ئەرتۈرك يانبىلوگى

يانفوندا كۆرۈش

 ﻗﯩﺰ ﺋﺎﻟﺒﯘﻣﻠﯩﺮﯨﻐﺎ ﻳﯧﻨﯩﺶ-ﻳﯧﻨﯩﺸﻼﭖ ﻗﺎﺭﯨﺪﻯ، ﺳﯩﻨﯩﭙﯩﺪﯨﻜﻰ ﺋﻮﻏﯘﻟﻼﺭﺩﯨﻦﻫﯧﭻ ﺳﻪﯞﻩﭘﺴﯩﺰﻻ ﻧﻪﭘﺮﻩﺗﻠﻪﻧﺪﻯ. ﻳﺎﺗﯩﻘﯩﺪﯨﻦ ﭼﯩﻘﺘﻰ، ﻳﻮﻟﻠﯩﺮﻯ ﭼﯩﻤﻪﻧﻠﯩﻚ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﺳﯧﻤﻮﻧﺖ، ﻗﺎﺭﺍﻣﺎﻱ، ﺑﺎﻏﺮﻯ ﺗﺎﺵ ﺷﻪﻫﻪﺭﻧﯩﯔ ﺷﺎﯞﻗﯘﻧﻠﯩﺮﻯ، ﻗﯩﺴﻤﺎﻕ ﻛﯚﺯﺩﻩﻙ ﺳﯩﻘﯩﻠﻐﺎﻥﺗﺎﺭ ﺩﯗﻧﻴﺎ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺳﻪﺯﮔﯜﻟﯩﺮﯨﺪﯨﻦ ﻳﯩﺮﺍﻗﻼﺷﻘﺎﻧﯩﺪﻯ. ﺩﯦﻬﻘﺎﻧﭽﯩﻠﯩﻖ ﻛﻪﺳﭙﻰ ئۆز يۇرتىنىڭ ﺩﯦﻬﻘﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻐﺎ ﺋﻪﺳﻘﺎﺗﺎﻣﺘﻰ؟ ﺳﯩﻴﺎﺳﻪﺕ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺧﻮﺷﻰ ﻳﻮﻕ ﺑﯘ ﻗﯩﺰ ﺋﺎﺭﺗﯘﻕ ﺋﻮﻳﻠﯩﻤﯩﺪﻯ، ﺋﯜﺳﺘﯩﺪﯨﻜﻰﻛﯩﻴﯩﻤﻠﯩﺮﻯ ﭼﯩﺮﺍﻳﻠﯩﻖ ﺋﯩﺪﻯ، ﺋﯚﻟﮕﻪﻥ ﻛﯜﻧﯩﻨﯩﯔﺋﺎﻟﺪﯨﻨﻘﻰ ﻛﯜﻧﻰ ﻣﻪﻛﺘﻪﭖ ﺋﺎﺷﺨﺎﻧﯩﺴﯩﻐﺎ ﺗﺎﻣﺎﻕ ﻳﯧﮕﯩﻠﻰ ﻛﯩﺮﮔﻪﻧﺪﯨﻤﯘ ﺋﯘ ﻣﯘﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﭼﯩﺮﺍﻳﻠﯩﻖ ﻛﯩﻴﯩﻨﮕﻪﻧﯩﺪﻯ. ﺷﻪﻧﺒﻪ ﻛﯜﻧﻰ ﺗﺎﻣﺎﻕﻳﯧﻤﻪﺳﻠﯩﻚ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﺎﺩﯨﺘﯩﮕﻪ ﺋﺎﻳﻠﯩﻨﯩﭗ ﻗﺎﻟﻐﺎﻧﯩﺪﻯ، ﭼﻮﺷﻘﯩﻼﺭﻻ ﺗﻮﺧﺘﯩﻤﺎﻱ ﺑﯩﺮ ﻧﻪﺭﺳﻪ ﻳﻪﻳﺘﺘﻰ. ﺳﻪﻣﺮﯨﭗ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ ﺩﻩﭖ ﺋﻮﻳﻼﻳﺘﺘﻰ ﻗﯩﺰ ﯞﻩ ﺳﻮﻣﻜﯩﺴﯩﺪﯨﻜﻰ ﺋﻪﻳﻨﯩﻜﯩﻨﻰ ﭼﯩﻘﯩﺮﯨﭗ ﭘﺎﺕ-ﭘﺎﺕﻗﺎﺭﺍﭖ ﻗﻮﻳﺎﺗﺘﻰ، ﻟﻪﯞﺳﯘﺭﯗﺧﻠﯩﺮﻯ ﺋﯚﯕﯜﭖ ﻛﻪﺗﻜﻪﻧﯩﺪﻯ. ﺳﯚﻳﯜﺷﺴﯩﺰ ﻗﺎﻟﻐﺎﻥ ﺑﯘ ﻟﻪﯞ ﻗﺎﻧﺴﯩﺮﯨﻐﺎﻥ ﺋﯚﭘﻜﯩﺪﻩﻙ ﺗﯘﺭﺍﺗﺘﻰ، ﻛﯚﯕﯜﻟﺴﯩﺰ ﺑﯘ ﻟﻪﯞ ﺋﯧﺴﯩﻠﺪﻯ، ﻗﺎﻟﺪﻯ، ﺗﯩﺘﺮﯨﺪﻯ، ﭼﯩﯔ ﻳﯘﻣﯘﻟﺪﻯ. ﻳﺎﺷﺎﺷﻨﯩﯔ ﻣﻪﻧﯩﺴﻰ ﻧﯧﻤﻪ؟ ﻣﻪﻥ ﻧﯧﻤﻪ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﻳﺎﺷﺎﻳﻤﻪﻥ؟ ﻧﯧﻤﻪ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺋﻮﻗﯘﻳﻤﻪﻥ؟ ﻣﯘﻫﻪﺑﺒﯩﺘﯩﻢ ﻛﯩﻢ؟... ﻗﯩﺰﻧﯩﯔﻗﻪﻟﺒﯩﮕﻪ ﺳﺎﻥ-ﺳﺎﻧﺎﻗﺴﯩﺰ ﺳﯘﺋﺎﻝ ﺋﻮﻗﻠﯩﺮﻯﺋﯧﺘﯩﻠﺪﻯ، ﻳﯜﺭﯨﻜﻰ ﻟﻪﺧﺘﻪ-ﻟﻪﺧﺘﻪ ﺋﺎﺯﺍﺑﺘﺎ ﭼﯩﯖﻘﯩﻠﯩﭗ ﺋﯩﭽﯩﮕﻪ ﭘﺎﺗﻤﺎﻱ ﻗﺎﻟﺪﻯ. ﻗﯩﺰ ﻳﯧﺘﻪﻛﭽﻰ ﺋﻮﻗﯘﺗﻘﯘﭼﯩﺴﯩﻨﯩﯔ ﺋﯩﺸﺨﺎﻧﯩﺴﯩﻐﺎ ﭼﯩﻘﺘﻰ. ﺋﺎﺳﭙﯩﺮﺍﻧﺖ... ﺋﯘﻳﻐﯘﺭ...ﻗﯩﺰ...ﭘﻪﻟﻪﻣﭙﻪﻳﺪﯨﻦ ﻫﺎﺭﻏﯩﻦ ﭼﯩﻘﯩﭗ ﻛﯧﻠﯩﯟﯦﺘﯩﭗ، ﻏﺎﻳﻪﻣﻪﻧﺰﯨﻠﯩﮕﻪ ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﺑﻪﺭﯨﺒﯩﺮ ﺋﯘﻟﯩﺸﺎﻟﻤﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻧﺪﻩﻙﻫﯧﺲ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺑﻮﺷﯩﺸﯩﭗ ﻛﻪﺗﺘﻰ. ﭘﯘﺗﻠﯩﺮﻯ ﻳﯘﻣﺸﺎﭖ، ﺑﯧﻠﻰ ﺋﺎﻏﺮﯨﭗ، ﺑﯧﺸﻰ ﭼﯩﯖﻘﯩﻠﯩﭗ ﺋﺎﻏﺮﯨﺸﻘﺎ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﻯ. 

ﻳﯧﺘﻪﻛﭽﻰﻣﯘﺋﻪﻟﻠﯩﻢ ﺋﯩﺸﺨﺎﻧﯩﺴﯩﺪﺍ ﺳﺎﻗﻼﭖ ﺗﯘﺭﺍﺗﺘﻰ. ﻛﻮﻧﺎ ﻳﯜﺯ، ﻛﻮﻧﺎ ﻗﯩﻠﯩﻖ، ﻛﻮﻧﺎ ﻫﻪﺭﯨﻜﻪﺕ، ﺳﺎﺧﺘﺎ ﺋﯩﻠﯩﻢ.... ﻗﯩﺰ ﺋﯧﻐﯩﺮﻫﺎﺭﺳﯩﻨﯩﭗ ﻛﻪﺗﺘﻰ.
— ﻗﯧﻨﻰ ﺋﻮﻟﺘﯘﺭﯗﯓ
— ﻣﺎﻳﺴﯩﻼﺭﻧﯩﯔ ﺧﯩﻤﯩﻴﯩﻠﯩﻚﺗﻪﺭﻛﯩﺒﯩﻨﻰ ﺋﺎﻧﺎﻟﯩﺰ ﻗﯩﻠﺴﺎﻕ...
— ﺗﺎﻣﺎﻕ ﻳﯧﻤﯩﺪﯨﯖﯩﺰﻣﯘ؟
— ﺗﻪﻳﻴﺎﺭ ﭼﯚﭖ ﺑﺎﺭ، ﻳﻪﻣﺴﯩﺰ
— ﺑﯩﺮ ﺩﻩﻡ ﻳﯧﺘﯩﯟﺍﻻﻣﺴﯩﺰ
— ﺑﺎﺵ ﺋﺎﻏﺮﯨﻘﯩﻨﯩﯔ ﺩﻭﺭﯨﺴﻰ ﺑﺎﺭ، ﺋﯩﭽﯩﯟﺍﻻﻣﺴﯩﺰ
— ﭼﯩﺮﺍﻳﯩﯖﯩﺰﺩﺍ ﻗﺎﻥ ﺩﯨﺪﺍﺭﻯ ﻳﻮﻕ، ﻣﯩﺠﻪﺯﯨﯖﯩﺰ ﻳﻮﻗﻤﯘ ﻧﯧﻤﻪ؟
— ﻣﻪﻧﺪﯨﻦ ﺧﺎﭘﺎ ﺑﻮﻟﯘﭖﻗﺎﻟﻤﯩﻐﺎﻧﺴﯩﺰ؟
— ﺋﻪﺟﻪﭖ ﮔﻪﭖ ﻗﯩﻠﻤﺎﻳﺴﯩﺰﻏﯘ؟
— ﺋﯘ ﺋﯩﺸﺘﯩﻦ ﺋﻪﻧﺴﯩﺮﯨﻤﯩﺴﯩﯖﯩﺰﻣﯘ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ
— ﺋﯚﺯﯨﯖﯩﺰﻧﻰ ﺭﻭﻫﻠﯘﻕ ﺗﯘﺗﯘﯓ..
— ﻛﯚﯕﻠﯩﯖﯩﺰ ﻧﯧﻤﯩﮕﻪ ﺗﺎﺭﺗﯩﺪﯗ، ﻣﺎﺷﯩﻨﺎﻣﺪﺍ ﻫﯧﻠﯩﻘﻰ ﻳﻪﺭﮔﻪ ﺑﯧﺮﯨﭗ ﻛﯧﻠﻪﻣﺪﯗﻕ-ﻳﺎ!
— ﺷﯘ ﺋﯩﺸﺘﯩﻦ ﺋﻪﻧﺴﯩﺮﻩﭖ ﻳﯜﺭﻩﻣﺴﯩﺰ؟
— ﺋﻪﻣﯩﺴﻪ ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ ﮔﻪﭖﻗﯩﻠﻤﺎﻳﺴﯩﺰ؟
ﻗﯩﺰﺋﯜﻧﺴﯩﺰ ﻳﯩﻐﻼﻳﺘﺘﻰ، ﭼﯩﺮﺍﻳﻰ ﺗﯧﺨﯩﻤﯘ ﺗﺎﺗﯩﺮﯨﭗﺑﻪﺩﺭﻩﯕﻠﯩﺸﯩﭗ ﻛﻪﺗﻜﻪﻧﯩﺪﻯ.
ﻗﯩﺰﻧﺎﻣﺎﺯ ﺋﻮﻗﯘﻣﺎﻳﺘﺘﻰ، ﺋﯚﻟﯜﻛﺘﻪﻙ ﺋﯘﺧﻼﻳﺘﺘﻰ.
ﺷﻪﻳﺘﺎﻥﺋﯘﻧﯩﯔ ﺑﯧﺸﯩﺪﺍ ﺩﺍﺋﯩﻢ ﻫﻪﻣﺮﺍﻫ ﺋﯩﺪﻯ.
ﺋﺎﺯﺍﺯﯗﻝﺋﯘﻧﯩﯔ ﻛﯚﯕﻠﯩﮕﻪ ﻛﯩﺮﯨﭗ-ﭼﯩﻘﯩﭗ ﺗﯘﺭﺍﺗﺘﻰ.
ﻣﯘﺋﻪﻟﻠﯩﻢﺳﺎﭖ ﺳﯘ ﻗﺎﻳﻨﺎﺗﻘﯘﭼﺘﯩﻦ ﻛﻮﺭﯗﻟﺪﯨﺘﯩﭗ ﺑﯩﺮ ﺋﯩﺴﺘﺎﻛﺎﻥ ﻗﺎﻳﻨﺎﻕ ﺳﯘ ﻗﯘﻳﯘﯞﺍﺗﺎﺗﺘﻰ.
ﻗﯩﺰﺑﯘ ﺋﺎﯞﺍﺯﺩﯨﻦ ﭼﯚﭼﯜﭖ ﺑﺎﻟﯩﺨﺎﻧﯩﻐﺎ ﭼﯩﻘﺘﻰ. ﻛﯚﻛﺴﯩﮕﻪ ﺗﻮﻟﺪﯗﺭﯗﭖ ﻧﻪﭘﻪﺱ ﺋﺎﻟﺪﻯ، ﺋﺎﺳﻤﺎﻥ ﻛﯚﭘﻜﯚﻙ، ﻳﻪﺭ ﻳﺎﭘﻴﯧﺸﯩﻞ، ﻏﯘﺭ-ﻏﯘﺭﺷﺎﻣﺎﻝ ﭼﺎﭼﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﻳﻪﻟﭙﯜﻳﺘﺘﻰ. ﺋﺎﺕﺑﯘ ﺋﻪﺭﺯﯨﻤﻪﺱ ﺟﯧﻨﯩﯖﻨﻰ ﻳﻪﺭﮔﻪ ﺋﺎﺕ... ﻫﻪﻣﻤﯩﺪﯨﻦ ﺑﯩﺮ ﻳﻮﻟﻰ ﻗﯘﺗﯘﻟﯩﺴﻪﻥ! ﺋﺎﺗﺎ-ﺋﺎﻧﺎﯓ، ﺩﻭﺳﺘﻠﯩﺮﯨﯔ... ﻫﻪﻣﻤﯩﺴﻰ ﺳﯧﻨﻰ ﭼﯜﺷﻪﻧﻤﻪﻳﺪﯗ. ﺋﻮﻏﯘﻟﻼﺭﻣﺎﯕﻘﯘﺭﺕ... ﻫﻪﻣﻤﯩﺴﻰ ﺳﻪﻥ ﺋﯚﻟﮕﻪﻧﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦﻗﻪﺩﺭﯨﯖﮕﻪ ﻳﯧﺘﯩﺪﯗ! ﻗﯩﺰ ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﻳﻪﺭﮔﻪ ﺋﺎﺗﺘﻰ، ﭼﯩﻤﻪﻧﻠﯩﻜﻜﻪ ﺗﯩﻚ ﻣﻮﻟﻼﻕ ﭼﯜﺷﺘﻰ، ﺑﯧﺸﻰ ﻳﻪﺭﻧﻰ ﻳﯧﺮﯨﻢ ﺋﻮﻳﯘﭖ ﻛﯩﺮﯨﭗ ﻛﻪﺗﺘﻰ... 
چىرايلىق قىز ﺋﯩﺪﯨﯔ، ﻏﺎﻳﻪﯕﮕﻪ ﻳﯧﺘﯩﺶ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺗﻮﺧﺘﯩﻤﺎﻱ ﺗﯩﺮﯨﺸﻘﺎﻧﯩﺪﯨﯔ، ﺋﯘﭼﻘﺎﻧﯩﺪﯨﯔ، ﺋﯚﺯﻩﯕﻨﻰ ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ ﻫﺎﻻﻙ ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﺴﻪﻥ، ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ ﻳﻪﺭ ﺑﯩﻠﻪﻥﻳﻪﻛﺴﺎﻥ ﺑﻮﻟﻐﺎﻧﺴﻪﻥ؟... ﺧﯘﻳﺰﯗ ﻗﻪﺑﺮﯨﺴﺘﺎﻧﻠﯩﻘﯩﺪﺍﺑﯘ ﻗﯩﺰﻧﯩﯔ ﺟﻪﺳﯩﺘﻰ ﺳﯧﻠﯩﻨﻐﺎﻥ ﺗﺎﯞﯗﺗﻨﻰ ﻛﯚﺗﯜﺭﯛﭖ ﻣﺎﯕﻐﺎﻥ ﺋﯧﮕﯩﺰ ﺑﻮﻳﻠﯘﻕ، ﺋﯧﺘﯩﻘﺎﺩﻟﯩﻖ ﻳﯩﮕﯩﺖ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﺋﺎﻳﻪﺕ ﺋﻮﻗﯘﯞﺍﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙﺋﻪﻧﻪ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﭘﯩﭽﯩﺮﻻﻳﺘﺘﻰ.

2004-يىل بېيجىڭ