【作者】：孟浩然
　　
　　北山白云里，隐者自怡悦。
　　相望试登高，心随雁飞灭。
　　愁因薄暮起，兴是清秋发。
　　时见归村人，沙行渡头歇。
　　天边树若荠，江畔舟如月。
　　何当载酒来，共醉重阳节。

كۈز مەزگىلى ۋەنشەن تېغىغا چىققاندا جاڭۋۇغا ئاتاپ

مېڭ خاۋرەن

ياسىن ھاۋازى تەرجىمىسى

تاغ ئۆزە ئاق بۇلۇت ئۈزەر بىتىنىم،

خۇررەملىك ئىلكىدە يايرىدى تېنىم.

 

ئېگىزگە ياماشتىم يىراق باققىلى،

تۇرنىلار قاتارى ئۇچتى يۈرىكىم.

 

ھاياجان ئۇرغۇيدۇ كۈز زىننىتىدىن،

گۇگۇمنىڭ سۈرىدىن قوزغالدى غېمىم.

 

ئاۋۇلغا قايتقانلار قۇملۇقنى بېسىپ

كېچىكتە توختاشتى، پەس باققان چېغىم.

 

بۇيىدەك بىلىندى ئۇپۇقتا دەرەخ،

يېنىمدا ھىلال ئاي، قاشتا قېيىقىم.

 

كېلەرسەن بۇياققا قاچانمەي ئېلىپ؟

ئايەمدە ئىچىشكە قويماي بىر تېمىم.

 

تاڭ دەۋرى شېىرلىرىدىن 300  دېگەن كىتابتىن