ئىلى دىيارى بلوگى

بىر سۇئالمەن

گۈل ئەمەسمەن سۈنئىي، پۇراقسىز،توپا-چاڭلار قونۇپ تۇرغان،

تاڭلا بەش كۈندىن كېيىنلا، ئەخلەت بولۇپ چىرىپ تۇرغان.

 پايانى يوق دەشتە چۆلدە، تامام كارۋان ،چاڭقىغانغا،

بۇلاقتۇرمەن يىگانە بىر ، ئابىي ھايات بېرىپ تۇرغان.

كېچە-كۈندۈز ئەجىرقىلار،جەڭگاھلاردا مەرت ئوغلانلار،

ساھىپخانمەن زەپەر قۇچقان مىھمانلارغاكۈلۈپ تۇرغان.

ئادەم سىياق ھايۋانمۇ بار،بولغىن ئاگاھ شۇم پەيلىدىن،

بەك بېزارمەن خوشامەتتىن، بەلنى دائىم ئېگىپ تۇرغان.

قارنى تويماس بۆرە-قاۋان،تۈشمۇ- تۈشتىن كەلسە قىستاپ،

 بىر ئوۋچىمەن ، قەھرىم بىلەن لەنەت ئوقى ئېتىپ تۇرغان.

تولغۇشۇپ بەل ،ناز كەرەشمەقىلسا ۋىژدان كۆتۈرۈپ،

قىلىچى مەن چىنتۆمۈرنىڭ، نومۇسسىزغا تېتىپ تۇرغان.

غۇۋالىشىپ كەتتى دۇنيا،ئىمان ،نومۇس...سۇس بولغاچقا،

بىر چىراقمەن خارابلىقتا،لىپ-لىپ قىلىپ يىنىپ تۇرغان.

زاۋال تېپىپ بۇ قىسمەتلەر ،روھىمىزدىن يۈتەرمۇ؟ دەپ،

بىر سۇئالمەن پىقىر شەمشى،سانسىز چېكىت قويۇپ تۇرغان.

2011-04-03