، ئابدۇكېرىم ئابلىزغا سىنىڭ كۇلكەڭ بىزنىڭ كۇلكىمىز، خەلىق بىلەن تەڭ كۇلگەن كۇلكەڭ. يىغلاشقا ئاز قالغان ئاشىقنىمۇ ، قاقاقلىتىپ كۇلدۇرگەن كۇلكەڭ،
ۋىيەي سىزنىڭ ئۇماق ھەركىتىڭىز ، ئاغزىدا سۇت پۇراپ تۇرغان بالىدەك. كۇلمەي دىسەم يەنە كۇلدۇرسىز، پاك قەلبىڭىزنى خەلىققە بۇلدۇرسىز.
سۇقۇر ئۈچەي ئېغىر كىسەلكەن ، بۇلدى ئۆزۇم يىپ بىلەن چىگەي . كۇلۇپ يەنە تىلىقىپ قىلىپ، ئۆتتىكى تاشنى تومۇر دەپ بىلەي.
ئابدۇكېرىم ئابلىزغا رەخمەت، ئىتوت يازغان قولىرىغا رەخمەت. خەلقىمنى دەپ يەنە تىرشقان، ھەمراھلىرى ۋە يۇمۇرستىك سۇزلىرگە رەخمەت (تەھرىرلىگۈچى:admin ئەسەر ئورتاقلاشقاندا مەنبەنى ئۇنۇتماڭ.) |
