جەلىپكار تور خاتىرىسى

ئۆچمىگەن ئوت

ئەكبەر جاپپار دەردى

 (نەسىر )

 ئۇ- ياشلىق باھارىمىزنىڭ ئەڭ  گۈزەل چاغلىرىدا ، نۇرغۇن ئارزۇ ئۈمۈدلەر بىلەن  بىرلىكتە    ئۆستۈرگەن سۆيگۈ گۈللىرىمىزنى نابۇت قىلىپ ،  يۈرەك سۆزلىرىمگە پەرۋامۇ قىلماي،‹‹سىز بىلەن توي قىلىشىمغا ئۆيدىكىلەر قوشۇلمىدى ، مېنى كەچۈرۈڭ ، ھەر ئىككىمىز ئۆز يولىمىزغا ماڭايلى ››، - دەپلا ئارقىسىغىمۇ قارىماي  كىتىپ قالدى . ئۇ بەلكىم ،مېنى سىناۋاتقان بولىشى مۇنكۈن دېگەنلەرنى خىيال قىلىپ، خىلى بىر ۋاقىتلارغىچە ئۇنى قەلىب ئىكرانىمدىن چىقىرۋەتمەي، خىيالىمدىكى سىناقنىڭ بالدۇرراق  تۈگىشىنى تەقەززالىق بىلەن كۈتتۈم . ئويلىمىغان يەردىن بىر كۈنى ئۇنىڭ باشقا  بىرسى بىلەن تويى بولىۋاتقانلىقىنى ئاڭلاپ  ،‹‹ ياق ئۇ ھەرگىز ئۈنداق قىلمايدۇ ، بىز دېگەن  مەڭگۈ ئايرىلماسلىققا  ۋەدە قىلىشقان››دەپ ئۆزەمگە تەسەللى بەرگەن بولساممۇ ، يۈرىگىمنىڭ چۇڭقۇر قاتلىمىدىن ، ‹‹ئەي نادان ، ھازىر جاھان نېمە بولۇپ كەتتى، سەن ئاشۇ قۇرۇق قەسەمگە ئىشىنىپ يۈردىڭمۇ ؟ ، سەن ئىشقىدا كۆيۈپ يۈرگەن           ئاشىغىڭنىڭ  راستىنلا بىر پۇلدار بىلەن تويى بولىۋاتىدۇ ››دېگەن سادا كەلگەندەك بولدى  . ئۇنىڭ مەھەللىسىگە بارسام راستىنلا  تويى بولىۋېتىپتۇ . ئىنسان دېگەن ئاجىز ئىكەنمىز ،بولدى تەقدىرگە تەن بىرەي ، ئۇنىڭ تۇرمىشىغا ئارلىشىپ   بەختىنى نابۇت قىلماي ، ئۇنىڭ بەختى ئوخشاشلا  مېنىڭ بەختىم دېگەنلەرنى ئويلاپ، ئۇنى كۆڭۈل ئىكرانىمدىن چىقىرۋتىش ئۈچۈن نەچچە يىل تىرىشقان بولساممۇ نېمىشقىكى  زادىلا  چىقىرۋېتەلمىدىم . ئاردىن بىر يىل ئۆتۈپ ئۇنىڭ بىر بالىلىق بولغانلىقىنى ھەم يولدىشى بىلەن ناھايىتى بەخىتلىك ئۆتىۋاتقانلىقىنى ئاڭلاپ ئاخىرى تەقدىرگە تەن بىرىپ باشقا بىرسى بىلەن توي قىلدىم . ھالال جۇپتۇم تۇرۇپ باشقىلارنى ئويلاشنى ئۆز ۋىجدانىمغا مۇخالىپ ئىش دەپ ئويلىغان بولساممۇ    ئۇنى  زادىلا ئۇنتىيالمىدىم .   بۇ دۇنيا شۇنداق تار بولسا كېرەك ، ئارىدىن خىلى يىللار ئۆتۈپ  بىر كۈنى ئوغلۇمنى ئەگەشتۈرۈپ بازار ئايلىنىپ كىتىۋېتىپ تاسادىبىي ئۇنىڭ بىلەن دوقۇرشۈپ قىلىپ ،    يۈرۈگۈم كۆكرەك قەپىزىدىن چىقىپ كىتىدىغاندەك  سوقۇپ خۇدۇمنى  يوقۇتۇپ ، نېمە قىلالاىرمنى بىلەلمەي تۈرۈپلا قالدىم .كۆزلىرىمىز – بىر بىرىگە تىكىلگىنىچە قانچىلىك تۇرغانلىقىمىزنى بىلمەيمەن ، بارا – بارا ئۇنىڭ  كۆز چاناقلىرىدا ياش پەيدا بولۇشقا باشلىدى . ئۇ ياشلارنى كۆرۈپ مەن خۇدۇمنى تىخىمۇ يوقاتتىم .
ــــ دادا نېمە بولدۇڭ ، ئۆيگە ماڭمامدۇق ، بۇ ئاۋاز بىلەن ئىسىمنى يىغىپ يىنىمغا قارسام ،10 ياشلىق ئوغلۇم ماڭا قاراپلا تۇرۇپتۇ . شۇندىلام ئۆزۈمنىڭ  سالاھىيىتىمنى ئەسلەپ  ئۇنىڭغا خوش دېگەن مەنادا بىشىمنى ئاستا لىڭشىتىپ قويۇپ ،ئوغلۇمنى يىتىلىگىنىمچە ئۆي تەرەپكە ماڭدىم . كاللام خۇددى ئۇچىنى تاپقىنى بولمايدىغان بىر كاللاك يىپتەك چىگىلىشىپ كەتتى  . ئۆيگە قايرىلىدىغان دوقمۇشقا كىلىپ ئىختىيارسىز ئارقىمغا قارىسام ئۇ ھىلىقى جايىدا مەن تەرەپكە قاراپ تۇرۇپتۇ . بەلكىم ئۇ شۇ تۇرقىدا مېنى ياق،  ئەينى يىللاردا پاك سۆيگۈمنى خورلىغان گۇناھى ئۈچۈن ئۆز - ئۆزىنى تىللاۋاتقاندۇ .