يېقىندا يازغۇچىلار مۇنبىرىدە مەلىكە مۇھەممەد ئايزىت ئىسىملىك بىر تورداشنىڭ ”ئەسلىدە مەن شامال،سەن ئىدىڭ يامغۇر“ ناملىق بىر پارچە شېئىرىنى ئۇچىرىتىپ قالىدىم. ھەمدە ئۆزۈمچە ئىلھامىم تۇتۇپ بۇ شېئىرغا ئاتاپ بىر پارچە مۇشائىرە يازغان ئىدىم. كىيىن بۇ مۇشائىرە داۋاملىشىپ بىر مۇنچە لېرىكىلارنىڭ بارلىققا كېلىشىگە سەۋەبچى بولدى. بۇ مۇشائىرىدىن باشقا تورداشلارنىڭمۇ ھۇزۇرلىنىشى ئۈچۈن،ھەممىنى توپلاپ بىلوگىمغا كۆچۈرۈپ كەلدىم.

ئۇنداق بولسا مۇشائىرە باشلاندى،تۆۋەندىكىسى مەلىكە مۇھەممەد ئايزىتنىڭ بىرىنچى پارچە شېئىرى:

 

ئەسلىدە مەن شامال ،سەن ئىدىڭ يامغۇر

 

مەلىكە مۇھەممەت ئايزىت

 

تىزىمغا بىشىڭنى قۇيۇپ مۇلايىم،

ئولتۇرغان تۇرقۇڭنى ئەسلىدىم بۈگۈن.

سائەتنىڭ كۆزىگە غەمكىن تىكىلىپ ،

ئەسلىمە ئىچىگە تاشلاندىم پۈتۈن.

 

ئەسلىدە مەن شامال ،سەن ئىدىڭ يامغۇر،

ئايرىلماي يۈرەتتۇق سۆيىشىپ پىنھان.

چۈشمەستىن تاللارنىڭ چاچلىرى كۆلگە ،

ئەينەكتەك چىقىلىپ،چۇل بولدۇق  سەرسان.

 

يېشىل چۈش ھەققىدە يازغان شېئىرىمنى،

ئوقۇدۇم بۇلۇتنىڭ باغرىغا تاراپ.

ئالمىدىم كۈنلۈكنى ئىسىلغان مىختىن،

دېرىزەم ئەينىكى تۇرغاچ پارقىراپ

 

 

مېنىڭ بىرىنچى پارچە مۇشائىرەم

 

ئەسلىدە مەن شامال، سەن ئىدىڭ يامغۇر.

مەن سېنى قوغلايتتىم،سەنمۇ مېنى ھەم.

ئىككىمىز سۈرەلمەي ۋىسال پەيزىنى،

يۈرىمىز ھەسرەتكە تاپالماي مەلھەم.

 

بىر قەتىرە تامچاڭنى ئايىدىڭ مەندىن،

چاڭقىغان دىلىمغا سۇنمىدىڭ شاراپ.

سەۋدايى بولغاچقا ئىشقىڭدا سېنىڭ،

تاغلارغا سوقۇلۇپ چېكىمەن ئازاپ.

 

يېنىڭغا كەلگەندە توختىغىن بىر پەس،

ھىدىڭنى ھىدلاشقا بەرگىنە پۇرسەت.

دائىما تۇتۇلۇپ،يۈرمىگىن باتناپ،

ياغدۇرغىن بىر مەرتە ماڭىمۇ شەپقەت.

 

گۈلدۈرلەپ كەلگەندە گۈلدۈرماما ھەم،

باغلارغا بىرلىكتە كېلەيلى يىتىپ.

ھەسەن ۋە ھۇسەننى ماڭايلى بويلاپ،

يورۇتسۇن يوللارنى چاقماقلار چېقىپ.

 

بەزىدە قوشۇلۇپ دەريا-دېڭىزغا،

ئاقايلى سۆيگۈنىڭ تۇمۇرى تامان.

نەپەسنى نەپەسكە ئۇلايلى بىردەم،

بۇلۇتلار ھەسرەتتە چېكىشسۇن پىغان.

 

بىر سۆيۈپ ھىجراننى بەرسەڭمۇ مەيلى،

بىر كۆيۈپ ئوتۇڭدا ئايلىناي كۈلگە.

بەختلىك سانايمەن ئۆزۈمنى شۇنچە،

نەۋايى مىسالى ئېرىشسەم گۈلگە.

 

ئايزىتنىڭ جاۋاپ مۇشائىرىسى(1)

  

تىزىمغا بىشىڭنى قۇيۇپ مۇلايىم،

ئولتۇرغان تۇرقۇڭنى ئەسلىدىم بۈگۈن.
سائەتنىڭ كۆزىگە غەمكىن تىكىلىپ ،

بىدارلىق  ئىچىدە ئۆتتى ئاھ ،بۇ تۈن.

 

ئەسلىدە مەن شامال ،سەن ئىدىڭ يامغۇر،
ئايرىلماي يۈرەتتۇق سۆيىشىپ پىنھان.
چۈشمەستىن تاللارنىڭ چاچلىرى كۆلگە ،

ئەينەكتەك چىقىلىپ،بولدۇق مىڭ  سەرسان.

 

يېشىل چۈش ھەققىدە يازغان شېئىرىمنى،
ئوقۇدۇم بۇلۇتنىڭ باغرىغا چىلاپ.
ئالمىدىم كۈنلۈكنى ئىسىلغان جايدىن،

يۇيۇلسۇن ھەسرىتىم ،يۇيۇلسۇن شۇتاپ.

 

 

مېنىڭ ئىككىنچى پارچە مۇشائىرەم

 

تىزلىرىم تالسىمۇ ئولتۇرۇپ مەزمۇت،

سىلىسام چېچىڭنى ھاياجان بىلەن.

توختىتىپ ۋاقىتنىڭ قەدەملىرىنى،

چۈشەنسەم غەملىرىڭ سىرىنى تىرەن.

 

لىۋىڭدىن تامچىغان شىرىن شەربەتنى،

تۇيدۇرماي ھاۋاغا ئىچسەم گۈپپىدە.

ئۆرتىنەر كۆرەلمەي بىزنى رىئاللىق،

چۈشۈڭگە شۇڭغىغان ئاشۇ كېچىدە.

 

ھەسرىتىڭ قانچىلىك بولسىمۇ ئېغىر،

ئالمىغىن كۈنلۈكنى ئېسىلغان جايدىن.

سورىغىن ھىجىراننىڭ قىيناشلىرىنى،

سىنى دەپ ھەممىدىن كەچكەن گادايدىن.

 

يۇيۇلغان ھەسرىتىڭ قۇرۇسۇن پاكىز،

كەلمىگىن بۇلۇتنى باغرىڭغا چىللاپ.

قاچانكى چېقىلسا كۆڭۈل ئەينىكىڭ،

يېنىمغا تارتىنماي كەلگىن ئۇدۇللاپ.

 

ئايرىلماي سۆيۈشۈپ يۈرەيلى پىنھان،

چۈشمەستىن تاللارنىڭ چاچلىرى كۆلگە.

دىدارنى مەڭگۈلۈك قالايلى ساقلاپ،

سائەتنى توغرلاپ ساناقسىز نۆلگە

 

2011-يىلى 10-ئاينىڭ 13-كۈنى كورلا شەھرىدە يېزىلدى

 

 

ئايزىتنىڭ جاۋاپ مۇشائىرسى(2)

 

تىڭشايمەن سائەتنىڭ چىكىلدىشىنى،

ياستۇقۇم يۇمشاق ،ئۇيقۇسىز تۈنۈم.

ھىلالنىڭ ئىقىپتۇ تارتقان سۈرمىسى،

ئاھ،يەنە ئۆتتىغۇ سەنسىز بىر كۈنۈم.

 

سېغىنىش ،سېغىنىش يەنە سېغىنىش،

تىۋىشسىز ئۆتمەكتە ھەربىر كۈن تولۇق.

رەنجىدىم كۈنلۈكنى چەككەن يامغۇردىن،

شامالنىڭ قوشۇمىسى تۈرۇلگەچ  سۇغۇق.

 

ئىككىمىز ئارسىغا چۈشكەن يامغۇرنى،

قوشساقلا تۇلاتتى چوقۇم بىر دەريا.

شامالنىڭ قولىدا يامغۇرنىڭ ھىدى،

تۇيۇقسىز ئىشىكىم ئىچىلدى قىيا.

 

مېنىڭ ئۈچىنچى پارچە مۇشائىرەم

 

ئاڭلىدىم يۈرىكىڭ شىۋىرلىشىنى،

ئازابىڭ تامچىغان تۈندە ئويغىنىپ.

يېشىڭغا قوشۇلۇپ ئاققاندا سۈرمەڭ،

ئاھ،دېدىم پىغاندا كەتتىم تولغىنىپ.

 

تەلمۈردۈم،زارىقتىم ھەمدە سېغىندىم،

كۈندۈزۈم تىۋىشسىز،تۈنلىرىم شاۋقۇن.

بىرلىشىپ چۈشۈمدە يامغۇر ۋە شامال،

كۆتۈردى قەلبىمدە ھەيۋەتلىك دولقۇن.

 

دولقۇنلار ئەۋجىدىن يانمىسۇن،دېدىم،

ئويغىنىپ كېتىشتىن قۇرۇقتۇم شۇ كېچە.

يامغۇرنىڭ ھىدىنى پۇرىدىم قانماي،

چۈشلىرىم پەيلىدىن چۆچۈپ يانغىچە.

 

كۆرۈپسەن تۈرۈلگەن قوشۇمامنىلا،

رەنجىمە دەرتلىرىم ئېغىر بەك ئېغىر.

قارىماي ئېچىلغان ئىشىككە قىيا،

نەزەر سال يۈرىكىم لەختە ھەم يېغىر.

 

 

ئېقىتقىن غېمىڭنى چېچىڭغا ئوراپ،

ئالارمەن بىر كۈنى دەريادىن سۈزۈپ.

سېغىنىش ۋىسالغا ئالماشقان پەيتتە،

تۇرارسەن يېنىمدا بەختلىك كۈلۈپ.

 

ئايزىتنىڭ جاۋاپ مۇشائىرسى(3)

 

سۈزۈك سۇدىن سۈزەلمەي سەۋر،

يىرتىۋەتتىم يازغان خېتىمنى.

ئۇششاق قەغەز كەتتى سۇ بىلەن،

سىلاپ قالدىم دەرەخ غولىنى.

 

خىياللىرىم  كەتتى قۇش بولۇپ،

چۇقۇپ  باقتىم يىشىل ياپراقنى.

شىلدىر –شىلدىر سۆيۈملۈك تىۋىش ،

سۆيۈپ ئۆتتى تاشنىڭ يۈزىنى.

 

غېرىپسىنىپ تۇرغان ئورۇندۇق،

كەتكىن دەيدۇ ئۆيۈمگە مېنى.

خوش دەپ قويۇپ يېشىل چىملارغا،

ساناپ باقتىم چۈشكەن چىچىمنى.

 

بۈگۈن بىلەن ئەتە ئارسىدا ،

كەتتى بىردىن سايەم كىچكلەپ.

تۇمار ئاستىم ئەگمە كوچىغا،

پەقەت ساڭا ئاق تېلەك تىلەپ.

 

مېنىڭ تۆتىنچى پارچە مۇشائىرەم

 

پارە-پارە بولغان خېتىڭنى،

ئوقۇپ باقاي ئالدىرماي چېتىپ.

چۈشۈپ كەتكەن ئاشۇ چېچىڭنى،

ساقلاپ قوياي ئارغامچا ئېشىپ.

 

ئۇچۇپ كەتكەن خىيال قۇشۇڭنى،

تۇتاي سۆيگۈ دېنىمنى چېچىپ.

يوقىماستا سۆيۈملۈك سايەڭ،

كۆرىۋالاي قېنىپ ۋە قېنىپ.

 

ئاڭلاپ باقاي تىۋىشلىرىڭنى،

ئىزى قالغان تاشنىڭ يۈزىدە.

سەن چوقۇغان يېشىل ياپراقنى،

ساقلاپ قالاي سارغايتماي كۈزدە.

 

جەم بولغۇسى يېشىل چىملىقتا،

سەن تىلىگەن تىلەكلەر ھەممە.

تۇمار ئاسقان ئەگمە كوچاڭدا،

بىز بىرلىكتە قىلغاندا سەيلە.

 

غېرىپسىنىپ قالماس ئورۇندۇق،

ھەم زورلىماس سېنى كېتىشكە.

ئېسىڭدە تۇت بۇنى يامغۇرۇم،

ئالدىرىما خەير-خوش دېيىشكە.

 

ئايزىتنىڭ جاۋاپ مۇشائىرسى(4)

 

چارچاش ئۈنگەن كۆڭۈل بېغىمغا،

ھەمرا قىلدىم شېئرلىرىڭنى.

بۇلۇتلارغا قارايمەن غەمكىن،

كۆرەلمەستىن  ئاقار يۇلتۇزنى.

 

چاچلىرىمنى نەچچە تاراپمۇ،

ماڭلىيىمغا چۈشىرەلمىدىم.

شامال دىدىم يىنىمغا قاراپ،

يامغۇر بولۇپ يولۇڭغا باقتىم.

 

شامال ،شامال دېدىم پىچىرلاپ،

كۈندەشلىكىم تۇتتى شەبنەمگە.

يامغۇرىڭمەن ئىچىڭدىكى بىر،

ئۇنۇتمىغىن مېنى ئەبەدكە .

 

مېنىڭ بەشىنچى پارچە مۇشائىرەم

 

ئۇنۇتۇشتىن ئاچما سۆز ھەرگىز،

بۇلۇت ھامان كېتىدۇ تاراپ.

ماڭلىيىڭنى چۈشۈرمە زىنھار،

پىشانەڭنى كەتمىسۇن يالاپ.

 

تامچىلارغا قانماس بۇ يۈرەك،

شەبنەملەردىن يۈرمىگىن كۈنلەپ.

كەلگىن تولا ئىنتىزار قىلماي،

بۇ باغرىمغا ياغقىن چېلەكلەپ.

 

ئىزدىمىگىن ماڭغان ئىزىمنى،

چۈشۈپ كەتكەن ئاقار يۇلتۇزدىن.

ھىدلا بەلكى مېنىڭ ھىدىمنى،

دەريا بويىدا ئۈنگەن يالپۇزدىن.

 

باققان بولساڭ يولۇمغا مېنىڭ،

پات ئارىدا بارارمەن ئۇچۇپ.

لېۋىڭدىكى شېرىن-شەربەتنى،

ئالتۇن جامغا ئىچەرمەن قۇيۇپ.

 

ئايزىتنىڭ جاۋاپ مۇشائىرسى(5)

 

سېغىنىش سىغدالغان يۈرەك تېۋىشى ،

تۇرىدۇ ئۇپۇققا  ئۈمۈدسىز قاراپ .

تاغىقىم تارىسا ئۇزۇن چىچىمنى ،

ھەي،شامال دەپ قالدىم ئىچىمدىن قاناپ.

 

بەك ئۇزۇن سۇزۇلۇپ تورىدۇ كۈتۈش،

دەرەخنىڭ تىرنىقى كىتىپتۇ ئۈسۈپ.

ئالدىمغا ،كەينىمگە يىنىپ ماڭىمەن،

كۈنلەمچى شامال دەپ ئىچىمدە كۈلۈپ.

 

مەن يامغۇر ،سەن شامال پىنھان ئىككىمىز،

ھىجراندا بەزىدە قالىمىز قىيداپ .

مۇبادا ئىككىمىز تەڭ كەلسەك ئەگەر،

قالىدۇ ئادەملەر ئۆزىگە قاراپ .

سېغىنىش ئالماشقان  ۋىسال كۈنىدە ،

يۇلتۇزدەك باغرىڭغا كىتىمەن تاراپ.

 

مېنىڭ ئالتىنچى پارچە مۇشائىرەم

 

سۆيگۈنىڭ تەشۋىشى يامانكەن جېنىم،

ھەتتاكى ئۆزىدىن قالاركەن كۈنلەپ.

پىنھاندا تولغىنىپ يىغلاركەن تېخى،

تۇتقۇنغا ئايلانغان كەپتەردەك ئۈنلەپ.

 

قىزىللىق ياماشقان كۆزلىرىڭ بىلەن،

ئۇپۇققا ئۈمىدسىز قارىما زىنھار.

قىزارسا كۇپايە ئايدەك يۈزلىرىڭ،

سۆيگۈمنى تىۋىشسىز قىلغاندا ئىزھار.

 

قېيدىما ھىجراننىڭ باردۇر ۋىسالى،

يۇلتۇزلار چاقنىغان ئاشۇ ئاخشامدا.

تىڭشىغىن ماڭغاندا ئالدى-كەينىڭگە،

ھەسرىتىم ئاياندۇر مۇڭلۇق ناخشامدا.

 

ئالايلى بىرلىكتە ئاشۇ دەرەخنىڭ،

يامغۇردا تىز ئۆسكەن تىرناقلىرىنى.

سۇ قۇيساڭ، قاپارغان قوللىرىم بىلەن،

مەن يۇياي يېرىلغان بارماقلىرىنى.

 

كۈتۈشنىڭ يولىدىن كېتىمىز ئۇزاپ،

ئادەملەر ئۆزىگە قاراپ قالغاندا.

سېغىنىش ئالمىشار ۋىسال كۈنىگە،

باغرىڭنى باغرىمغا مەھكەم تاڭغاندا.

 

2011-يىلى10-ئاينىڭ14-كۈنى

 

ئايزىتنىڭ جاۋاپ مۇشائىرسى(6)

 

سەھەر بىلەن موڭلاندىم يەنە،

گۈلگە باقسام ياپراقمۇ غېرىپ.

پىنھان پۇراپ يالپۇز ھىدىنى،

چىقىپ كەتتىم ئۆزۈمدىن تىزىپ .

 

ئىچىلمىدى يەنە دەرىزەم ،

بەرق ئۇرغان گۈللەرگە كۈلۈپ.

شىۋىر-شىۋىر سۈيۈملۈك ئاۋاز،

تىڭىۋالدىم قولۇمنى كىسىپ.

 

ۋىسال پەيتى بولسىمۇ قىسقا،

يامغۇر ،شامال بولايلى ئەركەم.

سېغىنىشنىڭ قارا كېچىسى ،

سۆيىۋالغان  يامغۇرنى بىردەم.

 

مېنىڭ يەتتىنچى پارچە مۇشائىرە

 

ئەنسىرەتمە مېنى يامغۇرۇم،

قوللىرىڭنى ھىجراندا كېسىپ.

سېغىنىشنىڭ ئاپئاق كېچىسى،

جىمجىتقىنە كېلىمەن يىتىپ.

 

ئېچىلمىسا گۈللۈك دېرىزەڭ،

مېنى پەقەت بىر مىنۇت ساقلا.

تاڭ سەھەردە مۇڭلانماي ئەركەم،

دەرتلىرىڭنى دېگىن بىراقلا.

 

شىۋىر-شىۋىر سۈيۈملۈك ئاۋاز،

مەن ئەۋەتكەن سۆيگۈ مەكتۇبى.

چىقىپ كەتمە ھەرگىز ئۆزۈڭدىن،

بۇ خىيالىڭ بەكلا ئەسەبىي.

 

ئولتۇرمىغىن غېرىپ سىياقتا،

يۈرمە پىنھان ئۈمىدنى ئىزدە.

بۇلبۇل بۇلۇپ ساقلارمەن سېنى،

بەرق ئۇرغان گۈللەر ئىچىدە.

 

مۇشائىرە ھازىرچە مۇشۇ يەردە ئاخىرلاشتى.

 

2011-يىلى10-ئاينىڭ16-كۈنى