كۆز ئوينىتىپ قارىشىڭ سوئال،

نازۇك لېۋىڭ تىترىشى ئۈندەش.

نۇر دەستىسى كىرپىكىڭ تال–تال،

تاراتقىنى جىسمىمغا ئاتەش.

لەپىلدەپ ياغماقتا قەلبىڭ نۇرلىرى،

روھىمنىڭ پايانسىز، كەڭ دالاسىغا.

مىليون يىل چاڭقىغان چىلانرەڭ تۇپراق،

يەتكەندەك سۇ ئاتلىق دىلرەباسىغا.

قار گۈللىرى يۇيۇنار تىمتاس،

سەھرادىكى سۈزۈك روھ ئارا.

تۈن تېنىدىن تارار ئىللىق نۇر،

نۇر قوينىدا بۇ ئانا سەھرا.

يېتىلمەكتە بىر قەدىم ئاھاڭ،

سوزۇلماقتا ئۇپۇققا يوللار.

تۆكۈلمەكتە كۆكتىن قار گۈلى،

چۈش قوينىدا ياتار دالىلار.

گۈللەر سۆزلەيدۇ، سەنمۇ سۆزلەيسەن،

كۈيلەپ ساداقەت ،سۆيگۈ ،ۋاپانى.

مېھىرلىك بېقىپ نېمە كۆزلەيسەن،

ئېيتقىن ،گۈللەرنىڭ تاجدارى-خانى!؟

نەخ ئۈچيۈز ئاتمىش بەش ئېغىزلىق ئۆيگە، سەن ئۈچۈن سۆيگۈدىن تىزدىم جاۋاھىر . ئېيتقىنا،قانچىگە باسقانسەن قەدەم ، قانچىگە سېپ قويماي ئۆتكەنسەن كۆز قىر...

يات كۆزلەرگە باقمىدىم ھەرگىز، بىر سېنىلا سۆيگىنىم ئۈچۈن ؛ سۇ بېرەلمەس قولۇڭغا ئون قىز، بىر سېنىلا سۆيگىنىم ئۈچۈن ! ...

ئانا رازى بول، گۆدەكلىكىمدە تولا رەنجىتتىم،خويمۇ قاقشاتتىم. بالىلىقتىكى چالام تۈگىمەي ، ياشلىقىمدىمۇ سېنى ساخلاتتىم.