مىسىرنىڭ قۇياش كالېندارى 6000 يىل بۇرۇنلا بارلىققا كەلگەن . ئۇنىڭ بارلىققا كېلىشى نىل دەرياسى سۈيىنىڭ تېشىش ۋە تارتىلىش مەزگىلىنى ھېسابلاش ئېھتىياجى بىلەن مۇناسىۋەتلىك . مىسرلىقلار تېرىقچىلىق مەزگىلىگە تەسىر يەتكۈزمەي ، يېزا ئىگىلىكنى راۋاجانلاندۇرۇش ئۈچۈن ، ئۇزاق مۇددەتلىك ئىشلەپچىقىرىش ئەمەلىيتى جەريانىدا نىل دەرياسى سۈيىنىڭ تېشىپ كېتىش قانۇنىيتىنى تەدىرىجى ئىگىلىگەن . ئۇلار ئىككى قېتىملىق تاشقىن ئارىلىقىنىڭ 365 كۈن بولدىغانلىقىنى بايقىغان . شۇنىڭ بىلەن بىللە ، يەنە ھەر يىلى -6 ئاينىڭ -17 ياكى -18 كۈنى سەھەردە نىل دەرياسىنىڭ كۆكىرىشكە باشلايدىغانلىقىنى ، بۇنىڭ نىل دەرياسىدا پات ئارىدا تاشقىن بولدىغانلىقىنىڭ ئالامىتى ئىكەنلىكىنى ، نىل دەرياسىنىڭ كەلكۈن بېشى ھازىرقى قاھىرەنىڭ ئەتراپىغا كەلگەندە ، سىرىئوس (ئاسمان بۆرىسى يۇلتۇزى ) بىلەن قۇياشنىڭ ئۇپۇق سىزىقىنىڭ تەڭ كۆتۈرۈلدىغانلىقىنى بايقىغان ، مىسىرلىقلار سىرىئوس بىلەن قۇياشنىڭ ئۇپۇق سىزىقىدىن تەڭ كۆتۈرۈلۈشىنى يىلنىڭ باشلىنىشى ، ئىككى قېتىملىق تاشقىن ئارىلىقىنى بىر يىل دەپ بىلگەن . مۇشۇلارنىڭ ئاساس قىلىپ تۇرۇپ ، بىر يىلنى تاشقىن مەۋسۈمى (-10-7 ئايلار) ، تېرىقچىلىق مەۋسۈمى ،( 2-11-ئايلار ) يىغىم مەۋسۈمى (،-3 -6 ئايلار )غا ئايرىپ ، ئاسترونومىيە، كالېنىدار بىلەن يېزا ئىگىلىك ئىشلەپچىقىرىشنىڭ زىچ مۇناسىۋىتىنى جانلىق ئەكىس ئەتتۈرگەن . مسىرلىقلار يەنە بىر يىلنى 365 كۈن قىلىپ بېكىتپ ، 12 ئايغا بۆلگەن ، ھەر ئاينى 30 كۈن قىلغان ، يىل ئاخىرىغا بەش كۈن قوشۇپ بايرام قىلغان . بۇ ، دۇنيادىكى ئەڭ بالدۇرقى قۇياش كالېندارىدۇر. بۇ كالېنداردا ھەر تۆت يىلدا بىر كۈن پەرق كۆرۈلسىمۇ ، لېكىن ئۇنى ئىشلىتىش ناھايتى قۇلايلىق ئىدى ، كېيىن مىسىرنىڭ قۇياش كالېندارى ياۋروپاغا تارقالغان ، رىم ئىمپېراتورى كائېسار ۋە رىم پاپاسى گرېگورى13 نىڭ ئۈزلۈكسىز مۇكەممەللەشتۈرۈشى ئارقىلىق ھازىر ئومۇميۈزلۈك ئىشلىتىلىۋاتقان مىلادىيە كالېندارىغا ئايلانغان .