پسىخولوگلارنىڭ قارىشىچە، بالىلار ئۆسۈپ يېتىلىش جەريانىدا ئىككى قېتىملىق «جاھىللىق مەزگىلى» نى بېسىپ ئۆتىدىكەن. بۇنىڭ بىرى 3 ياشتىن 5 ياشقىچە، يەنە بىرى 12 ياشتىن 15 ياشقىچە. ئۇنداقتا ئاتا - ئانىلار بۇ مەزگىلدە بالىلارغا قانداق ياردەم بېرىش كېرەك؟

  1. بالىنىڭ كەيپىياتىنى تەڭشەشكە ياردەم بېرىش لازىم. ئاتا - ئانا بالىنىڭ كەيپىياتىنى تەڭشىشىگە تىرىشىپ ياردەم بېرىپ، ئۇنىڭ ئاچچىقى يانغاندا تەنقىد، تەربىيە قىلىش لازىم. بولمىسا، ھېسسىيات داۋالغۇپ تۇرغاندا قىلىنغان بارلىق تەربىيە ئەكس تەسىر قىلىشى مۇمكىن.
  2. دەسلەپكى باسقۇچىدىلا يوقىتىش لازىم. بالىنىڭ ئاتا - ئانا بىلەن تەڭ تۇرۇپ جىدەللىشىشىگە ئوخشاش يامان ئادەتلىرىنى بىخ ھالىتىدىلا يوقىتىش لازىم. بولمىسا، ئادەتكە ئايلىنىپ قالىدۇ.
  3. بالىنىڭ زومىگەر بولۇپ قېلىشىدىن ساقلىنىش لازىم. ئاتا - ئانا بالىسىنىڭ باشقىلارنى بوزەك قىلىدىغان ناچار ئادەتلىرىگە ھەرگىز يول قويماسلىق لازىم.
  4. ئىمكانىيەت قالدۇرۇش لازىم. ئاتا - ئانا ھەربىر ئۇششاق - چۈششەك ئىشلاردا بالىغا بۇيرۇق قىلماستىن، ئاساسىي مەقسىتىنى ئۇقتۇرۇپ، قۇيۇش لازىم. بىرەر ئىشتا تەلەپ قويغاندا، بەلگىلىك ئىمكانىيەت قالدۇرۇش كېرەك.
  5. مۇئەييەنلەشتۈرۈش سۆزلىرىنى ئىشلىتىش لازىم. بالىغا ئىلھام بېرىدىغان، مۇئەييەنلەشتۈرىدىغان سۆزلەرنى كۆپرەك ئىشلىتىش، ئىنكار سۆزلىرىنى ئازراق قوللىنىش لازىم. مەسىلەن، «ئۆينى قالايمىقان قىلىۋەتمەڭ» دېگەنگە قارىغاندا «ئۆينى پاكىز يىغىشتۇرۇپ قويۇڭ» دېسە، تەربىيىۋى ئەھمىيىتى زور بولىدۇ.
  6. قائىدىگە ئەمەل قىلىش لازىم. ئائىلىدە بەلگىلىك ئادەت ۋە تەرتىپلەرنى تۈزۈپ، ئەڭ ئاۋۋال ئاتا - ئانىلار ئۆزى ئۈلگە بولۇپ، تۈزگەن بەلگىلىمە ۋە تەرتىپلەرگە ئەمەل قىلىشى لازىم. شۇنىڭ بىلەن بىرگە مۇۋاپىق پۇرسەتنى تاللاپ، بالا بىلەن پىكىر ئالماشتۇرۇش ھەمدە بالىنىڭ كۆڭۈل سۆزى ۋە پىكىرىنى ئەستايىدىل ئاڭلاپ، ئۇنىڭ كەيپىيات ئۆزگىرىشىنى كۆزىتىشكە ماھىر بولۇش لازىم.