ﺧﯘﺩﺍ ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻼﺭﻧﻰ ﻣﻪﺳﺨﯩﺮﻩ ﻗﯩﻠﯩﺸﻘﺎ ﺷﯘﻧﭽﻪ ﺋﺎﻣﺮﺍﻗﻤﯩﺪﯗ؟ ﻣﻪﻛﺘﻪﭘﺘﯩﻼ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﻣﯘﺷﯘ ﻛﯩﭽﯩﻜﻜﯩﻨﻪ ﺳﯩﻨﯩﭙﺘﯩﻤﯘ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻣﻪﺳﺨﯩﺮﯨﻠﯩﻚ ﺋﻮﺭﯗﻧﻼﺷﺘﯘﺭﯗﺷﻠﯩﺮﻯ ﻗﯘﻣﺪﻩﻙ ﻛﯚﭖ: ﺧﯘﻧﯜﻛﻠﻪﺭ ﺗﻮﺧﺘﯩﻤﺎﺳﺘﯩﻦ ﮔﯜﺯﻩﻟﻠﯩﻚ ﻫﻪﻗﻘﯩﺪﻩ ﮔﻪﭖ ﺳﺎﺗﻤﺎﻗﺘﺎ، ﺧﯘﺩﺩﻯ ﭘﯜﺗﯜﻥ ﺋﻪﭘﺘﻰ ﺋﺎﺭﻗﯩﻠﯩﻖ ﺑﯩﺰﮔﻪ:«ﻣﺎﻧﺎ، ﺩﻩﻝ ﺋﻪﻛﺴﻰ ﮔﯜﺯﻩﻟﻠﯩﻚ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ، ﻫﯘﺯﯗﺭﻟﯩﻨﯩﯖﻼﺭ!» ﺩﻩﭖ ﭼﯩﺮﻗﯩﺮﺍﯞﺍﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ؛ ﻫﻪﻣﻤﻪﻳﻠﻪﻧﻨﻰ ﺗﺎﺗﻠﯩﻖ ﺋﯘﻳﻘﯘﻏﺎ ﺑﻪﻧﺪ ﻗﯩﻠﯩﯟﯨﺘﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﯩﺮ ﺋﺎﺩﻩﻡ «ﻣﯧﺘﻮﺩ» ﻛﻮﻧﺴﭙﯩﻜﯩﻨﻰ ﺋﻮﻗﯘﻳﺪﯗ. ﺋﯘ ﺧﯘﺩﺩﻯ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ «ﺑﯩﺮ ﺳﺎﺋﻪﺗﻠﯩﻚ ﺩﻩﺭﺳﻨﻰ ﺗﻮﻟﯘﻕ ﺗﯧﺘﯩﻘﺴﯩﺰ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﺋﯘﺳﯘﻟﻼﺭﻧﻰ ﻗﻮﻟﻠﯩﻨﯩﺶ ﻛﯧﺮﻩﻙ؟» ﺩﯦﮕﻪﻥ ﺳﻮﺋﺎﻟﯩﻤﯩﺰﻏﺎ ﺋﻪﯓ ﻳﺎﺧﺸﻰ ﺟﺎﯞﺍﺏ ﺑﯧﺮﯨﯟﺍﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ؛
    ﭘﯩﺴﺨﻮﻟﻮﮔﯩﻴﻪ ﺋﻮﻗﯘﺗﻘﯘﭼﯩﺴﻰ ﺑﯩﺰﺩﯨﻦ ﺳﯩﻨﺎﻕ، ﺋﯩﻤﺘﯩﻬﺎﻧﻼﺭﻧﯩﻤﯘ ﺋﺎﻟﻤﯩﺪﻯ، ﭘﻪﻗﻪﺕ ﺋﯩﺴﻤﯩﻤﯩﺰﻧﻰ ﭼﺎﻗﯩﺮﯨﭗ، ﭼﯩﺮﺍﻳﯩﻤﯩﺰﻏﺎ ﻗﺎﺭﺍﭘﻼ ﻧﻮﻣﯘﺭ ﻗﻮﻳﺪﻯ. ﻗﺎﺭﯨﻐﺎﻧﺪﺍ، ﺋﯘ ﺳﯩﮕﻤﯘﻧﺪ ﻓﺮﯦﺌﯘﺩ، ﺋﺎﻟﻔﺮﯦﺪ ﺋﺎﺩﻟﯧﺮ، ﻛﺎﺭﻝ ﻳﯘﻧﮓ ﻻﺭﺩﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﭘﯩﺴﺨﻮﻟﻮﮔﯩﻴﻪ ﺳﺎﻫﻪﺳﯩﺪﻩ ﻳﯧﯖﻰ ﺑﯩﺮ ﺑﺎﻳﻘﺎﺷﻨﻰ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﻐﺎ ﻗﻮﻳﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻛﯧﺮﻩﻙ. ﺋﯘﻧﺪﺍﻗﻤﯩﻜﯩﻦ ﺩﯦﺴﻪﻡ، ﺑﯩﺰﮔﻪ ﻣﻪﺟﺒﯘﺭﻻﭖ ﺳﺎﺗﻘﺎﻥ ﻫﯧﻠﯩﻘﻰ ﻛﯩﺘﺎﺑﻰ ﺳﺎﭘﻼ ﻛﻮﻧﺎ ﻛﯩﺘﺎﺑﻼﺭﺩﯨﻦ ﻛﯚﭼﯜﺭﯛﻟﮕﻪﻥ ﺗﯧﺘﯩﻘﺴﯩﺰ ﺳﻮﺋﺎﻝ - ﺟﺎﯞﺍﺑﻼﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺗﻮﻟﯘﭘﺘﯘ. ﺋﯘﻧﺪﺍﻗﺘﺎ ﺋﯘ ﺑﯩﺰﮔﻪ ﺳﺎﻗﺎﻳﻤﺎﺱ ﺭﻭﻫﯩﻲ ﻛﯧﺴﻪﻟﻨﯩﯔ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﺑﻮﻟﯩﺪﯨﻐﺎﻧﻠﯩﻘﻰ ﻫﻪﻗﻘﯩﺪﻩ ﺋﯜﻟﮕﻪ ﻛﯚﺭﺳﯩﺘﯩﯟﯦﺘﯩﭙﺘﯘ - ﺩﻩ!؛ ﭘﯧﺪﺍﮔﻮﮔﯩﻜﺎ ﺋﻮﻗﯘﺗﻘﯘﭼﯩﺴﻰ ﻫﻪﺭ ﺳﺎﺋﻪﺗﺘﻪ ﺩﯦﮕﯜﺩﻩﻙ ﺋﯜﭺ - ﺗﯚﺗﯩﻤﯩﺰﻧﻰ ﺋﯧﻐﯩﺰﻏﺎ ﺋﺎﻟﻐﯘﺳﯩﺰ ﺗﯩﻠﻼﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺗﯩﻠﻼﭖ ﭼﯩﻘﯩﺪﯗ، ﻗﯩﺰﻻﺭﻏﺎ ﻫﻪﺭﺧﯩﻞ ﻟﻪﻗﻪﻣﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﻗﻮﻳﯘﭖ ﺑﻮﻟﺪﻯ. ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻳﯧﺮﯨﻢ ﻳﯩﻞ ﺋﯚﺗﻜﻪﻥ ﺩﻩﺭﺳﯩﺪﯨﻦ ﭘﻪﻗﻪﺕ ﺑﯩﺮﻻ ﺳﻮﺋﺎﻝ ﺋﯧﺴﯩﻤﺪﻩ ﻗﺎﭘﺘﯘ - «ﻳﺎﺭﺍﻣﺴﯩﺰ ﺋﻮﻗﯘﺗﻘﯘﭼﻰ ﺑﻮﻟﯘﺵ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﺯﯙﺭﯛﺭ ﺷﻪﺭﺗﻠﻪﺭﻧﻰ ﻫﺎﺯﯨﺮﻻﺵ ﻛﯧﺮﻩﻙ؟»
    ﻣﯘﻧﺘﯩﺰﯨﻢ ﻣﻪﻛﺘﻪﭖ ﻣﺎﺋﺎﺭﯨﭙﻰ ﺗﺎﺭﯨﺨﻰ ﺯﺍﺩﻯ ﻗﺎﻧﭽﯩﻠﯩﻜﺘﯘ؟ ﺋﻪﮔﻪﺭ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﯩﻜﻜﻰ ﻣﯩﯔ ﻳﯩﻠﻠﯩﻖ ﺗﺎﺭﯨﺨﻰ ﺑﻮﻟﺴﺎ، ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ ﺗﺎ ﻫﺎﺯﯨﺮﻏﯩﭽﻪ ﻣﯘﻧﺒﻪﺭﻧﯩﯔ ﻗﺎﺭﺷﻰ ﺗﻪﺭﯨﭙﯩﮕﻪ ﺑﯩﺮ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺋﻪﻳﻨﻪﻙ ﺋﻮﺭﻧﯩﺘﯩﭗ ﻗﻮﻳﯘﻟﻤﯩﻐﺎﻧﺪﯗ؟ ﺋﻪﺟﻪﺑﺎ ﺑﯘ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭ ﺭﺍﺳﺘﺘﯩﻨﻼ ﺋﯩﻨﺴﺎﻥ ﺭﻭﻫﯩﻨﯩﯔ ﺋﯩﻨﮋﯦﻨﯧﺮﻯ ﺑﻮﻟﺴﺎ، ﺋﯘﻧﺪﺍﻗﺘﺎ ﺋﯩﻨﮋﯦﻨﯧﺮ ﺋﻪﻣﻪﺳﻠﻪﺭ ﺯﺍﺩﻯ ﻗﺎﻧﺪﺍﻗﺘﯘ؟! ﻣﯘﻧﺪﯨﻦ ﺋﯩﻜﻜﻰ ﻣﯩﯔ ﻳﯩﻞ ﺑﯘﺭﯗﻥ ﻳﯘﻧﺎﻥ ﺋﯩﺒﺎﺩﻩﺗﺨﺎﻧﯩﺴﯩﻨﯩﯔ ﺋﯩﺸﯩﻜﯩﮕﻪ «ﺋﯚﺯﯛﯕﻨﻰ ﺑﯩﻞ» ﺩﻩﭖ ﻳﯧﺰﯨﭗ ﻗﻮﻳﻐﺎﻥ ﺋﺎﺩﻩﻣﻤﯘ ﺑﯩﺮ ﺋﯚﻣﯜﺭ ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﺑﯩﻠﻤﻪﻱ ﺋﯚﺗﯜﭖ ﻛﻪﺗﻜﻪﻥ ﺑﻮﻟﻐﯩﻴﻤﯩﺘﻰ؟ ﺧﯘﺩﺩﻯ ﭘﺎﺭﺗﻼﺗﻘﯘﭼﻨﻰ ﻛﻪﺷﯩﭗ ﻗﯩﻠﻐﯘﭼﻰ ﺗﯩﻨﭽﻠﯩﻖ ﻣﯘﻛﺎﭘﺎﺗﻰ ﺗﻪﺳﯩﺲ ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﺪﻩﻙ. ﺋﯘﻧﺪﺍﻗﺘﺎ ﺑﯘ ﻣﯘﻛﺎﭘﺎﺕ ﺩﯗﻧﻴﺎ ﺗﯩﻨﭽﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺑﯘﺯﻏﯘﭼﯩﻼﺭﻏﺎ ﺑﯧﺮﯨﻠﻪﻣﺪﯨﻐﺎﻧﺪﯗ؟.... ﯞﺍﻱ - ﯞﯗﻱ! ﻧﯧﻤﯩﺪﯨﮕﻪﻥ ﻛﯚﭖ ﻣﺎﺯﺍﻗﻼﺭ ﺑﯘ!؟ ﻗﺎﺭﯨﻐﺎﻧﺪﺍ ﺑﯩﺮ ﭼﺎﻏﻼﺭﺩﺍ ﺳﺎﻗﺎﻟﻼﻧﻰ ﻳﯘﯕﺪﺍﭖ، ﭘﻪﺷﺘﺎﻗﻼﺭﻏﺎ ﺋﻮﺕ ﻗﻮﻳﻐﺎﻧﻼﺭﻧﯩﯔ ﺑﯩﺮﻻ ﺩﻭﻣﯩﻼﭖ ﺧﺎﻧﯩﻘﺎ ﺋﯧﺸﯩﻐﺎ ﺷﻪﻳﺦ ﺑﻮﻟﯘﯞﺍﻟﻐﺎﻧﻠﯩﻘﻠﯩﺮﯨﻐﺎ ﻫﻪﻳﺮﺍﻥ ﻗﺎﻟﻤﯩﺴﺎﻣﻤﯘ ﺑﻮﻟﻐﯘﺩﻩﻙ.
     28 - ﺋﯩﻴﯘﻥ ﺳﯧﻨﻰ ﻳﯩﺮﺗﯩﯟﻩﺗﺘﯩﻢ. ﻳﯜﺭﯨﻜﯩﻤﻨﯩﯔ ﺋﯧﭽﯩﺸﻤﯩﻐﯩﻨﯩﻐﺎ ﻫﻪﻳﺮﺍﻧﻤﻪﻥ. ﺑﯘﺭﯗﻧﻼ ﻳﯩﺮﺗﯩﯟﻩﺗﻜﯜﻡ ﺑﺎﺭ ﺋﯩﺪﻯ، ﺑﯩﺮﺍﻕ ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﯩﯔ ﻛﯚﯕﻠﯩﻨﻰ ﺋﺎﻳﺎﭘﻼ ﺳﯧﻨﻰ ﺳﺎﻗﻼﭖ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﯩﺪﯨﻢ، ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺋﺎﻳﺎﺷﻨﯩﯔ ﻫﺎﺟﯩﺘﻰ ﻗﺎﻟﻤﯩﺪﯨﻐﯘ؟! ﺋﺎﻳﯩﻐﯩﻤﻨﯩﯔ ﭼﻪﻣﻰ ﺋﺎﺟﺮﺍﭖ ﻛﯧﺘﯩﭙﺘﯩﻜﻪﻥ، ﺗﯩﻜﺘﯜﺭﮔﯩﻠﻰ ﻣﻮﺯﺩﯗﺯﻧﯩﯔ ﻳﯧﻨﯩﻐﺎ ﻣﺎﯕﺪﯨﻢ. ﻳﻮﻟﺪﺍ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﯘﭼﺮﯨﺸﯩﭗ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﺎﻳﯩﻐﯩﻨﯩﯔ ﭼﻪﻣﻰ ﺑﯩﺮﺍﻗﻼ ﭼﯜﺷﯜﭖ ﻗﺎﭘﺘﯘ. ﺧﯘﺩﺍﻳﯩﻢ ﺗﻮﯞﺍ، ﻣﯘﺷﯘ ﻛﻪﻣﺪﻩ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﻳﯩﻐﻰ ﺋﻪﺧﻼﻗﯩﻐﺎ ﺋﻮﺧﺸﺎﺷﻼ ﺑﻮﺷﺎﭖ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﺎﻣﺪﯗ، ﻧﯧﻤﻪ؟... ﻣﯘﺋﻪﻟﻠﯩﻢ ﺳﯚﺯﻟﻪﯞﺍﺗﯩﺪﯗ، ﻗﻮﺭﺳﯩﻘﯩﻢ ﺋﯧﭽﯩﭗ ﻛﻪﺗﺘﻰ، ﻧﯧﻤﻪ ﻳﯧﺴﻪﻡ ﺑﻮﻻﺭﻛﯩﻦ ﺩﻩﭖ ﺭﻭﻫﯩﻤﺪﯨﻦ ﺳﻮﺭﺍﭖ ﺑﺎﻗﺘﯩﻢ. ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻣﺎﯕﺎ ﮔﻪﭖ ﻗﯩﻠﻐﯘﺩﻩﻛﻤﯘ ﻣﺎﺩﺍﺭﻯ ﻳﻮﻕ ﺋﻮﺧﺸﺎﻳﺪﯗ. ﺋﯩﺴﯩﺖ، ﺋﯘ ﺋﺎﭼﻠﯩﻘﺘﯩﻦ ﺋﺎﺭﺍﻥ - ﺋﺎﺭﺍﻥ ﭘﯩﻠﺪﯨﺮﻻﯞﯦﺘﯩﭙﺘﯘ - ﺩﻩ!
    ﺳﯩﻨﯩﭗ ﺑﺎﺷﻠﯩﻘﯩﻨﯩﯔ ﺩﯦﻴﯩﺸﯩﭽﻪ، ﺑﯩﺮﻯ ﺋﺎﻏﺮﯨﭗ ﻗﯧﻠﯩﭗ ﺋﺎﺳﻤﺎ ﺋﺎﺳﺘﯘﺭﯗﯞﺍﺗﻘﯘﺩﻩﻙ. ﺗﻮﯞﺍ، ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺭﻭﻫﯩﻲ ﻛﯧﺴﻪﻟﮕﻪ ﺋﺎﺳﻤﺎ ﺋﺎﺳﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺋﯩﺶ ﭼﯩﻘﺘﯩﻤﯘ، ﻧﯧﻤﻪ؟! ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺋﯧﯖﯩﻤﺪﺍ ﭼﯩﻤﻪﻥ ﺩﻭﭘﭙﺎ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻗﯩﺴﻘﺎ ﻳﻮﭘﻜﺎ ﺩﺍﺋﯩﻤﻼ ﺋﺎﻟﻤﯩﺸﯩﭗ ﻗﺎﻟﯩﺪﯗ. ﭼﯩﻤﻪﻥ ﺩﻭﭘﭙﺎﻣﻨﯩﯔ ﮔﯜﻟﻠﯩﺮﻯ ﭼﯜﺷﯜﭖ ﻛﯧﺘﯩﭙﺘﯘ، ﺷﯘﯕﺎ ﺋﯘﻧﻰ ﺋﻪﻣﺪﻯ ﻛﯩﻴﮕﯜﻡ ﻳﻮﻕ. ﻗﯩﺴﻘﺎ ﻳﻮﭘﻜﺎ ﻗﯩﺴﻘﺎ ﺑﻮﻟﻐﯩﻨﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻣﺎﯕﺎ ﺧﯧﻠﻰ ﻳﺎﺭﺍﺷﻘﺎﻧﺪﻩﻙ ﻗﯩﻠﯩﺪﯗ، ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﺋﺎﻣﺮﺍﻕ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ. ﻟﯧﻜﯩﻦ، ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭ ﻣﯧﻨﻰ ﺗﯩﻠﻼﯞﺍﺗﯩﺪﯗ، ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﯩﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺋﯚﺯﯨﻤﯘ ﺑﯩﻠﻤﯩﺴﻪ ﻛﯧﺮﻩﻙ. ﺷﯘﻧﺪﺍﻗﺘﯩﻤﯘ ﻛﯩﻴﻤﯩﺴﻪﻡ ﺑﻮﻟﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺋﻮﺧﺸﺎﻳﺪﯗ. ﺋﯘﺯﯗﻥ ﻛﯚﻳﻨﻪﻙ ﻛﯩﻴﯩﭗ ﺗﯘﺗﯘﻟﯘﭖ ﻗﺎﻟﺴﺎﻡ، ﻗﺎﻳﺴﻰ ﺋﻪﺭﻛﻪﻙ ﻣﻪﻳﺪﯨﺴﯩﻨﻰ ﻛﯧﺮﯨﭗ ﭼﯩﻘﯩﭗ ﻣﯧﻨﻰ ﻗﻮﻏﺪﯨﻴﺎﻻﻳﺪﯨﻜﯩﻦ؟!
    ﺳﯚﻳﯜﻣﻠﯜﻙ ﻳﯩﮕﯩﺘﻠﻪﺭ، ﺳﯩﻠﻪﺭﻧﻰ ﺋﻪﻳﯩﺒﻠﻪﭖ ﻧﯧﻤﯩﻤﯘ ﻗﯩﻼﻱ؟! ﻣﻪﻥ ﻳﺎ ﺳﺎﺩﯨﺮ ﺋﯩﺴﯩﻤﻠﯩﻚ ﺑﺎﻟﯩﺪﯨﻦ ﺑﯩﺮﻧﻰ ﺗﯘﻏﯘﭖ ﺑﻪﺭﻣﯩﮕﻪﻥ ﺗﯘﺭﺳﺎﻡ. ﺳﯩﻠﻪﺭ ﻣﻪﻧﺪﯨﻨﻤﯘ ﻣﯘﯕﻠﯘﻕ - ﻫﻪ!؟ ﻣﯘﺋﻪﻟﻠﯩﻢ ﻣﯧﻨﻰ ﺑﻪﺯﻟﻪﯞﺍﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺗﯚﯞﻩﻥ ﺋﺎﯞﺍﺯ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﺎﻫﺎﯕﯩﻨﻰ «ﺋﯚﻟﭽﻪﻣﻠﯩﻚ ﺑﻪﺷﯩﻨﭽﻰ ﺗﻮﻥ»ﻏﺎ ﺗﻮﻏﯩﺮﯨﻼﭖ ﺩﺍﯞﺍﻣﻠﯩﻖ ﻛﻮﻧﺴﭙﯩﻚ ﺋﻮﻗﯘﻣﺎﻗﺘﺎ. ﺑﯩﭽﺎﺭﻩ.... ﻣﻪﻥ ﻳﻪﻧﯩﻼ ﺋﯚﺯ - ﺋﯚﺯﯛﻡ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺩﯨﺌﺎﻟﻮﮒ ﻗﯩﻠﻤﺎﻗﺘﯩﻤﻪﻥ. ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺯﯨﻴﺎﺩﻩ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭﻟﯩﻘﻨﻰ ﺗﻪﻛﯩﺘﻠﯩﮕﯜﻡ ﻳﻮﻕ، ﭼﯜﻧﻜﻰ ﺑﯘﺧﯩﻞ ﻫﻪﻣﻤﯩﮕﻪ ﻗﺎﺩﯨﻠﯩﯟﯦﻠﯩﺶ ﻣﯧﻨﻰ ﺑﯩﺰﺍﺭ ﻗﯩﻠﯩﺪﯗ، ﻫﺎﺭﻏﯘﺯﯗﯞﯦﺘﯩﺪﯗ. ﺗﯘﺭﻏﯘﻥ ﯞﻩ ﺳﯧﺴﯩﭗ ﻛﻪﺗﻜﻪﻥ ﺗﯘﺭﻣﯘﺵ ﻗﯧﻠﯩﭙﯩﻐﺎ ﺋﯚﺯ- ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﺑﻪﻧﺪ ﻗﯩﻠﯩﯟﻩﺗﻜﯜﻡ ﻳﻮﻕ. ﺑﯘ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺋﯧﺘﯩﻘﺎﺩﯨﻤﻐﺎ ﺧﯩﻼﭖ! ﻣﻪﻥ ﺋﻪﺭﻛﯩﻨﻠﯩﻜﻨﻰ ﺳﯚﻳﯩﻤﻪﻥ. ﺷﯘﻧﺪﺍﻗﻼ ﻣﻪﻥ ﻳﻪﻧﻪ ﺑﯩﺮ ﺋﯩﻨﺴﺎﻥ، ﺑﯩﺮ ﻗﯩﺰ ﺑﻮﻟﯘﺵ ﺳﯜﭘﯩﺘﯩﻢ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻫﻪﺭ ﻗﺎﭼﺎﻥ ﺳﯚﻳﯜﺷﻜﻪ ﯞﻩ ﺳﯚﻳﯜﻟﯜﺷﻜﻪ ﻣﻮﻫﺘﺎﺝ. ﺷﯘﻧﯩﯔ ﺋﯜﭼﯜﻧﻤﯘ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺩﺍﺋﯩﻢ ﺋﯩﺰﺩﻩﻳﺪﯨﻐﯩﻨﯩﻢ ﻳﻪﻧﻪ ﺷﯘ ﺋﻪﺭﻛﯩﻨﻠﯩﻚ ﯞﻩ ﺳﯚﻳﮕﯜ. ﻟﯧﻜﯩﻦ، ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭﺩﯨﻦ ﻫﻪﺭ ﻗﻪﺩﻩﻣﺪﻩ ﺋﯧﺮﯨﺸﯩﯟﺍﺗﻘﯩﻨﯩﻢ ﺭﻩﺯﯨﻠﻠﯩﻚ ﯞﻩ ﯞﺍﭘﺎﺳﯩﺰﻟﯩﻖ. ﻧﯘﺭﻏﯘﻥ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭ ﻣﯧﻨﻰ ﺑﯘ ﺧﯩﻞ ﺋﯧﺘﯩﻘﺎﺩﺗﯩﻦ ﯞﺍﺯ ﻛﯧﭽﯩﺸﻜﻪ ﻗﯩﺴﺘﺎﻳﺪﯗ. ﺑﯘ ﺧﯩﻞ ﻗﯩﺴﺘﺎﺵ ﻣﯧﻨﻰ ﺯﺍﺩﻯ ﻧﻪﮔﻪ ﺋﺎﭘﯩﺮﯨﺪﯗ؟! ﺑﻪﺱ، ﻣﻪﻥ ﻳﺎﻟﯩﯖﺎﭼﻠﯩﻨﯩﺸﻨﻰ ﺧﺎﻟﯩﻤﺎﻳﻤﻪﻥ. ﺑﯘ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﻛﻪﻣﺘﯜﻛﻠﯜﻛﯜﻣﺪﯨﻦ ﺋﻪﻣﻪﺱ. ﺑﻪﻟﻜﯩﻢ ﻳﯜﺭﯨﻜﯩﻤﻨﯩﯔ ﺗﻮﻟﯩﻤﯘ ﻛﯩﭽﯩﻜﻠﯩﻜﯩﻤﯘ ﺑﯩﺮ ﺳﻪﯞﻩﺑﺘﯘ، ﺋﻪﯓ ﻣﯘﻫﯩﻤﻰ ﻣﻪﻥ ﺟﺎﻣﺎﺋﻪﺕ ﭘﯩﻜﺮﯨﻨﯩﯔ ﺑﯧﺴﯩﻤﯩﻐﺎ ﻫﻪﺭ ﻗﻪﺩﻩﻣﺪﻩ ﺑﯩﺮ ﺋﯘﭼﺮﺍﭖ ﺗﯘﺭﯨﻤﻪﻥ. ﺑﯘ ﺧﯩﻞ ﺑﯧﺴﯩﻢ ﻣﯧﻨﻰ ﻫﻪﺭ ﯞﺍﻗﯩﺖ ﺋﯚﺯﯛﻡ ﺧﺎﻟﯩﻤﯩﻐﺎﻥ ﺋﯩﺸﻼﺭﻧﻰ ﻗﯩﻠﯩﺸﻘﺎ ﻣﻪﺟﺒﯘﺭ ﻗﯩﻠﯩﺪﯗ. ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺑﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﺸﯩﻢ ﺑﻪﻟﻜﯩﻢ ﺋﯚﺯ - ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﺋﺎﻟﺪﯨﺸﯩﻤﺪﯗ ﻳﺎﻛﻰ ﺋﻪﺳﻠﻰ ﺗﻪﺑﯩﺌﯩﺘﻤﺪﯨﻼ ﺋﺎﺟﯩﺰﻟﯩﻖ ﯞﻩ ﺗﻪﺳﻠﯩﻤﭽﯩﻠﯩﻚ ﻣﻪﯞﺟﯘﺗﺘﯘ. ﻣﻪﻥ ﺑﯘ ﺧﯩﻞ ﺗﻪﺳﻠﯩﻤﭽﯩﻠﯩﻜﺘﯩﻦ ﺋﯜﺯﯛﻝ - ﻛﯧﺴﯩﻞ ﻗﯘﺗﯘﻟﺴﺎﻡ ﺩﻩﻳﻤﻪﻥ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺗﻮﻟﯩﻤﯘ ﺋﺎﺟﯩﺰ ﺋﯩﯖﺮﺍﺷﺘﯩﻦ ﺑﺎﺷﻘﺎ ﻫﯧﭽﺒﯩﺮ ﺋﯜﻧﯜﻣﻠﯜﻙ ﻫﻪﺭﯨﻜﻪﺕ ﻗﻮﻟﯘﻣﺪﯨﻦ ﻛﻪﻟﻤﯩﺪﻯ. ﻣﻪﻥ ﻫﻪﺭﻗﺎﭼﺎﻥ ﺋﻪﺭﻙ ﺋﯩﺰﺩﻩﻳﻤﻪﻥ، ﺳﯚﻳﮕﯜ ﺋﯩﺰﺩﻩﻳﻤﻪﻥ! ﻟﯧﻜﯩﻦ، ﻛﯚﻛﺮﻩﻙ ﻛﯧﺮﯨﭗ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﻐﺎ ﭼﯩﻘﯩﭗ ﺑﯘﻧﻰ ﺟﺎﻛﺎﺭﻟﯩﻴﺎﻟﻤﺎﻳﻤﻪﻥ....
     13- ﻣﺎﻱ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺑﯘ ﻳﻪﺭﺩﯨﻦ ﻛﻪﺗﻜﯜﻡ ﻳﻮﻕ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﭘﻮﻳﯩﺰ ﻣﯧﻨﻰ ﺋﻪﭘﻜﻪﺗﻤﻪﻛﭽﻰ. ﺑﯩﺮ ﻗﯘﺗﺎ ﮔﺎﺯﻟﯩﻖ ﺳﯘ ﭼﯩﺮﺍﻳﻠﯩﻖ ﺑﺎﻏﭽﯩﺪﯨﻜﻰ ﺗﯩﭙﺘﯩﻨﭻ ﻛﯚﻟﮕﻪ ﭼﯜﺷﻜﻪﻧﺪﻩ، ﻛﯚﻝ ﻳﯜﺯﻯ ﺋﯩﺨﺘﯩﻴﺎﺭﺳﯩﺰ ﺩﺍﯞﺍﻟﻐﯘﭖ ﻛﻪﺗﺘﻰ. ﻛﯚﯕﯜﻟﻤﯘ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺑﻪﺯﯨﺪﻩ.... ﭼﯩﻤﻠﯩﻘﻼﺭﺩﯨﻦ ﺭﻩﻧﺠﯩﻤﻪﻳﻤﻪﻥ، ﭼﯜﻧﻜﻰ ﺋﯘ ﺑﻪﻙ ﻳﯧﺸﯩﻞ، ﺑﻪﻙ ﮔﯜﺯﻩﻝ... ﺑﯩﺮﺍﻕ ﺋﯘ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﻣﯧﻨﻰ ﺧﯘﺷﺎﻝ ﻗﯩﻼﻟﻤﺎﻳﺪﯗ. ﻗﯩﺮﻗﯩﻠﯩﭗ ﻛﯧﺘﯩﺪﯨﻐﺎﻧﻠﯩﻘﻰ ﺋﯜﭼﯜﻧﻤﯩﻜﯩﻦ؟... ﭼﯜﺷﯜﻣﺪﯨﻤﯘ ﻳﺎﻛﻰ ﺧﯩﻴﺎﻟﯩﻤﺪﯨﻤﯘ، ﺋﯩﺸﻘﯩﻠﯩﭗ ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﺑﺎﻏﻼﭖ ﻗﻮﻳﯘﭖ ﻗﺎﺭﯨﻐﺎ ﺋﯧﻠﯩﯟﺍﺗﻘﯘﺩﻩﻛﻤﻪﻥ. ﺋﯩﺶ ﺑﯘ ﺩﻩﺭﯨﺠﯩﮕﻪ ﺑﯧﺮﯨﭗ ﻳﻪﺗﻤﯩﺴﻪ ﺑﻮﻻﺗﺘﻰ. ﺑﺎﺷﻘﯩﻼﺭﻏﯘ ﻣﻪﻳﻠﻰ، ﺋﻪﻣﺪﻯ ﻣﻪﻥ ﺋﯚﺯ- ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﭼﻪﻧﻠﻪﭖ ﻳﯜﺭﺳﻪﻡ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﺑﻮﻟﻐﯩﻨﻰ؟! ﻫﻪﻱ ﺧﺎﺗﯩﺮﻩ، ﻛﻪﻟﮕﯜﺳﯩﻤﻨﻰ ﺋﯚﺯﮔﻪﺭﺗﯩﯟﻩﺗﺘﯩﯔ- ﻫﻪ!... ﺋﯚﺯﮔﻪﺭﻣﯩﮕﻪﻥ ﻧﯧﻤﻪ ﻗﺎﻟﺪﻯ ﺋﻪﻣﺪﻯ؟! ﻛﯜﺗﯜﺵ... ﺑﻪﻟﻜﯩﻢ ﺩﯗﻧﻴﺎﺩﯨﻜﻰ ﺋﻪﯓ ﺗﻪﺱ ﺋﯩﺶ ﺷﯘ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻛﯧﺮﻩﻙ. ﺋﯩﺰﻏﯩﺮﯨﻦ ﺳﻮﻏﯘﻕ ﺷﺎﻣﺎﻟﻤﯘ ﻣﻪﻧﺪﯨﻜﻰ ﺯﯦﺮﯨﻜﯩﺸﻨﻰ ﺋﯧﻠﯩﭗ ﻛﯧﺘﻪﻟﻤﯩﺪﻯ. ﭼﯩﺮﺍﻏﻼﺭ ﻳﯧﻘﯩﻠﺪﻯ، ﺑﯘ ﻛﯧﭽﻪ ﻛﯩﺮﮔﻪﻧﻠﯩﻜﯩﺪﯨﻦ ﺑﯧﺸﺎﺭﻩﺕ.
     ﭘﻮﻳﯩﺰ ﺗﻮﺧﺘﯩﻤﺎﻱ ﺋﯚﺗﯜﯞﺍﺗﯩﺪﯗ. ﺋﻪﻣﺪﻯ ﻗﺎﭼﺎﻥ ﺗﺎﯓ ﺋﺎﺗﺎﺭ؟ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﻛﯧﻴﯩﻨﻜﻰ ﺗﻪﻗﺪﯨﺮﯨﻤﯩﺰ ﻧﯧﻤﻪ ﺑﻮﻻﺭ؟.... ﺑﯘﻟﯘﺗﻼﺭ ﻳﯧﻴﯩﻠﯩﯟﺍﺗﯩﺪﯗ. ﺷﻪﻫﻪﺭﮔﻪ ﻛﯩﺮﯨﭗ ﺳﯜﻧﺌﯩﻲ ﺋﺎﻱ ﻧﯘﺭﯨﻐﺎ ﻛﯚﻧﯜﭖ ﻛﯧﺘﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﺪﯗﻕ- ﺩﻩ. ﺑﯘ ﻳﻪﺭﺩﻩ ﻳﯧﺰﺍﻣﻨﯩﯔ ﺋﺎﭘﺌﺎﻕ ﺋﺎﻳﺪﯨﯔ ﻛﯧﭽﯩﻠﯩﺮﻯ، ﺋﺎﻳﻨﯩﯔ ﺳﯜﭘﺴﯜﺯﯗﻙ ﻛﺎﺭﯨﺰ ﺳﯜﻳﯩﺪﯨﻜﻰ ﺩﻭﻟﻘﯘﻧﻠﯩﻨﯩﭗ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ ﻧﯘﺭﺍﻧﻪ ﺷﻮﻟﯩﺴﻰ ﻳﻮﻕ. ﻣﻪﻫﻪﻟﻠﯩﻨﯩﯔ ﺳﯩﺮﺗﯩﺪﯨﻜﻰ ﻳﺎﭘﻴﯩﺸﯩﻞ ﺋﯧﺘﯩﺰﻟﯩﻘﻼﺭﺩﺍ ﭼﯧﭽﻪﻛﻠﻪﺭﮔﻪ ﻗﻮﻧﯘﯞﺍﻟﻐﺎﻥ ﻛﯧﭙﯩﻨﻪﻛﻠﻪﺭﻧﻰ ﻗﻮﻏﻠﯩﺸﯩﭗ ﻳﯜﺭﮔﻪﻧﺪﻩ ﻣﻪﻫﻪﻟﻠﻪ ﺗﻪﺭﻩﭘﺘﯩﻦ ﺋﺎﯕﻠﯩﻨﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺗﺮﺍﻛﺘﻮﺭﻻﺭﻧﯩﯔ ﭘﺎﻗﯩﻠﺪﯨﻐﺎﻥ ﺋﺎﯞﺍﺯﻯ، ﻫﻪﺭ ﺗﻪﺭﻩﭘﺘﯩﻦ ﺋﺎﯕﻠﯩﻨﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﻗﻮﻳﻼﺭﻧﯩﯔ ﻣﻪﺭﻩﺷﻠﯩﺮﻯ، ﺑﺎﻟﯩﻼﺭﻧﯩﯔ ﯞﺍﺭﺍﯓ - ﭼﯘﺭﯗﯕﻠﯩﺮﻯ، ﭼﯧﻜﻪﺗﻜﯩﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﭼﯩﺮﯨﻠﺪﺍﺷﻠﯩﺮﻯ.... ﻣﺎﻧﺎ ﺑﯘ ﮔﯜﺯﻩﻝ ﻛﯜﻳﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﻫﯧﭽﻘﺎﻳﺴﺴﻰ ﻳﻮﻕ. ﺑﯘ ﻳﻪﺭﺩﻩ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭ ﺑﻪﻙ ﻛﯚﭖ، ﺋﻪﻣﻤﺎ ﻛﯚﯕﯜﻟﻠﻪﺭ ﺷﯘﻗﻪﺩﻩﺭ ﻏﯧﺮﯨﺐ.... ﻣﺎﻧﺎ ﺑﯜﮔﯜﻥ ﻗﻪﺩﯨﻤﯩﻲ ﺷﻪﻫﻪﺭﮔﻪ ﺑﺎﺭﯨﺪﯨﻐﺎﻥ ﺷﯘﻧﭽﻪ ﭼﻮﯓ ﭘﻮﻳﯩﺰﻧﯩﯔ ﺑﯩﺮ ﺗﺎﻝ ﺑﯧﻠﯩﺘﯩﻤﯘ ﻳﻮﻕ. ﺋﺎﻫ، ﻣﯘﺳﺎﭘﯩﺮ ﻧﺎﺧﺸﯩﺴﯩﻨﻰ ﺋﯧﻴﺘﯩﭗ ﻳﻪﻧﻪ ﻛﯧﺘﯩﯟﯨﺮﯨﻤﯩﺰ - ﺩﻩ! ﺳﻮﻣﻜﺎ - ﺳﺎﻧﺪﯗﻗﻼﺭ ﻛﯚﺯﯛﻣﻨﯩﯔ ﺋﯩﭽﯩﮕﻪ ﻗﺎﺭﺍﯞﯦﺮﯨﭗ ﻣﯧﻨﻰ ﻫﺎﺭﺩﯗﺭﯗﯞﻩﺗﺘﻰ. ﻗﻮﺭﯗﻟﺪﯨﻦ ﻛﯩﺮﮔﻪﻥ ﻗﻪﻟﻪﻧﺪﻩﺭﮔﻪ ﺋﻮﺧﺸﺎﭖ ﻗﯧﻠﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻧﻤﯘ، ﻧﯧﻤﻪ؟ ﺋﺎﻫ، ﻧﯧﻤﯩﺪﯨﮕﻪﻥ ﻧﺎﻣﺮﺍﺗﻠﯩﻖ، ﺳﯧﺮﯨﻘﺘﺎﻝ ﻣﻪﺯﮔﯩﻞ ﺑﯘ! ﭘﻮﻳﯩﺰ ﻛﻪﻟﺪﻯ. ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﺋﯧﺮﯨﺸﯩﺸﻤﯘ ﺑﯩﺮ ﺑﻪﺧﺖ. ﺋﯚﻣﺮﯛﻣﺪﻩ ﺋﺎﺩﻩﻣﮕﻪ ﺑﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﺗﻮﻳﯘﭖ ﺑﺎﻗﻤﯩﻐﺎﻧﯩﺪﯨﻢ. ﭘﺎﻳﺎﻧﺴﯩﺰ ﺳﺎﻱ، ﺋﯧﮕﯩﺰ ﺗﺎﻏﻼﺭ، ﭼﻪﻛﺴﯩﺰ ﻳﻮﻟﻼﺭ ﻳﻪﻧﯩﻼ ﻗﻪﻟﺒﯩﻤﻨﻰ ﭼﯘﺷﻪﻧﻤﻪﻳﺪﯗ. ﺯﯦﺮﯨﻜﯩﺶ ﺋﺎﺩﻩﻣﻨﻰ ﺋﯧﺰﯨﯟﯦﺘﯩﺪﯗ... ﺷﯘ ﺗﺎﭘﺘﺎ ﺋﻮﺧﺸﯩﻐﺎﻥ ﭘﺎﺧﺘﯩﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰﻧﻰ ﺗﺎﺭﺗﯩﭗ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﭼﺎﺷﻘﺎﻧﻼﺭﻧﻰ ﻗﻮﻏﻠﯩﻐﯘﻡ، ﭘﯩﮋﻏﯩﺮﯨﻢ ﺋﯩﺴﺴﯩﻘﺘﺎ ﺋﯧﺘﯩﺰﻟﯩﻘﻘﺎ ﺑﯧﺮﯨﭗ ﭘﯘﺭﭼﺎﻕ ﺗﯧﺮﯨﭗ ﻛﻪﻟﮕﯜﻡ، ﻗﻮﻟﻴﺎﻏﻠﯩﻘﻨﻰ ﺳﯜﺯﯛﻙ ﻛﺎﺭﯨﺰ ﺳﯜﻳﯩﮕﻪ ﭼﯩﻼﭖ ﺋﯚﻳﯩﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﺩﯦﺮﯨﺰﯨﺴﯩﻨﻰ ﺳﯜﺭﺗﻜﯜﻡ، ﻛﯚﭘﻜﯚﻙ ﺳﺎﻳﻪ ﺗﺎﺷﻼﭖ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ ﺗﻪﻙ ﺋﺎﺳﯩﺘﯩﺪﺍ ﻏﯩﯖﺸﯩﭗ ﻧﺎﺧﺸﺎ ﺋﯧﻴﺘﻘﯘﻡ ﻛﯧﻠﯩﯟﺍﺗﯩﺪﯗ.... ﻫﯧﺴﺴﯩﻴﺎﺗﭽﺎﻥ ﻳﺎﺯ ﺋﺎﺧﺸﺎﻣﻠﯩﺮﻯ ﺋﯚﺗﯜﭖ ﻛﻪﺗﺘﻰ. ﻗﺎﺭﯨﻐﺎﻧﺪﺍ ﻗﻪﻟﺒﻨﯩﯔ ﺋﻮﻳﻨﺎﻕ ﭘﻪﺳﯩﻠﻠﯩﺮﻯ ﯞﻩ ﺋﯘ ﺋﺎﺗﺎ ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ ﺗﯩﺘﺮﻩﯕﮕﯜ ﺋﯩﻠﻬﺎﻣﻠﯩﺮﯨﻤﯘ ﺋﯚﺗﯜﭖ ﻛﻪﺗﻜﻪﻥ ﺋﻮﺧﺸﺎﻳﺪﯗ....
     30 - ﺋﺎﯞﻏﯘﺳﺖ.
    ﭘﻮﻳﯩﺰ ﺋﯩﺴﺘﺎﻧﺴﺴﻰ، ﭘﻮﻳﯩﺰ. ﮔﻪﭖ ﻗﯩﻠﻤﯩﻐﺎﻥ ﯞﺍﻗﯩﺘﻼﺭﻧﯩﯔ ﻫﻪﻣﻤﯩﺴﯩﻨﻰ ﺋﻮﻳﻼﺷﻘﺎ ﻛﻪﺗﺘﯩﻤﯩﻜﯩﻦ ﺩﻩﻳﻤﻪﻥ. ﻣﻪﻥ ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ ﺩﺍﺋﯩﻢ ﺩﯛﺷﻤﻪﻧﻠﯩﺮﯨﻤﻨﻰ ﺋﻮﻳﻼﻳﺪﯨﻐﺎﻧﺪﯨﻤﻪﻥ؟ ﺑﻪﻟﻜﯩﻢ ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﻫﻪﺳﻪﺗﻠﯩﺮﯨﺪﯨﻦ ﺗﯜﮔﯩﻤﻪﺱ ﻛﯜﭺ ﺋﺎﻟﯩﺪﯨﻐﺎﻧﺪﯨﻤﻪﻥ. ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﭼﯜﺷﻪﻧﻤﯩﺪﯨﻢ. ﺋﻪﺗﺮﺍﭘﯩﻤﺪﯨﻜﻰ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭﮔﻪ«ﺳﯧﻨﯩﯔ ﻧﯧﻤﻪ ﻛﺎﺭﯨﯔ!» ﺩﯦﮕﯜﻡ ﻛﯧﻠﯩﯟﺍﺗﯩﺪﯗ. ﺋﻪﺗﯩﮕﻪﻥ ﻳﺎﻣﻐﯘﺭ ﻳﺎﻏﻤﯩﺪﻯ، ﺳﯘﻣﯘ ﻳﻮﻕ. ﻛﺎﺭﯨﯟﺍﺗﺘﺎ ﺧﯩﻴﺎﻝ ﺳﯜﺭﯛﭖ ﻳﺎﺗﻘﺎﻥ ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﺗﺎﺷﻼﭖ ﻗﻮﻳﯘﭖ ﺋﺎﭼﻘﯘﭼﯘﻣﻨﻰ ﺋﯧﻠﯩﭗ ﭼﯩﻘﯩﭗ ﻛﻪﺗﺘﯩﻢ. ﺋﯘﻣﯘ ﻳﺎﻟﻐﯘﺯ ﻗﯧﻠﯩﭗ ﺑﺎﻗﺴﯘﻧﭽﯘ! ﻛﯩﻢ ﻳﺎﻟﻐﯘﺯ ﻗﺎﻟﻤﯩﻐﺎﻥ ﺑﯘ ﺩﯗﻧﻴﺎﺩﺍ؟! «ﺳﯧﺮﯨﻖ ﭼﺎﭼﻠﯩﻖ ﻗﯩﺰ ﮔﯧﻠﯩﻤﻨﻰ ﺑﻮﻏﯩﺪﯗ» ﺩﯦﺴﻪﻡ، ﻫﯧﭽﻜﯩﻢ ﺋﯩﺸﻪﻧﻤﯩﺪﻯ. ﺑﻪﺯﯨﺪﻩ ﺋﯚﺯﯛﻣﻤﯘ ﺋﯩﺸﻪﻧﻤﻪﻱ ﻗﺎﻟﯩﻤﻪﻥ. ﻟﯧﻜﯩﻦ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻫﯧﻠﯩﻘﻰ ﻛﯜﻧﻰ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﮔﯧﻠﯩﻤﻨﻰ ﺑﻮﻏﯘﯞﺍﺗﻘﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺋﯚﺯ ﻛﯚﺯﯛﻡ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻛﯚﺭﮔﻪﻥ ﺗﯘﺭﺳﺎﻡ. ﻳﯧﻨﯩﻤﺪﯨﻜﻰ ﺋﻮﺭﯗﻧﺪﯗﻗﺘﺎ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﻳﻮﻕ. ﺩﻩﺭﺱ ﺋﺎﯕﻼﯞﺍﺗﯩﻤﻪﻥ. ﺗﺎﭘﺸﯘﺭﯗﻗﻨﻰ ﻛﯚﭼﯜﺭﯛﯞﺍﻟﺪﯨﻢ. ﺋﯩﺸﻘﯩﻠﯩﭗ ﺋﻮﻗﯘﺗﻘﯘﭼﻰ ﺑﯩﺰﻧﻰ ﺋﺎﻟﺪﺍﻳﺪﯗ، ﺑﯩﺰ ﺋﻮﻗﯘﺗﻘﯘﭼﯩﻨﻰ ﺋﺎﻟﺪﺍﻳﻤﯩﺰ؛ ﺋﯘ ﺑﯩﺰﮔﻪ ﺋﯩﺸﻪﻧﻤﻪﻳﺪﯗ، ﺑﯩﺰﻣﯘ ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﺋﯩﺸﻪﻧﻤﻪﻳﻤﯩﺰ؛ ﺋﯘ ﺑﯩﺰﻧﻰ ﺗﻪﻧﻘﯩﺪﻟﻪﻳﺪﯗ، ﺑﯩﺰ ﺋﯩﻨﻜﺎﺱ ﻗﺎﻳﺘﯘﺭﻣﺎﻱ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﯚﺯ ﮔﯚﺷﯩﻨﻰ ﺋﯚﺯﯨﮕﻪ ﻳﯧﮕﯜﺯﯨﻤﯩﺰ؛ ﺋﯘ ﻣﯘﻧﺒﻪﺭﮔﻪ ﭼﯩﻘﯩﭗ ﮔﯩﺪﯨﻴﯩﯟﺍﻟﯩﺪﯗ، ﺑﯩﺰ ﺋﻮﺭﯗﻧﺪﯗﻗﻘﺎ ﻣﯩﺨﻠﯩﻨﯩﭗ ﺋﻮﻟﺘﯘﺭﯗﭖ ﻣﯜﮔﺪﻩﻳﻤﯩﺰ؛ ﺋﯘ «ﺑﻪﺷﯩﻨﭽﻰ ﺗﻮﻥ»ﺩﺍ ﻛﻮﻧﺴﭙﯩﻚ ﺋﻮﻗﯘﻳﺪﯗ، ﺑﯩﺰ ﺋﯩﭽﯩﻤﯩﺰﺩﻩ ﻧﺎﺧﺸﺎ ﺋﯧﻴﺘﯩﻤﯩﺰ؛ ﺑﯘﺭﯗﻥ «ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻼﺭﻣﻪﻥ» ﺩﯦﮕﻪﻥ ﻧﺎﺧﺸﯩﻨﻰ ﻛﯚﭘﺮﻩﻙ ﺋﯧﻴﺘﯩﺪﯨﻐﺎﻥ، ﻛﯧﻴﯩﻦ «ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﯩﯔ ﺷﻮﺭﻯ»ﻧﻰ ﺋﯧﻴﺘﺘﯘﻕ، ﺑﯩﺮ ﻣﻪﺯﮔﯩﻞ «ﺋﻮﻳﻨﺎﻳﻠﻰ ﺩﻭﺳﺘﻼﺭ» ﺩﻩﭖ ﺳﻪﻛﺮﯨﺸﯩﭗ ﻛﻪﺗﺘﯘﻕ، ﻫﺎﺯﯨﺮ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﻧﺎﺧﺸﯩﻨﻰ ﺋﯧﻴﺘﯩﺶ ﻣﯘﻫﯩﻢ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﻣﯘﻫﯩﻤﻰ ﻛﯩﻤﻨﯩﯔ ﻧﺎﺧﺸﺎ ﺋﯧﻴﺘﯩﺸﻘﺎ ﻣﺎﺩﺍﺭﻯ ﺑﺎﺭ؟ ﻛﯩﻤﮕﻪ ﺧﯘﺷﻴﺎﻗﯩﺪﯗ؟ ﺑﯩﺰ ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﭘﯩﻜﯩﺮ ﺑﻪﺭﻣﻪﻳﻤﯩﺰ، ﺑﯩﺰ ﭘﯩﻜﯩﺮ ﺑﯧﺮﯨﭗ ﺗﻮﻳﻐﺎﻥ، ﻫﯧﺮﯨﭙﻤﯘ ﻗﺎﻟﻐﺎﻥ. ﺋﯘﻣﯘ ﺑﯩﺰﺩﯨﻦ ﺳﻮﺭﺍﭖ ﻳﯜﺭﻣﻪﻳﺪﯗ. ﺗﯧﺘﯩﻘﺴﯩﺰ ﺩﻩﺭﺳﻠﻪﺭﮔﯩﻐﯘ ﻗﯘﻻﻕ ﺳﺎﻟﻤﺎﻱ، ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ ﺋﻪﻫﻤﯩﻴﻪﺗﻠﯩﻚ ﺩﻩﺭﺳﻠﻪﺭﻧﯩﻤﯘ ﺋﺎﯕﻠﯩﻤﺎﻳﻤﻪﻥ؟! ﺑﯩﻠﯩﻤﺴﯩﺰ ﯞﻩ ﭘﻪﺯﯨﻠﻪﺗﺴﯩﺰ ﺋﻮﻗﯘﺗﻘﯘﭼﯩﻼﺭﻧﯩﻐﯘ ﺋﺎﻟﺪﺍﻱ، ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ ﻳﻪﻧﻪ ﺑﯩﻠﯩﻤﻠﯩﻚ ﯞﻩ ﭘﻪﺯﯨﻠﻪﺗﻠﯩﻚ ﺋﻮﻗﯘﺗﻘﯘﭼﯩﻼﺭﻧﯩﻤﯘ ﺋﺎﻟﺪﺍﭖ ﻳﯜﺭﯨﻤﻪﻥ؟! ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ ﺋﯚﺯ- ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﯩﻤﯘ ﺋﺎﻟﺪﺍﻳﻤﻪﻥ؟! ﻛﯚﯕﻠﯜﻡ ﺑﻪﻙ ﻳﯧﺮﯨﻢ ﺑﻮﻟﯘﯞﺍﺗﯩﺪﯗ، ﺑﻪﻛﻼ! ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺋﻪﺳﻠﯩﻲ ﻫﯧﭽﻜﯩﻤﻨﻰ ﺋﺎﻟﺪﯨﻐﯘﻡ ﻳﻮﻕ ﺋﯩﺪﻯ. ﺑﯩﺰ ﺑﯩﺮ- ﺑﯩﺮﯨﻤﯩﺰﻧﻰ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﯩﺴﺎﻕ ﺑﻮﻻﺗﺘﻰ. ﭼﯧﭽﯩﻠﯩﭗ ﻳﺎﺗﻘﺎﻥ ﺩﻭﺭﺍ ﻗﯘﺗﯩﻠﯩﺮﻯ ﻛﯚﺯ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﻐﺎ ﻛﯧﻠﯩﯟﺍﺗﯩﺪﯗ.... «ﺋﯧﻠﻠﯩﭙﺲ» ﺩﯦﮕﻪﻥ ﺧﻪﺗﻨﻰ ﻛﯚﺭﯛﭖ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﻣﯘﻧﺎﺳﯩﯟﯨﺘﯩﻤﯩﺰ ﻳﺎﺩﯨﻤﻐﺎﻥ ﻛﻪﻟﺪﻯ. ﻳﺎﻕ، ﺋﯧﻠﻠﯩﭙﺲ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﺋﯜﭺ ﺑﯘﻟﯘﯓ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻛﯧﺮﻩﻙ.
    «ﺋﻪﺑﻠﻪﺥ!» ﺩﻩﭖ ﺗﯩﻠﻠﯩﯟﻩﺗﺘﯩﻢ ﺋﯩﭽﯩﻤﺪﻩ. «ﻣﻪﻏﻠﯘﺑﯩﻴﯩﺘﯩﯖﻨﯩﯔ ﺳﻪﯞﻩﺑﯩﻨﻰ ﻣﻪﻧﺪﯨﻦ ﻛﯚﺭﻩﻣﺴﻪﻥ؟! ﺋﯩﭽﯩﯔ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺗﯧﺸﯩﯔ ﺋﻮﺧﺸﯩﻤﯩﺴﺎ....» ﻛﻪﭼﯜﺭ، ﻣﻪﻥ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺭﻩﻫﯩﻤﺴﯩﺰﻟﯩﻜﯩﻨﻰ، ﺋﺎﭺ ﻛﯚﺯﻟﯜﻛﯩﻨﻰ ﺋﯘﻧﺘﯘﭖ ﻗﺎﭘﺘﯩﻤﻪﻥ. ﻫﺎﺯﯨﺮ ﺋﯩﭽﯩﯔ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺗﯧﺸﯩﯔ ﺋﻮﺧﺸﯩﻐﯩﻨﯩﻨﯩﯔ ﻧﯧﻤﻪ ﭘﺎﻳﺪﯨﺴﻰ؟ ﺋﯩﭽﯩﯔ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺗﯧﺸﯩﯔ ﺋﻮﺧﺸﺎﭖ ﻗﺎﻟﺴﺎ، ﺑﯩﺮ ﻳﻮﻟﯩﻼ ﺗﯜﮔﯩﺸﯩﭗ ﻛﯧﺘﯩﺪﯨﻜﻪﻧﺴﻪﻥ ﺋﻪﻣﻪﺳﻤﯘ. «ﺋﺎﺩﻩﻡ ﮔﯚﺷﻰ ﻳﯧﻤﯩﮕﻪﻧﻠﻪﺭ ﺑﺎﺭﻣﯘ؟» ﺩﯦﮕﻪﻥ ﻧﺎﺧﺸﯩﻨﻰ ﺋﯧﻴﺘﻘﯘﻡ ﻛﯧﻠﯩﯟﺍﺗﯩﺪﯗ. ﺑﯩﺮﻯ ﺋﯚﺗﻤﯜﺷﯜﻣﻨﻰ ﺋﺎﯕﻼﭖ:«ﻫﺎﻣﯩﻨﻰ ﺑﯩﺮﻛﯜﻧﻰ ﺋﯘﻧﯩﯖﺪﯨﻦ ﺋﯚﭺ ﺋﺎﻟﯩﺴﻪﻥ» ﺩﻩﯞﺍﺗﯩﺪﯗ. ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ؟ ﻛﯩﻤﺪﯨﻦ؟ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﺋﯚﭺ ﺋﺎﻻﻻﻳﻤﻪﻥ؟! ﺋﯘ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺑﯩﭽﺎﺭﻩ ﺗﯘﺭﺳﺎ، ﻣﯧﻨﯩﯖﻤﯘ ﻫﺎﻟﯩﻢ ﺗﺎﻳﯩﻨﻠﯩﻖ. «ﻗﯩﭙﻘﯩﺰﯨﻞ ﺩﻩﺭﻳﺎ ﺳﯜﻳﯩﺪﻩﻙ ﺋﯩﻜﻪﻧﺴﻪﻧﻐﯘ!» ﺩﻩﯞﻩﺗﻜﯩﻠﻰ ﺗﺎﺱ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ. ﭼﻮﯓ ﺑﻮﻟﻐﺎﻧﺴﯩﺮﻯ ﺋﯘﻧﺘﯘﻏﺎﻕ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ. ﻣﯘﺷﯘ ﺗﯘﺭﻗﯩﺪﺍ ﺋﯚﺯﯛﻡ ﻧﻪﻟﻪﺭﺩﻩ ﻳﯜﺭﯨﺪﯨﻜﯩﻨﻪ؟ ﺋﯘﻧﻰ ﻳﺎﺗﺎﻗﻘﺎ ﺗﺎﺷﻼﭖ ﻗﻮﻳﯘﭖ ﭼﯩﻘﻘﯩﻨﯩﻢ ﺋﯧﺴﯩﻤﮕﻪ ﻛﻪﻟﺪﻯ. ﺗﻮﯞﺍ، ﺷﯘﻧﯩﻤﯘ ﺋﯘﻧﺘﯘﭖ ﻗﺎﻟﻐﯩﻨﯩﻤﻨﻰ.... ﻛﯩﻤﺪﯗﺭ ﺑﯩﺮﻯ ﻣﯧﻨﻰ ﺗﯩﻠﻼﭖ ﻗﻮﻳﯘﭖ ﻳﯧﻨﯩﻤﺪﯨﻦ ﺋﯚﺗﯜﭖ ﻛﻪﺗﺘﻰ. ﭼﯜﻧﻜﻰ، ﻗﻮﻟﯘﻣﺪﺍ ﻛﻪﻣﭙﯜﺕ ﻳﻮﻕ- ﺩﻩ! ﺑﻮﭘﺘﯩﻼ، ﺗﯩﻠﻠﯩﺴﺎ ﺗﯩﻠﻼﯞﻩﺭﺳﯘﻥ. ﺑﻪﺭﯨﺒﯩﺮ ﺑﯩﭙﻪﺭﯞﺍﻟﯩﻖ ﺗﻮﻟﯘﭖ ﻛﻪﺗﻜﻪﻥ ﻛﯚﯕﻠﯜﻣﮕﻪ ﻫﺎﺭ ﻛﻪﻟﻤﻪﻳﺪﯗ. ﻳﺎﻟﻐﯘﺯﻟﯘﻗﺘﺎ ﺗﻪﺑﯩﺌﯩﻴﻠﯩﻚ ﻛﯜﭼﻠﯜﻛﺮﻩﻙ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻛﯧﺮﻩﻙ. ﻣﻪﻧﻤﯘ ﺗﻪﺑﯩﺌﯩﻴﻠﯩﻜﻜﻪ ﻗﺎﻟﺘﯩﺲ ﺋﺎﻣﺮﺍﻕ ﺋﯩﺪﯨﻢ. ﺑﯩﺮﺍﻕ، ﺋﺎﻣﺎﻟﺴﯩﺰ ﺳﯜﻧﺌﯩﻴﻠﯩﻜﻜﯩﻤﯘ ﻛﯚﻧﯜﭖ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ. ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭ ﻧﯘﺭﻏﯘﻥ ﺋﯩﺸﻼﺭﻏﺎ ﺧﯘﺩﺩﻯ ﻛﯩﻴﯩﻢ ﻛﯩﻴﯩﺸﻜﻪ ﺋﻮﺧﺸﺎﺷﻼ ﻛﯚﻧﯜﭖ ﻛﯧﺘﯩﺪﯨﻜﻪﻥ. ﺳﯩﻨﯩﭙﻨﯩﯔ ﺑﻪﻙ ﺗﻮﭘﯩﻠﯩﻘﻰ ﺟﯘﺩﯨﻨﯩﻤﻨﻰ ﺋﯚﺭﻟﻪﺗﺘﻰ. ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﯩﯔ ﻛﯩﻴﯩﻤﯩﻤﯘ ﺳﯧﺮﯨﻖ ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﺎ.... ﺑﯩﺮﺍﯞﻧﯩﯔ ﺷﯩﺮﺕ - ﺷﯩﺮﺕ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻣﺎﯕﻐﺎﻧﻠﯩﻘﻰ ﺋﺎﯕﻼﻧﺪﻯ. ﺗﻪﻧﻪﭘﭙﯘﺱ ﺑﻮﭘﺘﯘ - ﺩﻩ. ﺋﺎﺩﻩﻡ ﻫﺎﻳﺎﺗﯩﺪﺍ ﺩﺍﺋﯩﻢ ﺗﻪﻧﻪﭘﭙﯘﺱ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻳﺎﺷﯩﺴﺎ ﻧﯧﻤﯩﺪﯨﮕﻪﻥ ﻳﺎﺧﺸﻰ! «ﺑﺎﻫﺎﺭ ﻛﻪﻟﻤﻪﻳﺪﯗ!» ﺩﻩﭖ ﻧﺎﺧﺸﺎ ﺋﯧﻴﺘﺘﯩﻢ. ﻟﯧﻜﯩﻦ، ﺑﯩﺮﻯ «ﺋﯘﻧﺪﺍﻕ ﻧﺎﺧﺸﯩﻨﻰ ﺋﯧﻴﺘﻤﺎ!» ﺩﻩﭖ ﺑﯘﻳﺮﯗﻕ ﻗﯩﻠﯩﯟﺍﺗﯩﺪﯗ. ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﻤﻪﻥ؟ ﺑﻪﻙ ﺗﻮﯕﯘﭖ ﻛﻪﺗﻜﻪﻥ ﺗﯘﺭﺳﺎﻡ.... ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺑﯘ ﻳﻪﺭﺩﻩ ﺳﺎﺯﻩﻧﺪﯨﻠﻪﺭ ﺑﻪﻙ ﻛﯚﭖ. ﻣﺎﻧﺎ ﻫﺎﺯﯨﺮﻣﯘ ﺑﯩﺮﻯ ﭘﺎﺭﺗﯩﻨﻰ ﺩﯗﻣﺒﺎﻕ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﭼﯧﻠﯩﯟﺍﺗﯩﺪﯗ. ﻗﺎﻣﻼﺷﺴﺎ - ﻗﺎﻣﻼﺷﻤﯩﺴﺎ ﭼﯧﻠﯩﯟﯦﺮﯨﺪﯗ. ﺑﯘ ﻳﻪﺭﺩﻩ ﻫﻪﺭﻛﯩﻢ ﺋﯚﺯﻯ ﺑﯩﻠﮕﻪﻥ ﭘﻪﺩﯨﻨﻰ ﭼﯧﻠﯩﭗ ﻳﯜﺭﯨﺪﯗ. ﺑﯧﺸﯩﻢ ﺋﺎﻏﺮﯨﭗ ﻛﻪﺗﺘﻰ، ﺩﻭﺭﺍﻡ - ﻳﺎﺗﺎﻗﺘﺎ. ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ ﺋﺎﺩﻩﻣﻨﯩﯔ ﺋﺎﺭﺯﯗ ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ ﻧﻪﺭﺳﯩﻠﯩﺮﻯ ﺩﺍﺋﯩﻢ ﻳﯧﻨﯩﺪﺍ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯗ؟! ﻧﻪﺩﯨﻨﺪﯗﺭ ﺗﺎﺭﺍﻕ - ﺗﯘﺭﯗﻕ ﺋﺎﯞﺍﺯﻻﺭ ﺋﺎﯕﻼﻧﺪﻯ، ﭼﯩﻘﯩﭗ ﺑﺎﻗﻘﯘﻡ ﻛﻪﻟﺪﻯ. ﺑﯩﺮﺍﻕ ﺋﻮﺭﻧﯘﻡ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻳﺎﻏﺎﭺ ﺋﯩﺸﯩﻜﻨﯩﯔ ﺋﺎﺭﯨﻠﯩﻘﻰ ﻳﻪﺗﺘﻪ ﻗﻪﺩﻩﻡ.
   ﺳﺎﻧﺪﯗﻕ ﺋﯩﭽﯩﺪﯨﻜﻰ ﺑﻮﯞﺍﻗﻨﻰ ﺋﺎﻧﯩﺴﻰ ﻗﺎﻧﺪﺍﻗﻤﯘ ﺑﯧﻘﯩﭗ ﺑﻮﻻﻟﯩﺴﯘﻥ؟ ﻣﻪﻥ ﺋﯚﺯﯛﻡ 19 ﻳﺎﺷﻠﯩﻖ ﺑﻮﯞﺍﻗﻘﺎ ﺋﻮﺧﺸﺎﻳﻤﻪﻥ. ﺑﺎﺷﻘﯩﻼﺭﻧﯩﯔ ﻧﯧﻤﯩﮕﻪ ﺋﻮﺧﺸﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺑﯩﻠﯩﭗ ﺑﻮﻻﻟﻤﯩﺪﯨﻢ. ﺑﻮﻟﺪﯨﻼ ﻳﺎﺯﻣﺎﻱ، ﻧﺎﺧﺸﺎ ﺋﯧﻴﺘﺎﻱ. ﻣﻪﻥ ﻧﺎﺧﺸﺎﻣﺪ ﺍ«ﺑﺎﻫﺎﺭ ﻛﻪﻟﮕﻪﻥ ﺋﻮﺧﺸﺎﻳﺪﯗ» ﺩﯦﺪﯨﻢ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺑﺎﺷﻘﯩﻼﺭ ﭘﻪﺭﯞﺍ ﻗﯩﻠﻤﯩﺪﻯ، ﭘﻪﺭﯞﺍ ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻤﯘ ﺋﯩﺸﻪﻧﻤﯩﺪﻯ، ﺋﯚﺯﯛﻣﻤﯘ ﺋﯩﺸﻪﻧﻤﯩﺪﯨﻢ. ﻟﯧﻜﯩﻦ، ﺑﺎﻫﺎﺭ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﻛﯧﻠﯩﺪﯗ....
     _________ تامام.