قوينۇمدىكى ئاي

دېرىزەم تۈۋىدە ئايلىنىپ تاشقا،
كۆزۈمنى يىراققا نۇردەك تاشلىدىم.
ئاتلىغاچ ئېرىقتىن نېرىقى قاشقا،
يېڭى بىر قوشاقنى بۈگۈن باشلىدىم.

كۈنلەرنىڭ كۈلكىسى خۇمارغا قاندى،
ئۆزۈمنى بەختلىك قىسمەتكە چاتسام.
نىگارنىڭ ئۆيىنىڭ چىرىغى ياندى،
قولدىكى چالمىنى ئۆگزىگە ئاتسام.

قايتىدىن سەپ سالدىم ئۆزۈمگە بۈگۈن،
ياپراقلار شىۋىرلاپ سىرىمنى يەشتى.
يار كۈتكەن يوللاردا چۇۋۇلدى تۈگۈن،
تولدى گۈل-چېچەككە باياۋان-دەشتى.

قۇملۇقنىڭ چېھرىدە مەن كۈتكەن سىياق،
ئالۋۇنلار تولغۇنۇپ چېكىدۇ زىل تار.
شامالنىڭ پەيلىدە تالقاندۇر پىراق،
سۈكۈتلەر ئەمدىكىم قىلماس مېنى خار.

مەن بۈگۈن بەستى شاھ، غالىپ قىياپەت،
غۇرۇرۇم چېچىلغاي ئالەمگە كۆزدىن.
مىڭ قەسەم-ۋەدىلەر بۈگۈن بىھاجەت،
جان قىيام بولغۇسى بىر ئېغىز سۆزدىن.

ۋىسالنىڭ دەملىرى يايغاندا ئېتەك،
ھەسەتتىن رەقىبلەر زۇۋانى ئۆچتى.
بۇ كېچە قارايدى يارنىڭ چېچىدەك،
ئاي قېنى دېمەڭلار، قوينۇمغا كۆچتى.