ياش بىر ئايال تۇنجى پەرزەنتلىك بوپتۇ . ئۇنىڭ ئېرى ھەربىي سەپتە ۋەزىپە ئۆتەۋاتقان بولغاچقا ، يەڭگىگەندىن كېيىن ئاتا - ئانىسى بىلەن بىرگە تۇرۇپتۇ . ئاتا - ئانىسىنىڭ كۆڭۈل قويۇپ پەپىلەپ بېقىشى نەتىجىسىدە بالىمۇ ساغلام چوڭ بوپتۇ . بىر كۈنى ئايال بالىنىڭ چېچىنىڭ قىزىل رەڭدە ئۆسۈۋاتقانلىقىنى بايقاپ ھەيران قاپتۇ . چۈنكى ئېرى ۋە ئۆزىنىڭ چېچى سېرىق رەڭدە ئىكەن . ئۇ بۇ ئىشنى ئاپىسىغا ئېيتىپتۇ .
- « بۇ ئىنتايىن نورمال ئىشقۇ مارى ، ئۇنتۇپ قالدىڭمۇ ، داداڭنىڭ چېچىمۇ قىزىلغۇ ؟ » دەپتۇ ئانىسى . 
- « بىراق ، ئاپا » دەپتۇ مارى « بۇ ھېچقانداق مەسىلىنى چۈشەندۈرۈپ بېرەلمەيدۇ ، چۈنكى مەن سىلەرنىڭ بېقىۋالغان قىزىڭلار تۇرسام » .
ئاپىسى مېھرىبانلىق بىلەن كۈلۈمسىرەپ تۇرۇپ قىزىغا ھاياتىدىكى ئەڭ تەسىرلىك بولغان بىر جۈملە سۆزىنى ئېيىتپتۇ :
- « قارىمامسەن قىزىم ، مەن ھەمىشە بۇ ئىشىنى ئۇنتۇپ قالىدكەنمەن. »