نەچچە كۈندىن بىرى يېڭى كەلگەنلەرنى كۈتۈش خىزمىتى بىلەن ئالدىراش يۈرۈپ،بۈگۈن ئۆزۈمنىڭ يېڭى بىر ياشقا كىرگەنلىكىمنىمۇ ئۇنتۇلۇپ قاپتىمەن.سەھەردە كېلىشكە باشلىغان قۇتلۇقنامە تېلىفۇن-ئېلخەتلىرىنى تاپشۇرۇپ ئالغاچ،ئۆزۈمنىڭ يەنە بىر ياش چوڭايغانلىقىمنى ئەسكە،ئىختىيارسىز كۈلۈپ قويدۇم.نەچچە يىل ئاۋۋال ‹‹18 ياش،18 قىسمەت››دەپ شېئىر يازغانلىقىم ئېسىمگە كېلىپ،ئۇ شېئىرىمنى قايتىدىن ئوقۇپ چىقتىم.ئوقۇغانسىرى بارغانسىرى شۈكلەپ قېلىۋاتاتتىم...

ۋاقىت نەقەدەر تىز ئۆتكەن ھە!نەچچە كۈندىن بىرى يېڭى كەلگەن ئوقۇغۇچىلارنى كۈتۈش داۋامىدا ۋاقىتنىڭ نەقەدەر رەھىمسىزلىكىنى يەنە بىر قېتىم چوڭقۇر ھىس قىلماقتا ئىدىم.يۇرتىدىن ئەمدى ئايرىلغان بۇ گۈدەك ئېنى-سىڭىللىرىمىزنىڭ ئالىي مەكتەپكە يېڭى قەدەم قويغاندا بولىدىغان قىزىقىش ۋە ھەۋەسدە سورىغان ساددا سۇئاللىرىنى ئويلىغاچ،ئالدىنقى يىللىرى ئۆزۈمنىڭمۇ مەكتەپ قورۇسىدا نەچچە رەت ئېزىپ قېلىپ،بېشىم تايغان-ئايىغىم قايغان تەرەپلەردە پىرقىراپ يۈرگەنلىكىمنى ئەسلەپ قالدىم.بىزمۇ كەلگەندە ئۆز-ئارا تارتىنىشىپ،قىززىق سۇئاللارنى سوراشقان بولغۇيمۇتۇق،كىچىكلەردەك يەردىن ئۈستۈن قارىماي ئولتۇرغان بولغۇيمۇدۇق.مانا،ئەمدى بولساق،قېرى ئوقۇغۇچىلار دىگەن ئاتاقتا شىللىمىزگە چۈشكەن تۈرلۈك بېسىملار ئاستىدا بارغانسىرى پىشىپ مېڭىشقا باشلىغانىدۇق.مەكتەپكە كەلگەندە بۇرتىمىز ئەمدى خەت تارتقانىدى،ئەمدى بولساق ساقال قويۇپ يۈرۈيدىغان بولدۇق؛يېڭى كەلگەندە ئۆز-ئارا ‹‹سىز››لىشەتتۇق،ئەمدى ‹‹ۋاي ئاداش››دىيىشىپ،قەدىناسلاردىن بولۇپ كەتكەنىدۇق؛يېڭى كەلگەندە،بۇ يېڭى شەھەردىكى ھەممە نەرسىلەر ئاجايىب ئۆزگىچە تۇيۇلاتتى،ھەيرانلىق،ھەۋەس ئىچىدە كۆزلىرىمىز ئالا-چەكمەن بولۇپ كەتكەنىدى،ئەمدى،بۇ ھەيرانلىقمۇ يوق،چۈنكى بىز چوڭ بولغانىدۇق،كۆپنى كۆرگەچ ھەيرانلىقنىڭ ئورنىغا غەيرەت ئالماشقانىدى،مۇشۇ غەيرەتلا بىزنى ئۈمىدكە باغلاپ كۈنسىرى پىشىپ يېتىلدۈرۈۋاتاتتى...

ئالدىنقى كۈنلىرى تەدبىركارنىڭ بلوگىدا 80-يىللىرى توغۇلغانلارغا سۇنغان بالىلىق ئەسلىمىلەرنى كۆرۈپ،كىچىك ۋاقىتلىرىمنى ئەسلەپ قالغانىدىم،ئۇ چاغلار نەقەدەر گۈزەل ھە!ھىچنىمىدىن غېمىمىز يوق،ھىچنىمىدىن...تۈرلۈك بېسىم ۋە غەملەر ئاستىدا بارغانسىرى مۈكچىيىۋاتقان ئۆزۈمنى،شۇنداقلا ئۆزۈمگە ئوخشاش كىشىلەرنى كۆرگىنىمدە ئېختىيارسىز ئۆزۈمگە:‹‹كۆر ئۇيغۇربەگ،بۇ سەن،بۇ ھايات!...››دېگۈم كېلىدۇ .بېراق،روھىمنىڭ قېتىغا مۈككەن يەنە بىر ‹‹مەن›› بولسا:‹‹شۇنداق،بۇ ھايات،ئەمما بىلگىنكى،سەن بۈگۈنمۇ ھېلىھەم چوڭ بولىۋاتىسەن!...››دەپ جاۋاب ياندۇراتتى.

ئۆزۈمنى توختاتتىم،مۇزىكا ئاڭلىغاچ،يېڭى يېشىم،يېڭى مەۋسۈمۈم ھەققىدە ئويلىنىشقا باشلىغانىدىم...