خىرۇستالنامە

khan ھەقىي سالاھىيەتلىك ئەزا

داۋامى

مەن ئايالىمنىڭ چۈشۈپ كەتكەن چاچلىرىنى ساناپ باقتىم، جەمئىي 3214 تال ئىكەن، توغرا، بىز توي قىلغىلى 3214 كۈن بولدى.

پاقالچىقىمغا ياغاچ بادرىغا قېقىلغان مىق كىرىپ كەتكەچكە، ئۆيدە ھەپتىلەپ يېتىپ كەتتىم. بۇ بىر ھەپتە مەن ئۈچۈن تولىمۇ ئۇزۇن، تولىمۇ ئاستا ئۆتتى. ئەلۋەتتە بۇ ھەرگىزمۇ پۇتۇمنىڭ ئاغرىپ، جېنىمنىڭ قاقشىغانلىقىدىن ئەمەس، بەلكى مۇشۇ ھالىتىمگە سەۋەبچى بولغان شۇ قويۇنتاز ۋەقەسىنىڭ ۋەجىدىن ئىدى. زۇھالىيەنى قويۇنتازنىڭ ھۇجۇمىدىن قۇتۇلدۇرىۋېلىش ئۈچۈن قىلغان ھەرىكىتىم ئاخىرى بېرىپ كۈتمىگەن نەتىجە بىلەن مېنى ئۇياتقا قويدى. گەرچە ئۇنى ھۇجۇمدىن قۇتۇلدۇرۇپ قالغان بولساممۇ، بىراق بۇ خىل قۇتۇلدۇرۇش تېخىمۇ كۆپ ۋىجدان ئازابىغا سەۋەب بولدى، تېخىمۇ كۆپ غەيۋەت – شىكايەتكە تۇتۇرۇق بولدى. ئەزەلدىن قولىنىڭ ئۇچىنىمۇ تۇتۇشقا مۇيەسسەر بولالمىغان زۇھالىيەنى تولىمۇ كېچىكىپ، بىمەھەل ھالدا قۇچاقلاش، شۇ خىل رەۋىشتە باغرىمغا بېسىش ماڭا ئارىسالدىلىق، ئەنسىزلىكتىن باشقىنى ئاتا قىلالمىدى. ئۇنداق بولۇشىنى ھېچكىم ئويلىمىغان. ھېچقايسىمىز ئۈمىد قىلمىغان. تەقدىرنىڭ بۇ خىل ئورۇنلاشتۇرۇشىغا نېمە دېگۈلۈك. بىراق باشقىلارنىڭ ھەر نېمە دەيدىغىنى بۇ بىر پاكىت.
شۇ كۈنى ئولتۇراق رايوندىكى ئائىلىلەرنىڭ دېرىزىدىن بىزنىڭ شۇ ھالىتىمىزنى كۆرگىنى ئېنىق. مېنى ھەم زۇھالىيە بىلەن بىللە دوختۇرخانىغا ئېلىپ بارغان شوپۇرلارنىڭ بۇ ئىشنى باشقىلارغا سۆزلەپ يۈرگىنىمۇ ئەلۋەتتە گۇمانلىق ئەمەس. ئايالىم دوختۇرخانىغا كەلگۈچە زۇھالىيەنى مەندىن ئەنسىرىمەسلىكىنى ئېيتىپ يولغا سېلىۋەتكەن ئىدىم. گەرچە بوراندا چېدىر ئۆرۈلۈپ چۈشۈپ ياغاچ بادرىنىڭ تىگىدە قالغانلىقىمنى ئېيتقان بولساممۇ، بىراق ئايالىم ئەتىسىلا ئىشنىڭ تەپسىلاتىدىن يىپىدىن – يىڭنىسىغىچە خەۋەر تېپىپ بولغان ئىدى. خەۋەر تاپقاندىمۇ بۇ ئىش شاخلاپ بېرىپ مەن زۇھالىيە بىلەن كۆرۈشكىلى چىققان، خەقنىڭ كۆرۈپ قېلىشىدىن ئەندىشە قىلىپ، يايمىچىنىڭ چېدىرىغا كىرىۋالغان، چىدىردا «بىر ئىشلارنى» قىلىپ تۇرغان ۋاقتىمىزدا قويۇنتاز كېلىپ چېدىرنى ئۆرۈپ، بىز چېدىرنىڭ ئاستىدا قالغان دېگەندەك ئادەمنىڭ ھېچبىر ئىشەنگۈسى كەلمىگۈدەك ھالەتتە خەۋەر تاپقان ئىدى. ئايالىممۇ ئۇلارغا خۇش جاۋابەن ئوبدانلا ئىشىنىپ قالغان ئىدى. گەرچە ئۇ ئۆينى بېشىغا كىيىپ جېدەل چىقارمىغان بولسىمۇ، بىراق تەئەددىي بىلەن تىكىلىشلىرى، كۈندە دېگۈدەك پاقالچىقىمغا كىرىپ كەتكەن مىختىن ئۆتە نەشتەرلىك سانچىشلىرى ۋە «ئىھ، خىرۇستال قىز»نى ئوقۇغاندىن بېرى تېپىۋالغان يىغىسى، ياشلىق كۆزلىرى بىلەن مېنى ئاغرىق ئازابىدىن ئۆتە قىينىۋەتتى. ئۇنىڭغا بۇ ئىشنىڭ تولىمۇ تاساددىپىيلىق ئىكەنلىكىنى، مېنىڭ ھەرگىزمۇ غەيرى نىيتىم يوق ئىكەنلىكىنى، مەقسەتلىك قىلمىغانلىقىمنى چۈشەندۈرۈپ ئۇنى ئىشەندۈرەلمەي ھېرىپ قالدىم. ئاخىرى ئۇنىڭ ھەممە دوقلىرىغا سۈكۈت ئارقىلىقلا جاۋاب بېرىدىغان بولدۇم. رەشىك ئوتىدا كۆيۈپ تۈگىشىپ كېتىۋاتقان ئايالىمغا ئۇ ئىشلارنى چۈشەندۈرۈپ ئۇنىڭ ئىدىيىسىدىن ئۆتكۈزۈش زادىلا مۇمكىن ئەمەس ئىدى.
ھەپتىدىن بېرى بىر ساندۇق ئاسما ئوكۇلنى «ئىچىپ» بوپتىمەن. ئايالىم ئىشقا مېڭىشتىن بۇرۇن ئۇرۇپ قويغان ئىككى قۇتا ئاسما ئوكۇلمۇ تۈگەپ بولغان ئىدى. يېتىۋېرىپ زېرىكىپ كەتتىم. ئۆيگە بىر كەلگەن دورا – ئوكۇل پۇرىقى بۇرۇختۇرمىلىققا تولغان كۆڭلۈمنى تېخىمۇ بىسەرەمجان قىلىۋەتتى. دېرىزىدىن ئوتتەك قۇياش تەپتى ئۇراتتى. تېڭىقتىن بوشىغىلى ئۇزۇن بولمىغان پۇتۇمنى سۆرەپ دېرىزە تۈۋىگە كەلدىم. دېرىزىنى ئېچىشىمغىلا گۈپپىدە ئۇرۇلغان ساپ ھاۋا بۆلەكچىلا راھەت بېغىشلىدى. بېشىمنى دېرىزىدىن سوزىغىنىمچە يىراقلارغا نەزەر تاشلىدىم. ھەپتە بۇرۇنقى جۇدۇندا ئاپئاق قار بىلەن قاپلانغان قالماق تاغلىرى بىلەن جەنۇب تەرەپتىكى قۇرۇق تاغ ئاللىقاچان ئاق لىباسىنى سېلىۋېتىپ ئوچۇق ھاۋادا ئاسمان رەڭگىدە كۆپكۆك كۆكىرىپ تۇراتتى. جەنۇب تەرەپكە تاكى سايغىچە سوزۇلغان بوستان يېزىسىنىڭ كۆجۈم مەھەللىلىرى بىر خىلدا قارىيىپ تۇراتتى. ئۇ يەر – بۇ يەرلەردە تىكلىنىپ تۇرغان سۈنئىي ھەمرادىن سىگنال قوبۇللاش مۇنارلىرى كۆزگە ئالاھىدە چېلىقىپ تۇراتتى. ئىلانلىق يېزىسىنىڭ يېزا بازىرىنى قايتا قۇرۇشقا ئىشلىتىلىۋاتقان بىر قانچە ئاسما كىران ھەرىكەتكە كەلگەن بولۇپ، بۇ يىللىق قۇرۇلۇشنىڭ باشلانغانلىقىدىن دېرەك بېرىپ تۇراتتى. ئولتۇراق رايوننىڭ ئالدىدىكى يولدا پويىزدەك ئۇزۇن – ئۇزۇن يۈك ماشىنىلىرى ھېلىدىن ھېلىغا ئۆتۈشەتتى. (بۇ ماشىنىلار ئالغۇي بازىرىدىكى شېڭشيوڭ شىركىتىگە باراتتى.) كۆزۈمنىڭ نۇرى يېتىدىغان ھەر بىر مەنزىرىگىچە نەزەر تاشلايتتىم. ئادەتتە ھېچقانچە دىققىتىمنى تارتالمايدىغان شۇ مەنزىرە، شۇ نەرسىلەر ھازىر ھېسسىيات غەلۋىسىدە قوچۇلغان قەلبىمنى بىر دەم بولسىمۇ تېنچلاندۇرۇپ، بۇ كۈنلەردىن، كىشىلەرنىڭ ئاجايىپ سۆز – چۆچەك ئىختىرالىرىدىن، ئانچىكى ۋەقە- قىلمىشلارغا مۇتەپپەككۇرانە باھا بېرىپ، ئېزىپ، كۆپتۈرۈپ ئۇنتاق قىلىنغان چۈشەندۈرمىلىرىدىن، شۇ ئۇنتاققا گول بولغان ئايالىمنىڭ غەزەبلىك چىرايىدىن بىردەم بولسىمۇ مۇستەسنا قىلىپ، ئارامسىزلانغان دىلىمغا ئازراق بولسىمۇ ئازادىلىك بېغىشلاۋاتاتتى.
زۇھالىيە پات – پات ئۇچۇر قىلىپ ئەھۋال سوراپ تۇراتتى. ئۇ يوقلاپ كەلگۈسى بارلىقىنى ئېيتقان بولسىمۇ، سىلىق سۆزلەر بىلەن رەت قىلدىم. مۇشۇ تۇرقىدىمۇ ئۇنى يەۋەتكۈدەك بولۇپ كېتىۋاتقان ئايالىمنىڭ ئۇ ئۆيىمىزگە كەلسە بىرەر ئەخمىقانە ئىش قىلىپ قويۇشى مۇمكىن ئىدى. زۇھالىيەنىڭمۇ ئەلۋەتتە بۇنى چۈشەنگۈچىلىكى بار ئىدى. شۇڭا ئۇ قايتا بۇ ھەقتە ئېغىز ئاچمىدى.
نورۇزدىن ئۆتۈپ پۇتۇم سەللىمازا ساقىيىپ كەتتى. بۈگۈن بازار كۈنى ئىدى. ئىشتىن چۈشۈپ تۇرۇپلا بازار ئايلانغۇم كېلىپ قالدى. يېزا بازىرى ۋە تۆت كوچا ئادەم دېڭىزىغا ئايلانغان ئىدى. ماشىنا – ماشىنا ئالما- نەشپۈت، بانان، ئاپېلسىن، شېكەر قوناق (توقسۇن شېۋىسى: شىكەر قومۇشى) تۆكمە قىلىپ سېتىلىۋاتاتتى. كوچىنىڭ ئىككى قاسنىقى ھەر خىل ئۇششاق تاۋار، كۆچەتلەر، يېڭىلا پارنىكتىن ئېلىپ كېلىنگەن كۆكتاتلار، دېھقانچىلىق سايمانلىرىنى تىزىۋالغان يايمىچىلار بىلەن توشقان ئىدى. بېكەتنىڭ ئالدىغا ۋە يېزا بازىرىنىڭ دەرۋازىسى ئالدىغا بىرمۇنچە كىشىلەرنى ئەتراپىغا چېۋىندەك ئولاشتۇرىۋېلىپ ئۆزىنىڭ قانداقتۇر شىپالىق دورىلىرىنى ماختاۋاتقان سەكسەن خالتىلار بازارنى تېخىمۇ قاينىتىۋەتكەن ئىدى. بۇ يەرگە ھەر بازار كۈنى مانا مۇشۇنداق دورىپۇرۇشلار كېلىپ تۇراتتى. ئۇلارنىڭ ھەممىسى تارىم ۋىلايەتلىرىدىن كەلگەنلەر ئىدى. شۇڭا بۇ يەردىكى كىشىلەر ئۇلارنىڭ سېتىۋاتقان دورىسىدىن كۆرە ئۇلارنىڭ كۇچا، قەشقەر، خوتەننىڭ شېۋىسىدە قىلغان قىزىق – قىزىق گەپلىرىنى ئاڭلىغىلى كېلىشەتتى. مەنمۇ قىزىقسىنىپ بىكەتنىڭ ئالدىدىكى دورىپۇرۇشنىڭ تاماشىسىنى كۆرگىلى كىشىلەر توپىغا قىسىلدىم. دورىپۇرۇش «باھنى كۈچەيتىدۇ، بۆرەك قۇۋۋەتلەيدۇ» دەپ بىر دورىنى ھەدەپ ماختاۋاتاتتى. ئۇنىڭ ھەم قىزىقارلىق ھەم تېتىقسىز چاخچاقلار بىلەن دورىسىنى ماختىشى ئولىشىۋالغان كىشىلەرنى كۈلدۈرەتتى. بىراق ئۇنىڭ ھە دېگەندە «ئۇرغىي تىبابىتى، ئۇرغىي دارىسى» دېيىشى زىتىمغا تىگىپ، قۇلىقىمغا مۇش ئۇرغاندەك ئاڭلىنىپ كەتتى. بۇ يەردىنمۇ كەتمەكچى بولدۇم. ئامانەت قەرز كوپراتىپىنىڭ ئالدىدا پىلاستىنكا ساتقۇچىلار «ئون يۈەنگە ئۈچ» دەپ ۋارقىرىغىنىچە پىلاستىنكا سېتىۋاتاتتى. ئاۋاز ياڭراتقۇدىن چىققان زىيادەنىڭ ناخشىسى بازارغا بىر كەلگەن ئىدى. مەن ئوغلۇمغا ئىككى كىلوگرام بانان ئېلىۋېلىپ ئۆيگە چىقىپ كەتتىم.
تاماق يەۋېتىپ ئايالىم كۆزلىرىنى مەندىن قاچۇرۇپ تۇرۇپ:
ــ ئەتە سەباتىيەنىڭ ئوغلىنىڭ سۈننەت تويى ئىكەن، چىللاپتۇ، مەرۋايىت رېستۇرانىدا ئىكەن،ــ دېدى.
ــ سەباتىيەنىڭ ئوغلىنىڭ خەتنىسى چالا بولۇپ قاپتىكەنمۇ؟ ئۇ نەچچە قېتىم سۈننەت توي قىلىدىكەن؟
ئىقرارمەن، يېقىندىن بۇيان تېرىككەك بولۇپ كېتىپ باراتتىم. ئايالىمنىڭ خىزمەتدىشى سەباتىيە ئوغلىنىڭ سۈننەت تويىنى سەغىرا زۇھالىيەنى ئۆيىگە چاقىرغان كۈنى قىلىپ بولغان ئىدى. شۇڭا مەن ئارتۇق ئويلىنىپ تۇرمايلا ئايالىمغا زەھىرىمىنى چاچتىم.
ــ مەن يېزىلىق ھۆكۈمەتتىكى ساۋاقدىشىم سەباتىيەنى دەۋاتىمەن، نەچچە قېتىم سۈننەت توي قىلىپ خەق ساراڭ ئەمەس.
شۇندىلا يېزىلىق ھۆكۈمەتتىكى سەباتىيە بىلەن ئۇنىڭ يولدىشى ئەكبەر كۆز ئالدىمغا كەلدى. ئۇلار بىلەن يېقىن ئارىلىشىپ ئۆتەتتۇق. مەن تولۇقسىزغىچە تاغلىق كەنتىمدىكى مەكتەپتە ئوقۇپ، كېيىن تۇرپان دارىلمۇئەللىمىندە ئوقۇغاچقا بۇ يەردە ساۋاقدىشىم يوق، يەنە كېلىپ مەن بۇ يەرگە يۆتكىلىپ كەلگىلى ئەمدى تۆت يىل بولغاچقا ئارىلىشىپ ئۆتىدىغان كىشىلىرىمنىڭ كۆپىنچىسى تەبىئىيلا ئايالىمنىڭ ساۋاقداشلىرى ۋە دوستلىرى بولۇپ قالغان ئىدى. سەباتىيەنىڭ يولدىشى ئەكبەر بىلەنمۇ ئاغىنىدارچىلىق قىلىپ ئۆتەتتۇق.
مەرۋايىت رېستۇرانى ئولتۇراق رايوننىڭ يېنىدىكىلا ئىككى قەۋەتلىك چوڭ رېستۇران ئىدى. بىز كىرگەندە مېھمانلار ئاللىقاچان كېلىپ بولۇشقان ئىدى. ئايالىم ئۆز قاياشلىرىنىڭ قېشىغا ماڭدى، مەن بوغالتىرنىڭ قېشىغا بېرىپ رەسمىيەتنى ئۆتىۋېتىپ ئەتراپقا قارىدىم. بىرىنچى قەۋەت ئاساسەن ئاياللار بىلەن تولغان ئىدى. ئىككىنچى قەۋەتكە قارىدىم. ئايالىمنىڭ ساۋاقدىشى ھەم خىزمەتدىشى، شۇنداقلا مېنىڭ ئاغىنەم مۇختەر ئىككىنچى قەۋەتتىكى رىشاتكا قېشىدا ماڭا قولىنى پۇلاڭلىتىپ چاقىرىۋاتاتتى.
مەن ئايالىمنىڭ ئوغۇل ساۋاقداشلىرى ئولتۇرغان ئۈستەلگە كېلىپ ئولتۇردۇم. ئولتۇرغانلارنىڭ كۆپىنچىسى بىلەن ئارىلىشىپ ئاغىنىدارچىلىق قىلىشىپ ئۆتسەممۇ، بىراق قارشى تەرىپىمدە ئولتۇرغان ئاپتونۇم رايونلۇق مالىيە نازارىتىدە ئىشلەيدىغان ئابلېكىم تۇرسۇن بىلەن شىنجاڭ تېلېۋىزىيە ئىستانىسسىنىڭ رىياسەتچىسى مەخمۇت ئىسرائىل بىلەن ئانچە تونۇشلۇقۇم يوق ئىدى. ئەلۋەتتە ئۇلارنىڭ كۆپىنچە ۋاقتى ئۈرۈمچىدە ئۆتۈپ، يۇرتقا كەمدىن كەم كەلگەچكىمىكىن دىدارلىشىپ سۆھبەتلىشىش پۇرسىتى بولمىغان ئىدى. قۇلاقنى يارغۇدەك ياڭراۋاتقان ناخشا ساداسى ئىچىدە ئۆز ئارا پاراڭلىشىشمۇ مۇمكىن ئەمەس ئىدى. ئىككىنچى قەۋەتتىكى نۇرغۇن مېھمانلار ئەمدى پاراڭنى قويۇپ رىشاتكا تۈۋىگە كېلىپ بىرىنچى قەۋەتتە قىز رىياسەتچىنىڭ كارتونلىرى بىلەن ئۇششاق بالىلارنى ئويۇنغا تەشكىللەۋاتقانلىقىنى كۆرۈش بىلەن بولۇپ كەتكەن ئىدى. يېنىمىزدىكى ئۈستەلدىن ئوتتۇرا ياشلاردىكى بىرەيلەن مەخمۇت ئىسرائىلنىڭ قېشىغا كېلىپ ئاغزىنى ئۇنىڭ قۇلىقىغا يېقىن ئەكىلىپ قانداقتۇر بىر دىلو توغرۇلۇق ئۇنىڭغا ۋارقىراپ تۇرۇپ سۆزلەۋاتاتتى. مەنمۇ ئورنۇمدا ئولتۇرىۋېرىشنى خوپ كۆرمەي رىشاتكا تۈۋىگە كېلىپ ئوغلۇمنىڭ ئويۇنىغا قاراپ تۇردۇم. ئوغلۇم ئويۇنغا بېشىچىلاپلا كىرىپ كەتكەن ئىدى. مەن ئوغلۇمدىن خاتىرجەم بولۇپ نەزىرىمنى ساھىپخانلار ئۈستىلىگە ئاغدۇردۇم. ئاغدۇردۇم يۇ يۈرىكىم جغغىدە قىلىپ قالدى. ئايالىم ئولتۇرغان يەرنىڭ يېنىدىكىلا ئۈستەلدە زۇھالىيە ئولتۇراتتى. ئۇلار شۇنچە يېقىن ئولتۇرغىنىغا قارىماي تەتۈر قارىشىپ ئولتۇراتتى. ئەلۋەتتە، بۇ تويغا زۇھالىيەنىڭ تەكلىپ قىلىنىشىمۇ تەبىئي ئەھۋال. بۇنىڭ ھەيران قالغۇچىلىكى يوق. لېكىن بۈگۈن ئۇنىڭ ئايالىم بىلەن بۇ سورۇنغا تەڭ داخىل بولۇشى قانداقتۇر بىر شۇملۇقتىن بىشارەت بېرىۋاتقاندەك كۆڭلۈمنى ئارامسىزلاندۇراتتى. مەن جايىمغا كېلىپ ئولتۇردۇم.
تاماق تارتىلدى. ھاراقمۇ ھەر بىر ئۈستەلگە ئۆز نۆۋىتىدە كەلتۈرۈلدى. «ھەي بۇ ئەكبەرنىڭ نېمە قىلغىنىدۇ، مەرىكىدە ھاراق قويۇلمايدىغان بولغىلى نېكەم» ئىچىمدە غودۇراپ قويدۇم. بوپتىلا، ئۆزۈم ئىچمىگەندىكىن دەپ قىرىمغىمۇ ئالماي قورۇمىلاردىن ئېلىپ ئولتۇرىۋەردىم. ساقىي ئوسمان رومكىنى ئايلاندۇرۇپ كېلىپ ماڭا كەلگەندە زورلاپ تۇرىۋالدى. مەنمۇ چىڭ تۇردۇم. ئاخىرى مۇختەر ماڭا بولۇشۇپ ئوسمانغا گەپ قىلدى:
ــ ئاداش، نەسىرۇللا ئاق ئىچەلمەيدۇ، بۇنى ئوبدان بىلىسەن، بولدى زورلىما.
ــ ئەمىسە باشقا نەرسە ئىچسۇن، پىۋا ئىچ،ــ ئوسمانمۇ جاھىللىق قىلىپ تۇرىۋالدى.
ــ جېنىم ئاداش، ئۈچىنچى ئايدا پېۋىنى قانداق ئىچكىلى بولىدۇ؟ ھېلى بىكار ئاڭگىنام قوزغىلىپ قالىدۇ؟ باشقىلارغا قويىۋەرگىنە.
ــ ئامىرىنو ئىچ، بولامدۇ؟ ئۇ سوغۇق كەلمەيدۇ،ــ ئوسمان كۈلۈپ تۇرۇپ ماڭا قارىدى.
ــ ئامىرىنو دېگەن قانداق نەرسە؟ــ سورىدىم مەن قىزىقسىنىپ.
ــ قىزىل كالا ئىچىملىكىگە ئوخشاپ قالىدىغان ئىچىملىك، ئۇنىغۇ ئىچەرسەن؟ ئۇنىمۇ ئىچمەيمەن دېسەڭ بىرىنچى قەۋەتكە، خوتۇنۇڭنىڭ قېشىغا چۈشۈپ كەت،ــ ئوسمان بۇ يەرگىمۇ ئىچىپ كىرگەندەك قىلاتتى. ئۇ ماڭا ئىچكۈزمەي قويمايدىغاندەك قىلاتتى.
ــ مەيلى، شۇنى ئىچەي، لېكىن ئۇ بۇ يەردە بولمىسا،ــ «قىزىل كالا ئىچىملىكى»دەك بولسا ئىچىپ باقمايمەنمۇ دەپ ئويلاپ ئاسانلا ماقۇل بولدۇم.
ئوسمان بايا ھاراق ئېلىپ كەلگەن بالىغا بىر نېمىلەرنى دېدى. ھايال بولمايلا ئۇ بالا ئىككى قۇتا ئامېرىنو ئېلىپ كەلدى.
ــ ئەمىسە سەن ئاق ئىچمەيسەن، شۇنداققۇ، خوپ، لېكىن ماۋۇ ئىككى قۇتا ئامېرىنونى ئۆزۈڭ يالغۇز ئىچىپ بولىسەن، ئاشۇرۇشۇڭغا رۇخسەت يوق،ــ ئوسمان ئامېرىنونى پىۋا رومكىسىغا لىققىدە قويۇپ ماڭا سۇندى،ــ بىر كۆتۈرۈشتە ئىچىۋەت ھە، قىزىل كالىنى شۇنداق ئىچىدىغۇ.
مەن «ھە» دەپ بېشىمنى لىڭشىتقىنىمچە رومكىنى كۆتۈرۈپ خۇددى سۇ ئىچكەندەك رومكىدىكى سۇيۇقلۇقنى ئاغزىمغا تۆكتۈم. تۆكتۈم زامان ئاغزىمغا «ئامېرىنو» ئاتلىق بۇ سۇيۇقلۇق بىلەن تەڭ ئاچچىق بىر تەم بىلەن سېسىق ھىد كىرىپ كەتتى. ئاغزىمدىكىنى پۈركىۋېتىشكە ئارانلا قالدىم. بۇ نەدىمۇ «قىزىل كالا ئىچىملىكى»دەك ئىچىملىك بولسۇن، «ئامېرىنو» دەپ بىر چىرايلىق ئىسىم قويۇۋالغان بىلەن ئاچچىق ئاق ھاراقنىڭ ئۆزىلا ئىدى. ئامالسىز مىڭ تەستە ئاغزىمدىكىنى يۇتىۋەتتىم. سورۇندىكىلەر مېنىڭ ئوسماننىڭ چالغان دېپىغا ئوبدانلا ئۇسسۇل ئوينىغىنىمدىن قاقاھلاپ كۈلۈشۈپ كەتتى.
ــ مېنى ئالداپسەن، بۇمۇ ھاراق ئىكەنغۇ؟ــ مەن قىزارغان ھالدا ئوسمانغا قاراپ زەردە قىلدىم.
ــ ئاداش، چىداپ تۇرۇپ ئىچە، بىر نېمە بولۇپ قالماسسەن، سەت تۇرىدۇ،ــ مۇختەر پېشىمنى تارتىپ ماڭا ئاستا پىچىرلىدى.
مۇختەرنىڭ كۆزدە تۇتقىنى مەن يەنە ئوسمان بىلەن ئېيتىشىۋەرسەم سورۇننىڭ كەيپىياتىغا تەسىر يېتىپ، ئۈرۈمچىدىن ئالاھىدە كەلگەن ئىككى ساۋاقدىشىنىڭ كۆڭلىنىڭ بىسەرەمجان بولۇپ قالماسلىقى ئىدى. ئۇ «ئامېرىنو»نىڭ قانداقلىقىنى بىلىدۇ. بايا سۈكۈت قىلىپ، مېنىڭ ئەخمەق قىلىنىشىمغا چىداپ تۇرىشىنىڭ سەۋەبىمۇ شۇنىڭدىن بولسا كېرەك.
ــ ئەمىسە ئاق ئىچ. ئىككىسىدىن بىرىنى ئىچىسەن، بايا ئۆزۈڭ ماقۇل دەپ بېشىڭنى لىڭشىتتىڭ، ھېچكىم سېنى مەجبۇرلىمىغان،ــ ئوسمان ماڭا داۋامىنى ئىچىۋەت دەپ قارىدى.
مەن ئارتۇق گەپ قىلمايلا رومكىنى كۆتۈرىۋەتتىم. ئارقا – ئارقىدىن ئىككى رومكا ئىچىۋەتكەندىن كېيىن ئامېرىنونىڭ ئاچچىقى يوقىغاندەك بولۇپ سۇ كىرگەندەكلا كىرىدىغان بولدى. توي مەشرىپى باشلانغاندا ئاللىقاچان ئىككى قۇتا ئامېرىنونى قۇرۇقداپ بولغان ئىدىم. ئەمدى ھەممەيلەن بىرىنچى قەۋەتكە توي مەشرىپىگە چۈشتۇق. بىز بىر مەيدان ئۇيغۇرچە ئۇسسۇل ئوينىدۇق. ئايالىم بىلەن تويلاردا ئۇسسۇل ئوينىمىغىلى ئۇزۇن بولغان ئىدى. تويلارغا كىرسەكمۇ تاماق يېيىلىپ بولغاندىن كېيىن توي مەشرىپىگە داخىل بولمايلا ئالدىراپ ئۆيگە قاچاتتۇق. چۈنكى كەچ سائەت يەتتىگە چاقىرىلغان توينىڭ داستىخىنى سائەت توققۇزدا ئاران تارتىلاتتى. بۈگۈنكى توي ئاغىنىلەرنىڭ تويى، ئۇنىڭ ئۈستىگە ئەتە يەكشەنبە بولغاچقا دەم ئالاتتۇق. ئايالىم بىلەن ئۇسسۇل ئويناۋېتىپ ئۆزۈمنىڭ ئوبدانلا قىزىپ قالغانلىقىمنى ھىس قىلدىم. ئايالىممۇ تۇرقۇمغا قاراپ «ئىچىپسىز ھە» دەپ ھومىيىپ قويدى. ئىككى مەيدان ئۇسسۇلدىن كېيىن ئايالىم ساۋاقداشلىرى بىلەن سۈرەتكە چۈشكىلى كەتتى. مەن تەڭشىلىپ قالغان بولسام كېرەك مەيداندا ئوينىغۇم كېلىپلا تۇراتتى. ئەمدى مۇزىكا «چىمەندە گۈل»گە يۆتكىلىپ ۋالىس باشلىنىش ئالدىدا تۇراتتى. ئاغىنىلەر قىقاس – چۇقان كۆتۈرىشىپ مەيدان تەرەپكە كەلدى ۋە زۇھالىيەلەر ئولتۇرغان ئۈستەلدىكى يېزىلىق ھۆكۈمەتتە ئىشلەيدىغان ئاياللارنىڭ قېشىغا دۈررىدە مېڭىشتى. ئاياللار ئورۇنلىرىدىن قوزغىلىشىپ كېتىشكە تەرەددۇتلىنىۋاتاتتى. بىر نەچچەيلەن ئۇلارنىڭ ئالدىنى توسۇپ مەيدانغا چۈشۈپمۇ ئۈلگۈردى. مەنمۇ كەينىمگە ياناي دەپ تۇرۇشۇمغا مۇختەر كېلىپ بېلىكىمنى تۇتۇپ ئىتتىردى:
ــ سەنمۇ قاچاي دەمسەن؟ مەشرەپ ئەمدى باشلاندى، بىزنىڭ توي بۇ، بىز ئويناپ قىزىتمىساق كىم ئويناپ قىزىتىپ بېرىدۇ؟ سېنىڭ بېشىڭدىمۇ بار ئىش بۇ، ماڭ، ئاۋۇ كەتكىلىۋاتقانلارنى توسۇپ ئۇلاردىن بىرىنى تارتىپ سەنمۇ ئوينا.
مېنىڭمۇ ۋالىس ئوينىغۇم كېلىپ تۇراتتى. شۇنىڭ بىلەن يەنە كەينىمگە يېنىپ بايىقى ئاياللارغا قارىدىم. ئۇلارنىڭ ئالدىدىكىسى زۇھالىيە ئىدى. شۇنىڭ بىلەن مەن يەنە تۇرۇپ قالدىم. تۇرۇپ قالغىنىمنى كۆرۈپ يېزىلىق ھۆكۈمەتتە ئىشلەيدىغان ئاغىنەم دىلمۇرات يەلكەمدىن ئىتتىرىشكە باشلىدى:
ــ ئۇسسۇلغا دەسسىگەن پۇتۇڭ ۋالىسقىمۇ كېلىدىغاندۇ؟ ماڭ، ئوينا دېدىم ئوينا.
دىلمۇرات مېنىڭدىنمۇ ئۆتە تەڭشىلىپ كەتكەن بولغاچقا مېنى ئىتتىرىپ كېلىپ زۇھالىيەگە چاپلاشتۇرۇپ قويايلا دەپ قالدى. زۇھالىيە ئالدىغا كەلگىنىمنى كۆرۈپ تەمتىرەپ قالدى. ھودۇققان ئىككى جۈپ كۆز يەنە ئۇچراشتى. ئۇنىڭ ئالدىغا باشقا ئىش ئۈچۈن ئەمەس، بەلكى ۋالىس ئويناش ئۈچۈن كەلگەنلىكىم ئۈچۈن بۇ خىل ھالەتتە تۇرىۋېرىشكە بولمايتتى. كۆكسۈمگە قولۇمنى قويۇپ ئۇنى تەكلىپ قىلدىم. ئۇمۇ تارتىشمايلا سومكىسىنى يېنىدىكى ئورۇندۇققا تاشلاپ قويۇپ يېنىمغا كەلدى.
مەن ئۇنىڭ يۇمشاق قولىنى تۇتقىنىمنچە ۋالىسقا يېنىك دەسسەپ مەيدانغا چۈشتۈم. ئۇ گەرچە كۆزلىرىنى مېنىڭ كۆزلىرىمدىن ئەپلىككىنە قاچۇرۇپ تۇرسىمۇ، بىراق يەنىلا ئۇنىڭ كۆزلىرىگە، ئەدناقى چىرايىغا قاراشقىمۇ پېتىنالمايتتىم. «چىمەندە گۈل» ياڭرايتتى. دەرھەقىقەت، قولىنى ئەمدىلەتىن تۇتۇشقا نېسىپ بولۇۋاتقان بۇ ئايالنىڭ شۇ يىللاردا ھاياتلىق چىمەنىمدە ئېچىلغان ماڭىلا تالىق بولغان بىر تالغىنە گۈلۈم بولۇشىنى خام خىيالەن تەسەۋۋۇر قىلاتتىم. مۇشۇ قوللارنى تۇتۇشقا شۇنچە ئىنتىزار ئىدىم. ئوقۇۋاتقان ۋاقتىمىزدا مەكتەپتە پات – پات تانسا ئۇيۇشتۇرۇلۇپ تۇراتتى. ئۇنىڭ بىلەن تانسا كېچىلىكلىرىگە تالاي قېتىم بىرگە قاتناشقان ئىدۇق. ئەمما ئۇنىڭ بىلەن بىرەر قول تانسا ئويناشقا جۈرئەت قىلماپتىمەن. ۋالىس ئەۋجىگە چىقتى. ئۇنىڭ بىلەن مەيداننىڭ ئوتتۇرىسىدا مۇزىكىغا مەستخۇش بولغان ھالدا پىرقىرىماقتىمەن. شۇ مىنۇتلاردا گويا رېستۇرانمۇ، دۇنيامۇ تەڭ چۆرگىلەۋاتقاندك ئىدى. دۇنيا بىلەن تەڭ چۆرگىلەۋاتقان بېشىمنى زورىغا باشقۇرۇپ زۇھالىيەنىڭ كۆزلىرىگە تىكىلىشكە جۈرئەت قىلىۋاتاتتىم. بىراق كۆزۈم ئۇنىڭ كۆزى بىلەن ئۇچرىشىپ بولغىچە ئاغزىنى قولى بىلەن ئەتكەن ھالدا رېستۇران ئىشىكىگە قاراپ ئوقتەك ئېتىلىپ چىقىپ كېتىۋاتقان سىماغا قاراپ بېشىم پىررىدە قايدى. توغرا، ئۇ سىما ئايالىم ئىدى. ۋالىسنىڭ ئاخىرىسىنىڭ قايسى تەرىزدە ئاخىرلاشقانلىقىنى، ئاخىرلاشقاندىن كېيىن زۇھالىيەگە قايسى تەرىزدە ئەدەب قايتۇرغانلىقىمنى بىلگۈچىلىكىم يوق ئىدى. بېشىم تولىمۇ ئېغىر ھالدا ئۆيگە قايتتىم.
ئوغلۇم ئۇخلاپ قالغان بولۇپ، ئايالىم تەتۈر قاراپ مىشىلداپ يىغلاپ ياتاتتى. شۇنداق قاتتىق بىر جەڭنىڭ بولىدىغانلىقى تايىن. بىراق بۇ جەڭ بۈگۈن ئاخشام بولمايتتى. چۈنكى ھەر قانچە ئېغىر توقۇنۇش، دەتالاش بولۇپ كەتسىمۇ بالا بار يەردە ئۆزىمىزگە ھاي بېرەتتۇق. تاتلىققىنە ئۇخلاپ ياتقان بالىمىزنى شۇ قاتتىق جەڭنىڭ بىگۇناھ قۇربانىغا ئايلاندۇرۇپ قويۇشقا ھەر ئىككىمىزنىڭلا كۆڭلى ئۇنىمايتتى. مەنمۇ تورۇسقا قاراپ يېتىپ، يېرىم كېچىدىن ئۆتكەندە ئۇخلاپ قاپتىمەن. ئەتىگىنى ئويغانسام ئايالىم ناشتىلىق تەييارلاپ بولۇپ، ئاشخانىدا چۈشتە ئېتىدىغان تاماقنىڭ تەييارلىقىنى قىلىپ تۇرۇپتۇ. مەن يۈزلىرىمنى يۇيۇپ بولۇپ ئاشخانىغا كىردىم. ئايالىم ماڭا قاراپمۇ قويماي ئۆزىنىڭ ئىشى بىلەن مەشغۇل بولىۋەردى. مەن نېمە قىلىشنى، نېمە دېيىشنى بىلەلمەي چوكىداندىن چوكىنى ئالغان بولۇپ چىقىپ كەتتىم. ئەتىگەنلىك ناشتا تولىمۇ كۆڭۈلسىز يېيىلدى. مەن كۆزۈمنىڭ قۇيرۇقىدا ئايالىمغا قارىدىم. ئۇنىڭ كۆزلىرى يىغا ۋە ئۇيقۇسىزلىقتىن قىزىرىپ كەتكەن ئىدى. كۆزىنىڭ ئەتراپىدىكى قورۇقلار بىر ئاخشامدىلا كۆپىيىپ قالغاندەك، ئۇزىراپ قالغاندەك كۆرۈنەتتى. بىز بىر ئېغىزمۇ گەپ قىلىشماي ئىشىمىزغا ماڭدۇق.
چۈشتە مىڭ پاتمان غەم بىلەن ئۆيگە كەلدىم. ئوغلۇم چۈشتە يەسلىدە قالىدىغان بولغاچقا، بۈگۈن چۈشلۈك تاماققا قوشۇپ تويغىچە دەشنام يەيدىغىنىم كۆڭلۈمگە تايىن ئىدى. دەرۋەقە تاماق بىلەن تەڭ ئۆيىمىزدە سەككىز يىلدىن بېرى كۆرۈلۈپ باقمىغان ئىككى كىشىلىك جەڭنىڭ پىلتىسىغا ئوت يېقىلدى:
ــ نەسىرۇللا، سىزمۇ ئۆزىڭىزنى قىينىماي راست گېپىڭىزنى قىلىڭ، بۇ ئۆيدىن رايىڭىز يانغان بولسا، ئۇ تۇرپانلىققا قىيالمىغان بولسىڭىز، ئامالىنى قىلىڭ،ــ ئايالىمنىڭ كۆزلىرىدىن سوغۇق نۇر چاقنايتتى.
ــ بۇ نېمە دېگىنىڭىز؟ بۇ ئۆيدىن مەڭگۈدىن مەڭگۈگە رايىم قايتمايدۇ. بۇ ئۆي مېنىڭ ھەممە نېمەم. سىز قاچانغىچە گۇمان قىلىپلا يۈرىسىز؟ «قىيالمىغان بولسىڭىز» دېگەن قانداق گەپ ئەمدى؟ مەن قىيالمايدىغانغا ئۇ مېنىڭ بىر نېمەم ئەمەس. سىزگە نۇرغۇن قېتىم ئېيتتىم. ئۇ پەقەت ۋە پەقەت مېنىڭ ساۋاقدىشىم، خالاس. ئارتۇقچە سالاھىيەت ئارتقۇڭىز بولسا بۇ پەقەتلا ئۆزىڭىزنىڭ خاھىشى، مەن بىلەن مۇناسىۋەتسىز.  ئادەم تېپىلمىغاندەك نېمانداق ئۇنىڭدىنلا كۈنلەيسىز؟
ــ كىمدىن كۈنلەشنى ئوبدان بىلىمەن، ماڭا ئۆگەتمىسىڭىزمۇ بولىدۇ. ساۋاقداش سىلەردەك بولامدۇ؟ نەچچە يىلدىن بېرى گاھى چ چ دا، گاھى تېلېفوندا كۆرۈشۈپ، ئەمدى بولغاندا شۇلار ئاز كەلگەندەك سىزنى ئىزدەپ ئىلانلىققا قەدەر كەپتۇ.....
ــ نەچچە يىلدىن بېرى ئەمەس، نەچچە ئايدىن بېرى،ــ ئايالىمنىڭ «دۆڭنىڭ ئارقىسىدىن ئابدۇراخمان قوپتى» دېگەندەك يوقلا گەپلەرنى قىلىۋاتقانلىقىدىن تېرىكىپ گېپىنى بۆلىۋەتتىم،ــ بىز تور چۈشۈرۈشتىن بۇرۇن مەن نەدە چ چ ئىشلىتىمەن. ئۇنىڭ تېلېفون نومۇرىنىمۇ بىلمىسەم قانداق قىلىپ ئۇنىڭ بىلەن تېلېفوندا كۆرۈشكۈدەكمەن، تەسەۋۋۇرنى ئەقىلگە سىغقۇدەك قىلىڭ، ئۇ نەدىمۇ بۇ يەرگە مېنى دەپ كەلسۇن؟ ھۆكۈمەت ئورۇنلاشتۇرمىسا ئۇ بۇ يەرگە قانداق كېلەلەيدۇ؟ ھۆكۈمەت ئۇنى ئالغۇيدىن بۇ يەرگە يۆتكەپ كەلگەن تۇرسا.
ــ ئەمىسە بوراندا ئۇنىڭ بىلەن كۆرۈشكىلى چىققىنىڭىزچۇ؟ چېدىردىكى ئىشلارچۇ؟ ئەجەبا ئۇنى يەردە قۇچاقلاپ ياتقىنىڭىز يالغانما؟ بوپتۇ، بۇ ئىشلارنى خەقتىن ئاڭلىغانمۇ بولاي، ئاخشامچۇ، ئۇنى قۇچاقلاپ ۋالىس ئويناپ كەتكىنىڭىزنى ئۆز كۆزۈم بىلەن كۆردۈمغۇ؟ بۇلاردىن تىنىۋالالمايدىغانسىز؟
ئايالىمنىڭ بارغانسېرى بىمەنە گۇمانلار بىلەن ئەزۋەيلەپ كېتىپ بارغانلىقىدىن زەردەم قايناپ تېرىكىشكە باشلىدىم.
ــ بوراندا مەن ئۇنىڭ بىلەن كۆرۈشكىلى چىقمىدىم، پۇل ئالغىلى بانكىغا چىقتىم. توۋا، بۇ ئىشلارنى سىزگە نەچچە قېتىم چۈشەندۈرۈپ بولغان، ئۇنىڭ بىلەن تاساددىپىي ئۇچرىشىپ قالدىم. قويۇنتاز ئۇنىڭغا يوپۇرۇلۇپ  كەلگەندە مەن پۇل بەرگۈنىڭ يېنىدا ئىدىم. مەن ئۇنى قويۇنتازنىڭ ھۇجۇمىدىن تارتىۋالاي دەپ بارغاندا قويۇنتاز بىزنى يىقىتىۋېتىپ مەن ئۇنىڭ ئۈستىگە يىقىلىپ چۈشتۈم شۇ، ئەگەر يەنە ئىشەنمىسىڭىز تۆت كوچىدا كامىرا بار. ئۇنىڭدىن ھەممىسى چىقىدۇ،ــ گەرچە ئۇ ئىشنى كامېرادىن تەكشۈرۈپ چىقىش مۇمكىن بولمىسىمۇ، ئاچچىقىمدا شۇنداق دېدىم،ــ ئاخشام ئۆزىڭىز سۈرەتكە چۈشكىلى كېتىپسىز، شۇنىڭ بىلەن ئاغىنىلەرنىڭ زورى بىلەن زۇ شياڭجاڭ بىلەن بىر قول ۋالىس ئويناپ قويدۇم. مېنى ئۇنىڭ قېشىغا مەجبۇرىي ئىتتىرىپ ئاپارغان دىلمۇرات، يەنە ئىشەنمىسىڭىز ئۇنىڭ بىلەن يۈزلەشتۈرسەم بولىدۇ. مەن سىزدىن بۆلەك ئايال زاتى بىلەن تانسا ئويناپ قويسام بۇنىڭ نەرى خاتا. قۇچاقلاپ دېگىنىڭىز نېمىسى؟ ۋالىسنى ئەشۇنداق بىر قولدا قولىنى، بىر قولدا بېلىنى تۇتۇپ ئوينايدىغان تۇرسا. شۇنىمۇ دەپ قوياي، ئۆمۈرلۈك ئېرىڭىزگە ئىشەنمەي، خەقنىڭ پىتنە – پاساتلىرىغا، سۆز – چۆچەكلىرىگە ئىشىنىپ، ماڭا بۇ دەرىجىدە ئۇگال (ئۇۋال) قىلىۋاتىسىز. تولا ئورۇنسىز كۈنلىمەڭ، زۇھالىيە ئېرى، بالىسى بار ئايال. ئۇنىڭ ئۈستىگە ئۇ دېگەن رەھبەر. بوپتۇ دەپ مېنى بېشىمدەك ئالتۇن بىلەن ئۇنىڭغا تاشلاپ بەرسىڭىزمۇ ئۇ كېرەك قىلمايدۇ.
ــ رەھبەر؟ ئۇنداق بولسا قېنى ئېيتىڭچۇ، سىزنىڭ ھازىرقى ئورۇنغا يۆتكىلىپ كېلىشىڭىزدە ۋىلايەتلىك مائارىپ باشقارمىسىنىڭ مۇئاۋىن باشلىقى بولغان ئۇ خوتۇننىڭ قولى بارمۇ؟
ئايالىم سۆزلىرىمگە ئىشىنەر – ئىشەنمەس بىر خىل تەرىقىدە ماڭا قاراپ دىمىقىنى قېقىپ قويدى. ئالدىدىكى يېرىم يېيىلگەن لەغمەننىڭ چۆپلىرى ئاللىقاچان سوۋۇپ قېتىپ كەتكەن ئىدى. راست، ئىككىمىزنىڭلا ئىشتىيىمىز تۇتۇلۇپ كەتكەن ئىدى. ئايالىمنىڭ بۇ سۆزلىرىدىن ئۇنىڭ كۈندەشلىكتىن كاللىسىنىڭ راستىنلا ئېلىشىپ قالاي دېگەنلىكىنى ھىس قىلدىم، شۇنداقلا ئۇنىڭ مېنى نەقەدەر ياخشى كۆرىدىغانلىقىنىمۇ چۈشىنىپ يەتتىم.
ــ ۋاي – ۋۇي جېنىم خوتۇن، نېمىلەرنى دەۋاتقانلىقىڭىزنى بىلەمسىز زادى؟ــ ئايالىمغا قاراپ سوغۇق كۈلدۈم،ــ مەن بۇ يەرگە قاچان يۆتكەلدىم ھە؟ 2008 – يىلىغۇ؟ ئۇ چاغدا زۇھالىيە ئادەتتىكى بىر مەكتەپتە ئىشلەۋاتقان تۇرسا، مېنىڭ يۆتكىلىشىمگە ئۇنىڭ قانداق كۈچى يەتسۇن؟ ئۇ شۇ چاغدا باشقارما باشلىقى بولغان تەقدىردىمۇ مەن ھەرگىز ئۇنى ئىزدەپ بارماس ئىدىم. ئۇ مېنىڭ ساۋاقدىشىم بولسىمۇ، مەن ئۇنى كۆرگىلى سىزگە ئوخشاشلا ئەمدى بىر ئاي بولدى. ئۇنىڭدىن بۇرۇن 2001 – يىلى كۆرگەنچىلا.
ــ ئەمدى بىر ئاي بولدى؟ بۇ گېپىڭىزگە كىم ئىشىنىدۇ؟ نەچچە يىلدىن تۇرپانغا بېرىشىڭىز جىقلاپ كەتتى. شۇ چاغلاردا ئۇنىڭ بىلەن نېمە ئىشلارنى قىلىپ يۈردىڭىز بۇ ئۆزىڭىزگە ئېنىق.
ــ بۇ ئىشلارنى سىز بىلمەيدىغان يەردە ئەمەس. ئۇلارنىڭ ھەممىسى گېزىتخانا بىلەن ژۇرنال تەھرىراتى ئاچقان يىغىنلار.
ئايالىمنىڭ ئەمدى سەۋرى قاچىسى تاشقان بولسا كېرەك ئورنىدىن دەست تۇرۇپ نەشتەردەك كۆزلىرىنى كۆزۈمگە تىكىپ تۇرۇپ ۋارقىرىدى:
ــ ئۇنداقتا، ئەر بولسىڭىز راست گېپىڭىزنى قىلىڭ، سىز ئۇ خوتۇننى ياخشى كۆرەمسىز؟
مەنمۇ ئورنۇمدىن دەست تۇرۇپ ئايالىم كۆزۈمگە قانداق نەشتەرلىك تىكىلىپ قارىغان بولسا، مەنمۇ سەندىن قالامدىن دېگەندەك قىلىپ شۇنداق تىكىلىپ قاراپ تۇرۇپ جاۋاب بەردىم:
ــ ئادىمىيلىك پەزىلىتىمگە ھاقارەت قىلماڭ، مەن نىكاھىمدا كىشى تۇرۇپ باشقا ئاياللارغا، يەنە كېلىپ خەقنىڭ نىكاھىدىكى ئايالغا كۆڭۈل تاشلايدىغان شاللاق ئادەم ئەمەسمەن.
ئايالىم ئورنىدا لاسسىدە ئولتۇرۇپ بېشىنى پەس قىلىپ چاچلىرىنىڭ ئارىسىغا كىرىشكەن بارماقلىرىنى تىقىپ خۇددى ھازىرلا چاچلىرىنى يۇلىدىغاندەك چىڭڭىدە سىقىمدايتتى. بىلىپ تۇرىمەن، ئۇنىڭ يىغلىغۇسى كەلسىمۇ، يىغلاشنى لايىق كۆرمەيۋاتاتتى.
ئايالىم بېشىنىمۇ كۆتۈرمەي ئاۋازىنى ئاران ئۆزى ئاڭلىغۇدەك قىلىپ ئاستا سورىدى:
ــ سىز ئۇنى ياخشى كۆرگەنمۇ؟ ئۇنىڭ بىلەن يۈرگەنمۇ؟
ئايالىمنىڭ بۇ تۇرقى ئىچىمنى ئېزىۋەتتى.
ــ ھەئە،ــ مەن راستىنى ئېيتتىم،ــ ئۇنى ياخشى كۆرەتتىم، بىراق بۇنى ئىچىمدىلا بىلىپ كەلگەن ئىدىم. ئۇنىڭ بىلەن يۈرۈش ئەمەس، ئۇنىڭغا بۇ مۇددىئايىمنى ئېيتىپ باققانمۇ ئەمەسمەن. بۇ ئەلۋەتتە ئىككىمىز تونۇشۇشتىن بۇرۇنقى ئىشلار. تويدىن بۇرۇن ھېچكىم بىلەن يۈرۈپ باقمىغىنىمنى سىزگە دېگەن ئىدىم.
ئايالىم بىر ھازا شۇ تەرىقىدە ئولتۇردى. ئۇنىڭ بەكمۇ بەكمۇ ئازابلىنىۋاتقانلىقىنى ھىس قىلىپ تۇرۇپتىمەن. بىراق شۇ ئازابنىڭ سەۋەبچىسىنىڭ ئۆزۈم ئىكەنلىكىمنى ئېتراپ قىلغۇم كەلمەيتتى. مەن گۇناھسىز، مەن ئايالىمغا ساتقىنلىق قىلمىدىم، تالاغىمۇ قارىمىدىم. مەن ئۆزۈمگە ئاق. شۇ توقۇناق تۆھمەتلەر تۈپەيلى ئەزرائىلغا يۈزلىنىشكە توغرا كەلسىمۇ تىك تۇرۇپ يۈزلىنىشكە ئىشەنچىم بار.
ئايالىم يېرىم يېيىلگەن ئىككى قاچا لەغمەننى ئاشخانىغا ئەكىرىپ ئۈستىنى يېپىپ قويدى ۋە شىرەنى يىغىشتۇرۇپ بولۇپ ئالدىمغا كېلىپ كۆزۈمگە تەئەددىي بىلەن تىكىلدى:
ــ نەسىرۇللا، ئەگەر مېنى ئالدايدىغان بولسىڭىز، سىزنى......
ئايالىم سۆزىنىڭ ئاخىرىنى دېمىدى، ئۇنىڭ كۆزلىرىدىن ئىككى تامچە ياش سىرغىپ چۈشتى. بۇ ياشلار يۈرىكىمنى پاژژىدە ئېچىشتۇرۇپ ئۈلگۈردى. مەن ئايالىمنىڭ مۈرىسىگە قوللىرىمنى ئېلىپ كۆزىگە مېھرىم بىلەن تىكىلدىم.
ــ قانداق قىلىسىز؟
ــ ئۆلتۈرىۋېتىمەن!!!
ئايالىم ياش پارقىراپ تۇرغان كۆزلىرىنى ماڭا تىكتى. ئاھ، ياراتقان ئىگەم، نېتەي شۇ كۆزلەرنى، مىڭ قۇياشنىڭ تەپتى – ھارارىتى ئېتىلىپ تۇرغان شۇ كۆزلەرنىڭ شۇ دەقىقىدە جىسمىمنى، ۋۇجۇدۇمنى كۆيدۈرۈپ تاشلىغانلىقىغا ھەقدا ئۆزۈڭ. ئايالىمنىڭ شۇ دەرىجىدىكى دەھشەت سۆزىدىن ئۇنىڭ مۈرىسىدىكى قوللىرىم تىترەپ كەتتى. شۇ دەقىقىدە يەر شارى ئۆز ئوقىدا ئايلىنىشتىن توختاپ، ۋاقت تىزگىنىنى تارتقان ئىدى. ۋەھىمىلىك شۇ دەھشەتتىن ئېسىمنى تاپقان ۋاقتىمدا ئايالىم ئاللىقاچان ئۆيدىن چىقىپ كەتكەن ئىدى.
مەن ئاسىيمۇ؟ مەن ئاسىيمۇ؟ ئۆزۈمگە قايتا – قايتا بۇ سۇئالنى قويدۇم. ئۆزۈمنىڭ ئاسىي ئەمەسلىكىمنى بىلىمەن. بىراق ئاسىيلىق چۆلىدە سەرسانمەن. مېنى سەۋەبسىزلا ئاسىيلىق چۆلىگە پالىغان شۇ كۆڭۈلداشلارغا لەنەت. ئاسىينىڭ ئۆلتۈرۈلىشى ھەق. ئاسىيلىقنىڭ غەزەب- جازاسى، ھۆكمى بىلەن ئايالىمنىڭ قولىدا، ئۇنىڭ قۇچىقىدا، مىڭ قۇياش پارلاپ تۇرىدىغان كۆزىگە تىكىلىپ تۇرۇپ: «ئىھ، ياراتقان ئىگەم، مەن مۇشۇ ئايالنىڭ ئاسىيسى، مېنى دوزاخنىڭ ئوتىدا ئەمەس، مۇشۇ كۆزلەردىكى غەزەپ يالقۇنلىرىدا كۆيدۈرۈپ جازالىغايسەن!» دەپ نىدا قىلىپ تۇرۇپ جان بېرىشنى خالايتتىم. ئۆلۈمدىن قورقمايمەن، ئۆلتۈرۈلۈشتىن قورقمايمەن، پەقەتلا ھۆكمىڭنىڭ ھامان توغرىلىقىدىن قورقىمەن. يىگانە ئازمىغۇچىسەن، ئۆزۈمنىڭ ئېزىپ قېلىشىمدىن قورقىمەن.

داۋامى بار

yultuz0903

ئەسسالامۇ ئەلەيكۇم!  مەن دىمىدىممۇ؟  زادى چۈشەندۇرۇش بەك تەس ئىش يۈز بەردى مانا ، ئەمدى بەك سوزىۋەمەي يىزىۋىىتىڭ چۇ!  ناھايىتى ياخشى داۋاملىشى ۋاتىدۇ .

naziraa

بىچارە ئايال....... ئۇلۇغ اللا مىللىتىم ئەركەكلىرىنىڭ كۇڭلىگە ئىنساپ ھىدايەت ئاتا قىلغىن...

khan ھەقىي سالاھىيەتلىك ئەزا

ھۆرمەتلىك ئوقۇرمەنلەر، يۇقارقى بۆلەكنى يېزىش جەريانىدا بىر قىسمىنى ئىشخانىدا، يەنە بىر قىسمىنى ئۆيدە يېزىپ، ئىككى دانە بارماق دېسكا ۋە كومپيۇتېردىكى ئۈچ بۆلەك قىسىم مەزمۇننى ئۆز ئارا كىرىشتۈرۈپ تەھرىلەش جەريانىدا ئالدىراپ قالغانلىقىم ۋە بىخەستەلىكىم تۈپەيلى ئەسلى 2012- يىلى 4- ئاينىڭ 2- كۈنى (دۈشەنبە) چۈشتە يۈز بەرگەن ئەر - خوتۇن ئوتتۇرىسىدىكى دەتالاشنى  2012- يىلى 4- ئاينىڭ 1- كۈنى (يەكشەنبە)  چۈش مەزگىلى قىلىپ ئورۇنلاشتۇرۇپ قويۇپتىمەن. شۇ سەۋەنلىكىم ئۈچۈن ئوقۇرمەنلەردىن كەچۈرۈم سورايمەن. ئەخمەقلەر بايرىمىنىڭ ھەققىدە كەچۈرگەيسىزلەر.

yultuz0903

قەلىمىڭىز ئۆتكۇر بوپلا قالماي  يەنە قىززىقچى كەن سىز، مىنىڭچە بەك سوزىۋەتمىي داۋامىنى تىزرەك يازسىڭىز  ئىشىنىمەنكى تورداشلد سىزنى كەچۇرىۋىتىدۇ.  ئاللاھ ئىشلىرىڭلاغا نۇسرەت ئاتا قىلغاي!

khan ھەقىي سالاھىيەتلىك ئەزا

داۋامى

قەلب گۈلشىنىمدە ئېچىلغان ۋە مەڭگۈ سۇلماي ئېچىلىپ تۇرغۇسى شۇ گۈلنى ۋاپا سۈيۈم بىلەن تا تىنىقىم ماڭا خائىنلىق قىلغۇچە سۇغۇرۇپ، ساداقەت ئوغۇتلىرى بىلەن پەرۋىش قىلىپ تۇرۇشنى نىيەت قىلغان ئىدىم. سۆڭەكسىز تىللارنىڭ بەرىكەتلىك ئىجادىيەتلىرى ۋە رەڭدار خۇسۇمەتلىرى شۇ خالىس نىيتىمغا خىرىس قىلىپ كەلمەكتە......

ئاپرىلنىڭ ئېيى يېزىمىزنىڭ ھاۋاسى تولىمۇ سالقىن، كىشىگە ھوزۇر بېغىشلايدۇ. بىراق دەل مۇشۇ كۈنلەردە تۇيۇقسىز كېلىدىغان دەھشەتلىك بوران يېڭىلا كېۋەز ۋە قوغۇنلىرىنى تېرىپ بولغان دېھقانلارنى ئەندىشىگە سالاتتى. چۈنكى بۇ مەزگىلدە چىققان بوران يېڭىلا بىخ چىقىرىپ ئۈنگەن كېۋەزلەرنى ۋە قۇلاق چىقىرىپ تەييار بولۇپ قالغان قوغۇن مايسىلىرىنى ھامان زىيانغا ئۇچرىتاتتى. مۇشۇ كۈنلەردە مېنىڭ كۆڭلۈممۇ ئەشۇ دېھقانلارنىڭ كۆڭلىدەك خاتىرجەم ئەمەس ئىدى. بۇ ھەرگىزمۇ باردا – يوق ئىككى مو كېلىدىغان كېۋەز يېرىم ئۈچۈن ئەمەس، بەلكى ئۆيۈمدە چىقىپ تۇرىدىغان مەزگىلسىز بوران سەۋەبلىك بۇرۇنقى مىلودىيىلىك گۈزەل رېتىمىنى يوقاتقان كەيىپسىز تۇرمۇشۇم ئۈچۈن ئىدى. ئايالىمنىڭ زۇھالىيەگە بولغان ئورۇنسىز كۈنلەمچىلىكىنىڭ كۈنسېرى ئېشىپ بېرىشىغا ئەگىشىپ، بىزنىڭ تۇرمۇشىمىزمۇ ئىلگىرى كۆرۈلۈپ باقمىغان بۇرۇختۇرمىچىلىققا تولغان، نىكاھىمىزمۇ كىرىزىسقا پاتقان ئىدى. ئىلگىرىكى كۈلكە ئۈزۈلمەيدىغان تەبەسسۇملۇق چىرايلارنىڭ ئورنىنى ئەمدى گۇمانسىراش، ياتسىراش، ئىشەنمەسلىك، خۈدۈكسىرەش ئىگىلىگەن ئىدى. چوڭقۇر مۇھەببەت بالقىپ تۇرغان كۆزلەر ئەمدى غەزەبكە، رەشىككە ئورۇن بوشاتقان، بال تامىدىغان ئېغىزلاردىن مەسخىرىلىك پىسىڭلار ئاڭلىناتتى. 501 – نومۇرلۇق بۇ ئۆيۈم ئەمدى يۇمۇر، چاخچاق داستىخانلىرىنى يىغىشتۇرۇپ، تەئەددىيلىك تىل – دەشناملارغا ئورۇن راسلىغان ئىدى.
ئايالىم گەرچە غەۋغا، جودا كۆتۈرۈپ چىقمىغان بولسىمۇ، بىراق ئۇ ماڭا ئارتۇقچە گەپ قىلمايدىغان بولىۋالدى. ئۆيدىكى ئۆزىگە تەۋە ئىشلارنى قىلىپ بولۇپلا، ئۆزىگە تەئەللۇق دۇنياسى بىلەن مەشغۇل بولاتتى. خۇددى مەن بۇ ئۆيدە مەۋجۈت ئەمەستەك، پەقەت ئوغلۇم بىلەنلا مەلىكە بولاتتى.
بىر كۈنى ئۆيدە تېلېۋىزور كۆرىۋېتىپ، كۆرىۋاتقان تېلېۋىزىيە تىياتىرىدا «ئاجرىشىش» دېگەن گەپ چىقىۋىدى ئايالىم يېنىدىكى بالىمىزدىن سورىدى:
ــ بالام، «ئاجرىشىش» دېگەن نېمە دېگەن گەپ؟
ئوغلۇم ئىڭىكىنى تۇتۇپ تۇرىۋېتىپ جاۋاب بەردى:
ــ «ئۆلۈش» دېگەن گەپ.
ئوغلۇمنىڭ بۇ كۈتمىگەن جاۋابىدىن ئۇنىڭغا قاراپ تۇرۇپلا قالدىم.
ــ نېمىشقا بۇنداق دەيسىز؟ــ ئايالىم سورىدى.
ــ دەنشىدە ئاتىسى بىلەن ئاپىسى ئاجرىشىپ ئاپىسى ئۆلدىغۇ؟
كىچىك بالا دېگەن ئويناپ يۈرگەن بىلەن شۇ ئىشلارغىمۇ دىققەت قىلىدىكەن. بۇ تېلېۋىزىيە تىياتىرىدا شۇنداقراق مەزمۇن بار ئىدى.
ــ بالام، ئەگەر ئاتىڭىز بىلەن مەنمۇ ئاجرىشىپ سىزگە يېڭىدىن باشقا بىر ئاپاش ئەكىرىپ بەرسە قانداق قىلىسىز؟ــ ئايالىم بىمەنە سوئالدىن يەنە بىرنى سورىدى. مەن ئاڭلىمىغانغا سېلىپ ئولتۇرىۋەردىم.
ــ ئىتتىرىپ، ئىتتىرىپ ئىشىكتىن چىقىرىۋەتمەيمەنمۇ،ــ ئوغلۇم يەنە قانداق سوئالىڭىز بار دېگەندەك قىلىپ ئاپىسىنىڭ كۆزىگە قارىدى.
ــ ئەگەر مەن ئۆلۈپ قالسامچۇ؟ــ ئايالىمنىڭ سۇئاللىرى بارغانسېرى تېتىقسىزلاشقىلى تۇردى.
ــ ياۋ ئېر لىڭغا تېلېفون قىلىپ، سىزنى دوختۇرخانىغا ئاپىرىپ ئوكۇل ئۇرۇپ، دورا ئىچۈرۈپ ساقايتىۋالمايمەنمۇ.
ــ ياق بالام، ئۆلگەن ئادەم ساقايمايدۇ، ئۆتكەندە ئاتىڭىز بىلەن بىللە بارغان قەبرىستانلىققا ئاپىرىپ كۆمۈپ قويىدۇ.
ــ ئەمىسە گۈرجىكىم بىلەن كولاپ – كولاپ تارتىپ ئەچىقىۋالمايمەنمۇ.
ــ ئەچىقىۋالغىلى بولمايدۇ، يەرنىڭ تىگىدە يېتىپ توپىغا ئايلىنىپ كېتىدۇ.
ــ بۇنداق گەپلەرنى سورىماڭچۇ،ــ ئوغلۇم خۇددى ئاپىسى راستىنلا كېتىپ قالىدىغاندەك ۋاررىدە يىغلىۋەتتى.
ــ مانا خوي بولدىمۇ، كىچىك بالىدىنمۇ شۇنداق سوئاللارنى سورامدۇ؟ــ مەن ئايالىمغا ئاچچىقلاپ ئوغلۇمنى باغرىمغا باستىم.
ئارىدىن ئىككى ھەپتە ئۆتۈپ مەن ئۇ دەرىجىدە چوڭقۇر ئويلاپ يەتمىگەن، بىراق ئويلاپ يېتىش كېرەك بولغان ئىش ئاخىرى يۈز بەردى. ئەمما بۇمۇ بىر تاساددىپىيلىق ئىدى. ھەممە ئىشنى تاساددىپىيلىققا دۆڭگەپ قويۇش گەرچە بىر باھانە بولسىمۇ، بىراق نىيتىمنىڭ دۇرۇسلۇقىغا ئىمانىم بىلەن كېپىلمەن. ئەلۋەتتە بۇ ئىشنى ئايالىمدىن باشقىلار توغرا چۈشىنىدۇ دەپ ئويلايمەن. بەلكىم بۇ ئىشىممۇ سۆز – چۆچەك ھەۋەسكارلىرىغا ئوبدانلا خام ماتېرىيال بولۇپ بەرگەن بولسا كېرەك.
ئۇ كۈنى مەكتەپتىن يېرىم كۈن رۇخسەت سوراپ ئايالىمنىڭ مەھەللىسىدىكى ئىككى مو يېرىمگە كېۋەز تېرىپ بولۇپ، موتوسىكىلىتىمگە مىنىپ ئۆيگە قايتىپ كېلىۋاتاتتىم. چۈش مەزگىلى ئىدى. يېزىلىق ھۆكۈمەتنىڭ ئالدىغا كېلىشىمگە يول بويىدا كىرا ساقلاپ تۇرغان زۇھالىيە ئۇچراپ قالدى. قارىغاندا ئۇ خېلى ساقلىغان بولسا كېرەك تۇرقىدىن ئالدىراپ تۇرغانلىقى چىقىپ تۇراتتى. توغرا، بۇ يېزىلىق ھۆكۈمەتنىڭ قارشى تەرىپىدىكى ئىلانلىق مەركىزىي مەكتەپتىكى ئوقۇتقۇچى – ئوقۇغۇچىلارنىڭمۇ چۈشلۈك ئۆيىگە قايتىدىغان ۋاقتى بولغاچقا كىرا چىقمىقى تەس ئىدى. مەن زۇھالىيەنىڭ يېنىدا توختىدىم. ھەئە، مەقسىدىم ئۇنى يېزا مەركىزىگە ئېلىۋېلىش ئىدى. بەلكىم مەن ئارتۇقچە ئويلاپ كەتمىگەندىمەن. بىراق زۇھالىيە كەينىمگە مىنگىشىپ بولغاندىن كېيىن موتوسىكىلىتنىڭ ئەينىكىدىن كەينىمىزدىكى ئىككى ئايال ئوقۇتقۇچىنىڭ بىزنى ئىشارە قىلىپ بىر نېمىلەرنى دېيىشىپ تۇرغانلىقىنى كۆرۈپ يۈرىكىم جىغغىدە قىلىپ قالدى. تېخىمۇ يامىنى يېزا مەركىزىگە ئاز قالغاندا ئىلانلىق ئوتتۇرا مەكتەپنىڭ دەرۋازىسى ئالدىدىكى يولدا ئايالىم يالغۇز پىيادە كېتىپ باراتتى. «ئالە شەرىڭنى نەسىرۇللا، كۆتۈرەلمىسەڭ ساڭگىلىتىۋال» دېدىم ئىچىمدە. ئەمدى قانداق قىلىش كېرەك؟ ئايالىم پىيادە ماڭسۇنۇ، مەن ئۇنىڭ كۈندىشىنى كەينىمگە مىندۈرۈپ ھېچ ئىش بولمىغاندەك ئۇنىڭ يېنىدىن ئۆتۈپ كېتەي. بۇنىڭ بىزنىڭ خىرۇستال ئوردىمىزدا يۈز بەرگۈسى يەنە بىر قېتىملىق جەڭگە يېقىلىدىغان ئوت پىلتىسى بولىدىغانلىقى ئېنىق. بۇ ئىشنىڭ ئايالىمنىڭ رەشىك ئوتىنى ئەڭ زور دەرىجىدە ئۇلغايتىۋېتىشى ئېنىق. بۇنى ئايالىمغا چۈشەندۈرۈپمۇ چۈشەندۈرۈپ بولالمايتتىم. مەن ئايالىمنىڭ يېنىدا توختاپ زۇھالىيە بىلەن ئىككىسىنى تونۇشتۇرۇپ قويماقچى بولدۇم. بۇنىڭ ئەلۋەتتە ياخشىلىق بىلەن نەتىجىلەنمەيدىغانلىقىنى بىلىمەن. بىراق جىممىدە ئۆتۈپ كەتكەندىن ھەر ھالدا ياخشى ئىدى. بىراق شۇ تاپتا ئوتتۇرا مەكتەپتىنمۇ چىققان يۈزلىگەن ئوقۇغۇچىلارنى يانداپ ئايالىمنىڭ يېنىدا توختاش مۇمكىن بولمىدى. ئوقۇغۇچىلارنى يانداپ بولغىچە خېلى ئۇزاپ كەتتۇق. ئەمدى توختىغاننىڭمۇ ئەھمىيىتى يوق ئىدى. مەن زۇھالىيەگە:
ــ ئاۋۇ دەرۋازا ئالدىدىكى سېرىق چاچ ئايال مېنىڭ ئايالىم بولىدۇ،ــ دېدىم.
ــ ھە، مۇنداق دەڭ،ــ زۇھالىيە كەينىگە قارىدى، لېكىن بىز خېلى يىراقلاپ كەتكەچكە ئۇنىڭ تاپالماسلىقى مۇمكىن ئىدى،ــ ئۇ يەردە ئاياللار كۆپ ئىكەن، مەن يەنىلا تونۇيالمىدىم، توختاڭ ئەمىسە، تونۇشۇپ قالايلى.
زۇھالىيە كۆڭلۈمدىكىنى تېپىپ دەۋاتاتتى. مەن توختىدىم. لېكىن شۇنچە قاراپمۇ بايىلا كۆرگەن ئايالىمنى پەقەتلا ئۇچرىتالمىدىم. ئۇ خۇددى ھورغا ئايلىنىپ كەتكەندەك بىر دەمدىلا غايىپ بولغان ئىدى. بىز بىر دەم ساقلاپ بېقىپ مېڭىپ كەتتۇق.
ئۆيگە كىرسەم ئايالىم يوق. خېلى ساقلىغان بولساممۇ كىرمىدى. تېلېفون قىلسام ئالماي قويدى. كۆڭلۈم غەش ھالدا ئىشقا ماڭدىم. مەكتەپتىمۇ ئىشقا كۆڭۈل بېرەلمىدىم. جەدۋەلگە سانلارى ھە دېگەندىلا خاتا كىرگۈزەتتىم. بىر جەدۋەلنى قايتا – قايتا بېسىپ چىقىراتتىم. ئەمەلىيەتتە ئۇ جەدۋەلنى نېمىشقا بېسىپ چىقىرىۋاتقىنىمنىمۇ بىلمەيتتىم. ئايالىمغا قانچە قېتىم تېلېفو قىلغىنىمنى ساناپ بولالمايمەن. شۇ دېلىغۇلچىلىقتا ئاران دېگەندە ۋاقتنى توشقۇزۇپ، يەسلىگە بالىنى ئالغىلى باردىم. ئەمما بالىنى باياراقتىلا ئايالىم ئېلىپ كېتىپتىكەن. مەن دەرھال ئۆيگە چاپتىم. ئۇلار ئۆيدىمۇ يوق ئىدى. مەن ساراڭدەك ئۆيدە پىرقىراشقا باشلىدىم. مەقسەتسىز ھالدا ئۇ ياتاقتىن بۇ ياتاققا، ئاشخانىغا، مۇنچىغا كىرەتتىم. ئاخىرى بۇ ئۆيدە ئۆزۈمدىن باشقا ئادەمنىڭ يوق ئىكەنلىكىگە ئىشىنىپ تاماق شىرەسىگە يۆلەنگىنىمچە لاسسىدە ئولتۇرۇپ قالدىم. بېشىمنى ئالقىنىمغا ئېلىپ جەينىكىمنى شىرەگە تىرىگىنىمچە خېلى ئۇزاق ئولتۇردۇم. قانچىلىك ئولتۇرغىنىمنى بىلگۈچىلىكىم يوق. بىر چاغدا تاماق شىرەسىنىڭ بۇرجىسىدىكى قەغەزگە كۆزۈم چۈشۈپ قالدى. ئالدىراپ قەغەزنى ئالدىم. بۇ ئايالىمنىڭ خېتى ئىدى. ئايالىم خەتنى چىرايلىق، رەتلىك، پاكىزە يازاتتى. بىراق بۇ خەت بەلكىم كۆز ياشلىرى قەغەزگە تۆكۈلۈپ سىياھ ئىزلىرىنى يېيىۋاتقان بولسا كېرەك، خەتلەر بىر – بىرىگە كىرىشىپ كەتكەن ئىدى. قەغەزمۇ ياشلار سىڭىشىپ قېتىپ كەتكەن ئىدى. مەن ئالدىراپ خەتنى ئوقۇشقا باشلىدىم:

نەسىرۇللا جانىم (سىزنى «جانىم» دەپ ئاتىشىمنىڭ ھاياتىمدىكى ئەڭ ئاخىرقى قېتىم بولۇپ قالماسلىقىمنى ياراتقان ئىگەمدىن يىغلاپ تۇرۇپ تىلەيمەن.)
نىكاھىمىز سەككىزىنچى يىلىغا قەدەم قويغاندا شۇنداق سوغۇق كۈنلەرنىڭ كېلىشىنى ئويلىماپتىمەن، پەقەت ئويلىماپتىمەن. باس – باس بازارنىڭمۇ ھامان بىر كۈنى كاسساتلىققا يۈزلىنىدىغانلىقىنى، ئاۋات شەھەرلەرنىمۇ بىر كۈنلەردە قۇم باسىدىغانلىقىنى بىلگەندەك، مۇھەببەتلىك كۈلكە، مېھىرلىك بېقىشلار بىلەن ياشنىغان ئائىلىمىزنىمۇ بىر كۈنلەردە غۇربەت باسىدىغانلىقىنى ئويلىماپتىمەن.
سىز بىلەن ئۆزۈمنى دۇنيادىكى ئەڭ بەختلىك ئايال دەپ ئويلايتتىم. سىزنى بارلىقىم دەپ بىلەتتىم. سىزگە بىر ئۆمۈر پۈتۈن ۋۇجۇدۇم بىلەن خىزمەت قىلىپ ئۆتۈشنى ئۆمۈرلۈك بۇرچۇم دەپ بىلەتتىم. ئۈچ كىشىلىك كىچىككىنە ئائىلىمىز مېنىڭ جەننىتىم ئىدى. بۇ جەننەتتە ئۈچىمىزدىن باشقىلارنىڭ ھەققى يوق ئىدى. سىزنىڭ قەلبىڭىزنىمۇ ئوخشاشلا پەقەت ۋە پەقەت ماڭىلا مەنسۈپ بولغان شاھانە تەسەررۇپۇم دەپ ئويلايتتىم. ۋەھالەنكى ھالا بۈگۈنكى كۈنگە كەلگەندە ئۆزۈمنىڭ تولىمۇ خاتالاشقانلىقىمنى ھىس قىلماقتىمەن. سىزنىڭ مۇھەببەتكە سادىق، ۋاپا ئەھلى ئىكەنلىكىڭىز ئەينى ۋاقتتا قەلبىمنى قانچىلىك لەرزىگە سېلىپ، ۋۇجۇدۇمنى ئىشەنچكە تولدۇرغان بولسا، ئەمدىلىكتە سىزدىكى ئۇ خىل ۋاپالىق، ساداقەتلىك يۈرەكنىڭ مەن ئۈچۈن ئەمەس، بەلكى سىزنىڭ تۇنجى ياخشى كۆرگەن ئادىمىڭىز بولمىش زۇھالىيە ئۈچۈن سوقىدىغانلىقىنى ھىس قىلغىنىمدا ئۆزۈمنىڭ قانچىلىك ئەخمەق، قانچىلىك بىچارە ئىكەنلىكىمدىن نەپرەتلىنىپ پۇشايمان يەپ ئولتۇرۇپتىمەن.
بەلكىم مېنى يەنە ئارتۇقچە كۈندەشلىك قىلدى دەپ ئەيىبلەرسىز، ئۇنىڭ بىلەن بولغان ئىشلىرىڭىزنى تولىمۇ ئاددىي ۋە ئادەتتىكى ئىش دەپ چۈشەندۈرەرسىز، ئۇنىڭغا بولغان كۆڭلىڭىزنى ئېتىراپ قىلماسسىز، يۈرىكىڭىزنىڭ ئاللىقاچان ئۇنىڭغا ئېغىپ كەتكەنلىكىنى تەن ئالماسسىز، بىراق مەندە ئۇ ئىشلارنى ئۇنچىلىك ئاددىيلىق ئۆلچىمىدە ئۆلچەيدىغان تارازا يوق. نىكاھىڭىزدىكى ئايالىڭىز بولۇش سۈپىتىم بىلەن بىراۋنىڭ ئېرىمنىڭ قەلب قەسىرىگە تەئەررۇز قىلىپ كىرىشىگە ھەرگىز چىداپ تۇرالمايمەن، سۈكۈت قىلىپمۇ تۇرالمايمەن. گەرچە ئۇ سىزنىڭ نىكاھىمىزدىن بۇرۇنقى قەلب ساھىبىڭىز بولسىمۇ. بىراق بۆلۈنگەن كۆڭۈلنى جەڭگى – جېدەل، غەۋغا بىلەن قايتۇرۇپ كەلگىلى بولامدۇ؟ قايتىپ كەلگەن كۆڭۈل يەنە شۇ بۇرۇنقى مەقامىغا يېتەمدۇ؟ ئۇنىڭدىن شۇمبۇيا پۇراپ قالماسمۇ؟ ۋاپا ئېتىزىغا تېرىلغان شۇ گۈللەرنىڭ يېنىدىن نەشتەرلىك تىكەنلەر ئۈنۈپ قالماسمۇ؟
مېنى ئارتۇقچە گۇمانخورلۇقتا ئەيىبلىمەڭ. قىلمىشىڭىز ئۆزىڭىزگە ئايان. قەلب دېرىزىڭىزنىڭ قايسى تەرەپكە ئېچىلىپ كىمنىڭ ھىدىنى ھىدلاۋاتقىنىڭىز ئۆزىڭىزگە ئايدىڭ. توغرا، تاپتىن چىققىنىڭىزغا يېتەرلىك پاكىتىم يوق. ئىككىڭلارنى بىر يەردە تۇتىۋالغىنىممۇ يوق. ئەمما ئىككىڭلارنىڭ كۆزۈمچىلا يېقىنچىلىق قىلىشىڭلارنى، خالىي ھالدا ئۇچرىشىپ تۇرۇشىڭلارنى كۆرۈپ چىداپ تۇرالمايمەن. خىزمەتداشلىرىمنىڭ، تونۇش – بىلىشلەرنىڭ ئىككىڭلارنىڭ مۇناسىۋىتىنى دەستەك قىلىپ مېنى چېقىشلىرىغا تېخىمۇ چىداپ تۇرالمايمەن. ئاشۇ خوتۇن سەۋەبلىك مەكتەپتىمۇ يۈرگىدەك يېرىم قالمىدى. غەيۋەتچى خوتۇنلارنىڭ مېنى كۆرگەندە ئاغزىنى ئۈمچەيتىپ پىچىرلاشلىرى جېنىمدىن ئۆتۈپ كەتتى. ئەرلەرنىڭمۇ ھە دېگەندە ئالدىمدا زۇھالىيەنى دارىتمىلاپ سۆزلەشلىرى مېنى ئۇنىڭغا ۋە سىزگە شۇ دەرىجىدە ئۆچلەشتۈرۈپ قويدى. نېمىمۇ دەي؟ «ئېرىمنىڭ ئۇ خوتۇن بىلەن ھېچقانداق مۇناسىۋىتى يوق» دەپ ئۇلار بىلەن زاكۇنلىشايمۇ؟ ئۇنىڭمۇ ئېرى، بالىسى بار. ئۇنىڭغا بۇنچىلىك ئۆچلۈك قىلماسلىقىم كېرەكتى. بەندە بەندىگە بۇنچىلىك ئۆچ بولماسلىقى كېرەكقۇ ئاخىر. ئەمما ئۇ ماڭا تەئەللۇق يۈرەكنى رەھىمسىزلەرچە تارتىۋالدى. بەلكىم ئۇ بەدىنىڭىزنى كېرەك قىلماس، بىراق يۈرەكسىز ئۇ بەدەننىڭ ماڭىمۇ كېرىكى يوق.
نەسىرۇللا، مىڭلارچە يۈرىكىم بولسىمۇ ئاغزىمدىن «ئاجرىشىش» دېگەن سۆزنى چىقىرالمايمەن. قورقىمەن. دالىدا تۈن قاراڭغۇسىدا قالغان كىچىك بالىنىڭ «ئاپا!» دەپ بوزلاشلىرىدەك يىغلايمەن شۇ كۈن. تويىمىزنىڭ ئىككىنچى ئاخشىمى بەختتىن ياشلانغان كۆزلىرىمگە سۆيۈپ تۇرۇپ: «كۆزلىرىڭىزدىن تامچە ياش ئاققۇزمايمەن.» دەپ ۋەدە بەرگەن ئىدىڭىز. شۇ ۋەدىلەر ئۈچۈن يىغلايمەن جېنىم. تېخىچە مۇھەببىتىڭىزگە، مېھرىڭىزگە، سۆيۈشلىرىڭىزگە قانمىغانلىقىم ئۈچۈن بوزلايمەن جېنىم. مۇھەببەتلىك تۇرمۇشىمىزنىڭ جەۋھىرى بولغان ئوغلىمىز مۇشەررەپنىڭ تارتقۇسى يالغۇز كۈنلىرى ئۈچۈن ئۆكسۈيمەن جېنىم.
بىزنىڭ بىر مەزگىل ئايرىلىپ تۇرىشىمىز زۆرۆردۇر. ئەگەر يۈرىكىڭىز يەنىلا مەن ئۈچۈن، بىز ئۈچۈن سوقسا گۈلىڭىز يەنىلا سىز ئۈچۈن خۇشپۇراق چاچىدۇ. ئەگەر يۈرىكىڭىز ئاللىقاچان زۇھالىيەگە تالىق بولۇپ كەتكەن بولسا، چېكىڭىزدىن يۇلۇپ ئېلىپ تاشلىۋەتكەن مېنىڭدەك قەدىرسىز گۈلىڭىزنى مەڭگۈلۈككە سۇلدى دەپ بىلگەيسىز.
(ۋەدە بېرىڭ، مەن سىزنى ئىزدىمىگۈچە بىزنى ئىزدىمەڭ.)

سۇلاشقان گۈلىڭىز پەزىلەت مۇھەممەتتىن دەپ بىلگەيسىز
2012 – يىل 4 – ئاينىڭ 17 – كۈنى سەيشەنبە

خەتنى ئوقۇپ بولۇپ بېشىمدا چاقماق چاققاندەك بولدى. پۇت – قوللىرىم غال – غال تىترەيتتى. «مەن نېمە قىلىپ قويدۇم؟ مەن نېمە بولدۇم زادى؟» دەپ ئۆزۈمگە توختىماي سوئال قوياتتىم. قولۇم قەغەزنىمۇ چىڭ تۇتالماي، قەغەزلەر سىيرىلىپ يەرگە چۈشۈپ كەتتى. ئۇدۇلۇمدىكى تامغا ئسىلغان ئىككىمىزنىڭ توي سۈرىتىدىكى ئايالىمنىڭ يېنىدا ئولتۇرغان مەن خۇددى مېنىڭ ھازىرقى ھالىتىمنى مەسخىرە قىلىۋاتقاندەك ماڭا قاراپ كۈلۈپ تۇراتتى. سۈرەتكە قاراپ سۈرەتتىكى ئۆزۈمگە ئۆچلۈكۈم كەلدى.
مەن يانفونۇمنى ئېلىپ ئايالىمنىڭ تېلېفون نومۇرىنى باستىم. بىراق ئالمىدى. قايتا – قايتا ئۇردۇم، ئاخىرى ئېتىۋالدى. توغرا، مۇشۇ تاپتا ئۇنىڭغا بۇ ئىشلارنى چۈشەندۈرۈپ كېتىش مۇمكىن ئەمەس ئىدى. مەن ئاخىرى يالتايدىم.
ئارىدىن نەچچە كۈن ئۆتۈپ ئايالىم بالىنى ئېلىپ قايتىپ كەلدى. بىراق ئۆيىمىزنى تۇتقىلى ئەمەس، بەلكى خۇنەنگە بېرىش ئۈچۈن تەييارلىق قىلغىلى كەلگەن ئىدى. ئالىي مەكتەپنى پۈتتۈرۈپ خۇنەندە تەربىيلىنىۋاتقان ئوقۇغۇچىلارغا يېتەكچىلىك قىلغىلى بارغان بىر ئوقۇتقۇچى ئاغرىپ قېلىپ قايتىپ كەپتىكەن. ئايالىم شۇنىڭ ئورنىغا بارماقچى بوپتۇ. ئادەتتە ناھىيە بازىرىغا بېرىشنىمۇ ماڭا دەپ قويۇپ ماڭىدىغان ئايالىمنىڭ شۇنچە چوڭ ئىشنى ماڭا مەسلىھەت سالمىغانلىقىدىن ئەرلىك غۇرۇرۇم يەرگە ئۇرۇلغاندەك ھىس قىلغان بولساممۇ، بىراق بۇنداق پەۋقۇلاددە مەزگىلدە يەنىلا ئۇنىڭغا ئاق يول تىلەشتىن باشقىنى قىلالمىدىم. ئايالىمنى ھۆكۈمەت ئورۇنلاشتۇرۇپ يولغا سالىدىغان بولغاچقا، داخېيەندىكى پويىز ئىستانسىسىغا بېرىپ ئۇزۇتۇپ قويالمىدۇق. پەقەت ئىدارە ئالدىدىلا ئۇنىڭ بىلەن خوشلاشتۇق. ئۆيدىن چىقىدىغان چاغدا ئۇنىڭ پىشانىسىگە مىھرىم بىلەن سۆيۈپ قويالمىدىم. چىڭڭىدە قۇچاقلىيالمىدىم. ئايالىم ئىدارىنىڭ ئالدىدا ئوغلۇمنى قۇچاقلاپ ئۆكسۈپ – ئۆكسۈپ يىغلىدى. پىشانىسىگە، يۈزىگە يېنىش – يېنىشلاپ سۆيدى. ياشلىق كۆزلىرىنى ماڭا تىكىپ تۇرۇپ:
ــ بالامنى ئالدى بىلەن ئاللاغا، ئاندىن سىزگە تاپشۇردۇم. جاپا تارتىپ قالسىڭىز ئاپامنىڭ قېشىغا ئاپىرىپ قويۇڭ،ــ دېدى.
ئايالىمنىڭ ھېچ بولمىغاندا بالىنى قېشىمغا تاشلاپ قويغانلىقىدىن سەل خاتىرجەم بولغان بولساممۇ، بىراق ئۇنىڭ «بالىمىزنى» ياكى «مۇشەررەپنى» دېمەستىن «بالامنى» دېيىشى كۆڭلۈمنى بىر قىسمىلا قىلىپ قويدى. مەنمۇ ئايالىمنى يىگانە ئىگىسىگە تاپشۇرۇپ قىيمىغان ھالدا خوشلاشتىم. ئايالىم دېرىزىدىن بېشىنى چىقىرىپ، ماشىنىنىڭ كەينىدىن ۋاررىدە يىغلاپ ئەگىشىپ يۈگرەپ كېتىۋاتقان ئوغلۇمغا قاراپ يەنە ئۆكسۈپ يىغلىۋەتتى. ئايالىمنىڭ بۇ بىر نەچچە ئاي ئىچىدە بۇنچىلىك يىغلاڭغۇ بولۇپ كەتكەنلىكىدىن تولىمۇ خىجىل بولدۇم. چۈنكى ئۇنىڭ كۆزلىرىدىن ئاققان بۇ ياشلارغا مەن سەۋەبچى ئىدىم. ئائىلىمىزدىكى مۇشۇنچىلىك سەرسانچىلىقلارغا، غۇربەتچىلىكلەرگە مەن جاۋابكار.
ئوغلۇم بىلەن سەرسان كۈنلەرنى ئۆتكۈزۈشكە باشلىدۇق. ئۆيىمىزدىن كۈندە بوران ئۇچۇپ تۇراتتى. شۇ كۈنلەردە ئاندىن ئايالىمنىڭ قەدرىنى ھەقىقىي چۈشەنگەندەك بولدۇم. بىراق كېچىكتىم. ئۇ ھازىر نەچچە مىڭ چاقىرىم يىراقلىقتىكى خۇنەندە. گەرچە ئىككى ئايدىن كېيىن قايتىپ كەلسىمۇ، بىراق بۇ ئىككى ئاي ئىككى يىلنىڭ غۇربىتىگە تەڭ ئىدى. ئۆزۈم تاماق ئېتەلمىگەچكە ئاشخانىدا تاماق يېيىشكە مەجبۇر بولدۇق. ئەمما ئاشخانا تامىقى بىر ھەپتىدىلا ئاشقازىنىمنى ئاغرىتىشقا باشلىدى.
ماي بايرىمىلىق ئوغلۇمنى ئېلىپ چوڭ ئۆيگە باردىم. ئەمما ئۆيگە كىرىپ ئاپامغا سالام بېرە – بەرمەيلا ئاپام مېنى تىللاپ ئۆيدىن قوغلاپ چىقاردى.
ــ ھۇ گۇپاسىز (ۋاپاسىز) شۇم، ھەممە بالامدىن ئۆتە سەندىن خاتىرجەم يۈرسەم، قىلىپ يۈرگەن ئىشىڭ شۇمۇ؟ شياڭجاڭ خوتۇنلار بىلەن ئىش – پەش تارتىشىپ يۈردۈڭمۇ تېخى، دەپ باقە قېنى، خوتۇنۇڭدىن نېمە يامانلىق كۆردۈڭ؟ ئۇگال (ئۇۋال) ئەمەسمۇ ھە شۇنچە يۇگاش (ياۋاش) خوتۇنۇڭغا، ئۈچ يىل ئەمدۈرگەن سۈتۈمدىن رازى بولمايمەن، ماڭ، چىق ئۆيدىن، يوقال، بوسۇغامغا دەسسىگۈچى بولما.
ــ ئاپا، ئاگال چۈشەندۈرۈشۈمنى ئاڭلاپ باقمامسەن...
ئاپام چۈشەندۈرۈشۈمنى ئاڭلاش تۈگۈل كاڭنىڭ لېۋىدە تۇرغان سۈپۈرگىنى ئېلىپ مېنى قوغلاشقا باشلىدى.
ــ نېمىنى چۈشەندۈرىسەن؟ قىلغان سەتچىلىكلىرىڭنى چۈشەندۈرەمسەن؟ ھەممە بالام گۇپالىق دەپ خەققە ئۆزەمنى، بالىلىرىمنى داڭلاپ يۈرسەم، سەن نېمە ئالا كۆڭۈللۈك قىلىپ يۈرىسەن، خوتۇنۇڭ بىلەن كەلسەڭ مانا ئۆيۈم، بولمىسا ئاپام بار دەپ كەلگۈچى بولما.
ئۆيدىكى ۋاراڭ – چۇرۇڭنى ئاڭلاپ سىرتتىن ئاتام كىرىپ كەلدى. بىز بالىلار ئەزەلدىن ئاتامدىن تەپ تارتاتتۇق. ئۇنىڭ ئۈستىگە ئاتام يېزىلىق ھۆكۈمەتتىن دەم ئېلىشقا چىققان بولغاچقا، ئۆزۈم تۇغۇلۇپ ئۆسكەن بۇ ئۆيدە يەنە ئۇزاق تۇرىۋېرىشكە جۈرئەت قىلالماي ئاستا چىقىپ كەتتىم. چىقىپ كەتكەچ ئاتامنىڭ ئاپامغا «بالىغا نېمانداق قاتتىقلىق قىلىسەن؟» دېگىنى، ئارقىدىنلا ئاپامنىڭ مىشىلداپ يىغلىغان ئاۋزى قۇلىقىمغا كىردى...
بايرامدىن ھەپتە ئۆتۈپ مېنىڭ سانجىغا ئۈچ ئايلىق ئوقۇشقا چىقىدىغىنىم ئۇقتۇرۇلدى. ئوغلۇم يالغۇز قالىدىغان بولغاچقا ۋە ئەھۋالىم مۇشۇ ھالەتتە بولغاچقا بېرىشتىن ۋاز كەچتىم. بىراق ئەتىسىلا ئىشقا كەلسەم خىزمەتداشلىرىم مېنىڭ ئوقۇشقا بېرىشىم توغرۇلۇق قىلىشقان سۆزلىرى قۇلىقىمغا كىرىپ قالدى. ئېغىر، ۋەزمىن ئاۋاز مۇدىرىمىزنىڭ ئاۋازى ئىدى:
ــ نەسىرۇللا ۋاز كەچتى، دېمىسىمۇ بالىسى يالغۇز قالىدۇ.
ــ مېنىڭچە ئۇنى ئامال قىلىپ ماڭدۇرىۋېتەيلى، خەقنىڭ ئاغزىنىڭ بەززەپلىكىنى بىر دېمەڭ،ــ بۇ نەۋرە ئاچامنىڭ ئاۋازى ئىدى،ــ يوتىسىغا شاپىلاقلاپ گەپ دېگەننى تېپىۋېرىدىكەن، زۇھالىيە شياڭجاڭ بىلەن ئىككىسى ئوتتۇرىسىدىكى سۆز – چۆچەك ئاز ئەمەس. مەن ئەلۋەتتە ئىنىمغا ئىشىنىمەن. ئۇنىڭ قانداقلىقى ماڭا بەش قولدەك ئايان. بىچارە غەيۋەت – شىكايەتنىڭ قۇربانى بولۇپ كەتكىلىۋاتىدۇ. پەزىلەتمۇ خۇنەنگە كېتىۋالدى، مېنىڭچە بىكاردىن – بىكار كەتكەن ئادەم ئەمەس ئۇ. نەسىرۇللامۇ نەچچە ئاي بۇ يەردىن ئايرىلىپ تۇرسۇن، ئاڭغىچە سۆز – چۆچەكمۇ بېسىقار ياكى زۇھالىيە شياڭجاڭ ئورنىغا كېتىپ قالار. بالىسىمۇ ئانىسىنىڭ يېنىدا نەچچە ئاي تۇرۇپ تۇرغانغا ھېچنېمە بولمايدۇ.
ــ ئەلۋەتتە بىزمۇ خىزمەتچىمىزگە ئىشىنىمىز، «گەپ بۇقىنىمۇ تۇغدۇرىۋېتىدۇ» دەپ بىكار ئېيتماپتىكەن. خەقنىڭ ئىشى يوقتىمۇ دەيمەن مۇشۇنداق چۆچەك توقۇپ.
بۇغالتىرىمىزنىڭ بۇ گېپىدىن كېيىنلا ئىشخانىغا كىردىم. مېنى كۆرۈپلا مۇدىر ئېغىز ئاچتى:
ــ بارمىساڭ بىر ساننى ئۆلتۈرىسەن، ئاسان كەلگەن سان ئەمەس بۇ، نەچچە يىلدىن جاپا تارتتىڭ، ئەمدى ئوقۇپ كەلگەچ سالقىن يۇرتلاردا يازنى ئۆتكۈزۈپ كەل.
نەۋرە ئاچاممۇ ئۇلاپلا نەسىھەت قىلدى:
ــ بالاڭدىن ئەنسىرىمە، ئانىسى بىلەن دادىسى سەندىنمۇ ئوبدان قارايدۇ. يەنە ئىشەنچ قىلالمىساڭ مەن قاراپ بېرەي، ماڭىغۇ ئىشىنەرسەن؟
يىراق خۇنەندىكى ئايالىمنىڭمۇ مېنى شۇ ئوقۇشقا دەۋەت قىلىشى ۋە ئوغلۇمنى ئاپىسىنىڭ يېنىغا ئورۇنلاشتۇرۇپ قويۇشى بىلەن 5- ئاينىڭ 21- كۈنى سانجىغا يۈرۈپ كەتتىم.
سەككىز يىللىق نىكاھىمىز ۋاي دېگۈدەك بوران – چاپقۇنغا يولۇقۇپ باقمىغان ئىدى. ئەمما ھازىر ئازراق شامالغا بەرداشلىق بېرەلمەيۋاتىدۇ. نىكاھىمىزنىڭ ئىممۇنىتېت ئىقتىدارى راستىنلا تۆۋەنمىدۇ ياكى پىتنىخورلارنىڭ پارازىت – ۋىرۇسلىرى راستىنلا شۇنداق كۈچلۈكمىدۇ؟ قىسقىغىنە ئىككى ئاي ئىچىدە بىر ئائىلىدىكى ئۈچ جان ھەر سايان بولۇپ كەتتۇق. ئايالىم مەندىن يامانلاپ ئىككى كۆل ۋادىسىغا (دوڭتىڭخۇ بىلەن پوياڭخۇ، يەنى خۇنەن) كەتتى. مەنمۇ ئوغلۇمنى تاشلاپ خۇيزۇ دىيارى سانجىغا ماڭدىم. تەقدىر مېنى نېمانچە سەرسان قىلىدىغانسەن؟ شۇ جازايىڭغا لايىق نېمە گۇناھ ئۆتكۈزگەن بولغىيتتىم. سەمەرقەنت ئالمىسىنى يەپ باقمىغان ئىدىمغۇ؟

بىرىنچى بۆلۈم تۈگىدى

ئاخىرى بار.

ئايتۇر

uyghuriye ھەقىي سالاھىيەتلىك ئەزا

ساقلايمىز~ساقلايمىز!!!.....

wenas

ئىچىم ھەجەپ ئاچچىق بۇلۇپ كالدى.................

yultuz0903

ئۇھ شۇكرى !  مەن تىخى شۇ يوقىغانچە يازماي قويارمۇ دەپ  بەك ئۈمىتسىزلىنىۋىدىم . ئاخىرىنى ساقلاپ بىشىنى ئۇنتۇپ قالمايلى ، داۋاملاشتۇرىۋىتەرسىز!