نىدائىي يانبىلوگى

    بوۋاي دوختۇرنىڭ سۆزلىرنى ئاڭلاپ  كۆڭلى يېرىم بولغان ھالدا  ئوغۇللىرىنى چاقىرىپتۇ. ئاۋۋال چوڭ ئوغلىنى چاقىرىپ:

— بالام  سەن  بالىلارنىڭ چوڭى، سېنىڭ بالاڭمۇ  ئۈچ  بولدى، كۆپ جاپالارنى  بېشىڭدىن كەچۈردۈڭ، لېكىن ئۆيۈڭ يوق  شۇڭا ئۆينى ساڭا قالدۇردۇم، — دەپتۇ.

    ئىككىنچى ئوغلىنى چاقىرىپ:

— بالام  سەن تېخى توي قلمىدىڭ، ساڭا پۇل كۆپرەك كېرەك بولىدۇ، شۇڭا  بانكىدىكى پۇللارنى ساڭا قالدۇردۇم، — دەپتۇ.  

    كەنجى ئوغلىنى چاقىرىپ: 

— بالام، مەن ساڭا ھەممىدىن بەك  ئامراق، سەن يۈرىكىمنىڭ پارىسى، ساڭا  پەقەتلا چىدىمايمەن ئوغلۇم، سېنىڭ  ھازىرغىچە بىرەر قىز دوستۇڭمۇ يوق. شۇڭا مەن ساڭا مېنىڭ ئەڭ قىممەتلىك  بايلىقىمنى، يەنى ئۈندىدار نومۇرۇمنى  مىراس قالدۇردۇم. ئۇنىڭدا تېخى توي  قىلمىغان ياكى ئېرىدىن ئاجرىشىپ  كەتكەن قىزلاردىن، چوكانلاردىن بولۇپ، بىرەر مىڭدەك قىزلار بار. قوبۇل  قىلغىن ئوغلۇم، — دەپلا كۆز يۇمۇپتۇ.