ئۆلگەندىن كېيىن

ئادەم قانچە ئۇزۇن ئۆمۈر كۆرگەنچە ئۆزىنىڭ ھاياتىنى شۇنچە ئوچۇق ئىلغا قىلالايدۇ. نامەلۇم نەرسىلەر بىلىپ بولۇنغان نەرسىگە ئايلىنىدۇ، بۇ جەريان تاكى ئۆلگۈچە داۋاملىشىدۇ. ئۆلۈم مىنۇتلىرىدا، بىز ھەممىنى ئوچۇق كۆرۈپ يېتەلەيمىز، پانىي دۇنيادىكى بارچە نەرسىلەرنى چۈشىنەلەيمىز.
ئۆلۈش جىسمىمىزنىڭ بىر خىل ئۆزگىرىشى، بەلكى ئەڭ چوڭ ۋە ئەڭ ئاخىرقى ئۆزگۈرىشىدۇر.
ئۆلۈشتىن ئىبارەت ئاداققى ئۆزگىرىشتىن كېيىن يەنە نېمە ئىشلار يۈز بېرىدىغىنىنى بىز بىلمەيمىز. ھېچكىممۇ، ئۆزىنىڭ ئۆلگەندىن كېيىنكى كەچۈرمىشلىرىنى يېزىپ قالدۇرىدىغان ئادەم مەۋجۇت ئەمەس، دەپ ئېيتىپ باقمىغان. بىزنىڭ بىلىدىغىنىمىز پەقەتلا، ئۆلگۈچىدىن ھېچقانداق ئۇچۇرغا ئىگە بولالمايدىغىنىمىز. ئۆلگۈچىنىڭ باشتىن كەچۈرىدىغىنىمۇ بىزنىڭكىگە ئوخشاش، ئۇلارمۇ بىزنىڭ ھېچقانداق ئۇچۇرىمىزغا ئىگە بولالمايدۇ.
مەن تېخى باياملا بىرسىنىڭ دېرىزەم ئالدىدىن ئۆتۈپ كەتكىنىنى كۆرۈپ قالدىم. ئۇ مېنىڭ دېرىزەم سىرتىدىن لىپپىدە ئۆتۈپ كەتتى، بىراق، مەن بىلدىمكى، ئۇ بۇنىڭدىن بۇرۇنمۇ مېڭىۋاتقان ئادەم، شۇ مىنۇتتا دېرىزە ئالدىدىن مېڭىپ ئۆتۈپ كەتتى، بۇنىڭدىن كېيىنمۇ تېخى داۋاملىق ماڭىدۇ.

10-ئاينىڭ 30-كۈنى