ئەمەتجان ساۋۇت ئۆزقان

زامان-زامانلاردىن تىڭلايمەن مەغرۇر،

مەھمۇد، يۈسۈفلەردىن بىر سادا كېلەر:

«ئانا تىل ئەركىڭدۇر، ئانا تىل غۇرۇر،

ئانىڭسىز ھەر كىشى بىر گەدا كېلەر…»

تۇغۇلغان ئىكەنمەن تىلى بار ئەلدە،

         ئانام: «‹ئىڭڭە›لىگەن،- دەيتتى،-ئۇيغۇرچە».

     ئاتام: «ئېغىزلاندىڭ ئۇشبۇ ‹ھەسەل› دە،-

دەيتتى،-قەدىرلىسەڭ ئەرزىيدۇ شۇنچە».

داغىستان شائىرى رەسۇل ھەمزاتوۋىچ ھەمزاتوف داغىستاننىڭ خۇنزاخ رايونىغا قاراشلىق سادا قىشلىقىدا خەلق شائىرى ھەمزات ساداسا ئائىلىسىدە دۇنياغا كەلگەن. ئۇ بىر نەچچە يىل ئوقۇتقۇچىلىق قىلغان، كېيىن(1945—1950) موسكىۋادا م گوركىي نامىدىكى ئەدەبىيات ئىنىستىتوتىدا ئوقۇغان. رەسۇل ھەمزاتوفنىڭ ئىجادىيىتى 1937–يىللىرى لىرىك شېئىر يېزىشتىن باشلانغان. ئۇ كىتابخانلارغا«ھارارەتلىك ئىشىق ۋە كۆيدۈرگۈچى ئازاب»(1943)، «مېنىڭ ۋەتىنىم»(1950)، «بىزنىڭ تاغلار»(1947)، «ئاكامنىڭ قىساسى»(1952)، «داغىستان باھارى»(1955)، «تۇغۇلغان يىلىم»(1950)، «قەلبىم تاغلاردا»(1959) كەبى ئون نەچچىلىگەن شېئىرىي توپلاملارنى، «تاغ قىزى»(1958) ۋە «ئاتام بىلەن سۆھبەت»(1953) قاتارلىق داستانلارنى تەقدىم قىلغان.

ئۇ «تۇغۇلغان يىلىم» شېئىرلار توپلىمى ئۈچۈن 1952–يىلى دۆلەت مۇكاپاتىغا ئېرىشكەن،كۆپلىگەن تىللىرغا تەرجىمە قىلىنىپ نەشىر قىلىنغان «يۈكسەك يۇلدۇزلار»   ناملىق شېئىر توپلىمى ئۈچۈن  لېنىن مۇكاپاتىنىڭ ساھىبى بولغان.