍ ﺋﺎﺳﻤﺎﻥ ﺯﯦﻤﯩﻨﻨﻰ ﺋﻮﺭﺍﭖ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ ﺋﺎﻳﻼﻧﻤﺎ ﺋﯧﺘﯩﻜﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻣﺎﯕﺎ ﺋﯩﻨﺘﺎﻳﯩﻦ ﺯﻭﺭ ﭼﯧﺪﯨﺮﺩﻩﻙ ﺑﯩﻠﯩﻨﺪﻯ. «ﻣﻪﻥ ﭼﯧﺪﯨﺮ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﻳﺎﺷﺎﯞﺍﺗﯩﻤﻪﻥ ﺑﯩﺰ ﭼﯧﺪﯨﺮ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﻳﺎﺷﺎﯞﺍﺗﯩﻤﯩﺰ» ﺩﯦﺪﯨﻢ ﺋﯚﺯ - ﺋﯚﺯﯛﻣﮕﻪ ﭘﯩﭽﯩﺮﻻﭖ. ﻣﻪﻥ ﮔﻪﭖ ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﺪﻩﻙ ﺗﯘﺭﺍﺗﺘﯩﻢ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺋﺎﯞﺍﺯﯨﻢ ﻗﯘﻟﯩﻘﯩﻤﻐﺎ ﮬﯘﯞﻟﯩﻐﺎﻧﺪﻩﻙ ﺑﯩﻠﯩﻨﺪﻯ. ﻣﻪﻥ ﻛﯩﻢ ﺋﯩﺪﯨﻢ؟ ﻛﯩﻢ ﺑﻮﻟﺪﯗﻡ؟ ﻛﯩﻢ ﺑﻮﻟﯩﻤﻪﻥ؟ ﺑﯩﺰ ﻛﯩﻢ ﺋﯩﺪﯗﻕ؟ ﻛﯩﻢ ﺑﻮﻟﺪﯗﻕ؟ ﻛﯩﻢ ﺑﻮﻟﯩﻤﯩﺰ؟ ﻗﺎﺗﻤﯘ - ﻗﺎﺕ ﺳﻮﺋﺎﻟﻼﺭ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﺑﯧﺸﯩﻢ ﺋﯧﺴﻪﻧﮕﯩﺮﻩﭘﻼ ﻗﺎﻟﺪﻯ. ﻣﻪﻥ ﺑﯧﺸﯩﻤﻨﻰ ﭼﺎﻳﻘﯩﯟﻩﺗﺘﯩﻢ. ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﺳﻪﻝ ﺋﺎﺯﺍﺩﯨﻠﯩﻜﻜﻪ ﺋﯩﮕﻪ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﻧﺎﺧﺸﺎ ﺗﻮﯞﻻﺷﻘﺎ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﯨﻢ:
ﻳﯘﺭﺗﯘﻣﻨﯩﯔ ﺧﻪﯞﯨﺮﯨﻨﻰ ﺑﯩﻠﻪﻣﺴﻪﻥ، ﺋﯧﻴﺘﻘﯩﻦ ﻣﺎﯕﺎ
ﻗﺎﺭﺍ ﺑﺎﺷﯩﻢ ﻗﯘﺭﺑﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﯘﻥ ﺑﯚﺭﻩﻡ ﺳﺎﯕﺎ
ﻧﺎﺧﺸﺎﻡ ﭼﻪﻛﺴﯩﺰﻟﯩﻜﻠﻪﺭﺩﻩ ﭘﻪﺭﯞﺍﺯ ﻗﯩﻠﺪﻯ، ﻗﯘﺷﻼﺭ ﭼﯘﺭﯗﻗﻼﺷﻠﯩﺮﻯ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺗﻪﯕﻜﻪﺵ ﺑﻮﻟﺪﻯ؛ ﻧﺎﺧﺸﺎﻡ ﻛﻪﯕﻠﯩﻜﻠﻪﺭﮔﻪ ﺗﺎﺭﯨﻠﯩﺸﻘﺎ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﻯ، ﺗﺎﻏﯘ - ﺗﺎﺷﻼﺭ ﺋﻪﻛﺲ ﺳﺎﺩﺍ ﻳﺎﻧﺪﯗﺭﺩﻯ
ﻣﻪﻥ ﺧﯩﻴﺎﻟﺪﯨﻦ ﺋﻮﻳﻐﺎﻧﺪﯨﻢ، ﻣﻪﻥ ﺋﻮﻳﻐﺎﻧﺪﯨﻢ، ﺋﻪﻱ ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻼﺭ
ئەسكەرتىش:
ئوكيان تورىدىكى بارلىق ئەسەرلەرنىڭ نەشىر ھوقۇقى ئوكيان تورىغا مەنسۈپ. قالايمىقان كۆچۈرۈپ ئىشلىتىشكە، قانۇنسىز نەشىر قىلىشقا، ھەرقانداق مېدىيا ۋاستىلىرىدا ئېلان قىلىشقا بولمايدۇ. خىلاپلىق قىلغانلارنىڭ قانۇنى جاۋابكارلىقى سۈرۈشتە قىلىنىدۇ. قالايمىقان كۆچۈرۈپ تارقاتقان تور بىكەتلەر ئاشكارە ئېلان قىلىنىدۇ.
ئوكيان تورىدىكى بارلىق ئەسەرلەرنىڭ نەشىر ھوقۇقى ئوكيان تورىغا مەنسۈپ. قالايمىقان كۆچۈرۈپ ئىشلىتىشكە، قانۇنسىز نەشىر قىلىشقا، ھەرقانداق مېدىيا ۋاستىلىرىدا ئېلان قىلىشقا بولمايدۇ. خىلاپلىق قىلغانلارنىڭ قانۇنى جاۋابكارلىقى سۈرۈشتە قىلىنىدۇ. قالايمىقان كۆچۈرۈپ تارقاتقان تور بىكەتلەر ئاشكارە ئېلان قىلىنىدۇ.