ئۆلۈم دەرىخىنىڭ ئاستىدا سايىداۋاتىمەن . قەبرىسىمان چۈشلىرىمدىكى خارابىلەردەك چىھرىڭ ئېسىمدىن كۆتۈرلۈپ كەتكەن . بۇندا توپىغا ئايلىنىش ئالدىدا تۇرىۋاتقان زەئىپ تەندىن ئۆزگە ھىچ نەرسە ماڭا ئۆزىنى تەۋە دەپ ئويلاپ باقمىغان . پەقەت مۇشۇ تۇپراقسىمان تەنلا ماڭا ئۈمىد بېغىشلاپ ئەجەل ناخشىسىنى ئاڭلىشىمنىڭ زۆرۈرلۈكىنى ئەسكەرتىدۇ .  

يارغا مەكتۇپ

( نەسىر )

      
          سېنى ئۇچراتقان كۈنۈملا مېنىڭ ئازابىمنىڭ باشلىنىشى بولغاندى . مەن نېمە ئۈچۈن سېنى ياخشى كۆرۈپ قالغىنىمى ۋە نېمە ئۈچۈن سەندىن شۇقەدەر يىراق تۇرغىنىمنى ئويلىسام يۈرىكىم پارە- پارە بولۇپ كېتىدۇ . سېنىڭ ئاھ - زارىڭغا باقماي ، سېنىڭ قەلبىڭنى تىڭشاشتىن ئۆزۈمنى دالدىغا ئالغانلىقىم ماڭا ئۈزلۈكسىز تەنە قىلىۋاتقان بولسىمۇ ، ئەمما تالىىۋالغان ھايات يولۇم ماڭا ئىلھام بەخىش ئېتەتتى .

تەنھالىق كۈيى

         تۇرمۇش رىتىمى ئۈلۈكسىز تىزلىشىۋاتقان بۈگۈنكى كۈندە بىز ھامان ئۆزىمىزنىڭ  بىر تەنھالىقىنى ھىس قىلىشقا مۇھتاج . تەنھالىق قەلبىمىزنى قانچىلىك چۇلغىسا ، بىزنى قانچىلىك ئازاپلىسا ، بۇ بىز ئۈچۈن بەخىت ھىسابلىنىدۇ . ئازابنى ھىس قىلىشقا يۈرەك كېرەك . يۈرەك ئۆز رولىنى يوقاتقان ، مىڭە كونتىرۇللىقىنى ئاللىبۇرۇن باشقا ئەزاغا ئۆتكۈزۋەتكەن گەۋدىگە نىسبەتەن ئېلىپ ئېيىتقاندا ئازاپ ۋە ھىجران ئۇلارغا خەستىنمۇ پەس كۆرنىدۇ . ئەمما ھەقىقىي ۋىجدان ئىگىسى ئۈچۈن ئازابنىڭ تەمىنى تىتىش ، ئازابلىغۇدەك ئازابقا ئىرىشش ئاسان ئىش ئەمەس .