بىز يەر تەۋرىگەندىن كېيىن كان ئاستىدا قامىلىپ قالغان ئىشچىدەك ياشايمىز. سىز ئامالنىڭ بارىچە باشقىلارنىڭ سىزگە بەرگەن باھالىرىنى ئاڭلىمايدىغان بۇلۇڭ. مانا بۇ ھەقىقىي ياشاش.
ئادەم ئۈچۈن ئەمەس، خۇدا ئۈچۈن ياشاش، بۇ بەك تەستەكلا تۇيۇلىدىغان بىر ئىش. چۈنكى، سىز ئۆزىڭىزنىڭ ياخشى ياشىشى ئۈچۈن ھەقىقەتەن بىر خىل مۇكاپاتنىڭ بارلىقىنى بىلمەيسىز. ئەمەلىيەت دەل ئۇنىڭ ئەكسىچىدۇر. خۇدانىڭ روھى سىزنىڭ ئىچىڭىزنى ماكان تۇتقان، ئۇ سىزنى توختاۋسىز تارتۇقلاپ تۇرىدۇ، بۇ روھىي مۇكاپات سىزگە ھەرقانداق ئادەم بەرگەن ھەرقانداق مۇكاپاتتىن ياخشىدۇر.
خۇشامەتچى سىزگە تەخسىكەشلىك قىلىدۇ، چۈنكى ئۇ سىزنى كۆزگە ئىلمايدۇ. شۇ سەۋەبتىن سىز نېمە دەپ ئۇنىڭ خۇشامىتىنى ئاڭلايسىز؟ نېمە دەپ ئۇنىڭ ماختاپ-ئۇچۇرۇشلىرىنى رەت قىلىۋەتمەيسىز؟
باشقىلارنىڭ ئۆزى ھەققىدىكى قاراشلىرىغا زىيادە دىققەت قىلىپ كەتكەن ئادەم مەڭگۈ خاتىرجەملىككە ئېرىشەلمەيدۇ.