ﺑﯩﺮ ﻛﯧﭽﯩﻠﯩﻚ ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪﺕ

ﻣﯧﻨﻰ ﻣﯘﻧﭽﻪ ﻛﯚﺗﯜﺭﯛﭖ ﻗﻮﭘﻘﯘﺳﯩﺰ ﺋﺎﺯﺍﺑﻘﺎ ﻗﻮﻳﻐﯘﭼﻰ ﺋﻪﺷﯘ ﺋﻪﺭﻧﻰ ﺋﻮﻳﻠﯩﻐﯩﻨﯩﻤﺪﺍ ﺋﯘﻧﻰ ﭼﺎﻳﻨﺎﭖ – ﭼﺎﻳﻨﺎﭖ ﭘﯜﺭﻛﯜﯞﻩﺗﻜﯜﻡ ﻛﯧﻠﯩﺪﯗ. ﺋﻪﮔﻪﺭ ﺋﯘﭼﺮﯨﺘﯩﭙﻼ ﻗﺎﻟﯩﺪﯨﻐﺎﻧﻼ ﺑﻮﻟﺴﺎﻡ ﭼﻮﻗﯘﻡ ﭘﯩﭽﺎﻕ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻗﻴﻤﺎ – ﭼﯩﻴﻤﺎ ﻗﯩﻠﯩﯟﻩﺗﻤﯩﺴﻪﻡ، ﺩﯦﮕﻪﻧﺪﻩﻙ ﺧﯩﻴﺎﻟﻼﺭ ﺑﯧﺸﯩﻤﻨﻰ ﺋﻪﮔﯩﭙﻼ ﻳﯜﺭﯛﻳﺪﯗ … ﺗﯘﺭﯗﭖ ﺋﯚﺯ – ﺋﯚﺯﯛﻣﮕﻪ ﻧﻪﭘﺮﻩﺗﻠﯩﻨﯩﭗ ﭼﺎﭼﻠﯩﺮﯨﻤﻨﻰ ﻳﯘﻟﯘﭖ ﻳﯩﻐﻼﭖ ﻛﯧﺘﯩﻤﻪﻥ . ﺋﯚﺯ ﺋﯚﺯﯛﻣﮕﻪ ﺋﯚﺯﯛﻡ ﻣﻪﺳﺌﯘﻟﯩﻴﻪﺗﺴﯩﺰﻟﯩﻚ ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺋﯚﺯﯛﻣﮕﯩﻤﯘ ﮬﻪﻕ …..

ﺯﯦﺮﯨﻜﯩﺶ ﺋﯧﻠﯩﭗ ﻛﻪﻟﮕﻪﻥ ﺑﺎﻻ – ﻗﺎﺯﺍ

ﻣﻪﻥ ﯞﻩ ﺋﯘﻏﯘﻝ ﺩﻭﺳﺘﯘﻡ ﻗﯘﺩﺭﻩﺕ ﺋﯩﻜﻜﯩﻤﯩﺰ ﺋﯘﻧﯩﯟﯦﺮﺳﯩﺘﯧﺘﻨﯩﯔ ﺋﯩﻜﻜﯩﻨﭽﻰ ﻳﯩﻠﻠﻠﯩﻘﯩﺪﺍ ﺗﻮﻧﯘﺷﻘﺎﻥ ﺋﯩﺪﯗﻕ. ﮬﻪﺭ ﺋﯩﻜﻜﯩﻠﯩﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﺋﻮﻗﯘﺷﻰ ﻳﺎﺧﺸﻰ ﺑﻮﻟﯘﭖ، ﺳﺎﯞﺍﻗﺪﺍﺷﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰ ﯞﻩ ﺋﯘﺳﺘﺎﺯﻟﯩﺮﯨﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﻣﺎﺧﺘﯩﺸﯩﻐﺎ ﺳﺎﺯﺍﯞﻩﺭ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﺋﻮﻗﯩﻐﺎﻥ ﺋﯩﺪﯗﻕ. ﺑﻮﻟﯘﭘﻤﯘ ﻗﯘﺩﺭﻩﺗﻨﯩﯔ ﺋﻮﻗﯘﺷﻰ ﺋﺎﻻﮬﯩﺪﻩ ﻳﺎﺧﺸﻰ ﺑﻮﻟﯘﭖ، ﻣﻪﻛﺘﯩﭙﯩﻤﯩﺰﺩﯨﻜﻰ ﺳﺎﻧﺎﻗﻠﯩﻖ ﺋﯚﮔﯩﻨﯩﺶ ﺳﻪﺭﻛﯩﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﺑﯩﺮﻯ ﺋﯩﺪﻯ … ﺋﯩﻜﻜﯩﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﺑﯩﺮ – ﺑﯩﺮﯨﻤﯩﺰﮔﻪ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﯩﺘﯩﻤﯩﺰﻣﯘ ﭼﻮﯕﻘﯘﺭ ﺑﻮﻟﯘﭖ، ﺑﯩﺮ – ﺑﯩﺮﻣﯩﺰﮔﻪ ﺗﻮﻟﯩﻤﯘ ﺳﺎﺩﯨﻖ ﺋﯩﺪﯗﻕ. ﻗﯘﺩﺭﻩﺕ ﺋﯚﮔﯩﻨﯩﺸﺘﻪ ﻣﺎﯕﺎ ﻛﯚﭖ ﻳﺎﺭﺩﻩﻡ ﻗﯩﻼﺗﺘﻰ ، ﺷﯘﻧﯩﯔ ﺗﻪﺳﯩﺮﯨﺪﯨﻦ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻛﯩﺮﻩﻙ ، ﺳﯩﻨﯩﭙﯩﻤﯩﺰﺩﯨﻜﻰ ﻗﯩﺰﻻﺭ ﺋﺎﺭﯨﺴﯩﺪﺍ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺋﯚﮔﯩﻨﯩﺶ ﻧﻪﺗﯩﺠﻪﻣﻤﯘ ﻛﯚﺯﮔﻪ ﻛﯚﺭﯛﻧﻪﺭﻟﯩﻚ ﺋﯩﺪﻯ. ﺋﯩﺸﻘﯩﻠﯩﭗ ﻗﯘﺩﺭﻩﺕ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﯚﺗﻜﻪﻥ ﺋﺎﻟﯩﻲ ﻣﻪﻛﺘﻪﭖ ﮬﺎﻳﺎﺗﯩﻢ ﺗﻮﻟﯩﻤﯘ ﺋﻪﮬﻤﯩﻴﻪﺗﻠﯩﻚ ﯞﻩ ﺋﯘﻧﺘﯘﻟﻐﯘﺳﯩﺰ ﺋﯩﺪﻯ … ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﭗ، ﻣﻪﻛﺘﻪﭖ ﭘﯜﺗﺘﯜﺭﮔﻪﻧﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ، ﻣﻪﻥ ﺷﻪﮬﺮﯨﻤﯩﺰﺩﯨﻜﻰ ﻣﻪﻟﯘﻡ ﺑﯩﺮ ﺋﯩﺪﺍﺭﯨﮕﻪ ﺋﯩﺸﺨﺎﻧﺎ ﺧﺎﺩﯨﻤﻠﯩﻘﯩﻐﺎ ﺧﯩﺰﻣﻪﺗﻜﻪ ﺋﻮﺭﯗﻧﻼﺷﺘﯩﻢ . ﻗﯘﺩﺭﻩﺕ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻣﻪﻛﺘﯩﭙﯩﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﮬﺎﯞﺍﻟﯩﺴﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﯧﻴﺠﯩﯖﺪﯨﻜﻰ ﻣﻪﻟﯘﻡ ﺋﯘﻧﯩﯟﯦﺮﺳﯩﺘﯧﺘﺘﺎ ﻣﺎﮔﯩﺴﺘﯧﺮﻟﯩﻘﺘﺎ ﺋﻮﻗﯘﺷﻘﺎ ﺋﯩﯟﻩﺗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﺪﻯ . ﻣﻪﻥ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﺧﯘﺵ ﺑﻮﻟﺴﺎﻡ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﺟﯩﻤﯩﭗ ﻗﺎﻻﺗﺘﯩﻢ . ﻗﯘﺩﺭﻩﺗﻨﯩﯔ ﻣﺎﮔﯩﺴﺘﺮﻟﯩﻘﺘﺎ ﺋﻮﻗﯘﭖ ﻛﯧﻠﯩﭗ، ﻣﻪﻛﺘﯩﭙﻤﯩﺰﮔﻪ ﻏﻮﻟﻠﯘﻕ ﺧﺎﺩﯨﻢ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﺋﯩﺸﻘﺎ ﺋﻮﺭﯗﻧﻠﯩﺸﯩﺪﯨﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺋﻮﻳﻼﭖ ﺷﺎﺩﻻﻧﺴﺎﻡ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﻮﻗﯘﺵ ﻣﯘﺩﺩﯨﺘﻨﯩﯔ 3 ﻳﯩﻞ ﺑﻮﻟﯩﺪﯨﻐﺎﻧﻠﯩﻘﻰ ، ﺩﯦﻤﻪﻙ ﺋﯘﻧﯩﯖﺪﯨﻦ 3 ﻳﯩﻞ ﺋﺎﻳﺮﯨﻠﯩﭗ ﮬﯧﺠﺮﺍﻥ ﺋﺎﺯﺍﺑﻰ ﺗﺎﺭﺗﯩﺪﯨﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻤﻨﻰ ﺋﻮﻳﻠﯩﺴﺎﻡ ﺋﯜﻧﯜﻡ ﺋﯩﭽﯩﻤﮕﻪ ﭼﯜﺷﯜﭖ ﻛﯧﺘﻪﺗﺘﻰ . ﮬﻪﺗﺘﺎ ﻛﻪﻟﮕﯜﺳﯩﻤﯩﺰﺩﯨﻦ ﺋﻪﻧﺴﯩﺮﻩﭘﻤﯘ ﻗﺎﻻﺗﺘﯩﻢ .
- ﻗﯘﺩﺭﻩﺕ ، ﺋﯘﻧﻰ ﺋﯘﺯﺍﺗﻘﯩﻠﻰ ﭼﯩﻘﻘﺎﻧﺪﺍ، ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺋﺎﺯﺍﺑﻼﯞﺍﺗﻘﺎﻥ ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﺳﯚﺯﻧﻰ ﺩﻩﭖ ﺗﺎﺷﻠﯩﺪﯨﻢ ، – ﺋﻪﻣﺪﻯ ﻛﻪﺗﺴﯩﯖﯩﺰ 3 ﻳﯩﻠﻐﯩﭽﻪ ﻗﺎﻳﺘﯩﭗ ﻛﻪﻟﻤﻪﻳﺪﯨﻜﻪﻧﺴﯩﺰ، ﺑﯧﻴﺠﯩﯖﻐﺎ ﺑﯧﺮﯨﭗ ﺋﯚﺯﮔﯩﺮﯨﭙﻤﯘ ﻗﺎﻻﺭﺳﯩﺰﻣﯘ ؟! …
- ﺑﯘ ﻧﯧﻤﻪ ﺩﯦﮕﯩﻨﯩﯖﯩﺰ ، ﺳﯩﺰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻣﻪﻥ ﺗﯜﻧﯜﮔﯜﻥ ﺗﻮﻧﯘﺷﻘﺎﻧﺪﻩﻙ ، ﻣﻪﻥ ﻗﯘﺩﺭﻩﺗﻨﻰ ﭼﯜﺷﻪﻧﻤﻪﻳﺪﯨﻐﺎﻧﺪﻩﻛﻼ ﮔﻪﭖ ﻗﯩﻠﺪﯨﯖﯩﺰﻏﯘ ؟! ﺑﯩﻤﻪﻧﻪ ﺋﻮﻳﻼﺭﺩﺍ ﺑﻮﻟﻤﺎﯓ ، ﻣﺎﯕﺎ ﺋﯩﺸﻪﻧﻤﯩﺴﯖﯩﺰﻣﯘ ﺋﯚﺯﯨﯖﯩﺰﮔﻪ ﺋﯩﺸﯩﻨﯩﯔ ….
ﮬﻪﺋﻪ، ﺋﯘ ﺑﯧﻴﺠﯩﯖﻐﺎ ﺋﻮﻗﯘﺷﻘﺎ ﻛﻪﺗﺘﻰ ، ﻣﻪﻥ ﺑﯘ ﺷﻪﮬﻪﺭﺩﻩ ﮬﯘﻗﯘﺷﺘﻪﻙ ﻳﺎﻟﻐﯘﺯ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ ، ﺋﺎﺗﺎ – ﺋﺎﻧﺎ ، ﺋﯘﺭﯗﻕ – ﺗﯘﻏﻘﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻢ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻳﯩﺮﺍﻗﺘﯩﻜﻰ ﺑﯩﺮ ﺳﻪﮬﺮﺍﺩﺍ ﺋﯩﺪﻯ. ﻗﯘﺩﺭﻩﺕ ﻛﻪﺗﻜﻪﻧﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻨﻜﻰ ﻛﯜﻧﻠﯜﺭﯨﻢ ﺑﺎﺭﻏﺎﻧﺴﯧﺮﻯ ﻛﺎﻻ ﺳﯚﺭﯨﮕﻪﻥ ﮬﺎﺭﯞﯨﺪﻩﻙ ﺗﻪﺳﺘﻪ ﺋﯚﺗﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻗﺎﻟﺪﻯ. ﻛﯜﻧﺪﯛﺯﻯ ﺧﯩﺰﻣﻪﺕ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻣﻪﻟﻪﻙ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﺋﻮﯕﺎﻱ ﻛﻪﭺ ﻗﯩﻠﺴﺎﻣﻤﯘ ، ﻛﯧﭽﯩﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺗﺎﯕﻐﺎ ﺋﯘﻻﺷﻤﯩﻘﯩﻢ ﺑﻪﻙ ﺗﻪﺱ ﺋﯩﺪﻯ. ﻳﺎﺗﯩﻘﯩﻤﻨﯩﯔ ﺗﺎﻡ – ﺗﻮﺭﯗﺳﻠﯩﺮﺩﯨﻦ ﻣﯘﯓ ﺗﯚﻛﯜﻟﯜﭖ ﻣﯧﻨﻰ ﻗﯩﻴﻨﺎﻳﺘﺘﻰ ، ﺋﯩﺨﺘﯩﻴﺎﺭﺳﯩﺰ ﻗﯘﺩﺭﻩﺕ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﯚﺗﻜﻪﻥ ﻛﯜﻧﻠﻪﺭﻧﻰ ﺋﻮﻳﻼﭖ ﺗﻮﻟﻐﯩﻨﺎﺗﺘﯩﻢ … ﻗﺎﺭﺍ ﺑﯧﺴﯩﭗ ﺋﻮﻳﻐﯩﻨﯩﭗ ﻛﻪﺗﻜﻪﻧﺪﻩ ، ﺗﯩﺰﻟﯩﺮﯨﻤﻨﻰ ﻗﯘﭼﺎﻗﻼﭖ ﺗﺎﯓ ﺋﺎﺗﻘﯩﭽﻪ ﻳﯩﻐﻼﭖ ﭼﯩﻘﺎﺗﺘﯩﻢ، ﻣﯩﺴﻠﯩﺴﯩﺰ ﻳﺎﻟﻐﯘﺯﻟﯘﻕ، ﺯﯦﺮﯨﻜﯩﺶ ﺟﯧﻨﯩﻤﺪﯨﻦ ﺋﯚﺗﻪﺗﺘﻰ … ﻗﯘﺩﺭﻩﺗﻜﻪ ﺗﯧﻠﻔﯘﻥ ﺋﯘﺭﻣﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﻛﯜﻧﯜﻡ ﻳﻮﻕ ﺋﯩﺪﻯ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﺎﯞﺍﺯﯨﻨﻰ ﺋﺎﯕﻠﯩﺴﺎﻣﻼ ﻳﻐﺎ ﺗﯘﺗﺎﺗﺘﻰ….
ﻛﯜﻧﻠﻪﺭ ﺑﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﻛﻪﻳﻨﯩﺪﯨﻦ ﺑﯩﺮﻯ ﻗﻮﻏﻠﯩﺸﯩﭗ ﺋﯚﺗﻤﻪﻛﺘﻪ ، ﻣﺎﻧﺎ ﻗﯘﺩﺭﻩﺗﻨﯩﯔ ﻛﻪﺗﻜﯩﻨﯩﮕﯩﻤﯘ 9 ﺋﺎﻱ ﺗﻮﻟﯘﭘﺘﯘ ، ﻧﯧﻤﻪ ﺩﯦﮕﻪﻥ ﺋﯘﺯﺍﻗﺘﺎ ﺋﯚﺗﻜﻪﻥ 9 ﺋﺎﻱ ﮬﻪ ؟! … ﺋﯩﺪﺍﺭﯨﺪﯨﻦ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺭﺍﻳﻮﻧﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﺷﯩﻤﺎﻟﯩﺪﯨﻜﻰ ﺑﯩﺮ ﺋﺎﯞﺍﺕ ﺷﻪﮬﻪﺭﮔﻪ ﮬﻪﭘﺘﯩﻠﯩﻚ ﺋﯩﻠﻤﯩﻲ ﻣﯘﮬﺎﻛﯩﻤﻪ ﻳﯩﻐﯩﻨﯩﻐﺎ ﻗﺎﺗﯩﻨﯩﺸﯩﺸﻘﺎ ﺋﯩﯟﻩﺭﺗﺘﻰ . ﻛﯜﻧﺪﯛﺯﻯ ﻳﯩﻐﯩﻨﻐﺎ ﻗﺎﺗﻨﯩﺸﯩﺶ، ﻛﯧﭽﯩﺴﻰ ﻣﯘﯕﺴﯩﺮﺍﭖ ﻳﺎﺳﺘﯘﻕ ﻗﯘﭼﺎﻗﻼﭖ ﺗﺎﯕﻨﻰ ﻛﯜﺗﯜﺵ … ﻳﯩﻐﯩﻨﻨﯩﯔ ﺋﯜﭼﯩﻨﭽﻰ ﻛﯜﻧﻰ ﺋﯩﺨﺘﯩﻴﺎﺭﺳﯩﺰ ﻛﺎﻟﻼﻣﻐﺎ ﻣﯧﮭﻤﺎﻧﺨﺎﻧﯩﻨﯩﯔ 3 – ﻗﻪﯞﯨﺘﯩﺪﯨﻜﻰ ﺑﻪﺯﻣﯩﺨﺎﻧﯩﺪﺍ ﺳﻮﻏﯘﻕ ﺋﯩﭽﯩﻤﻠﯩﻚ ﺋﯩﭽﻜﻪﭺ ، ﻣﯘﺯﯨﻜﺎ ﺋﺎﯕﻼﭖ ﻛﯚﯕﻠﯜﻣﻨﻰ ﺑﻪﺯﻟﻪﺵ ﺧﯩﻴﺎﻟﯩﻐﺎ ﻛﯧﻠﯩﭗ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ .
ﻗﻮﻳﯘﻕ ﻳﺎﯞﺭﯗﭘﺎﭼﻪ ﺋﯘﺳﻠﯘﺑﺘﯩﻜﻰ ﺗﻮﻟﻐﯘﻣﺎ ﺋﯘﺳﺴﯘﻝ ﻣﯘﺯﯨﻜﺴﻰ ﻳﺎﯕﺮﺍﺗﻘﯘﻻﺭﺩﯨﻦ ﻳﺎﯕﺮﺍﭖ ﺗﯘﺭﺍﺗﺘﻰ ، ﺯﺍﻟﻨﯩﯔ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﺴﯩﺪﺍ ﺟﯜﭖ – ﺟﯜﭖ ﻗﯩﺰ – ﻳﯩﮕﯩﺘﻠﻪﺭ ﻣﯘﺯﯨﻜﯩﻐﺎ ﻛﻪﻟﺘﯜﺭﯛﭖ ﺗﻮﻟﯩﻐﯩﻤﺎ ﺋﯘﺳﺴﯘﻝ ﺋﻮﻳﻨﯩﺸﯩﯟﺍﺗﺎﺗﺘﻰ . ﻣﻪﻥ ﺳﻪﻝ ﺋﻪﻳﻤﯩﻨﯩﭙﺮﻩﻙ ، ﺯﺍﻟﯩﻨﯩﯔ ﺑﯘﻟﯘﯓ ﺗﻪﺭﯨﭙﮕﯩﺮﻩﻙ ﺟﺎﻳﻼﺷﻘﺎﻥ ﺋﯩﻜﻜﻰ ﻛﯩﺸﯩﻠﯩﻚ ﺋﻮﺭﯗﻧﻨﻰ ﺗﯧﭙﯩﭗ ﺟﺎﻳﻠﯩﺸﯩﭗ، ﻛﻮﻻ ﺋﯩﭽﻜﻪﭺ ﺋﻪﺗﺮﺍﭘﻘﺎ ﻗﺎﺭﯨﺪﯨﻢ . ﺑﻪﺯﻣﯩﺨﺎﻧﯩﺪﯨﻜﻰ ﮬﻪﻣﻤﯩﻼ ﻛﯩﺸﯩﻨﯩﯔ ﻛﻪﻳﭙﯩﻴﺎﺗﻰ ﻧﺎﮬﺎﻳﯩﺘﻰ ﻛﯚﺗﺮﯛﯕﮕﯜ – ﺟﯘﺷﻘﯘﻥ ﺋﯩﺪﻯ، ﭘﻪﻗﻪﺕ ﻣﻪﻧﻼ ﻧﺎﮬﺎﻳﯩﺘﻰ ﭼﯜﺷﻜﯜﻥ ، ﺗﯘﺭﯗﭘﻼ ﺋﺎﻟﯩﻲ ﻣﻪﻛﺘﻪﭘﺘﻪ ﺋﻮﻗﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﭼﯧﻐﯩﻤﯩﺰﺩﺍ ﻣﻪﻛﺘﻪﭖ ﺗﺎﻧﺴﺨﺎﻧﯩﺴﯩﺪﺍ ﻗﯘﺩﺭﻩﺕ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺗﺎﻧﺴﺎ ﺋﻮﻳﻨﯩﻐﺎﻥ ﺋﻪﺷﯘ ﮔﯜﺯﻩﻝ ﻣﯩﻨﯘﺗﻼﺭﻧﻰ ﺋﻪﺳﻠﻪﭖ ، ﺧﯩﻴﺎﻝ ﺩﻩﺭﻳﺎﺳﯩﻐﺎ ﻏﻪﺭﻕ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻛﻪﺗﺘﯩﻢ .
- ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ ﺑﻮﻟﺴﺎ، ﺳﯩﺰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﯩﺮ ﻗﻮﻝ ﺗﺎﻧﺴﺎ ﺋﻮﻳﻨﯩﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎﻡ …
ﺗﯘﻳﯘﻗﺴﯩﺰ ﺋﺎﯕﻼﻧﻐﺎﻥ ﺑﯘ ﺋﺎﯞﺍﺯﺩﯨﻦ ﺧﻴﺎﻟﺪﯨﻦ ﭼﯚﭼﯜﭖ ﺋﻮﻳﻐﯩﻨﯩﭗ، ﻧﯧﻤﻪ ﻗﯩﻠﯩﺸﯩﻤﻨﻰ ﺑﯩﻠﻪﻟﻤﻪﻱ ﻣﻪﯕﺪﻩﺭﻩﭖ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ . ﻛﯚﺯ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﯩﺪﺍ ﻛﯧﻠﯩﺸﯩﻤﻠﯩﻚ ﺑﯩﺮ ﻳﯩﮕﯩﺘﯩﭗ ﺋﯧﮕﯩﻠﮕﻪﻥ ﮬﺎﻟﻪﺗﺘﻪ ﺑﯩﺮ ﻗﻮﻟﯩﻨﻰ ﻣﺎﯕﺎ ﺳﯘﻧﯘﭖ ﺗﯘﺭﯗﭘﺘﯘ …. ﻛﺎﻟﻼﻣﺪﯨﻦ ﭼﺎﻗﻤﺎﻗﺘﻪﻙ ﭼﯧﻘﯩﻦ ﻳﯧﻨﯩﭗ، ﻗﯘﺩﺭﻩﺕ ﯞﻩ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﯚﺗﻜﻪﻥ ﻛﯜﻧﻠﻪﺭ ،ﺑﯧﺮﯨﺸﻜﻪﻥ ﯞﻩﺩﯨﻠﻪﺭ ﻳﺎﻟﺖ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺋﯚﺗﻜﻪﻧﺪﻩﻙ ﻗﯩﻠﺪﻯ …
- ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ ﺑﻮﻟﺴﺎ، ﺳﯩﺰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﯩﺮ ﻗﻮﻝ ﺗﺎﻧﺴﺎ ﺋﻮﻳﻨﯩﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎﻡ …
ﺗﻪﻛﺮﺍﺭﻻﻧﻐﺎﻥ ﺗﻪﻛﻠﯩﭗ ﺗﯜﭘﻪﻳﻠﻰ ﺧﻴﺎﻟﻠﯩﺮﯨﻢ ﭼﯘﮔﯘﻟﯘﭖ، ﺋﻪﺱ – ﮬﯘﺷﯘﻣﻨﻰ ﻳﯘﻗﯩﺘﯩﭗ ﻗﻮﻳﺪﯗﻡ ، ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﺸﻨﻰ ﺑﯩﻠﻪﻟﻤﻪﻱ ﻣﻪﯕﺪﻩﭖ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ . ﺋﯚﺯﯛﻣﻤﯘ ﺗﯘﻳﻤﺎﺳﺘﯩﻦ ﺋﻮﺭﻧﯘﻣﺪﯨﻦ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﻗﺎﭘﺘﯩﻤﻪﻥ، ﺋﺎﺭﻗﯩﻤﻐﺎ ﻳﯧﻨﯩﭗ ﺋﻮﻟﺘﯘﺭﯗﯞﯦﻠﯩﺶ ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ ﺋﻪﻣﻪﺱ ﺋﯩﺪﻯ …
ﻟﯧﺮﯨﻚ ﻣﯘﺯﯨﻜﯩﻐﺎ ﻳﯧﻨﯩﻚ ﻗﻪﺩﻩﻣﻠﻪﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺗﺎﻧﺴﺎ ﺋﻮﻳﻨﺎﯞﺍﺗﯩﻤﯩﺰ ، ﻛﺎﻟﻼﻣﺪﺍ ﻳﻪﻧﯩﻼ ﺷﯘ ﻗﯘﺩﺭﻩﺕ ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺗﺎﻧﺴﺎ ﺋﻮﻳﻨﯩﻐﺎﻥ ﺩﻩﻣﻠﻪﺭ ، ﻣﯧﯖﻪﻡ ﻗﻮﻣﺎﭼﺘﻪﻙ ﻗﻮﭼﯩﻠﯩﭗ، ﮔﻮﻳﺎﻛﻰ ﺳﺎﺭﺍﯓ ﻳﺎﻛﻰ ﻣﻪﺳﻜﯩﻼ ﺋﻮﺧﺸﺎﭖ ﻗﺎﻟﻐﺎﻥ ﺋﯩﺪﯨﻢ . ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﻳﯩﮕﯩﺖ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﯩﺮﻗﺎﻧﭽﻪ ﻣﻪﻳﺪﺍﻥ ﺗﺎﻧﺴﺎ ﺋﻮﻳﻨﯩﺪﯗﻕ، ﺗﺎﻧﺴﺎ ﺋﺎﺭﯨﻠﯩﻘﯩﺪﺍ ﺑﯩﺮ ﺷﯩﺮﻩﺩﻩ ﺋﻮﻟﺘﯘﺭﯗﭖ ﺗﺎﻏﺪﯨﻦ – ﺑﺎﻏﺪﯨﻦ ﭘﺎﺭﺍﯕﻼﺷﺘﯘﻕ ، ﻣﻪﻥ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﮬﻪﻣﻤﻪ ﺋﯩﺸﻼﺭ ﮔﻮﻳﺎﻛﻰ ﭼﯜﺷﺘﻪﻙ …. ﺋﯘ ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻤﮕﻪ ﺗﯩﻜﯩﻠﯩﭗ ﻗﺎﺭﺍﻳﺘﺘﻰ ، ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻤﯩﺰ ﺋﯘﭼﺮﺍﺷﻘﺎﻥ ﺩﻩﻣﻠﻪﺭﺩﻩ ﺑﻪﺩﻩﻧﻠﯩﺮﯨﻤﮕﻪ ﺗﯩﺘﺮﻩﻙ ﺋﻮﻟﯩﺸﯩﭗ، ﺋﺎﺟﺎﻳﯩﭗ ﺑﯩﺮ ﺳﯧﺰﯨﻢ ﯞﯗﺟﯘﺩﯗﻣﻨﻰ ﺋﻮﺭﯗﯞﺍﻻﺗﺘﻰ …
ﺗﺎﯓ ﺋﺎﺗﻘﺎﻧﺪﺍ ﻳﺎﺗﯩﻘﯩﻤﺪﺍ ﺋﯚﺯﯛﻡ ﻳﺎﻟﻐﯘﺯ ﻗﺎﭘﺘﯩﻤﻪﻥ، ﻛﯧﭽﯩﺪﯨﻦ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﺋﯩﺸﻼﺭﻧﻰ ﮬﯧﭻ ﺋﻪﺳﻠﯩﻴﻪﻟﻤﻪﻳﺘﺘﯩﻢ ، ﻗﺎﺑﺎﮬﻪﺗﻠﯩﻚ ﺑﯩﺮ ﭼﯜﺷﺘﯩﻦ ﺋﻮﻳﻐﺎﻧﻐﺎﻧﺪﻩﻙ ﺗﻪﺭﻟﻪﭖ ﭼﯩﻠﯩﻖ – ﭼﯩﻠﯩﻖ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻛﻪﺗﺘﯩﻢ، ﺋﯚﺯ – ﺋﯚﺯﯛﻣﮕﻪ ﺷﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﻧﻪﭘﺮﻩﺗﻠﯩﻨﻪﺗﺘﯩﻢ ، ﭼﺎﭼﻠﯩﺮﯨﻤﯩﻨﻰ ﻳﯘﻟﯘﭖ، ﺑﺎﺷﻠﯩﺮﯨﻤﻨﻰ ﺗﺎﻣﻼﺭﻏﺎ ﺋﯘﺭﺍﺗﺘﯩﻢ ، ﻣﻪﻥ ﮬﻪﺗﺘﺎ ﺋﺎﺧﺸﺎﻣﻘﻰ ﻳﯩﮕﯩﺘﻨﯩﯔ ﻛﯩﻤﻠﯩﻜﯩﻨﯩﻤﯘ، ﺋﯩﺴﻤﯩﻨﯩﻤﯘ ﺑﯩﻠﻤﻪﻳﺘﺘﯩﻤﻐﯘ؟ ﺗﺎﯓ ﺋﺎﺗﻘﺎﻧﺪﺍ ﺋﯩﻨﺴﻰ – ﺟﯩﻦ ﻳﻮﻕ ، ﺧﯘﺩﺩﻯ ﮬﯧﭻ ﺋﯩﺶ ﺳﺎﺩﯨﺮ ﺑﻮﻟﻤﻐﺎﻧﺪﻩﻙ … ﺋﻪﻣﻤﺎ ، ﻣﻪﻥ ﺑﯘﻟﻐﺎﻧﻐﺎﻥ ﺋﯩﺪﯨﻢ ، ﺋﯚﺯ- ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﺑﯘﻟﻐﺎﭖ ﻗﯘﺩﺭﻩﺗﮕﻪ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﯩﺘﯩﻤﮕﻪ ﺋﺎﺳﯩﻴﻠﯩﻖ ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ ﺋﯩﺪﯨﻢ ، ﻣﻪﻥ ﺷﯘﺗﺎﭘﺘﺎ ﺩﯗﻧﻴﺎﺩﯨﻜﻰ ﺋﻪﯓ ﺋﻪﺷﻪﺩﺩﯨﻲ ﺧﻴﺎﻧﻪﺗﻜﺎﺭ ﺋﯩﺪﯨﻢ ، ﻣﻪﻥ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺋﯚﻟﯜﻣﻤﯘ ﺋﺎﺯﻟﯩﻖ ﻗﯩﯩﻼﺗﺘﻰ .
ﺷﯘﻧﺪﯨﻦ ﺑﺎﺷﻼﭖ ﻛﻪﻳﭙﯩﻴﺎﺗﯩﻢ ﺗﯧﺨﯩﻤﯘ ﺋﯘﺳﺎﻟﻼﺷﺘﻰ ، ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﮔﯘﻧﺎﮬﻜﺎﺭ ﮬﯧﺴﺎﺑﻼﭖ، ﺑﺎﻏﺮﯨﻢ ﺋﯚﺭﺗﯩﻨﻪﺗﺘﻰ ، ﻗﯘﺩﺭﻩﺗﮕﻪ ﻗﺎﻳﺴﻰ ﻳﯜﺯﯛﻡ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻗﺎﺭﺍﺭﻣﻪﻥ، ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﻧﯧﻤﻪ ﺩﻩﭖ ﺟﺎﯞﺍﺏ ﺑﯧﺮﻩﺭﻣﻪﻥ، ﺩﻩﭖ ﭘﯘﭼﻠﯩﻨﺎﺗﺘﯩﻢ …. ﮔﯘﻧﺎﮬ ﺗﯘﻳﻐﯘﺳﯩﻐﺎ ﻗﻮﺷﯘﻟﯘﭖ ﻳﺎﻟﻐﯘﺯﻟﯘﻕ ﻣﯧﻨﻰ ﻣﯩﺴﻠﯩﺴﯩﺰ ﺩﻩﺭﯨﺠﯩﺪﻩ ﺋﺎﺯﺍﺑﻼﻳﺘﺘﻰ ، ﮔﺎﮬﯩﺪﺍ ﺋﯚﺯ ﺟﯧﻨﯩﻤﺪﯨﻦ ﺋﯚﺯﯛﻡ ﺗﻮﻳﯘﭖ ﻗﺎﻻﺗﺘﯩﻢ ، ﮬﻪﺭ ﻗﯧﺘﯩﻢ ﻗﯘﺩﺭﻩﺕ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺗﯧﻠﻔﯘﻥ ﺋﺎﺭﻗﯩﻠﯩﻖ ﻛﯚﺭﯛﺷﻜﻪﻧﺪﻩ ﺑﻮﻏﯘﺯﯗﻣﻐﺎ ﺑﯩﺮ ﻧﯧﻤﻪ ﻛﻪﭘﻠﯩﺸﯩﭗ ﻗﺎﻟﻐﺎﻧﺪﻩﻙ ﺳﯚﺯ ﻗﯩﻼﻟﻤﺎﻱ ﻗﯩﻴﻨﯩﻼﺗﺘﯩﻢ ، ﺑﺎﺭﺍ – ﺑﺎﺭﺍ ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﺗﯧﻠﻔﯘﻥ ﺋﯘﺭﯗﺷﻘﯩﻤﯘ ﺟﯜﺭﺋﻪﺕ ﻗﯩﻼﻟﻤﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ، ﭘﻪﻗﻪﺕ ﮬﻪﭘﯩﺘﯩﺪﻩ ﺋﺎﺭﯨﻼﭖ – ﺋﺎﺭﯨﻼﭖ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ …
ﻳﯧﺮﯨﻢ ﻳﯩﻠﻼﺭ ﺋﯚﺗﺘﻰ ، ﻛﯜﻧﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﯚﺗﯜﺷﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﺎﯞﯞﺍﻟﻘﻰ ﮔﯘﻧﺎﮬﻜﺎﺭﻟﯩﻖ ﺗﯘﻳﻐﯘﻡ ﺳﯘﺳﻠﯩﺸﯩﭗ ، ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﻛﻪﭼﺘﯩﻜﻰ ﺗﯘﻳﻐﯘﻧﻰ ﺧﻴﺎﻝ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ . ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﭼﺎﻏﻼﺭﺩﺍ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﺗﯩﻠﻼﭖ ﻗﻮﻳﺎﺗﺘﯩﻢ ، ﺗﯘﺭﯗﭖ ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﺋﯚﺯﯛﻡ ﺋﯚﺯﯛﻣﻤﯘ ﭼﯜﺷﻪﻧﻤﻪﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﺎﻧﺎﻳﻰ – ﺳﻪﯞﻩﺑﻠﻪﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﻪﺯﻟﻪﭖ ﻗﻮﻳﺎﺗﺘﯩﻢ . ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻣﺎﻱ ﺑﺎﻳﺮﯨﻤﻰ ﻣﻪﺯﮔﯩﻠﯩﺪﻩ ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﺷﻪﮬﻪﺭﮔﻪ ﺩﻩﻡ ﺋﯧﻠﯩﺶ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺑﺎﺭﺩﯨﻢ ﯞﻩ ﻳﯩﻐﯩﻦ ﺋﯘﻳﯘﺷﺘﯘﺭﯗﻟﻐﺎﻥ ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﻣﯧﮭﻤﺎﻧﯩﺨﺎﻧﯩﻐﺎ ﺋﻮﺭﯗﻧﻼﺷﺘﯩﻢ . ﻛﻪﭼﺘﻪ 3 – ﻗﻪﯞﻩﺗﻜﻪ ﺟﺎﻳﻼﺷﻘﺎﻥ ﺑﻪﺯﻣﯩﺨﺎﻧﯩﻐﺎ ﭼﯜﺷﺘﯜﻡ ، ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻢ ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﻧﺎﺗﻮﻧﯘﺵ ﻳﯩﮕﯩﺘﻨﻰ ﺋﯩﺰﺩﻩﻳﺘﺘﻰ ، ﺋﻪﻣﻤﺎ ﺋﯘ ﻳﻮﻕ ﺋﯩﺪﻯ . ﻗﻪﻟﺒﯩﻤﺪﻩ ﺋﯚﺯﯛﻣﮕﻪ ﻣﺎﺱ ﺑﻮﻟﻤﯩﻐﺎﻥ ﺑﯩﺮﺧﯩﻞ ﮬﺎﻳﯟﺍﻧﻪ ﻏﻪﺭﻩﺯ ﻏﻪﻟﻴﺎﻥ ﻗﯩﻼﺗﺘﻰ ، ﺑﯘ ﻗﯧﺘﯩﻢ ﻛﻮﻻ ﺋﯩﭽﻤﻪﺳﺘﯩﻦ ﭼﻪﺗﻨﯩﯔ ﻗﯩﺰﯨﻞ ﮬﺎﺭﯨﻘﯩﻨﻰ ﺋﯩﭽﯩﭗ ﺋﻮﻟﺘﯘﺭﺩﯗﻡ ، ﭼﯜﺷﻜﯜﻧﻠﯜﻙ ﻣﯧﻨﻰ ﻗﯩﺰﯨﻞ ﮬﺎﺭﺍﻗﻘﺎ ﺧﯧﻠﯩﻼ ﺋﻮﺑﺪﺍﻥ ﺋﯜﮔﻪﺗﻜﻪﻥ ﺋﯩﺪﻯ … ﺑﯘﻧﺪﯨﻦ ﻳﯧﺮﯨﻢ ﻳﯩﻠﻼﺭ ﺑﯘﺭﯗﻧﻘﻰ ﻛﯚﺭﯛﻧﯜﺵ ﻗﺎﻳﺘﺎ ﺗﻪﻛﺮﺍﺭﻻﻧﻤﺎﻗﺘﺎ ﺋﯩﺪﻯ ، ﺋﻪﻣﻤﺎ ﺑﯘ ﻗﯧﺘﯩﻤﻘﯩﺴﻰ ﺑﺎﺷﻘﺎ ﺋﻪﺭ ﺋﯩﺪﻯ ….

ﺋﻪﻳﺪﯨﺰﺩﯨﻦ ﻳﯘﻗﯘﻣﻠﯩﻨﯩﺶ

ﻛﯜﺯ ﺋﺎﻳﻠﯩﺮﻯ ﻳﯧﺘﯩﭗ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﺪﻩ، ﺳﯘﻏﯘﻕ ﺗﻪﮔﯩﺪﯨﻤﯘ ﺗﯘﻳﯘﻗﺴﯩﺰ ﻗﯩﺰﯨﭗ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ ، ﻗﯩﺰﯨﺘﻤﺎﻡ ﺋﺎﻧﭽﻪ ﺋﯚﺭﻩ ﺋﻪﻣﻪﺱ ﺋﯩﺪﻯ ، ﺗﯘﺭﯗﭖ ﻛﯚﯕﻠﯜﻡ ﺋﯧﻠﯩﺸﯩﭗ، ﺑﯧﺸﯩﻢ ﻗﺎﻳﺎﺗﺘﻰ ، ﺯﯗﻛﺎﻡ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻗﺎﻟﻐﺎﻥ ﺋﻮﺧﺸﺎﻳﻤﻪﻥ ﺩﻩﭖ ، ﺩﻩﺳﻠﻪﭖ ﺋﺎﻧﭽﻪ ﻛﯚﯕﻠﻪﺷﻤﻪﭘﺘﯩﻤﻪﻥ . ﻗﯩﺰﯨﺘﻤﺎﻡ 20 ﻛﯜﻧﻠﻪﺭﮔﯩﭽﻪ ﻳﺎﻧﻤﯩﺪﻯ ، ﺷﯘﻧﺪﺍﻗﺘﯩﻤﯘ ﺋﺎﺧﯩﺮﻯ ﺳﺎﻗﺎﻳﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﺪﯗﻡ . ﻳﯩﻞ ﺋﺎﺧﯩﺮﯨﺪﺍ ﻛﻮﭼﺎ – ﻛﻮﻳﻼﺭﺩﺍ، ﺧﻪﻟﻖ ﻣﻪﻳﺪﺍﻧﻰ ، ﺋﯩﺪﺍﺭﻩ ﮬﻮﻳﻠﯩﺴﯩﺪﺍ ﮬﻪﺭﺧﯩﻞ – ﮬﻪﺭﻳﺎﯕﺰﺍ ﺋﻪﻳﺪﯨﺰﻧﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﻨﻰ ﺋﯧﻠﯩﺶ ﺗﻪﺷﯩﯟﯨﻘﺎﺕ ﻟﻮﺯﯗﻧﻜﺎ – ﺗﺎﺧﺘﯩﻠﯩﺮﻯ ﺋﯧﺴﯩﻠﯩﭗ، ﺋﻪﻳﺪﯨﺰ ﮬﻪﻗﻘﯩﺪﯨﻜﻰ ﺗﻪﺷﯩﯟﯨﻘﺎﺕ ﺋﻪﯞﺟﯩﮕﻪ ﻛﯚﺗﯜﺭﯛﻟﺪﻯ. ﺋﯩﺪﺍﺭﯨﻤﯩﺰﻣﯘ ﺋﯩﻜﻜﻰ ﻗﯧﺘﯩﻤﻠﯩﻖ ﺋﯚﮔﯩﻨﯩﺶ ﻳﯩﻐﯩﻨﻰ ﺋﯘﻳﯘﺷﺘﯘﺭﺩﻯ . ﻧﻪﮔﯩﻼ ﺑﺎﺭﻣﺎﯓ ﺷﯘ ﺋﻪﻳﺪﯨﺰﻧﯩﯔ ﭘﺎﺭﯨﯖﻰ ، ﯞﺍﻱ ﺋﯘﻧﺪﺍﻕ ﻳﯘﻗﯩﺪﯨﻜﻪﻧﻪﻱ ، ﯞﺍﻱ ﻣﯘﻧﺪﺍﻕ ﺋﯧﭽﯩﻨﯩﺸﻠﯩﻚ ﺋﯚﻟﯩﺪﯨﻜﻪﻧﻪﻱ … ﺩﯦﮕﻪﻧﺪﻩﻙ ﭘﺎﺭﺍﯕﻼﺭ . ﻣﻪﻥ ﺑﯘﻻﺭﻏﺎ ﺋﺎﻧﭽﻪ ﺋﯩﺮﻩﻧﺸﯩﭗ ﻛﻪﺗﻤﻪﭘﺘﯩﻤﻪﻥ . ﭼﯜﻧﻜﻰ ﺋﯘ ﮔﻪﭘﻠﻪﺭﮔﻪ ﻗﯘﻻﻕ ﺳﺎﻟﻐﯘﺩﻩﻙ ﭼﻮﻝ ﻧﻪﺩﻩ ﺩﻩﻳﺴﯩﺰ ، ﻣﯧﻨﯩﯖﻤﯘ ﺋﯚﺯﻩﻣﮕﻪ ﭼﯘﺷﻠﯘﻕ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺋﯩﺸﻠﯩﺮﯨﻢ ﺩﯙﯞﻟﯩﻨﯩﭗ ﺗﯘﺭﺳﺎ … ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﯜﺳﺘﯩﮕﻪ ، ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﺋﻪﻳﺪﯨﺰﺩﯨﻦ ﻳﯘﻗﯘﻣﻠﯩﻨﯩﭗ ﻗﯧﻠﯩﺶ ﻣﯘﻣﻜﻨﭽﯩﻠﯩﻜﯩﻢ ﺑﺎﺭ ﺩﻩﭖ ﺧﻴﺎﻝ ﻗﯩﻼﺗﺘﯩﻤﻤﯘ ؟! …
ﺑﯩﺮ ﻛﯜﻧﻰ ﭼﯜﺷﻠﯜﻙ ﺗﺎﻣﺎﻗﺘﯩﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ، ﺋﯩﺸﺨﺎﻧﯩﺪﺍ ﺩﻩﻡ ﺋﺎﻟﻐﺎﭺ ﺋﯩﺨﺘﯩﻴﺎﺭﺳﯩﺰ ﮬﺎﻟﺪﺍ، ﺷﯩﺮﻩﻳﻤﯩﮕﻪ ﻗﻮﻳﯘﭖ ﻗﻮﻳﯘﻟﻐﺎﻥ ﮔﯧﺰﯨﺘﺘﯩﻜﻰ ﺋﻪﻳﺪﯨﺰﮔﻪ ﺋﺎﻻﻗﯩﺪﺍﺭ ﭼﻮﯓ ﻣﺎﻗﺎﻟﯩﻨﻰ ﺋﻮﻗﯘﭖ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ . ﻣﺎﻗﺎﻟﯩﺪﺍ ﺋﻪﻳﺪﯨﺰﮔﻪ ﺋﺎﻻﻗﯩﺪﺍﺭ ﺋﺎﻻﻣﻪﺗﻠﻪﺭﻣﯘ ﻧﺎﮬﺎﻳﯩﺘﻰ ﺗﻪﭘﺴﯩﻠﯩﻲ ﺑﺎﻳﺎﻥ ﻗﯩﻠﯩﻨﻐﺎﻥ ﺋﯩﺪﻯ. ﺗﯘﻳﯘﻗﺴﯩﺰ ﺑﯩﺮ ﻗﺎﻧﭽﻪ ﺋﺎﻱ ﺑﯘﺭﯗﻥ ﻗﯩﺰﯨﺘﯩﭗ ﻗﺎﻟﻐﯩﻨﯩﻢ ﻳﺎﺩﯨﻤﻐﺎ ﻛﯧﭽﯩﭗ ، ﭘﯜﺗﯜﻥ ﺑﻪﺩﻩﻧﻠﯩﺮﯨﻢ ﺗﯩﻜﻪﻧﻠﯩﺸﯩﭗ ﻛﻪﺗﺘﻰ . ﻳﯜﺭﯛﻛﯩﻢ ﺳﯩﻘﯩﻠﯩﭗ، ﻧﻪﭘﯩﺴﯩﻢ ﻳﯧﺘﯩﺸﻤﻪﻳﯟﺍﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻛﻪﺗﺘﯩﻢ ، ﺗﯧﺰﻟﯩﻜﺘﻪ ﻣﺎﻗﺎﻟﯩﻨﻰ ﻗﺎﻳﺘﺎ ﺋﻮﻗﯘﭖ ﭼﯩﻘﺘﯩﻢ . ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﺋﻮﻳﻠﻤﯩﺴﺎﻡ ﻣﺎﻗﺎﻟﯩﺪﺍ ﺑﺎﻳﺎﻥ ﻗﯩﻠﯩﻨﻐﺎﻥ ﺋﺎﻻﻣﻪﺗﻠﻪﺭ ﻣﻪﻥ ﺋﯚﺗﻜﻪﻧﺪﻩ ﻗﯩﺰﯨﺘﯩﭗ ﻗﺎﻟﻐﺎﻧﺪﯨﻜﻰ ﺋﺎﻻﻣﻪﺗﻠﻪﺭﮔﻪ ﺑﻪﻙ ﺋﻮﺧﺸﺎﻳﺘﺘﻰ . ﻳﺎﻕ ! ﻳﺎﻕ …. ﺧﯩﻴﺎﻟﯩﻤﺪﯨﻦ ﺋﯩﻜﻜﻰ ﻗﯧﺘﯩﻤﻠﯩﻖ ﺑﯩﺮ ﻛﯧﭽﯩﻠﯩﻚ ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪﺕ ﭼﺎﻗﻤﺎﻗﺘﻪﻙ ﻳﺎﻟﺖ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺋﯚﺗﺘﻰ ، ﻳﯜﺭﯛﻛﯩﻢ ﻗﺎﺭﺕ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻗﺎﻟﺪﻯ ، ﺑﺎﺷﻠﯩﺮﯨﻢ ﭘﯩﺮﻗﯩﺮﺍﭖ ، ﭘﯘﺕ – ﻗﻮﻟﯘﻣﺪﺍ ﺟﺎﻥ ﻗﺎﻟﻤﯩﺪﻯ …
ﻗﻮﺭﻗﯘﺵ ﯞﻩ ﺗﯩﺖ -ﺗﯩﺘﻠﯩﻖ ﺋﯩﻠﯩﻜﯩﺪﻩ ﺋﯚﺯﯛﻡ ﻳﺎﻟﻐﯘﺯ ﻗﻮﺷﻨﺎ ﺷﻪﮬﻪﺭﺩﯨﻜﻰ ﻣﻪﺭﻛﺰﯨﻲ ﺩﻭﺧﺘﯘﺭﺧﺎﻧﯩﻐﺎ ﺑﯧﺮﯨﭗ ﻗﺎﻥ ﺗﻪﻛﺸﯜﺭﯛﺗﺘﯩﻢ ، ﺗﻪﻛﺸﯜﺭﯛﺵ ﻧﻪﺗﯩﺠﯩﺴﻰ ﭼﯩﻘﻘﯘﭼﻪ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﺑﯩﺮ ﻗﺎﻧﭽﻪ ﻛﯜﻧﻨﻰ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﺋﯚﺗﻜﯜﺯﮔﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻤﻨﻰ ﺑﯩﻠﻤﻪﻳﻤﻪﻥ. ﺗﻪﻛﺸﯜﺭﯛﺵ ﻧﻪﺗﯩﺠﯩﺴﻰ ﭼﯩﻘﺘﻰ . ﺗﻪﻛﺸﯜﺭﯛﺵ ﺩﻭﻛﻼﺗﯩﺪﺍ ﺋﯧﻨﯩﻖ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺋﻪﻳﺪﯨﺰ ﯞﯨﺮﯗﺳﻰ ﻣﯘﺳﺒﯩﻲ ﺩﻩﭖ ﻳﯧﺰﯨﻠﻐﺎﻥ ﺋﯩﺪﻯ. ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻤﮕﻪ ﺋﯩﺸﻪﻧﻤﻪﻱ ﺩﺍﯓ ﻗﯧﺘﯩﭗ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ . ﺋﺎﮬ ﺧﯘﺩﺍ – ﺋﻪﺟﯩﺒﺎ ﺑﯘ ﻣﯘﻣﻜﯩﻨﻤﯘ ؟! … ﺋﯚﺯﻩﻣﻨﻰ ﻧﺎﮬﺎﻳﯩﺘﻰ ﺯﻭﺭ ﺩﻩﺭﯨﺠﯩﺪﻩ ﺗﯘﺗﯩﯟﯦﻠﯩﭗ ، ﻳﻪﻧﻪ ﺑﯩﺮ ﻗﯧﺘﯩﻢ ﺗﻪﻛﺸﯜﺭﯛﺗﺘﯩﻢ ، ﺋﯩﭽﯩﻤﺪﻩ ﺋﯘﻟﯘﻍ ﺋﺎﻟﻼﮬﻨﯩﯔ ﻧﺎﻣﯩﻨﻰ ﺯﯨﻜﯩﺮ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺗﯩﻨﯩﻤﺴﯩﺰ ﺩﯗﺋﺎ ﻗﯩﻼﺗﺘﯩﻢ ، ﻳﯩﻠﯩﻨﺎﺗﺘﯩﻢ ، ﺑﯩﺮﻩﺭ ﻣﯚﺟﯩﺰﯨﻨﯩﯔ ﻳﯜﺯ ﺑﯧﺮﯨﺸﭗ ﻗﯧﻠﯩﺸﯩﻨﻰ ﻗﺎﺩﯨﺮ ﺋﯩﮕﻪﻣﺪﯨﻦ ﺗﯩﻠﻪﻳﺘﺘﯩﻢ ، ﻣﯧﻨﻰ ﻣﯘﻧﭽﻪ ﺋﯧﻐﯩﺮ ﺋﺎﺯﺍﺏ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺟﺎﺯﺍﻟﯩﻤﺎﺳﻠﯩﻘﻨﻰ ﺋﯚﺗﯜﻧﻪﺗﺘﯩﻢ …. ﺋﯩﻜﻜﯩﻨﭽﻰ ﻗﯧﺘﯩﻤﻠﯩﻖ ﺗﻪﻛﺸﯜﺭﯛﺵ ﻧﻪﺗﯩﺠﯩﺴﯩﻤﯘ ﭼﯩﻘﺘﻰ ، ﺋﻮﺧﺸﺎﺷﻼ ﻣﯘﺳﺒﯩﻲ ﺋﯩﺪﻯ. ﺋﯜﻣﯩﺪﺳﯩﺰﻟﯩﻜﻨﯩﯔ ﻗﺎﺑﺎﮬﻪﺗﻠﯩﻚ ﺯﯗﻟﻤﯩﺘﻰ ﻣﯧﻨﻰ ﺋﯚﺯ ﻗﻮﻳﻨﯩﻐﺎ ﺋﺎﻟﺪﻯ. ﺑﺎﺷﻠﯩﺮﯨﻢ ﭘﯩﻘﺮﺍﭖ ، ﭘﯘﺗﻠﯩﺮﯨﻢ ﺳﯩﻘﺮﺍﻳﺘﺘﻰ ، ﻣﻪﻥ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺋﺎﺳﻤﺎﻧﯘ – ﺯﯨﻤﯩﻦ ﺋﺎﻟﻤﯩﺸﯩﭗ ، ﮬﻪﻣﻤﻪ ﻧﻪﺭﺳﻪ ﺋﯚﺯ ﺋﻪﻛﺴﯩﻨﻰ ﻳﻮﻗﺎﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ ﻳﻮﭼﯘﻥ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻛﯚﺭﯛﻧﻪﺗﺘﻰ … ﻳﯩﻐﻼﻱ ﺩﯦﺴﻪﻡ ﻛﯚﺯﯛﻣﺪﯨﻦ ﻳﺎﺵ، ﭼﯩﻘﺮﺍﻱ ﺩﯦﺴﻪﻡ ﺯﯗﯞﺍﻧﯩﻤﺪﯨﻦ ﺋﯜﻥ ﭼﯩﻘﻤﺎﻳﺘﺘﻰ . ﻣﯧﯖﻪﻡ ﻗﯘﭖ ﻗﯘﺭﯗﻕ ﺑﻮﻟﯘﭖ، ﻛﺎﻟﻼﻣﺪﺍ ﺋﯚﻟﯜﻣﺪﯨﻦ ﺋﯧﺒﺎﺭﻩﺕ ﺑﯩﺮﻻ ﺳﯚﺯ ﭼﯚﮔﯩﻠﻪﻳﺘﺘﻰ ….
ﺋﯚﺯﻩﻣﻨﻰ ﻳﺎﺗﯩﻘﯩﻤﻐﺎ ﺳﻮﻻﭖ ، ﻛﺎﺭﯞﺍﺕ ﺑﯧﺸﯩﻤﻐﺎ ﻗﻮﻳﯘﭖ ﻗﻮﻳﯘﻟﻐﺎﻥ ﺋﯩﻜﻜﻰ ﺑﻮﺗﯘﻟﻜﺎ ﺋﯘﻳﻘﯘ ﺩﻭﺭﯨﺴﯩﻐﺎ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﺧﯩﻴﺎﻟﻐﺎ ﭘﺎﺗﻤﺎﻗﺘﯩﻤﻪﻥ. ﺋﯚﻟﯜﺷﯜﻡ ﻛﯧﺮﻩﻙ، ﮬﺎﺯﯨﺮﻻ ﺋﯚﻟﯜﺷﯜﻡ ﻛﯧﺮﻩﻙ ، ﺩﻩﭖ ﺋﻮﻳﻼﻳﺘﺘﯩﻢ . ﺋﻪﻣﻤﺎ ﺟﯜﺭﺋﯩﺘﯩﻢ ﻳﻮﻕ ﺋﯩﺪﻯ، ﻳﯩﺮﺍﻕ ﺳﻪﮬﺮﺍﺩﯨﻜﻰ ﺋﺎﺗﺎ – ﺋﺎﻧﺎﻡ ، ﺑﯧﻴﺠﯩﯖﺪﯨﻜﻰ ﻗﯘﺩﺭﻩﺕ ﻛﯚﺯ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﻐﺎ ﻛﯧﻠﯩﯟﺍﻻﺗﺘﻰ … ﺋﯚﻟﯜﯞﺍﻟﻤﺎﻗﻨﯩﯖﻤﯘ ﺑﯘﻧﭽﻪ ﻗﯩﻴﯩﻦ ﺑﻮﻟﯩﺪﯨﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺋﻮﻳﻼﭘﻤﯘ ﺑﺎﻗﻤﺎﭘﺘﯩﻜﻪﻧﻤﻪﻥ ! ﺑﺎﺷﻘﯩﻼﺭ ﺋﯚﻟﯜﻡ ﺑﺎﺭﻟﯩﻖ ﺋﺎﺯﺍﺑﻨﯩﯔ ﺗﯜﮔﻪﻟﻠﯩﺴﻰ ﺩﯦﻴﯩﺸﯩﺪﯨﻜﻪﻥ، ﻣﺎﯕﺎ ﺋﯚﻟﯜﻡ ﺑﺎﺭﻟﯩﻖ ﺋﺎﺯﺍﺑﻨﯩﯔ ﺋﻪﯞﺟﯩﺪﻩﻙ ﺗﯘﻳﯘﻟﯘﭖ ﻛﻪﺗﺘﻰ . ﻗﯩﺴﻘﯩﺴﻰ، ﻣﯘﺷﯘﻧﺪﺍﻗﻼ ﮬﺎﻳﺎﺗﯩﻤﻨﻰ ﺧﯘﻻﺳﻪ ﻗﯩﻠﯩﺸﻘﺎ ﻗﯩﻴﺎﻟﻤﯩﺪﯨﻢ . ﺋﺎﮬ ﺧﯘﺩﺍ ، ﮬﺎﻳﺎﺗﻨﯩﯔ ﻧﻪﻗﻪﺩﻩﺭ ﮔﯜﺯﻩﻝ ، ﻧﻪﻗﻪﺩﻩﺭ ﻗﻪﺩﯨﺮﻟﻪﺷﻜﻪ ﺗﯧﮕﯩﺸﻠﯩﻚ ﺋﯩﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﻗﺎﻳﺘﯩﺪﯨﻦ ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﺪﻩﻙ ﺋﯩﺪﯨﻢ .
ﺋﯩﻜﻜﻰ ﮬﻪﭘﺘﯩﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ، ﺋﯩﺪﺍﺭﯨﻐﺎ ﺑﯧﺮﯨﭗ ﺧﯩﺰﻣﻪﺗﺘﯩﻦ ﺋﯩﺴﺘﯩﭙﺎ ﺑﯧﺮﯨﺪﯨﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻤﻨﻰ ﺋﯧﻴﺘﺘﯩﻢ ، ﺋﯩﺪﺍﺭﻩ ﺑﺎﺷﻠﯩﻘﯩﻢ ﯞﻩ ﺧﯩﺰﻣﻪﺗﺪﺍﺷﻠﯩﺮﯨﻢ ﮬﻪﻳﺮﺍﻧﯘ – ﮬﻪﺱ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻗﯧﻠﯩﺸﺘﻰ ، ﮬﻪﺗﺘﺎ ﺋﯩﺪﺍﺭﻩ ﺑﺎﺷﻠﯩﻘﯩﻢ ﮬﺎﺯﯨﺮﻏﯩﭽﻪ ﺗﻪﺳﺘﯩﻘﻼﻧﻤﯩﻐﺎﻥ ﺋﯚﻱ ﺗﻪﻗﺴﯩﻢ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺑﯧﺮﯨﺶ ﺗﻮﻏﺮﯨﺴﯩﺪﯨﻜﻰ ﺋﯩﻠﺘﯩﻤﺎﺳﯩﻤﻨﻰ ﮬﺎﺯﯨﺮﻻ ﺗﻪﺳﺘﯩﻘﻼﭖ ﺑﯧﺮﯨﺪﯨﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ، ﻣﯧﻨﻰ ﺩﺍﯞﺍﻣﻠﯩﻖ ﺋﯩﺸﻠﯩﺸﯩﻤﻨﻰ ﺋﯜﻣﯩﺪ ﻗﯩﻠﯩﺪﻏﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺑﯩﻠﺪﯛﺭﺩﻯ. ﻣﻪﻥ ﭼﯩﺮﺍﻳﻠﯩﻖ ﺭﻩﺕ ﻗﯩﻠﯩﭗ، ﺧﯩﺰﻣﯩﺘﯩﻤﺪﯨﻦ ﺋﯩﺴﺘﯩﭙﺎ ﺑﯧﺮﯨﭗ ﻗﺎﻳﺘﯩﭗ ﭼﯩﻘﺘﯩﻢ . ﺋﻪﺗﯩﺴﻰ ﻣﻪﻥ ﺗﯘﻏﯘﻟﻐﺎﻥ ﺩﯨﻴﺎﺭ ﮔﯜﺯﻩﻝ ﺳﻪﮬﺮﺍﻏﺎ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﻳﻮﻟﻐﺎ ﭼﯩﻘﺘﯩﻢ .
ﻳﻮﻝ ﺑﻮﻳﻰ ﺋﺎﭘﺘﯘﺑﯘﺱ ﺩﯦﺮﯨﺰﯨﺴﯩﺪﯨﻦ ﺳﯩﺮﺗﻘﺎ ﻗﺎﺭﺍﭖ، ﺑﯩﭙﺎﻳﺎﻥ ﻳﺎﻳﻼﻕ ، ﺗﺎﻏﯘ – ﺗﺎﺵ ، ﺩﻩﺭﻳﺎ – ﺋﯧﻘﯩﻨﻼﺭﻏﺎ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﺧﻴﺎﻝ ﺳﯜﺭﯛﭖ ﻛﻪﻟﺪﯨﻢ ، ﺋﺎﭘﺘﯘﺑﯘﺳﺘﯩﻜﻰ ﻛﯩﺸﯩﻠﻪﺭ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺑﯘﻻﺭ ﮬﯧﭻ ﺋﻪﮬﻤﯩﻴﻪﺗﺴﯩﺰﺩﻩﻙ، ﺋﻪﻣﻤﺎ ﻣﻪﻥ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺟﻪﻧﻨﻪﺕ ﺳﯩﻴﺎﻗﯩﺪﺍ ﺋﯩﺪﻯ ، ﻛﯚﺯﯛﻣﮕﻪ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﻛﯚﺭﯛﻧﻪﺗﺘﻰ ﻳﯘ ، ﻗﻪﻟﺒﯩﻤﻨﻰ ﺷﻪﻛﯩﻠﺴﯩﺰ ﺑﯩﺮ ﭘﯩﭽﺎﻕ ﺗﯩﻠﻐﺎﭖ ﺋﯚﺗﻪﺗﺘﻰ ، ﭼﯜﻧﻜﻰ ﻣﻪﻥ ﯞﺍﻗﺘﯩﻢ ﺳﺎﻧﺎﻧﻠﯩﻖ ﻗﺎﻟﻐﺎﻥ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﺋﯩﺪﯨﻢ ….
ﻣﯧﮭﺮﯨﺒﺎﻥ ﺋﺎﺗﺎ – ﺋﺎﻧﺎﻡ ﻣﯧﻨﻰ ﻛﯚﺭﯛﭖ ﻗﻪﯞﻩﺗﻼ ﺧﯘﺭﺳﻪﻥ ﺑﻮﻟﯘﺷﯘﭖ ﻛﯧﺘﯩﺸﺘﻰ ، ﺩﯦﻤﯩﺴﯩﻤﯘ ﻣﻪﻥ ﺋﻮﻗﯘﺵ ﭘﯜﺗﺘﯜﺭﯛﭖ ﺧﯩﺰﻣﻪﺗﻜﻪ ﭼﯩﻘﻘﺎﻧﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺗﯧﺨﻰ ﺋﯚﻳﮕﻪ ﻗﺎﻳﺘﯩﭗ ﺑﺎﻗﻤﯩﻐﺎﻥ ﺋﯩﺪﯨﻢ. ﺋﯘﻻﺭﻏﺎ ﻗﺎﺭﯨﺴﺎﻣﻤﯘ ﻣﯧﻨﻰ ﻳﯩﻐﺎ ﺗﯘﺗﺎﺗﺘﻰ ، ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﯩﯔ ﺷﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﯞﺍﻗﯩﺖ ﺋﯘﻻﺭﻧﻰ ﻳﻮﻗﻼﭖ ﺗﯘﺭﻣﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻘﻤﻨﻰ ، ﺋﻮﻗﯘﺵ ﯞﺍﻗﺘﻠﯩﺮﯨﻤﺪﯨﻤﯘ ﺋﯘﻧﻰ ﺋﯚﮔﯩﻨﯩﻤﻪﻥ – ﺑﯘﻧﻰ ﺋﯚﮔﯩﻨﯩﻤﻪﻥ ﺩﻩﭖ ﺗﻪﺗﯩﻠﻠﻪﺭﺩﻩ ﻛﻪﻟﮕﯩﻠﻰ ﺋﯘﻧﻤﺎﻱ ﻗﺎﻗﺸﺎﺗﻘﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻤﻨﻰ ﺋﻮﻳﻼﭖ، ﺋﯚﺯ – ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﻟﻪﻧﻪﺗﻠﻪﭖ ﻛﯧﺘﻪﺗﺘﯩﻢ . ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺋﻪﺗﺮﺍﭘﻤﯩﺪﺍ ﭘﻪﺭﯞﺍﻧﯩﺪﻩﻙ ﭘﯩﺮﻗﯩﺮﺍﭖ ﻳﯜﺭﯛﺷﻠﯩﺮﯨﮕﻪ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﺗﯧﺨﯩﻤﯘ ﺋﻪﻟﻪﻣﻠﯩﻨﻪﺗﺘﯩﻢ . ﻣﻪﻥ ﻛﯜﻧﺪﻩ ﺋﯘﻻﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﭘﺎﺭﺍﯕﻠﯩﺸﺎﺗﺘﯩﻢ ، ﺋﺎﻧﺎﻡ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻗﻮﺷﻨﺎ – ﻗﯘﻟﯘﻣﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﯚﻳﯩﮕﻪ ﭘﻪﺗﯩﮕﻪ ﭼﯩﻘﯩﭗ ﻛﯩﺮﻩﺗﺘﯩﻢ . ﺋﻪﻣﻤﺎ ، ﺗﯚﺷﯜﻙ ﺗﯜﯞﯨﮕﻪ ﻛﯧﻠﯩﭗ، ﺋﺎﻧﺎﻣﯩﻐﺎ ﻳﺎﺭﺩﻩﻣﻠﯩﺸﯩﭗ ﺗﺎﻣﺎﻕ ﺋﯧﯩﺘﺸﯩﺸﻜﻪ ﺟﯜﺭﺋﻪﺕ ﻗﯩﻼﻟﻤﺎﻳﺘﯩﻢ ، ﺗﺎﺳﺎﺩﺩﯨﺒﯩﻲ ﺑﯩﺮ ﻳﯧﺮﯨﻢ ﺯﻩﺧﯩﻤﻠﯩﻨﯩﭗ، ﺋﯚﻳﺪﯨﻜﯩﻠﻪﺭﮔﻪ ﺋﻪﻳﺪﯨﺰ ﻳﯘﻗﺘﯘﺭﯗﭖ ﻗﻮﻳﯘﺷﺘﯩﻦ ﮬﻪﺯﻩﺭ ﻗﯩﻼﺗﺘﯩﻢ … ﻣﯘﺷﯘ ﻛﯜﻧﻠﻪﺭﺩﻩ ، ﺋﺎﺗﺎ – ﺋﺎﻧﺎﻣﻐﺎ ﺋﯚﺯ ﻗﻮﻟﯘﻡ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﻮﺧﺸﯩﺘﯩﭗ ﺑﯩﺮﯞﺍﻕ ﻏﯩﺰﺍ ﺋﯧﺘﯩﭗ ﺑﯧﺮﯨﺸﯩﻨﻰ ﺷﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﺋﺎﺭﺯﯗ ﻗﯩﻼﺗﺘﯩﻢ ، ﺋﻪﻣﻤﺎ ، ﺭﻩﮬﯩﻤﺴﯩﺰ ﺗﻪﻗﺪﯨﺮ ﻣﯧﻨﻰ ﺋﯘﺷﺒﯘ ﺋﺎﺩﺩﯨﻐﯩﻨﻪ ﺋﯩﻤﻜﺎﻧﯩﻴﻪﺗﺘﯩﻨﻤﯘ ﻣﻪﮬﺮﯗﻡ ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ ﺋﯩﺪﻯ . ﻳﯧﺮﯨﻢ ﺋﺎﻳﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﻣﻪﻥ ﺑﯘ ﺧﯩﻞ ﮬﺎﻟﻪﺗﻜﻪ ﺑﻪﺭﺩﺍﺷﻠﯩﻖ ﺑﯧﺮﻩﻟﻤﯩﺪﯨﻢ . ﺑﯩﻠﯩﻤﻪﻥ، ﻣﺎﯕﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﭼﯧﻐﯩﻢ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻗﺎﻟﻐﺎﻥ ﺋﯩﺪﻯ . ﺑﯘ ﺋﯚﻳﺪﻩ ﺋﯘﺯﯗﻥ ﺗﯘﺭﺳﺎﻡ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺘﺘﻰ ، ﺋﺎﺗﺎ – ﺋﺎﻧﺎﻡ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﻛﯧﺴﻪﻝ ﺋﺎﺯﺍﺑﻰ ﺗﺎﺭﺗﻘﺎﻥ ﺋﯧﭽﯩﻨﯩﺸﻠﯩﻖ ﺗﯘﺭﻗﯘﻣﻨﻰ ﻛﯚﺭﻣﻪﺳﻠﯩﻜﻰ ، ﺗﯩﺮﯨﻚ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﺩﻭﺯﺍﻕ ﺋﺎﺯﺍﺑﯩﺪﺍ ﭘﯘﭼﻼﻧﻤﺎﺳﻠﯩﻘﻰ ﻛﯧﺮﻩﻙ ﺋﯩﺪﻯ . ﮬﻪﻣﻤﻪ ﺋﯩﺶ ﻣﻪﻥ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻛﯧﺘﯩﺸﻰ ﻛﯧﺮﻩﻙ … ﻣﻪﻥ ﻗﺎﻳﺘﻤﺎﻗﭽﻰ ﺑﻮﻟﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻤﻨﻰ ، ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺋﯩﺪﺍﺭﯨﻐﺎ ﺋﻪﻣﻪﺱ ، ﺑﯧﻴﺠﯩﯖﺪﯨﻜﻰ ﺑﯩﺮ ﻣﻪﻛﺘﻪﭘﺘﻪ ﺑﯩﺮ ﻗﺎﻧﭽﻪ ﻳﯩﻞ ﺋﻮﻗﯘﭖ ﻛﯧﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻤﻨﻰ ، ﺋﯚﻳﺪﯨﻜﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﻛﯚﭖ ﺋﻪﻧﺴﯩﺮﯨﻤﻪﺳﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺋﯧﻴﺘﺘﯩﻢ، ﺋﻪﺯﻩﻟﺪﯨﻦ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺗﺎﻟﻠﯩﺸﯩﻢ ﯞﻩ ﭘﯩﻜﯩﺮﯨﻤﮕﻪ ﮬﯚﺭﻣﻪﺕ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻛﯧﻠﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﺋﺎﺗﺎ – ﺋﺎﻧﺎﻡ ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﯩﻤﯘ ﺭﺍﺯﯨﻠﯩﻖ ﺑﻪﺭﺩﻯ . ﺋﯘﻻﺭ ﺋﺎﻟﻘﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﯧﮕﯩﺰ ﻛﯚﺗﯜﺭﯛﺷﯩﭗ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺋﺎﻣﺎﻥ – ﺋﯧﺴﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻢ، ﺑﻪﺧﺘﯘ – ﺋﯩﻘﺒﺎﻟﯩﻢ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺩﯗﺋﺎ ﺑﯧﺮﯨﺸﺘﻰ ، ﭘﯩﺸﺎﻧﻪﻣﮕﻪ ﺳﯜﻳﯜﭖ ﺧﻮﺷﻼﺷﺘﻰ ، ﺋﯘﻻﺭ ﻣﯧﻨﻰ ﻳﻪﻧﻪ ﻛﯧﻠﯩﺪﯗ ﺩﯦﮕﻪﻥ ﺋﯜﻣﯩﺪﺗﻪ ﺋﯘﺯﯗﺗﯩﺸﻘﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎ، ﻣﻪﻥ ﮬﺎﻳﺎﺗﯩﻤﺪﯨﻜﻰ ﺋﻪﯓ ﺋﺎﺧﯩﺮﯨﻘﻰ ﻗﯧﺘﯩﻢ ﺧﻮﺷﻠﯩﺸﯩﺶ ﺗﻪﺭﯨﻘﯩﺴﯩﺪﻩ ﺧﻮﺷﻠﯩﺸﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ، ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻤﺪﻩ ﻳﺎﺵ ، ﻗﻪﻟﺒﯩﻤﺪﻩ ﻗﺎﻥ ﺗﻪﭘﭽﯩﻴﺘﺘﻰ ….
ﻗﺎﻳﺘﯩﭗ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ، ﺧﺎﻟﯩﻲ ﺑﯩﺮ ﻛﻮﭼﯩﺪﯨﻦ ﺋﯩﻜﻜﻰ ﺋﯧﻐﯩﺰ ﻛﺎﺗﻪﻛﺘﻪﻙ ﺋﯚﻳﻨﻰ ﺋﯩﺠﺎﺭﯨﮕﻪ ﺋﺎﻟﺪﯨﻢ . ﻗﯘﺩﺭﻩﺗﻜﻪ ﺗﯧﻠﻔﯘﻥ ﺋﯘﺭﯗﺷﻘﺎ ﺟﯜﺭﺋﻪﺕ ﻗﯩﻼﻟﻤﺎﻱ ، ﺋﯧﻠﺨﻪﺕ ﻳﺎﺯﺩﯨﻢ ، ﺧﯧﺘﯩﻤﺪﻩ، ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺋﺎﻟﻠﯩﻘﺎﭼﺎﻥ ﺑﺎﺷﻘﺎ ﺑﯩﺮ ﻳﯩﮕﯩﺘﯩﻨﻰ ﺳﻪﯞﺩﺍﻳﯩﻼﺭﭼﻪ ﻳﺎﺧﺸﻰ ﻛﯚﺭﯛﭖ ﻗﺎﻟﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻤﻨﻰ ، ﺋﻪﻣﺪﻯ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺋﯘﻧﺘﯘﭖ ﻛﯧﺘﯩﺸﻰ ﻛﯧﺮﻩﻛﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺋﯧﻴﺘﺘﯩﻢ . ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻪﭘﻨﻰ ﻗﯩﻠﺴﺎﻡ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﻪﻣﺪﻯ ﻣﯧﻨﻰ ﺋﯩﺰﺩﯨﻤﻪﺳﻠﯩﻜﯩﻨﻰ، ﮬﻪﺗﺘﺎﻛﻰ ﺧﻴﺎﻟﯩﻐﯩﻤﯘ ﻛﻪﻟﺘﯜﺭﻣﻪﺳﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺋﯜﻣﯩﺪ ﻗﯩﻼﺗﺘﯩﻢ . ﺋﯚﺯﯛﻡ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﯚﺯﯛﻣﻼ ﺗﯜﮔﯩﺸﯩﭗ ﻛﯧﺘﯩﺸﻨﻰ ﺋﯜﻣﯩﺪ ﻗﯩﻼﺗﺘﯩﻢ ….

ﻗﺎﺑﺎﮬﻪﺗﻠﯩﻚ ﺋﺎﺩﺍﻗﻘﯩﻲ ﻛﯜﻧﻠﻪﺭ

ﻛﯜﻧﻠﯜﺭﯛﻡ ﺋﯩﺠﺎﺭﯨﮕﻪ ﺋﺎﻟﻐﺎﻥ ﺋﯚﻳﯜﻣﺪﯨﻦ ﭼﯩﻘﻤﺎﻱ ﺑﯘﺭﯗﻗﺘﯘﻣﻠﯩﻘﺘﺎ ﺋﯚﺗﻤﻪﻛﺘﻪ . ﻣﻪﻥ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﮬﻪﻣﻤﻪ ﻧﻪﺭﺳﻪ ﺋﯚﺯ ﻣﻪﻧﯩﺴﻰ ﯞﻩ ﺋﻪﮬﻤﯩﻴﺘﯩﻨﻰ ﻳﻮﻗﺎﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ ﺗﯘﻳﯘﻟﻤﺎﻗﺘﺎ ، ﺋﯚﺯﯛﻣﻤﯘ ﮬﻪﻡ ﺋﯚﺯﯛﻣﮕﻪ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺗﯘﻳﯘﻻﺗﺘﯩﻢ . ﺧﯩﻴﺎﻝ ﺋﺎﺳﻤﯩﻨﯩﺪﺍ ﺑﯩﺮﻻ ﺧﻴﺎﻝ ﺋﯜﺯﯛﭖ ﻳﯜﺭﻩﺗﺘﻰ. ﻧﻪﺩﯨﻦ ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﯘﻥ ﻣﻪﻥ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﯩﺮ ﻛﯧﭽﯩﻠﯩﻚ ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪﺗﻠﻪﺷﻜﻪﻥ ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﺋﻪﺭﻧﻰ ﺋﯩﺰﺩﻩﭖ ﺗﯧﭙﯩﺸﯩﻢ ﻛﯧﺮﻩﻙ ، ﺩﻩﭖ ﺋﻮﻳﻼﻳﺘﺘﯩﻢ . ﻛﯚﯕﻠﯜﻣﺪﻩ ﻣﺎﯕﺎ ﺋﻪﻳﺪﯨﺰﻧﻰ ﻳﯘﻗﺘﯘﺭﻏﯩﻨﻰ ﺋﯩﻜﻜﯩﻨﯩﭽﻰ ﻗﯧﺘﯩﻤﺪﯨﻜﻰ ﺋﻪﺭ ﺩﻩﭖ ﺟﻪﺯﯨﻢ ﻗﯩﻼﺗﺘﯩﻢ . ﺋﯘﻧﻰ ﺋﯩﺰﺩﻩﭖ ﺗﯧﭙﯩﭗ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﺋﻪﻳﺪﯨﺰﺩﯨﻦ ﻳﯘﻗﯘﻣﻼﻧﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺑﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ – ﺑﯩﻠﻤﻪﻳﺪﯨﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺳﻮﺭﯨﻤﺎﻗﭽﻰ ، ﺋﻪﮔﻪﺭ ﺑﯩﻠﺴﻪ، ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺋﯘﻧﺪﺍﻕ ﻧﺎﺗﻮﻏﺮﺍ ﺋﯩﺸﯩﻨﻰ ﺗﻮﺧﺘﯩﺘﯩﺸﯩﻨﻰ ، ﺑﺎﺷﻘﺎ ﻗﯩﺰ – ﺋﺎﻳﺎﻟﻼﺭﻧﯩﻤﯘ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﻳﯘﻗﯘﻣﻼﻧﺪﯗﺭﻏﺎﻧﺪﻩﻙ ﻳﯘﻗﯘﻣﻼﻧﺪﯗﺭﯗﭖ ﻳﯜﺭﻣﻪﺳﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺋﯧﻴﺘﯩﭗ ﺋﺎﮔﺎﮬﻼﻧﺪﯗﺭﻣﺎﻗﭽﻰ ﺑﻮﻟﺪﯗﻡ . ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﭗ ، ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﺷﻪﮬﻪﺭﺩﯨﻜﻰ ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﻣﯧﮭﻤﺎﻧﺨﺎﻧﯩﻐﺎ ﻳﻪﻧﻪ ﻛﻪﻟﺪﯨﻢ ، ﮬﻪﺭ ﻛﯜﻧﻰ ﻛﻪﭼﺘﻪ 3 – ﻗﻪﯞﻩﺗﺘﯩﻜﻰ ﺑﻪﺯﯨﻤﯩﺨﺎﻧﯩﻐﺎ ﭼﯜﺷﻪﺗﺘﯩﻢ ، ﺋﻪﻟﻪﻡ ﻳﯘﺗﻘﺎﭺ ﮬﯧﻠﯩﻘﻰ ﺋﻪﺭﻧﻰ ﺋﯩﺰﺩﻩﻳﺘﺘﯩﻢ، …
ﻣﻪﻥ ﻛﯜﻥ ﻳﺎﻛﻰ ﺗﯜﻧﻨﻰ ﺋﺎﻳﺮﯨﻤﺎﻱ، ﺋﯚﻱ ﺑﯧﻘﯩﭗ ﻳﺎﺗﺎﺗﺘﯩﻢ ﻳﺎﻛﻰ ﻛﻮﭼﺎ ﺋﺎﻳﻠﯩﻨﺎﺗﺘﯩﻢ . ﮔﺎﮬﯩﺪﺍ ﻧﻪﯞﺭﯨﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﻳﯧﺘﻠﯩﯟﯦﯩﻠﯩﺸﻘﺎﻥ ﺑﯘﯞﺍﻱ – ﻣﯘﻣﺎﻳﻼﻧﻰ ﻛﯚﺭﺳﻪﻡ ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻤﺪﯨﻦ ﻳﺎﺵ ﻗﯘﻳﯘﻻﺗﺘﻰ . ﻛﯜﻧﻨﯩﯔ ﭘﯧﺘﯩﺸﻰ، ﺷﻪﭘﻪﻕ ﻧﯘﺭﯨﻐﺎ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﻣﯩﺴﻠﯩﺴﯩﺰ ﺋﺎﺯﺍﺑﻠﯩﻨﺎﺗﺘﯩﻢ . ﺋﯩﻠﮕﯩﺮﻯ ﺋﺎﺩﻩﺗﺘﯩﻜﻰ ﺋﯩﺸﻼﺭ ﻗﺎﺗﺎﺭﯨﺪﺍ ﻛﯚﺭﯛﭖ ﻣﻪﻧﺴﺘﻤﯩﮕﻪﻥ ﺋﯩﺸﻼﺭ- ﻣﻪﻧﺰﯨﺮﯨﻠﻪﺭ ﻣﺎﻧﺎ ﺋﻪﻣﺪﻯ ﻛﯚﺯﯛﻣﮕﻪ ﺗﯘﺗﯩﻴﺎ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻛﯚﺭﯛﻧﻤﻪﻛﺘﻪ ﺋﯩﺪﻯ . ﺷﯘﻻﺭﻏﺎ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﯩﯔ ﮔﯜﺯﻩﻝ ﺋﯚﺗﻤﯜﺷﯩﻨﻰ ﺋﻮﻳﻼﭖ ﻳﯘﻟﻘﯘﻧﺎﺗﺘﯩﻢ …
ﺑﯩﻠﯩﭗ ﺗﯘﺭﯗﭘﺘﯩﻤﻪﻥ، ﺋﻪﺟﻪﻝ ﻣﺎﯕﺎ ﺋﻮﯓ ﻛﯚﺯﯛﺩﻩ ﺑﺎﻗﻤﺎﻳﺪﯗ. ﻣﯧﻨﯩﯔ ﻳﯩﻐﻼﺷﻠﯩﺮﯨﻢ، ﻧﺎﻟﻪ – ﭘﻪﺭﻳﺎﺩﯨﻠﯩﺮﯨﻤﯩﻐﺎ ﻗﯘﻻﻗﻤﯘ ﺳﯧﻠﯩﭗ ﻗﻮﻳﻤﺎﻳﺪﯗ ، ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺗﯧﺨﻰ ﺋﻮﻥ ﮔﯜﻟﯩﻨﯩﯔ ﺑﯩﺮﯨﻤﯘ ﺋﯧﭽﯩﻠﻤﯩﻐﺎﻥ ﺋﺎﺟﯩﺰﻩ ﺋﯩﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻤﮕﻪ ﭘﺴﻪﻧﺘﻤﯘ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻗﻮﻳﻤﺎﻳﺪﯗ. ﻣﻪﻧﻤﯘ ﺋﺎﯞﯗ ﭘﯧﺘﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﻗﻮﻳﺎﺷﻘﺎ ﺋﻮﺧﺸﺎﺵ ﮬﺎﻳﺎﺗﯩﻤﻨﯩﯔ ﺋﺎﺩﺍﻗﻘﯩﻲ ﺋﯘﭘﯘﻗﯩﻐﺎ ﭘﯧﺘﯩﭗ ﻛﯧﺘﯩﻤﻪﻥ. ﺋﻪﻣﻤﺎ ، ﻗﻮﻳﺎﺵ ﭘﯧﺘﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﻛﯚﺭﯛﻧﯜﺵ ﺷﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﮔﯜﺯﻩﻝ ، ﺷﻪﭘﻪﻕ ﻧﯘﺭﻯ ﺷﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﺟﻪﺯﺑﯩﺪﺍﺭ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ، ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺋﯚﻟﯜﻣﯩﻢ ﺋﯧﻨﻘﻜﻰ ﺷﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﺋﯧﭽﯩﻨﯩﺸﻠﯩﻚ ، ﺳﻪﺳﻜﯩﻨﯩﺸﻠﯩﻚ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ…
ﻣﯧﻨﻰ ﻣﯘﻧﭽﻪ ﻛﯚﺗﯜﺭﯛﭖ ﻗﻮﭘﻘﯘﺳﯩﺰ ﺋﺎﺯﺍﺑﻘﺎ ﻗﻮﻳﻐﯘﭼﻰ ﺋﻪﺷﯘ ﺋﻪﺭﻧﻰ ﺋﻮﻳﻠﯩﻐﯩﻨﯩﻤﺪﺍ ﺋﯘﻧﻰ ﭼﺎﻳﻨﺎﭖ – ﭼﺎﻳﻨﺎﭖ ﭘﯜﺭﻛﯜﯞﻩﺗﻜﯜﻡ ﻛﯧﻠﯩﺪﯗ. ﺋﻪﮔﻪﺭ ﺋﯘﭼﺮﯨﺘﯩﭙﻼ ﻗﺎﻟﯩﺪﯨﻐﺎﻧﻼ ﺑﻮﻟﺴﺎﻡ ﭼﻮﻗﯘﻡ ﭘﯩﭽﺎﻕ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻗﻴﻤﺎ – ﭼﯩﻴﻤﺎ ﻗﯩﻠﯩﯟﻩﺗﻤﯩﺴﻪﻡ، ﺩﯦﮕﻪﻧﺪﻩﻙ ﺧﯩﻴﺎﻟﻼﺭ ﺑﯧﺸﯩﻤﻨﻰ ﺋﻪﮔﯩﭙﻼ ﻳﯜﺭﯛﻳﺪﯗ … ﺗﯘﺭﯗﭖ ﺋﯚﺯ – ﺋﯚﺯﯛﻣﮕﻪ ﻧﻪﭘﺮﻩﺗﻠﯩﻨﯩﭗ ﭼﺎﭼﻠﯩﺮﯨﻤﻨﻰ ﻳﯘﻟﯘﭖ ﻳﯩﻐﻼﭖ ﻛﯧﺘﯩﻤﻪﻥ . ﺋﯚﺯ ﺋﯚﺯﯛﻣﮕﻪ ﺋﯚﺯﯛﻡ ﻣﻪﺳﺌﯘﻟﯩﻴﻪﺗﺴﯩﺰﻟﯩﻚ ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺋﯚﺯﯛﻣﮕﯩﻤﯘ ﮬﻪﻕ …..
ﻳﯧﻘﯩﻨﺪﯨﻦ ﺑﯘﻳﺎﻥ، ﺋﯧﺴﯩﻤﺪﯨﻦ ﻗﯘﺩﺭﻩﺕ ﻧﯧﺮﻯ ﻛﻪﺗﻤﻪﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻗﺎﻟﺪﻯ. ﺷﯘ ﺗﺎﭘﺘﺎ ﺋﯘ ﻧﯧﻤﻪ ﻗﯩﻠﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻧﺪﯗ؟! ﺑﻪﻟﻜﯩﻢ ﺋﯘ ﻣﺎﯕﺎ ﺋﯚﭺ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻛﻪﺗﻜﻪﻧﺪﯗ ! ﻳﺎﻛﻰ ﻣﯧﻨﻰ ﺋﯘﻧﺘﯘﭖ ﻛﻪﺗﻜﻪﻧﺪﯗ … ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﺷﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﺗﯧﻠﻔﻮﻥ ﺋﯘﺭﻏﯘﻡ ﺑﺎﺭ ، ﺑﺎﺭﯗ ﺩﻩﺭﺕ – ﺋﻪﻟﯩﻤﯩﻤﻨﻰ ، ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ – ﺋﻪﺗﻜﻪﻧﻠﯩﺮﯨﻤﻨﻰ ، ﺑﯧﺸﯩﻤﻐﺎ ﻛﻪﻟﮕﻪﻥ ﻛﯜﻧﻠﻪﺭﻧﻰ ﺑﯩﺮﯨﻨﻰ ﻗﺎﻟﺪﯗﺭﻣﺎﻱ ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﺋﯧﻴﺘﯩﻘﯘﻡ ﻛﯧﻠﯩﺪﯗ. ﺋﻪﻣﻤﺎ ، ﺋﯩﭻ – ﺋﯩﭽﯩﻤﺪﯨﻦ ﭼﯩﻘﻘﺎﻥ ﺑﯩﺮ ﻧﯩﺪﺍ ﺗﯘﺗﯘﭖ ﻗﺎﻟﯩﺪﯗ. ﻣﻪﻥ ﻳﻪﻧﻪ ﻧﯧﻤﻪ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺋﯘﻧﻰ ﺋﺎﺭﺗﯘﻕ ﺋﺎﺯﺍﺑﻼﻳﻤﻪﻥ ؟! !! … ﺋﯘ ﮔﯘﻧﺎﮬﺴﯩﺰﻏﯘ ؟! …
ﺗﯧﻨﯩﻢ ﻛﯜﻧﺪﯨﻦ – ﻛﯜﻧﮕﻪ ﺋﺎﺟﯩﺰﻻﭖ ﻛﯧﺘﯩﭗ ﺑﺎﺭﯨﺪﯗ. ﺑﯘﺭﻧﯘﻣﻐﺎ ﺋﯚﻟﯜﻡ ﭘﯘﺭﺍﭘﻼ ﺗﯘﺭﯨﺪﯗ، ﺋﺎﺗﺎ – ﺋﺎﻧﺎﻡ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻗﯘﺩﺭﻩﺕ ﻛﯚﺯﯛﻣﮕﻪ ﻛﯚﺭﯛﻧﯜﭘﻼ ﺗﯘﺭﯨﺪﯗ. ﺑﯩﻠﯩﻤﻪﻥ ﺋﯘﻻﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﻪﻣﺪﻯ ﻛﯚﺭﯛﺷﯜﺷﺸﯩﻢ ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﻛﯚﺭﯛﺷﯩﻤﻪﻥ، ﻗﺎﻳﺴﻰ ﻳﯜﺯﯛﻡ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻛﯚﺭﯛﺷﯩﻤﻪﻥ ؟! … ﺋﺎﮬ ﺧﯘﺩﺍ ، ﺧﻴﺎﻧﻪﺗﻜﺎﺭﻟﯩﻘﯩﻤﻐﺎ ﺑﯧﺮﯨﻠﮕﻪﻥ ﺟﺎﺯﺍﻣﯘ ﺑﯘ ! ﻳﺎﻛﻰ ﺑﻪﻧﺪﯨﻠﯩﺮﯨﯖﮕﻪ ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ ﺋﯩﺒﺮﻩﺗﻤﯘ ﺑﯘ ! … ﻳﺎﻕ ، ﻣﻪﻥ ﻧﻪﭘﺴﯩﻢ ﺗﻮﺧﺘﯩﻐﯘﭼﻪ ﻗﯩﻠﻤﯩﺶ – ﺋﻪﺗﻤﯩﺸﻠﯩﺮﯨﻤﻨﻰ ﻳﯧﺰﯨﭗ ﻗﺎﻟﺪﯗﺭﯗﺷﯘﻡ ، ﺗﯧﺨﯩﻤﯘ ﻛﯚﭖ ﻛﯩﺸﯩﻠﻪﺭﮔﻪ ﺋﯩﺒﺮﻩﺕ ﻗﺎﻟﺪﯗﺭﯗﺷﯘﻡ ﻛﯧﺮﻩﻙ . ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯖﻤﯘ ﻣﺎﯕﺎ ﺋﻮﺧﺸﺎﺵ ﺑﯩﺮﺩﻩﻣﻠﯩﻚ ﻛﯚﯕﯜﻟﻨﯩﯔ ﻛﻪﻳﻨﯩﮕﻪ ﻛﯩﺮﯨﭗ ، ﻗﺎﺑﺎﮬﻪﺕ ﻗﻮﻳﻨﯩﻐﺎ ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﺋﯧﺘﯩﺸﯩﻨﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﻨﻰ ﺋﯧﻠﯩﺸﯩﻢ ﻛﯧﺮﻩﻙ ! …………………………

ﺗﯜﮔﺪﻯ . ( ﻣﻪﻟﯘﻡ ﺑﯩﺮ ﺋﻪﻳﺪﯨﺰﺩﯨﻦ ﻳﯘﻗﯘﻣﻼﻧﻐﯘﭼﻰ ﻗﯩﺰ ﺗﯩﻠﯩﺪﯨﻦ ﻳﯧﺰﯨﻠﺪﻯ )