ئاياللار دۇنياسى يانبىلوگى

خۇشتار ، سەن شۇنى بىلگىنكى مەن مۇشۇ كۈنلەردە ئاجايىپ باتۇرلۇق بىلەن ھەربىر قەدىمىمنى چىڭ دەسسەپ كېتىۋاتىمەن . نەچچە ۋاقىتتىن سېرىق چاچلىق ئايالنى كۆرسەم يۈرىكىم ئاغرىيتتى ، ھېلىقى كۈندىن كېيىن موتسىكلىتنىڭ ئاۋازىنى ئاڭلىسام ، يۈرىكىم پەسكە تارتقاندەك چۆچۈيدىغان بولۇپ قالدىم . سېنىڭ نامەرتلىكىڭگە ھەيرانمەن . ئىشىك ئالدىمدىن سېرىق چاچلىق مەشۇقىڭنى ئارقاڭغا ئولتۇرغۇزۇپ موتسېكلىت بىلەن غۇيۇلداپ كېتىۋاتقانلىقىڭنى كۆرگىنىمدە ، يۈرەكلىرىم تىتما – تىتما بولۇپ ، خۇددى ئوتقا چۈشكەن قىلدەك تولغىنىپ كەتتىم ! خۇشتار مېنى ئۆزۈڭنىڭ يۇرتىغا ئەكىلىپ ، بۇنداق كۈنلەرگە قويغۇدەك مەن ساڭا نىمە يامانلىق قىلغان بولغىيتتىم ؟ ! …

— ئاپا ، دادام يەنە ھېلىقى خوتۇن بىلەن موتودا ئۆتۈپ كەتتى ! دىليارنىڭ يىغا ئارلاش مەيۈس ئاۋازى مېنىڭ يۈرەكلىرىمنى پارە – پارە قىلىۋەتتى .

— جېنىم قوزام ، سېنىڭ كىچىككىنە يۈرىكىڭمۇ ئاشۇ لەنىتى داداڭنىڭ قىلمىشلىرىغا چىدىماپتۇدە ؟ ! مەن شۇنداق ئازاپ بىلەن دىليارنى باغرىمغا باستىم .

— بالام ھىچقىسى يوق ، داداڭ مېنى تاشلىۋەتكەن بىلەن سىلەرنى ھەرگىز تاشلىۋەتمەيدۇ ، سىلەرنى بەك ياخشى كۆرىدۇ .

خۇشتار ، مېنىڭ بالىلىرىمنىڭ قەلبىدىكى دادىسىنىڭ ئوبرازىغا توپا قونۇپ قېلىشىنى خالىمايتتىم . سەن بالىلارنى بولسىمۇ سۆيگىن ! خۇشتار ، ئائىلىدىكى ئىشلار ، مەكتەپتىكى ئالدىراشچىلىق ، كۆڭلۈمدىكى پاراكەندىچىلىك بىلەن يېقىندىن بۇيان ئەينەككە سەپ – سېلىپ قارىماپتىمەن . قارىغىنە ئەينەكتىكى ئاشۇ مەنمۇ ؟ بىر چاغلاردا مەكتەپنىڭ سەھنىلىرىدە گۈلدەك چىرايىم ، يېقىملىق ئاۋازلىرىم ئوقۇغۇچىلار ئۇيۇشمىلىرىدا ئۆتكۈزگەن شېئىر دېكلاماتسىيە مۇسابىقىلىرىدە يازغان شېئىرلىرىمنى جاراڭلىتىپ دىكلاماتسىيە قىلىپ ، يىگىتلەرنىڭ غايىۋانە ئاشىقىغا ئايلانغان ، قاراكۆز ، قاراقاش ، قارا تەبىئى بۈدرە چاچ … زىلۋا بوي مەڭزىلىرىمدىن قان تېمىپ تۇرىدىغان چىمەنگۈل شۇمۇ ؟ ! تۈگىشىپلا كېتىپتىمەن . ئاپتونۇم رايونلۇق مائارىپ ئىدارىسىدىن دەرس ئاڭلىغىلى كەلگەن ئوقۇتقۇچىلار ئارىسىدا بىزدىن بىر يىل يۇقۇرى ئەدەبىيات سىنىپىدىكى ئەكپەر ئېسىڭدىمۇ ؟ ئۇ مېنى تونۇيالماي قالغىلى تاس قالغانلىقىنى دىمىگەن بولسا ، مەن ئۆزۈمنىڭ بۇنچە ئۆزگۈرۈپ كەتكەنلىكىمنى بىلمەيدىكەنمەن …

— چىمەنگۈل ، بۇ يەردە بەكمۇ نابۇت بولۇپ كېتىپسىز … ئۆز ۋاقتىدا ئەجەپمۇ …

— قىزلار قىز پېتى تۇرىۋېرەمتى ؟ ئانا بولغاندىكىن چوقۇم ئۆزگۈرىمىز – دە ؟ بالىلىرىم كىچىك ، شۇڭا ئازراق ئورۇقلاپ كەتتىم ، بۇنىڭلىق بىلەن نابۇت بولۇپ كەتمىگەندىمەن ؟ — دېدىم ، ئۇنىڭ ماڭا ئىچ ئاغرىتقاندەك سۆزلىرىنى بۆلۈپلا !

— ياق ، سىز مەكتەپتىكى چاغدا ، ھەر جەھەتتىن بەك قابىلىيەتلىك ئىدىڭىز … بۇ يەردە ئادەتتىكى بىر ئوقۇتقۇچى بولۇپ قاپسىز ، ئۇنىڭ ئۈستىگە تۇرمۇشتىمۇ …

— تەقدىر پىشانە دىگەن شۇنداق ئوخشايدۇ … ھېچقىسى يوق ، مەن يەنە كۆڭۈلۈك ياشاپ كېتىۋاتىمەنغۇ ؟ !

خۇشتار ، مەن بىر چاغلاردا ياراتمىغان ئەكپەر ئەمدى ماڭا ئىچ ئاغرىتىپ ، تەقدىرىمگە ئەپسۇسلانغاندا ، تېشىمدا كۈلۈمسىرىۋاتقان بولساممۇ ، يۈرىكىم ئۈنسىز ئۆكسىيتتى . سەن مېنى ئاجايىپ بىچارە قىلىپ قويدۇڭ ھە ؟ !

ئەينەككە قارپ ئولتۇرۇپ كۆز ياشلىرىمنى توختىتالمىدىم . چۈنكى مەن ئەكپەر تونۇيالمىغۇدەك ئۆزگۈرۈپ كېتىپتىمەن . يىغلاپ ئىچىم بوشىغاندىن كېيىن ، چاچلىرىمنى تاراپ ، يۈزلىرىمدىكى داغلارنى يېپىش ئۈچۈن ، ئازراق ئۇپا سۈرتۈپ ، لەۋلىرىمگە لەۋ سۈرىغى سۈرتىۋېتىپ ، ياتاق ئېسىمگە كېلىپ قالدى . ياتاقتا ئەتىگەنلىكى قىزلار ئەينەك تالىشىپ كېتەتتۇق .

— چىمەن ، سەن گىرىم قىلمىساڭمۇ بولىدۇ ، — دەيتتى رەھىمە .

— نىمىشقا ؟ — دېسەم

— سېنىڭ گىرىمىڭ ئۆزۈڭ بىلەن تۇرسا ؟ …

مانا ئەمدى ئەينەكتە ھېلىقى رەڭلىك چىمەن قېنى ؟ خۇشتار ، بەك چارچاپ كەتكەن بولسام كېرەك ، تۈنۈگۈن ئىش ئۈستىدىلا ئايلىنىپ كېتىپتىمەن . بىر چاغدا ھۇشۇمغا كەلسەم دوختۇرخانىدا ياتىمەن . شۇنىڭ بىلەن مەن دوختۇرخانىدا يېتىپ قالدىم . بالىلارغا خوشنام قاراۋاتىدۇ ، مەن دەرىزە تەكچىسىدىكى ئاشۇ ئەتىرگۈلگە قاراپ ئۇزاقتىن – ئۇزاق خىيال سۈرىمەن . بۈگۈن تەكچىدىكى گۈلگە قاراپ بىر قىسما بولۇپ قالدىم . چۈنكى ئۇ گۈل سولىشىشقا باشلاپتۇ . ئۇنىڭ نەچچە تال گۈل بەرگى پەستە تۇرىدۇ . مەنمۇ كۈندىن – كۈنگە ئاشۇ گۈلدەك سولىشىشقا باشلىدىم . توۋا ، دوختۇرخانىغا كەلمەستە ساقلا ئىدىم ، ئەمدى ئوكۇل – دورىلار بىلەن كېسىلىم ئېغىرلاپ كېتىۋاتامدۇ نىمە ؟ ئىچىم سىقىلىپ كەتتى ، ئۆيدە ئىككى بالام ، مەكتەپتە يەنە ئوتتۇز نەچچە ئوقۇغۇچۇم ماڭا تەلمۈرۈپ تۇرسا ، مەن بۇ يەردە يېتىۋېرەمدىمەن ؟ مەن چىقىپ كېتەي .

— سىز چىقىپ كېتىشنى ئويلىماي ، ئۈرۈمچىگە بېرىپ قايتا تەكشۈرتۈپ بېقىشىڭىز كېرەك ، — دېدى دوختۇر كەسكىنلا . پۇت – قولۇمدا جان قالمىدى ، كۆز ئالدىم قاراڭغۇلىشىپ كەتتى …

— نېمە دەيسىز ، دوختۇر ، مەندە باشقا كېسەل …

— ياقەي ، تېخى ئېنىق ئەمەس ، ئاشقازىنىڭىزدا بىر داغ ئېنىق ئەمەس …

مەن ئۈن – تىنسىز ئوڭدامدا ياتاتتىم . شۇ تاپتا ھېچنىمىنى ئويلىيالمايتتىم . پەقەت ئاشۇ بىچارە بالىلىرىم …

— چىمەنگۈل ، ئاخشامنىڭياقى دىليارجان ئۆيگە كەلمىدى ، ئىزدەپ بارمىغان يېرىم يوق ، ئاخىر بولماي بۇ يەرگە كېلىشىم . قوشنام ناھايىتى ئەنسىز ھالدا ئالدىمدا تۇراتتى .

— نىمە ؟ دىليار يوق ! پۈتۈن جاھان پىرقىراپ كەتتى … مەن بالامنى ئىزدەپ چىقىپ كەتتىم .

خۇشتار ، ئوغلۇم دىليارنى ئىزدەپ گۇاڭجۇغا كېتىۋاتىمەن ، ئەگەر ئوغلۇمنى تاپالمىسام قانداق قىلارمەن ؟ …

20 – سېنتەبىر تۇرپان

(17)

گۇاڭجۇغا كەلگىلى بەش ئايدىن ئاشتى ، پۇللىرىم تۈگەپ ، بىر ئاشخانىغا ياردەملىشىپ ئىشلەۋاتىمەن . توۋا ، سەن ئوغلۇڭدىن ئەنسىرەپ قويۇشىڭ كېرەك ئىدىغۇ ، تېلېفۇن قىلىپمۇ قويمىدىڭغۇ ؟ ھەيرانمەن ، ساڭا بەك نەپرەتلىنىۋاتىمەن ، ۋىژدانىڭ ئالدىدا شۇنداق ۋەدە قىلىمەنكى ، سەن مېنىڭ بېشىمغا سالغان بۇ روھىي سەرسانلىقنى ، بۇ ئازاپلارنى ، كۆز ياشلارنى … ئاللاھ بىر كۈنى ساڭىمۇ كۆرسىتىپ قويىدۇ . ئەگەر سەن ئەركەك بولغان بولساڭ ، بۇرۇنقى سۆيگەن ئادىمىڭدىن ، ئىككى بالاڭنىڭ ئانىسىدىن كەچسەڭمۇ ، ئۆز پۇشتۇڭدىن كەچمەسلىكىڭ ، تانماسلىقىڭ كېرەك ئىدى . ئەمدى قەلبىمدە ساڭا پەقەت نەپرەتلا قالدى … مۇشۇ كۈنلەردە ئ رەھمەتلىك ئانام تولا چۈشۈمگە كىرىپ مېنى يېنىغا چاقىرىۋاتىدۇ ، مەن دائىم تەييارلىقىم يوق ، مەنتەييارلىق قىلىۋالاي دەپ ئويغۇنىپ كېتىمان … چۈشىدە ئۆلۈپ كەتكەن ئادەم چاقىرىپ چۈشىسە ئۆلۈپ كېتىدۇ دەپ ئاڭلايتتىم .ئەگەر شۇنداق بولۇپ ئەجىلىم توشۇپ قالسا قانداقمۇ قىلارمەن ؟ بۇ دۇنيادىكى ئىشلىرىممۇ پۈتمىدى ئۇ دۇنيانىڭمۇ ھېچقانداق تەييارلىقىنى قىلالمىدىم . ساڭا ئەقىدە قىلغىچە ،ساڭا مۇھەببەت باغلىغىچە ،سەن ئۈچۈن ياش تۆككىچە ، ياراتقان ئىگەمنى سېغىنسامچۇ؟ گۇناھلىرىمنى تىلەپ ئاللاغا يىغلىسامچۇ ؟ ئاللاھنىڭ ئەمىرلىرى بويىچە ئېتىقادىم بىلەن ياشىغان بولسامچۇ ؟! ئەمدى ۋاقتىم توشۇپ قالغاندەكلا ،ئالدىراپ نېمە قىلارىمنى بىلەلمەي قېلىۋاتىمەن گۇاڭجۇ 10 – فېۋرال

ئىستەكلىرىم تۈگىدى خوراپ ،

كۆڭلۈم قالدى ئارزۇلاردىن ھەم .

سۆيگۈ بېغىم قالدى قاغجىراپ ،

ھەسرەت ئەلەم قىينار دەممۇدەم .

بەخت ھىدىنى ئەپقاچتى قۇيۇن ،

تۇرمۇشۇمدا نە لەززەت نە تەم .

مەھبۇبەڭدىن كەپسەن يول سوراپ ،

ئىنتىزار بولۇپ كۈتەر ئۇ سەنەم .

پەرزەنت تۇرار يولۇڭنى توراپ ،

سېرىق يۆگەي سەن ئۈچۈن بىر غەم .

پىشانەمنى شور قىلدى قىسمەت ،

نادامەتكە بولۇپ كەتتىم يەم .

ئىخلاسلىرىم كەتتى ھالسىراپ ،

كۈكۈم – تالقان بولدى ئەقىدەم .

ئۈمىدلىرىم ياتار قانسىراپ ،

غۇلاپ كەتتى كۆڭۈل ئابىدەم .

مۇخلىسلىقىم ئەسلىتەر سېنى ،

دىلدا گۇمران بولغان مەھبۇبەم .

ئاچا يولدا تۇردۇم گاڭگىراپ ،

پۇتلىرىمدا كېسەكلىرىڭ نەم .

ئۆلدى قەلبىم چېكىپ ئىزتىراپ ،

تۇيۇق يولدا قالغان ئۇ جەسەت .

كۆمدۈم بۈگۈن قىساسقا ئوراپ ،

سەن قازغان گۆر پۈتكىلى نەۋاق ! …

خاتىرىنىڭ داۋامى يېزىلمىغان ئىدى . خاتىرىنى يېپىپ قويۇپ كۆڭۈلسىز بىر ھالەتتە ئولتۇردۇم . ئىشىك چېكىلدى .

— مېنى كەچۈرۈڭ چولپان ھەدە ، مەن زادىلا بىلمەپتىمەن ، تۈنۈگۈن بىزنىڭ چايدىكى چوكانلار سىزنىڭ مۇرات ئاكام بىلەن ئاجرىشىپ كەتكەنلىكىڭىزنى ئېيتقاندا مەن ئىشەنمەستىن : << توۋا دەڭلار ئۇلارنىڭ ئائىلىسى شۇنداق تېنچ ، بىرەر قېتىم چىنە – قوشۇق ئۇرۇلغىنىنى ئاڭلاپ باقمىدىم ، قوشنا بولغان نەچچە يىلدىن بۇيان ئۇلار بىزنىڭ جىدىلىمىزنى ئايرىپلا كېلىۋاتىدۇ >> دەپتىمەن . بۈگۈن ئىشتىن چۈشۈۋېتىپ سىڭلىڭىز بىلەن ئۇچرىشىپ قېلىپ ، بۇ ئىشنىڭ راستلىقىنى بىلىپ ھەيرانلىقىمنى باسالمىغان ھالدا بۇ يېڭى ئۆيىڭىزگە سىزدىن ھال سوراپ كېلىشىم . چولپان ھەدە ، مۇرات ئاكام شۇنداق يۇۋاش تۇرسا ، نىمىشقا ئاجرىشىپ كەتتىڭىز ؟ — قوشنام كۆزلىرىمگە تىكىلدى .

بۇ مەن ئاجراشقاندىن بۇيان ئۇچرىغانلا ئادەمنىڭ بەشىنىڭ ئىچىدە ئۈچىنىڭ سورىغان سۇئالى ئىدى .

— جىنىم سىڭلىم ، بۇ سىزگە ئوخشاش بىر تۇرمۇشلۇق بولۇپ تۇرمۇشنىڭ ئاچچىق – چۈچىكىنى تېتىغان ئادەملەرنىڭ سورايدىغان سۇئالى ئەمەس ئىدى ، ئەمما سوراپ قالدىڭىز جاۋاپ بېرەي ، مەن قىز چاغلىرىمدا ھېلىغۇ ئېرىدىن ئاجرىشىشكەن ھەتتا يۈرگەن يىگىتىدىن ئايرىلىپ ھېلى ئۇنىڭغا ھېلى بۇنىڭغا ئىش – پەش تارتىشىپ يۈرگەن قىزلارنىمۇ يامان كۆرەتتىم . ئۆزۈممۇ شۇ بىر يىگىتنىلا ياخشى كۆرۈپ ، شۇنىڭ بىلەن بىر ئۆمۈر بىللە ئۆتۈپ كېتىشنى ئارزۇ قىلاتتىم . ئەمما ، پىشانىڭىزگە پۈتۈلگەن تەغدىر – قىسمەت سىزنىڭ ئارمانلىرىڭىزغا باقمىسا نىمە ئامال ، مانا ئەمدى مەن ئېرىدىن ئاجراشقان تۇل خوتۇن بولۇپ قالدىم . سىز دەپ بېقىڭە كىم كۆڭلى سۇ ئىچكەن ئائىلىسىنى ۋەيران قىلىشنى خالايدۇ ؟ — دېدىم .

— ئۇ دىگىنىڭىزغۇ ھەق ، مانا كۆرۈپ تۇرۇپسىز ، مەن يولدىشىم بىلەن ئاتا – ئانىمىز قوشۇلمىسىمۇ ئۇنىماي توي قىلغان ئىدۇق . ئون يىل بوپتۇ ، ئۇرۇشتۇق ، تالاشتۇق ، ھەتتا تاياقلىرىنى يەپمۇ ئۇنىڭدىن ۋاز كېچەلمىدىم ، ئويلىسام ئۇ مەست بولۇپ قالغاندا مېنى رەنجىتكەن بىلەن ئوڭشالغاندا يەنە كۆڭلۈمنى ئېلىۋالىدىكەن ، — دېدى قوشنام ئكز تۇرمۇشىدىن رازى بولغان ھالدا .

— ھە ھاراقكەش ، ھېلىقى كۈندىن كېيىن قانداقراق ، — دېدىم ئۇنىڭ ھېلىقى كېچىدىكى مەست ھالىتىنى ئېسىمگە ئېلىپ .

— ۋاي جېنىم ھەدە ، ئەركىشى دىگەنچۇ تومۇرچى بولىدىكەن ، شۇنىڭدىن كېيىن يىپتەك ئوڭشىلىپ كەتتى ، بەزىدە بىرگە ئولتۇرۇپ ئىچىشىپ قويىمىز دەڭە ، ھاھاھا …

قوشنامنى ئۇزۇتۇپ قويۇپ قىزىمنى ئۇخلاتقاچ ، بۇنى زۇمرەت دىگەندەك راست زامان ئاخىرىنىڭ ئالامەتلىرى دەپ ئويلاپ قالدىم .

مەن يەنە ئىشخانام بىلەن يېڭى ئۆيۈم ئارلىقىدىكى يولدا خىياللىرىم بىلەن بېرىپ كېلىۋاتقىلى بىر يىل بولۇپ قاپتۇ . ئەمدىكى خىياللىرىمدا بۇرۇنقىدەك رومانتىك ئارمانلار ياكى ئۆتۈپ كەتكەن بەختسىز كەچۈرمىشلىرىم ئۈستىدە ئەمەس ، يارالمىشىم توغرىسىدا مەن نەدىن كەلدىم؟ نەگە بارىمەن ؟. مەن راستلا مۇسۇلمانمۇ ؟ مۇسۇلمان ناماز ئوقۇپ روزا تۇتسىلا مۇسۇلمان بولامدىغاندۇ ؟قانداق قىلغاندا زۇمرەت دېگەندەك مۆھمىن مۇسۇلمان بولغىلى بولىدىغاندۇ ؟دېگەندەك سۇئاللار ئۈستىدە توختىماي پىكىر قىلىدىغان ،بولۇپ قالدىم . .ئەمدى بۇرۇنقىدەك رېستۇرانلارغا چايلارغا ،ۋالىسلارغا قىززىقمايدىغان ،بۇ نەرسىلەرنىڭ ھەممىسىنىڭ ۋاقتى ئۆتكەندەك مەنىسىز بىلىنىدىغان ، دۇنيادا بەك يالغۇز قېلىۋاتقاندەك ، كۆڭلۈمدىكى گەپلىرىمنى دەيدىغان مېنىڭ سۇئاللىرىمنى يېشىپ بېرەلەيدىغان بىر سۆھبەتداشقا مۇھتاج بولىۋاتاتتىم . . يالغۇزدەك خىيال بىلەن كېتىۋېتىپ كېچە كۆرگەن چۈشۈمنى ئەسلەپ قالدىم .

سەھەر چۈشۈمدە يەنىلا قىزلار بىناسىنىڭ 324 – ياتىقىدا قىزىل كىليۇنكا داستىخان سېلىنغان ئۈستەلدە چۆرىدەپ ئولتۇرۇپ ئەتىگەنلىك ناشتا قىلىۋاتقاچ ۋىچىرلاپ سۆزلىشىۋاتقىدەكمىز . << يازغۇچى بولسا ئاشۇ كەرىمە نادىردەك بولسا ، نەچچە كۈندىن بېرى < سامان يولى > نى ئوقۇپ ، ئۇنىڭ ئىچىگە كىرىپلا كەتتىم >> ، — دېگۈدەك رەھىمە ئويماقتەك ئاغزىنى چىرايلىق ھىمىرىپ تۇرۇپ ، << يائاللا ، بىچارە تۇغقىنىم كەرىمەنىڭ مۇشۇ ئەسىرىگە شۇنچە قىلغىنىڭغا قارىغاندا ، مېنىڭ ئەسەرلىرىم ئېلان قىلىنسا كىتاۋىمنى قوينۇڭغا سولاپ ياتامسەن نىمە ؟ >> دېگۈدەك چىمەن چىرايلىق كۆزلىرىدىن ئوت چاقنىتىپ تۇرۇپ . << ئىشقىلىپ يازغۇچى بولساڭ چوقۇم كەرىمە نادىردەك يازغۇچە بول جۇمۇ ؟ >> دېگۈدەك رەھىمە . << نىمىشقا ئۇنداق بولغۇدەكمەن ؟ مەن ئۆزۈمدەك يەنى چىمەنگۈل مۇھەممەتتەك يازغۇچى بولمامدىم ! >> . << قىزلار بولدى گەپ تالاشماڭلار ، سائەت توشتى دەرسكە ماڭايلى ، مېنىڭ ئايىغىم يوققۇ ؟ قايسىڭلار … مەن شۇنداق ئالدىراش ئايىغىمنى ئىزلەۋاتسام ، — چولپان سېنىڭ ئايىغىڭنى مەن كىيىۋالغانتىم ، ساڭا قايتۇرۇپ بېرەي ، دەپ رەھىمە قولىدا مېنىڭ ئاق توپلىيىمنى ماڭا سۇنۇۋاتقۇدەك …

_ چولپان سەن قېنى ؟ مەن ئاياقتىن بېشىمنى كۆتۈرۈپ ئىشىككە قارىسام زۇمرەت ئاپپاق كۆڭلەك كىيىپ كىرىپ ماڭا : – قارا ماۋۇ ياغلىقتىن ياخشى كۆرۈپ ئالغانتىم ساڭىمۇ بىرنى ئالغاچ كەلدىم چىگىپ باقە ،ساڭا تازا يارشىدۇ دەۋاتقىدەك مەن ياغلىقنى قولۇمغا ئالغاچ :

_ توۋا نەچچە كۈندىن مۇشۇ ياغلىقنى ئالىمەن دەپ تاپالمايۋاتاتتىم دەپ ياغلىقنى قولۇمغا ئېلىپ شۇنداق خوش بولغىدەكمەن .

دەل شۇ چاغدا سائەت جىرىڭلاپ كەتتى ، بىز ئالدىراش سىنىپقا ماڭدۇق . ياق ئەسلى ئۈستەل سائىتىم مېنى ئويغىتىش ئۈچۈن … ئەستاغپىرۇللا ، سائەتنى نىمىشقىمۇ ئويغىتىدىغانغا توغرىلاپ قويغان بولغىيتتىم ؟ مەڭگۈ قايتىلانمايدىغان گۈزەل داشۆ ھاياتىمنى ناگان – ناگاندا شۇنداق چۈشەپ قالىمەن . شۇنداق چاغلاردا مەڭگۈ ئويغانماي ئۇخلىسامچۇ ؟ زۇمرەتنىڭ ياغلىق بەرگىنى ،رەھىمەنىڭ ئايىقىمنى قايتۇرغىنى .قىززىق چۈش بولدىغۇ بۇ ھەممىسى ياخشىلىقنىڭ بىشارىتىدۇ .ئىشخانىگە كىرىشىمگىلا خىزمەتدىشىمنىڭ :

— چولپان ھەدە سىزگە خەت كەپتۇ ، — دېگەن ئاۋازى كۈتۈۋالدى . خەتنى قولۇمغا ئېلىپ كۆزلىرىمگە ئىشەنمەي قالدىم . كونۋېرتتا ماڭا ناھايىتى تونۇش يوغان ئۇستىخانلىق تونۇش پۇچۇركا يەنى سۇباتنىڭ ئىسمى تۇراتتى . كونۋېرتنى تۇتقان قوللىرىم سۇس تىترەپ كەتتى . خەتنى ئاۋايلاپ ئېچىپ ئوقۇشقا باشلىدىم :

)(18)

سالام چولپان ، ئامانمۇ سەن ؟ شۇ تاپتا قەلەم تۇتقان قوللېرېم سۇس تېترەۋاتېدۇ . ساڭا گەپنې نەدېن نېمىدىن باشلاشنې بېلمەي ، ئۇزۇندېن – ئۇزۇن ئويلاندېم . چولپان مەن بېر ھەپتېنېڭ ىالدېدا ئۈرۈمچېگە بېر ئىش بېلەن بېرېپ دېلشادتىن سېنېڭمۇ يولدېشېڭدېن ىاجرېشېپ ، يالغۇز تۇرېۋاتقېنېڭغا بېر يېلدېن ئاشقانلېقېنې بېلېپ قۇلاقلېرېمغا ىېشەنمەي قالدېم .

— چولپان راستتېنلا …

— شۇنداق ، ئۇ بۇلتۇر چېمەننېڭ ئۆلۈمېگە كەلگەندېلا ئاجرېشېش ئۈچۈن سوتقا چۈشۈپ بولغان ئېكەن ، — دېدې دېلشات .

— نېمېشقا ماڭا دېمەيسېلەر ؟ — دېسەم دېلشاتمۇ ، سەنچۇ ؟ سەن نېمېشقا رەھېمەدېن ئاجرېشېپ كەتكىنېىڭنې ئېنېق دېمەي ، ىۇنې چەتكە تۇققان يوقلېغېلې چېقېپ كەتتې دەيسەن ؟ — دەپ رەنجېدې .

— چولپان << ئادەم ىەسلې ئۇلۇغ ئەمەس ، ئازاپ ، ھەسرەتنې ، مۇشەققەتنى يېڭەلىگەنلىكى ئۈچۈنلا ئۇلۇغ >> دېگەن ئىكەن بېر ئاقېل . دېمىسىمۇ شۇنداق ئىكەن ، ياخشې كۆرۈشمۇ بېر ىازاپلېق كەچمېش ، شۇ ئازاپلېق ھېجرانلارنى باشتېن كەچۈرگەندىلا ھەقىقې چىن مۇھەببەت مۇقامىغا يەتكىلې ، بەختنىڭ پەيزىنى سۈرگىلى بولىدىكەن ، ئەجرىسىز ، رېيازەتسىز ، جاپاسىز ئېرېشكەن ، ئازراق بوران – چاپقۇندېن قاچقان مۇھەببەت قۇم ئۈستېگە سالغان ئۆيدەك ئۆمرى كۆتە بولىدىكەن . رەھىمەنىڭ ماڭا بولغان مۇھەببىتې چىن بولمىغانلىقې ىۈچۈن بوران – چاپقۇنلارغا بەرداشلىق بېرەلمەي گۇمران بولدې . بۇنېڭدا مېنېڭمۇ سەۋەنلېكېم بار . چۈنكې مەن ئۇنى سۆيەلمىدىم ، ىۇنې سىنېڭ ئورنۇڭغا قويالمىغانلىقېمدېن بولدى.

چولپان ، مەن تۇرمۇشۇمدېن ئۈمېد ئۈزگەن ، بەلكېم بېر ئۆمۈر مۇشۇنداق تەنھا ياشاپ كېتېدېغاندەك خېيالدا ئېدېم . ئەمما دىلشاتتىن سېنېڭمۇ يالغۇز ياشاۋاتقانلېقېڭنې بېلگەن مېنۇتتىلا قەلبىمدە ئاجايېپ بېر جۇشقۇن ھاياتىي كۈچ ۋە قىزغىلىق ئويغاندې . شۇندېلا مەن ىۆزۈمنىڭ پۈتۈنلەي تۈگىشىپ كەتمىگەنلىكىمگە ئىشەندېم . شۇ ھامان يېنېڭغا بارغۇم سەن بېلەن نەچچە كېچە مۇڭدېشېپ ئۇيقىسىىز كېچىلەرنى تاڭلارغا ئۇلېغۇم كەلدې . ئەپسۇس ، ئارلېقېمېزدا ئون بېر يېل ىۆتۈپ كېتېپتۇ . مەن سەل تەمتېرەپ قالدېم . چولپان نەچچە يىللاردىكې ئاچچېق ئەسلىمىلەرنى ئارقىمىزغا تاشلاپ ، شۇنچە يېللاردېن بۇيان زارېقىپ كۈتكەن گۈزەل بەختېمىزنى ، ئۆتۈپ كەتكەن يېللارنىڭ ئورنېنې تولدۇرايلې .

چولپان ، خەتتىن بېشىڭنى كۆتۈرۈپ ماڭا بىر قارىغىا ، ھەتتىگىنەي خەت يەنە يېرىم دىدارلىقىنې قىلدى -دە ، بولمىسا ئاشۇ ئاپەت تېرىغۇچى كۆزلىرىڭدىن مەن سىنىڭ نېمە دېمەكچى ئىكەنلىكىڭنى بىلىۋالالايتتىم .

قولۇڭنې چېڭ سېقېپ سۇبات

مەن خەتنې ئوقۇپ بولۇپ خۇددى چۆرگىلىتىپ تاشلېۋەتكەن ئادەمدەك گاڭگېراپ ئولتۇرۇپ قالدېم . سۇباتمۇ بەختسېز بولۇپ قاپتۇ – دە … مۇشۇ دەقېقىدە يا كۈلۈشۈمنې يا يىغلىشىمنى بىلەلمىدىم . ئادەمنې تۇيۇقسىز كەلگەن خاپىلىقمۇ ، خوشاللېقمۇ ئوخشاش گاڭگېرېتېپ قويىدېكەن . سۇبات ، سۇبات ، مەن بۇ ئىسىمنى قاچاندىن بېرى قانچە قېتىملاپ زىكرى قىلغاندىمەن_ھە؟ ئۇ ماڭا كەڭ قۇچاق ئېچڭپ كېلىۋاتسا ، نېمىشقا خوشال بولمايمەن ؟…ئەمدې بىزنىڭ بىرگە ياشىشېمىزغا ھىچكىم ۋە ھېچنېمە توسقۇنلۇق قىلمايدېغۇ ؟ قولۇمغا تېلېفۇننى ئېلېپلا ىۇنېڭ ئاۋازېنې ئاڭلاپ باقايمۇ ؟ ئاڭلېغۇم يوقمۇ ؟ بار ، شۇنداق ىاڭلېغۇم بار ، ئەمما … ىۇنى ئۇنتۇپ كەتتېڭمۇ ؟ ياق مەن ئۇنى ئۇنتۇيالمېدېم … ئۇنېڭغا دەيدېغان سۆزلېرېڭ يوقمۇ ؟ بار ، مەن قانچىلېغان قېتىم ئۇنېڭ بىلەن چىلان رەڭگې چاينې دەملەپ ئۇدۇلمۇ – ئۇدۇل ئولتۇرۇپ ئۇزاقتېن – ئۇزاق مۇڭدېشىشنې ، ئۇنېڭغا قەلبىمدە تولۇپ كەتكەن مۇڭلىرېمنې يىغلاپ ھەم كۈلۈپ تۇرۇپ سۆزلەپ بېرېشنې ئويلېغان ؟ ئۇنىڭ بىلەن ياندىشىپ ماڭغان ئۇزۇن كوچېلارنى گەپ ئارىقىدا مېنى تېرىكتۈرسە ئۇنىڭ مۈرىلىرىگە يېنىڭ مۇشتلاپ ئەركىلەشلىرىمنى ، بىرەر خاپېلىقلارغا دوچ كېلېپ ھال ئېيتسام ، سالماق تەلەپپۇزدا تەسەللې بېرىشلىرىنى ، كەينىدىن پو ئېتېپ كۈلدۈرۈپ خاپېلىقلىرىمنى ئاللىقاياقلارغا ئۇچۇرۋېتىشلىرىنى … مەن تىخى ىۇنتۇپ كىتەلمىدىم . شۇنىڭغا قارىغاندا مەن ئۇنىڭ بېلەن خىيالىمدا بىرگە ياشاپ كۆنۈپ قاپتېمەن . مەن قايسې بېر كېتاپتېن خاتېرەمگە كۆچۈرېۋالغان << ئارزۇ مەڭگۈ يەتكىلى بولمايدېغان گۈزەللىك ئېلاھې ، ئۇ بىز ئېرىشەلمېگەنلىكىمىز ئۈچۈن گۈزەل ، ئېنتېلگىنىمىز ئۈچۈن شېرېن ، ئەمما بېز ئېرىشەلمىسەكمۇ ، يېقېنلىشالايمىز >> دېگەن سۆزلەر ئېېسېمگە كېلېپ قالدې . ئادەم خوشال بولسىمۇ قايغۇرسىمۇ ھامان يېقىن دوستلىرىنى سېغىنىدۇ . شەخسەن مەن خوشاللېق ھەم خاپېلېقتا دوستلېرېم بېلەن ئورتاقلىشىشنى تۇرمۇشىمنىڭ مۇھىم مەزمۇنې دەپ قارايمەن . خوشاللېقنې كۈلكەم ، خاپېلېقنې يېغام بېلەن قوبۇل قېلېپ ئادەتلېنېپ قاپتېمەن . بۈگۈنكى بۇ مۈجېمەل كەيپېياتېمنېمۇ خەدېچەگە دەپ ئىچ پۇشۇغۇمدېن چېقېشقا ئالدېرېدېم . قېزېمنې يەسلىدېن ئېلېپ ، ئۆيگە كىرىشىمگە تېلېفۇنۇم جېرېڭلېدې .

_ ئەسسالامۇ ئەلەيكۇم !

_ ۋەئەلەيكۇم ئەسسالام ،ياخشىمۇ سەن چولپان ؟

_ئاللاغا شۈكرى ئاداش !

_ ئۆزۈڭچۇ ؟ بالىلار تېشلىقتۇ ؟ دڭلشات ئىشلەۋاتامدۇ ؟

_ ھەئە ، ھەممىسى تېچلىق ،

_ مەنمۇ ساڭا تېلفۇن قىلاي دەپ تۇراتتىم

_ قانداق بىرەر ئىش بىلەنمۇ ؟

_ ياق ،ئۆزۈمچە ،سەن بىلەن مۇڭداشقۇم كېلىپچۇ ؟

- مەنمۇ سەن بىلەن مۇڭداشقاچ ، چىمەننىڭ يىل نەزىرسىنى قانداق قىلىش توغرىسىدا مەسلىھەتلەشكىلى تېلفۇن قىلىشىمتى ،

_ سىلەر ئۆزۈڭلار قانداق ئويلاۋاتىسىلەر ؟

_بىز بۇ يەردىكى ساۋاغداشلار ،سەن ھېلىقى 15 كۈنلىك دەم ئېلىشىڭنى ئېلىپ كەلسەڭ ، تۇرپانغا بېرىپ ئۆز ئۆيىدە نەزىرسىنى بېرىپ كېلەيلىمىكىن دېگەنتۇق !سېنىڭ شارائىتىڭ يار بېرەمۇ ؟

_ ھەممە مەسلىھەتلەرنى پىشۇرۇپ بولۇپ ، مەندىن بولامدۇ دەپ سورىغىچە ، كەل نەزىر قىلىمىز دەپ بۇيرۇق قىلساڭ بولمىدىمۇ ؟_دېدىم كۈلۈپ .

_ئۇنداق دېسەڭ بولمايدۇ ،ئىشلار يەنىلا سېنىڭ قوشۇلىشىڭ بىلەن بولىدۇ ،چۈنكى سەندە ھامىيلىق ھوقۇقى بار ئەمەسمۇ _ دېدى خەدىچەمۇ چاقچاق قىلىپ .

_ قېنى بۇ ئىشنى يەنە ئويلىشىپ بىر نەرسە دېيىشەرمىز -دېدىم مەن مۈجمەل قىلىپ .

_ يەنە نېمىسىنى مەسلىھەتلىشەرمىز ئاداش ؟!-دېدى خەدىچە سوزۇپ .

_ ئەسلى ئىسلام دىنىدا ئۇنداق نەزىر بېرىش يوق ئىش ئىكەن شۇڭە نەزىر قىلمىساقمىكىن دېگەن خىيالدا ئىدىم ._دېدىم

_ئاداش ئەلمىساقتىن تارتىپ ئاتا-بوۋىمىز قىلىپ كېلىۋاتقان ئىشنى ئىسلامدا يوق دېگىنىڭ نېمىسى ؟_خەدىچەنىڭ نارازىلىق ئاۋازى تېلفۇندا جاراڭلاپ كەتتى .

_سەن شۇ ئاتا-بوۋاڭغا ئەگىشەمسەن ياكى ئاللانىڭ بۇيرىقىغا بويسۇنامسەن ؟

_ئاتا-بوۋىمىزمۇ ئەلھەمدۇللا مۇسۇلمان تۇرسا ؟ ئۇلارغا ئەگەشسەك نېمىشقا خاتا بولىدىكەن ؟

_ ئاداش مەن بۇ ئىشنىڭ خاتالىقىنى بىلسەممۇ سېنى قايىل قىلغىدەك دەرىجىدە چۈشەندۈرۈپ بېرەلمىگىدەكمەن .كەچىرگىن نۇ ئىشلارنى كېيىنرەك بىرنەرسە دىيىشەيلىچۇ ؟!_

_ قاچانلىققا ؟

_ زۇمرەت كەلدىمۇ ،كەلمىدىمۇ ؟

_ زۇمرەت كەلدى كەلدى ،ئاخشام تېلفۇن قىپتىكەن ساڭىمۇ تېلفۇن قىلىمەن دەۋاتقان ھەقاچان بۈگۈنلەتىن قىلىپ قالارمىكىن …

_بولمىسا ھېلىراق ئۆزۈم قىلارمەن -دېدىم

_چولپان مەن ساڭا يېڭى بىر خەۋەر يەتكۈزمەكچى ،-دېدى خەدىچە ئالدىراپلا ئۇنىڭ ئاۋازىدىن بىر خوشاللىق چىقىپ تۇراتتى .

_ھە ،يەنە بىرەر ئالى ئۇنۋانغا ئېرىشتىڭمۇ ،ياكى ئەمىلىڭ ئۆسەمدىكەن ؟_دېدىم

_ يائاللا سەن مېنى بەك ئەمەل خۇمار ئويلايسەن ھە ؟بۇ دېگېن ساڭا مۇناسىۋەتلىك خەۋەر !

_قېنى دېمەمسەن ئەمىسە !

_سۇبات بىلەن رەھىەمە ئاللىقاچان ئاجرىشىپ بولغانكەن !

_سەن قانداق بىلدىڭ ؟

_ سۇبات ئۆتكەندە بىر كىتاۋىنى نەشىرگە ئېلىپ كەپتىكەن ،شۇ چاغدا دىلشاتقا ئۆزى دەپتۇ . بەزى ئاڭلاشلارغا قارىغاندا ،رەھىمە ئۆزى يولدىن چىقىپ ئاخىر بولماي ،ھېلىقى پۇلغا ئامراق مىجەزى ئۇنى چەتئەللىك بىر پۇلدارغا رىشتىنى باغلاپ ئېلىپ چىقىپ كەتكەن چېغى ،تۇققان يوقلاپ چىقىپ كەتكىنى يالغانكەن ،_خەدىچە ئاۋازىنى پەس چىقىرىپ شۇنداق دېدى

_مەنمۇ خەۋەر تاپتىم ! _قاچان ! _ بۈگۈن مەن سۇباتنىڭ خېتىنى تاپشۇرۇپ ئالدىم .

_خېتىدە نېمە دەپتۇ ؟

_شۇ نېمە دەيتتى… مەن خەدىچەگە مەقسەتنى ئۇقتۇرالماي سەل تەمتىرىدىم

_نېمە بولدۇڭ نېمانچە تەمتىرەيسەن ، يۈزى ئېچىلمىغان قىزىۋالىدەك ؟

_ ۋاي ئاداش ،مەقسەت يەنە شۇ كونا گەپلەر ئادەم چوڭ بولغاندابۇ گەپلەرنى دېيىشمۇ ئەپسىزكەن …_دېدىم كۈلگۈم كېلىپ .

- سەن قانداق قىلاي دەيسەن ؟

_ بىلمىدىم …سېنىڭچە مەن قانداق قىلسام بولىدۇ ؟

_ ئەگەر مەندىن مەسلەھەت سورىساڭ ، ئۆز بەختىڭنى ئۆز قولۇڭغا ئال دەيمەن .

-توۋا دېگىن مەن ئۇنداق قىلالمايمەن .

_ سەن نەچچە يىلدىن ئۇنىڭ پىراقىدا ئاز پۇچىلاندىڭمۇ ؟ئەمدى بۇ ساڭا مەنسۇپ بولغاندا نېمىگە ھال تاتىسەن ؟ھا…ھا…يۈرۈكىمدىن چىققان كۈلكەم بۇ ئاددىي خانەمدە جاراڭلاپ كەتتى .

_قارا سېنى خوشاللىقىڭ ئىچىڭگە سىغماي قاپتۇ ، يەنە ھال تارتىۋاتىسەن …

_راست دېدىڭ ، مەن نەچچە يىلدىن بىر غايىنى قوغلۇشۇپ ئۈمىد بىلەن كېتىۋاتقانكەنمەن ، مانا ئەمدى مەن ھىچقانداق توسالغۇسىز ئۇنىڭغا ئېرىشىدىغانلىقىمنى بىلگەندىن كېيىن نېمە قىلارىمنى بىلەلمەي قالدىم . بەلكىم بىز خىيالىمىزدىلا بىرگەياشىساق ، مۇھەببىتىمىز تېخىمۇ گۈزەل بولامدىكىن دەيمەن …

_بولدى بۇ ئىشلارنى سەن باشقىچە ئويلاپ ۋاقتىڭنى ئىسراپ قىلما ،سەن ئالدىڭغا قاراپ يەنى كۆڭلۈڭ نېمىدە خوش بولسا شۇنى قوغلاپ مېڭىۋەر ، قالغان ئىشلارنى دىلشات ئىككىمىز توغۇرلايمىز _دېدى

_خەدىچە ،مەن ھازىر بۇرۇنقىدەك كۆڭلۈم نېمىدە خوش بولسا شۇنى قىلسام دەيدىغان رومانتىك چولپان ئەمەس ،مەن ھازىر قايسى ئىشلارنى قىلسام كۆڭلۈم خاتىرجەملىك ھېس قىلىدىكىن دېگەننى ئويلايدىغان بولۇپ قالدىم .

_ساڭا بىرەر ئىش تەسىر قىلدىمۇ نېمە ، نېمە بولدۇڭ !-خەدىچەنىڭ ئاۋازىدىن تېرىككىنى بىلىنىپ تۇراتتى .

-دوستىمىز چىمەننىڭ ئۆلۈمىدىنمۇ چوڭ ئىش بولامدۇ ئاداش؟!ئۇنىڭ سەكراتتىكى پۇشايمانلىق ئازابلىرى ، قىينىلىشلىرى زادى ئېسىمدىن كۆتۈرۈلۈپ كەتكىنى يوق ! ئاللاھ بىزگە ئىبرەت بولسۇن دەپ چىمەننى كۆز ئالدىمىزدا شۇ ھالەتتە ئېلىپ كەتتى ئاداش بىز يەنە ئويغانمىساق ….

_ ئۇ دېگىنىڭغۇ توغرا ئەمما بىزدە نېمە ئامال ئىشلىمىسەك بولمىغان …زۇمرەتتەك چەتئەلدە بولمىساق يە ؟ شۇڭا ھازىرچە دىلىمىزدا بىلىپ تۇرۇپ دەم ئېلىشقا چىققاندا زۇمرەتنى يوقلىغاچ ھەرەمگە بېرىپ ھەج قىلىپ گۇناھىمىزنى يۇيىۋالارمىز !

_ ساڭا دەم ئېلىشقا چىققىچە ھەرەمگە بارغىچە ياشايسەن دەپ ئۇختۇرۇش كەلدىمۇ ؟! تۈنۈەۈن كۆرگەن ئادەم بۈگۈن يوق تۇرسا … ئاداش

_ بولدى قىلە ئادەمنى قوقاتماي ئاداش …

خەدىچەنىڭ تېلفۇنىنى قويىۋېتىپ ئولتۇرۇپ كەتتىم ، خىياللىرىم زۇمرەت بىلەن خەدىچەنىڭ ئوتتۇرىسىدا قايسىنىڭ توغرىدۇ دېگەندەك دىلىغۇللۇقتا تەمتىرەۋاتاتتى.

25 – ئاپرىل تۇرپان

ئەگەر داۋامىغا قىزىقسىڭىز ئاياللار دۇنياسى ئۈندىدار سۇپىسى (ئىزدەش نامى: ayal888) غا z9 نى قايتۇرۇپ كۆرۈڭ!