بىر كىشى ئەتىگەن ئورنىدىن تۇرۇپلا ، تامغا  ئېسىقلىق  تۇرغان  كالىندارنىڭ تۇنۇگۇنكى  چېسىلاسىنى  يىرتىۋىتىپتۇ.
_ توختاپ تۇرۇڭ،  -  دەپتۇ كالىندار، - مېنى  نىمىشقا  يىرتىۋىتىسىز ؟
_ نىمىشىقا  يىرتىۋەتمەيمەن، سەن تۈنۈگۈن  ئۇتۇپ  كەتتىڭ ئەمەسمۇ، -دەپتۇ   ئۇ  كىشى.
_ توغرا دىدىڭ ، مەن  تۈنۈگۈن ئۆتۈپ كەتتىم،  سەن ھەر كۇنى مۇشۇنداق < تۈنۈگۈنكى چىسىلا> لاردىن  تالاي- تالاينى يىرتىۋەتتىڭ، ئەمما سەن شۇ  تۇنۈگۈندە  نىمە قالدۇرۇپ كەتتىڭ ؟
ھىلىقى كىشى  بۇ سۇئالغا جاۋاپ بىرەلمەي ، بىشىنى تۆۋەن سىلىپ  چوڭقۇر ئويغا چۆمۈپتۇ.
ھىكىمەت:
بىزنىڭ ھاياتىمىز  چەك -چىگىرسى يوق نەرسە ئەمەس، ئۇ  ھامان ئاخىرلىشىدۇ. ئۇزاق ئۆمۇر كۆرەلىسەك  بىرەر  يۇز  ياشقا  كىرەرمىز .
تۇغۇلۇپلا  ئۆلۈپ  كېتىدىغانلارمۇ  بار ، قاچان   ئۆلىمىز ، قانداق ئۆلىمىز  بۇ  بىزگە  نامەلۇم......... ئەمما ياشاۋاتقان  ھەربىرىمىز ئۈچۈن ھەربىر  مىنۇت  ۋاقىتنى قانداق  ئۆتكۇزگەنلىكىمىز  ھەر  ھالدا ئاز -تولا بولسىمۇ  مەلۇم بولۇشى كىرەك.
ۋاقىت  ئۆتىۋىرىدۇ ، كالىندارنىڭ  ۋاراقلىرى  يېرتىلىۋىرىدۇ، بىز قىرىۋىرىمىز  ، ئەمما ھاياتتا بىردىنبىر  يىرتىلمايدىغان ، قېرىمايدىغان  نەرسە  ياخشى  مەنىلىك  ئىش ئەمەلدۇر،  ئۆمۈرىمىزنى  مەنىگە  پۈركەيلى.