ئوغلى چوڭ ئەيسادىن سوراپتۇ: – دادا، ئاچچىقلىنىش، غەزەپلىنىش، دەرغەزەپكە كىلىش، كۈلۈشىنى ياكى يىغلاشنى بىلمەسلىكنىڭ قانداق پەرقلىرى بولىدۇ؟ چوڭ ئەيسا: -مەن بىر تەجرىبە ئىشلەپ بەرسەم شۇ ھامان بىلىۋالايسەن! گىپىنى تۈگىتىپلا چوڭ ئەيسا يانچۇقىدىن قول تېلىفۇنىنى ئېلىپ، تېلفۇن خاتىرىسىدىن «ئادىل مىجىت» دىگەن ئىسىمنى تېپىپتۇدە، قول تېلفۇننىڭ ياڭراتقۇسىنى ئېچىپ قويۇپ، تېلىفون ئۇرۇش كونۇپكىسىنى بېسىپتۇ…

چوڭ ئەيسا: -ۋەي، ئابدۇكىرىم ئابلىز بارمۇ؟
ئادىل مىجىت: -خاتا ئۇرۇپ قاپسىز.
چوڭ ئەيسا:-چاقچاق قىلماي ئابدۇكىرىم ئابلىزنى چاقىرىپ قويسڭىز!
-خاتا ئۇرۇپ قاپسىز دىدىمغۇ! -شۇنداق دەپلا ئادىل مىجىت تېلفۇننى قويۇۋىتىپتۇ.
بىر ئازدىن كىيىن چوڭ ئەيسا تېلفۇننى يەنە قايتۇرۇپ ئۇرۇپتۇ.
-ۋەي، ئابدۇكىرىم ئابلىز بارمۇ؟
-كىم سەن زادى؟ تېلفۇننى خاتا ئۇرۇپ قاپسەن!
-ۋاي ئابدۇكىرىم ئابلىز بارمۇ؟
-قانداق كاللىسىنىڭ دەردى بار نىمە ماۋۇ!-ئادىل مىجىت شۇنداق دىگىنىچە تېلفۇننى يەنە قويۇۋىتىپتۇ.  
بىر ئازدىن كىيىن چوڭ ئەيسا تېلفۇننى يەنە قايتۇرۇپ ئۇرۇپتۇ.
-ۋەي، ئابدۇكىرىم ئابلىز بارمۇ؟
-قانداق نىمەۋا سەن؟ ئىچىڭ پۇشۇپ قالغان ئوخشىمامدۇ؟
-ۋاي مەن تۆمۈرخان، ئابدۇكىرىم ئابلىزنى ئىزدەيىتتىم!
-مەن داداڭ! ھۇ….
ئادىل مىجىت شۇنداق دىگىنىچە تېلفۇننى «تاراققىدە» قويۇۋىتىپتۇ.
چوڭ ئەيسا بالىسىغا دەپتۇ:-مانا بۇنى ئاچچىقلىنىش دەيمىز، ئەمدى ساڭا غەزەپلىنىشنىڭ قانداق بولىدىغانلىقىنى كۆرسىتىپ قوياي.
يەنە تېلفۇننى قايتۇرۇپ ئۇرۇپتۇ.
-ۋەي، ئابدۇكىرىم ئابلىز بارمۇ؟
-ھەي، ھايۋانمۇ سەن ئادەممۇ؟ يەنە تېلفۇن ئۇرۇدىغان بولساڭ كۆرگۈلىكىڭنى كۆرسىتىمەن باكار……
ئادىل مىجىت بوغۇلغۇدەك بولۇپ تېلفۇننى زەردە بىلەن قويۇۋىتىپتۇ.
-مانا بۇنى غەزەپلىنىش دەيمىز. ئەمدى دەرغەزەپكە كىلىشنىڭ قانداق بولىدىغانلىقىنى كۆرسىتىپ قوياي-دىگىنىچە چوڭ ئەيسا بايىقى نۇمۇرنى يەنە قايتۇرۇپ بېسىپتۇ. بۇ قېتىم ئادىل مىجىت تېلفۇن خېلى ئۇزاق سايرىغاندىن كىيىن ئاندىن ئاپتۇ.
-ھۇ ئا……
ئادىل مىجىتنىڭ گىپىنىڭ ئاخىرى چىقماستىنلا چوڭ ئەيسا دەپتۇ:
-ۋەي، مەن چوڭ ئەيسا!
-ھە……بۇ…… ۋاي ئاداش كەچۈرگىن، باياتىن بىرى تېلفۇن ئۇرۇپ قەستەن چىشىمغا تىگىۋىدى. مەن تېخى يەنە شۇ ئوخشايدۇ دەپ ……. پەقەت كۆڭلۈڭگە ئالمىغىن!
-ھە ھېچقىسى يوق. ئابدۇكىرىم ئابلىز بارمۇ؟
-ھۇ ئا……
چوڭ ئەيسا شۇ ھامان تېلفۇننى قويىۋىتىپ ئوغلىغا:-مانا بۇنى دەرغەزەپكە كىلىش دەيمىز. چۈشەندىڭمۇ؟
-چۈشەندىم. ئەمدى كۈلۈشنى ياكى يىغلاشنى بىلمەسلىك قانداق بولىدۇ؟
چوڭ ئەيسا بىرنى كۈلۈپ قويۇپ تېلفۇننى يەنە قايتۇرۇپ ئۇرۇۋىدى، ئادىل مىجىت تېلفۇننى ناھايتى تىزلا ئېلىپ:
-ھەي ھەلەپ يەيدىغان! زادى نىمە گىپىڭ بار سىنىڭ؟ سەن زادى…….
-ۋەي، مەن ئابدۇكىرىم ئابلىز. باياتىن بىرسى مىنى ئىزدەپ مۇشۇ نۇمۇرغا تېلفۇن ئۇرغانمىدى؟