سوتلاش ۋە جازالاش

كەلگۈسىدىكى جازالىنىشتىن قورقۇش، خۇنخورنى ھەرگىزمۇ خۇن تۆكۈشتىن چەكلەپ قالالمايدۇ.
كۆپ يىللاردىن كېيىن، بىزنىڭ بىر ئەۋلاد ئەۋرىلىرىمىز بىزنىڭ تۈرمە-زىندانلىرىمىز، سوت ۋە ئۆلۈم جازالىرىمىزنى تىلغا ئېلىشار، خۇددى بىز بۈگۈنكى كۈنلۈكتە ئوتتۇرا ئەسىردىكى ئوتتا كۆيدۈرۈپ ئۆلتۈرۈش جازاسىنى «نېمە ئۈچۈن ئۇلار ئۆزلىرى قىلىۋاتقان شۇ ئىشىنىڭ ھەم ھاماقەتلىك، ھەم قەبىھ ئىكەنلىكىنى تونۇپ يېتەلمىگەندۇ؟» دېگەندەكلا.
تەبىئەت قوينىدا، بىر ئادەمنى ھاراق ئىچىشكە مەجبۇر قىلىدىغان، ياكى قوشنىسىغا يامانلىق ئىستەشكە مەجبۇر قىلىدىغان ھېچقانداق قائىدە-قانۇن مەۋجۇت ئەمەس.
دەل-دەرەخلەر گەرچە مەلۇم مەزگىل قايچا بىلەن قىرقىلىش ۋە شەكىل چىقىرىلىش تەقدىرىدىن قېچىپ قۇتۇلالمىسىمۇ، ئۇ يەنىلا خۇدا ئاتا قىلغان تەبىئىي ھالىتى بويىچە ئۆسىۋېرىدۇ. بىز خاتالىق سادىر قىلغان بالىلارنى جازالىغىنىمىزدا، بۇ نۇقتىنى ئېسىمىزدە چىڭ تۇتۇشىمىز كېرەك، چۈنكى، بىزنىڭ تۇغما تەبىئىتىمىز ئاخىرى بىزگە ھۆكۈمرانلىق قىلىدۇ، ئاقىۋەت بىز ئۇنىڭ يوشۇرۇن ئىقتىدارىغا ئاساسەن ئۆسۈپ يېتىلىۋېرىمىز.

10-ئاينىڭ 15-كۈنى