شاڭخەي: ئەدىبلەر خاتىرىسى   [ئۇلانما كۆچۈرۈش]

    باشئەگىم دىيارىدىكى بارلىق قەلەمكەشلەرگە ۋەكالىتەن شاڭخەيدە ئۆگىنىشتە بولۇۋاتقان 12 ئەدىبنى سەمىمىي تەبرىكلەيمەن، جۈملىدىن «كروران»نىڭ پەخىرلىك يازغۇچىلىرى بولغان تۇرسۇن مەخمۇت ۋە نۇرگۈل ئەبەينىڭ ئەزىز تېنىنىڭ سالامەت، ئىجادىيىتىنىڭ نەتىجىلىك بولىشىغا تىلەكداشمەن...
بۇ قېتىم كۇرسقا قاتنىشىۋاتقان قەدىردانلارنى تۆۋەندىكى مۇشائىرەلىرىم ئارقىلىق ياد ئەتتىم:

           تۇرسۇن مەخمۇتقا:

ۋەقە ئەمەس، يارايدۇ، ماڭا روھنى قازغىنىڭ،
قىسسەشۇناس بوپ قالساڭ، شۇدۇر سېنىڭ ئازغىنىڭ.
ھېكايەڭدە بىر ئەر بار، ئايالنىلا ئويلايدۇ،
گاھ ئېتىزلىق، گاھ ئۆيدە، گاھ قاۋاقتا ئوينايدۇ...
نېمە بولسا قازاندا چىقار دەيدۇ چۆمۈچكە،
شۇ ئەر قاچان ئات سېلىپ تاغ يولىنى بويلايدۇ؟...

          نۇرگۈل ئەبەيگە:

بارىكاللا ئېيتىشتۇق، نەق ئىشلارنى يازدىڭىز،
ئاياللارنىڭ قەلبىنى قەلەم بىلەن قازدىڭىز.
مېڭىۋېرىڭ مۇشۇنداق، سىزگە باققان كۆز تولا،
ئىسرىقلىنىڭ، ياخشىغا پۇتلاش تولا، سۆز تولا.
بارغاندىكىن شاڭخەيگە، قاسراق تاشلاپ كېلەرسىز،
«قەلەم ئانا» كەينىدىن «نەۋرە» باشلاپ كېلەرسىز...

      ئۆمەرجان سىدىق مىسكىنگە:

مىسكىن دەيدۇ، مىسكىن ئىكىن نەرىڭىز؟
سىزنى مىسكىن قىلغان قايسى پەرىڭىز؟
بىلدى ھەممە، ئىچىڭىزدە بىر ئوت بار،
شاڭخەيدىنمۇ كەلدى مانا نەرىڭىز...

      ئوسمان قاۋۇلغا:

قامىتىڭىز پىشقان لىرىك نەسىردەك،
مېڭىشىڭىز بايۋەتچىدەك، ۋەزىردەك...
سىنىڭىزنى چىقىرىڭا تورغىمۇ،
كۈلۈپ يۈرۈڭ، تۇرۇۋالماي تەھرىردەك...

        ئابباس مۇنىيازغا:

بۇ يىللاردا سىزگە ئامەت قوش كەلدى،
مۈشكۈلاتلار ئالدىڭىزدا بوش كەلدى.
قۇشناچىمدىن ئازلىدىمۇ تېلېفون؟
مۇشۇ كەمدە، قاراڭ، يەنە تۆش كەلدى...

        ئەنۋەر ھوشۇرغا:

سىزدە جۈپ قول، بىرىدە مەنسەپ-ئەلەم بار،
كۆرۈپ تۇردۇق، بىرسىدە زەر قەلەم بار.
ئوبزوردا بىر چېلىشسىڭىز بولاتتى،
يىقىلسىڭز، ئاينا يۇمشاق گىلەم بار!؟

     ئالتۇنگۈل رەجەپكە:

ئىسمىڭىزغا ماسكەن رەڭگى-رويىڭىز،
ئالتۇنغىغۇ بەرگۈسىزدى خۇيىڭىز.
قىرىق ياشلىق ئايالدەك بىر چاچراڭا،
ياقا يۇرتتا ئازات بولسۇن ئويىڭىز...

      ئايسىمە ئىدرىسقا:

ھوسۇللۇقسىز، كۆپ قىرلىقسىز قەلەمدە،
يايرىدىڭىز مانا باغى ئېرەمدە.
تىكىلمەكتە تالاي كۆزلەر، چۈنكى سىز ــ
سەئىدىيە تۇغقان چېچەن سەنەم-دە؟!

         دىلبەر ھامۇتقا:

دىلبەر دېسە، يۇمۇلاق بىر قىز كېلەر،
گەپ-سۆزلىرى چاقماق كەبى تېز كېلەر.
كۈلكە سىزدىن بوپتۇ ئۇندا، ئاڭلىساق،
يولىڭىزدىن پورەكلىگەن ئىز كېلەر...

       زامانىدىن پاكزاتقا:

زوقۇم كېلەر، ئېتىڭ بەلەن قويۇلغان،
قات-قېتىغا ئەجەب ھېكمەت ئويۇلغان.
«ئۇششاق چىپەر ئويناپ ئۆتەر كۈنلىرى...»
نەزمەڭ كۆرۈپ ماڭا شۇنداق تۇيۇلغان...

          ياقۇپ كېرەمگە:

ئاڭلىغانتۇق سېنى يىراق-چەتتە، دەپ،
پۈتەر ئىكەن ئويلىرىنى خەتتە، دەپ.
باردى دەيدۇ سېنى بۇدا شاڭخەيگە،
«ئۆزلە بىلەن تەڭ تارتايلى دەردنى...» دەپ.

         مۇختار سوپىغا:

سوپى دېسە، ئۇزۇن چاچلىق بىر ئەردەك ــ
سېما كېلەر،
               لېكىن ئۆزۈڭ زەر ئەركەك.
تۇز-تەمىنى ئۇدا بەش يىل يىگەچكە،
قەشقەرلىكلەر كۆرۈنىدۇ قەشقەردەك...



2012-يىل 5-ئاينىڭ 26-كۈنى، كورلا

كروراننىڭ چاقچاقلىرى نېمە دېگەن سەمىمىي يېزىلغان!
ئەتىگەندىلا ھەممىمىزنىڭ كۆڭلىنى يورۇتىۋەتتىڭىز.
ئۆمەرجان سىدىق مىسكىن، ئەدەبىي خاتىرىنىڭ داۋامىنى كۈتىۋاتىمىز جۇمۇ!

راستىنى دېسەم، بۇ تېمىغا خۇددى چۆچەكلەردىكى يۇرت خەلقىگە كەلگەن بالا-قازانى يوق قىلىش ئۈچۈن بېلىنى باغلاپ سەپەرگە ئاتلانغان زەبەردەس يىگىتلەرنى ئۇزىتىش ئۈچۈن شەھەر  سىرتىغا چىققان ئاۋامنىڭ قۇتلۇق تىلەكلىرى، خەيىرلىك دۇئالىرىغا ئوخشاش چىن، سەمىمى، تاتلىق، ئىزگۈ تىلەكلەر ۋە ئالقىش-تەشەككۈرلەر يېغىپتۇ. بۇ ماھىيەتتە شاڭخەيگە ئاتلانغان كارۋانلار سېپىدىكى ھەممە قەلەمكەش دوستلارنىڭ خەلقىمىزنىڭ قەلبىدىكى ئورنى ۋە ئىناۋەت-ئابرۇيىنىڭ قانچىلىك يۇقۇرى ئىكەنلىكىنىڭ تىپىك مىسالىدۇر. بۇ ئىشتىن خەۋەر تاپقان ھەممە يازارمەنلەر ۋە ئوقۇرمەنلەرنىڭ خۇشلۇقىنىڭ ئەۋجىگە كۆتۈرۈلۈشىدۇر.  يازغۇچىلار تورىغا قەدەم باسقان يېرىم يىلدىن بېرى مەن بىرەر تېمىنىڭ ھەممەيلەننىڭ نەزىرىدە بۇنچە ئالقىشلانغانلىقنى ئاز كۆرگەن.
شۇڭا بۇ يەردە چىن ئىپتىخار بىلەن شۇنداق دىگۈم كېلىدۇ: تالانىت ئىگىلىرىنى خەلقىمىز ھامان ئۆز بېشىغا ئېلىپ كۆتۈرىدۇ، ئۇلار ھەققىدە دۇئا قىلىدۇ. بەلكىم، بۇندىن كېيىن بۇنداق تالانت ئىگىلىرىمىزگە چەتئەللەردىمۇ سەيلە-ساياھەت ۋە ئىلمىي زىيارەت قىلىدىغان پۇرسەتلەر كۆپ كېلىشى مۇمكىن. شاڭخەي سەپىرى ئۇلارنىڭ روھىيىتىدە يەنە سىلكىنىش پەيدا قىلىشى، ئۇلار قايتىپ كەلگەندىن كېيىن خەلقىمىزگە تېخىمۇ ئېسىل ئەسەرلەرنى كۆپلەپ تەقدىم قىلىشى مۇمكىن. ھەئە، سىلەردىن ھەممىمىز پەخىرلىنىمىز.
شۇ تاپتا مەرھۇم ئابدۇرېھىم ئۆتكۈر ئەپەندىنىڭ مۇنۇ مىسرالىرى يادىمغا كەلدى:
قالدى ئىز چۆللەر ئارا، گاھى داۋانلاردا يەنە،
قالدى نى-نى ئارسلانلار دەشتۇ-چۆلدە قەۋرىسىز...

قالدى ئىز، قالدى مەنزىل، قالدى ئۇزاقتا ھەممىسى،
چىقسا بوران، كۆچسە قۇملار ھەم كۆمۈلمەس ئىزىمىز.

توختىماس كارۋان يولىدىن گەرچە ئاتلار بەك ئۇرۇق،
تاپقۇسى ھىچ بولمىسا، بۇ ئىزنى بىر كۈن نەۋرىمىز،

يا ئەۋرىمىز.

1972-يىل  10-ئىيۇن،  ئۈرۈمچى

قالتىس يېزىۋېتىپسىز .ھەممىمىزنىڭ كۆڭلىدىكىنى يېزىپسىز ،ئەدىبلىرىمىزنىڭ سەپىرى كۆڭۈللۈك بولغاي!

ئالتۇنگۈل، سۈرەتلەردىن كۈرۈنۈپ تۇرۇپتىكى كۈنلىرىڭ شۇنچە ئەھمىيەتلىك ئۈتۈۋىتىپتۇ. يەنە كىلىپ شۇنچە ياخشى ھەمراھلىرىڭ يېنىڭدا! پەقەت بىر ئىشقا ئەپسۇسلىنىۋاتىمەن.‹‹كىملىك›› ناملىق ھىكايەڭنى تەرجىمە قىلىپ ئېلىپ بھرىدىغان گەپكەن. ھەممەيلەننىڭ قىرىق ياشلىق ئايالدىن چاچراپ چىقىشىڭنى كۈتىۋاتقىنىنى بىلدىم، بۇ ئەسەر چۇقۇم ھەممىمىزنىڭ ئاچقان يېرىگە بارىدۇ.
بارلىق قېرىنداشلىرىمىزنىڭ شاڭخەيدىكى ئىجادىيىتىگە ئۇتۇق تىلەيمەن.(چۇقۇم يېڭى ئىجادىيەتلەر تۇغۇلىۋاتىدۇ)

كىروراننىڭ قەلىمىدىكى شېئىرلار يېقىشلىق، ئىزگۈ ھېسلارغا تويۇنغان چىقىپتۇ. شاڭخەيدىكى دىلى ئويغاقلارغا ئېھتىرام!

ئەترەڭ شەھەر ئويغاتقان ھېسلار

ئالتۇنگۈل رەجەپ

  سم - سم  يامغۇر ياغقان ئەترەڭ شاڭخەينىڭ  تۇمان باسقان سەھىرى  نەمخۇش  باغرىغا مېنى باسقاندا  پەرىزاتنىڭ  سابا سوققان زۇلپىسىدىن يېشىلىپ    كەتكەن   ھالرەڭ لېنتىسىدەك چۇۋۇلدۇم. قاتمۇ –قات بۇغۇشلانعان چىگىشلىرىم چىگە-چىگىلىرىدىن يېشىلگەندەك ئازادە بىر ئارام بەخشلىك  تومۇر –تومۇرلىرىمغا تارىدى . بىر يەڭگىل نەپەسنى  قەلبىمگە باغرىمعا، كۆكسۈمگە، يۈرىكىمگە لىققىدە  سۈمۈرگەندە ۋۇجۇدۇمدىكى ئاز كەم يېرىم ئەسىرلىك ھاردۇقۇم  مومامنىڭ مورا ئوچىغىنىڭ تۇرخۇنلىرىدىن  چىققان ئاچچىق تۈتۈندەك كۆكۈش  ئاسمانعا كۆتىرىلىپ كەتتى.   ھېچكىمنى ۋە ھېچنېمىنى ئويلىغىم يوق ...  17قەۋەتلىك كۈلرەڭ بىنادىكى ھەشەمەتلىك ئۆيۈمنىمۇ،  تىلكامىرالىق  ئىشخانامنىمۇ،  بىر كۈندە ئالتە ۋاخ يىغىن ئېچىپ، 7 ۋاخ چالۋاقاپ  ياۋا ئۆردەكتەك غاقىلدايدىغان باشلىغىمنىمۇ، يەنە بەش مىنۇتتا بىر قېتىم تاماكا چېكىپ، بىر كۈندە  3ۋاخ لەغمەن يېگۈسى كېلىدىغان  ئېرىمنىمۇ، شاكىلاتقا ئامراق تاۋى نازۇك مەلىكەمنىمۇ ، توحتىماي تېلېفۇن سوقۇپ،  داڭقان شورپىسىغا تەكلىپ قىلىدىغان  مېھرى  ئوتتەك  دوستلىرىمنىمۇ .....ھەممىسى، ھەممىسنى ئويلىغۇم يوق! ئۆمرۈمدە بىر قېتىم، بىرلا قېتىم نېمىشقا
ئۆزۈمنى  ئويلىمىغۇدەكمەن؟ نېمىشقا ؟!
  ھايات مەڭگۈلۈك ناخشىمىش تېخى، ئۇنىڭ مۇقىم نوتىسى ياكى  ۋايىغا يەتكەن ئاھاڭى بولمايمىش تېخى،   پەيزى گەپ !  لېكىن گۈل بەرگىگە چۈشكەن  بىر قەترە  شەبنەمدەك قىسقىغىنە ھاياتلىغىمدا شۇ مۇقەددەس  ناخشىنىڭ - ئاشۇ ۋايىغا يەتمەيدىعان  مۇقەددەس  ئاھاڭنىڭ، قەلبىمدىكى ئەڭ تىرەن ئەڭ ئېسىل    مىسراسىنى  ئېيتىپ باقالىدىممۇ؟   ئۆزۈم  ئېيتىشقا ئەڭ ھەقلىق، ئۆزۈم  شۇنچىلىك ۋايىغا يەتكۈزۈپ ئېيتالايدىعان، ئەمما ئەسلا ئېيتىپ باقمىغان، ھەم ئېيتىش بىر رەتمۇ نېسىپ بولمىغان، ئاشۇ قۇدرەتلىك ئەۋجى  ئىچىمنىڭ ئىچىدە ھېلىغىچە بىخسىپ قالمىدىمۇ ؟...نىھايەت  تەقەززالىق جېنىمغا  پاتقان دەقىقلەردە  ئاشۇ شەكىلسىز ئاھاڭ يۈرىكىمنى تىترىتىپ،  قەلبىمنى توحتاۋسىز  غىدىقلاپ تۇرسىمۇ ، غىڭشىپ باقاي دېسەم ئامالىم يوق...
سىقىلمايدىغان، بوغۇلمايدىغان، مۇجۇلمايدىغان  بىر   دەقىقلەردە،  رەسمىيەتلىك مەجبۇرىيەتتىن خالىي   ئاشۇ مۇزىكىنى،    ئۆزۈمنىڭ  نوتىسى بىلەن  ئۆزۈمنىڭ   ئاۋازىدا    بىرەر قېتىم غىڭشىپ باقسام قانداق
بولار؟!....
بۇ ئۆمرۈمدە ئېرىشكەنلىرىمدىن يوقاتقانلىرىمنىڭ ھېساۋى  كۆپ بولدى.   چولپاندەك پارلىغان نەۋقىران  39يېشم  ئۆمۈر ئاسمىنىمدىن ئاقار يۇلتۇزدەك ئۆچۈپ  كەتكەندە،  جانانە ئۆرۈكنىڭ تاتلىق گۈلىسىدەك  پىشقان  40يېشىمنىڭ بويۇنلىرىغا چىڭ گىرە سېلىۋالدىم ،  نىھايەت  ئۇمۇ ھەم مېنى مەزگىلسىز  تاشلاپ كېتىپ قالدى ...
         قانچىلىك ئۆمرۈم قالدىكىن ؟  نېمە ئۈچۈن تۇغۇلۇپ ، قانداق  ياشىدىمكىن، كىم ئۈچۈن ياشاپ  نېمىلەرنى  قىلدىمكىن  ؟!.
   .....سۈبھى  شامىلى سوقۇپ،  يامان چۈشىدىن  ئويغانغىنىدا كارۋىنى ئۇزاپ كەتكەن   يولۇچىدەك چۆچۈپ كەتتىم.  تۇرمۇشنىڭ  گىرەلىشىپ كەتكەن ئۇزۇن- قىسقا ئۆتەڭلىرىدە،  ھە-دېگەندە  ئېغىر يۈكنى بېسىپ، مايسىراپ كەتكەن رېلىسقا غىچىرلاپ سۈركىلىپ، كوشۇلداپ   مېڭىۋېرىپ،  بۇرمىلىق مىقلىرىنىڭ  رەزمى  بوشاپ، لاقاسلاپ قالغان  ۋاگوندەك ئەبجىغىم چىقىپ كەتكىنىنى تۇيماي يېرىم ئۆمرۈمنى ياشاپ بوپتىمەن، كىم دېدى يېرىم ئومرۈڭ قالدى دەپ  ؟   بەلكىم تەڭدىن تولىسىنى ۋە ياكى ئۇنىڭدىنمۇ كۆپرەكىنى  ياشاپ بولغاندىمەن .... يەنە قانچىلىك بەرداشلىق بىرەرمەنكى ...يەنە قانچىلىك ؟!
پىژغىرىم تەكلىماكاندىكى توپا يىلىنىدەك  قاسراقلىرىمنى تاشلىغۇم كەلدى،  40يىلدىن ئارتۇق تۈگۈلۈپ ياتقان ئۆچەكلىرىمدىن كېپىنەك بولۇپ ئۇچقۇم كەلدى، بوزلۇققا  تاشلانغان  سورتلۇق  ئۇرۇقچىدەك  تۇپراق يېرىپ  ئۈنۈپ چىققۇم، رەيھاندەك پورەك ئېچىپ خۇش ھىد چاچقۇم  كەلدى ....
قاسراقتىن چىقسام مەن كىم ؟ ئۆچەكتىن چىقسام ۋە ياكى قايتىدىن ئۈنۈپ چىقسام   مەن كىم ؟!  مەن يەنىلا ئۆزۈم ! توزىغان تۇپراقلىرىمدا  قايتىدىن لاي  بولۇپ  ياسالسام مەن يەنىلا ئۈزۈم! ...
   تۇغۇلغاندىن بېرى ئېرىشىش ئۈچۈنلا بەدەل تۆلەپ كەپتىمەن. بەدەل تۆلىدىم دەپ تېخى قىڭغىر قاخشاپ  مىڭ يەردىن تېشىلگەن چۆگۈندەك  ئېقىپ يۈرۈپتىمەن ...  توۋۋا،  بۇ ھەقىقەتنى   ئۆمۈر قۇياشىم قىيامىدىن  ئۆتكەن بىر چاغدا ئاندىن بەكمۇ كېچىكىپ  ھېس قىلىۋاتىقىنمغا توۋۋا  ...نېمىشقا بەدەل تۆلەپ، ئاندىن ئېرىشىشنى ئويلاپ باقمىغاندىمەن؟!      
.... ۋاقىت ۋوگزالغا يېقىنلاشقان تىز پويىزدەك    غۇيۇلداپ ئۆتمەكتە. ھەر بىر ۋاگونىمدا  مىڭ پاتمان  يۈك ...دىمەك مەن رېلىسقا چۈشۈپ قالغان مىقلىرىمنى بىردىن بىردىن تېرىپ،  لاقاسلاپ قالغان ۋاگونلىرىمنى قايتىدىن ئېتىشىم،  بوشاپ كەتكەن چېتىقلىرىنى قايتدىن  چېتىشىم كېرەك!
چۈنكى مەن ئېغىر يۈك قاچىلانغان تىز پويىز...
مۇقەددەس دەرياسى بار،  ئەكسىمنى چاقماقتەك  چېقىپ ئۆتكەن   ئەينەك شەھەر !  ئۆزۈمنى ئۆزۈمگە قايتىدىن تونۇتقان ئەترەڭ شەھەر – رەھمەت ساڭا!
-  رەخمەت ساڭا!!

       2012-يىلى25-ماي شاڭخەي ئەدەبىي ئىجادىيەت بازىسىدا يېزىلدى ، ئۆمەرجان سىدىق تەھرىرلىدى.

     ئالتۇنگۈل، ئالتۇندەك تۇيغۇلاردىن پۈتكەن ئالتۇن قۇرلىرىڭىزغا مۇبارەك بولسۇن!  نەچچە كۈندىن ھېچ بىر نەرسە يازغاندەك قىلمايۋاتاتتىڭىز، قاچانلاردا پۈتۈۋالغانسىز بۇ ھايات ھېكمەتلىرىنى؟... ھارماڭ.

ئالتۇنگۈل: بەك ياخشى يېزىپسىز. ئوقۇپ بەك تەسىرلەندىم. مەن بېيجىڭدا ئىككى يېرىم ئاي ئوقۇپ نىمە قىلغاندىمەن دەپ ئويلاپ كەتتىم.

ھايات ھەققىدە يەنە بىر ئويلىنىشقا رىغبەت بولدى.ياخشى چىقىپتۇ.

ئادەمنىڭ روھىنى سەگىتىدىغان ھايات چېقىندىلىرى، پاكلىققا ئۈندەيدىغان ھېكمەتلەر قەدەمدە بىر ئۇچراپ تۇرسىمۇ ھېس - تۇيغۇلىرى ئۆلۈپ كەتكەن ساماندەك كىشلىرىمىز ئارىسىدا ھاياتنىڭ ھەربىر سەگىتكۈچى تۇيغۇلىرىغا جۈر بولىۋاتقان ئالتۇنگۇلنىڭ ئالتۇندەك قۇرلىرىغا مۇبارەك. ئۆزىنى تونۇش پەرۋەردىگارىنى تونۇشقا ئېلىپ بارىدۇ. پاكلىق تۇيغۇلىرىڭىزنىڭ چېقىندىلىرى ھەمىشە ھېكمەتلەرگە چۆمۈلگەي.

ئالتۇنگۈل، يازمىڭىزدىن سۆيۈندۈم، سىزدە ھەقىقەتەن ئادەمنى مەستخۇش قىلىدىغان  تالانت بار، تۇرمۇشنى ھەر جەھەتتىن كۈزىتىدىغان دىت بار. مۇشۇ يازمىڭىزدىنلا ژۇرنىلىمىزنىڭ سىز قايتىپ كەلگەندە ئاجايىپ سوۋغاتلارغا ئېرىشىدىغانلىقىنى بىلىۋالغىلى بولىدۇ. ئانا يۇرتىڭىزدىكى قاشتېشىنىڭ ئىلتىجاسىنى ئۇنتۇپ قالمىغايسىز.
شاڭخەيدىكى بارلىق دوستلىرىمنىڭ كۈنىنىڭ مەنىلىك ئۆتۈشىگە تىلەكداشمەن. ھەممەيلەنگە كەمىنەدىن ئوتلۇق سالام.

ئالتۈنگۈل رەجەپ، تۇيغۇلىرىڭ تۇيغۇلىرىمنى ئويغىتىپ، سېنىڭ ئىزىڭدىن پۇشۇلداپ كىلىۋاتقان مەن كىچىك پويىز تۇرمۇزنى دەسسىدىم.ھەر بىر جۈملەڭدە ئېيتقان پىكىرلىرىڭ تەكرار تەكرار ئوقۇپ ھۇزۇرلىنىشقا ، ئەستايىدىل ئويلىنىشقا مەجبۇر قىلدى. دىمىدىممۇ؟ ‹‹ھاياتنىڭ يۇلتۇزى››سەن! پىشقان ‹‹قىرىق ياشلىق ئايال››سەن، ‹‹ئوغرى›› نى تۇتۇپ داد دىگۈزۈپ، ئاخىرى ‹‹كىملىك››كىڭنى يۈتتۈرۈپ قويغانسەن! ئەمدى ئۈزۈڭنى قۇيىۋىتىپ ئارام ئال! ئەمما تىرەن پىكىرلىرىڭ توختـاپ قالمىسۇن، يازغىن پەرىشتەم!

ماڭا «ئەترەڭ شەھەر ئويغاتقان ھېسلار» يەنە باردەك، تېخى تاماملانمىغاندەك تۇيۇلدى.
جەنۇبىي تاغ (تەڭرىتاغ)دىن شەر*قى دېڭىز بويىدىكى 12 نەپەر ئەزىزلەرگە سالام يوللايمىز!

بۇ قېتىمقى بۇ ئۇگۈنىش بەك جايىدا بولغاندەك قىلىدۇ.ئەدىبلىرىمىزنىڭ بىر-بىردىن ئېسىل ئەسەرلىرىنى ئوقۇپ مەنمۇ شۇ يەرگە بارغاندەك بولدۇم.ھەممىڭلارنىڭ قولىغا دەرت بەرمىسىۇن.ئالتۇنگۈل نەسىرنى بەك ئوبدان يېزىپسىز جۇمۇ.ئوسمانجان ئاكا ئامان بولۇڭ!