«ئانا يۇرت» رومانىدىن تەرمىلەر

 ئەمەل تۇتقۇچىنىڭ قولى قاتىلنىڭ قولىغا ئوخشاپ كېتىدۇ. ھەق بىلەن ناھەق ھەر كۈنى ئۇنىڭ قولىدا ئېلىشىدۇ.

         بۇ دۇنيادا مەڭگۈلۈك ۋاپا يوق. يولدىن ئازغانلاردا راستچىللىق ۋە پاكلىق بولمايدۇ، ئۇلارنىڭ پىكىر –خىيالى ھەمىشە جاپا سېلىش بولۇپ ، مەردانە كىشىلەرگە پايدا كۆرسەتمەيدۇ.

              مۇتائالى خەلپىتىم كىتاپلارنى  ئوقۇۋېتىپ، ئۆزىچىلا بۇقۇلداپ يىغلىدى. ئۇنىڭ كۆز ئالدىدا مىڭلىغان ھەسرەتلىك چىرايلار پەيدا بولدى. ئۇلارنىڭ ئاۋازىمۇ ،چىرايلىرىمۇ ئوخشاش: بىزگە نىجاتلىق بەرگىن خۇدايىم ، بىزمۇ يەر- يۈزىدىكى  باشقا ئىنسانلارغا ئوخشاش ئىمانىمىز، غۇرۇرىمىز ۋە بەخت-سائادىتىمىز بىلەن ياشايلى.
                                                                                               .—ئانا يۇرت رومانى