سەت بولىۋىلىش ئۈچۈن بۇرنىغا ياغاچ تىقىۋالىدىغان ئاجايىپ ئاياللار-خەۋەر-ئاقيول ئۇيغۇر ئۈنىۋىرسال تور بىكىتى-一路顺风网

قىزىقارلىق فىلىم

مەدەنىيەت-تارىخ

شىئىرلار

ئورنىڭىز:خەۋەر >> خەلقئارا خەۋەرلەر >>

سەت بولىۋىلىش ئۈچۈن بۇرنىغا ياغاچ تىقىۋالىدىغان ئاجايىپ ئاياللار

يوللىغۇچى: كىلىش مەنبەسى:空 كۆرلىشى:1119

ھەمبەھىرلەش:

ئاقيول تورىنىڭ خەۋىرى: مەنچە دۇنيادا گۈزەللىكنى سۆيمەيدىغان ئاياللار يوق، ھەرقانداق ئايال ئۆزىنى گۈزەل قىلىش ئۈچۈن كۈرەش قىلىدۇ، ھەرۋاقىت چىرايلىق بولۇشنىڭ كويىدا يۈرىدۇ. ئەمما سىز بۇ دۇنيادا سەت بولۇش ئۈچۈن كۈرەش قىلىدىغان ئاياللارنىڭمۇ بارلىقىنى ئاڭلاپ باققانمىتىڭىز، بۇ دۇنيادا ھەقىقەتەنمۇ سەت بولۇشنى ئويلايدىغان ئاياللار بار، مەلۇم سەۋەبلەر تۈپەيلى ئۇلار ئۆز چىرايىنى ئۆزلىرى بۇزىدۇ. ئۇلارنىڭ بۇنداق قىلىشىغا زادى قانداق ئىش سەۋەب بولغان، ئۇلار چىرايىنى قانداق قىلىپ سەتلەشتۈرۈۋالىدۇ، بۇلارغا قىزىقسىڭىز تۆۋەندىكى ئۇچۇرلارنى كۆرۈپ بېقىڭ.
ھىندىستاننىڭ سەرقىي شىمالىدا ئاپاتانى دەيدىغان بىر قەبىلە بار، بۇ قەبىلىنىڭ ئاياللىرى پۈتۈن ئارۇناچالباڭ قەبىلىسى ئارىسىدىكى ئەڭ چىرايلىق ھېسابلىنىدۇ. ئەمما گۈزەل چىراي ئۇلارغا نىسبەتەن بىر خىل بېسىم بولغاچقا، ئۇلار باشقا قەبىلىدىكىلەرنىڭ زىيانكەشلىك قىلىشىدىن ساقلىنىش ئۈچۈن، ئىمكانقەدەر ئۆزلىرىنى سەت قىلىۋىلىپ، باشقىلارنىڭ دىققىتىنى ئانچە بەك تارتىپ كەتمەيدىكەن، سەت بولىۋىلىش ئۇسۇلى بولسا بۇرنىغا ياغاچ تىقىۋىلىش ئىكەن.

ئۇلار ئاساسلىقى سوبھانسىلېسىيا ناھىيىسى مەركىزىنىڭ يېقىن ئەتراپىدىكى تاغ جىلغىسىدا ئولتۇراقلاشقان بولۇپ، ھازىر ئۇ يەردە 26 مىڭ ئاپاتانىلىق بار، ھالبۇكى نۇرغۇن ئاپاتانىلىقلار تاغ جىلغىسىنىڭ سىرتىغا تارقاقلىشىپ كەتكەن، پۈتۈن ئاپاتانىلىقلارنىڭ سانى بولسا 60 مىڭغا يېتىدۇ.
ئۇلارنىڭ تىلى خەنزۇ-زاڭزۇ (خەن-زاڭ تىللىرى سېستىمىسى) تىلى سېستىمىسىنىڭ زاڭزۇ-بىرما تىلى تارمىقىغا كىرىدۇ. بۇ مىللەتنىڭ تارىخنى يازما شەكىلدە خاتىرلەيدىغان ئادىتى يوق بولۇپ، ئۇلارنىڭ يېزىقى يوق. ئەمما پۈتكۈل تارىخىدا دىموكراتىك ئۇسۇلدا كېڭەش ئېلىپ بارىدىغان بىر يۈرۈش مىخانىزمى بولغان. بۇ كەنت كېڭىشى «بۇلياڭ» دەپ ئاتالغان.

ئۇلار تارىخىنى ئاغزاكى ئۇسۇلدا تارقىتىدۇ.

ئۇلار 1897-يىلى تۇنجى قېتىم ياۋروپالىقلار بىلەن ئۇچراشقان، ئەينى ۋاقىتتا ئەنگلىيە ئەمەلدارلىرى ئۇلارنىڭ تۇرالغۇسىغا كېلىپ ئىككى كۈن تۇرۇپ كەتكەن؛ شۇنىڭدىن كېيىن 1920-يىلىدىن 1930-يىلىغىچە بولغان دەۋرلەردە بۇنىڭغا ئوخشاپ كېتىدىغان قىسقا مەزگىللىك ئالتە قىتىملىق زىيارەت بولغان.

1944-يىلى ئەنگلىيەلىكلەر بۇ يەردە ۋاقىتلىق يەرلىك ھۆكۈمەت قۇرغان بولۇپ، ئاپاتانىلىقلارمۇ بىرىنچى قېتىم ھۆكۈمەتتىن ئىبارەت بۇ ئاپپارات بىلەن ئۇچراشقان.

1948-يىلى ھىندىستانلىقلار مەڭگۈلۈك ھۆكۈمەت قۇرۇپ بۇ يەرنى ئىدارە قىلىشقا باشلىغان بولۇپ، ئاپاتانىلىقلار قولىغا قورال ئېلىپ ئۆز تۇپرىقىنى قوغداش ئۈچۈن قارشىلىق كۆرسىتىشكە باشلىغان، نەتىجىدە ھىندىستانلىقلارنىڭ ھۇجۇمىغا ئۇچرىغان، ھىندىستانلىقلار ئۇلارنىڭ ئىككى كەنتىنى كۆيدۈرۈۋەتكەن.

بۇ مىللەت 20-ئەسىرنىڭ 70-يىللىرىغا كەلگەندىلا ئاياللار يۈزىگە چەكمە چېكىدىغان ئادىتىنى تاشلىغان. ئۆتمۈشتە ئۇلار يۈزىگە چەكمە چەككۈزۈش ئۈچۈن، يۈزىگە ھەرخىل نەقىشلەرنى چەككەندىن كېيىن سىياھ قاتارلىق نەرسىلەرنى يۈزىگە سۈرتكەندىن كېيىن، يۈزىدە چەكمە پەيدا بولاتتى.

چەكمە ئىككى خىلغا بۆلىنىدۇ: بىر خىلى پىشانىسىدىن بۇرنىنىڭ ئۇچىغىچە چېكىلىدۇ، يەنە بىر خىلى بولسا ئېڭىكىگە چېكىلىدۇ. ئەرلەر ئاساسلىقى ئېڭىكىگە «T» شەكلىنى چەككۈزىدۇ.

ئاياللار بۇرنىغا ياغاچ ئۆتكۈزىۋالسا ناھايىتى سەتلىشىپ كېتىدۇ، بۇنىڭ سەۋەبى ناھايىتى ئاددىي بولۇپ، كونا جەمئىيەتتە قوشنا مىللەتلەر كېلىپ يەر-زېمىن تالىشىپ، ئاياللارنى بۇلايدىغان بولغاچقا، ئاياللارنى قوغداش ئۈچۈن ئاياللارنىڭ گۈزەل چىرايىنى قۇربان قىلاتتى ۋە بۇ ئارقىلىق مىللىتىنى ساقلاپ قالغان، بۇ تەرىپى يۈننەندىكى دۇلۇڭ مىللىتىگە ئوخشىشىپ قالىدۇ.

ئۇلارنىڭ دىھقانچىلىقى ناھايىتى تەرەققىي قىلغان بولۇپ، بېلىق بېقىش بىلەن تېرىلغۇ تېرىشنى ئۆز-ئارا بىرلەشتۈرگەن ئىكولوگىيىلىك دىھقانچىلىقنى يولغا قويغان. ئۇلار يەنە زاڭنەن رايونىدىكى ئەڭ بۇرۇن شال تېرىغان مىللەت، شۇنداقلا ھازىرغىچە شال تېرىلغۇ مەيدانى كۆلىمى ئەڭ چوڭ بولغان مىللەت.

ئۆتمۈشتە بۇنداق قىلىشى بۇ مىللەت ئاياللىرى تەبىئىي گۈزەل دەپ تەرىپلەنگەن بولغاچقا، باشقا مىللەتلەرنىڭ كېلىپ ئاياللىرىنى بۇلاپ كېتىشىدىن ساقلىنىش ئۈچۈن، ئۇلار ئامالسىز ئاياللىرىنىڭ گۈزەل چىرايىنى قۇربان قىلغان.

ھىندىستان قەبىلىسىدىكى ئاياللار سەت بولىۋىلىش ئۈچۈن بۇرنىغا يوغان ياغاچ تىقىۋالىدۇ.