ئانا

ئانا،ئۇ تولىمۇ ئاددى ئىنسان،ئەمما ئۇ شۇنچىلىك ئۇلۇغدۇر،چۇنكى ئۇنىڭ مېھرى چەكسىز،ئۇنىڭ باغرى ئالەمچە!
ئانا،ئۇنىڭدا ئاجايىپ پىداكارلىق ، ئاجايىپ جاسارەت ، ئاجايىپ كۇچ -غەيرەت بار!
ئۇ پەرزەنتىنى قوغداش ئۇچۇن ھەرقانداق بەدەل تولەشكە ھەر ۋاقىت تەييار!
ھەلىمۇ ئېسىمدە ، بالىلىق چاغلىرىم ئىدى .  يىراق سەھرادىكى تۇققىنىمىزنىڭ ئويۇگە مېھمانغا باردۇق . شۇ كۈنى تاۋۇزلۇقتا بىر كىرپە بالىسىنى تۇتىۋالدۇق ، بىر نەۋرە ئاكام ئۇنى تور خالتىغا سېلىپ ئىشىك ئالدىدىكى دەرەخكە ئېسىپ قويدى ، نىمىش ئۇنداق قىلىدىغىنىنى سورىسام ئۇ :"كىرپە بەك يامان  ، ئۇ يەرنى تېشىپ قېچىپ كېتىدۇ،خالتىغا سېلىپ قويساق قاچالمايدۇ . "دىدى ، مېنىڭ تۈگۈلىۋالغان بۇ كىرپە بالىسىغا قاراپ ئىچىم ئاغرىدىدە ،  "قويۇۋېتەيلى ، ئۇ تېخى كىچىك ئىكەن ،"دىدىم ، "راست دەيسەن كىچىك بولغاچقا خالتىغا سېلىپ ئېسىپ قويدۇم ، كەچتە ئانىسى كېلىدۇ  ، ئۇنى تۇتىۋالساق تونۇرغا كومۇپ يەيمىز، بەك مېزىلىك !"  نەۋرە ئاكام گويا كىرپە گوشىنى يەۋاتقاندەك بىر خىل ئىپادىدە ماڭا قارىدى ، ئەمما مېنىڭ شۇ تاپتا بۇ كىرپە بالىسىنى قاچۇرۇۋەتىشتىن باشقىنى ئويلىمىغانلىقىمنى ئۇ بىلمەيتى.
شۇ كۈنى بىر چۇشتىن كېيىن كىرپە بالىسىغا قاراپ ئولتۇرغىنىم ئېسىمدە ،ئەمما نەۋرە ئاكامدىن قورقۇپ ئۇنى قاچۇرۇۋەتەلمىگەن ئىدىم .
مانا قاراڭغۇ چۈشتى ، نەۋرە ئاكام مېنى ئاستا نوقىدى ، "يۈرە كىرپىنىڭ ئانىسىنى تۇتۇپ كېلىمىز" .  "ئانىسىنى تۇتىۋالساڭ ، بالىسىنى قويۇپ بەرەمسەن؟"نەۋرە ئاكام ئېرەنسىزلىك بىلەن جاۋاپ بەردى " ياق ، ئىككىسىنى بىللە تونۇرغا كومۇپ يەيمىز!" كۆزلىرىمدىن مۆللىدە  ياش تامچىدى ، " ياق ، بولدى قىلغىن ،كىرپىنى قويۇۋەتەيلى ! " نەۋرە ئاكام ھەيرانلىق بىلەن ماڭا قارىدى"جىڭ شەلىكتە سەن ! " 
گويا بىرسى بوينىمدىن باغلاپ سۆرىگەندەك نەۋرە ئاكامنىڭ ئارقىسىدىن ماڭدىم. ھېلىقى كىرپە بالىسى تېخىچە ئېسىغلىق تۇراتتى ، ئەمما ئۇ ئەندى بېشىنى چىقىرىۋالغان بولۇپ غەلىتە ئاۋازدا چىقىراۋاتاتتى  ، " نەۋرە ئاكام مېنى جىمىلىدى، "شۇك ،  ئۇ ئانىسىنى چاقىرىۋېتىپتۇ ، ئانىسىمۇ چوقۇم يېقىنلا جايدا ." نەۋرە ئاكام ئىككىمىز پاقا يوپۇرماقلىرى ئارقىسىدا يوشۇرۇنۇپ جىممىدە ئولتۇراتتۇق.
توۋا راستلا مۆجىزە يۇز بەردى ، يوغان بىر كىرپە دەرەخ يېنىدا تۇراتتى ، نەۋرە ئاكام دەرەختىكى كىرپە بالىسىنى ئاستا پەسكە چۈشۈردى ، ئۇ بىر ئۇچى خالتىغا باغلانغان ئاغامچىنى بوشۇتۇۋاتاتتى ، مانا كىرپە بالىسى سولانغان تور خالتا يەرگە چۈشتى ، كىرپە بالىسى خالتا ئىچىدە تىپىرلايتى ، ئانىسى تۇمشۇقلىرى بىلەن
خالتا ئىچىدىكى بالىسىنى ھىدلاۋاتاتتى ، بۇ چاغدا نەۋرە ئاكام قىسماق يىپىنى تۇتقان يەنە بىر قولىنى سىلكىدى داراڭشىغان ئاۋاز بىلەن داس كومتۇرۇلۇپ،كىرپە داس ئاستىدا قالدى .
شۇ تاپ يۇرۇگۇم قاتتىق سېلىپ كەتتى ، نەۋرە ئاكام بېرىپ داسنى كۆتەردى ، داس ئاستىدىكى يوغان كىرپە بالىسىنى ھىدلىغىنىچە جىممىدە تۇراتتى ، ئۇ تۈگۇلىۋالمىغان بەلكى تۇمشۇغىنى تور خالتىغا پاتۇرغىنىچە تۇراتتى!
"كۆردۇڭمۇ ، ئادەتتە كىرپىلەر تىكىنىنى سىرقا ئۆرۈپ توپتەك تۇگۇلىۋالاتتى، لېكىن بۇ كىرپە بالىسىنى قۇتقۇزىمەن دەپ ھەممىنى ئۇنتۇپتۇ." "بىلدىم...."ئەمما گەپىمنى داۋاملاشتۇرالمىدىم بۇرنۇم ئېچىشىپ ، ئاۋازىم بوغۇلۇپ كېتىۋاتاتتى...
نەۋرە ئاكام ئۇخلاپ قالغاندىن كېيىن ، ئاستا ئورنۇمدىن تۇردۇمدە تور خالتىنى دەرەختىن چۈشۈرۈپ ئانا-بالا كىرپىنى قويۇۋەتتىم.
نەۋرە ئاكامنىڭ قاتتىق ئاچچىغى كېلىدىغىنىنى بىلەتتىم ، ئەمما شۇ كېچىسى خاتىرجەم ئۇخلىدىم .