تەشنا تېخنىكا كۇلۇبى

موشۇنداق ئاھاڭدا بىر ناخشا بولىدىغاندەك قىلىدىغان، شۇڭا بۇ ئاھاڭدا مەنمۇ غىڭشىغاچ ماۋزۇ قويىۋەتتىم. «ئوقۇغۇچى» ناملىق بارلىق جانلىقلار ئورتاق دۇچ كىلىدىغان تۈگىمەس ئىمتىھان قايناملىرى ھەممىمىزگە ئايان. 15 يىلدىن بىرى تالاي رەت ئىمتىھان بېرىپ، خۇدانىڭ قۇدرىتى بىلەن ھېچ خەۋپ يەتمەي موشۇ ھالغا ئۇلاشقان بولساممۇ، تا ھازىرغىچە «ئىمتىھان» ئاتلىق بۇ سۆزنى ئاڭلىسام نىرۋام بىر قايناپ توختايدۇ. قانداق قىلغۇلۇق؟! ئوقۇتقۇچىلار جېنىدا «ئۈگېنىۋاتقىنىڭلار پۈتۈنلەي ئىمتىھانغا تاقابىل تۇرۇش ئۈچۈن» دەۋاتسا، ئاسپرانت - دوكتورلار جېنىدا «ۋاي ھەممىسى شەكلى نەرسە...» دەۋاتسا، چىشنى مەھكەم چىشلەپ، «خەپ ئىمتىھان» دېگەنچە ئۈگەنمەي نە ئامال.
بۇ مەۋسۇملۇق ئىمتىھانلىرىمدىن ئۈچىنى ئوبدانلا بېرىۋالدىم، يەنە تۆتىنىڭ جامالىنى كۆرۈش ئۈچۈن بىر ئاي كۇتۇپخانىدا قېتىپ ئولتۇرىدىغان گەپ. ئەڭ كۈلكەمنى قىستايدىغنى، ئۈچ يىل ئۈگىنىپمۇ ھېچبىر تۈگىمەيۋاتقان «ماۋزۇدۇڭ نەزىرىيىسى» ناملىق قىلىن دەرىسنىڭ ئىمتىھانىنى 1 - ئاينىڭ 19 - غا ئورۇنلاشتۇرۇپ قويۇپتۇ، ئاشۇ قوتۇر ئىمتىھان ئۈچۈن بىكار بىرھەپتە مەكتەپتە يۈرىدىكەنمەن(:ھۆ ھۆ: :ھۆ ھۆ:). بۇمۇ بوپتۇ دەپ، مىڭ بالادا پويىز بىلەتلىرىمنى قولۇمغا ئېلىۋېىلىپ، شۈكىرى ئاللاھ دېگنچە ئىمتىھانلار تەييارلىقىغا كىرىشىپ كېتىدىغان بولدۇم.
كەسپىم ئىلېكتىر - ئۇچۇر بولغان بىلەن، «كەلگۈسىدە'سەيپۇڭ' بولۇپ قالسا ئەس قاتار» دەپ ئورۇنلاشتۇرۇلغان «تەكشۈرۈپ ئۆلچەش تېخنىكىسى»(检测技术) دېگەن دەرىسنى ئۈگىنىۋاتىمەن، ئۇنىڭغا بىر قېتىملىق تاپشۇرۇق ئۈچۈن «ئۇچراشماي تۇرۇپ ئەتراپتىكى جىسىملارنىڭ تىمپراتورىسىنى ئۆلچەش» ھەققىدە ئىلمىي ماقالە يازىمەن(ۋاي توۋا 5000 خەت دەيمەن)؛ «كەلگۈسىدە سامسۇڭ شىركېتىنى سىتېۋىلىپ، دۇنياغا داڭلىق ئەقلىيفون شىركېتى قۇرۇپ قالسا ھەجەپ ئەمەس» دېگەن تامادا ئورۇنلاشتۇرۇلغان «كىرىشسىمان سېستىما ئېچىش» (嵌入式系统-Embedded system) ناملىق دەرىستە ARM شىركېتىنىڭ Cortex-M3 تىپلىق مىكرو سېستىمىسىغا پروگرامما تۈزۈشنى ئۈگېنىۋاتىمەن. ئۇنىڭ 7 قىتىملىق تەجىربىسىنى بۈگۈن تاماملاپ، رەسمىي دوكىلاتىنى يېزىشقا تۇتۇش قىلدىم. تەس بولسىمۇ ياقتۇرۇپ قالغان « يۇقىرى چاستوتىلىق ئالاقە توك يولى» (高频通信电子电路) ناملىق دەرىسىنىڭ 5 قىتىملىق تەجىربىسىدىن ئىككىنى ئىشلەپ بولدۇم، قالغىنى كۆزىنى پارقىرىتىپ تۇرىشىدۇ.
ئوڭغا ئۆرگىلەي، سولغا چۆرگىلەي ئىشقىلىپ ئىمتىھانلارنىڭ دەردىدە كىچىلىرى ئۇيقۇدىن بىدار، كۈندۈزى تاماقتىن بىزار، ياتاققا كەلسەم كومپىيوتېردىن قېچىپ، سىنىپقا چىقسام تلىفۇننى تىقىپ، كۇتۇپخانىنى پاناھ تارتىپ ئۆتىۋاتىمەن. ئويلاپ باقسام ئابدۇخالىق ئۇيغۇرنىڭ تۆۋەندىكى شېئىرى بىلەن ئىچىمدىكىنى ئازراق بوشىتىۋالالايدىغاندەك قىلىمەن.

مەنزىلى مەقسەت ئۇزاق، تېز ماڭمىدى مىنگەن ئۇلاغ،
تاش قوراملىقتا مېىڭپ، ئاسقاپ يامان بولدى ياداپ.

ئازغىنە بىر ئىستىراھەتنى قىلاي ھاسىل دېسەم،
ھېچ ئارام بەرمەس ماڭا تۆت تەرەپتىن ئىت قاۋاپ.

گاھى ئوخشارمەن مۇھىت ئاتلاسىدا بىر كېمىگە،
تاغ كەبى دولقۇن ئىچىدە خەس كەبى ھالىم خاراب.

بىر چۆكۈپ بىر چىقىمەن، تۇنجۇقۇپ بىر تىنىمەن،
كۆرۈنەر ساھىل قاچان، دەپ كۆزلىرىم كەتتى قاماپ.

ھەققە باغلىدىم دىلىمنى، ئىشقا سالالماي تىلىمنى،
زوقلىنىپ سوقۇر يۈرەك، مىڭ پارە قىلسىمۇ چاناپ.

جان ئۆلۈم خەۋپىدە قالدى،كۆزلىرىمدىن ياندى ئوت،
ئۆلمىسەم غازى ئەگەر، ئۆلسەم شېھىتلەردىن ھېساب.

ئېقى ئاق، قارىسى قارا، ھەرگىزمۇ ئاق بولماس قارا،
ئاجرىسۇن مىستىن ئالتۇن تازا ئوتتا كۆيۈپ چىداپ.

كۆرگۈلۈكنى كۆرگۈلۈك يا ئابدۇخالىق ئۆلگۈلۈك،
ئىككىنىڭ بىرىگە تۇرماق، ھەرجانغا بولسۇن شۇ خىتاب!

-- ئابدۇخالىق ئۇيغۇر
قېنى ، قېنى يەنە كىملەر مەندەك ئىمتىھان ھەكەلكچىلىكدە؟! تۆكۈڭلار دەرتلىرىڭلارنى، كۆمۈلۈپ كەتسۇن تەشنا بلوگى!!