[شېئىر] پەرياد - سەرداھى (ئۇستاز شائىر ئوسمانجان ساۋۇت ۋاپاتىغا)

سەرداھى

پەرياد

(ئۇستاز شائىر ئوسمانجان ساۋۇت ۋاپاتىغا)
تاش شەھەر سۈكۈتكە پاتقاندا چوڭقۇر،
گۈللەرنىڭ ئاۋازى قاراڭغۇ ئىدى.
ئەزرائىل خازاندەك سارغىيىپ تۇرۇپ،
ئېيتقىنا! سەن ئۈچۈن نېمىلەر دىدى؟!

تاڭ بىلەن سۆزلشىپ چىققانتىڭ تالاي ،
دەرىخا! نە بولدى؟ تالدىمۇ ئېتىڭ؟!
يالغان! دەپ ۋاقرىدىم تاڭغا، تاغلارغا،
ئالمىدەك يۈرەكنى ياردىڭ، قاناتتىڭ...

تارىمنىڭ يۈرىكى كەتكەندەك قاناپ،
چۆللەرگە چۆكمەكتە زۈلمەتلىك ئاسمان.
سىلكىنەر تاۋۇتۇڭ ئالقانلار ئۆزرە،
گۈلسايغا چېچىلغان سۆزلەر پەرىشان.

ئىسمىڭنى چاقىرغان ئۆلۈمگە قاخشاپ،
كېچىنىڭ سىرتىدا قالدۇق زۇۋانسىز.
نۇرانە كەچمىشنى سۆزلەيدۇ گۈللەر،
گۈللەرنىڭ بەرگىدە يېلىنجايدۇ ئىز.

نە ئامال قىسمەتكە كۆنمەكتىن ئۆزگە،
كۆزلەر ياش، سۆزلەر ياش، گۈللەردىمۇ ياش.
نۇر بىرىپ شىئېرنىڭ ئالتۇن قەسرىگە،
سەن ئىدىڭ ئۆزۈڭدىن بالقىغان قۇياش.

ئۆلۈمگە يانمۇ-يان كېتىۋاتىمەن،
دۇئاغا قول سوزدۇم، قەلبىمدە پەرياد!
ئەلۋىدا! شۇنچىلىك ئىكەنغۇ ئەسلى
بىزلەرنى ھەر كويغا سالغان بۇ ھايات!

2013.11.28

نۇرلان

بەك ئېسىل يېزىلغان مەرسىيە. قەلەم تۇلپارىڭىز ھارمىسۇن.

نەۋرۇز

مەرسىيڭىزنى ئوقۇپ قەلىمىڭىزنىڭ كۈچىنى كۆرگەندەك بولدۇم. سېغىنىش ، قايغۇرۇش .....ئىشلەتكەن تىللىرىڭىز تولىمۇ ئورۇنلۇق.