ئۇيغۇر خەلقىنىڭ قەھرىمان قىزى، شەپقەت ھەمشىرىسى رىزۋانگۇل، 1925- يىلى قازاقىستاننىڭ ئالمۇتا ئوبلاستى چىلەك رايونىدا تېرە- يۇڭ تىجارىتى ۋە پىريومچىلىق قىلىدىغان ھاشىم ئاخۇن ئائىلىسىدە تۇغۇلىدۇ. 1932- يىلى رىزۋانگۇل يەتتە ياش ۋاقتىدا ئائىلىسى بىلەن غۇلجا شەھرىگە كوچۇپ كېلىپ، پۇشايمان مەھەللىسىگە ئورۇنلىشىدۇ. 1934- يىلىدىن باشلاپ غۇلجا شەھىرىدىكى شەرق كەكتەپ ۋە ئۇمىد مەكتەپلىرىدە ئوقۇيدۇ. 1940 -يىلى ئۇرۇمچى قىزلار ئوتتۇرا مەكتەپ بوغالتىرلىق كەسپى سىنىپىغا كىرىپ ئوقۇيدۇ. 1943- يىلى ئوقۇش پۇتتۇرۇپ غۇلجىغا قايتىپ بېرىپ، ۋىلايەتلىك پوچتا ئىدارىسىغا ئىشقا ئورۇنلىشىدۇ.

رىزۋانگۇل مەرىپەتپەرۋەر ۋە تەرەققىيپەرۋەر ئائىلىدە چوڭ بولغاچقا، ئائىلىسىنىڭ، بولۇپمۇ ئوقۇتقۇچى- ئۇستازلىرىنىڭ تەربىيىىسدە كىچىكىدىن تارتىپلا تىرىشچان، ئوتكۇر پىكىرلىك كەم سوز، لېكىن دىگىنىنى قىلىدىغان، خورلۇق ۋە ئادالەتسىزلىككە چىداپ تۇرالمايدىغان قەيسەر قىز بولۇپ يېتىلىدۇ. رىزۋانگۇل پوچتا ئىدارىسىدە ئىشلەپ يۇرگەن كۇنلەردە ئۇچ ۋىلايەت ئىنقىلابى باشلىنىدۇ.


ئىنقىلاپ باشلىنىپ ئالتىنچى كۇنىلا رىزۋانگۇل بىر قانچە دوستلىرى بىلەن بىللە پىدائىي بولۇپ جەڭگە قاتنىشىدۇ. قىسىمنىڭ شەپقەت ھەمشىرىسى بولۇپ، ئولۇمگە پىسەنت قىلماي، مولدۇردەك يېغىۋاتقان دۇشمەن ئوقلىرى ئارىسىدا قەھرىمانلارچە يۇگۇرۇپ يۇرۇپ يارىدار جەڭچىلەرگە شەپقەت يەتكۇزىدۇ. نۇرغۇن يارىدار بولغان كوماندىر- جەڭچىلەرنى ئولۇمدىن قۇتقۇزىدۇ. ئۇ جەڭلەردىكى ئاجايىپ جاسارىتى ۋە يارىدار جەڭچىلەرگە بولغان كويۇمچانلىقى بىلەن كوماندىر- جەڭچىلەرنىڭ قەلبىدىكى ئەڭ شەپقەتلىك، ئەڭ مىھرىبان ھەمشىرىگە ئايلىنىپ قالىدۇ.

رىزۋانگۇل 1945- يىلى 1- ئاينىڭ 13- كۇنى بولغان ھەرەمباغ- لەڭشاڭ ئەتراپىدىكى شىددەتلىك جەڭدە ۋاژىلداپ ئۇچۇۋاتقان ئوقلار ئارىسىدا يارىدار جەڭچىلىرىمىزنى قۇتقۇزۇۋاتقاندا بېشىغا ئوق تېگىپ قەھرىمانلارچە قۇربان بولدى. ئۇ قۇربان بولغان كىشىلەرنى بەكمۇ ئېچىندۇردى. نۇرغۇن كىشىلەر قېرىنداشلىق مىھرىدىن ئىسسىق ياشلارنى ئاققۇزدى. ئۇنىڭ قەھرىمانلىق ئىش- ئىزلىرى ۋەتەن، خەلقنىڭ ئازادلىقى ئۇچۇن جەڭگە ئاتلانغان ھەر مىللەت ئوغۇل -قىزلىرى ئۇچۇن ئۇلگە ياراتتى. جەڭ مەيدانلىرىدا <<رىزۋانگۇل ئۇچۇن ئالغا>>، <<ۋەتەن ئۇچۇن ئالغا>> دىگەن شوئار ياڭرىدى.(تەھرىرلىگۈچى:admin ئەسەر ئورتاقلاشقاندا مەنبەنى ئۇنۇتماڭ.)