ئەخلاقنىڭ جۇلاسى ۋە نىداسى
قۇربان داۋۇت شاھىدى
قۇربان داۋۇت شاھىدى
زاﻣﺎن - زاﻣﺎﻧلاردﯨﻦ ﺑﯧﺮى ﺗﻪرﯨﭙﻰ ﺗﯩﻠلاردا داﺳﺘﺎن ﺑﯘ ﻗﻮۋﻣﻨﯩﯔ ﺑﻮي - ﺑﻪﺳﺘﯩﺪﯨﻜﻰ ﻗﺎۋۇل، ﺑﯧﺠﯩﺮﯨﻤﻠﯩﻚ؛ ۋۇﺟﯘد ﺋﺎﻟﯩﻤﯩﺪﯨﻜﻰ ﻗﻮرﻗﯘﻣﺴﯩﺰﻟﯩﻖ ۋە ﺷﯩﺠﺎﺋﻪت؛ ﺧﺎراﻛﺘﯧﺮ ۋە ﺗﯘﻳﻐﯘﺳﯩﺪﯨﻜﻰ ﺋﯩﭙﭙﻪت، ﻏﯘرۇر؛ ﺋﺎڭ - ﺋﯧﺘﯩﻘﺎدﯨﺪﯨﻜﻰ ﻧﯘر ۋە ﺋﻪﻗﯩﻞ ﻧﻪﺳﻪﺑﻰ ﭘﺎﻛﯩﺰ ﺑﯘ ﻗﻮۋﻣﻨﻰ ﻣﯩﺴﻠﯩﺴﯩﺰ ﺋﺎﻣﻪت - ﺋﯩﭙﺘﯩﺨﺎرلارﻏﺎ، ﻧﯘﺳﺮەت -ﺳﻪﻟﺘﻪﻧﻪﺗﻠﻪرﮔﻪ ﻧﺎﺋﯩﻞ ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﯩﺪى.
ﻧﯩﮭﺎﻳﻪت، ﺑﯘ ﺳﯜﭘﻪت -ﺳﺎﺋﺎدەﺗﻠﻪرﻧﻰ ﻗﺎﻧﭽﯩﻠﯩﻐﺎن ﺋﻪﺳﯩﺮ -ﺋﯧﺮالارﻧﯩﯔ ﻗﺎﻧﺎت -ﻗﯘﻳﺮۇﻗﻠﯩﺮى ﺳﯩﻴﭙﺎپ ﺋﯚﺗﯜپ ﻛﻪﺗﻜﻪن ﺑﻮﻟﺴﯩﻤﯘ، ﺋﻪﻣﻤﺎ ﺋﺎﺳﯩﻴﺎﻧﻰ ﻣﻪرﻛﻪز ﻗﯩﻠﻐﺎن ﺑﯜﻳﯜك ﻳﯩﭙﻪك ﻳﻮﻟﻰ ﺑﻮﻳﻠﯩﺮﯨﺪﯨﻜﻰ ﺷﺎﻧﻠﯩﻖ ﻣﻪدەﻧﯩﻴﻪت ﺋﺎﺑﯩﺪﯨﻠﯩﺮى، ﺗﯩﻠﺴﯩﻤﺎت ﻣﯚﺟﯩﺰﯨﻠﻪر، ﺋﻪﭘﺴﺎﻧﻪ - رﯨﯟاﻳﻪﺗﻠﻪر ﺋﯚزﻟﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﺋﯚﯕﻤﻪس ﺟﯘلاﺳﻰ، ﻳﻮﻗﺎﻟﻤﺎس زﯨﻠﺰﯨﻠﯩﺴﻰ ﺑﯩﻠﻪن ﺋﯚﺗﻤﯜﺷﻨﯩﯔ ﺑﻪرﮬﻪﻗﻠﯩﻘﻰ ۋە ﺋﻪﺑﻪدﯨﻴﻠﯩﻜﯩﮕﻪ ﺷﺎﮬﯩﺪﻟﯩﻖ ﺑﯧﺮﯨﭗ ﺗﯘرۇﭘﺘﯘ.
ﺗﻪﯕﺮﯨﻨﯩﯔ ﮬﯩﻤﻤﻪت ۋە ﮬﯧﻜﻤﯩﺘﻰ ﺗﻮﻟﯘق ﺗﯚﻛﯜﻟﮕﻪن ﺋﺎﻳﻪﺗﺘﻪك ﺋﯘﻟﯘغ ﺑﯘ زەﻛﯩﻲ ﻣﺎﻛﺎن ﺋﯩﭙﺘﯩﺪاﺋﯩﻲ ﺋﺎﻟﻪﻣﺪﯨﻦ زاﻣﺎﻧﯩﯟى ﺟﻪﻣﺌﯩﻴﻪﺗﻜﻪ ﻗﻪدەر ﺑﻮﻟﻐﺎن ﮬﺎﻳﺎﺗﻠﯩﻖ ﻣﯘﺳﺎﭘﯩﺴﯩﺪە ﻳﻪﺗﺘﻪ ﺋﯩﻘﻠﯩﻤﻨﯩﯔ ﻛﯚزﯨﻨﻰ ﻗﺎﻣﺎﺷﺘﯘرۇپ، ﻗﺎﻧﭽﯩﻠﯩﻐﺎن ﺋﻪﻟلاﻣﻪ-ﺋﯘﻟﯘﻏلارﻧﯩﯔ، ﺳﻪرﻛﻪردە-ﻏﻪﻳﯘرلارﻧﯩﯔ، ﭘﻪﻗﯩﺮ-ﻣﯩﺴﻜﯩﻨﻠﻪرﻧﯩﯔ ﺋﺎرزۇ-ﺋﺎرﻣﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﻮۋﻟﯩﻐﺎن ﻣﻪﻧﯩﯟى ﭘﺎﻧﺎﮬﮕﺎھ ﺑﻮﻟﯘپ ﻗﺎﻟﻐﺎن. ﮬﻪﻗﯩﻘﻪﺗﻪﻧﻤﯘ ﺑﯘ ﺗﯘﭘﺮاق ﺗﺎغ-ﺗﯧﺮﯨﻤﻠﯩﺮﯨﺪﯨﻜﻰ ﺗﻮپ-ﺗﻮپ ﻣﺎل-ﭘﺎدﯨﻠﯩﺮى، ﺑﯩﻨﻪم، ﺗﯜزﻟﻪﯕﻠﯩﺮﯨﺪﯨﻜﻰ ﺑﻮﻟﯘق زﯨﺮاﺋﻪﺗﻠﯩﺮى، ﺗﯜرﻟﯜك-ﺗﯜﻣﻪن ﺧﯩﻞ ﮔﯜل-ﮔﯩﻴﺎھ، ﻣﯧﯟە-ﭼﯧﯟﯨﻠﯩﺮى، ﻳﻪرﻧﻰ ﺋﺎزراﻗلا ﻗﺎزﺳﺎ ﭼﯩﻘﯩﺪﯨﻐﺎن ﻣﻪدەن-ﺑﺎﻳﻠﯩﻘﻠﯩﺮى ﺑﯩﻠﻪن ﺑﺎﻏﺮﯨﺪﯨﻜﻰ ﺟﯩﻤﻰ ﺟﺎن-ﺟﺎﻧﯩﯟارلارﻧﯩﯔ ﻛﯚز ﺋﺎﻟﺪﯨﻐﺎ رﯨﯟاﻳﻪﺗﻠﻪردﯨﻜﻰ ﺗﻮﻗﻘﯘزى ﺗﻪل ﺟﻪﻧﻨﻪﺗﯘل رﯨﺰﯨﯟاﻧﻨﯩﯔ ﺳﯩﻤﺎﺳﯩﻨﻰ ﺗﻮﻟﯘق ﻳﺎﻳﻐﺎن.
ﺋﻪﻟﯟەﺗﺘﻪ ﮬﻪرﻗﺎﻧﺪاق ﻣﻪۋﺟﯘداﺗﻨﯩﯔ ﺑﺎرﻟﯩﻘﻘﺎ ﻛﯧﻠﯩﺶ ﻳﺎﻛﻰ ﺑﺎﺷﻠﯩﻨﯩﺶ ﻧﯘﻗﺘﯩﺴﻰ ﺑﻮﻟﯩﺪۇ. ﺟﯜﻣﻠﯩﺪﯨﻦ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻣﻪﻟﯘم ﺑﯩﺮ ﻗﻪﻟﺒﺘﻪ ﮬﯜﺟﻪﻳﺮە، ﺋﯘرۇق ﮬﺎﻟﯩﺘﯩﺪﯨﻜﻰ ﭘﯩﻨﮭﺎن ﺟﻪرﻳﺎﻧﻰ ﺑﻮﻟﯩﺪۇ. ﻗﻪﻟﺐ __ ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪﺗﻨﯩﯔ ۋەﺗﯩﻨﻰ، ﮬﺎﻳﺎﺗﻠﯩﻖ ﻛﯚﻛﻠﻪﻳﺪﯨﻐﺎن ﺑﯚﺷﯜك، ﺳﯩﺮ __ ﮬﯧﻜﻤﻪﺗﻠﻪر ﻳﻮﺷﯘرۇﻧﻐﺎن ﺋﺎﻟﻪم. ﻗﻪﻟﺐ ﻟﻪۋﮔﻪ ﺋﻮﺧﺸﺎﻳﺪۇ، ﻗﻪﻟﺐ ﻳﯜرەﻛﻜﻪ ﺋﻮﺧﺸﺎﻳﺪۇ. ﺋﯚز ﻧﯚۋﯨﺘﯩﺪە ﺋﺎﻟﻪﻣﻤﯘ ﺑﯩﺮ ﻗﻪﻟﺐ، ﻣﯘﺷﺘﯘﻣﺪەك ﺗﺎﺷﺘﯩﻤﯘ ﻗﻪﻟﺐ ﺑﺎر.
ﺷﯘﻧﺪاق، ﻳﯘﻟﺘﯘزدەك ﭼﺎﻗﻨﺎپ ﺗﯘرۇۋاﺗﻘﺎن، ﮬﻪر ﺋﻮﭼﯘم ﺗﺎش-ﺗﻮﭘﯩﺴﯩﺪا ﺋﯧﺮالار ﻛﻪﭘﺘﯩﺮى ﭘﻪر ﻗﺎﻗﯩﺪﯨﻐﺎن، دەرﻳﺎﻟﯩﺮﯨﺪا زەر-ﺋﺎﻟﺘﯘن ﺋﺎﻗﯩﺪﯨﻐﺎن، ﻛﯚﻟﻠﯩﺮﯨﺪە ﻛﯚﻣﯜش ﻳﺎﻟﺘﯩﺮاﻳﺪﯨﻐﺎن، ﺑﯘ ﺧﺎﺳﯩﻴﻪﺗﻠﯩﻚ ﻣﺎﻛﺎﻧﻤﯘ ﺋﻪﻧﻪ ﺷﯘﻧﺪاق ﺑﯩﻐﯘﺑﺎر ﺋﯩﺰﮔﯜ ﻗﻪﻟﺒﻠﻪرﻧﯩﯔ ﺗﻪۋەﻟﻠﯜﺗﯩﮕﻪ ﺗﻪۋە، ﺋﻪﻟﯟەﺗﺘﻪ. ﺷﯘﻧﺪاق، ﺳﯚﻳﯜﻟﯜﺷﺘﯩﻦ ﺋﺎﭘﯩﺮﯨﺪە ﺑﻮﻟﻐﺎن ﻳﯘرت ﺑﯘ! ﻳﯘرﺗﻨﻰ ﻳﯘرت ﻗﯩﻠﻤﺎق ﺋﯩﻨﺴﺎن ﺑﺎﻟﯩﺴﯩﻨﻰ ﺋﯚرە ﻗﯩﻠﻤﺎﻗﺘﯩﻦ ﻧﻪﭼﭽﻪ ﮬﻪﺳﺴﻪ ﺗﻪس، ﺑﻪﺳﯩﻲ ﻣﯜﺷﻜﯜل. ﺑﯩﺮ ﻳﯘرﺗﻨﻰ ﺑﯩﻨﺎ ﺋﻪﻳﻠﻪﺷﻜﻪ ﻛﻪﺗﻜﻪن ﺋﻪﺟﯩﺮ-ﻣﯧﮭﻨﻪت، ﺑﻪدەﻟﻠﻪرﻧﻰ ﺗﻪﺳﻪۋۋۇر ﻗﯩﻠﯩﺸﻘﺎ ﺋﯩﻨﺴﺎن ﻗﯘرﺑﻰ ﺋﺎﺟﯩﺰﻟﯩﻖ ﻗﯩﻠﯩﺪۇ.
ﻗﺎرﯨﻤﺎﻣﺴﯩﺰ، ﺗﯜﻧﯜﮔﯜن ﺑﯩﺰ ﺗﯧﺨﻰ ﺑﺎلا ﺋﯩﺪۇق، ﺋﯧﻐﻰ ﺋﻮﭼﯘق ﺋﯩﺸﺘﺎن ﻛﯩﻴﯩﭗ ﻳﯜرﮔﻪن، ﻣﺎﻧﺎ ﺑﯜﮔﯜن ﮬﻪش-ﭘﻪش دﯦﮕﯜﭼﻪ ﺋﻪر ﺋﻮﺗﺘﯘرﯨﺴﻰ ﺑﻮﻟﯘپ، ﺑﯩﺮ ﺋﯚﻳﻨﻰ ﺑﺎﺷﻘﺎ ﻛﯩﻴﯩﭗ ﺋﻮﻟﺘﯘردۇق. ﺗﯧﺨﻰ ﺗﯜﻧﯜﮔﯜﻧلا ﻗﺎرا ﺑﻮراﻧﺪەك ﺋﯘﭼﻘﯘر ﺋﺎﺗلارﻏﺎ ﻣﯩﻨﯩﭗ ﺋﻮﻏلاق، ﭼﯧﻠﯩﺸﯩﺶ ﻣﻪﻳﺪاﻧﻠﯩﺮﯨﺪا ﻳﯜرﮔﻪن دﯨﯟە ﺳﯜﭘﻪت ﺋﻪزﯨﻤﻪﺗﻠﻪر ﻣﺎﻧﺎ ﺑﯜﮔﯜن ﻗﯧﺮﯨﭗ ﮬﺎﻟﯩﺪﯨﻦ ﻛﻪﺗﺘﻰ. ﻳﻪﻧﻪ ﻛﯚز ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﯩﺰدﯨلا ﺗﺎﻏﺪەك ﺧﺎﻣﺎﻧلارﻧﻰ ﺋﯧﻠﯩﭗ، ﻳﻮﻏﺎن-ﻳﻮﻏﺎن ﺑﯚز ﺗﺎﻏﺎرلارﻧﻰ دەﺳﺖ ﻛﯚﺗﯜرۈپ ﻳﯜﮔﯜرۈپ ﻳﯜرﮔﻪن ﻛﯜﭼﺘﯜﯕﮕﯜر دﯦﮭﻘﺎن ﺑﯜﮔﯜن ﭘﯘﺗﻠﯩﺮى ﺗﯩﺘﺮەپ، ﺑﺎﻟﯩﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﻗﻮﻟﯩﺪﯨﻜﻰ ﺑﯩﺮ ﺗﺎۋاق ﺋﺎﺷﻘﺎ ﺗﻪﻟﻤﯜرۈپ ﺋﻮﻟﺘﯘرﯨﺪۇ. ﺑﯩﺮ ﭼﺎﻏلاردا ﺋﺎﭘﺌﺎق ﻗﻮۋۇرﻏﯩﻠﯩﺮى ﺑﯩﻠﻪن ﺗﯜرﻣﻪ-زﯨﻨﺪان ﺗﺎﻣﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﻗﻪﻏﻪزﻧﻰ ﺗﻪﺷﻜﻪﻧﺪەك ﺗﯧﺸﯩﭗ ﭼﯩﻘﻘﺎن ﺳﺎدﯨﺮﻧﯩﯔ ﻣﻪرداﻧﻪ ﻏﻪزەﻟﻠﯩﺮى ﺑﯩﻠﻪن، ﻣﯘﺷﺖ-ﭘﻪﺷﯟاﻟﯩﺮﯨﺪا ﺟﺎﮬﺎن ﺳﻮرﯨﻐﺎن ﺳﯧﻴﯩﺖ ﮔﺎﯕﮕﯘﯕﻨﯩﯔ ﮔﯧﮕﺎﻧﺖ ﺑﻪﺳﺘﻰ ﻣﺎﻧﺎ ﻣﯘﺷﯘ ﻳﯘرﺗﻨﯩﯔ ﺋﻪﻳﻨﻪﻛﺘﻪك ﺋﯚﺗﻤﯜﺷﻰ ﺑﻮﻟﯘپ ﻗﺎﻟﺪى. راﺳﺖ، ﻗﺎﻧﭽﯩﻠﯩﻐﺎن زاﻣﺎﻧلار ﺋﯚﺗﯜپ ﻛﻪﺗﺘﻰ. ﺟﺎن-ﺋﯩﺴﺘﻪك ﻗﺎﻣﯘﺳﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﺑﻪﺗﻠﯩﺮى ﺗﻮﺧﺘﺎۋﺳﯩﺰ ﺋﯚرۈﻟﺪى، ﻣﻪۋج ﺋﯘرۇپ ﺋﺎﻗﻘﺎن ﺗﺎلاي دەرﻳﺎ-دﯦﯖﯩﺰلارﻧﯩﯔ ﺑﺎﻏﺮﯨﺪﯨﻦ ﺗﯩﻚ ﭼﻮﻗﻘﺎ، ﻗﯩﻴﺎ ﺗﺎﺷلار ﻛﯚﻛﻠﻪپ ﭼﯩﻘﺘﻰ، ﺑﯘ ﺟﻪرﻳﺎﻧﺪا ﺑﯩﺰ ﺋﻪزﯨﺰﻟﯩﮕﻪن ﻣﻪزﻛﯘر ﻗﻮۋﻣﻨﯩﯔ ﻛﻪﭼﻤﯩﺶ-ﻛﻪﭼﯜرﻣﯩﺸﻠﯩﺮﯨﻤﯘ ﺋﺎﺟﺎﻳﯩﭗ ﺋﯚزﮔﯩﭽﻪ ﺑﻮﻟﺪى. ﺋﯘلار ﺋﯚزﻟﯩﺮى ﺋﯜﻧﯜپ ﭼﯩﻘﻘﺎن ﺑﯘ ﺗﯘﭘﺮاﻗﻨﻰ ﻗﻪﻟﺐ ﻗﺎﻧﻠﯩﺮى ﺑﯩﻠﻪن ﺳﯘﻏﯩﺮﯨﭗ، ﻳﯘرت-ﻣﺎﻛﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻐﺎ ﺑﺎرﻟﯩﻘﯩﻨﻰ ﺗﻮﻟﯘق ﺗﻪﻗﺪﯨﻢ ﻗﯩﻠﺪى. ﺳﺎددا ﮬﻪم ﭘﻪزﯨﻠﻪﺗﻠﯩﻚ ﺑﯘ ﻗﻮۋم ﺋﻪزاﻟﯩﺮﯨﻨﯩﯔ روﮬﯩﻴﯩﺘﻰ ﺑﯩﻠﻪن ﺋﯘلار ﺋﯚﺳﻜﻪن ﺋﺎﻧﺎ ﺗﻪﺑﯩﺌﻪت ﺋﻮﺗﺘﯘرﯨﺴﯩﺪﯨﻜﻰ رﯨﺸﺘﻪ ﺷﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﻣﻪﮬﻜﻪم ﺑﻮﻟﺪﯨﻜﻰ ﻳﺎﺷﺎش، ﻳﺎﺷﻨﺎش ﺋﯩﺸﻠﯩﺮى ﺑﻪﻛﻤﯘ ﺋﺎزادە داۋام ﺋﻪﺗﺘﻰ. ﻳﯘرت - ﺋﺎۋاﻣﻨﯩﯔ ﺋﯩﻘﺒﺎل، ﭘﺎراﻏﯩﺘﻰ، ﻗﻮۋم ﺋﻪزاﻟﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﺋﯩﻨﺴﺎپ-دﯨﻴﺎﻧﯩﺘﻰ، ﺋﻪﺧلاق-ﺋﯧﺘﯩﻘﺎدى ﺑﯩﻠﻪن ﻳﯘﻏﯘرۇﻟﯘپ، ﺗﻪﻗﺪﯨﺮ-ﻗﯩﺴﻤﻪﺗﻠﻪرﻧﯩﯔ ﻣﺎﯕلاي، ﭘﯧﺸﺎﻧﯩﺴﯩﺪﯨﻜﻰ «ﺗﻪدﺑﯩﺮﯨﯔ ﻗﺎﻧﺪاق ﺑﻮﻟﺴﺎ، ﺗﻪﻗﺪﯨﺮﯨﯔ ﺷﯘﻧﺪاق ﺑﻮﻟﯘر» دﯦﮕﻪن ﺧﻪﺗﻠﻪرﻧﻰ ﻛﯜﻧﺪەك ﻳﻮرۇﺗﺘﻰ. ﺋﯘﻳﯘﺷﻘﺎﻗﻠﯩﻖ، ﺋﯚﻣﻠﯜﻛﻨﯩﯔ ﺟﻪررە-ﺳﺎداﻟﯩﺮى، ﺗﺎﺷﺘﻪك ﻗﺎﺗﺘﯩﻖ ﺋﯩﺮادە، ﺋﯧﺘﯩﻘﺎدلار ﺗﯚﻣﯜردەك ﺋﺎﻟﻘﺎن، ﺑﯩﻠﻪﻛﻠﻪرﻧﻰ، ﭼﻮﻟﭙﺎﻧﺪەك ﻳﻮرۇق، ﻳﺎرﻗﯩﻦ ﭘﯩﻜﯩﺮ-ﺗﻪﺳﻪۋۋۇرلارﻧﻰ ۋۇﺟﯘدﻗﺎ ﻛﻪﻟﺘﯜرۈپ، ﺋﻪۋلاد ﺋﺎﺗﻠﯩﻖ دﯨﻞ ﭘﺎرﯨﻠﻪرﮔﻪ ﻗﯩﻠﯩﭽﺘﻪك ﺋﯚﺗﻜﯜر، ۋال-ۋۇل ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺗﯘرﯨﺪﯨﻐﺎن ﻧﯘراﻧﻪ ﮬﻪﻗﯩﻘﻪﺗﻠﻪرﻧﻰ ﺗﯘﺗﻘﯘزدى. ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻨﯩﯔ ﻛﻪﻟﻤﯩﺶ-ﻛﻪﺗﻤﯩﺸﻠﯩﺮﯨﮕﻪ، ﻳﺎﺷﺎش ﻣﻪﻧﺘﯩﻘﯩﺴﯩﮕﻪ ﺋﻪﻧﺪاز ﺧﯩﺴﻠﻪﺗﻠﻪرﻧﻰ ﺗﯩﻜﻠﻪپ ﺑﻪردى. ﺷﯘ ﭼﺎﻏﺪا ﻗﻪﻟﺒﻠﻪر ﮔﯜﻟﺪەك ﭘﻮرەﻛﻠﻪپ ﺋﯧﭽﯩﻠﺪى، ﻟﻪۋﻟﻪر ﺷﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﺗﺎﺗﻠﯩﻖ ﻗﯩﻤﯩﺮﻟﯩﺪﯨﻜﻰ، ﺟﯩﻤﯩﻜﻰ ﭼﯧﮭﯩﺮﻟﻪر ﻳﯧﻘﯩﻤﻠﯩﻖ ﮬﻪم ﺗﻮﻧﯘش ﺗﯘﻳﯘﻟﯘپ، ﺗﺎﻏﯘ-ﺗﺎش، ﮔﯜل-ﮔﯩﻴﺎﮬلار ﻳﺎﻳﺮاپ ﻛﻪﺗﺘﻰ، ﺋﻪﺗﺮاپ ﺳﯜﺗﺘﻪك ﭘﺎك ﮬﻪم ﺋﺎﭘﺌﺎق ﮬﺎﻟﻪﺗﻜﻪ ﻛﯩﺮﯨﭗ ﺟﺎن ۋە ﺟﺎﮬﺎن ﺋﺎلاﻣﻪت راﮬﻪﺗﻠﻪﻧﺪى. زﯦﻤﯩﻦ ﺋﺎﻧﯩﺪﯨﻦ ﺋﯩﺒﺎرەت ﮬﺎﻳﺎﺗﻠﯩﻖ ﻛﯧﻤﯩﺴﻰ ﺋﻪﻗﯩﺪە، ﺋﯧﺘﯩﻘﺎد دﯦﯖﯩﺰﯨﺪا ﺋﯚزﯨﻨﯩﯔ ﻣﻪﯕﮕﯜﻟﯜك ﺳﻪﭘﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﻪﻧﻪ ﺷﯘﻧﺪاق داۋام ﺋﻪﺗﻤﻪﻛﺘﻪ ﺋﯩﺪى.
ۋەﮬﺎﻟﻪﻧﻜﻰ، ﺳﯚﻳﮕﯜ-ﺋﯧﺘﯩﻘﺎد دەۋرﻧﯩﯔ ﻛﯧﻴﯩﻨﻜﻰ ﻣﯘﺳﺎﭘﯩﺴﻰ ﺋﯘﻧﭽﯩﯟالا ﻛﯚﯕﯜﻟﻠﯜك ﺑﻮﻟﻤﺎي ﻗﺎﻟﺪى. ﺋﻪزەﻟﺪﯨﻦ ﺧﯘﺷﭙﯘراق ﺑﺎﻟﻘﯩﭗ ﺗﯘرﯨﺪﯨﻐﺎن ﺋﯧﺘﯩﻘﺎد ﺋﯧﺘﯩﺰﻟﯩﺮى ﺷﻮرﻟﯩﺸﯩﭗ، ﮔﯩﻴﺎھ ﺋﯜﻧﻤﻪﻳﺪﯨﻐﺎن ﻗﺎﻗﺎﺳﻠﯩﻘﻘﺎ ﺋﺎﻳﻠﯩﻨﯩﭗ ﻗﺎﻟﺪى. ﻳﯘرت-ﻣﺎﻛﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﺑﻪﻟﮕﻪ-ﺋﯩﺰﻧﺎﻟﯩﺮى ﺑﻮﻟﻐﺎن ﻏﻪﻳﯘر ﺋﻪﺟﺪادﻟﯩﺮﯨﻤﯩﺰ ﺋﯚز ﻗﻮﻟﻰ ﺑﯩﻠﻪن ﻗﻮﻳﯘپ ﺑﻪرﮔﻪن ﻳﻮﻏﺎن-ﻳﻮﻏﺎن ﻗﻪدﯨﻤﯩﻲ دەرەﺧﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰﻧﻰ ﺋﯚز ﻗﻮﻟﯩﻤﯩﺰ ﺑﯩﻠﻪن ﻗﻮﻣﯘرۇپ ﺗﺎﺷﻠﯩﺪۇق. ﺋﺎﺗﺎ-ﺑﻮۋﯨﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰ ﻳﺎﺗﻘﺎن ﻣﺎزاﻳﻰ ﺷﻪرﯨﭙﯩﻠﻪرﻧﻰ ﺑﯘزۇپ، ﺗﯜزﻟﻪپ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﻮرﻧﯩﻐﺎ ﺑﺎﻏﭽﺎ، رﯦﺴﺘﻮراﻧلارﻧﻰ ﺑﻪرﭘﺎ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻛﯚﯕﯜل ﺋﺎﭼﺘﯘق. ﻳﻮل-ﺋﯚﺗﻪﯕﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰﻧﯩﯔ، ﺳﻪﮬﺮاﻳﻰ ﺋﻪزﯨﻤﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﺋﺎت-ﺋﯘﭼﯘرﯨﻨﻰ ﺋﯚزﮔﻪرﺗﯩﭗ، ﺋﻪﮬﻴﺎ ﺋﯩﮕﯩﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﮬﯧﺴﺴﯩﻴﺎﺗﯩﻐﺎ ﺋﺎزار ﺑﻪردۇق، ﻛلاﺳﺴﯩﻚ ﻗﯩﻤﻤﻪﺗﻜﻪ ﺋﯩﮕﻪ ﻳﻪر-ﺟﺎي، ﺑﺎﻏﯟاراﻧلار ﺋﻪﺳﻠﯩﺪە ﺋﻪﻧﺌﻪﻧﻪ، ﺋﯧﺘﯩﻘﺎدﻧﯩﯔ ﻣﯘﻛﻪﻣﻤﻪل دەرﺳﺨﺎﻧﯩﺴﻰ ﺑﻮلالاﻳﺘﺘﻰ. ﺋﻪﭘﺴﯘﺳﻜﻰ، ﺑﯩﺮەر ﺗﺎل ﻛﻮﻧﺎ ﻛﻪش، ﻛﺎﺗﺘﯩﺮ، ﻗﯩﯖﺮاﻗلارﻧﻰ ﺗﯧﭙﯩﯟاﻟﺴﺎق ﺋﺎﻟﺪى ﺑﯩﻠﻪن ﻗﺎﻧﺪاق ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﺪا ﻣﯘﺷﯘﻧﯩﯖﺪﯨﻦ ﭘﺎﻳﺪﯨﻠﯩﻨﯩﭗ ﺋﯩﻘﺘﯩﺴﺎدﯨﻲ ﺋﯜﻧﯜم ﻳﺎراﺗﻘﯩﻠﻰ ﺑﻮﻟﯩﺪۇ، دﯦﮕﻪﻧﻨﻰ ﺋﻮﻳلاﺷﺘﯘق. ﻣﻪدەﻧﯩﻴﻪت ﻳﺎدﯨﻜﺎرﻟﯩﻘلار ﺋﻮرﻧﻰ، ﻣﯘزﯦﻲ دﯦﮕﻪﻧﻠﻪر ﭘﯘل ﺗﯧﭙﯩﺸﻨﯩﯔ ﺑﺎزﯨﺴﻰ ﺑﻮﻟﯘپ ﻗﺎﻟﺪى. ﺋﻮﻗﯘﻏﯘﭼﯩلار، دﯦﮭﻘﺎﻧلار ﻳﺎﻛﻰ ﺋﯩﻘﺘﯩﺴﺎدﯨﻲ ﻣﻪﻧﺒﻪﺳﻰ ﺗﯚۋەن ﻛﯩﺸﯩﻠﻪر ﺋﻪﺟﺪادﻟﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﺑﻪﻟﮕﻪ-ﺳﯜﭘﻪﺗﻠﯩﺮى ﺑﯩﻠﻪن ﺋﯘﭼﺮﯨﺸﺎﻟﻤﺎﻳﺪﯨﻐﺎن ﮬﺎﻟﻪت ﺷﻪﻛﯩﻠﻠﻪﻧﺪى، ﮬﺎزﯨﺮ ﻳﯧﺰﯨلاردا ﻣﻪﻛﺘﻪپ ﺑﺎﻟﯩﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﻛﯚﭘﯩﻨﭽﯩﺴﻰ ﺗﻮﺷﻘﺎن ﺗﯘﺗﯘپ ﺋﺎﻧﭽﻪ-ﻣﯘﻧﭽﻪ ﭘﯘل ﺗﺎﭘﯩﺪﯨﻜﻪن. ﺋﯘلار ﺗﻮﺷﻘﺎﻧﻨﻰ ﺋﺎﺗﺎ-ﺑﻮۋﯨﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰدەك ﭼﻪﺗﻤﻪك، ﻗﺎﭘﻘﺎن ﻗﯘرۇپ ﺳﺎﻗلاپ، ﺳﻪۋرە ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺗﯘﺗﻤﺎﺳﺘﯩﻦ، ﺋﻪﻛﺴﯩﭽﻪ ﻗﻮﻟﯩﻐﺎ ﻳﻮﻏﺎن ﻛﺎﻟﺘﻪﻛﻨﻰ ﺋﺎﻟﯩﺪﯨﻜﻪن-دە، ﭼﯩﻦ-ﻗﻮﺷﺎم ﺗﯜۋﯨﻠﯩﺮﯨﺪە ﺋﺎﭘﺘﺎﭘﺴﯩﻨﯩﭗ ﺋﯘﺧلاپ ﻗﺎﻟﻐﺎن ﺗﻮﺷﻘﺎﻧﻨﻰ ﺋﯩﺰدەپ ﺗﯧﭙﯩﭗ، ﺗﯘﻳﺪۇرﻣﺎﺳﺘﯩﻦ ﻛﯧﻠﯩﭗ ﻛﺎﻟﻠﯩﺴﯩﻐﺎ ﺑﯩﺮﻧﻰ ﺳﺎﻟﯩﺪﯨﻜﻪن-دە، ﺷﯘ ﻳﻪردﯨلا ﺋﯘﻧﻰ ﺑﯩﺮ ﻛﺎﻟﺘﻪك ﺑﯩﻠﻪن ﺋﯚﻟﺘﯜرۈپ ﺗﯘﺗﯩﺪﯨﻜﻪن. ﺋﺎﻧﺪﯨﻦ ﺋﯘﻧﻰ ﺑﺎزارﻏﺎ ﺋﺎﭘﯩﺮﯨﭗ ﺳﺎﺗﯩﺪﯨﻜﻪن. ﺑﯘ ﺧﯩﻞ ﻗﻪﺑﯩﮫ ﮬﻪرﯨﻜﻪﺗﻜﻪ ﺋﺎﺷﯘ ﺑﺎﻟﯩلار ﺋﻪﺟﻪب ﺟﯜرﺋﻪت ﻗﯩﭙﺘﯘ-ﮬﻪ؟
ﺑﯩﺮ ﭼﺎﻏلاردا ﺑﯩﺰ ﻛﯧﻠﯩﯟاﺗﻘﺎن ﺑﯩﺮەر ﻗﯧﺮى ﻛﯩﺸﯩﻨﻰ ﻛﯚرﺳﻪك (ﻣﻪﻳﻠﻰ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻛﯩﻢ ﺑﻮﻟﯘﺷﯩﺪﯨﻦ ﻗﻪﺗﺌﯩﻴﻨﻪزەر) ﺋﻪﻳﻤﯩﻨﯩﭗ ﻣﺎﯕﺎﻟﻤﺎي ﻗﺎلاﺗﺘﯘق، ﻳﯜزﻟﯩﺮﯨﻤﯩﺰ ﻗﯩﺰﯨﺮﯨﭗ ﻛﯧﺘﻪﺗﺘﻰ، ﺋﻪﮔﻪر ﺳﺎلام-ﺳﻪﮬﻪت ﻗﯩﻠﯩﺸﯩﭗ ﻗﺎﻟﺴﺎق ﺋﯘزۇﻧﻐﯩﭽﻪ ﮬﺎﻳﺎﺟﺎن ﺋﯩﭽﯩﺪە ﻳﯜرەﺗﺘﯘق. ﮬﺎزﯨﺮ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﺋﺎﭘﺘﻮﺑﯘس، ﺋﺎﻣﻤﯩﯟى ﺳﻮرۇﻧلاردا ﺗﺎﻣﺎﻛﯩﺴﯩﻨﻰ ﺑﯩﻤﺎلال ﭼﯧﻜﯩﭗ، ﺋﺎﭘﺌﺎق ﺳﺎﻗﺎﻟﻠﯩﻖ ﺑﻮۋاﻳلارﻧﯩﯔ ﻳﯜزﯨﮕﻪ ﺋﯩﺴﯩﻨﻰ ﭘﯜۋﻟﻪپ ﺋﻮﻟﺘﯘرﯨﺪﯨﻐﺎن، ﺑﯩﭽﺎرە، ﺋﺎﺟﯩﺰ ﺑﻮۋاي-ﻣﻮﻣﺎﻳلارﻧﯩﯔ ﻳﺎﻧﭽﯘﻗﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﻛﯧﺴﯩﭗ ﺗﺎﺷلاپ ﺋﺎزﻏﯩﻨﻪ ﭘﯘﻟﻠﯩﺮﯨﻨﯩﻤﯘ ﺋﯧﻠﯩﯟﯦﻠﯩﭗ ﺑﯩﺨﺎراﻣﺎن ﻳﯜرەﻟﻪﻳﺪﯨﻐﺎن ﺑﺎﻟﯩلار ﭘﻪﻳﺪا ﺑﻮﻟﺪى. ﺑﺎﻟﯩلار ﺋﺎﻧﺎ ﺳﯜﺗﻰ ﺋﻪﻣﻤﻪي ﻛﺎلا ﺳﯜﺗﻰ ﺋﯧﻤﯩﭗ ﭼﻮڭ ﺑﻮﻟﻐﺎﭼﻘﺎ، ﺑﻪﺋﻪﻳﻨﻰ ﺗﻮك ﭼﯜﺟﯩﺴﯩﻨﯩﯔ ﺋﯚزﯨلا ﺑﻮﻟﺪى. ﺋﯘلاردﯨﻦ ﺟﯩﻤﯩﻜﻰ ﻳﺎﻣﺎن ﺋﯩﻠﻠﻪﺗﻠﻪر ﺗﯧﭙﯩﻠﯩﺪۇ. ﮬﺎزﯨﺮﻗﻰ ﺋﺎﻧﯩلاردﯨﻦ ﺳﯜت ﭼﯩﻘﻤﺎﻳﻤﯩﺶ. ﺑﺎلا ﺋﯧﻤﯩﺘﺴﻪ، ﺋﯩﺴﻜﻪﺗﻰ ﺑﯘزۇﻟﯘپ ﻛﯧﺘﻪرﻣﯩﺶ. ﺑﯘ ﻧﯧﻤﯩﺪﯦﮕﻪن ﮬﺎزازۇﻟﻠﯘق-ﮬﻪ؟ ﻣﻪدەﻧﯩﻴﻪت ﺋﯩﻨﻘﯩلاﺑﻰ دەۋرﯨﺪﯨﻜﻰ ﻗﺎﺗﺘﯩﻘﭽﯩﻠﯩﻖ ﻛﯜﻧﻠﻪردﯨﻤﯘ ﺋﺎﻧﯩلاردﯨﻦ ﺳﯜت ﭼﯩﻘﺎﺗﺘﻰ ﮬﻪم ﺑﺎﻟﯩﻠﯩﺮﯨﻨﻰ 30 ﺋﺎﻳﻠﯩﻖ ﺑﻮﻟﻐﯘﭼﻪ ﺗﻮﻟﯘق ﺋﯧﻤﯩﺘﻪﺗﺘﻰ. ﺋﺎﻳﺎﻟﻠﯩﻘﻨﯩﯔ ﺋﯘﻟﯘﻏﻠﯘﻗﻰ ﺗﯘﻏﯘﺷﺘﺎ ﺋﻪﻣﻪس، ﺑﻪﻟﻜﻰ ﺑﺎﻟﯩلاردا ﻣﯧﮭﯩﺮ-ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪت، ۋاﭘﺎدارﻟﯩﻘﻨﻰ ﺗﻮﻟﯘﻗﻰ ﺑﯩﻠﻪن ﻳﯧﺘﯩﻠﺪۈرۈﺷﺘﻪ. ﺷﯘﯕﺎ ﺑﯩﺮ ﺳﯚﻳﯜﻣﻠﯜك ﻛﯩﺸﻰ: «ﺑﻪك ﻣﯧﮭﺮﯨﺒﺎن ﻳﺎﭘﯘن ﺋﺎﻧﯩلار، ۋەﺗﻪﻧﭙﻪرۋەر ﺷﯘﯕﺎ ﺑﺎﻟﯩلار» دەپ ﺳﯚزﻟﯩﮕﻪﻧﯩﺪى.
ﻳﯧﻘﯩﻨﺪا ﺋﻮﻧﺴﯘ ﻧﺎﮬﯩﻴﯩﺴﯩﺪە ﺳﺎﭘﺴﺎﻗلا ﺑﯩﺮ ﺋﺎﺗﺎ ﺋﯚز ﭘﯘﺷﺘﯩﺪﯨﻦ ﺗﺎﻣﻐﺎن ﺋﻮﻏﻠﯩﻨﻰ ﺋﺎزراﻗلا ﭘﯘﻟﻨﻰ دەپ زەﮬﻪرﻟﯩﻚ دورﯨﻨﻰ ﺋﯩﭽﻜﯜزۈپ ﺋﯚﻟﺘﯜرۈۋﯦﺘﯩﭙﺘﯘ. ﺑﯘﻧﻰ ﮬﻪﻣﻤﻪﻳﻠﻪن ﺗﯧﻠﯧﯟﯨﺰوردﯨﻦ ﻛﯚرۈپ، ﺋﺎﻟلا-ﺗﻮۋا دەپ ﺋﻮﻟﺘﯘرﺳﺎق، ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺑﯘ ﻳﻪردﯨﻤﯘ ﻳﻪﻧﻪ ﺑﯩﺮ ﭘﺎﺟﯩﺌﻪ ﺑﻮﻟﯘپ ﺋﯚﺗﺘﻰ. ﺑﯩﺮ ﺋﺎﺗﺎ ﺋﯚزﯨﻨﯩﯔ ﺋﯩﻜﻜﻰ ﺋﻮﻏﻠﯩﻨﻰ ﺑﻮﻏﯘزلاپ ﺋﯚﻟﺘﯜرۈپ، ﻗﯧﻨﯩﻨﻰ ﺋﯩﭽﯩﭙﺘﯘ. ﺋﺎﻧﺪﯨﻦ ﺷﯘ ﻳﻪردﯨﻜﻰ ﻣﻪﺳﭽﯩﺪﻛﻪ ﺑﺎﻟﯩﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﺟﻪﺳﯩﺪﯨﻨﻰ ﺧﯘددى ﺑﯩﺮەر ﺟﺎﻧﯟارﻧﯩﯔ ﺋﯚﻟﯜﻛﯩﻨﻰ ﻛﯚﺗﯜرﮔﻪﻧﺪەك ﻛﯚﺗﯜرۈپ ﺋﻪﻛﯩﺮﯨﭗ ﺗﺎﺷلاﭘﺘﯘ. ﺑﯘ ﻳﺎۋۇزلار ﮔﻪرﭼﻪ ﻗﺎﻧﯘن ﺗﻮرﯨﻐﺎ ﭼﯜﺷﻜﻪن ﺑﻮﻟﺴﯩﻤﯘ، ﺋﻪﻣﻤﺎ ﺗﯩﺮﯨﻜﻠﻪرﻧﯩﯔ ﻗﻪﻟﺒﯩﺪە ﺳﺎﻗﺎﻳﻤﺎس ﺟﺎراﮬﻪت ﺋﯩﺰى ﻗﺎﻟﺪى. ﺋﻪﺧلاق، ﻗﺎﻧﯘن-ﺗﯜزۈم ﻛﯜﭼﻪپ ﺗﻪﺷﻪﺑﺒﯘس ﻗﯩﻠﯩﻨﯩﯟاﺗﻘﺎن ﻣﯘﺷﯘﻧﺪاق ﺑﯩﺮ ﻣﯘﻛﻪﻣﻤﻪل ﺟﻪﻣﺌﯩﻴﻪﺗﺘﻪ، ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ ﺋﯚز ﭘﻪرزەﻧﺘﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﻗﻪﺗﻠﻰ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎن، ﺋﯚز ﻗﯩﺰى ﺑﯩﻠﻪن زﯨﻨﺎ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎن، ﺧﻮﺗﯘن-ﻗﯩﺰﻟﯩﺮﯨﻨﻰ ﭘﺎﮬﯩﺸﻪ ﺑﻮﻟﯘﺷﻘﺎ ﻗﯩﺴﺘﺎﻳﺪﯨﻐﺎن، ﺧﻮﺗﯘﻧﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﺎﻟﻤﺎﺷﺘﯘرۇپ «ﻛﯚﯕﯜل ﺋﺎﭼﯩﺪﯨﻐﺎن»، ﺳﻪﮬﻨﯩﻠﻪردە ﻗﯩﭙﻴﺎﻟﯩﯖﺎچ ﺋﯘﺳﺴﯘل ﺋﻮﻳﻨﺎپ ﺷﻪرﻣﻪﻧﺪﯨﭽﯩﻠﯩﻚ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎن ﺋﯩﺸلار ﺋﯜزۈﻟﻤﻪي ﻳﯜز ﺑﯧﺮﯨﭗ ﺗﯘرﯨﺪۇ؟! ﺗﯧﻠﯧﯟﯨﺰوردا ﻛﯚرﺳﯩﺘﯩﻠﯩﺸﯩﭽﻪ، ﺋﯩﭽﻜﯩﺮى ﺋﯚﻟﻜﯩﺪﯨﻜﻰ ﻣﻪﻟﯘم ﺑﯩﺮ ﺑﺎﺷلاﻧﻐﯘچ ﻣﻪﻛﺘﻪﭘﻨﯩﯔ 50 ﻳﺎﺷﺘﯩﻦ ﺋﺎﺷﻘﺎن ﺑﯩﺮ ﺋﻮﻗﯘﺗﻘﯘﭼﯩﺴﻰ ﺋﯚز ﺳﯩﻨﯩﭙﯩﺪﯨﻜﻰ ﺋﻮن ﻧﻪﭼﭽﻪ ﻧﻪﭘﻪر ﻗﯩﺰ ﺋﻮﻗﯘﻏﯘﭼﯩﻨﯩﯔ ﺋﯩﭙﭙﻪت ﻗﯧﻨﯩﻨﻰ دەرﺳﺨﺎﻧﯩﻨﯩﯔ ﺋﯩﭽﯩﺪﯨلا ﺋﯩﭽﻜﻪن، ﻗﺎﻳﺘﺎ-ﻗﺎﻳﺘﺎ ﺋﯩﻨﻜﺎس ﻗﯩﻠﯩﻨﺴﯩﻤﯘ ﺳﯜرۈﺷﺘﯩﺴﻰ ﺑﻮﻟﻤﺎي، ﺋﺎﺧﯩﺮى ﺑﯘ ﻳﺎﻟﻤﺎۋۇزﻧﯩﯔ ﺟﯩﻨﺎﻳﯩﺘﻰ ﭼﯧﻜﯩﺪﯨﻦ ﮬﻪﺳﺴﯩﻠﻪپ ﺋﺎﺷﻘﺎﻧﺪا ﺟﺎزالاﻧﻐﺎن. ﻣﻪن ﺑﯘﻧﯩﯖﺪﯨﻦ ﺟﯘﯕﮕﻮﻟﯘﻗلارﻧﯩﯔ ﻧﯧﻤﻪ ﺋﯜﭼﯜن ﺋﯘزۇن زاﻣﺎﻧلارﻏﯩﭽﻪ دۇﻧﻴﺎ ﺋﻪﻟﻠﯩﺮى ﺋﺎرﯨﺴﯩﺪا ﻛﻪﻣﺴﯩﺘﯩﻠﯩﭗ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﯩﯔ ﺳﻪۋەﺑﯩﻨﻰ ﺑﯩﻠﮕﻪﻧﺪەك ﺑﻮﻟﺪۇم. ﻣﯧﮭﻤﺎﻧﺴﺎراي، ﺳﺎﺗﯩﺮاﺷﺨﺎﻧﺎ دەپ ۋﯨﯟﯨﺴﻜﺎ ﺋﯧﺴﯩﻠﯩﭗ، ﻗﺎﻧﯘﻧﻠﯘق ﺗﯩﺠﺎرەت ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎن ﺗﺎلاي ﺋﻮرۇﻧلارﻧﯩﯔ ﺋﻮﭘﺌﻮﭼﯘﻗلا ﭘﺎﮬﯩﺸﺨﺎﻧﺎ ﺋﯩﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺋﻪﻗﻠﻰ ﺑﺎرلا ﺋﺎدەم ﺋﺎﺳﺎﺳﻪن ﺑﯩﻠﯩﭗ ﻛﻪﺗﺘﻰ. ﺋﺎز ﺑﯩﺮ ﻗﯩﺴﯩﻢ ﻗﺎﻧﯘن ﺋﯩﺠﺮا ﻗﯩﻠﻐﯘﭼﻰ ﺧﺎدﯨﻤلار ﺟﯩﻨﺎﻳﻪﺗﭽﻰ، ﮔﯘﻧﺎﮬﻜﺎرلار ﺑﯩﻠﻪن ﺋﯧﻐﯩﺰ-ﺑﯘرۇن ﻳﺎﻟﯩﺸﯩﭗ، ﺟﯩﻨﺎﻳﻰ ﻗﯩﻠﻤﯩﺸلارﻧﯩﯔ ﻳﺎﻣﺮاپ ﻛﯧﺘﯩﺸﯩﮕﻪ ﺳﻪۋەﺑﭽﻰ ﺑﻮﻟﯘۋاﺗﯩﺪۇ. ﺷﯘ ﺗﯜﭘﻪﻳﻠﻰ ﮬﻪﻗﻘﺎﻧﯩﻴﻪﺗﭽﻰ ﺳﺎﻗﭽﯩﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰ ﺗﻪﻣﺘﯩﺮەپ ﻗﯧﻠﯩﯟاﺗﯩﺪۇ. ﮔﻪرﭼﻪ دﯦﻠﻮلار ﭘﺎش ﻗﯩﻠﯩﻨﯩﯟاﺗﻘﺎن ﺑﻮﻟﺴﯩﻤﯘ ﻛﯚﭘﯩﻨﭽﯩﺴﻰ ﺋﯩﺰى ﺑﺎر ﺋﯩﮕﯩﺴﻰ ﻳﻮق، ﻣﯧﻠﻰ ﺑﺎر ﺋﻮﻏﺮى ﻳﻮق، ﻳﯩﭗ ﺋﯘﭼﻰ ﺑﺎر ﺋﺎﻗﯩﯟﯨﺘﻰ ﻳﻮق ﺑﻮﻟﻐﺎﭼﻘﺎ، ﺟﯩﻨﺎﻳﻪﺗﭽﯩﻠﻪرﻧﯩﯔ ﺧﻮرﯨﻜﻰ ﻳﻮﻏﯩﻨﺎپ، ﭘﯩﭽﯩﻘﻰ ﺋﯩﺘﺘﯩﻜﻠﻪپ ﻛﻪﺗﺘﻰ. »ﺋﺎﻗﭽﻰ« ﺑﯩﻠﻪن ﺋﺎز ﺳﺎﻧﺪﯨﻜﻰ ﺳﺎﻗﭽﻰ دوﺳﺖ ﺑﻮﻟﯘۋاﻟﻐﺎن ﺑﻮﻟﻐﺎﭼﻘﺎ، »ﺋﺎق ﺋﺎﻟﯟاﺳﺘﻰ«ﻧﯩﯔ ﻗﻮﻟﻰ زاﻣﺎﻧﯩﯟى ﺷﻪﮬﻪرﻟﻪردﯨﻦ ﮬﺎﻟﻘﯩﭗ، ﻏﯧﺮﯨﺒﺎﻧﻪ ﺳﻪﮬﺮالارﻧﯩﯔ ﻳﺎلاﯕﺘﯚش ﮔﻪۋدﯨﺴﯩﮕﻪ ﻗﻪدەر ﺳﻮزۇﻟﺪى. ﺷﯘﯕﺎ ﻣﻪﮬﻪﻟﻠﻪ-ﻛﻮﻳلاردا ﺧﯘن ﺧﻮرﻟﯘﻗﻨﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﺪا ﺋﻮﻏﺮﯨﻠﯩﻖ ﺋﯧﺘﯩﺒﺎرﻏﺎ ﺋﯧﻠﯩﻨﻤﺎي، ﺋﻮﻏﺮﯨلار ﺑﻪﮔﺰادﯨﻠﻪرﮔﻪ ﺋﺎﻳﻠﯩﻨﯩﭗ ﻗﺎﻟﺪى. ﻛﯩﺸﯩﻠﻪر ﮬﺎزﯨﺮ ﻣﺎل-ﻛﺎﻟﯩﺴﻰ، ﻣﻮﺗﺴﯩﻜﻠﯩﺘﻰ ﺋﻮﻏﺮﯨلاﻧﺴﺎ، «ﮬﻪ ﺑﻮﻟﺪى، ﭼﯩﻘﻤﺎﻳﺪۇ» دەﭘلا ﺋﯜﻣﯩﺪﯨﻨﻰ ﺋﯜزﯨﺪﯨﻐﺎن ﺑﻮﻟﺪى. ﺑﯩﺮ ﭼﺎﻏلاردا ﺗﻮﺧﯘﻟﯩﺮﯨﻤﯩﺰ ﺑﯩﺮەر ﻳﯘﻟﻐﯘن ﺗﯜۋﯨﺪە 15-20 ﻧﻰ ﺗﯘﻏﯘپ، ﺑﯩﺮەر ﺋﺎﻳﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﭼﯜﺟﯩﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﻪﮔﻪﺷﺘﯜرۈپ ﺳﻪﻳﻨﺎﻏﺎ ﭘﻪﻳﺪا ﺑﻮﻟﯘپ ﻗﺎلاﺗﺘﻰ. ﮬﺎزﯨﺮﭼﯘ، ﺗﻮﺧﯘ-ﻛﻪﭘﺘﻪرﻟﻪرﻧﯩﻤﯘ ﺧﯘددى ﺋﺎﻟﺘﯘﻧﻨﻰ ﺑﺎﻗﻘﺎﻧﺪەك ﺑﺎﻗﻤﯩﺴﺎق، ﺑﯩﺮ ﻛﯧﭽﯩﺪﯨلا ﮬﻪﻣﻤﯩﺴﻰ ﻳﻮﻗﺎﻳﺪۇ. ﺳﺎﻗﭽﯩﺨﺎﻧﯩلارﻏﺎ ﻛﯩﺮﯨﭗ ﭘﺎلاﻧﻰ ﻧﯧﻤﻪم ﻳﻮﻗﺎپ ﻛﻪﺗﺘﻰ دﯦﺴﯩﯖﯩﺰ ﺑﻮﻟﯘﺷﯩﻐﺎ ﺋﺎﮬﺎﻧﻪت ﺋﯩﺸﯩﺘﯩﭗ ﭼﯩﻘﯩﺴﯩﺰ.
ﻳﯧﻘﯩﻨﺪا دەم ﺋﯧﻠﯩﺸﻘﺎ ﭼﯩﻘﻘﺎن ﺑﯩﺮ ﺳﺎﻗﭽﻰ ﻳﻮﻟﺪاش ﺋﺎﭼﻘﺎن ﻗﺎۋاﻗﺨﺎﻧﯩﺪا ﺗﯚت-ﺑﻪﺷﯩﻤﯩﺰ ﺋﻮﻟﺘﯘراﺗﺘﯘق. ﺑﯩﺮ ﭼﺎﻏﺪا ﻛﯩﭽﯩﻚ-ﻛﯩﭽﯩﻜلا ﺋﯜچ-ﺗﯚت ﺑﺎلا ﻛﯩﺮﯨﭗ ﻛﻪﻟﺪى. ﺑﯩﺰ ﮬﻪﻳﺮان ﺑﻮﻟﯘپ ﻗﺎراپ ﺗﯘرﺳﺎق، دۇﻛﺎﻧﺪار ﺋﯘلارﻧﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﻐﺎ ﺑﯩﺮ ﺑﻮﺗﯘﻟﻜﺎ ﮬﺎراﻗﻨﻰ ﺋﻪﻛﯩﻠﯩﭗ ﺑﻪردى، ﺋﺎرﯨﻤﯩﺰدﯨﻦ ﺑﯩﺮەﻳﻠﻪن ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﺑﺎﻟﯩلارﻏﺎ: ﺋﯘﻛﯩﻠﯩﺮﯨﻢ ، ﺷﯘﻧﭽﻪ ﻛﯩﭽﯩﻚ ﺗﯘرۇپ ﻣﯘﺷﯘ ﻧﯩﺠﯩﺴﻨﻰ ﺳﯩﻠﻪرﻣﯘ ﺋﯩﭽﻪﻣﺴﯩﻠﻪر؟ ﮬﻪرﻗﺎﻧﭽﻪ ﺑﻮﻟﺴﯩﻤﯘ ﺋﯘﻧﺪاق ﻗﯩﻠﻤﺎﯕلار، ﻳﯧﺸﯩﯖلارﻣﯘ ﺑﻪﻛلا ﻛﯩﭽﯩﻜﻜﻪﻧﻐﯘ دﯦﮕﻪﻧﺪەك ﮔﻪﭘﻠﻪرﻧﻰ ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﯩﺪى، ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﺑﺎﻟﯩلار ﺑﯩﺮ-ﺑﯩﺮﯨﮕﻪ ﻗﺎرﯨﺸﯩﭗ ﺋﺎﺳﺘﺎ ﻗﻮﭘﯘپ ﭼﯩﻘﯩﭗ ﻛﻪﺗﺘﻰ. ﺑﯩﺰ ﮬﻪر ﮬﺎﻟﺪا ﺑﯘلاردﯨﻦ ﮬﺎﻳﺎ ﺗﻮﻟﯘق ﻛﯚﺗﯜرۈﻟﯜپ ﻛﻪﺗﻤﻪﭘﺘﯘ، دەپ ﺗﯘراﺗﺘﯘق، ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﻣﻪﻳﭙﯘرۇش: «ﭼﯩﻘﯩﺸﻪ، ﺋﻪﭘﻪﻧﺪى ﭘﯧﺘﯩﺮلار! ﺋﯩﭽﻜﻪن ﻧﯧﻤﯩﺴﯩﻨﯩﯔ ﺗﺎﻳﯩﻨﻰ ﻳﻮق، ﺋﺎدەﻣﻨﯩﯔ ﺳﻮدﯨﺴﯩﻨﻰ ﺋﯚﻟﺘﯜرۈپ، ﻣﻪﻛﺘﻪپ ﺑﺎﻟﯩﻠﯩﺮﯨﻤﯘ (ﺋﻮﺗﺘﯘرا ﻣﻪﻛﺘﻪپ ﺋﻮﻗﯘﻏﯘﭼﯩﻠﯩﺮى) ﻛﯜﻧﺪە ﻛﻪﭼﺘﻪ ﻛﯩﺮﯨﭗ ﺋﯩﭽﯩﭗ ﺗﯘرﯨﺪۇ ﺑﯘ دۇﻛﺎﻧﺪا» دەپ ﺑﯩﺰﻧﯩﻤﯘ ﮬﻪﻳﺪەپ ﭼﯩﻘﺎردى. ﺑﯩﺰ 30 ﻳﯩﻞ ﻳﺎﺧﺸﻰ ﺧﯩﺰﻣﻪت ﺋﯩﺸﻠﯩﮕﻪن ﺑﯩﺮ ﻛﺎدﯨﺮﻧﯩﯔ ﺑﯘﮬﺎﻟﻐﺎ ﭼﯜﺷﯜپ ﻗﺎﻟﻐﯩﻨﯩﻨﻰ ﻛﯚرۈپ، ﺋﺎﭼﭽﯩﻖ ﻳﯘﺗﺘﯘق. دەرۋەﻗﻪ، ﺋﺎﺷﯘﻧﺪاق دۇﻛﺎن ﺋﯧﭽﯩﯟاﻟﻐﺎﻧلاردﯨﻦ ﻳﻪﻧﻪ دوﺧﺘﯘرلارﻣﯘ، ﺋﻮﻗﯘﺗﻘﯘﭼﯩلارﻣﯘ ﮬﻪﺗﺘﺎ ﺧﯧﻠﻰ ﭼﻮڭ ﺋﻪﻣﻪﻟﺪارلارﻣﯘ ﺑﺎرﻣﯩﺶ. ﺑﻪزى ﻗﺎﻗﺒﺎش «ﺗﯚرە»ﻟﻪر ﺋﺎﺷﯘﻧﺪاق دۇﻛﺎﻧلارﻧﻰ ﺋﯧﭽﯩﭗ، «ﺋﯜﭼﺘﻪ ﮬﻪﻣﺮاھ» ﺧﯧﻨﯩﻤلاردﯨﻦ 2-3 ﻧﻰ ﺋﻮﻟﺘﯘرﻏﯘزۇپ ﻗﻮﻳﯘپ، دۇﻛﺎﻧﻨﯩﯔ ﺗﯩﺠﺎرﯨﺘﯩﻨﻰ ﺋﯚزى ﻳﯩﺮاﻗﺘﯩﻦ ﻛﻮﻧﺘﺮول ﻗﯩلارﻣﯩﺶ. ﺑﻪزﯨﻠﻪرﻧﯩﯔ ﻧﻪﭼﭽﻪ ﻳﯜز ﻣﻮلاپ ﭘﺎﺧﺘﯩﺰارﻟﯩﻘﻰ، ﻳﻪﻧﻪ ﺑﻪزﯨﻠﻪرﻧﯩﯔ ﺑﺎس-ﺑﺎس ﺧﯘﻣﺪاﻧﻠﯩﺮى ﺑﺎرﻣﯩﺶ. ﺋﯘلارﻧﯩﯔ ﺋﯩﺶ-ﺋﻮﻗﯩﺘﻰ ﻧﺎﻣﺪا ﺑﺎﺷﻘﯩلارﻧﯩﯔ ﺑﻮﻟﯘپ، ﭘﺎﻳﺪﯨﻨﯩﯔ ﻳﻮﻏﺎن ﺑﯧﺸﯩﻨﻰ ﺋﯚزﻟﯩﺮى ﺋﺎلارﻣﯩﺶ. ﭘﻪﻗﻪت ﺋﯘلار ﺑﻪزﯨﺒﯩﺮ ﻗﯘلاﻳﻠﯩﻘلارﻧﻰ ﻳﺎرﯨﺘﯩﭗ ﺑﯧﺮەرﻣﯩﺶ.
ﺑﻪزى دوﺧﺘﯘرﻟﯩﺮﯨﻤﯩﺰﻣﯘ ﺷﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﻧﺎﻣﻪردﻟﯩﺸﯩﭗ ﻛﻪﺗﺘﯩﻜﻰ، ﺋﯘلار ﺑﯧﺘﻴﯘن ﮬﻪﻳﻜﯩﻠﻰ ﺋﺎﻟﺪﯨﺪا ﻗﯩﺰارﻣﺎﺳﺘﯩﻦ ﻧﻮﻣﯘﺳﺴﯩﺰﻟﯩﻖ ﻗﯩﻠﯩﺪۇ. ﺑﯩﻤﺎرلاردﯨﻦ ﭘﺎرا ﺋﺎﻟﯩﺪﯨﻐﺎن، ﺑﯩﻤﺎرلارﻧﻰ ﻳﺎلاپ-ﺗﯧﺸﯩﺪﯨﻐﺎن ﺋﯩﺸلار ﺋﺎدەﺗﺘﯩﻜﻰ ﺋﯩﺶ ﺑﻮﻟﯘپ ﻗﺎﻟﺪى. ﺋﻪﻳﻨﻰ ۋاﻗﯩﺘﺘﺎ ﻳﻮﻟﺪاش ﺑﯧﺘﻴﯘن ﻛﺎﻧﺎدا دﯦﮕﻪن دۆﻟﻪﺗﺘﯩﻦ ﻳﺎﭘﯘﻧﻐﺎ ﻗﺎرﺷﻰ ﺋﯘرۇﺷﻨﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﻨﻘﻰ ﺳﯧﭙﻰ ﺑﻮﻟﻐﺎن ﺟﯘﯕﮕﻮﻏﺎ ﺋﯚزﻟﯜﻛﯩﺪﯨﻦ ﻛﯧﻠﯩﭗ، ﭘﯜﺗﯜن ۋۇﺟﯘدى ﺑﯩﻠﻪن ﻳﺎرﯨﺪارلارﻧﻰ داۋاﻟﯩﻐﺎن. ﮬﻪﺗﺘﺎ ﺗﺎﻣﺎق ﻳﯧﻴﯩﺸﻜﻪ، ﺋﯘﺧلاﺷﻘﯩﻤﯘ ﻛﯚزى ﻗﯩﻴﻤﺎي، ﺋﻮﭘﯧﺮاﺗﺴﯩﻴﻪ ﭘﯩﭽﯩﻘﯩﻨﻰ ﺗﯘﺗﻘﺎن ﭘﯧﺘﻰ ﻣﯩﻠﻠﻪت، ﺋﯧﺮق ﺋﺎﻳﺮﯨﻤﺎي، ﺋﻪڭ ﺋﺎﺧﯩﺮﻗﻰ ﺗﯩﻨﯩﻘﻠﯩﺮﯨﻐﯩﭽﻪ ﻳﺎرﯨﺪارلارﻧﻰ ﻗﯘﺗﻘﯘزﻏﺎن. ﺑﯜﮔﯜﻧﭽﯘ، دوﺧﺘﯘرﺧﺎﻧﯩلاردا ﺧﺎﺗﺎ دﯨﺌﺎﮔﻨﻮز ﻗﻮﻳﯘش، ﺧﺎﺗﺎ داۋالاش، ﺳﺎق ﻛﯩﺮﯨﭗ ﻣﯧﻴﯩﭗ ﺑﻮﻟﯘپ ﭼﯩﻘﯩﺶ، ﺟﺎن ﺑﯩﻠﻪن ﻛﯩﺮﯨﭗ ﻣﯘردﯨﻐﺎ ﺋﺎﻳﻠﯩﻨﯩﭗ ﭼﯩﻘﯩﺪﯨﻐﺎن ﺋﯩﺸلار ﻗﻪدەﻣﺪە ﺑﯩﺮ ﺋﯘﭼﺮاﻳﺪۇ. داۋالاش ﮬﻪﻗﻘﯩﻨﯩﯔ ﻗﯩﻤﻤﻪﺗﻠﯩﻜﻰ ﺑﺎﺷﻨﻰ ﻗﺎﻳﺪۇرﺳﺎ، ﻧﺎﭼﺎر ﺗﯧﺨﻨﯩﻜﺎ، ﻧﺎﭼﺎر ﭘﻮزﯨﺘﺴﯩﻴﻪ، ﻧﺎﭼﺎر ﻣﯘﻧﺎﺳﯩﯟەﺗﻠﻪر ﻳﯜرەﻛﻨﻰ ﺋﯧﭽﯩﺸﺘﯘرﯨﺪۇ. ﮬﺎزﯨﺮ ﺑﯩﺮەرﺳﻰ ﺧﯧﻴﯩﻤﺨﻪﺗﻪرﮔﻪ ﺋﯘﭼﺮﯨﺴﺎ دوﺧﺘﯘرﺧﺎﻧﯩلارﻏﺎ ﺋﺎﭘﯩﺮﯨﺪﯨﻐﺎن ﺋﺎق ﻛﯚﯕﯜﻟﻠﻪرﻣﯘ ﻗﺎﻟﻤﺎﭘﺘﯘ. ﺳﻪۋەﺑﻰ دوﺧﺘﯘرلارﻧﯩﯔ ﺗﯘﻧﺠﻰ ﮔﯧﭙﻰ ﭘﯘﻟﻨﻰ ﻗﺎﻳﺴﯩﯖلار ﺗﺎﭘﺸﯘرﯨﺴﯩﻠﻪر؟ دﯦﮕﻪﻧﺪﯨﻦ ﺋﯩﺒﺎرەت ﺑﻮﻟﻐﺎﭼﻘﺎ، ﺷﯘ ﻣﯩﻨﯘﺗﻨﯩﯔ ﺋﯚزﯨﺪە زﯨﻴﺎﻧلاﻧﻐﯘﭼﯩﻨﯩﯔ ﻳﯧﻨﯩﺪﯨﻦ ﭘﯘل ﭼﯩﻘﻤﯩﺴﺎ ﺋﯘ ﺷﻪﻛﺴﯩﺰلا ﺋﯚﻟﯩﺪۇ، دﯦﮕﻪن ﮔﻪپ. ﺑﻪزى ﺑﯩﻤﺎرلارﻧﯩﯔ دوﺧﺘﯘرﺧﺎﻧﺎ ﻛﺎرﯨﺪورﯨﺪا ﺑﺎﻟﻨﯧﺘﺴﯩﻐﺎ ﺋﯧﻠﯩﻨﺎﻟﻤﺎي داق ﻳﻪردە ﻳﺎﺗﻘﺎن ﭘﯧﺘﯩلا ﻗﺎﻧﺴﯩﺮاپ ﺋﯚﻟﯜپ ﻛﯧﺘﯩﺸﯩﺪەك ﺋﻪﮬﯟاﻟلارﻧﯩﻤﯘ ﻳﻮق دﯦﮕﯩﻠﻰ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪۇ. ﺑﺎﺷﻘﯩلارﻧﯩﯔ ﻣﺎۋۇ ﻣﯘﻧﺪاق ﻛﯩﺸﯩﺘﻰ، ﭘﯘﻟﯩﻨﻰ ﺗﯚﻟﯩﻴﻪﻟﻪﻳﺪۇ، داۋالاپ ﺗﯘرۇﯕلار، دﯦﮕﻪن ﮔﻪﭘﻠﯩﺮى ﮬﯧﭽﻨﯧﻤﯩﮕﻪ دال ﺑﻮﻟﻤﺎي ﻗﺎﻟﯩﺪۇ، دوﺧﺘﯘرلار ﮬﺎﻣﺎن ﺋﯩﮕﯩﺴﻰ ﻛﻪﻟﺴﯘن، ﭘﯘل ﻛﻪﻟﺴﯘن، دﯦﮕﻪن ﮔﯧﭙﯩﺪە ﭼﯩﯔ ﺗﯘرﯨﺪۇ، ﮬﻪﺗﺘﺎ ﺑﺎﻟﻨﯧﺘﺴﯩﺪا داۋاﻟﯩﻨﯩﯟاﺗﻘﺎﻧلارﻧﯩﯔ ﺗﻮﻣﯘرﯨﻐﺎ ﻣﯧﯖﯩﯟاﺗﻘﺎن ﺑﯩﺮ ﻗﯘﺗﺎ ﺋﯚﻛﯘﻟﻨﯩﯔ ﺋﯜﭼﺘﯩﻦ ﺑﯩﺮ ﻗﯩﺴﻤﻰ ﻗﺎﻟﻐﺎن ۋاﻗﯩﺘﺘﺎ ﺗﺎﭘﺸﯘرﻏﺎن ﭘﯘﻟﻰ ﺗﯜﮔﯩﮕﻪن ﺑﻮﻟﺴﺎ ﺷﯘ ﺋﻮﻛﯘل ﻣﯧﯖﯩﭗ ﻛﻪﺗﺴﯘن دﯦﻤﻪي، ﻛﯩﺮﯨﭙلا ﻳﯘﻟﯘپ ﺋﻪﭘﭽﯩﻘﯩﭗ ﻛﯧﺘﯩﺪﯨﻐﺎن ﺋﯩﺸلارﻣﯘ ﺑﺎر ﺗﯧﺨﻰ. ﮬﻪﺳﺮﯨﺘﺎ، ﮬﻪﻣﻤﯩلا ﺋﺎدەم ﺗﯘﺗﺎم-ﺗﯘﺗﺎﻣلاپ ﭘﯘل ﻛﯚﺗﯜرۈپ ﻳﯜرۈﭘلا ﺑﻪﺧﺘﺴﯩﺰﻟﯩﻜﻜﻪ ﺋﯘﭼﺮارﻣﯘ؟ (ﺋﻪﻟﯟەﺗﺘﻪ ﺑﻪﺧﺘﺴﯩﺰﻟﯩﻜﻜﻪ ﺋﯘﭼﺮﯨﻤﯩﺴﯘن) ﭘﯘل ﺟﺎﻧﺪﯨﻨﻤﯘ ﺋﯘﻟﯘﻏﻤﯘ؟ ﭘﯘل ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ ﺷﯘﻧﭽﯩﯟالا ﻗﯘدرەﺗﻠﯩﻚ ﻧﻪرﺳﯩﮕﻪ ﺋﺎﻳﻠﯩﻨﯩﭗ ﻗﺎﻟﺪى؟ ! ﻣﯧﻨﯩﯖﭽﻪ ﺟﯘﯕﮕﻮ زﯦﻤﯩﻨﯩﺪﯨﻜﻰ ﮬﻪرﺑﯩﺮ ﭘﯘﻗﺮا، ﺑﻮﻟﯘﭘﻤﯘ ﮬﻪرﺑﯩﺮ «ﺋﺎق ﺧﺎلاﺗﻠﯩﻖ ﭘﻪرﯨﺸﺘﻪ» ﺑﯧﺘﻴﯘن روﮬﯩﻨﻰ ﻗﺎﻳﺘﺎ ﻳﺎد ﺋﯧﺘﯩﺶ ﻛﯧﺮەك. دوﺧﺘﯘرﺧﺎﻧﯩلارﻧﯩﯔ ﻳﺎﺗﺎق، ﺋﯩﺸﺨﺎﻧﯩﻠﯩﺮﯨﺪﯨﻜﻰ ﺗﺎﻣلارﻏﺎ ﻳﻮﭘﯘﺷﺘﯘرۇپ ﻗﻮﻳﯘﻟﻐﺎن دوﺧﺘﯘر، ﺳﯧﺴﺘﺮالارﻧﯩﯔ ﻛﻪﺳﭙﯩﻲ ﺋﻪﺧلاﻗﯩﻐﺎ ﺋﺎﺋﯩﺖ ﻗﺎﺋﯩﺪە-ﻧﯩﺰاﻣلارﻧﻰ ﺳﻮﻳﯘپ ﺋﯧﻠﯩﯟﯦﺘﯩﭗ، ﺑﯧﺘﻴﯘن ﺋﯩﺰﻧﯩﻜﯩﻨﻰ ﻣﻪﻳﺪﯨﺴﯩﮕﻪ ﺗﺎﻗﯩﺸﻰ ﻛﯧﺮەك. ﺟﯘﯕﮕﻮدﯨﻜﻰ ﮬﻪرﺑﯩﺮ دوﺧﺘﯘرﺧﺎﻧﯩﻨﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﻐﺎ ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﯩﻴﻪﺗﻨﯩﯔ ﺳﯚﻳﯜﻣﻠﯜك ﭘﻪرزەﻧﺘﻰ، ﻗﯩﺰﯨﻞ ﻛﺮﯨﺴﺘﻨﻰ ﻳﯘﻟﺘﯘزدەك ﭼﺎﻗﻨﺎﺗﻘﺎن، ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﭙﻪرۋەر ﻗﻪﮬﺮﯨﻤﺎن ﺑﯧﺘﻴﯘﻧﻨﯩﯔ ﮬﻪﻳﻜﯩﻠﯩﻨﻰ ﺗﯩﻜﻠﻪش ﻛﯧﺮەك. ﺋﯘﻧﯩﯔ ﮬﻪﻳﻜﯩﻠﻰ «ﭘﻪرﯨﺸﺘﯩﻠﻪر»ﻧﯩﯔ روﮬﯩﻲ دۇﻧﻴﺎﺳﯩﺪا ﺋﻪﻗﯩﺪە، ﺋﯧﺘﯩﻘﺎدﻧﯩﯔ ﻣﯧﻠﻮدﯨﻴﯩﺴﯩﻨﻰ ﻳﺎﯕﺮﯨﺘﺎلاﻳﺪۇ.
راﺳﺖ، ﺑﻪزﯨﻠﻪر ، ﺟﻪﻣﺌﯩﻴﻪت ﺑﯘزۇﻟﯘپ ﻛﯧﺘﯩﯟاﺗﯩﺪۇ، دﯦﻴﯩﺸﯩﯟاﺗﯩﺪۇ. ﻣﯧﻨﯩﯖﭽﻪ ﺟﻪﻣﺌﯩﻴﻪت ﺑﯘزۇﻟﯘپ ﻛﻪﺗﻤﻪﻳﺪۇ ﮬﻪم ﺑﯘزۇﻟﯘپ ﻛﯧﺘﯩﺸﯩﻤﯘ ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ ﺋﻪﻣﻪس. ﭘﻪﻗﻪت ﺋﺎز ﺳﺎﻧﺪﯨﻜﻰ ﻛﯩﺸﯩﻠﻪرﻧﯩﯔ ﺋﺎڭ - ﺋﯩﺪﯨﻴﯩﺴﯩﺪﯨﻜﻰ ﻣﻪﻧﯩﯟى ﻗﻪﮬﻪﺗﭽﯩﻠﯩﻚ ﺟﻪﻣﺌﯩﻴﻪﺗﺘﯩﻦ ﺋﯩﺒﺎرەت ﭼﻮڭ ﺋﺎﺋﯩﻠﯩﻨﯩﯔ ﺋﯩﻠﻠﯩﻘﻠﯩﻘﯩﻐﺎ ﻧﯘﻗﺴﺎن ﻳﻪﺗﻜﯜزۈۋاﺗﯩﺪۇ. ﺧﻪﻟﻘﯩﻤﯩﺰ ﺗﻪﺧﯩﺮﺳﯩﺰﻟﯩﻚ ﺑﯩﻠﻪن ﻳﯜﻛﺴﯩﻠﯩﺸﻨﻰ، ﻣﻪدەﻧﯩﻴﻠﯩﺸﯩﺸﻨﻰ ﺋﺎرﻣﺎن ﻗﯩﻠﯩﯟاﺗﯩﺪۇ. ﺋﻪﻳﺪﯨﺰﻧﯩﯔ ﭘﺎﺟﯩﺌﻪﺳﯩﻨﻰ، ﺳﺎرﺳﻨﯩﯔ دەﮬﺸﯩﺘﯩﻨﻰ، زەﮬﻪرﻧﯩﯔ ﺑﺎلاﻳﯩﺌﺎﭘﯩﺘﯩﻨﻰ، ﺷﺎراﭘﻜﻪﺷﻠﯩﻜﻨﯩﯔ ﺧﺎﻧﯩﯟەﻳﺮاﻧﭽﯩﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﻳﻪﻛﯜﻧﻠﻪۋاﺗﯩﺪۇ. ﻳﻪر ﺗﻪۋرەش، ﺋﻮت ﺋﺎﭘﯩﺘﯩﻨﯩﯔ ﻣﻪﻧﺒﻪﺳﯩﻨﻰ ﺋﯩﺰدەۋاﺗﯩﺪۇ. ﺑﻮﻟﯘﭘﻤﯘ ﺧﻪﻟﻘﯩﻤﯩﺰ ﺑﯩﻠﯩﺶ داﺋﯩﺮﯨﺴﯩﮕﻪ ﻛﯩﺮﮔﻪﻧﺪﯨﻦ ﺑﯘﻳﺎن ﺋﯚزﯨﻨﻰ ﺗﻮﻧﯘﺷﻘﺎ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪى. ﺋﯚزﯨﻨﻰ ﺗﻮﻧﯘﺷﻨﯩﯔ ﺑﯩﺮدﯨﻨﺒﯩﺮ ﺋﯩﭙﺎدﯨﺴﻰ ﺗﻪﭘﻪﻛﻜﯘر ﻗﯩﻠﯩﺶ، ﺳﯚﻳﯜش ﺋﯩﺴﺘﯩﻜﯩﻨﯩﯔ ﺋﻮﻳﻐﯩﻨﯩﺸﯩﺪا ﻛﯚرۈﻟﺪى. ﺑﯘ ﺧﯩﻞ ﺋﯩﺴﺘﻪﻛﻨﯩﯔ ﺋﻮﻳﻐﯩﻨﯩﺸﻰ ﺑﯩﻠﻪن ﺋﺎۋام ﻗﯧﻨﯩﺪا ﻏﯘرۇر ﻏﻪﻟﻴﺎﻧﻠﯩﺮى ﻛﯚﺗﯜرۈﻟﺪى. ﺋﯧﺴﻪﻧﻜﯩﺮەپ ﻛﻪﻟﮕﻪن ﺑﯘ ﺑﯩﺮ ﺗﻮپ ﻗﻮۋم ﮬﺎزﯨﺮ روھ ﺑﯩﻠﻪن ﺗﻪن، ﮬﺎﻳﺎت ﺑﯩﻠﻪن ﻣﺎﻣﺎت، ۋۇﺟﯘد ﺑﯩﻠﻪن ﺋﺎﻟﻪم ﺋﺎرﯨﻠﯩﻘﯩﺪﯨﻜﻰ ﭘﺎﺳﯩﻠﺪا ﺋﯚزﯨﮕﻪ ﻗﺎﻳﺘﺎ ﻗﺎراۋاﺗﯩﺪۇ. ﺋﯩﺸﯩﻨﯩﺸﻜﻪ ﺑﻮﻟﯩﺪۇﻛﻰ، 14-15 ﻳﯧﺸﯩﺪﯨلا ﺋﺎﻳﺎﻟﻠﯩﻖ ﺋﯘﻧﯟاﻧﯩﻨﻰ ﺋﺎﻟﻐﺎن ﻗﯩﺰ-ﭼﻮﻛﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰ ﻧﯘزۇﻛﯘم ﺋﯩﺰﯨﺪﯨﻦ ﺗﯩﺮﯨﯟاﻟﻐﺎن ﺑﺎﻏلام-ﺑﺎﻏلام ﻗﯘﻣﯘﺷلارﻧﻰ ﻗﯘﭼﺎﻗلاپ، زار-زار ﻳﯩﻐﻠﯩﻐﯩﻨﯩﭽﻪ ﮬﻪﻗﯩﻘﻪﺗﻜﻪ ﻗﺎﻳﺘﯩﺪۇ. ﻗﯩﺰﻟﯩﻖ ﺳﯘﭘﯩﺴﯩﺪا لاﻟﯩﺪەك ﺋﯧﭽﯩﻠﻐﺎن ﻟﯧﯟەﻧﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰ، ﺋﯘﻳﻐﯘر ﺧﻪﻟﻖ ﭼﯚﭼﻪﻛﻠﯩﺮﯨﺪﯨﻜﻰ ﭘﻪرﯨﺰات، ﻣﻪﻟﯩﻜﯩﻠﻪردەك ﻳﯩﮕﯩﺘﻠﻪرﻧﯩﯔ ﻣﯧﻠﻰ ﺑﯩﻠﻪن ﺋﻪﻣﻪس، ﺋﻪﻗﻠﻰ ﺑﯩﻠﻪن ﺗﻮﻳﻠﯩﺸﯩﺪﯨﻐﺎن ﺑﻮﻟﯩﺪۇ. ﺷﺎھ ﻣﻪﺷﺮەپ ﺗﯩلاۋەت ﻗﯩﻠﻐﺎن ﻛﻮﭼﯩلاردا ﺋﯚﺳﻜﻪن ﺑﻪرﻧﺎ ﻳﯩﮕﯩﺘﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰ «ﺋﻮﻏﯘزﺧﺎن» ﻣﺎرﻛﯩﻠﯩﻖ ﮬﺎراق ﺑﯩﻠﻪن «ﺋﯩﭙﺎرﺧﺎن» ﻣﺎرﻛﯩﻠﯩﻖ ﺗﺎﻣﺎﻛﯩﺪﯨﻦ رﯨﺸﺘﯩﻨﻰ ﺋﯜزۈپ، ﺋﯚزﯨﻨﯩﯔ ﺷﯩﺮﻟﯩﻘﯩﻨﻰ ﺗﯧﭙﯩﯟاﻟﯩﺪۇ. ﻏﻪرﺑﻨﯩﯔ «ﺳﯧﺮﯨﻖ» ﺳﻪﻧﺌﯩﺘﯩﺪﯨﻦ زەﮬﻪرﻟﻪﻧﮕﻪن ﺋﯚﺳﻤﯜرﻟﯩﺮﯨﻤﯩﺰ ﺋﺎﻣﺎﻧﻨﯩﺴﺎﺧﺎﻧﻨﯩﯔ ﮬﻪﻳﻜﯩﻠﻰ ﺋﺎﻟﺪﯨﻐﺎ ﺑﯧﺮﯨﭗ، ﺋﯩﺸﺮەت ﺋﻪﻧﮕﯩﺰﻧﻰ ﺋﺎﯕلاﻳﺪۇ. ﺋﻮﻗﯘﺗﻘﯘﭼﻰ، ﺳﺎﻗﭽﻰ ﭘﯩﺪاﻛﺎرلار ﻣﻪﮬﻤﯘد ﻗﻪﺷﻘﻪرى ﺑﯩﻠﻪن ﺧﺎس ﮬﺎﺟﯩﭙﻨﯩﯔ ﺷﯚﮬﺮەﺗﻠﯩﻚ ﺋﻪﺳﻪرﻟﯩﺮﯨﻨﻰ ﺑﯩﺮدﯨﻦ ﺳﺎﻗلاﻳﺪۇ. «ﺋﺎق ﺧﺎلاﺗﻠﯩﻖ ﭘﻪرﯨﺸﺘﯩﻠﻪر» ﺋﯩﺒﯩﻨﺴﯩﻨﺎ، ﻟﻮﻗﻤﺎﻧﻰ ﮬﯧﻜﯩﻤﻠﻪرﻧﯩﯔ دەﺳﺘﯘر، رﯨﺴﺎﻟﯩﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﻗﺎﻳﺘﺎ ۋاراﻗلاپ، ﺟﺎن ﻳﯩﻠﺘﯩﺰﯨﻐﺎ ﮬﻪﻗﯩﻘﯩﻲ ﺋﺎش ﺑﻮﻟﯩﺪۇ. ﻳﻪﻧﻪ ﺷﯘ ﭼﺎغ ﺑﻮﻟﻐﺎﻧﺪا، زﯨﺒﺎﻟﯩﻖ ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﯩﻐﺎ ﺗﻪﺗﯜر ﻗﺎرﯨﻐﺎن ﻗﺎﺗﯩﻞ، ﭘﻪﻳﻠﻰ ﺑﯘزۇﻗلار، ﺋﯚز ﻗﻮۋم-ﻗﯧﺮﯨﻨﺪاﺷﻠﯩﺮﯨﻐﺎ ﺟﺎﭘﺎ ﺳﺎﻟﻐﺎﻧلار ﻛﺎﻧﺎي-ﻛﯧﻜﯩﺮﺗﻪﻛﻠﯩﺮى ﭼﺎك-ﭼﺎك ﻳﯧﺮﯨﻠﯩﭗ، ﺗﯧﻨﻰ ﺗﻮﭘﺎ ﺋﺎﻟﻐﺎن ﺗﺎﻏﺎردەك ﺋﯧﻐﯩﺮلاپ، ﺋﯚز ﻧﯩﺠﺎﺳﯩﺘﯩﮕﻪ دۈم ﭼﯜﺷﯩﺪۇ. ﺋﻮﻏﺮى-ﺗﺎﻣﺘﻪﺷﺘﯩﻠﻪر ﭼﯜﺷﯩﺪە ﻗﯩﻴﺎﻣﻪﺗﻨﻰ ﻛﯚرۈپ، ﺋﯩﻜﻜﻰ ﻗﻮﻟﻰ ﺟﻪﻳﻨﯩﻜﯩﺪﯨﻦ ﻳﻮق ﮬﺎﻟﻪﺗﺘﻪ ﺋﯚزﯨﻨﻰ ﺋﯘﭼﺮﯨﺘﯩﺪۇ. ﻳﯧﮕﻪن-ﺋﯩﭽﻜﯩﻨﻰ ﭼﯩﺮاﻳﯩﻐﺎ ﭼﯩﻘﻤﺎﻳﺪۇ، ﺋﯚﻣﯜر ﺑﻮﻳﻰ ﻳﯜرﯨﻜﻰ ﭘﻮك-ﭘﻮك ﻳﺎﺷﺎپ، ﺟﻪﮬﻪﻧﻨﻪم ﺳﻪﭘﯩﺮﯨﺪﯨﻦ ﺑﯘرۇن، زاﻣﺎن ﮬﻪﻏﺪاﻟﯩﺮﯨﻐﺎ ﺋﯚزﯨﻨﻰ ﻣﻪﻟﯘم ﻗﯩﻠﯩﺪۇ.
رﯨﯟاﻳﻪت ﻗﯩﻠﯩﻨﯩﺸﯩﭽﻪ، ﻧﯧﺮﯨﻘﻰ زاﻣﺎﻧﺪا ﺋﻮرﻣﺎن ﺋﯩﭽﯩﺪە ﺑﯩﺮ ﺋﺎﺗﺎ-ﺑﺎلا ﻳﺎﺷﺎﻳﺪﯨﻜﻪن. ﺋﺎﺗﺎ ﻗﯧﺮﯨﭗ ﻗﺎﻟﻐﺎن ﺑﻮﻟﻐﺎﭼﻘﺎ، ﺋﯩﺶ-ﺋﻮﻗﻪﺗﻜﻪ دﯦﮕﻪﻧﺪەك ﮬﻪﻣﺪەم ﺑﻮلاﻟﻤﺎﻳﺪﯨﻜﻪن. ﺑﯩﺮ ﻛﯜﻧﻰ ﺑﺎﻟﯩﻨﯩﯔ ﻗﻮرﺳﯩﻘﯩﻐﺎ ﺷﯘﻧﺪاق ﺑﯩﺮ ﺟﯩﻦ ﻛﯩﺮﯨﭙﺘﯘ-دە، ﻳﯜرۈڭ ﺋﺎﺗﺎ، ﻣﻪن ﺳﯩﺰﻧﻰ ﺋﻮﻳﻨﯩﺘﯩﭗ ﻛﯧﻠﻪي دەپ، ﺋﺎﺗﯩﺴﯩﻨﻰ ﻳﯜدۈپ ﻣﯧﯖﯩﭙﺘﯘ. ﻣﯧﯖﯩﭙﺘﯘ-ﻣﯧﯖﯩﭙﺘﯘ ﺑﯩﺮ ﻳﺎرداﯕﻠﯩﻘﻘﺎ ﻛﻪﭘﺘﯘ، ﺋﺎﺗﺎ دﯨﻘﻘﻪت ﻗﯩﻠﻐﯘدەك ﺑﻮﻟﺴﺎ ﺋﻮﻏﻠﻰ ﺋﺎۋۇ دۆﯕﮕﻪ ﭼﯩﻘﯩﭗ ﭘﻪﺳﻜﻪ ﻗﺎرﯨﻐﯘدەك، ﻣﺎۋۇ دۆﯕﮕﻪ ﭼﯩﻘﯩﭗ ﭘﻪﺳﻜﻪ ﻗﺎرﯨﻐﯘدەك. ﺋﺎﺧﯩﺮﯨﺪا ﺧﯧﻠﻰ ﺋﯧﮕﯩﺰ ﺑﯩﺮ دۆﯕﻨﯩﯔ ﺋﯜﺳﺘﯩﮕﻪ ﭼﯩﻘﯩﭗ ﭘﻪﺳﺘﯩﻜﻰ ﭼﻮﯕﻘﯘرﻟﯘﻗﻘﺎ ﻗﺎراپ ﺑﯩﺮ ﮬﺎزا ﺗﯘرۇپ ﻛﯧﺘﯩﭙﺘﯘ. ﺷﯘ ﭼﺎﻏﺪا ﺋﺎﺗﯩﻨﯩﯔ ﻳﯜرﯨﻜﻰ ﺑﯩﺮ ﺋﯩﺸﻨﻰ ﺗﯘﻳﻐﺎﻧﺪەك ﺑﻮﻟﯘپ، ﺋﻮﻏﻠﯩﻨﯩﯔ دۈﻣﺒﯩﺴﯩﺪە ﺗﯘرۇپ ﺷﯘﻧﺪاق دەﭘﺘﯘ:
__ ﺋﻮﻏﻠﯘم، ﻣﻪﻧﻤﯘ ﺋﺎﺗﺎﻣﻨﻰ دەل ﻣﯘﺷﯘ دۆﯕﺪﯨﻦ ﭘﻪﺳﻜﻪ ﺗﺎﺷﻠﯩﯟەﺗﻜﻪن. ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻣﯧﻨﻰ ﺳﻪل ﻧﯧﺮﯨﻐﯩﺮاق ﺋﺎﭘﯩﺮﯨﭗ ﺗﺎﺷﻠﯩﯟەﺗﺴﯩﯖﯩﺰ.
ﺑﯘ ﮔﻪﭘﻨﻰ ﺋﺎﯕﻠﯩﻐﺎن ﺋﻮﻏﯘﻟﻨﯩﯔ ۋۇﺟﯘدﯨﺪا ﺋﺎﺟﺎﻳﯩﭗ ﺑﯩﺮ ﻟﻪﮬﺰە ﭘﻪﻳﺪا ﺑﻮﭘﺘﯘ. ﺋﺎﺗﯩﺴﯩﻨﯩﯔ ﺋﯧﺴﯩﻠﯩﭗ ﺗﯘرﻏﺎن ﻗﻮل-ﺑﯩﻠﻪﻛﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺳﯩﻴلاپ، ﺳﯚﻳﯜپ ﻛﯧﺘﯩﭙﺘﯘ. ﻛﯚزﻟﯩﺮﯨﺪﯨﻦ ﺋﯩﺴﺴﯩﻖ ﻳﺎﺷلار ﺳﻪﻟﺪەك ﺋﯧﺘﯩﻠﯩﭗ ﭼﯩﻘﯩﭙﺘﯘ ﮬﻪم ﺷﯘﻧﺪاق ﺑﯩﺮ ﻛﯚﻳﯜﻛﭽﯩﻠﯩﻚ ﺋﻮﻏﯘﻟﻨﯩﯔ ﻗﻪﻟﺒﯩﮕﻪ ﺑﯧﺴﯩﭗ ﻛﯩﺮﯨﭙﺘﯘ-دە ، ﺋﻮﻏﯘل ﺷﯘ ﭼﺎﻏﺪا دەﭘﺘﯘ:
__ ﺑﻮﻟﺪى ﺋﺎﺗﺎ، ﻣﻪن ﺳﯩﺰﻧﻰ ﺗﺎﺷﻠﯩﯟەﺗﻤﻪﻳﻤﻪن، ﺑﻪﻟﻜﻰ ﻗﺎرا ﻛﯚزۈم ﻳﻮﻣﯘﻟﻐﯩﭽﻪ ﺳﯩﺰﻧﻰ ﺋﻮﺑﺪان ﺑﺎﻗﯩﻤﻪن.
ﭼﯜﻧﻜﻰ، ﻳﯩﮕﯩﺖ ﺷﯘ ﭼﺎﻏﺪا ﺑﯩﺮ ﮬﻪﻗﯩﻘﻪﺗﻨﻰ ﺗﯘﻳﻐﺎﻧﯩﻜﻪن.
ﺋﯧﮫ، ﻗﻮۋﻣﺪاﺷلار! ﺑﯩﺰدە ﺗﺎﺷﻠﯩﯟﯦﺘﯩﺸﻜﻪ ﺗﯧﮕﯩﺸﻠﯩﻚ ﻧﻪرﺳﻪ زادى ﻧﯧﻤﻪ؟ ﻗﯘﺗﻘﯘزۇﺷﻘﺎ، ﺳﺎﻗلاپ ﻗﯧﻠﯩﺸﻘﺎ، ﻗﻪدﯨﺮﻟﻪﺷﻜﻪ، ﭼﺎﻗﻨﯩﺘﯩﺸﻘﺎ ﺗﯧﮕﯩﺸﻠﯩﻚ ﻧﻪرﺳﯩﭽﯘ؟ …… !
ئەسكەرتىش:
ئوكيان تورىدىكى بارلىق ئەسەرلەرنىڭ نەشىر ھوقۇقى ئوكيان تورىغا مەنسۈپ. قالايمىقان كۆچۈرۈپ ئىشلىتىشكە، قانۇنسىز نەشىر قىلىشقا، ھەرقانداق مېدىيا ۋاستىلىرىدا ئېلان قىلىشقا بولمايدۇ. خىلاپلىق قىلغانلارنىڭ قانۇنى جاۋابكارلىقى سۈرۈشتە قىلىنىدۇ. قالايمىقان كۆچۈرۈپ تارقاتقان تور بىكەتلەر ئاشكارە ئېلان قىلىنىدۇ.
ئوكيان تورىدىكى بارلىق ئەسەرلەرنىڭ نەشىر ھوقۇقى ئوكيان تورىغا مەنسۈپ. قالايمىقان كۆچۈرۈپ ئىشلىتىشكە، قانۇنسىز نەشىر قىلىشقا، ھەرقانداق مېدىيا ۋاستىلىرىدا ئېلان قىلىشقا بولمايدۇ. خىلاپلىق قىلغانلارنىڭ قانۇنى جاۋابكارلىقى سۈرۈشتە قىلىنىدۇ. قالايمىقان كۆچۈرۈپ تارقاتقان تور بىكەتلەر ئاشكارە ئېلان قىلىنىدۇ.
مۇناسىۋەتلىك ئەسەرلەر
ئۇيغۇرلار كەلگۈسىدە ئەڭ كۆپ تىل ئىشلىتىغان مىللەت بولۇپ قېلىشى مۇمكىن
2010-09-22ھەشەمەتلىك ئۆيلەردىن ھەسرەتلىك ئويلارغا(نەزىرە مۇھەممەد سالىھ )
2010-09-15ئۇيغۇر ئوقۇغۇچىلار ۋە جۇڭگو جەمئىيتى(مۇنىرىدىن مۇھەممەت ئاداي)
2010-08-20