مەن ئانامنىڭ يېنىدا ياتتىم

     ئانام كېسە كارۋىتىدا ياتاتتى ، مەن بولسام ئانامنىڭ كارۋىتىنىڭ يېنىغا ئورۇنلاشتۇرۇلغان كومپىيوتىرنىڭ ئالدىدا ئولتۇرۇپ توردا بىرنىمىلەر بىلەندۇر ھەپىلىشىپ ئولتۇراتتىم .

     بەزى ۋاقىتلاردا ئانام ئۇخلاپ قالاتتى . بىراق كۆپ قسىم ۋاقىتلاردا دېگۈدەك ئويغاق ئولتۇراتتى . ئۇ ئويغۇنۇپ بالىكوندا بىردەم ھەرىكەت قىلغاندىن سىرىت ئاساسەن دېگۈدەك كارىۋاتتا تۇرۇسقا قاراپ كۆزى ئوچۇق ھالەتتە بىر نۇقتىغا تىكىلگىنىچە جىمجىت ياتاتتى .

     ئانام ، بەزى ۋاقىتلاردا يەنە دەرىزىدىن سىرىتقا قاراپ ئاللىقانداقتۇر بىركىملەرنى ئىزدەۋاتقاندەك ئۇ يەر بۇ يەرلەرگە قاراپ كېتەتتى . بەزى ۋاقىتلاردا ئۇ ماڭا سىناق تەرىقىسىدە ئۇزۇندىن- ئۇزۇنغا گەپ قىلىپ كېتەتتى . ئۇ يەنە ئۆزىنىڭ قايسى ۋاقىتلاردا قانچىلىك ساغلام ئىكەنلىكىنى  ، بىر كۈندە نۇرغۇن ئىشلارنىڭ ھۆددىسىدىن ئۆزى يالغۇز چىقىپ كەتكەنلىكىنى سۆزلەپ كېتەتتى . مۇشۇنداق ۋاقىتلاردا مەن بىزارلىق ھىس قىلغاندەك ، كومپىيوتىر ئېكرانىدىن كۆزۈمنى ئۈزمەي تۇرۇپ ئۇنىڭغا :

    – ئانا ئۇ گەپلەرنى دەۋەرمىسەڭ قانداق ؟ نېمىشقا داۋاملىق ئۆزەڭنىڭ كېسىلى توغرىسىدىلا سۆزلەپ كېتىسەن ؟ دەپ كېتەتتىم .

   مۇشۇنداق ۋاقىتلاردا ئانام بىر ئېغىزمۇ سۆز قىلمايتى . بىراق بىز ئاز ۋاقىتتىن كېيىن يەنە ئۆزى بىلىپ -بىلمەي گەپ باشلاپ كېتەتتى- دە يەنە بىردەم قاقشايتى.

   بىر قېتىم ئانام تۇيۇقسىز بىر ئۇرۇندۇقىنى  مېنىڭ يېنىمغا تارىتپ يېقىن كېلىپ ئولتۇرۇپ:

  – كومپىيوتىرنىڭ يېنىدا ئەتىدىن كەچكىچە ئولتۇرىسەن ، نېمە ئش قىلىۋاتىسەن ؟ چارچىمامسەن ؟ دەپ گەپ باشلىدى.

   – پاراڭلىشىۋاتىمەن . دېدىم مەن ئىپادىسىزلا .

    – پاراڭلىشىۋاتىمەن ؟! كىم بىلەن پاراڭلىشىۋاتىسەن ؟  ئانام يەنە يېنىشلاپ سورىدى .

    – باشقا جايلىق بىرسى بىلەن ، تۇنۇشمايمىز.

    – تۇنۇشمايمىز ؟ ئانام قىزىقىپ قالغان بولسا كېرەك ، ماڭا تېخىمۇ يېقىن ئولتۇرۇپ سوراپ كەتتى . سەل چۈشەنگەندەكمۇ قىلاتتى . نېمە توغۇرلۇق پاراڭلىشىۋاتىسىلەر ؟

  – دېيىشكىدەكمۇ گەپ يوق ، مۇنداقچە تاغدىن – باغدىن پاراڭلىشىۋاتىمىز .

  – ھە ! ئانام ئاڭقىرالمىغاندەك بىر دەم قاراپ تۇرغاندىن كېيىن ، كىچىك ئۇلۇغ تىنىۋىتىپ يەنە كارۋىتىغا بېرىپ ياتتى .

   مەن يەنە بىردەم پاراڭلاشقاندىن كېيىن ئىختىيارسىزلار ئانام تەرەپكە بۇرۇلۇپ ئۇنىڭغا قارىدىم . ئانام كارۋاتتا تۇرۇسقا قاراپ كۆزىنى بىر نۇقتىغا تىككىنىچە ياتاتتى .

   يۈرۈكۈم تۇيۇقسىز بىر خىل سوقۇپ كەتتى …

   مەن ئاتاقتا بۇ يەردە ئانامغا ھەمراھ بۇلۇپ ، ئۇنىڭغا تاماق ئېتىپ بېرىش، چاي قۇيۇپ بېرىشتىن باشقا يەنە ئۇنىڭغا نېمە قىلىپ بېرەلىدىم ؟ ئۆز ئۆزەمدىن سوراپ كەتتىم .

  ئانام مېنى تۇغقان ۋاقىتىدا كېسەلگە گىرىپتار بۇلۇپ قاپتىكەن ، ئۇزۇن يىللاردىن بېرى كېسەللىك ئازابى تارتىپ كەلدى . يېقىنقى يىللاردىن بۇيان يەنە ئۇنىڭغا نۇرغۇلىغان كېسەللەر چاپلاشتى .بەلكىم ئانام ھەر يىلى كېسەلبۇلۇپ قالغانلىقتىن بولسا كېرەك ، ئۆزىمۇ ئانچە بەك پىسەنت قىلىپ كەتمەيتتى . بىز بىر ئائىلىدىكى ئۈچ پەرزەنت ھەپتە ئاخىرىدا ئۆيگە قايتىپ كەلگەن ۋاقىتلاردا بولسا  ئۇنىڭغا ياردەملىشىپ بېرىپ بىز ئاز بولسىمۇ ئىش قىلىشىپ بېرەيلى دېسەك ئۇ بىزنى يېقىن يۇلاتمايتى .  ئۆزى يالغۇز بىردەم ئۇ ئىشنى  بىردەم بۇ ئىشنى قىلىپ پايپىتەك بۇلۇپ كېتەتتى . بىزمۇ بۇنىڭغا ئادەتلىنىپ كەتكەن ئىدۇق .

   بۇ قېتىم ئانام بۇرىنقىغا قارىغاندا بەكرەك ئېغىر ئاغىرىپ قالدى . بىردەم ماڭسىلا چىرايلىرى سارغىيىپ ، بەدەنلىرى تىتىرەپ كېتەتتى . ئۇ راستىنلا ئاغىرىپ قالدى ، بىراق بىزنىڭ ھېسىداشلىقىمىزغا ، كۆيۈنىشىمىزگە ئېرىشەلمىدى . ئۇ  كىمنى كۆرسە ئاغرىنىپ يۈرۈتتى . بىزمۇ ئۇنى رەنجىتىپ يۈرۈپ ھارغۇزۇپ قويغان ئىدۇق .ئانام ھەر قېتىم ئاغىرىپ قالغان ۋاقىتلىرىدا بولسا خۇددى بىرەر ئىشنى خاتا قىلىپ قويغاندەك بىزگە بىې ئېغىزمۇ تىنىپ قويمايتتى . بىراق ئۇ نېمىنى خاتا قىلدى ؟

  مەن كومپىيوتىرنى ئۆچۈرۈپ ، ئانامغا بىر ئىستاكان چاي قۇيۇپ بەردىم . ئۇ مېنىڭ گەپ قىلىشىمنى كۈتمەيلا ماڭا قاراپ :

  – كومپىيوتىرغا قاراۋېرىپ كۆزلىرىڭىمۇ ھېرىپ كەتكەندۇ ، كاراتقا چىقىپ بىردەم ئارم ئېلىۋالغىن ، دېدى .

    مەن بېشىمنى لىڭىشتىپلا ، كارۋاتقا چىقىپ ، ئانام يېپىنغان ياتقاننىڭ بىر بۇرجىكىنى تارتىپ ئانامنىڭ يېنىدا ياتتىم . ئانا ئۆزنىڭ مامۇق چاپىنىنى ئۈستۈمگە يېپىپ قويغاچ :

    – پار توختاپ قاپتۇ ، بىرلا ياتقان بىلەن ئۇخلىساڭ توڭلاپ كېتىسەن دەپ گەپ قىستۇرۇپ قويدى .

    – مەن ئۇخلىمىدىم ، ئاپا ، سەن ماڭا ئۆزەڭنىڭ ئىلگىرىكى ئىشلىرىڭىزنى سۆزلەپ بەرگىنە ، مەن ھېكايە قىلىپ يازسام بۇلامدۇ – بولمامدۇ ، ئاڭلاپ باقاي دېدىم .

    ئانام ھەيراق قالغاندەك بىردەم نېمە دېيىشىنى بىلەلمەي تېڭىرقاپ قالدى . مەن ئۇنىڭ گەپ قىلىشىنى سەۋىرچانلىق بىلەن ساقلاپ ، ئۇنىڭ كۆزلىرىگە تىكىلگىنىمچە ياتاتتىم . ئانامنىڭ يېنىدا يېتىپ مۇشۇنداق ئىللىق بىرخىل سېزىم قەلبىمنى لەرزىگە كەلتۈردى . مەن ئۆزەمنىڭ  ئاللىقاچان نەچچە يىل كەينىمگە يېنىپ كەتكەنلىكىمنى ئۇنتۇپ قالدىم .        

 ئاپتۇرى: ۋاڭ شىياۋ مىڭ

   تەرجىمە قىلغۇچى: ئىزتىل

مەنبە : خەنزۇچە نەشىردىكى 2007-يىللىق 22-سان «ئوقۇرمەن»ژۇرنىلى