شېئىرلار (ئەنۋەر ئابلا سەلكىن)

سەلكىن01

                               شېئىرلار

                        ئەنۋەر ئابلا سەلكىن

                            ئىككى غەزەل
                                  1           
مېنى بەند قىلدىغۇ ئىشقىڭ قارا زۇلمەتكە، خار ئەيلەپ،
قەلەندەر-خاكىسار ئەتتىڭ، تۈمەن سەۋداغا يار ئەيلەپ.

دىلىم ۋەيرانىدۇر، قۇچتى پەلەكنى ‹‹ئاھ››لىرىم ئەۋجى،
كۈيۈك تۈن قۇترىغان دەمگە خىيالىمنى دۇچار ئەيلەپ.

بىدار تۈنلەردە تەلمۈرسەم، چاراقلاپ يۇلتۇزۇڭ قاتتى،
كېسىلگەن ئۈمىدىم ئەسنالىرىنى ئوۋ-شىكار ئەيلەپ.

كۆزۈمدىن ساقىغان نۇر چەشمىسىدىن مەن ئادا بولدۇم،
قەلب كۆزنەكلىرىم سۇندى ۋۇجۇدۇمنى بىمار ئەيلەپ.

كۆيۈم ھەسرەتلىرى تۇغسا پىغانىمنى، بوقۇلدايمەن،
ئىشقتىن تىترىگەن تەننى چالارغا مەن دۇتار ئەيلەپ.

جامالىڭ شەمئىدىن گۈلخان يېقىپ ئالەمگە ئوت قويساڭ،
كۆيۈپ زۇلمەتلىرىم، كۈلگەي زېمىستاننى باھار ئەيلەپ.

مۇھەببەت شەھرىنىڭ پۇقراسى مەن ئاھىمغا ئوت كەتكەن،
ياشاپ كەلدىم يۈرەكنى سەن ئۈچۈن ئاتەش يانار ئەيلەپ.

مېنىڭ تەشنالىقىم چەككە يېتىپ، قاقشالغا ئايلاندىم،
ئۆتەمسەن بىر ئۆمۈر ئىشقىڭ چۆلىگە بەرقارار ئەيلەپ.

تېنىم تۇپراققا چۆككەيمۇ لېۋىڭدىن ئوتلىماي زەمزەم،
ئالاي دەمسەن ئامانەتنى غەزەپ-قەھرىڭنى دار ئەيلەپ.

ئۆلۈم دەرگاھىدا تۇرماقلىقىم رايىڭچە بولغاندۇر،
ياتارمەنمۇ قۇچاقىڭنى چىقاردا جان مازار ئەيلەپ؟

نىگاھىڭ بىسلىرى قۇتراپ، يۈرەكنى پارە-پار ئەتتى،
قېشىڭنى سەن كامان، كىرپىكلىرىڭنى زۇلپىقار ئەيلەپ.

ئىشقتىن نامە پۈتكەنلەر مېنىڭ دەردىمنى سۆزلەيدۇ،
ئاساي بوينۇمغا چىن سۆيگۈ- مۇھەببەتنى تۇمار ئەيلەپ.

كۆزۈمدىن دەۋرىگەن دەريا تېشىپ سەللەرگە ئايلاندى،
ئېقىپ باغرىڭدا تۇنجۇقتۇم، ۋىسالىڭنى خۇمار ئەيلەپ.

ئەمەس مىسقالچە كەم ئەسلا سېنىڭ ئاشىقلىقىڭ مەندىن،
نىچۈن ‹‹سەلكىن››نى قىينايسەن يولۇڭغا ئىنتىزار ئەيلەپ؟

ئىشق جەڭگاھىدا شەمشەر تۇتۇپ پالۋان ئاتالغايمىز،
ئازاپ لەشكەرلىرى كەلسە، سۈرەيلى تارمار ئەيلەپ!...

                              2
يۈرەكتە مۇڭ-ناۋا چەكسەم، مېنى مەشرەپتە بار، دەڭلار،
ئىشقتىن ئۆرتىنىپ قەلبى، كۈيۈك ھىجرانغا يار، دەڭلار.

تىلىمدا سايرىغان بۇلبۇل كۈيىنىڭ مەرغۇلىدۇرمەن،
نىگارى ۋەسلىگە يەتمەك ئۈچۈن ئۇ ئىنتىزار، دەڭلار.

ساتارىم نالىسى ئاسمان- زېمىننى تىترىتەر، ھەيھات!
ئاڭا ئىشقىم چېگىلگەن چىڭ، ئۈزۈك رىشتىمنى تار دەڭلار.

مېنىڭ ھەسرەتلىرىم ئاھۇ كۆزىدە جىلمىيىپ باقسا،
تۈمەن سەۋدادا تۇنجۇققان دىلى مەھزۇن بىمار، دەڭلار.

كېچەمنىڭ قانىتى كۆيسە، چۈشۈمنىڭ سايىسى قىرتاق،
قېلىچلىق تۈندە ئۈندەرەپ ئاداشقان ئەقلى، خار، دەڭلار.

يۈرەكتە ئىشقى چوغ-ئاتەش يەنە مەندىن بۆلەك كىم بار؟
مۇھەببەت بەختىدىن مەھرۇم، دىلى سۆيگۈگە زار، دەڭلار.

ئەجەل مەيخانىگە چىللاپ، قېنىمنى مەي- شاراپ قىلسا،
ئۆلۈم دەرگاھىنى قۇچتى ئەجەپ پاك-بىغۇبار،دەڭلار!...


        تەبىئەتكە قايتىش

ئاسماننىڭ پارچىسى كۆيسە قىزىرىپ،
يۇلتۇزلار كۆزىدە خىرە ھاياجان.
يانىدۇ تېنىدىن يالقۇن چاچرىتىپ،
قۇياشنىڭ باغرىنى قۇچقاندا گۈلخان.

شاماللار- سۆڭىكى قاتمىغان بالا،
چېچىمنى تارايدۇ ئالتۇن تارغىقى.
بۇلۇتلار بەئەينى يىغلاڭغۇ بىر قىز،
مەڭزىمنى سىيلايدۇ يۇمران بارمىقى.

تولۇنئاي يۇيۇنۇپ چىققاندا كۆلدىن،
تاغلارنىڭ كەينىگە مۆكەر ئۇياتچان.
قۇشلارنى باغرىغا باسار ئەركىلەپ،
مېھرىبان ئانىدەك قاراڭغۇ ئورمان.

بارخانلار چېھرىدە تال-تال قورۇقلار،
سۆزلەيدۇ ئۇھسىنىپ قەدىم رىۋايەت.
تارىخنى تارىخقا ئۇلاپ توغراقلار،
قۇملۇقتا قەد كېرىپ تۇرىدۇ ھەيۋەت!

قىزارغان يۇلغۇنلار لەۋلىرىدە قان،
كوكاتلار زېمىنغا يېشىل يېپىنچا.
توشقانلار تاقلىشىپ ئوينايدۇ ئۇسسۇل،
قۇمۇشلار شىۋىرلاپ ئېيتقاندا ناخشا.

دولقۇنلار كۆكسىنى يارسا بېلىقلار،
دەريالار قىنىدىن ئۆرلەيدۇ مانان.
قىرغاقتا لەيلىسە قۇلۇلە قېپى،
خادا تاش ئاستىدا ئۇخلايدۇ مارجان.

تىك قىيا ئۈستىدە بۈركۈت ئۇۋىسى،
تاغلارنىڭ كىيىمى يېشىل ئارچىلار...
تەبىئەت مۇشۇنداق مۆجىزىگە باي،
ھەر دەقىق مىڭ تۈرلۈك ھېكمەت يارىلار.

          توي كېچىسى

چۈشسىمان روھىمغا پۈتمەكتە قانات،
كېچىنىڭ كۆزىدە قاتقان ھاياجان.
توزۇغان خىيالنىڭ سايىسى ئارا،
مېھرىمگە چىلىنىپ ئۇخلايسەن ھامان.

تەبەسسۇم ئەينەكتە ئېقىۋاتىدۇ،
خۇمارلىق بېقىشلار بىز كۈتكەن ۋىسال.
قانىغان لەۋلەرنىڭ پىچىرلىشىدىن،
دۇنيانىڭ تىنىقى توختار، ئېھتىمال.

سۇيۇلغان ئەسلەرنىڭ ئاراچلىرىدا،
يۈرەكلەر تىپىرلاپ سوقىدۇ دەھشەت.
تومۇردا مەۋج ئۇرۇپ ئۆركەشلەيدۇ قان،
پاكلانغان تەن ئارا يامرايدۇ شەھۋەت...

شۇ دەقىق، ئۇنتۇيدۇ بىزنى مەۋجۇدات،
ئۇنتۇيمىز ھەتتاكى ئۆز-ئۆزىمىزنى.
ئەكسىگە قايتىدۇ رېئاللىقىمىز،
نىھايەت، تاپقاندا بىز ئېسىمىزنى!...

         غەمكىن ئازاب

يۈرىكىم سۆيۈشنى كۆرمىدى راۋا،
گەز باغلاپ تۇرسىمۇ لەۋلىرىم، بىراق.
سوغ نەزەر روھىمنى ئەيلىدى بەرباد،
باغرىمنى تىلسىمۇ ئاتەشلىك فىراق.

بىز ماڭغان كوچىنى باستى غەم-قايغۇ،
ئۇزاتتى گۈللەرمۇ كۆزلىرىدە ياش.
ئايرىلدۇق قايرىلىپ ‹‹خوش››مۇ دېمەستىن،
ئۆزئارا ناتونۇش كىشىگە ئوخشاش.

كۆزۈمدىن دەۋرىگەن دەريالىرىمدا،
يۇلقۇنۇپ بارىدۇ ئېسەدەشلىرىم.
سۆيىدۇ ئىزىمنى تاقىر دالىلار،
گىياھسىز نالىغان چوقۇر دەشتلىرىم.

قاراقلار بەرگىدە قاتقان سۈرەتلەر،
ئەبەدىي سۈكۈنات ئاڭا ھامىلدار.
يوقالغان سىماھىڭ كېچە باغرىدا،
ياسايدۇ زۇلمەتلىك تەقدىرىمگە دار!

مەن رەڭسىز چۈشۈمنىڭ ئاراچلىرىدا،
تۇمانلىق سەھەرنى كۈتىۋاتىمەن.
چولپاننىڭ كۆزى قان، يىغلايدۇ يۇم-يۇم،
ھەسرەتنى قوشاققا قېتىۋاتىمەن.

تولۇنئاي كۆك ئارا بەرگىدىن ئاجراپ،
بولدى ھەم بىر دەمدە كۆزۈمدىن غايىپ.
كېچىنىڭ تولغىقى تۇتقاندا دەھشەت،
يۈرەككە مىڭ پىچاق پاتتى ئاجايىپ.

ئۈششۈگەن ئەقىدەم تاشلىدى ياپراق،
مۇز تۇتتى ۋىسالنىڭ ئاچچىق شارابى.
يىراقتىن ئاڭلانسا ھىجران ناخشىسى،
ئۈمچەيدى قەلبىمنىڭ غەمكىن ئازابى.

بۇغنۇققان ئەسەبلەر چايقىلار بۇندا،
كېزىدۇ قەلبىمدە مىڭ سۇئال-سوراق.
بۇ كېچە كەچمىشنى ئۇنتۇپلا كېتەي،
پىغانىم سۆيگۈڭگە تارتقىچە ساداق.

سېغىنىش-ئازابتىن تۆرەلگەنمىكىن

سېغىنىش-ئازابتىن تۆرەلگەنمىكىن،
روھىمنى دەرت-پىغان يىمەكتە غاجاپ.
شادلىقىم سەدىقە تېلەپ يۈرۈيدۇ،
بىلمىدىم، بار ئىكىن كىملەردە ئىنساب.

ھەسرەتلىك ناخشامنىڭ ئەۋجىدۇر گويا،
كۈۋەجەپ ئېرىقتا ئېقىۋاتقان سۇ.
مەن بىلەن دوئىلغا چۈشمەكتە ئەنە،
ئۆلۈمدەك بەك لەزىز، شېرىن بىر تۇيغۇ.

قىرچىلغان ئۈمىدنىڭ كىيىمى يىرتىق،
كۆرۈنۈپ قالماقتا سېمىز ساغرىسى.
ۋىسالغا ئەبەدىي پېچەت سېلىنغان،
بېسىلغان ھىجرانغا بەخت تامغىسى.

كېچىنىڭ كۆزلىرى يۇرۇغان دەقىق،
توغۇلار روھىمدا تاتلىق خىياللار.
پۇچۇلار سەھەرنىڭ يۈرىكى داغدا،
قويۇلار ئۆمرۈمگە قىيىن سۇئاللار.

سېغىنىش-ئازابتىن تۆرەلگەنمىكىن،
مۇھەببەت سېپىلى بولدى كۇمپەي-كۇم.
چىقمىدى ھەتتاكى قاناتلىق شامال،
بار ئىدى ئۇنىڭدىن خەۋەر ئاڭلىغۇم.

بىر تىنىق-نەپەستە تىپىرلايدۇ جان،
سوقۇشتىن توختاي دەپ قالدىغۇ يۈرەك.
قەلبىمدە ساقلىنىپ قالغان ئەسلىمە،
ئازابلىق كەچمىشنى قىلماقتا كۆرەك!...

ئۆزۈمنى چۈشىنىپ باقمىدىم تېخى

ئۆزۈمنى چۈشىنىپ باقمىدىم تېخى،
ئەينەكتە تۇرغىنى ساختا قىياپەت.
كۈندۈزى لېۋىمدە ئوينىغان كۈلكە،
كېچىگە ئوق بولۇپ ئېتىلغان نەپرەت.

ئۇچامدا چاقنىغان مودا كىيىملەر،
جەسەتنىڭ ئۈستىگە ئارتىلغان كېپەن.
بىلىنىپ تۇرىدۇ يالىڭاچلىقىم،
ئۇنىڭدىن ئۇيىلىپ قالىمەن بەزەن...

تاۋكادا ئۇتتۇرۇپ باقمىدىم تېخى،
ئۇتتۇردۇم پەقەتلا ئادەملىكىمنى.
پېچىتى بۇزۇلغان داڭلىق ھاراققا،
قويغىنىم راست چىلاپ مەن ئۆز-ئۆزۈمنى.


تىلىمغا تېتىماس مەئىشەتلىرىم،
ھارامغا ھەمتاۋاق بولغىنىم بولغان.
ياخشىلىق يېنىمدىن ئۆتۈپ قالسا گەر،
قاپىقى يېرىلىپ، كۆزى قۇيۇلغان.

ئۆزۈمنى چۈشىنىپ باقمىدىم تېخى،
ئەقىلنى ئات قىلىپ مىنگىنىم مىنگەن.
خىيالمۇ يوق ھەتتا قۇرۇق كاللامدا،
دەشتلەردە قاغجىراپ ئاران كۆكلىگەن...

چۈشىنىپ يېتەرمەن ئاخىرى بىر كۈن،
ئەزرائىل گېلىمدىن ئالغاندا قارماپ.
قاقاقلاپ كۆلەرمۇ ئېسەدەشلىرىم،
نەپرەتلىك نىگاھلار يۇتقاندا يالماپ!...

مەنبە:ئۆزۈم

نەپرەت

قەلەم ئىجادىيتىڭىزگە كۆز تەگمىسۇن

سەلكىن01

‹‹خادا تاش ئاستىدا ئۇخلايدۇ مارجان›› دېگەن مىسرادىكى ‹‹مارجان›› سۆزى ‹‹مارخان›› بولۇپ قاپتۇ،تۈزىتپ ئوقۇشۇڭلارنى ۋە خاتالىقىمنى ئەپۇ قىلىشىڭلارنى سورايمەن.

ADiL

ۋوي ئۇستاز بارمۇ سىز، ئەجەپ ئۇزۇن بولدى كۆرۈشمىگىلى، ئەسەرلىرىڭىزنى ۋە شېئىرىي ئىنكاسلىرىڭىزنى سېغىنىپ قالغان ئىدۇق.
بۇ قېتىم نەچچە ۋاقىتتىن يولللىيالمىغان ئەسەرلىرىڭىزنى بىراقلا تۆكۈۋېتىپسىزدە .

ئىدرسجان

شىئىر بولا مۇشۇنداق بولا شائىر بولا مۇشۇنداق بولا قولىڭىزغا دەرىت كەلمىسۇن  ئەسىلى ماختايدىغان گىپىم تولا.

uqartahsa

مەن نىمىشقا مۇشۇنداق قاملاشقان شىئېرلارنى يازالمايدىغاندىمەن

salkin11

تېلىڭىز ۋە ھىسلىرىڭىز بوپ قويىدىكەن ...