ئىمىن ئوسمان
(يازغۇچى ئالىم ئاتەخانغا ئوچۇق خەت)
ﺋﺎﻟﯩﻤﺒﺎﻱ! ﺗﯜﻧﯜﮔﯜﻥ ﺳﯩﺰ ﻣﻪﻧﺪﯨﻦ ﺋﯧﺘﯩﻘﺎﺩ ھەﻗﻘﯩﺪﻩ ﺳﻮﺭﺍﭖ ﻗﺎﻟﺪﯨﯖﯩﺰ. ﺋﯩﻤﺎﻥ-ﺋﯧﺘﯩﻘﺎﺩﻟﯩﻖ ﺋﺎﺩﻩﻣﻨﯩﯔ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﺑﻮﻟﯘﺷﻰ ﻛﯧﺮﻩﻛﻠﯩﻜﻰ ھەﻗﻘﯩﺪﯨﻜﻰ ﺗﻪﺳﻪﯞﯞﯗﺭﯨﻤﯩﺰ ﺧﯩﺮﻩﻟﯩﺸﯩﭗ ﻗﺎﻟﻐﺎﻧﻤﯘ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ، ﺩﻩﺭھاﻝ ﺑﯩﺮ ﻧﻪﺭﺳﻪ ﺩﯦﻴﯩﺸﻜﻪ ﭘﯧﺘﯩﻨﺎﻟﻤﯩﺪﯨﻢ. ﺳﯩﺰﻣﯘ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺋﻪھۋﺍﻟﺪﺍ ﺑﻮﻟﻐﯩﻨﯩﯖﯩﺰ ﺋﯜﭼﯜﻥ، ﺋﯚﺯﯨﯖﯩﺰﻧﻰ ﻗﯩﻴﻨﺎﯞﺍﺗﻘﺎﻥ ﺑﯘ ﻣﻪﺳﯩﻠﯩﺪﻩ ﻣﻪﻥ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﻮﺭﺗﺎﻗﻼﺷﻤﺎﻗﭽﻰ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﯩﯖﯩﺰ ﻛﯧﺮﻩﻙ. ﺩﯗﻧﻴﺎﻧﯩﯔ ﺋﯩﺸﻠﯩﺮﻯ ھاﺯﯨﺮ ﺷﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﭼﯩﮕﯩﺸﻠﯩﺸﯩﭗ ﻛﻪﺗﻜﻪﻧﻜﻰ، ﺋﯘﻧﻰ ﭘﻪﻗﻪﺕ ﺋﻮﺭﺗﺎﻕ ﭘﯩﻜﯩﺮﻟﯩﺸﯩﺶ ﻳﻮﻟﻰ ﺑﯩﻠﻪﻧﻼ ھەﻝ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ. ﻳﺎﻟﻐﯘﺯ ﺋﺎﺗﻨﯩﯔ ﭼﯧﯖﻰ ﭼﯩﻘﻤﺎﺱ، ﺩﻩﭖ ﺑﯩﻜﺎﺭ ﺋﯧﻴﺘﯩﺸﻤﯩﻐﺎﻧﻐﯘ؟ ھاﺯﯨﺮ ﻛﯚﭘﭽﯩﻠﯩﻚ ﭘﻪﻗﻪﺕ ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﺗﻪﺷﯟﯨﺸﻠﯩﺮﻯ ﺑﯩﻠﻪﻧﻼ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻛﯧﺘﯩﭗ، ﺟﻪﻣﺌﯩﻴﻪﺗﻨﯩﯔ ﺋﻪھۋﺍﻟﻰ ھەﻗﻘﯩﺪﻩ ﺋﻮﻳﻠﯩﻤﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻥ، ﺑﺎﺷﻘﯩﻼﺭﻧﯩﯔ ﻗﺎﻳﻐﯘﺳﯩﻨﻰ ھېس ﻗﯩﻠﻤﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻗﺎﻟﺪﻯ. ﺷﯘﯕﺎ ﺑﯩﺰ ﻧﻪ ﺧﯘﺩﺍﺩﯨﻦ، ﻧﻪ ﺑﻪﻧﺪﯨﺪﯨﻦ ﻗﻮﺭﻗﻤﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﻛﯩﺸﯩﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﻛﯚﭘﭽﯩﻠﯩﻜﻜﻪ ﺑﺎﺷﭽﻰ ﺑﻮﻟﯘﯞﺍﻟﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻐﺎ، ﺗﻪﻟﯩﻢ-ﺗﻪﺭﺑﯩﻴﻪ ﺑﯧﺮﯨﺪﯨﻐﺎﻥ، ﻣﻪﺭﯨﭙﻪﺗﻜﻪ ﺋۈﻧﺪﻩﻳﺪﯨﻐﺎﻧﻼﺭﻧﯩﯔ ﯞﯨﺠﺪﺍﻧﯩﻨﯩﯔ ﭘﺎﻙ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﯟﺍﺗﻘﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻐﺎ ﻛﯚﻧﯜﻛﺘﯘﻕ. ﭘﻪﺭﯞﺍﺳﯩﺰﻟﯩﻖ ﻗﺎﺭﯨﺸﻰ ﻗﯧﻨﯩﻤﯩﺰﻏﺎ ﺳﯩﯖﯩﭗ ﻛﻪﺗﺘﻰ. ﻗﻪﻳﻪﺭﺩﻩ ﭘﻪﺭﯞﺍﺳﯩﺰﻟﯩﻖ ﻗﺎﺭﯨﺸﻰ ھۆﻛﯜﻣﺮﺍﻥ ﺋﯩﻜﻪﻥ، ﺋﯘ ﻳﻪﺭﺩﻩ ﺋﺎﺩﺍﻟﻪﺕ ﺗﻪﻧﺘﻪﻧﻪ ﻗﯩﻠﯩﺸﻰ، ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺑﯩﺮ-ﺑﯩﺮﯨﮕﻪ مېھرﻯ-ﺷﻪﭘﻘﻪﺕ ﻛﯚﺭﺳﯩﺘﯩﺸﻰ، ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﻳﯜﻛﺴﻪﻙ ﻏﺎﻳﯩﻠﻪﺭ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺟﯧﻨﯩﻨﻰ ﭘﯩﺪﺍ ﻗﯩﻠﯩﺸﻰ ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ ﺋﻪﻣﻪﺱ.
ﺷﻪﺭﻕ ﻣﯘﺗﻪﭘﻪﻛﻜﯘﺭﻟﯩﺮﯨﺪﯨﻦ ﺑﯩﺮﯨﻨﯩﯔ «ھﯘﺑﺒﯘﻝ ﯞﻩﺗﻪﻧﻰ ﻣﯩﻨﻪﻝ ﺋﯩﻤﺎﻥ»، ﻳﻪﻧﻰ ﯞﻩﺗﻪﻧﻨﻰ ﺳﯚﻳﯜﺵ ﺋﯩﻤﺎﻥ ﻧﯩﺸﺎﻧﯩﺴﯩﺪﯗﺭ، ﺩﯦﮕﻪﻥ ﺳﯚﺯﻯ ﺑﺎﺭ. ھەﻗﯩﻘﻪﺗﻪﻧﻤﯘ ﯞﻩﺗﻪﻧﻨﻰ ﺳﯚﻳﯜﺵ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺋﯩﻤﺎﻧﻠﯩﻖ، ﯞﯨﺠﺪﺍﻧﻠﯩﻖ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﺑﻮﻟﯘﺵ ﻛﯧﺮﻩﻙ. ﯞﻩﺗﻪﻥ ﺩﯦﮕﯩﻨﯩﻤﯩﺰ ﺑﯩﺮ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺯﯦﻤﯩﻦ. ﺋﯘﻧﺪﺍﻕ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﺷﯘ ﺯﯦﻤﯩﻨﺪﺍ ﻳﺎﺷﺎﯞﺍﺗﻘﺎﻥ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭﻧﻰ ﺳﯚﻳﯜﺵ، ﺋﯘﻻﺭﻏﺎ ﻳﺎﺧﺸﯩﻠﯩﻖ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﻛﯩﺸﯩﻠﻪﺭ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﺳﯜﭘﻪﺗﻠﻪﺭﮔﻪ ئىگە ﺑﻮﻟﯘﺵ ﻛﯧﺮﻩﻙ؟
ئېتىقادلىق ئادەم بولۇش ئۈچۈن يالغۇز ۋەتىنىنى ياكى خەلقىنى سۆيۈشلا كۇپايە قىلمايدۇ. بارچە ئىنسانىي پەزىلەتلەرنىڭ ھەممىسى ئېتىقادنىڭ مەزمۇنىنى تەشكىل قىلىدۇ. كىمىكى ئۆزىنى تونۇسا، خۇدانى تونۇيدۇ،دېگەن ھېكمەت بار. ئۆزىنى تونۇمىغان ئادەم ۋەتىنىنىمۇ، خەلقىنىمۇ سۆيمەيدۇ. بۇنىڭ ئۈچۈن ئىنسان ئىلىم- مەرىپەتلىك بولۇشى كېرەك. مەرىپەتلىك ئادەم ئىنسانىيەتكە تەئەللۇق ھەممە نەرسىدىن بەھرلىنەلەيدۇ. دىنغىمۇ، تارىخقىمۇ، ئۆرپ-ئادەتلەرگىمۇ ھۆرمەت بىلەن قارايدۇ.
ئەپسۇسكى، بىزدە ھازىرغىچە ئۇنىڭ ئەكسىچە بولۇپ كەلدى. ھازىرغىچە تارىخىمىزنى، ئۇلۇغ ئالىملار ھاياتىنى، ئەدەبىياتىمىزنى ئۆزىمىزنىڭ تار قېلىپىمىزغا سېلىپ ئۆگىنىۋاتىمىز. بۇ ھازىرغىچە ئۆزىمىزنى تونۇمىغانلىقىمىزنى كۆرسىتىدۇ. ۋەھالەنكى، «ئوگىنيوك» ژۇرنىلى سەھىپىلىرىدە ئىنسانىيەت تارىخىدىكى ھەرقانداق نەرسىدىن، شۇ جۈملىدىن دىندىنمۇ چەتنەپ كەتمەسلىك كېرەكلىكى ھەققىدە پىكىرلەر ئېيتىلىۋاتىدۇ. « ‹ئىنجىل› شۇنداق تارىخىي ئابىدىكى، بۇ كىتابسىز ئۆتمۈشتىكى تارىخنىلا ئەمەس، بەلكى ئىنسانىيەتنىڭ تەرەققىيات باسقۇچلىرىنىمۇ بىلىش مۇمكىن ئەمەس»- دەپ يازدى دىنپىروپىتروۋىسكى ئۇنىۋېرسىتېتى ئىلمىي كوممۇنىزم كافېدراسىنىڭ دوتسېنتى S.I.Jok. بىز بولساق قۇرئاننىڭ ئەھمىيىتىنى ئۆگىنىش تۈگۈل، بۇ كىتابتا نېمىلەر يېزىلغانلىقىغا قىزىقىشتىنمۇ قورقىمىز؛ بۇ قورقۇش قاچان پەيدا بولدى؟ نېمىشقا ئادەم ئادەمدىن قورقۇشى كېرەك؟ دىن ئاشۇنداق تەلىم بېرەمدۇ؟ ئاخىر، ھەممىمىز بىلىدىغان «ئىنسانلارنىڭ ھەممىسى خۇددى تارغاقنىڭ چىشىدەك تەڭ- تەكشى يارىتىلغان» دېگەن دانا پىكىر بارغۇ؟ ھەممە كىشى تەڭ ئىكەن، ئۇنداقتا نېمىشقا بىر خەلقنىڭ ۋەكىلى ئېيتقان پىكىرنى ئىككىنچى خەلقنىڭ ۋەكىلى ئوتتۇرىغا قويالمايدۇ؟ بۇنىڭغا نېمە توسقۇنلۇق قىلىۋاتىدۇ؟ قورقۇش! قورقۇش- ئىمانى زەئىپ، ئېتىقادسىز ئادەملەرگە خاس خۇسۇسىيەت.
ﺗﺎﺭﯨﺨﺘﯩﻦ ﻣﻪﻟﯘﻣﻜﻰ، ﻣﻪھمۇﺩ كاشغەرىي، ﻳﯜﺳﯜﭖ ﺧﺎﺱ ھاﺟﯩﭗ، ﺑﺮﻭﻧﯩﻲ، ﺋﯩﺒﯩﻦ ﺳﯩﻨﺎ، ﺋﻪل خارەزمى، ﻧﻪﯞﺍﺋﯩﻲ ﻗﺎﺗﺎﺭﻟﯩﻖ ﺋﯘﻟﯘﻏﻼﺭ ﺋﯩﻤﺎﻧﻠﯩﻖ، ﺋﯧﺘﯩﻘﺎﺩﻟﯩﻖ ﺑﻮﻟﻐﯩﻨﻰ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺋﯚﻟﻤﻪﺱ ﺋﻪﺳﻪﺭ ﻳﺎﺭﯨﺘﺎﻟﯩﻐﺎﻥ. ﺋﻪﭘﺴﯘﺳﻜﻰ ﺑﯩﺰ ﺑﯘﻻﺭﻏﺎ ﻣﯘﻧﺎﺳﯩﭗ ﯞﺍﺭﯨﺲ ﺑﻮﻻﻟﻤﺎﻳﯟﺍﺗﯩﻤﯩﺰ. ﺑﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﺑﯩﺮﻣﯘﻧﭽﻪ ﺑﺎﺷﻘﺎ ﺳﻪﯞﻩﺑﻠﻪﺭ ﻗﺎﺗﺎﺭﯨﺪﺍ ﺋﯩﻤﺎﻧﯩﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﺳﯘﺳﻠﯩﻘﻰ ﺗﻮﺳﻘﯘﻧﻠﯘﻕ ﻗﯩﻠﻤﺎﻗﺘﺎ. ﻧﻪﺗﯩﺠﯩﺪﻩ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺷﻪﺧﺴﯩﻴﯩﺘﯩﻤﯩﺰﻣﯘ، ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻴﺎﺗﯩﻤﯩﺰﻣﯘ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﺍ ﺳﻪﯞﯨﻴﯩﺪﯨﻦ ﻧﯧﺮﻯ ﺋﯚﺗﻪﻟﻤﻪﻳﯟﺍﺗﯩﺪﯗ. ﺗﻮﻏﺮﺍ، ﺳﻮﯞﯦﺖ ﺋﯩﺘﺘﯩﭙﺎﻗﯩﺪﺍ 1923-ﻳﯩﻠﯩﺪﯨﻦ ﺗﺎﻛﻰ 50-ﻳﯩﻠﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﻠﯩﺮﯨﻐﯩﭽﻪ ﻣﯩﺴﻠﻰ ﻛﯚﺭﯛﻟﻤﯩﮕﻪﻥ ﻗﺎﻧﻠﯩﻖ ﻗﯩﺮﻏﯩﻨﭽﯩﻠﯩﻖ ﻳﯜﺯ ﺑﻪﺭﺩﻯ. ﯞﻩﺗﻪﻥ ﺋﯜﭼﯜﻥ، ﻳﯧﯖﻰ ﻏﺎﻳﻪ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺟﯧﻨﯩﻨﻰ ﭘﯩﺪﺍ ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ ﺑﯩﺮﻣﯘﻧﭽﻪ ﻛﯩﺸﯩﻠﻪﺭ ﺗﻪﻗﯩﭗ ﻗﯩﻠﯩﻨﺪﻯ، ﻗﺎﻣﺎﻟﺪﻯ، ﺳﯜﺭﮔﯜﻥ ﻗﯩﻠﯩﻨﺪﻯ، ﺋﯧﺘﯩﻠﺪﻯ. ﺋﯘﺭﯗﺷﺘﺎ ﺗﺎﺳﺎﺩﯨﭙﯩﻲ ﻳﺎﻛﻰ ﻣﻪﺟﺒﯘﺭﯨﻲ ﺋﻪﺳﯩﺮﮔﻪ ﭼﯜﺷﻜﻪﻥ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ھەﻣﻤﯩﺴﻰ ﺋﻪﺟﻪﻝ ﻻﮔﯧﺮﯨﻐﺎ ﺋﻪﯞﻩﺗﯩﻠﺪﻯ. ﺑﯘ ﻳﻪﺭﺩﻩ ﺷﻪﺭﻕ ﻣﯘﺗﻪﭘﻪﻛﻜﯘﺭﻟﯩﺮﯨﺪﯨﻦ ﺟﺎﻣﻰ ﻛﻪﻟﺘﯜﺭﮔﻪﻥ ﻣﯘﻧﯘ ھېكمەﺗﻨﻰ ﺋﻪﺳﻠﻪﭖ ﺋﯚﺗﯜﺵ ﺋﻮﺭﯗﻧﻠﯘﻕ: «ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭ ﻛﯚﺭﯛﭖ ﯞﻩ ﺑﯩﻠﯩﭗ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﺑﯩﺮ ﺯﺍﻟﯩﻤﻐﺎ ﻛﯚﯕﯜﻝ ﺑﻪﺭﺳﻪ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻳﻮﻟﯩﻨﻰ ﺋﯧﺘﯩﺸﻨﯩﯔ ﭼﺎﺭﯨﺴﯩﻨﻰ ﻛﯚﺭﻣﯩﺴﻪ، ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ھەﻣﻤﯩﺴﻰ ﺋﻮﺭﺗﺎﻕ ﺋﺎﺯﺍﺏ ﭼﯧﻜﯩﺪﯗ».
ﺗﻮﻏﺮﺍ، ﺗﺎﺭﯨﺦ ھەﻗﻘﯩﺪﻩ ﭼﻪﺗﺘﻪ ﺗﯘﺭﯗﭖ ھۆﻛﯜﻡ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﺋﺎﺳﺎﻥ. ﺋﻪﮔﻪﺭ 30-ﻳﯩﻠﻼﺭﺩﺍ ﻳﺎﺷﯩﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎﻕ ئېھتىمال ﺑﯩﺰﻣﯘ ﺑﯘ ﯞﻩﻗﻪﻟﻪﺭﺩﯨﻦ ﭼﻪﺗﺘﻪ ﻗﺎﻟﻤﯩﻐﺎﻥ ﺑﻮﻻﺗﺘﯘﻕ. ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺑﯩﺰ، ﯞﺍﻗﯩﺘﻠﯩﻖ ﻣﻪﺗﺒﯘﺋﺎﺕ ﺳﻪھىپىلىرﯨﻨﻰ ﯞﺍﺭﺍﻗﻼﭖ ﻛﯚﺭﺳﻪﻙ ھەﻳﺮﺍﻧﻠﯩﻘﺘﯩﻦ ﻳﺎﻗﯩﻤﯩﺰﻧﻰ ﺗﯘﺗﻤﺎﻱ ﺗﯘﺭﺍﻟﻤﺎﻳﻤﯩﺰ. ﺑﯩﺰ ﺧﯘﺩﺍﻧﻰ ﺭﻩﺕ ﻗﯩﻠﯩﭗ، ﺩﯨﻨﯩﻲ ﺋﯧﺘﯩﻘﺎﺩﻻﺭﻧﻰ ﺋﻪﻳﯩﺒﻠﻪﭖ ﺋﯚﺯﯨﻤﯩﺰ ﺳﺎﺧﺘﺎ ﺧﯘﺩﺍ ﻳﺎﺳﺎﭖ ﭼﯩﻘﺘﯘﻕ، ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﭼﻮﻗﯘﻧﺪﯗﻕ. ﻣﯩﺨﺎﺋﯩﻞ ﺋﯩﺴﺎﻛﻮﯞﯨﺴﻜﻰ، ﻣﺎﻛﺴﯩﻢ ﺭﯨﻠﯩﺴﻜﻰ، ﺋﺎﻟﯩﻜﺴﻰ ﺳﻮﺭﻛﻮﯞ، ھەﻣﯩﺖ ﺋﺎﻟﯩﻤﺠﺎﻥ، ﻏﺎﭘﯘﺭ غۇﻻﻡ ﻗﺎﺗﺎﺭﻟﯩﻖ ﭼﻮﯓ ﺷﺎﺋﯩﺮﻻﺭ ﺳﯩﺘﺎﻟﯩﻨﻨﻰ ﻣﻪﺩھىيلەﭖ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺋﻪﺳﻪﺭﻟﻪﺭﻧﻰ ﻳﺎﺭﺍﺗﺘﯩﻜﻰ، ھەﺗﺘﺎ ھاﺯﯨﺮﻏﯩﭽﻪ ﺧﯘﺩﺍﻣﯘ ﺑﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﻣﺎﺧﺘﯩﻠﯩﭗ ﺗﻪﺭﯨﭙﻠﻪﻧﻤﯩﮕﻪﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻛﯧﺮﻩﻙ. ﻣﻪﻥ ﺑﯘ ﻳﻪﺭﺩﻩ ﻣﻪشھۇﺭ ﻛﻮﻣﭙﻮﺯﯨﺘﻮﺭ ﺋﯩﻴﺴﺎ ﺋﺎﻙ ﺩﻭﻧﺎﻳﯟﯨﻴﺴﻜﯩﻨﯩﯔ 1949 – ﻳﯩﻠﻰ ﻧﻪﺷﯩﺮ ﻗﯩﻠﯩﻨﻐﺎﻥ ﻛﯩﺘﺎﺑﯩﻐﺎ ﻛﯩﺮﮔﯜﺯﯛﻟﮕﻪﻥ ﺑﯩﺮ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺧﯧﺘﯩﺪﯨﻦ ﻗﯩﺴﻘﺎ ﻧﻪﻗﯩﻞ ﻛﻪﻟﺘﯜﺭﯨﻤﻪﻥ: «ﺳﯩﺘﺎﻟﯩﻦ ﻳﺎﻟﻐﯘﺯ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺩﻩﯞﺭﯨﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﺋﯘﻟﯘﻍ ﺋﺎﺩﯨﻤﻰ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻗﺎﻟﻤﺎﺳﺘﯩﻦ، ﺑﻪﻟﻜﻰ ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﯩﻴﻪﺕ ﺗﺎﺭﯨﺨﯩﺪﯨﻤﯘ، ﺋﯘﻟﯘﻏﯟﺍﺭﻟﯩﻖ، ﺑﯜﻳﯜﻛﻠﯜﻙ ﯞﻩ ﻣﻪشھۇﺭﻟﯘﻗﻨﯩﯔ، ھۆﺭﻣﻪﺕ ﯞﻩ ئېھتىرﺍﻣﻨﯩﯔ ﻣﯩﺴﻠﻰ ﻛﯚﺭﯛﻟﻤﯩﮕﻪﻥ ﺯﻭﺭ ﺗﯩﻤﺴﺎﻟﯩﺪﯗﺭ. ﺑﯩﺰ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺯﺍﻣﺎﻧﺪﺍﺵ، ﺋﻪﻗﻪﻟﻠﯩﺴﻰ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﯩﺶ ﭘﺎﺋﺎﻟﯩﻴﯩﺘﯩﺪﻩ ﻛﯩﭽﯩﻜﻜﯩﻨﻪ ﺧﯩﺰﻣﻪﺗﺪﺍﺵ ﺑﻮﻟﻐﯩﻨﯩﻤﯩﺰ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﭘﻪﺧﯩﺮﻟﯩﻨﯩﺸﯩﻤﯩﺰ ﻛﯧﺮﻩﻙ. ﺋﻪﭘﺴﯘﺳﻜﻰ ﺑﯩﺰ (ﺑﻮﻟﯘﭘﻤﯘ ﻳﺎﺷﻼﺭ) ﺳﯩﺘﺎﻟﯩﻨﺪﻩﻙ ﺑﯩﺮ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﯩﺮ ھاﯞﺍﺩﯨﻦ ﻧﻪﭘﻪﺱ ﺋﯧﻠﯩﯟﺍﺗﻘﺎنلىقىمىزنى، ﺑﯩﺮ ﺋﺎﺳﻤﺎﻥ ﺋﺎﺳﺘﯩﺪﯨﻜﻰ ﺯﯦﻤﯩﻨﺪﺍ ﺑﯩﻠﻠﻪ ياﺷﺎﯞﺍﺗﻘﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻤﯩﺰﻧﻰ ﺋﯘﻧﺘﯘﭖ ﻗﯧﻠﯩﯟﺍﺗﯩﻤﯩﺰ.» ﺑﯘ ﺋﺎﺩﻩﻣﻨﻰ ﺧﯘﺩﺍﻏﺎ ﺋﺎﻳﻼﻧﺪﯗﺭﯗﺵ ﺑﻮﻟﻤﺎﻱ ﻧﯧﻤﻪ؟ ﯞﻩھاﻟﻪﻧﻜﻰ، ﺋﺎﺭﯨﺪﯨﻦ ﺋﯘﺯﯗﻥ ﺋﯚﺗﻤﻪﻱ ﺳﯩﺘﺎﻟﯩﻦ ﻣﯘﻛﺎﭘﺎﺗﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺗﻪﻗﺪﯨﺮﻟﻪنگەﻥ ﺑﯘ ﺑﯜﻳﯜﻙ ﻛﻮﻣﭙﻮﺯﯨﺘﻮﺭ ﺋﯚﺯ ﺟﯧﻨﯩﻐﺎ ﻗﻪﺳﺖ ﻗﯩﻠﺪﻯ. ﻛﺎﯞﻛﺎﺯ ﺗﺎﺭﯨﺨﻨﻰ ﻳﺎﺯﻏﺎﻥ ﺋﺎﻟﯩﻢ «ﺑﻪﺷﻪﺭ ﻗﯘﻳﺎﺷﻰ» ﺋﯩﻨﺌﺎﻡ ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ ﻣﯘﻛﺎﭘﺎﺗﻨﻰ ﺋﺎﻟﻐﺎﻧﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ، ﺋﯚﺯ ﺑﯧﻐﯩﺪﯨﻜﻰ ﺩﻩﺭﻩﺧﻜﻪ ﺋﯧﺴﯩﻠﯩﭗ ﺋﯚﻟﯜﯞﺍﻟﺪﻯ. ﻓﺎﺩﻳﯧﯟﺩﻩﻙ ﺗﺎﻻنتلىق ﻳﺎﺯﻏﯘﭼﻰ ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﺋﺎﺗﺘﻰ. ﭼﻮﻟﭙﺎﻥ، ﭘﯩﺘﺮﻩﺕ، ﺋﯩﻠﺒﯧﻜﻨﯩﯔ ﻧﺎﻣﯩﻐﺎ ﻗﺎﺭﺍ ﭼﺎﭘﻠﯩﻐﺎﻧﻼﺭ، ﺋﺎﺑﺪﯗﻟﻼ ﻗﺎﺩﯨﺮﻯ، ﺋﻮﺳﻤﺎﻥ ﻧﺎﺳﯩﺮﻻﺭﻧﻰ ﺋﯚﻟﯜﻣﮕﻪ ھۆﻛﯜﻡ ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﻼﺭ، ﻣﻪﻗﺴﯘﺩ ﺷﻪﻳﯩﺨﺰﺍﺩﯨﻨﻰ ﺗﺎئۆلگۈچە ﺋﺎﺯﺍﺑﻠﯩﻐﺎﻧﻼﺭ، ھەمىت ﺳﯘﻻﻳﻤﺎﻧﻨﯩﯔ ﺋﻮﻥ ﺑﻪﺵ ﻳﯩﻠﻠﯩﻖ ﺋﯚﻣﺮﯨﻨﻰ ﺳﯜﺭﮔﯜﻧﺪﻩ ﺋﯚﺗﯜﺷﻜﻪ ﻣﻪﺟﺒﯘﺭﻟﯩﻐﺎﻧﻼﺭ ﺗﯧﺨﻰ ﺋﺎﺭﯨﻤﯩﺰﺩﺍ ﻳﯜﺭﯛﭘﺘﯘ. ﺋﯘﻻﺭ ﯞﯨﺠﺪﺍﻥ ﺋﺎﺯﺍﺑﯩﻐﺎ ﭼﯩﺪﯨﻤﺎﻱ ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﺋﯚﻟﺘﯜﺭﯨﯟﺍﻟﻐﯩﻨﻰ، ھېچبولمىغاندا ﺋﻪﻳﯩﺒﻨﻰ ﺩﻩﯞﺭﮔﻪ ﺋﺎﺭﺗﯩﭗ ﺧﻪﻟﻘﺘﯩﻦ ﺋﻪﭘﯘ ﺳﻮﺭﯨﻐﯩﻨﻰ ﻳﻮﻕ. ﺋﯘﻻﺭ ﺋﻪﯓ ﭼﻮﯓ ﻣﯘﻛﺎﭘﺎﺗﻼﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺗﻪﻗﺪﯨﺮﻟﯩﻨﯩﭗ، ﭘﻪﺧﺮﯨﻲ ئۇﻧﯟﺍﻧﻼﺭﻏﺎ ﺋﯧﺮﯨﺸﯩﭗ، ﺳﻮﺭﯗﻧﻼﺭﻧﯩﯔ ﺗﯚﺭﯨﺪﯨﻦ ﺋﻮﺭﯗﻥ ﺋﯧﻠﯩﭗ، ﻣﯘﻧﺒﻪﺭﻟﻪﺭﺩﻩ ﭼﯩﺮﺍﻳﻠﯩﻖ نۇﺗﯘﻗﻼﺭﻧﻰ ﺳﯚﺯﻟﻪﭖ ﻳﯜﺭﯛﭘﺘﯘ. ﺋﯘﻻﺭ ﻛﯧﭽﯩﻠﯩﺮﻯ ﺧﺎﺗﯩﺮﺟﻪﻡ ﻳﯧﺘﯩﭗ ﺋﯘﺧﻼﻳﺪﯗ. ﺳﯩﺰﺩﻩﻙ ﺋﯧﺘﯩﻘﺎﺩﯨﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﺳﯘﺳﻠﯩﺸﯩﭗ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻧﻠﯩﻘﯩﺪﯨﻦ ﻗﺎﻳﻐﯘﺭﯗﭖ ﺋﺎﺯﺍﺑﻼﻧﻤﺎﻳﺪﯗ.
ﺋﺎﻟﯩﻤﺒﺎﻱ! ﻟﯧﻨﯩﻦ ﺋﺎﺳﺎﺱ ﺳﺎﻟﻐﺎﻥ ﺟﻪﻣﺌﯩﻴﻪﺗﻨﯩﯔ داھىينىڭ ﯞﺍﭘﺎﺗﯩﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﻛﯩﻤﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﻗﻮﻟﯩﻐﺎ ﻗﺎﻟﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ، ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺳﻮﺗﺴﯩﻴﺎﻟﯩﺰﻡ ھەﻗﻘﯩﺪﻩ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﺗﯧﺘﯩﻘﺴﯩﯩﺰ ﭘﯩﻜﯩﺮﻟﻪﺭﻧﻰ ﺋﻮﻳﻼﭖ ﺗﺎﭘﻘﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺑﯩﺰ ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺭﻭﺷﻪﻥ ﻛﯚﺭﯛﭖ ﺗﯘﺭﯗﭘﺘﯩﻤﯩﺰ. ﻟﯧﻨﯩﻦ ﺩﯨﻨﺪﺍﺭﻻﺭﻏﺎ ﭼﻮﯕﻘﯘﺭ ھۆﺭﻣﻪﺕ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻗﺎﺭﯨﻐﯩﻨﻰ ھاﻟﺪﺍ، ﻛﻮﻣﻤﯘﻧﯩﺴﺘﻼﺭﻧﯩﻤﯘ ﺋﯚﺯ ﺋﯧﺘﯩﻘﺎﺩﯨﻐﺎ ﺳﺎﺩﯨﻖ، ھەﺭ ﺗﻪﺭﻩﭘﻠﯩﻤﻪ ﭘﺎﻛﯩﺰ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﺑﻮﻟﯘﺷﻰ ﻛﯧﺮﻩﻙ، ﺩﻩﭖ ﺗﻪﻟﯩﻢ ﺑﻪﺭﮔﻪﻧﯩﺪﻯ. ﺋﻪﭘﺴﯘﺳﻜﻰ، ﻟﯧﻨﯩﻨﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺩﯙﻟﻪﺕ ھوﻗﯘﻗﯩﻨﻰ ﻗﻮﻟﺪﺍ ﺗﯘﺗﯘﭖ ﻛﻪﻟﮕﻪﻥ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﯩﺶ- ھەﺭﯨﻜﯩﺘﯩﮕﻪ ﻧﻪﺯﻩﺭ ﺳﺎﻟﺴﺎﻕ ﺗﯧﻨﯩﻤﯩﺰ ﺷﯜﺭﻛﯩﻨﯩﺪﯗ. ﺳﯩﺘﺎﻟﯩﻦ ﺋﻪﺷﻪﺩﺩﯨﻲ ﻗﺎﻧﺨﻮﺭ، ﻛﺎﻟﻼ ﻛﯧﺴﻪﺭ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﭼﯩﻘﺘﻰ. ﮊﯨﺪﺍﻧﻮﯞ، ﻣﻮﻟﻮﺗﻮﯞ، ﺑﯩﺮﯨﻴﺎ، ﻳﯩﮋﻭﯞ، ﯞﻭﺭﯨﺸﻠﻮﯞ، ﻣﯩﻜﻮﻳﺎﻧﻼﺭﻧﯩﯔ ﺷﻪﭘﻘﻪﺗﺴﯩﺰﻟﯩﻜﺘﻪ ﺳﯩﺘﺎﻟﯩﻨﺪﯨﻦ ﻗﯧﻠﯩﺸﻤﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻧﻠﯩﻘﻰ، ﻗﯩﺮﻏﯩﻨﺪﯨﻦ ﺗﺎﺳﺎﺩﯨﭙﯩﻲ ﺋﺎﻣﺎﻥ ﻗﺎﻟﻐﺎﻥ ﺩﯙﻟﻪﺕ ﺋﻪﺭﺑﺎﺑﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ، ﻳﺎﺯﻏﯘﭼﯩﻼﺭﻧﯩﯔ ﺧﺎﺗﯩﺮﯨﻠﯩﺮﯨﺪﯨﻦ ﻣﻪﻟﯘﻡ ﺑﻮﻟﺪﻯ. ﺳﯩﺘﺎﻟﯩﻨﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺗﻪﺧﯩﺘﻜﻪ ﭼﯩﻘﻘﺎﻥ ﺧﺮﻭﺷﺸﯧﯟ ﻣﻪﻣﻠﯩﻜﻪﺗﻨﻰ ﭘﯜﺗﯜﻧﻠﻪﻱ ﭘﺎﺭﺍﻛﻪﻧﺪﻩ ﻗﯩﻠﯩﯟﻩﺗﺘﻰ. ﻳﯧﺰﺍ ﺋﯩﮕﯩﻠﯩﻜﯩﻨﻰ، ﺑﻮﻟﯘﭘﻤﯘ ﭼﺎﺭﯞﯨﭽﯩﻠﯩﻘﻨﻰ ﺋﯩﺰﺩﯨﻦ ﭼﯩﻘﺎﺭﺩﻯ. ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭﻧﻰ ﺑﯩﺮ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﻗﺎﺭﺍ ﻧﺎﻧﻐﺎ ﺯﺍﺭ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻗﻮﻳﺪﻯ.
ﺑﺮﯦﮋﻧﯧﯟﻧﯩﯔ ﻛﯚﺭﺳﻪﺗﻜﻪﻥ ﻛﺎﺭﺍﻣﻪﺗﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺳﯚﺯﻟﻪﺷﻜﻪ ﻛﯩﺸﯩﻨﯩﯔ ﺗﯩﻠﻰ ﺑﺎﺭﻣﺎﻳﺪﯗ. ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﺗﻪﻣﻪﺧﻮﺭ ﯞﻩ ﺷﯚھرﻩﺗﭙﻪﺭﻩﺱ ﺑﻮﻟﻐﯩﻨﻰ ﻳﻪﺗﻤﯩﮕﻪﻧﺪﻩﻙ، كۈﻳﺌﻮﻏﻠﯩﻨﯩﯔ ﭘﺎﺭﯨﺨﻮﺭﻟﯩﻘﯩﻨﻰ، ﻗﯩﺰﯨﻨﯩﯔ ﻣﻪﻣﻠﯩﻜﻪﺕ ﺑﻮﻳﻼﭖ ﺋﺎﻟﺘﯘﻥ، ﺗﯩﻠﻼ ﺳﻮﺩﯨﺴﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺷﯘﻏﯘﻟﻼﻧﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺩﯦﻤﻪﻣﺴﯩﺰ، ﺗﯧﺨﻰ؟ تۇﺭﻏﯘﻧﻠﯘﻕ ﺩﻩﭖ ﻧﺎﻡ ﺋﺎﻟﻐﺎﻥ ﺋﺎﺷﯘ ﻳﯩﻠﻼﺭﺩﺍ ﺑﯩﺰ «داھىي» ﻧﻰ ﻗﺎﺭﯨﺘﯩﭗ ﻗﻮﻳﯘﭖ، ﺳﯩﺰﻧﯩﯔ ﻏﺎﻳﯩﻠﯩﺮﯨﯖﯩﺰﺩﯨﻦ ﺭﻭھلىنىپ ﺑﯩﺰ ﺋﺎﻟﻪﻣﮕﻪ ﺋﯘﭼﯘﯞﺍﺗﯩﻤﯩﺰ، ﻳﯧﯖﻰ ﻳﻪﺭﻟﻪﺭﻧﻰ ﺋﯧﭽﯩﯟﺍﺗﯩﻤﯩﺰ، ﻛﯩﺘﺎﺑﻼﺭ ﻳﯧﺰﯨﯟﺍﺗﯩﻤﯩﺰ، ﺩﻩﭖ ﺗﻪﺧﺴﯩﻜﻪﺷﻠﯩﻚ ﻗﯩﻠﺪﯗﻕ. ﺑﯘ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭﻧﻰ ﺗﯧﺨﻰ ﻳﻪﺭ ﻳﯘﺗﻘﯩﻨﻰ ﻳﻮﻕ، ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ھاﺯﯨﺮﻣﯘ ھوﺷﯘﻗﻰ ﺋﺎﻟﭽﺎ. ﺋﯘﻻﺭ ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺋﺎﺷﻜﺎﺭﯨﻠﯩﻖ ﻧﯩﻘﺎﺑﻰ ﺋﺎﺳﺘﯩﺪﺍ ﻗﺎﻳﺘﺎ ﻗﯘﺭﯗﺷﻘﺎ ﻛﯩﺮﯨﺸﯩﭗ، مېھنەﺗﻜﻪﺷﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺩﯗﻧﻴﺎ ﻗﺎﺭﯨﺸﯩﻨﻰ ﺋﯚﺯﮔﻪﺭﺗﯩﺶ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺷﯘﻏﯘﻟﻼﻧﻤﺎﻗﺘﺎ. ﺑﯘﻧﺪﺍﻕ ﻛﯩﺸﯩﻠﻪﺭﻧﻰ ﻛﯚﺭﯛﭖ ﻣﺎﺭﻛﯩﺴﻨﯩﯔ «ﺧﯘﺩﺍ ﺋﺎﺩﻩﻣﻨﻰ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﺋﺎﺩﻩﻡ ﺧﯘﺩﺍﻧﻰ ﻳﺎﺭﺍﺗﻘﺎﻥ» ﺩﯦﮕﻪﻥ ﮔﯧﭙﯩﮕﻪ ﺋﯩﺸﻪﻧﻤﻪﻱ ﺗﯘﺭﺍﻟﻤﺎﻳﺴﯩﺰ. ﺭﺍﺳﺘﯩﻨﻰ ئېيتقاندا ﺑﯩﺰ ﻛﯚﭖ ﺧﯘﺩﺍﻻﺭﻧﻰ، ﺭﯦﺴﭙﻮﺑﻠﯩﻜﯩﻼﺭﺩﺍ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﺑﯩﺮﻣﯘﻧﭽﻪ ﻛﯩﭽﯩﻚ ﺧﯘﺩﺍﻻﺭﻧﻰ ﻳﺎﺭﺍﺗﺘﯘﻕ، ﺋﯘﻻﺭﻏﺎ چوقۇندۇق. ﺋﯘﻻﺭ ﻣﻪﻧﺴﻪﭘﺘﯩﻦ ﭼﯜﺷﯜﺷﻰ ﻳﺎﻛﻰ ﺋﯚﻟﯜﺷﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﭼﯩﺮﻛﯩﻨﻠﯩﻜﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﭘﺎﺵ ﻗﯩﻠﯩﭗ، ﺋﯜﺳﺘﯩﮕﻪ ﻛﯩﺮ-ﻳﯘﻧﺪﺍ ﭼﺎﭼﺘﯘﻕ.
ﺳﻮﯞﯦﺖ ﺋﯩﺘﺘﯩﭙﺎﻗﻰ ﺩﯗﻧﻴﺎﺩﺍ ﺧﯘﺩﺍﻧﻰ ﺑﯩﺮﯨﻨﭽﻰ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﺋﯩﻨﻜﺎﺭ ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ ﺩﯙﻟﻪﺕ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺑﯩﺰ ﺧﯘﺩﺍﻧﻰ ﺋﯩﻨﻜﺎﺭ قىلغان ھاﻟﺪﺍ ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﺷﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﺑﺎﻏﻠﯩﻨﯩﭗ ﻗﺎﻟﺪﯗﻗﻜﻰ، ﺋﯩﻼھسىز ﺑﯩﺮ ﻛﯜﻧﯩﻤﯩﺰﻣﯘ ﺋﯚﺗﻤﯩﺪﻯ. (ئېھتىماﻝ، ﺋﺎﺩﻩمنىڭ ﺗﻪﺑﯩﺌﯩﺘﻰ ﻛﯩﻤﮕﯩﺪﯗﺭ ﭼﻮﻗﯘﻧﯘﺷﻘﺎ، ﻛﯩﻤﺪﯨﻨﺪﯗﺭ ﻣﻪﺩﻩﺕ ﺋﯧﻠﯩﺸﻘﺎ ﻣﺎﺳﻼﺷﺘﯘﺭﯗﭖ ﻳﺎﺭﯨﺘﯩﻠﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﻛﯧﺮﻩﻙ.)
ﻧﻪﺗﯩﺠﯩﺪﻩ ﺋﯚﺯﯨﻤﯩﺰﮔﻪ ﺋﻮﺧﺸﺎﺵ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭﻧﻰ ﺧﯘﺩﺩﻯ ﻳﯘﻧﺎﻧﻼﺭﻧﯩﯔ ﻣﺎﻛﯩﺪﻭﻧﯩﻴﯩﻠﯩﻚ ﺋﯩﺴﻜﻪﻧﺪﻩﺭﻧﻰ ﺧﯘﺩﺍﻻﺭ ﻗﺎﺗﺎﺭﯨﻐﺎ ﻗﻮﺷﻘﯩﻨﯩﺪﻩﻙ ﻣﻪﺑﯘﺩﯨﻐﺎ ﺋﺎﻳﻼﻧﺪﯗﺭﯗﭖ ﺋﺎﻟﺪﯗﻕ. ﺋﺎﺷﯘ ﻣﺎﻛﯩﺪﻭﻧﯩﻴﯩﻠﯩﻚ ﺋﯩﺴﻜﻪﻧﺪﻩﺭﻣﯘ ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﯞﺍﻗﯩﺘﺴﯩﺰ ﺋﯚﻟﯜﻣﯩﺪﯨﻦ ﺋﻪﺟﻪﺑﻠﯩﻨﯩﭗ: «ﻣﻪﻥ ﺧﯘﺩﺍ ﺑﻮﻟﺴﺎﻡ، ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ ﻣﯘﻧﺪﺍﻕ ﺋﯚﻟﯩﻤﻪﻥ» ﺩﯦﮕﻪﻧﯩﻜﻪﻥ. ﺧﯘﺩﺩﻯ ﺷﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ئوخشاش ﺳﯩﺘﺎﻟﯩﻦ ﺋﯚﻟﮕﻪﻧﺪﻩ ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﭼﻮﻗﯘﻧﯘﭖ، ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﺗﺎﻳﯩﻨﯩﭗ ﺋﯚﮔﯩﻨﯩﭗ ﻗﺎﻟﻐﺎﻥ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭ: «ﻳﺎﻕ، ﺑﯘﻧﺪﺍﻕ ﺯﺍﺕ ﺋﯚﻟﯜﺷﻰ ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﺋﯘ ﺑﯩﺰﻧﻰ ﺋﯘﺭﯗﺵ ﺋﺎﭘﯩﺘﯩﺪﯨﻦ ﻗﯘﺗﯘﻟﺪﯗﺭﺩﻯ. ﺋﯘﻧﯩﯖﺴﯩﺰ ﺑﯩﺰ ﻓﺎﺷﯩﺰﻣﻨﻰ يېڭەلمىگەن ﺑﻮﻻﺗﺘﯘﻕ» ﺩﻩﭖ ﺧﯩﺘﺎﺏ ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ. ﺋﻪﺳﻠﯩﺪﻩ ﺋﻪﻧﻪ ﺷﯘ ﺋﺎﻣﻤﺎ، ﭘﺎﻙ ﺩﯨﻞ، ﺳﺎﺩﺩﺍ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﯚﺯﻟﯩﺮﻯ ﻣﻪﻣﻠﯩﻜﻪﺗﻨﯩﻤﯘ، ﺋﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻨﯩﻤﯘ ﺑﺎﻻ-ﻗﺎﺯﺍﺩﯨﻦ ﺳﺎﻗﻼﭖ ﻗﺎﻟﻐﺎﻥ، ﺗﯚﻛﻜﻪﻥ ﻗﺎﻧﻠﯩﺮﻯ، ﺑﻪﺭﮔﻪﻥ ﻗﯘﺭﺑﺎﻧﻠﯩﺮﻯ ھېساﺑﯩﻐﺎ ﺋﯘﺭﯗﺵ ﺋﺎﭘﯩﺘﯩﻨﻰ ﺩﻩپئى ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﯩﺪﻯ.
ﺋﯚﺯﺑﯧﻜﯩﺴﺘﺎﻧﺪﺍ ﺗﺎ ﺋﻪﻟﻠﯩﻜﯩﻨﭽﻰ ﻳﯩﻠﻼﺭﻏﯩﭽﻪ ﻧﯧﻤﯩﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﻳﯜﺯ ﺑﻪﺭﮔﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺑﯩﺮ ﺋﻪﺳﻠﻪﭖ ﻛﯚﺭﯛﯓ: ھەﻣﻤﻪ ﺋﯩﻤﺎﻧﻠﯩﻖ، ﺋﯧﺘﯩﻘﺎﺩﻟﯩﻖ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭ ﺳﻮﺭﺍﻗﺴﯩﺰ ﺋﯧﺘﯩﻠﺪﻯ، ﺋﻪﺭﻩﺏ ﻳﯧﺰﯨﻘﯩﻨﻰ ﺑﯩﻠﮕﻪﻥ ﯞﻩ ﺷﯘ ﻳﯧﺰﯨﻘﺘﯩﻜﻰ ﻛﯩﺘﺎﺑﻼﺭﻧﻰ ﺋﻮﻗﯘﻏﺎﻥ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭ ﻳﻮﻗﯩﺘﯩﻠﺪﻯ، ﻣﯩﻠﻠﯩﻲ ﺋﯚﺭﭖ-ﺋﺎﺩﻩﺗﻠﻪﺭ ﺋﺎﻳﺎﻕ-ﺋﺎﺳﺘﻰ ﻗﯩﻠﯩﻨﺪﻯ، ﻣﯩﻠﻠﯩﻲ ﻏﻮﺭﯗﺭ ﻛﻪﻣﺴﯩﺘﯩﻠﺪﻯ. ھەﺗﺘﺎ ﺋﺎﺗﻤﯩﺸﯩﻨﭽﻰ ﻳﯩﻠﻼﺭﺩﺍ ﺗﻮﻱ-ﺗﯚﻛﯜﻧﻠﻪﺭﺩﻩ ﻛﺎﻧﺎﻱ-ﺳﯘﻧﺎﻱ ﭼﯧﻠﯩﺶ ﻛﻮﻧﯩﻠﯩﻖ ﻗﺎﻟﺪﯗﻗﻰ ﺳﯜﭘﯩﺘﯩﺪﻩ تەقىپلەندى. ﻳﻪﺗﻤﯩﺸﯩﻨﭽﻰ ﻳﯩﻠﻼﺭﺩﺍ ﭘﺎﺭﺗﯩﻴﯩﻠﯩﻚ ﻛﯩﺸﯩﻠﻪﺭ ﺑﺎﻟﯩﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺧﻪﺗﻨﻪ ﻗﯩﻠﺪﯗﺭﻏﯩﻨﻰ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺗﻪﺷﻜﯩﻠﯩﻲ ﺟﺎﺯﺍﻏﺎ ﺋﯘﭼﺮﯨﺪﻯ. ﺳﻪﻛﺴﯩﻨﯩﻨﭽﻰ ﻳﯩﻠﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﻠﯩﺮﯨﺪﺍ ﺋﯚﻟﮕﻪﻥ ﺋﺎﺗﯩﺴﯩﻨﯩﯔ ﺟﯩﻨﺎﺯﺍ ﻧﺎﻣﯩﺰﯨﻨﻰ ئوﻗﯘﺗﻘﺎﻥ ﻳﺎﻛﻰ ﻗﻪبرﯨﺴﺘﺎﻧﻠﯩﻘﻘﺎ ﺑﯧﺮﯨﭗ ﻛﯚﺯ ﻳﺎﺵ ﺗﯚﻛﻜﻪﻥ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭ ﺷﻪﺭﻣﻪﻧﺪﯨﻠﻪﺭﭼﻪ ﺋﯩﺸﺘﯩﻦ ﺑﻮﺷﯩﺘﯩﻠﺪﻯ. ﺑﯘ ﺋﻪﺧﻤﻪﻗﻠﯩﻘﻠﻪﺭﻧﻰ ﺧﻪﻟﻖ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﺑﻪﻟﻜﻰ ﺭﯦﺴﭙﻮﺑﻠﯩﻜﯩﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﺭﻩھبەﺭﻟﯩﺮﻯ ﺋﻮﻳﻼﭖ ﺗﺎﭘﺘﻰ. ﺋﺎﺷﯘ ﭼﺎﻏﻼﺭﺩﺍ ﺋﻪﺳﻘﻪﺩ ﻣﯘﺧﺘﻪﺭﺩﻩﻙ ھۆﺭﻣﻪﺗﻠﯩﻚ ﻳﺎﺯﻏﯘﭼﯩﻤﯩﺰ ﻣﯘﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺑﻮﻟﻤﯩﻐﯘﺭ ھەﺭﯨﻜﻪﺗﻠﻪﺭﮔﻪ ﺋﯧﺘﯩﺮﺍﺯ ﺑﯩﻠﺪﯛﺭﯛﭖ، ﺋﯚﺯ ﺳﻪﺑﺪﺍﺷﻠﯩﺮﯨﻨﻰ قوغدىسا ﺑﻮﻟﻤﺎﺳﻤﯩﺪﻯ؟ ﺋﯘ ﭼﺎﻏﻼﺭﺩﺍ ﻳﻪﻧﻪ ﺋﺎﺑﺪﯗﻟﻼ ﺋﺎﺭﯨﭙﻮﯞﺩﻩﻙ ﺗﻮﻧﯘﻟﻐﺎﻥ ﺗﺎﻻﻧﺘﻠﯩﻖ ﺷﺎﺋﯩﺮﻣﯘ ﺟﺎﺳﺎﺭﻩﺗﻠﯩﻚ ﻗﻪﻟﻪﻣﻜﻪﺷﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﻳﺎﻗﯩﻼﭖ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﻧﻮﭘﯘﺯﻟﯘﻕ ﺭﻩھبەﺭﻟﻪﺭﻧﯩﯔ ﻛﯚﯕﻠﯩﮕﻪ ﻳﺎﻗﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺷﯧﺌﯩﺮﻻﺭﻧﻰ ﻳﺎﺯﺩﻯ. ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺋﯘ ﻛﯩﭽﯩﻚ داھىيلار ﻳﻮﻕ، ﺋﯧﻨﯩﻘﺮﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺋﯧﻴﺘﺴﺎﻕ ﺋﯘﻻﺭ ﻗﺎﻣﺎﻗﺘﺎ. ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺑﯩﺰ ﺑﯩﺮ-ﺑﯩﺮﯨﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﻳﯜﺯﯨﮕﻪ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﻗﺎﺭﺍﻳﻤﯩﺰ؟
«ﻣﻪﻥ ﺩﯙﻟﻪﺕ ﺟﯩﻨﺎﻳﻪﺗﭽﯩﺴﻰ» ﺩﻩﭖ ﺋﯧﺘﯩﺮﺍﭖ ﻗﯩﻠﯩﻨﻐﺎﻥ ﺷﻪﺭﺍﭖ ﺭﻩﺷﯩﺪﻭﯞ ھەﻗﻘﯩﺪﻩ ﺋﻪﺳﻪﺭ ﻳﺎﺯﻏﺎﻥ ﻣﯩﺮﻣﯘھسىن، ﺋﯘﻧﻰ ﺋﻪﺳﻪﺭﻟﯩﺮﯨﮕﻪ ﭘﺮﻭﺗﻮﺗﯩﭗ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺋﯧﻠﯩﭗ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺳﺎﺧﺎﯞﻩﺗﻠﯩﺮﯨﺪﯨﻦ ﺑﻪھرﯨﻤﻪﻥ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ھەﻣﯩﺖ ﻏﯘﻻﻡ، «ﻛﻪﺷﻤﯩﺮ ﻗﻮﺷﯩﻘﻰ» (ﺷﻪﺭﺍﭖ ﺭﻩﺷﯩﺪﻭﯞﻧﯩﯔ ﺋﻪﺳﯩﺮﻯ) ﻏﺎ ﺳﯚﺯ ﺑﯧﺸﻰ ﻳﯧﺰﯨﺶ ﺑﻪﺧﺘﯩﮕﻪ ﻣﯘﻳﻪﺳﺴﻪﺭ ﺑﻮﻟﻐﯩﻨﻰ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺑﯧﺸﻰ ﻛﯚﻛﻜﻪ ﻳﻪﺗﻜﻪﻥ ﺗﯘﺭﺍﭖ ﺗﯚﻟﻪ ﯞﻩ ﺑﺎﺷﻘﺎ ﺋﻮﻧﻼﭖ ﻗﻪﻟﻪﻡ ﺳﺎھىبلىرىنىڭ ﺑﯜﮔﯜنگىچە ﺗﻮﯞﺍ ﻗﯩﻠﻤﺎﻳﯟﺍﺗﻘﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻐﺎ، ﺧﻪﻟﻘﻘﻪ ﺋﻪﻣﻪﺱ ﺭﻩھبەﺭﻟﻪﺭﮔﻪ ﻳﯧﻘﯩﺸﻰ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺋﯩﻨﺘﯩﻠﯩﭗ ﻳﺎﺷﺎﺷﻨﯩﯔ ﭘﺎﺟﯩﺌﻪﻟﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﯧﭽﯩﭗ، ﻳﺎﺷﻼﺭﻧﻰ ھۇﺷﻴﺎﺭﻟﯩﻘﻘﺎ ﺋﯜﻧﺪﯨﻤﻪﻳﯟﺍﺗﻘﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻐﺎ ﺋﻪﺟﻪﺑﻠﻪﻧﻤﻪﻳﻤﻪﻥ. ھەﺭﻛﯩﻤﺪﯨﻦ ﺋﯚﺯﯨﮕﻪ ﻳﺎﺭﯨﺸﺎ ﻧﻪﺭﺳﻪ ﺗﻪﻟﻪﭖ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﻛﯧﺮﻩﻙ، ﺋﻪﻟﯟﻩﺗﺘﻪ. ﺭﯗﺱ ﻳﺎﺯﻏﯘﭼﯩﻠﯩﺮﻯ ﺋﻮﺗﺘﯘﺯﯨﻨﭽﻰ ﻳﯩﻠﻼﺭﺩﺍ ﻗﺎﺭﯨﻼﻧﻐﺎﻥ ﻗﻪﻟﻪﻣﻜﻪشلەرنى ﺋﺎﻗﻼﺵ، ﭼﻪﺗﺌﻪﻟﻠﻪﺭﮔﻪ ﭼﯩﻘﯩﭗ ﻛﻪﺗﻜﻪﻥ ﻳﺎﺯﻏﯘﭼﯩﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﻪﺳﻪﺭﻟﯩﺮﯨﻨﻰ ﭼﯩﻘﯩﺮﯨﭗ ﺧﻪﻟﻘﻘﻪ ﺗﻮﻧﯘﺗﯘﺷﻨﯩﯔ ﻏﯧﻤﯩﻨﻰ ﻳﻪﯞﺍﺗﻘﺎﻥ ﺑﯩﺮ ﭘﻪﻳﺘﺘﻪ ﺋﯚﺯﺑﯧﻚ ﺋﻪﺩﯨﺒﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﻧﯧﻤﯩﻠﻪﺭﻧﻰ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻳﯜﺭﯛﯞﺍﺗﻘﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻐﺎ ﻗﺎﺭﯨﻤﺎﻣﺴﯩﺰ. ﺋﺎﺭﯨﻤﯩﺰﺩﺍ ھاﺯﯨﺮﻏﯩﭽﻪ ﭼﻮﻟﭙﺎﻥ، ﭘﯩﺘﺮﻩﺗﻠﻪﺭﻧﻰ ﺋﺎﻗﻼﺷﻘﺎ ﺗﻮﺳﻘﯘﻧﻠﯘﻕ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻧﻼﺭ، ھەﺗﺘﺎ ﺑﯘﻧﺪﯨﻦ ﺑﻪﺵ ﺋﻪﺳﯩﺮ ﺑﯘﺭﯗﻥ ﻳﺎﺷﺎﭖ ﺋﯩﺠﺎﺩ ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ ﺑﺎﺑﯘﺭﺩﻩﻙ ﺑﯜﻳﯜﻙ ﺋﻪﻟﻼﻣﯩﻐﺎ ﺋﯚﺯﯨﭽﻪ ﺑﺎھا ﺑﯧﺮﯨﭗ ﻗﺎﺭﯨﻼﻳﺪﯨﻐﺎﻧﻼﺭ ﺑﺎﺭ. ﺳﯩﺰ ﺑﻮﻟﺴﯩﯖﯩﺰ ﻣﻪﻧﺪﯨﻦ ﺋﯧﺘﯩﻘﺎﺩ ھەﻗﻘﯩﺪﻩ ﺳﻮﺭﺍﻳﺴﯩﺰ، ﺋﯧﺘﯩﻘﺎﺩﻧﻰ ﻗﻮﻳﯘﯓ، ﺋﺎﺭﯨﻤﯩﺰﺩﺍ ﯞﯨﺠﺪﺍﻧﻰ ﭘﺎﻙ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﺗﯧﭙﯩﻼﻣﺪﯗ، ﺩﻩﭖ ﺳﻮﺭﺍﯓ. ئېھتىماﻝ ﺑﯘ ﺳﯘﺋﺎﻟﯩﯖﯩﺰﻏﺎ ﺟﺎﯞﺍﺏ ﺑﯧﺮﯨﺶ ﺋﺎﺳﺎﻧﺮﺍﻗﺘﯘﺭ.
ﺋﺎﻟﯩﻤﺒﺎﻱ! ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﯩﺪﯗﺭ ﺑﯩﺰﺩﻩ ﯞﯨﺠﺪﺍﻧﺴﯩﺰ ﯞﻩ ﺧﯩﻴﺎﻧﻪﺗﭽﻰ ﺩﯦﮕﻪﻧﺪﻩﻙ ﺋﯩﺒﺎﺭﯨﻠﻪﺭ ﭘﻪﻗﻪﺕ ﺳﻮﺩﺍ ﺧﺎﺩﯨﻤﻠﯩﺮﯨﻐﯩﻼ ﺋﯩﺸﻠﯩﺘﯩﻠﯩﺪﯗ. ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺧﯩﻴﺎﻧﻪﺕ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺗﯘﺭﯨﺪﯨﻐﺎﻧﻠﯩﻘﻰ ﺋﯩﺴﭙﺎﺕ ﺗﻪﻟﻪﭖ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺋﯩﺶ ﺋﻪﻣﻪﺱ. ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺋﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﻣﻪﺭﺩ، ﻛﯩﺸﯩﻠﻪﺭﮔﻪ ﻳﺎﺭﺩﻩﻡ ﻗﻮﻟﯩﻨﻰ ﺳﻮﺯﯨﺪﯨﻐﺎﻥ، ﺟﺎﻣﺎﺋﻪﺕ ﺋﯩﺸﻠﯩﺮﻯ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺟﺎﻥ-ﺩﯨﻠﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺧﯩﺰﻣﻪﺕ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻤﯘ ﺑﺎﺭ. ﺋﻪﭘﺴﯘﺳﻜﻰ ﻣﻪﻥ ﺯﯨﻴﺎلىيلارنىڭ، ھەﺗﺘﺎ ﻳﺎﺯﻏﯘﭼﯩﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﺭﯨﺴﯩﺪﺍ ﺑﺎﺷﻘﯩﻼﺭﻏﺎ ﭼﯩﻨﺪﯨﻦ، ﺋﯩﭽﻰ ﻛﯚﻳﯜﭖ ﻳﺎﺭﺩﻩﻡ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﯩﺮﻩﺭ ﻣﻪﺭﺩﻧﻰ ﺋﯘﭼﺮﺍﺗﻘﯩﻨﯩﻢ ﻳﻮﻕ. ﺋﯘﺳﺘﺎﺯ ﺋﺎﻳﺒﻪﻛﻨﯩﯔ ﻳﺎﺷﻼﺭﻏﺎ ﺳﻪﻣﯩﻤﯩﻲ ﻳﺎﺭﺩﻩﻡ ﺑﯧﺮﯨﭗ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﻛﯚﭖ ﺋﺎﯕﻠﯩﻐﺎﻥ ﺋﯩﺪﯗﻕ. ﻡ.ﭘﯩﺮﯨﻴﺸﯟﯨﻦ ﻗﯧﺮﯨﻐﺎﻥ ﭼﯧﻐﯩﺪﺍ ﻧﻪﺷﯩﺮﯨﻴﺎﺗﻨﯩﯔ ﺑﺎﺷﻠﯩﻘﯩﻐﺎ ﺗﯧﻠﯧﻔﻮﻥ ﺑﯧﺮﯨﭗ، ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﺋﯩﻜﻜﻰ ﺗﻮﻣﻠﯘﻕ ﺗﺎﻟﻼﻧﻤﺎ ﺋﻪﺳﻪﺭﻟﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﺋﻮﺭﻧﯩﻐﺎ ﺗﯚﺕ ﻳﺎﺵ ﻳﺎﺯﻏﯘﭼﯩﻨﯩﯔ ﻛﯩﺘﺎﺑﯩﻨﻰ ﭼﯩﻘﯩﺮﯨﺸﻨﻰ ﺋﯚﺗﯜﻧﮕﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ، ﺗﯩﯟﺍﺭ ﺩﻭﯞﯨﻴﺴﻜﯩﻨﯩﯔ ﯞ.ﺗﯩﻨﺪﯨﺮﻳﺎﻛﻮﯞﻧﯩﯔ ﺋﻪﺳﻪﺭﻟﯩﺮﯨﻨﻰ، ﻑ.ﺋﺎﺑﺮﺍﻣﻮﯞﻧﯩﯔ ﭼﯩﯖﻐﯩﺰ ﺋﺎﻳﯩﺘﻤﺎﺗﻮﯞﻧﯩﯔ ﺋﻪﺳﻪﺭﻟﯩﺮﯨﻨﻰ ﻧﺎھاﻳﯩﺘﻰ ﺟﺎﭘﺎﺩﺍ ﺑﯧﺴﯩﭗ ﭼﯩﻘﺎﺭﻏﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ، ﺑﺎﺷﻘﺎ ﺑﯩﺮﻣﯘﻧﭽﻪ ﻗﻪﻟﻪﻣﻜﻪﺷﻠﻪﺭﮔﯩﻤﯘ ﻣﺎﺩﺩﯨﻲ ﯞﻩ ﻣﻪﻧﯩﯟﯨﻲ ﺗﻪﺭﻩﭘﺘﯩﻦ ﻧﺎھاﻳﯩﺘﻰ ﻛﯚﭖ ﻳﺎﺭﺩﻩﻡ ﺑﻪﺭﮔﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺑﯩﻠﯩﻤﯩﺰ. ﻟﯧﻜﯩﻦ ھاﺯﯨﺮﻗﻰ ﺗﯩﺮﯨﻚ ﻳﺎﺯﻏﯘﭼﯩﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﻗﺎﻳﺴﻰ ﺑﯩﺮﻯ ﺑﯘ ﺯﺍﺗﻰ ﻣﯘﺑﺎﺭﻩﻛﻠﻪﺭﮔﻪ ﺋﻮﺧﺸﺎﻳﺪﯗ؟ ﻧﺎھايەتكى ﺋﯘﻻﺭ ﺋﺎﻟﯩﻴﺠﺎﻧﺎﺑﻠﯩﻖ ﯞﻩ ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﭙﻪﺭﯞﻩﺭﻟﯩﻚ ﺩﯦﮕﻪﻧﻠﻪﺭﻧﻰ ﺋﯘﻧﺘﯘﭖ ﻗﺎﻟﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎ؟ ﯞﻩھاﻟﻪﻧﻜﻰ، ﺷﻪﺭﻕ ﻣﯘﺗﻪﭘﻪﻛﻜﯘﺭﻟﯩﺮﻯ: «ﺋﯚﺯﯛﯕﮕﻪ ﺭﺍﯞﺍ ﻛﯚﺭﮔﻪﻥ ﻧﻪﺭﺳﯩﻨﻰ ﺑﺎﺷﻘﯩﻼﺭﻏﯩﻤﯘ ﺭﺍﯞﺍ ﻛﯚﺭﮔﯩﻦ» ﺩﻩﭖ ﺗﻪﻟﯩﻢ ﺑﯧﺮﯨﺪﯗ. ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ ﺑﯩﺰ ﺑﯘ ﻣﯩﺰﺍﻧﻐﺎ ﺋﻪﻣﻪﻝ ﻗﯩﻼﻟﻤﺎﻳﻤﯩﺰ؟ ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ ھەﻣﻤﻪ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﺋﯚﺯ مەنپەئەتى، ﺋﯚﺯ ھوﺯﯗﺭ- ھاﻻﯞﯨﺘﯩﻨﯩﻼ ﺋﻮﻳﻼﻳﺪﯗ؟ ﺋﺎﺧﯩﺮ، ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻨﯩﯔ ھەﺭﯨﻜﯩﺘﯩﮕﻪ ﻳﺎﺭﯨﺸﺎ ﺑﻪﺭﯨﻜﻪﺕ ﺑﯧﺮﯨﻠﯩﺸﯩﻨﻰ، ﺑﯧﺨﯩﻠﻨﯩﯔ ﺑﯧﻐﻰ ﻛﯚﻛﻪﺭﻣﻪﺳﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ھەﻣﻤﻪ ﻛﯩﺸﻰ ﺋﻮﺑﺪﺍﻥ ﺑﯩﻠﯩﺪﯨﻐﯘ، ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ ﺑﯩﻠﯩﭗ ﺗﯘﺭﯗﭖ…ﻗﻮﻳﯘﯓ، بىھۇﺩﻩ ﺳﯘﺋﺎﻟﻼﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﯧﺸﯩﯖﯩﺰﻧﻰ ﻗﺎﺗﯘﺭﻣﺎﻱ، ﺑﯘﻧﯩﯔ ﺳﻪﯞﻩﺑﻰ ﺋﺎﻳﺎﻥ: ﺋﯩﻤﺎﻥ ﯞﻩ ﺋﯧﺘﯩﻘﺎﺩ ﻳﻮﻗﺎﻟﻐﺎﻥ.
ﺳﯩﺰﻧﯩﯔ ﺋﯚﺗﻜﻪﻧﺪﻩ ﺋﺎﺭﮔﯧﻨﺘﯩﻨﺎﻟﯩﻖ ﻳﺎﺯﻏﯘﭼﻰ ﺧﻮﻟﯩﺌﻮ ﻛﻮﺭﺗﺎ ﺳﺎﺭﻧﯩﯔ «ﺋﯩﺰﻣﯘ-ﺋﯩﺰ» ھېكاﻳﯩﺴﻰ ھەﻗﻘﯩﺪﻩ ھاﻳﺎﺟﺎﻧﻠﯩﻨﯩﭗ ﺳﯚﺯﻟﯩﮕﻪﻧﻠﯩﻜﯩﯖﯩﺰ ھېچ ﺋﯧﺴﯩﻤﺪﯨﻦ ﭼﯩﻘﻤﺎﻳﺪﯗ. ھېكاﻳﻪ ﻗﻪھرﯨﻤﺎﻧﻰ ﺋﯚﺗﻤﯜﺷﺘﻪ ﻳﺎﺷﯩﻐﺎﻥ ﺑﯩﺮ ﻛﻼﺳﺴﯩﻚ ﺷﺎﺋﯩﺮ ھەﻗﻘﯩﺪﻩ ﺋﺎﺟﺎﻳﯩﭗ ﺋﻪﺳﻪﺭ ﻳﺎﺯﯨﺪﯗ. ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﻪﺳﯩﺮﻯ ﺑﯩﺮﻣﯘﻧﭽﻪ ﭼﯘﻗﺎﻥ-سۈﺭﻩﻧﮕﻪ ﺳﻪﯞﻩﺏ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ. ﺋﯘﻧﻰ ﻳﯘﻗﯩﺮﻯ ﻻﯞﺍﺯﯨﻢ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﺎﻟﯩﻲ ﻣﯘﻛﺎﭘﺎﺗﻘﺎ ﺗﻪﯞﺳﯩﻴﻪ ﺋﯧﺘﯩﺸﻤﻪﻛﭽﻰ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﭘﻪﻳﺘﺘﻪ، ﺋﻪﺳﻪﺭ ﻗﻪھرﯨﻤﺎﻧﻰ ﺋﯚﺯﻯ ﻛﯚﻛﻜﻪ ﻛﯚﺗﯜﺭﮔﻪﻥ ھېلىقى ﻛﻼﺳﺴﯩﻚ ﺷﺎﺋﯩﺮﻧﯩﯔ ﺋﻪﺳﻠﯩﺪﻩ ﺋﯚﺗﯜﭖ ﻛﻪﺗﻜﻪﻥ ﺭﻩﺯﯨﻞ ﯞﻩ ﻣﯘﻧﺎﭘﯩﻖ ﺋﺎﺩﻩﻡ ئىكەنلىكىنى ﺑﯩﻠﯩﭗ ﻗﺎﻟﯩﺪﯗ. ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻣﻪﺷﯘﻗﯩﻐﺎ ﺋﯚﺯ ﻗﻮﻟﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻳﺎﺯﻏﺎﻥ ﺧﯧﺘﯩﻨﻰ ﻛﯚﺭﯨﺪﯗ-ﺩﻩ، ھەﻣﻤﻪ ﺋﯩﻤﺘﯩﻴﺎﺯﻻﺭﺩﯨﻦ ﯞﺍﺯ ﻛﯧﭽﯩﭗ، ﻛﻼﺳﺴﯩﻚ ﺷﺎﺋﯩﺮﻧﯩﯔ ﺳﺎﺗﻘﯩﻦ ﯞﻩ ﻣﯘﻧﺎﭘﯩﻘﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﭘﺎﺵ ﻗﯩﻠﯩﺸﻘﺎ ﻛﯩﺮﯨﺸﯩﺪﯗ.
ﺑﯘ ھېكايىنى ﺋﻪﺳﻠﯩﺸﯩﻤﻨﯩﯔ ﺳﻪﯞﻩﺑﻰ ﺷﯘﻧﯩﯖﺪﯨﻜﻰ، ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ھﺎﻳﺎﺗﯩﻤﯩﺰﺩﺍ ﻣﯘﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ھﺎﺩﯨﺴﯩﻠﻪﺭ ﺋﯧﺸﯩﭗ-ﺗﯧﺸﯩﭗ ﻳﯧﺘﯩﭙﺘﯘ. ﺗﯜﻧﯜﮔﯜﻧﻼ ﺗﻪﯕﺪﯨﺸﻰ ﻳﻮﻕ ﺋﺎﻟﯩﻴﺠﺎﻧﺎﺏ، ﺋﺎﺟﺎﻳﯩﭗ ﺗﻪﺷﻜﯩﻼﺗﭽﻰ ﺩﻩﭖ ﻛﯚﻛﻠﻪﺭﮔﻪ ﻛﯚﺗﯜﺭﯛﻟﮕﻪﻥ كىشىلىرىمىز ﺑﯜﮔﯜﻥ ﺩﯙﻟﻪﺕ ﺟﯩﻨﺎﻳﻪﺗﭽﯩﺴﻰ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﭼﯩﻘﯩﯟﺍﺗﯩﺪﯗ. ﻟﯧﻜﯩﻦ ھﺎﺯﯨﺮﻏﯩﭽﻪ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺑﯩﺮﻩﺭ ﻳﺎﺯﻏﯘﭼﯩﻤﯩﺰ ﻛﻮﺭﺗﺎﺳﺎﺭﻧﯩﯔ ﻗﻪھﺮﯨﻤﺎﻧﯩﺪﻩﻙ ﺋﯚﺯ ﺭﻭھﯩﻴﯩﺘﯩﻨﯩﻤﯘ، ﺋﻪﺗﺮﺍﭘﯩﺪﯨﻜﻰ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﭘﯩﻜﯩﺮ ﺗﻪﺳﻪﯞﯞﯗﺭﯨﻨﯩﻤﯘ ﺋﻮﯕﺘﻪﻱ-توڭتەي ﻗﯩﻠﯩﭗ، ﺋﯚﺯﯨﮕﻪ ﻗﺎﺭﺷﻰ، ھﺎﺯﯨﺮﻏﯩﭽﻪ ﻳﯜﺭﮔﯜﺯﯛﻟﯜﯞﺍﺗﻘﺎﻥ ﻧﺎﺗﻮﻏﺮﺍ ﺳﯩﻴﺎﺳﻪﺗﻠﻪﺭﮔﻪ ﻗﺎﺭﺷﻰ ﺑﯩﺮﻩﺭ ﺋﯩﺶ ﻗﯩﻠﻐﯩﻨﻰ ﻳﻮﻕ. ﻳﺎﻕ، ﻣﻪﻥ ﺋﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﻪﻟﻪﻣﻜﻪﺷﻠﻪﺭﻧﻰ ﺧﺎﺗﺎ ﻗﯩﻠﻐﯩﻨﻰ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺗﯩﺰ ﭘﯜﻛﯜﭖ ﻛﯚﺯ ﻳﺎﺵ ﺗﯚﻛﺴﯘﻥ ﺩﯦﻤﻪﻛﭽﻰ ﺋﻪﻣﻪﺳﻤﻪﻥ. ﺋﻪﻛﺴﯩﭽﻪ ﺋﺎﺷﯘ ﻳﺎﺯﻏﯘﭼﯩﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﺋﺎﭼﭽﯩﻖ ﻗﯩﺴﻤﻪﺗﻠﯩﺮﻯ ﻳﻮﻝ ﻗﻮﻳﻐﺎﻥ ﺧﺎﺗﺎﻟﯩﻘﻠﯩﺮﻯ، ﺗﻪﻣﻪﺧﻮﺭﻟﯘﻗﻰ ﺗﯜﭘﻪﻳﻠﯩﺪﯨﻦ ﻳﯜﺯ-ﺋﺎﺑﺮﻭﻳﯩﻨﯩﯔ ﺗﯚﻛﯜﻟﮕﻪﻧﻠﯩﻜﻠﯩﺮﻯ ﻣﯩﺴﺎﻟﯩﺪﺍ ﻳﺎﺷﻼﺭﻧﻰ ھﯘشىياﺭﻟﯩﻘﻘﺎ ﺋﯜندەﺷﻠﯩﺮﻯ ﻻﺯﯨﻢ، ﺩﻩﭖ ھﯧﺴﺎﺑﻼﻳﻤﻪﻥ. ﺑﯘﻧﯩﯖﺪﯨﻦ ﻳﺎﻟﻐﯘﺯ ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻴﺎﺗﯩﻤﯩﺰﻻ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﺑﻪﻟﻜﻰ ﻛﻪﻟﮕﯜﺳﻰ ﺋﻪﯞﻻﺩﯨﻤﯩﺰﻣﯘ ﻣﻪﻧﭙﻪﺋﻪﺕ ﻛﯚﺭﯨﺪﯗ، ﺋﺎﺩﺍﻟﻪﺕ ﺗﯩﻜﻠﯩﻨﯩﺪﯗ. ﯞﯨﺠﺪﺍﻧﯩﻤﯩﺰ ﭘﺎﻛﻼﻧﻤﯩﺴﯩﻤﯘ، ھېچبولمىغاندا ﻛﯩﺮﻯ ﻛﯧﺘﯩﺪﯗ. ﺷﯘﻧﯩﯔ ﺋﯚﺯﻯ ھﺎﻻﻟﻠﯩﻖ ﯞﻩ ﭘﺎﻛﻠﯩﻘﻘﺎ ﺗﺎﺷﻼﻧﻐﺎﻥ ﺑﯩﺮ ﻗﻪﺩﻩﻡ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ. ﺑﯜﮔﯜﻧﻜﻰ ﺋﺎﺷﻜﺎﺭﯨﻠﯩﻖ، ﭘﯜﺗﯜﻥ ﺋﯩﺘﺘﯩﭙﺎﻕ 19-ﻗﯘﺭﯗﻟﺘﯩﻴﻰ ﺑﻪﻟﮕﯩﻠﻪﭖ ﺑﻪﺭﮔﻪﻥ ﻳﻮﻝ ﺷﯘﻧﻰ ﺗﻪﻟﻪﭖ ﻗﯩﻠﯩﺪﯗ. ﺑﯘ ﻗﯘﺭﯗﻟﺘﺎﻱ ھﯚﺟﺠﯩﺘﯩﺪﻩ: «ﺋﺎﺷﻜﺎﺭﯨﻠﯩﻖ، ﺗﻪﻧﻘﯩﺪ ﯞﻩ ﺋﯚﺯ-ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﺗﻪﻧﻘﯩﺪ ﺋﺎﺧﯩﺮﻗﻰ ھﯧﺴﺎﺑﺘﺎ ﺧﻪﻟﻖ ﻣﻪﻧﭙﻪﺋﻪﺗﯩﮕﻪ ﺧﯩﺰﻣﻪﺕ ﻗﯩﻠﯩﺪﯗ. ﺟﻪﻣﺌﯩﻴﻪﺗﻨﯩﯔ ﺳﯩﻴﺎﺳﯩﻲ ﺗﻪﺭﻛﯩﺒﯩﻨﻰ ﺗﻮﻏﺮﺍ ﺋﻪﻛﺲ ﺋﻪﺗﺘﯜﺭﯛﭘﻼ ﻗﺎﻟﻤﺎﻱ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻛﯜﭺ-ﻗﯘﺩﺭﯨﺘﯩﻨﻰ، ھﺎﻳﺎﺗﻠﯩﻘﯩﻨﻰ، ﻣﻪﻧﯩﯟﯨﻲ ﺳﺎﻏﻼﻣﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﻧﺎﻣﺎﻳﯩﺶ ﻗﯩﻠﯩﺪﯗ»، ﺩﯦﻴﯩﻠﯩﺪﯗ.
ﺗﯜﻧﯜﮔﯜﻥ ﺳﯩﺰ ﺗﻮﻧﯘﻟﻐﺎﻥ ﺑﯩﺮ ﺋﺎﻟﯩﻤﻨﯩﯔ ﺗﯧﻠﯧﯟﯨﺰﻭﺭﺩﯨﻜﻰ ﻣﯘﻧﺎﭘﯩﻘﺎﻧﻪ ﭼﯩﻘﯩﺸﻰ ھەﻗﻘﯩﺪﻩ ﮔﻪﭖ ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ ﺋﯩﺪﯨﯖﯩﺰ. ﻣﻪﻥ ﺋﯘ ﭼﺎﻏﺪﺍ ھﯧﭽﻘﺎﻧﺪﺍﻕ ﺋﯩﭙﺎﺩﻩ ﺑﯩﻠﺪﯛﺭﻣﯩﺪﯨﻢ. ﻛﯚﻳﯜﻧﯩﺸﯩﯖﯩﺰﻧﻰ ﻗﯩﺰﯨﻘﻘﺎﻧﻠﯩﻖ ﯞﻩ ﻳﺎﺷﻠﯩﻘﺘﯩﻦ ﺑﻮﻟﯘﯞﺍﺗﯩﺪﯗ، ﺩﻩﭖ ﻗﺎﺭﯨﺪﯨﻢ. ﺋﺎﻟﯩﻤﺒﺎﻱ، ﻛﯩﻤﻠﻪﺭﮔﯩﺪﯗﺭ ﻳﺎﺧﺸﻰ ﻛﯚﺭﯛنۈﭖ تۈﺯۈﻛﺮﻩﻙ ﺋﻪﻣﻪﻟﮕﻪ ﺋﯧﺮﯨﺸﯩﺸﺘﯩﻦ ﺑﺎﺷﻘﺎ ﻗﺎﻳﻐﯘﺳﻰ بولمىغان ﺑﯘ ﺋﺎﺩﻩﻣﺪﯨﻦ ﺑﺎﺷﻘﺎ ﻧﯧﻤﻪ ﻛﯜﺗﯜﺵ ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ؟ ﺋﻪﺳﻠﯩﺪﻩ ﭘﻪﻥ ﺩﻭكتوﺭﻯ، ﺋﺎﻛﺎﺩﯦﻤﯩﻚ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﺧﻪﻟﻖ ﻣﻪﻧﭙﻪﺋﻪﺗﻰ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺯﻭﺭ ﺋﯩﺸﻼﺭﻧﻰ ﻗﯩﻠﯩﺸﻰ ﻛﯧﺮﻩﻙ. ﺋﺎﻛﺎﺩﯦﻤﯩﻚ ﺳﺎﺧﺎﺭﻭﯞﻧﯩﯔ، ﯞﯨﮕﺎﺳﻮﯞﻧﯩﯔ ﻳﺎﺩﺭﻭ ﻓﯩﺰﯨﻜﯩﺴﻰ ﺳﺎھﻪﺳﯩﺪﯨﻜﻰ ﻛﻪﺷﭙﯩﻴﺎﺗﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ھەممە ﺑﯩﻠﯩﺪﯗ. ﭘﺮﻭﻓﯧﺴﺴﻮﺭ ﻧﺎﺯﯨﻤﻪ ﺩېھقاﻥ ﺧﻮﺟﺎﻳﯩﯟﺍﻧﯩﯔ ﺋﯩﻠﻤﯩﻲ ﺋﯩﺰﺩﯨﻨﯩﺸﻠﯩﺮﻯ، ﺧﻪﻟﻖ ﺳﺎﻻﻣﻪﺗﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺳﺎﻗﻼﺵ ﻳﻮﻟﯩﺪﯨﻜﻰ ﺋﯩﺸﻠﯩﺮﻯ ﻣﺎﺧﺘﺎﺷﻘﺎ ﺳﺎﺯﺍﯞﻩﺭ، ﺋﺎﻛﺎﺩﯦﻤﯩﻚ ﺋﺎﺗﺎﺑﯧﻚ ﺋﯩﺸﺎﻧﻮﯞﻧﯩﯔ ﺗﺎﺭﯨﺨﯩﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﻗﺎﺭﺍ ﭼﺎﭘﻼﻧﻐﺎﻥ ﺳﻪھﯩﭙﯩﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﯧﭽﯩﺶ ﻳﻮﻟﯩﺪﯨﻜﻰ ﺋﯘﺭﯗﻧﯘﺷﻠﯩﺮﻯ ﻛﯩﺸﯩﻨﻰ ﺧﻮﺷﺎﻝ ﻗﯩﻠﯩﺪﯗ، ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺳﯩﺰ ﺋﯧﻴﺘﻘﺎﻥ ھېلىقى ﺋﺎﻟﯩﻢ ﭘﻪﻧﮕﻪ، ﺧﻪﻟﻘﻘﻪ ﻧﯧﻤﻪ ﺑﻪﺭﺩﻯ؟ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻗﺎﻳﺴﻰ ﺑﯩﺮ ﺋﻪﺳﯩﺮﻯ ﻗﻮﻟﺪﯨﻦ-ﻗﻮﻟﻐﺎ ﺋﯚتۈﭖ ﺋﻮﻗﯘﻟﺪﻯ؟ ﺗﺎﺭﯨﺦ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺷﯘﻏﯘﻟﻠﯩﻨﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﯘ ﺋﺎﻟﯩﻢ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﺍ ﺋﺎﺳﯩﻴﺎﻧﯩﯔ ﺭﻭﺳﯩﻴﯩﮕﻪ ﺋﯚﺯ ﺋﯩﺨﺘﯩﻴﺎﺭﻟﯩﻘﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻗﻮﺷﯘﻟﻤﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺋﯩﺴﭙﺎﺗﻠﯩﻐﯘﭼﻰ ھﯚﺟﺠﻪﺗﻠﻪﺭ ﺋﺎﺳﺎﺳﯩﺪﺍ ﻳﯩﺮﯨﻚ ﺋﻪﺳﻪﺭ ﻳﯧﺰﯨﺸﻰ ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ ﺋﯩﺪﯨﻐﯘ؟ ﺑﯘ ﺋﯩﺸﻘﺎ ﺋﯘ ﺋﺎﺩﻩﻣﻨﯩﯔ ﺋﯩﻠﻤﯩﻤﯘ، ﻗﺎﺑﯩﻠﯩﻴﯩﺘﯩﻤﯘ ﻳﯧﺘﯩﺪﯗ. ﻟﯧﻜﯩﻦ ﻳﺎﺯﻣﺎﻳﺪﯗ، ﻳﺎﺯﺍﻟﻤﺎﻳﺪﯗ! ﻗﺎﻳﺴﯩﺪﯗﺭ ﺑﯩﺮ ﻧﺎﺋﻪھﻠﻰ ﺗﺎﺭﯨﺨﯩﻤﯩﺰﻧﻰ ﻳﯜﺯ ﻗﯧﺘﯩﻢ ﺳﺎﺧﺘﯩﻼﺷﺘﯘﺭﺳﯘﻥ، ﻧﻪﭼﭽﻪ ﻣﯩﯔ ﻳﯩﻠﺪﯨﻦ ﺑﯧﺮﻯ ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﯩﻴﻪﺗﻜﻪ ﻧﻰ-ﻧﻰ ﺋﻪﻟﻼﻣﯩﻼﺭﻧﻰ ﺑﻪﺭﮔﻪﻥ ﺋﻪﯓ ﻗﻪﺩﯨﻤﯩﻲ، ﺋﻪﯓ ﻣﻪﺩﻩﻧﯩﻴﻪﺗﻠﯩﻚ، ﺋﻪﯓ ﺳﺎﯞﺍﺗﻠﯩﻖ ﺗﯜﺭﻛﯩﻲ ﺧﻪﻟﻘﯩﻨﻰ ﻳﺎﻟﻐﯘﺯ ﺭﯗﺱ ﺋﺎﻟﭙﺎﯞﯨﺘﯩﻨﻰ (ئېلىببەسىنى) ﺑﯩﻠﻤﯩﮕﯩﻨﻰ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺳﺎﯞﺍﺗﺴﯩﺰﻏﺎ ﭼﯩﻘﺎﺭﺳﯘﻥ، ﺋﯩﻨﻘﯩﻼﺏ ھارپىسىدىكى ﻣﻪﺩﻩﻧﯩﻲ ھاياتىمىزدا ﺋﯩﻠﻐﺎﺭ ﺋﯩﺸﻼﺭﻧﻰ ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ، ﻳﯧﯖﯩﻠﯩﻖ ﺗﻪﺭﻩﭘﺪﺍﺭﻟﯩﺮﻯ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﺟﻪﺩﯨﺘﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ھﺎﻳﺎﺗﻰ ﯞﻩ ﺋﯩﺠﺎﺩﯨﻨﻰ ﺋﯚﮔﯩﻨﯩﺶ تەقىبلەنسۇن، ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻴﺎﺕ ﺗﺎﺭﯨﺨﯩﻤﯩﺰﺩﺍ ھەمزە ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﯩﻠﻠﻪ ﺋﻮﻧﻼﭖ ﺗﺎﻻﻧﺘﻠﯩﻖ ﺷﺎﺋﯩﺮﻻﺭﻧﯩﯔ ﺑﻮﻟﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺳﯩﺮ ﺗﯘﺗﺴﯘﻥ، ﺑﯜﮔﯜﻧﻜﻰ ﻛﯜﻧﮕﻪ ﻛﯧﻠﯩﭗ ﺧﻪﻟﻖ ﻛﯧﯟﻩﺯﮔﻪ ﺳﯧﭙﯩﻠﮕﻪﻥ ﺋﻮﻧﻼﭖ ﺯﻩھﻪﺭﻟﯩﻚ ﺩﻭﺭﯨﻼﺭﺩﯨﻦ ﻗﯩﺮﯨﻠﯩﭗ ﻛﻪﺗﺴﯘﻥ، ﺋﯘ ﺋﺎﺩﻩﻣﮕﻪ ﺑﻪﺭﯨﺒﯩﺮ. ﻣﯚھﺘﻪﺭﻩﻡ ﺋﺎﻛﺎﺩﯦﻤﯩﻚ ھﻪﻣﻤﻪ ﻧﯧﻤﯩﮕﻪ ﻛﯚﺯﯨﻨﻰ ﻳﯘﻣﯘﭖ ﺗﯩﻠﯩﻨﻰ ﭼﯩﺸﻠﻪﭖ ﻳﯜﺭﯛﯞﯦﺮﯨﺪﯗ. ﺋﯩﺸﻘﯩﻠﯩﭗ ﺋﻮﺭﻧﯩﺪﯨﻦ، ھﯚﺭﻣﻪﺕ ﺋﯧﺘﯩﺒﺎﺭﯨﺪﯨﻦ ﺋﺎﻳﺮﯨﻠﯩﭗ ﻗﺎﻟﻤﯩﺴﯩﻼ ﺑﻮﻟﯩﯟﯦﺮﯨﺪﯗ.
ﻗﺎﭼﺎﻧﻜﻰ ﺋﺎﺩﻩﻣﻨﯩﯔ ﯞﯨﺠﺪﺍﻧﻰ ﺋﯚﻟﺴﻪ، ﺋﯩﻤﺎﻥ-ﺋﯧﺘﯩﻘﺎﺩﺗﯩﻦ ﺋﺎﻳﺮﯨﻠﺴﺎ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﯞﯗﺟﯘﺩﯨﻨﻰ ﭘﻪﺭﯞﺍﺳﯩﺰﻟﯩﻖ مەستخۇشلۇقى ﺋﯩﮕﯩﻠﻪﻳﺪﯗ. ھﺎﺯﯨﺮﻗﻰ ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻲ ھاﻳﺎﺗﯩﻤﯩﺰﺩﺍ ﺋﺎﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﻣﻪﺳﺘﺨﯘﺷﻠﯘﻕ ھۆكۈم سۈرۈۋاتمامدۇ؟ ﺑﯩﺰ ﻣﺎﺧﺘﺎﭖ، ﻛﻼﺳﺴﯩﻜﻘﺎ ﭼﯩﻘﯩﺮﯨﭗ ﻗﻮﻳﻐﺎﻥ ﻳﺎﺯﻏﯘﭼﯩﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﺋﻪﺳﻪﺭﻟﯩﺮﻯ ھﯧﭽﻘﺎﻧﺪﺍﻕ ﻣﻪﻧﯩﯟﯨﻲ ﭘﻪﺯﯨﻠﻪﺗﻠﻪﺭﮔﻪ ئىگە ﺋﻪﻣﻪﺳﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ھېچكىم ﻳﯜﺭﻩﻛﻠﯩﻚ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﻐﺎ ﻗﻮﻳﺎﻟﻤﺎﻳﯟﺍﺗﻤﺎﻣﺪﯗ؟ ﻧﻰ-ﻧﻰ ﭘﻪﻥ ﺩﻭكتورﻟﯩﺮﻯ، ﭘﻪﻥ كاندىداتلىرى ﺋﺎﻟﯩﻤﻤﻪﻥ، ﺩﻩﭖ ﻣﻪﻳﺪﯨﺴﯩﻨﻰ ﻛﯧﺮﯨﭗ ﻳﯜﺭﯛﺷﯜﭘﺘﯘ. ﺋﯘﻻﺭ ﺋﻪﺳﻠﯩﺪﻩ ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻲ ﺗﻪﻧﻘﯩﺪﭼﻰ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﺑﻪﻟﻜﻰ ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻲ ﻣﻪﺩﺩﺍھﻼﺭﺩﯗﺭ. ﺋﯚﺗﻜﻪﻥ ﻳﯩﻠﻘﻰ ﻳﯩﻠﻠﯩﻖ ﭘﺮﻭﺯﺍ ﻣﯘھﺎﻛﯩﻤﻪ ﻳﯩﻐﯩﻠﯩﺸﯩﺪﺍ ﺳﯩﺰﻧﯩﯔ ﺋﯧﻴﺘﻘﺎﻥ ﭘﯩﻜﯩﺮﻟﯩﺮﯨﯖﯩﺰﺩﯨﻦ ﺑﻪﻛﻤﯘ ﺧﻮﺷﺎﻟﻼﻧﺪﯨﻢ. ۋەھالانكى، ﻳﯩﻐﯩﻦ ﺭﻩﺋﯩﺴﻰ ﺳﯩﺰﮔﻪ ﺑﯧﺮﯨﻠﮕﻪﻥ ﯞﺍﻗﯩﺘﻨﯩﯔ ﺗﯜﮔﯩﮕﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺋﯧﻴﺘﯩﭗ، «ﺋﺎﻟﺪﻯ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻧﻮﺑﯩﻞ ﻣﯘﻛﺎﭘﺎﺗﻰ ﺋﯧﻠﯩﯖﺪﻩ، ﺋﺎﻧﺪﯨﻦ ﺑﺎﺷﻘﯩﻼﺭﻏﺎ ﺋﻪﻗﯩﻞ ﺋﯚﮔﯩﺘﯩﯔ»، ﺩﻩﭖ ﻟﻮﻗﻤﺎ ﺳﯧﻠﯩﭗ ﮔﯧﭙﯩﯖﯩﺰﻧﻰ داۋاملاشتۇرۇشقا ﺋﯩﻤﻜﺎﻥ ﺑﻪﺭﻣﯩﺪﻯ. ﺷﯘ ﭼﺎﻏﺪﺍ ﺳﯩﺰ ﺗﻪﻧﻘﯩﺪﭼﻰ ﺋﻮﻣﻮﺭﺯﺍﻕ ﺋﻮﻟﺠﺎﺑﺎﻳﯩﯟﻗﺎ: «ﺳﯩﺰ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺋﻪﺳﯩﺮﯨﻤﻨﻰ ھېكايە ﺋﻪﻣﻪﺱ ﺩﯦﮕﻪﻧﺪﯨﻦ ﻛﯚﺭﻩ، ﺑﯘ ﻧﻪﺭﺳﻪ ﺋﻮﻏﺮﯨﻼﻧﻐﺎﻥ ﺩﯦﺴﯩﯖﯩﺰ ﺧﯘﺷﺎﻝ ﺑﻮﻻﺗﺘﯩﻢ. ﺳﻪﯞﻩﺑﻰ ﺑﯘ ھېكايەمنى ﻛﻮﺭﺗﺎﺳﺎﺭﻧﯩﯔ ‹ﯞﻩﺳﯟﻩﺳﻪ› ﻧﺎﻣﻠﯩﻖ ھېكايىسىگە ﺗﻪﻗﻠﯩﺪ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻳﺎﺯﻏﺎﻧﻤﻪﻥ» ﺩﯦﺪﯨﯖﯩﺰ. «ﯞﻩﺳﯟﻩﺳﻪ» جاھان ﺧﻪﻟﻘﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﺋﻮﻧﻼﭖ ﺗﯩﻠﯩﻐﺎ ﺗﻪﺭﺟﯩﻤﻪ ﻗﯩﻠﯩﻨﯩﭗ ﺳﯚﻳﯜﻟﯜﭖ ﺋﻮﻗﯘﻟﺴﯘﻧﯘ، ﺋﯚﺯﺑﯧﻚ ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻴﺎﺗﻰ ﻣﯘﺗﻪﺧﻪﺳﯩﺴﻰ بولغان ﺋﺎﺩﻩﻡ ﺋﺎﺷﯘ روھتا ﻳﯧﺰﯨﻠﻐﺎﻥ ﺋﻪﺳﻪﺭﻧﻰ ھېكايە ﺋﻪﻣﻪﺱ ﺩﻩﭖ ھېسابلىسۇن. ﺑﯘ ﻧﯧﻤﻪ؟ ﭘﯩﻜﺮﻯ ﻣﻪﺟﺮﯗھلۇقمۇ ﻳﺎﻛﻰ ﺳﺎﯞﺍﺗﺴﯩﺰﻟﯩﻘﯩﻤﯘ؟ ﺑﯩﺰ ﺗﺎ ھازىرغىچە ﺑﯩﺮ ﭼﺎﻏﻼﺭﺩﺍ ﻳﯧﺰﯨﻠﻐﺎﻥ ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻴﺎﺕ ﺩﻩﺭﺳﻠﯩﻜﻠﯩﺮﻯ سەۋىيىسىدە ﭘﯩﻜﯩﺮ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻛﯧﻠﯩﯟﺍﺗﯩﻤﯩﺰ. ﺑﯘ ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺋﯚﺯ ﺋﯩﺸﯩﻤﯩﺰﻏﺎ ﯞﯨﺠﺪﺍﻧﻪﻥ ﻳﺎﻧﺪﺍﺷﻤﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻤﯩﺰﻧﯩﯔ، ﺯﯨﻤﻤﯩﻤﯩﺰﮔﻪ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭﻧﻰ ﻣﻪﺭﯨﭙﻪﺗﻠﯩﻚ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﻣﻪﺳﺌﯘﻟﯩﻴﯩﺘﯩﻨﯩﯔ ﻳﯜﻛﻠﻪﻧﮕﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ھېس ﻗﯩﻠﻤﺎﺳﻠﯩﻘﯩﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﻧﻪﺗﯩﺠﯩﺴﯩﺪﯗﺭ. نېمىشقا ﺑﯩﺰﺩﻩ ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻲ ﺗﻪﻧﻘﯩﺪ ﺳﻪﯞﯨﻴﯩﺴﻰ ﺑﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﺗﯚﯞﻩﻥ؟ ئېھتىماك ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻴﺎﺗﯩﻤﯩﺰ ﺗﻪﻧﻘﯩﺪﺗﯩﻦ ﺗﯚﯞﻩﻥ تۇرىدىغاندۇ؟ ئېھتىمال ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ ﺑﯩﺰ ھەر ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ئېھتىماللىقنى ﺑﯩﺮ ﭼﻪﺗﻜﻪ ﻗﺎﻳﺮﯨﭗ ﻗﻮﻳﯘﭖ، ﺑﺎﺭ ﻣﻪھﺴﯘﻻﺗﯩﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﺋﺎﺩﯨﻞ ﺑﺎھاﻟﯩﻤﺎﻳﻤﯩﺰ؟ ﻳﺎﻛﻰ ﯞ.ﺋﺎﺳﺘﺎﭘﯩﻴﯩﯟﻧﯩﯔ «ﻣﯧﻨﯩﯔ ﻗﺎﺭﯨﺸﯩﻤﭽﻪ ﺗﻪﻧﻘﯩﺪﭼﻰ ﻗﺎﺭﺍﯞﯗﻝ ﯞﻩ ﺳﯜﭘﯜﺭﮔﯩﭽﻰ ﺑﻮﻟﯘﺷﻰ، ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻲ ﻣﻪﻳﺪﺍﻧﯩﻤﯩﺰﺩﯨﻜﻰ ھﻪﺭﺧﯩﻞ ﺋﻪﺧﻠﻪﺕ-ﭼﺎﯞﺍرﻻﺭﻧﻰ ﺗﺎﺯﯨﻠﯩﺸﻰ ﻛﯧﺮﻩﻙ. ﻟﯧﻜﯩﻦ ﻣﻪﻥ ﺋﻮﻧﻼﭖ ﺩﻭكتور ﯞﻩ ﺋﺎﻛﺎﺩﯦﻤﯩﻜﻼﺭ ﺋﯩﭽﯩﺪﯨﻦ ﻣﯘﻧﺪﺍﻕ ﺋﯩﺸﻘﺎ ﻻﻳﯩﻖ ﺑﯩﺮﻣﯘ ﺗﻪﻧﻘﯩﺪﭼﻰ ﺗﺎﭘﺎﻟﻤﯩﺪﯨﻢ» ﺩﯦﮕﯩﻨﯩﺪﻩﻙ، ﺑﯩﺰﺩﻩ ھەقىقىي ﺗﻪﻧﻘﯩﺪﭼﻰ ﻳﻮﻗﻤﯘ؟
ﺋﺎﻟﯩﻤﺒﺎﻱ! ﺋﺎﻧﺪېرﺳﯩﻨﻨﯩﯔ ﻳﺎﻟﯩﯖﺎﭺ ﭘﺎﺩﯨﺸﺎھ ھەققىدىكى ﭼﯚﭼﯩﻜﻰ ﺋﯧﺴﯩﯖﯩﺰﺩﯨﻤﯘ؟ ﺋﯘﻧﯩﯖﺪﺍ ﻗﯩﭙﻴﺎﻟﯩﯖﺎﭺ ﭘﺎﺩﯨﺸﺎھ «ﻛﯩﻴﯩﻤﯩﯖﯩﺰ ﻧﯧﻤﺎﻧﭽﻪ ﭼﯩﺮﺍﻳﻠﯩﻖ، ﺋﯚﺯﯨﯖﯩﺰﮔﻪ ﻧﯧﻤﯩﺪﯦﮕﻪﻥ ﻳﺎﺭﺍﺷﻘﺎﻥ» ﺩﯦﮕﻪﻧﺪﻩﻙ ﺳﯚﺯﻟﻪﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻣﺎﺧﺘﯩﻠﯩﺪﯗ. ھېچكىم ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻳﺎﻟﯩﯖﺎﭼﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺋﯧﻴﺘﯩﺸﻘﺎ جۈﺭﺋﻪﺕ ﻗﯩﻠﻤﺎﻳﺪﯗ. ﺋﺎﺧﯩﺮﯨﺪﺍ ﺋﺎﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺑﯩﺮ ﻣﻪﺭﺕ ﺗﯧﭙﯩﻠﯩﺪﯗ-ﺩﻩ، ﭘﺎﺩﯨﺸﺎھ ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﺍﻧﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺑﯩﻠﯩﺪﯗ. ﯞﺍﻗﺘﻰ ﻛﯧﻠﯩﭗ ﺑﯩﺰﻣﯘ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺋﻪھﯟﺍﻟﻐﺎ ﭼﯜﺷﯜﭖ ﻗﺎﻟﻤﺎﺳﻤﯩﺰﻣﯘ؟ ﻛﯧﻴﯩﻨﻜﻰ ﭼﺎﻏﻼﺭﺩﺍ ﻣﻪﺗﺒﯘﺋﺎﺕ ﺳﻪھﯩﭙﯩﻠﯩﺮﯨﺪﻩ ﺋﯚﺯﺑﯧﻜﯩﺴﺘﺎﻥ ﻳﺎﺯﻏﯘﭼﯩﻠﯩﺮﻯ ﻣﯩﺮﻣۇھﺴﯩﻦ، ﺋﯩﺒﺮﺍھﯩﻢ رەھىم، ﭘﺮﻭﻓﯧﺴﺴﻮﺭ ھاپىز ﺋﺎﺑﺪﯨﺴﻪﻣﻪﺗﻮﯞﻻﺭﻧﯩﯔ ﻳﺎﺯﻏﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﻛﯚﺭﯛﭖ ھەيران ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ. ﺋﯘﻻﺭ ﺋﺎﺷﻜﺎﺭﯨﻠﯩﻘﻨﻰ، ﺷﻪﺧﺴﯩﻲ ﺗﻪﻟﻪﭖ ﺩﻩﯞﺍﻟﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﻐﺎ ﻗﻮﻳﯘﭖ نوﻣﯘﺳﺴﯩﺰﻟﯩﻖ ﻗﯩﻠﯩﺸﻨﯩﯔ ﺑﯩﺮ پۇرسىتى ﺑﯩﻠﺴﻪ ﻛﯧﺮﻩﻙ. ﻳﯧﺸﻰ ﻳﻪﺗﻤﯩﺸﻜﻪ بېرىپ، ﺑﯘ ﺩﯗﻧﻴﺎﺩﯨﻦ ﺋﯘ ﺩﯗﻧﻴﺎﺳﻰ ﻳﯧﻘﯩﻨﻠﯩﺸﯩﭗ ﻗﺎﻟﻐﺎﻥ ﺑﯘ ﻛﯩﺸﯩﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺧﻪﻟﻘﻘﻪ ﺋﯧﻴﺘﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺯﯙﺭﯙﺭ ﮔﻪﭘﻠﯩﺮﻯ، ﻛﯚﯕﯜﻝ ﺋﺎﺭﺯﯗﻟﯩﺮﻯ، ﻳﯜﺭﯨﻜﯩﻨﻰ ﺋﺎﺯﺍﺑﻼﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﺋﯚﻛﯜﻧﯜﺷﻠﯩﺮﻯ، ﺋﻪﺩﻩﺑﯩﻴﺎﺗﯩﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﭼﻮﯓ ﺋﻮﻣﯘﻣﯩﻲ ﺩﻩﺭﺩﻟﯩﺮﻯ، ﺧﻪﻟﻘﻘﻪ ﻳﻪﺗﻜﯜﺯﯨﺪﯨﻐﺎﻥ ﺋﺎﺭﻣﺎﻧﻠﯩﺮﻯ ﻳﻮﻗﻤﯩﺪﯗ؟ ﺑﯘﻻﺭﻧﻰ ﺋﻮﻳﻠﯩﺴﯩﯖﯩﺰ ﻣﯧﯖﯩﯖﯩﺰﮔﻪ ﺳﺎﻧﺠﯩﻖ ﺗﯘﺭﯗﭖ، ﻳﯜﺭﯨﻜﯩﯖﯩﺰ ﺋﯧﺰﯨﻠﯩﭗ ﻛﯧﺘﯩﺪﯗ. ﺋﻪﭘﺴﯘﺳﻜﻰ، ﺋﻮﻳﻠﯩﻤﺎﻱ ﺋﯩﻼﺟﯩﯖﯩﺰ ﻳﻮﻕ. ﭼﯜﻧﻜﻰ ﺑﯜﮔﯜﻧﻜﻰ ﺋﺎﺷﻜﺎﺭﯨﻠﯩﻖ ﺷﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﺋﯜﻧﺪﻩﻳﺪﯗ. ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺋﺎﺭﺯﯗﻳﯩﻤﯩﺰ ﺑﯩﺰﺩﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻨﻜﯩﻠﻪﺭ ھېلىقى ﻳﺎﻟﯩﯖﺎﭺ پادىشاھنىڭ ئەھۋالىغا ﭼﯜﺷﯜﭖ ﻗﺎﻟﻤﯩﺴﯘﻥ، ﺷﻪﺧﺴﯩﻲ ﺩﻩﯞﺍ ﯞﻩ ﺋﺎﻏﺮﯨﻨﯩﺸﻼﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﺑﻪﻟﻜﻰ ﻣﻪﻧﯩﯟﯨﻴﻪﺗﻨﻰ ﻳﯜﻛﺴﻪﻟﺪﯛﺭﯨﺪﯨﻐﺎﻥ ﻣﻪﺳﯩﻠﯩﻠﻪﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ شوﻏﯘﻟﻼﻧﺴﯘﻥ. ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭﮔﻪ ﺗﯧﺨﯩﻤﯘ ﻛﯚﭖ ﭘﺎﻳﺪﺍ ﻳﻪﺗﻜﯜﺯﺳﯘﻥ. ﺋﺎﺩﻩﻡ ﯞﯨﺠﺪﺍﻧﯩﻨﻰ ﻗﯩﻴﻨﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﺋﯩﺸﻼﺭﻧﻰ ﻗﯩﻠﻤﺎﺳﻠﯩﻘﻰ ﻛﯧﺮﻩﻙ. ﺑﯘﻧﯩﯔ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﺗﻪﻣﻪﺧﻮﺭﻟﯘﻗﺘﯩﻦ ﺗﺎﺭﺗﯩﺸﻰ، ﺑﻮﻟﯘﭘﻤﯘ ﺋﯚﺯﯨﮕﻪ ﺋﻮﺧﺸﺎﺵ ﺋﺎﺩﻩﻣﺪﯨﻦ ﺑﯩﺮﻩﺭ ﻧﻪﺭﺳﻪ كۈﺗﻤﻪﺳﻠﯩﻜﻰ ﻛﯧﺮﻩﻙ. ﺗﻪﻣﻪﺧﻮﺭ ﺧﯘﺩﺩﻯ ﺳﯚﯕﻪﻙ ﺗﯘﺗﻘﺎﻥ ئىگىسى ﺋﺎﻟﺪﯨﺪﺍ ﻗﯘﻳﺮﯗﻗﯩﻨﻰ ﺷﯩﭙﺎﯕﻠﯩﺘﯩﭗ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ ﺋﯩﺘﻘﺎ ﺋﻮﺧﺸﺎﻳﺪﯗ. ﺋﯧﺘﯩﻘﺎﺩﻟﯩﻖ ﺋﺎﺩﻩﻡ ھېچقاچان، ھېچكىمدىن ﺑﯩﺮﻩﺭ ﻧﻪﺭﺳﻪ ﻛۈﺗﻤﻪﻳﺪﯗ. ﺋﯘ ﭘﻪﻗﻪﺕ ﺋﯚﺯﯨﮕﻪ ﺋﯩﺸﯩﻨﯩﭗ ﯞﯨﺠﺪﺍﻧﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻳﺎﺷﺎﻳﺪﯗ. «ﻳﻪﺭ ﻳﯜﺯﯨﺪﻩ ﺑﯩﺮ ﺋﯩﻤﺎﻧﻠﯩﻖ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﺑﺎﺭ ﺋﯩﻜﻪﻥ، ﻗﯩﻴﺎﻣﻪﺕ ﻗﺎﻳﯩﻢ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯗ»، ﺩﯦﮕﻪﻥ ﮔﻪﭖ ﺑﺎﺭ. ﻣﻪﻥ ﺑﯘ ﮔﻪﭘﻜﻪ ﺋﯩﺸﯩﻨﯩﻤﻪﻥ. ﺗﯧﺨﻰ ﻗﯩﻴﺎﻣﻪﺕ ﺑﻮﻟﻤﯩﻐﺎﻧﯩﻜﻪﻥ، ﺋﻪﺗﺮﺍﭘﯩﻤﯩﺰﻏﺎ ﺧﺎﻟﯩﺲ ﻛﯚﺯ ﺗﺎﺷﻠﯩﺸﯩﻤﯩﺰ، ﺋﯧﺘﯩﻘﺎﺩﻟﯩﻖ ﻛﯩﺸﯩﻠﻪﺭﻧﻰ ﻛﯚﺭﺳﻪﻙ ﺑﯧﺸﯩﻤﯩﺰدا ﻛﯚﺗﯜﺭﯛﺷﯩﻤﯩﺰ ﻛﯧﺮﻩﻙ. ﺋﯧﺘﯩﻘﺎﺩ – ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻨﻰ ﭘﻪﺳﻠﯩﻜﺘﯩﻦ، ھەرقانداق ﺗﻪﻣﻪﺩﯨﻦ، ﺭﻩﺯﯨﻠﻠﯩﻜﺘﯩﻦ ﺳﺎﻗﻼﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ھىدايەت ﻧﯘﺭﻯ! ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺑﯘ ﻧﻪﺭﺳﻪ ھﻪﻣﻤﻪ ﻛﯩﺸﯩﮕﻪ ﻧﯧﺴﯩﺐ ﺑﻮﻟﯩﯟﻩﺭﻣﻪﻳﺪﯗ. ﺋﯧﺘﯩﻘﺎﺩﻟﯩﻖ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﺋﯚﺯﯨﮕﻪ ﺭﺍﯞﺍ ﻛﯚﺭﮔﻪﻥ ﻧﻪﺭﺳﯩﺪﯨﻦ ﺑﺎﺷﻘﯩﻼﺭﻧﯩﻤﯘ ﺗﯧﺰﺭﻩﻙ بەھرىمەن ﻗﯩﻠﯩﺸﻘﺎ ﺋﺎﻟﺪﯨﺮﺍﻳﺪﯗ.
ﺋﺎﻟﯩﻤﺒﺎﻱ! ﻳﻪﺗﻤﯩﺶ ﻳﯩﻠﺪﯨﻦ ﺑﯧﺮﻯ ﻳﺎﻟﻐﺎﻥ-ﻳﺎﯞﯨﺪﺍﻗﻼﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﯚﺯﯨﻤﯩﺰﻧﻰ ﺋﺎﻟﺪﺍﭖ ﻳﺎﺷﯩﺪﯗﻕ. ﻳﺎﺳﺎﻟﻐﺎﻥ ﺧﯘﺩﺍﻻﺭﻏﺎ ﭼﻮﻗﯘﻧﯘﭖ، ﺭﻩﺯﯨﻞ، ﮔﯘﻧﺎھﻠﯩﻖ ﻗﯩﻠﻤﯩﺸﻼﺭﻏﺎ ﭘﺎﺗﺘﯘﻕ. ﻛﯧﻠﯩﯔ، ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺋﺎﺷﻜﺎﺭﯨﻠﯩﻖ، ﺗﻪﯕﻠﯩﻚ ﺷﺎﻣﯩﻠﻰ كۆتۈرۈلگەن ﺑﯜﮔﯜﻧﻜﻰ ﻛﯜﻧﺪﻩ «ھەقىقەتنى ﻏﺎﭘﯩﻞ، ناھەق ﻧﻪﺭﺳﯩﻠﻪﺭﮔﻪ ﺋﻮﺭﺍﭖ ﻳﻮﺷﯘﺭﻣﺎﯕﻼﺭ، ﺋﯘﻧﻰ خەلقتىن پىنھان ﺗﯘﺗﻤﺎﯕﻼﺭ» ﺩﯦﮕﻪﻥ ﺩﺍﻧﺎ ھېكمەتكە ﺋﻪﻣﻪﻝ ﻗﯩﻠﯩﭗ، ﻛﯩﺸﯩﻠﻪﺭ ﻗﻪﻟﺒﯩﮕﻪ ﺋﯧﺘﯩﻘﺎﺩ ﻧﯘﺭﯨﻨﻰ ﻳﻪﺗﻜﯜﺯﯛﺷﻜﻪ تىرىشايلى. ﻳﻪﺭ ﻳﯜﺯﯨﺪﻩ ﺋﺎﺭ-نوﻣﯘﺳﻨﻰ ﺑﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ، ﺋﯩﻤﺎﻧﻠﯩﻖ ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺗﯧﺨﯩﻤﯘ ﻛﯚﭘﯩﻴﯩﺸﯩﻨﻰ ﺗﯩﻠﻪﻳﻠﻰ.
(ﺋﯚﺯﺑﯧﻜﯩﺴﺘﺎﻧﺪﺍ ﭼﯩﻘﯩﺮﯨﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ «ﻳﺎﺵ ﻛۈﭺ» ﮊﯗﺭﻧﯩﻠﯩﻨﯩﯔ 89-ﻳﯩﻠﻠﯩﻖ 3-ﺳﺎﻧﯩﺪﯨﻦ مۇھەممەت ﭘﻮﻻﺕ ﻧﻪﺷﯩﺮﮔﻪ ﺗﻪﻳﻴﺎﺭﻟﯩﻐﺎﻥ، «ﺗﻪﯕﺮﯨﺘﺎﻍ»، «ﺋﯩﺸﭽﯩﻼﺭ ھەرىكىتى» ﮊﯗﺭﻧﺎﻟﻠﯩﺮﯨﺪﺍ ﺋﯧﻼﻥ ﻗﯩﻠﯩﻨﻐﺎﻥ، ﺋﺎﺑﺪﯗﻗﻪﻳﻴﯘﻡ ﺋﯩﻤﯩﻦ ﺋﺎﯞﺍﺯﯨﺪﺍ ﺋﯜﻥ ﻟﯧﻨﺘﯩﺴﻰ ﭼﯩﻘﻘﺎﻥ. )
2011/02/07
ئۇيغۇر زىيالىي – ئەدىبلىرىمۇ يۈزلىرىنى سوغۇق سۇدا يۇيۋېتىپ كېلىپ، تەكرار ئوقۇپ ، ئەينەككە قايتا قاراشلىرى زۆرۈر بولغان ئېسىل ماقالە.
2011/02/08
ﺋﯧﺘﯩﻘﺎﺩ – ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻨﻰ ﭘﻪﺳﻠﯩﻜﺘﯩﻦ، ھەرقانداق ﺗﻪﻣﻪﺩﯨﻦ، ﺭﻩﺯﯨﻠﻠﯩﻜﺘﯩﻦ ﺳﺎﻗﻼﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ھىدايەت ﻧﯘﺭﻯ! ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺑﯘ ﻧﻪﺭﺳﻪ ھﻪﻣﻤﻪ ﻛﯩﺸﯩﮕﻪ ﻧﯧﺴﯩﺐ ﺑﻮﻟﯩﯟﻩﺭﻣﻪﻳﺪﯗ. ﺋﯧﺘﯩﻘﺎﺩﻟﯩﻖ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﺋﯚﺯﯨﮕﻪ ﺭﺍﯞﺍ ﻛﯚﺭﮔﻪﻥ ﻧﻪﺭﺳﯩﺪﯨﻦ ﺑﺎﺷﻘﯩﻼﺭﻧﯩﻤﯘ ﺗﯧﺰﺭﻩﻙ بەھرىمەن ﻗﯩﻠﯩﺸﻘﺎ ﺋﺎﻟﺪﯨﺮﺍﻳﺪﯗ.
ھەقىقەت ھەممە يەردىن ئۇچۇراپ تۇرىدۇ . ئۇنى كۆرگىلى كۆز ،ھېس قىلغىلى تىرىك قەلب بولمىسا بىكار . . .
2011/02/09
‹‹روھچىن›› ،‹‹يۇكسەل›› ئىككى قىرىندىشىمنىڭ باھاسى ماڭا بەك ياقتى
2011/02/09
ھەقىقەتەن خېلى يەرلەردە تەشۋىق قىلغۇدەك ئىسىل ماقالىكەن.
ماڭا بەكلا يېقېپ قالدى، شوڭا سىزنىڭ رۇخسىتىڭىزنى ئالمايلا كومپىيوتىرىمغا ساقلىۋالدىم. ئالدىرىماي ئولتۇرۇپ يەنە بىر نۆۋەت ئوقۇپ چىقاي دەيمىنا…. 
2011/02/10
بولسا ئۈن ھۆججىتىنى چۈشۈرۈش بىلەن تەمىنلىگەن بولسىڭىز؟
2011/02/17